an „Fitzcarraldo"
rpt ,Les soeurs Brontë
'C
a
Kantlijn
riLMZOMER '85" IN GRAND
UNION, PA'S PAS
FIETSEN!
Burgemeester op zoek naar nieuwe bolide?
Sneeuw op Olym
pus
ook en Rockers
mg:
^zwaren tegen
ïommel
DICK MEERVEL
DONDERDAG 27 JUNI 1985
loep op Leusden
Kretologie
Als iets niet is, wat 't lijkt,
of juist wel lijkt, wat 't is,
dan gaat het om de naam, gewis,
waarmee het voorwerp prijkt.
Men gebruikt hier in Leusden termen
voor heel gewone zaken,
die je een zucht doen slaken
of soms luidkeels doen kermen.
Het is een eigen taal-vergeler.
gekken en dwazen, ramen en deuren
heten hier allemaal „gebeuren"
als een soort Leusdens' Grootst Gemene Deler.
Een binnenmanege heet, met talent
en mogelijk ook een vleugje „paarden-kak"
„een overdekte buitenbak"
Men raakt eraan gewend.
De kreten fnuiken zo 't beleid,
want wie betaalt er straks nog leges
voor het bouwen van maneges?
Dan doet men niet, geheid.
Want in Leusdens terminologie
is „maneger" van „manege",
wat „leger" is van „lege
woorden": gewoon kretologie.
Piere Bont.
Als ik het nu eindelijk goed neo
begrepen, isJan Wagenaar de
enige, die de groene Golf op de
Noorderinslag echt
begrijpt.
Konijntje in de Wetering:Ik
heb het liefst een groen
verkeerslicht, heer Harm, want
dat doet me nog het meest aan
een krop sla denken
Liberale Leusdenaar Gelijk
oversteken-.jullie geven die
Kreijns ontslag en wij zullen
voor een ideeënrijke
wethouder blijven zorgen
Vroeger wilden we daar hele
nieuwbouwwijken uit de grond
stampen en nu mogen zelfs
simpele volkstuintjes al niet
meer.
Hebt u trouwens gelezen dat
ze in Enschede de bus over de
spoorrails laten lopen
Partijgenoot (trots) ,,Onze
wethouder kwam met dat idee
tien jaar geleden al in de
raad
Cynische Leusdenaar ,,Tja,
dat is zo. Maar in Enschede
rijdt ie.
Het profiel van Evelien Blom is
weer aardig opgekalefaterd nu
zij als enige in de CDA-fraktie
van GS gelijk heeft
gekregen
Partijgenoot Jan Wagenaar
Die bus in Enschede is
eigenlijk nog niks: onze
wethouder had zelfs het plan
om een heel winkelcentrum op
wielentezetten
Verontruste middenstander
.Jawel, en nu gaan veel
Leusdenaren met zo 'n ding op
vier wielen winkelen in
Amersfoort
De moraal van dit bus-verhaal:
een goed plan moet je meteen
op de rails zetten
En dat was het dan voorlopig.
Kantlijner gaat met vakantie.
Deze rubriek ziet u weer terug
begin augustus. Tot dan.
V.
nog een beetje werd getennist,
maar de weergave van de beel
den aan de kabelkijkers op het
continent was om te huilen.
Dinsdagmiddag werden de
sneeuwige beelden dan ook ge
sierd met de mededeling dat er
sprake was van storing. De kij
kers in Leusden werden daar
mee gerustgesteld. Het slechte
beeld lag niet aan de kabelex
ploitant (de gemeente dus) of
aan Amersfoort, die de satelliet-
beelden doorgeeft aan de Leus-
dense kabel.
Na een middag lang sneeuw
beeld kwam in de vroege avond
de mededeling van Olympus, dat
vanaf woensdag de tennisuit-
zendingen pas om 18.00 uur be
ginnen en duren tot 23.30 uur.
Niks life dus meer. Gewoon am-
pex-opnamen. Heel jammer. Het
waarom is onbekend.
Aan de gemeente de vraag of
ze doorgaat met de Olympus-
uitzendingen, gezien de ervarin
gen van maandag en dinsdag.
Gisteren lietgemeentevoorlich-
ter Hans van den Brink weten
(wie de uitzendingen volgt weet
welk antwoord nu komt), dat er
geen reden bestaat Olympus van
de kabel te gooien. Ook al zijn de
uitzendingen niet meer life, de
tennisliefhebbers komen toch
aan hun trekken. Bovendien, de
beeldkwaliteit was woensdag
weer goed. Aldus de gemeente.
Mobiel
Soms zijn de wegen van een
gemeente ondoorgrondelijk.
Vaak moet er derhalve iets
worden gerekonstrueerd om het
begrijpelijker te maken. Er
worden spelletjes gespeeld op
het gemeentehuis in de trant van
„Fietspaden verleggen,
niemand zeggenen daar
blijft het niet bij. Ook bushaltes
kunnen behoorlijk mobiel zijn.
Neem nou de VAD bushalte van
lijn 106 bij de Biezenkamp. Jaren
stond die halte tussen
Biezenkamp en
bejaardenwoningen van 't
Hamersveld, compleet met een
keurige invoegstrook. Toen
werd er gebouwd en moest de
halte verdwijnen naar de
Hamersveldseweg en werd de
invoegstrook weggehaald.
Keurig allemaal, niks van te
zeggen. Nu staat de bushalte
weer op de oude plek, maar
helaas zonder invoegstrook. En
dat nou is uiterst lastig, want
inmiddels is er ook nog een uitrit
aan de weg ter plaatse
toegevoegd en dat in de bocht,
vlak voor die bushalte. Kortom:
we kunnen ons voorstellen, dat
de desbetreffende wegbereiders
op het gemeentehuis driftig
zitten te dubben, waar ze de halte
nu gaan neerleggen. Misschien
dat de twee uitritten van de
Biezenkamp verplaatst moeten
worden, maar niemand weet
waarheen. Kortgeleden zaten wij
in de bus en wilden uitstappen
op de Asschatterweg, de nieuwe
halte. De chauffeur stopte keurig
op de Hamersveldseweg, bij de
oude halte. Die man gebruikte
zijn gezond verstand. Die weet,
dat de bushalte daar uiteindelijk
toch weer terecht zal komen.
Een stukje historie
Het kan trouwens geen kwaad
om de geheugens van de dames
en heren raadsleden wat op te
frissen. Er was eens, lang
geleden, een plan om het
toenmalige winkelcentrum De
Biezenkamp uit te breiden tot
een uit de kluiten gewassen
centrum, berekend op de
ongetwijfeld forse groei van het
toen nog kleine dorp
Hamersveld. Het verzet van de
omwonenden was groot. We
laten even in het midden, wat de
argumenten waren, maar op de
plaats waar toen de uitbreiding
moest komen is inmiddels een
aardig complexje kantoren en
dienstverlenende bedrijven
verrezen. In de raad is het
verleden rond die
winkeluitbreiding nogal wat
verzet gerezen tegen de toen
voorgenomen bouw van een
benzinestation met een uitrit.
precies: op de plaats waar ie nu
ligt. Dus werd dat benzinestation
sowieso geschrapt. Is het een
wonder, dat wij na al die jaren
Leusdense politiek nergens
meer verbaasd over zijn? Als de
raadsleden de notulen van zo'n
tