gordijnstoffen
en vitrages
Sr
tiek
rt
>weet
Geel en groen
in Stoutenburg
Géén
maximumsnelheid
van 30 km in
woonwijken
Bij de
pinken
Smulders op
oorlogspad?
Dusdanig belang
Kreyns
Beuken
INSDAG 19 MAART 1985
Loep op Leusden
tie:CasparvanLoo
je: Hans Mosterd
tie
kon
dal
3ep
ook
w
en
neten wil wat biljarten met
zoolkte maken heeft, moet
t iiCide zaterdag naar de
rlntlaalvan
^sportvereniging Leusden
■Idervanhet
nlehuis. Op die dag begint
jkom tien uur 's morgens
jlitiekbiljarttoernooi".
kepartijen, ambtenarenen
mwelijke
snwoordigingvande
Iviesgroepzullen op het
ilakentegenelkaar
en.
IDA schijnt met een sterk
ikomenonder aanvoering
telingsvoorzitter Dick
laar. Verder nemende
is Joop van Loenenen Van
de keu ter hand Voor de
omen deraadsleden Corri
n, Ans van Kemenade en
;obs in het strijdperk. Om
he redenen maakt de VVO
enstelling van haar team
kvoorde wedstrijd
I!
Illjartwedstrijden zijn vrij
(tkelijk vooralle
tenoren. Zij kunnen meteen
felopen zaterdag geopende
■modatievan
irsportvereniging Leusden
hderen. De prijsuitreiking
Imstreeksvieruur's
jgsgepland en gebeurt
jethouderGijsvan
■ribera.
lagochtend-er wordt wat
foneerd in dit land, dus
eusden - mochten we het
«gen smaken, eens
eldtewordendoorde
ensepolitie.Hetgingom
richt, dat vorige week
rdag onze voorpagina
en waarin werd vermeld,
:omputers waren
lemd. Tevens vermeldde
'icht.dateen
isebureau uit Amsterdam
loning had uitgeloofd voor
n, die informatie konden
opdat de gestolen
ien reer boven tafel zou
nsc
arheeftudatvandaan.dat
febeloning?"zovroegons
ezl tiek. Waarop zich het
idegesprek ontspon,
vandaan? Het is niet
kelijkomdatmeete
en
i t> ie:.,Nee,maaruheeftdat
öetvanons?"
Ida
„Nee, dat kan ook niet,
ijwisten het niet. Maar
ivile hetdan van het bedrijf,
ed< het gestolen is misschien?"
pajeehoor" (inmiddels haast
stu®tie: „Maar waar heeft u dat
ndaan?"
meAiaals.Hetisniet
kelijk, om dat meetedelen,
kan u wel een tipgeven.
|ina vier van diezelfde
taat rechts bovenaan een
blijs entie"
!ie: „Ogenblikje, dan
rda: nwedekranterbij".
nr r
-..Ja, u heeft gelijk, daar
inderdaad een
jentie".
„Vrije wandeling op wegen en padenook in Stoutenburg Wat eronder staat. „Honden aan de lijnwasnounet
één van die bepalingen, die problemen opleverden.
De lente is in zicht. Dus wat was
aardiger geweest, dan eens een
pagina aandacht aan dat
jaargetijde? Zodacht de redaktie
vande Leusder Krant.
En dat kwam mooi uit. De
welbekende natuurkenner Gerrit
deGraaffult Barneveld-onder
meer auteur van het boek
„Geheimendernatuur'en het
bekroonde „Geheimen van
bomen"-hadeen prachtige
pagina vervaardigd onder de
bezielende kop: „Ontdekde lente
in Stoutenburg''
Opdie pagina, vervaardigd
voor meerdere uitgaven van de
BDU.waseen routekaartje
afgedrukt, met een aantal foto's.
Uit het bijgaande verhaal was
duidelijkop te maken, wat men
zoal langsdeaangegeven route
aanzou(kunnen)treffen.Het
plaatsen van die pagina leek ons
een aardige geste.
De pagina werd geplaatst in
eenandereBDU-uitgave.de
Barneveldse Krant van zaterdag
9maartjl.
Zondag 10 maart was een
schitterend mooiedag. Velen
namen dan ookdegelegenheid te
baat, om daareens uitvoerig
gebruik van temaken. Metals
gevolg, dat een argeloze
jachtopziener die van niets wist,
bij het naar buiten kijken iets
ontwaarde, dat meer weg had van
de Amsterdamse Kal verstraat op
eenzaterdagmiddag, dan van
een rustig landgoed opzondag.
Er werd dan ook versterking
opgeroepen om loslopende
honden en jongelui, diezich
buiten de paden hadden
begeven, weer in goede banen te
leiden. Soms leiddedatzelfs tot
een wat overspannen reactie.
Zoalsdie van een goedwillende
dame, die een lid van de
Barneveldse gemeentepolitie,
daar privé met echtgenoteen
aangelijnde hond van de natuur
genietend, zelfs meteen proces
verbaal dreigde.
En dat, terwijl het gebied toch
uitdrukkelijk is opengesteld voor
het publiek.
Gelukkig liepallesminof meer
meteen sisseraf. Maar wat nou
deoorzaak was van dit gebeuren,
bleef boeien.
De schrijver van het verhaal,
Gerritde Graaft: „Ik had in dat
verhaal wat punten aangegeven,
waarde mensen zelf bepaalde
bijzonderheden konden
opmerken, langsderoute.
Bovendien had ikgeadviseerd,
om een verrekijker mee te nemen.
Danzou men deeerste kieviten
van het jaar kunnen waarnemen
indeweilanden."
„Normaal waarschuw ikaltijd
deeigenaar. Wantikdoeditwel
vaker. Ik geloof, dat dit de zesde
natuurwandeling was, die ik
beschreef in deze streek. Maar
dat is het nou juist, die terreinen
zijn meestal eigendom van de
Stichting Het Geldersch
Landschap,ofvan
Staatsbosbeheer. Die worden
altijd van tevoren van het
gebeureninkennisgesteld.Dat
ging hier niet. Want dit landgoed
isal inde twintiger jaren
versnipperd. Hetisonder
meerdereeigenaren verkaveld,
zou je kunnen zeggen. Wat ik me
daarbij echter niet heb
gerealiseerd is, dat het nog altijd
een aaneengesloten jachtgebied
is. De bordjes, die aangeven, dat
het gebied is opengesteld voor
het publiek konden ook geen
beletsel vormen, om daar een
natuurwandeling te houden."
„Maar wat gebeurt er? Dedag
nadat het verhaal In de krant
staat, is het een prachtige,
zonovergoten dag, die veel
mensen tot een wandeling
uitnodigt. En diedachten
blijkbaar: „Dat ishet, hè". Zezijn
met hónderden naar
Stoutenburg getogen. Metals
gevolg dat men zelfs versterking
heeft moeten inroepen, om het in
dehandtehouden."
„Maandag belde de
jachtopziener me op, en die
Einde van het gesprek.
De advertentie was die van het
expertise-bureau, waarin de
beloning werd uitgeloofd. Naast
het feit, dat nu ook de politie op de
hoogte is van die beloning, valt er
nog een andere gevolgtrekking
te maken. Namelijk, dat het heel
interessant kan zijn, om naast de
redaktionele pagina's, ook de
advertenties eens te lezen. Ook
daarin staat namelijk wel eens
nieuws.
Zo is het, na dit bericht
bijvoorbeeld, helemaal niet
uitgesloten dat de gestolen
computers straks inonze
advertentie-kolommen te koop
worden aangeboden.
Want de politie leest dat toch
niet.
(advertentie)
Meldden we vorige week een
standvastig standpunt van het
Leusdense college van
burgemeester en wethouders,
regeren blijkt ook hier helaas
niet anders dan achter de feiten
aanlopen te zijn.
Erger zelfs: zo'n standpunt
blijkt, alvorens te worden
ingenomen, al door de feiten
achterhaald te zijn.
Want wat troffen we aan in het
Achterveldse?
'n zeer volledige pi
collectie stoffen ih( H
van de beroemde
binnen- en buitenlandse
fabrikanten.
Jawel, een fraai verkeersbord
met.een maximale
snelheidsaanduiding van dertig
kilometer per uur.
Terwijl vorige week wethouder
Jan Wagenaar zo ferm het
standpunt van het Leusdense
college toelichtte: geen
maximum-snelheid van dertig
kilometer in de woonwijken. Dat
werd nog eens onderstreept met
deskundig commentaar van
ambtenaar Henk de Jager: „Zo'n
bord betekent niet automatisch,
dat elke auto zich aan die
snelheid houdt," zo vernamen
we.
Dat, dachten we, geldt ook voor
borden waarop als maximale
snelheid wel 50 kilometer wordt
aangegeven. Op de Groene
Zoom en de Randweg
bijvoorbeeld.Vandaar dan
ook-en let op, want dit is pas
logica volgers de beste Griekse
traditie - dat er ooit voorstellen
waren, daar dan maar een
snelheid van zéventig kilometer
toe te staan.
Maar goed, een kniesoor, die
daarop let.
Waar dus een klein dorp groot
in kan zijn - en onderschat
Achterveld niet- heeft dit dorp
voor Leusden de onvervalste
primeur van een verkeersbord
dat een maximale snelheid van
30 km aangeeft.
Waar een gróót dorp klein in kan
zijn, denken we dan maar.
Om daar-voor alle duidelijkheid
-de stellingname van Jan
Wagenaar vorige week nog maar
eens aan toe te voegen: „Borden
met een maximumsnelheid van
dertig kilometer? Daar zien we
de voordelen niet van in. Wat
bereik je ermee?"
vraagt: „Hoekunjedat nou
doen? Een paar honderd mensen
doorzo'n kleinschalig
natuurgebied jagen?"
„Maarja,zegik,ikhebdaar
toch al heel wat ervaring mee.
Zoals ikalzei.wasditdezesde
natuurwandeling, die ik
beschreef. In de eerste plaats,
wist ik niet, dat het een
aaneengesloten jachtgebied
was. In de tweede plaats heeft die
enormebelangstelling meecht
verbaasd. Daar heeft het
prachtige weer ongetwijfeld een
doorslaggevende rol bij
gespeeld. En in de derde plaats
heb ik niemand van tevoren iets
kunnen vragen, omdat het geen
echt landgoed meer is, dat
bovendien is opengesteld."
„Ik vind dit de meest juiste
manier, om mensen kennis te
laten maken meteen
natuurgebied. De mensenal
kijkend wijzen op
bijzonderheden, ze zelf doorzo'n
gebied sturen. Wel zo, dat zeop
de paden blijven, natuurlijk. En
ookzo.dat ze op die paden
kunnen blijven,enzo toch heel
wattezien krijgen. Een unieke
manier, om met de natuur kennis
temaken. Ikgaerdanookbeslist
meedoor. Want, hoe vervelend
opzich ook, dit is natuurlijk in
wezen een succes. Dat er zoveel
mensen op afkomen
Hetiagdanookinde
bedoeling, dat ook de Leusder
Krant door middel van het
betreffende artikel de aandacht
op het gebied zou vestigen. Maar
om verdere overlast te
voorkomen, heeft de redaktie, in
samenspraak met de schrijver,
ervan afgezien. Tot onze spijt en
teleurstelling, dat wel.
Waarmee het een ieder
natuurlijk vrij staat, heteens op
eigen houtjetegaan
bewonderen. Maar dan wel zo,
dat men zich aan het gedrag van
het bezoek niet geel en groen
ergert.
Alleen groen is nietzo'n punt.
Die kleur valt daar namelijk niet
zoop.
Een stukje tekst in Loep op
Het gewraakte bord in Achterveld Leusdsn in elk geval.
Vrijdagochtend meldde de
autoradio, onderweg naar
Leusden, dat het rond die plaats
verkeerstechnisch gezien een
puinhoop was. Overal stilstaand
en langzaam rijdend verkeer. En
ja hoor, aangekomen op het
kruispunt Hogeweg/
Barneveldseweg blokkeerdeeen
grote vrachtwagencombinatie
iederverkeer. Doorhetgroene
licht gereden, en op het kruispunt
indefile terecht gekomen. Dat
duurdeeen minuut of vijf, waarna
weons haastig richting Leusden
spoedden.
Maar niet voor lang. Op de brug
over de beek, langs dedaar
geparkeerdefile, spoedden zich
drie pinken in onze richting. En
nog wel over de verkeerde
weghelft, ook.
Menig Leusdenaar, riant
gezeten in eigen automobiel en
wachtend op vooruitgang-in het
verkeer, dat moge duidelijk zijn-
keek glazig toe vanachter deels
nog besneeuwde, of anderszins
bewasemdeauto-ruiten.
„Kijk nou eens. Drie beesten op
de weg. Gelukkig niet op mijn
weghelft", dachten ze blijkbaar.
Uitstappen, en eventjes helpen
diedieren van de weg af te
krijgen, daartoe bleken er maar
twee bereid, of in staat tezijn. Zo
zietmen maar weereens. Waarde
één al vroeg in de morgen
behoorlijk bij de pinken is, kijkt
deanderkippigtoe.
Het telefoontje kwam al vroeg,
woensdagochtend. Ene meneer
„Smulders van de KRO" aan de
lijn, voor wat informatie over het
incident rond de kabel-televisie
in Amersfoorten in Leusden.
„Hetzit namelijkzo, dat de KRO
éénvandeomroepenis.die
beboetzijn in het kader van het
overtreden van de reklame-
regels. We hebben dat aan de
Raad van State voorgelegd. En
nu doet de gemeente Amersfoort
iets, dat volgens ons in dezelfde
zin strijdig is met de wet. Maar nu
weigert de Hoofdofficier van
justitie vervolging in te stellen.
Daar wil ik kontakt over hebben
met die man. Want mogelijk kan
ikzijn argumentatie, om in het
Amersfoortsegéval niette
vervolgen, ter verdediging voor
de Raad van Stategebruiken".
Datleekonsnieterg
waarschijnlijk. Immers, de reden
voorde hoofdofficier om nog niet
te vervolgen-de uitlatingen over
de Amersfoortse politie van een
WVC-woordvoerder, zoals we
uitvoerig meldden-had metde
Omroepwet als zodanig niets van
doen. Zelf s de Media-nota, die zo
onderhand haast overal mee te
maken schijnt te hebben, was
hieropniet vantoepassing. Maar
toch wel grappig, dachten we, om
op de hoogte te blijven
Duseen dag later maar eens
teruggebeld, naarmeneer
Smulders van de KRO. Van de
afdeling Perszaken, dat had hijer
duidelijk bij gezegd. We kregen
voorlichtster Gerda Been aan de
lijn. „Smulders, zegt u? Of
Smolders, misschien? Vande
afdeling Perszaken? Nou, die
hebben we hier niet op de
afdeling, hoor."
Binnen het bedrijf dan,
misschien?,,Ikzal eens
kijken.Nee niets. De naam
zegt me ook niets. In de
telefoongids hier intern gaan we
van Smit naar Snel. Geen
Smulders". „Of bedoelt u
misschien meneer Mulder?"
Wijal verontschuldigend
mompelen, dat we het dan zeker
verkeerd verstaan hadden, en dat
dekwaliteit vande lijn misschien
wat te wensen over had gelaten,
maar al snel bleek, dat het ook
daarnietaanhad gelegen. De
heer Mulder, van KRO's afdeling
Studieen Onderzoek houdt zich
namelijk wel degelijk bezig met
het media-beleid (een hoofdletter
lijkt ons in dit verband wat al te
veel eer) en met technische
ontwikkelingen. „Maar echt, ik
weet nergens van, hoor. Ik heb
jullie beslist niet gebeld."
„Wegaan inderdaad naarde
Raad van State. Samen met
andere omroepen zullen we daar
de hoogte van deonsopgelegde
boetesaanvechten. Maar we
ondernemen geen aparte akties.
En van hetdebacle in Amersfoort
is mij niets bekend aldus KRO's
enigeen echteheer Mulder.
Er doenzichnu natuurlijk
meerdere mogelijkheden voor.
„Meneer Smulders" iseen
querulant.
„Meneer Smulders" is iemand,
diegraag interessantdoet.
„Meneer Smulders is bevriend
metdeLeusdense
groepscommandant.
Wantoh.watzaldieopgelucht
zijn, dat er geen „Smulders van
de KRO" bestaat, die nou óók
nog zou kunnen gaan drammen
om vervolging van het
Amersfoortsegemeentebestuur.
Waarmee we eindigen bij een
aloud gezegde in een afgezaagd
TV-spel van één van KRO's
concurrenten: „Wil deechte
Smulders nü -en we bedoelen nu
-opstaan?"
Het zal ongeveer een half
jaar geleden zijn dat Lucas
Reijnders van de stichting
Natuur en Milieuwerd
geïnterviewd door NRC/
Handelsblad. Ten gevolge van
een lichte beroepsdeformatie
valt mijn oog altijd onmiddellijk
op de naam,, Leusdenwaar
die ook maar in een gedrukte
of geschreven tekst mag
voorkomen In het gesprek met
de kwaliteitskrant had
Reijnders het ook over
Leusden en - uit mijn hoofd
geciteerd-zei hij: Straks
vallen er op het grondgebied
van Leusden meer bomen
voorde aanleg van de nieuwe
A 28 dan er ooit in
Amelisweerd hebben gestaan
En terwijl je al dat gekrakeel
over Amelisweerd hebt gehad,
hoor je niemand over wat er in
Leusden gebeurt.
Aanvankelijk was ik geneigd
om de uitspraak met een korrel
zout te nemen. De
milieubeweging, daar wil nog
wel eens van dik hout planken
gezaagd worden, zo meende
ik.
Mijn wekelijkse bezoeken
aan de Dodeweg leken mij
vooralsnog in het gelijk te
stellen. Zeker, hier en daar
moest een boom het onderspit
delven, maar om daar nou
meteen een tweede
Amelisweerd van te maken
Tot een weekof twee, drie
geleden In een klap de hele
Dodeweg kaal geslagen En
aan de overzijde van de
Doomseweg een baan dwars
door het bos, als was er een
kolossaal prehistorisch
monster gepasseerd
Reijnders, kortom, heeft het
wel degelijk bij het rechte eind
gehad. En ik vraag me met
terugwerkende kracht met
hem af, hoe het nou komt dat
niemand daarin Leusden ooit
één probleem van gemaakt
heeft. Hebben we het niet
geweten, omdat we het
verkeerde dagblad lezen
Hebben we allemaal gedacht,
dat het allemaal wel los zou
lopen Of vonden we het
gewoon geen kwestie van
dusdanig belang, dat daarover
een unanieme raadsuitspraak
gerechtvaardigd zou zijn
geweest?
Persoonlijk ben ik bang dat
het eigenlijk niemand een
moer kan schelen Als je
zaterdags die houtgeile hordes
met bijlen en zagen te keer ziet
gaan op die gesneefde bomen,
dan kun je niet aan de
gedachte ontkomen, dat voor
de bevrediging van die lui d'r
open haardbehoeften eigenlijk
de gehele Treek plat zou
moeten. En als je ziet welke
konsekwenties van de nieuwe
Rijksweg de gemeenteraad
wel wenst te bespreken, dan
begint er ook weer ergens bij
mij iets te twijfelen.
Ik doel op het bericht in de
Leusder Krant van afgelopen
dinsdag, waarin gemeld wordt
dat Leusden een stukje gebied
niet aan Amersfoort kwijt wil.
Het gaat om het stukje
Leusden dat dadelijk aan de
westzijde van de nieuwe
Rijksweg komt te liggen en
door meer dode dan levende
zielen wordt bevolkt.
Het is dan ook niet uit
behartiging van de belangen
van een groep getroffen
ingezetenen of ter diening van
een algemeen financieel
belang, dat de
raadscommissie Algemene
Bestuurszaken over het
provinciale voorstel tot
grenswijzing verontrust is
geraakt. Het gaat erom dat
„gevoelsmatig belangrijke
gebouwen en objecten"straks
niet meer onder Rademaker
doch onder Schreuder zouden
ressorteren „De
commissieleden vonden
echter unaniem, dat er hier
gevoelsmatig een zaak van
dusdanig belang aan de orde
was, dat een Raadsuitspraak
gerechtvaardigd is", zo wordt
dooréén onzer verslaggevers
gemeld en niet ten onrechte
spelt men op zo 'n moment
Raad met een hoofdletter.
Wellicht, zo meldt het bericht
ook nog, zal verantwoordelijk
gedeputeerde Cees van den
Oosten worden uitgenodigd
om persoonlijk te komen
bekijken, wat hij ons aan gaat
doen.
Ik ben daar niet op tegen.
Laat Cees maar komen en laat
hij Jo en Jippe en zijn andere
kornuiten maar meebrengen
Het gezelschap gelieve vanaf
Leusden-centrum de route
door Lockhorsterweg en over
Dodeweg te volgen.
Kijken, wie met droge ogen
het AC-restaurant bereikt
Een bos zonder beuken
is als een symfonieor
kest zonder pauken.
Vooral in het voorjaar
met het frisse groene
blad en in het najaar door
de goudbronzen herfst
tinten, zorgen ze voor ex
tra kleur en stemming.
En welke laan is mooier
dan een beukenlaan.
Stoer staan de, soms
eeuwenoude, reuzen te
imponeren. Doch als
men weet hoe kwetsbaar
deze stoere en indruk
wekkende reuzen zijn,
dan kan men zich alleen
maar verwonderen dat er
nog zoveel beuken een
hoge leeftijd bereiken.
Het meest kwetsbare is
wel zijn dunne, gladde
bast; die verdraagt geen
sterke zonnestraling. On
der normale omstandig
heden zorgt de boom zelf
wel dat de stam niet aan
straling wordt blootge
steld, door zijn dichte
bladerdak. Een alleen
staande boom heeft zijn
bladeren tot een paar
meter boven de grond.
Ook vallen de onderste
bladeren altijd als laatste
af, vaak pas in het voor
jaar. Staan de bomen in
groepen of op een rij,
dan zorgt de één voor
schaduw voor de andere.
Die schaduw zorgt er ook
voor dat de boom geen
concurrentie heeft van
andere begroeiing. Zelfs
varens en mos, die wel
een beetje schaduw ver
langen, zal men zelden
welig in een beukenbos
aantreffen. Alleen de
bosanemoon en de kla
verzuring, maar die zor
gen wel dat bladvorming
en bloei heeft plaatsge
had voordat de beuk
volop in blad komt. Zelfs
de eigen nakomelingen
van de beuk hebben, in
de onmiddellijke nabij
heid van de boom, geen
schijn van kans. Wan
neer in het voorjaar de
beukenootjes, soms bij
honderden, ontkiemen
dan zijn die aan het einde
van de zomer, door ge
brek aan licht, al weer af
gestorven.
Zo is, onder normale om
standigheden, de boom
wel in staat zichzelf en
vooral zijn bast, te be
schermen. Maar als de
omstandigheden ver
anderen, bijvoorbeeld
als in een laan enige bo
men uitvallen en de felle
zon vrij spel krijgt op de
stam, dan wordt het ge
vaarlijk. De cambium-
laag, dat is de laag die
zich vlak onder de dunne
bast bevindt en voor het
transport van de levens
sappen zorgt, droogt uit
en sterft af. De bast
scheurt door krimping en
laat los. Door vermin
derde aanvoer van le
venssappen vormt de
boom minder blad en de
aftakeling gaat verder.
Parasieten als porselijn-
zwam, honingzwam en
beukenstamluis krijgen
hun kans en de boom is
niet meer te redden.
Ook veranderingen in de
waterhuishouding kan
voor de beuk fataal zijn.
Op hogere plaatsen,
waar de beuk het hebben
moet van zogenaamd
hangwater, dat is regen
water dat in de bodem
blijft hangen, zijn droge
zomers levensgevaarlijk.
Zuurstoftekorten in de
bodem, veroorzaakt door
asfaltering onder de
kroon, ophoging van de
grond of tijdelijk hoge
waterstanden doen het
wortelgestel afsterven.
Door al deze oorzaken
gaan er meer beuken
dood dan er aangeplant
worden. Nederland, let
op uw zaak.
G. van L.
rpffSfL-S^T~ i 1 sic?
tJLÜÊ. V»CM
6EOK
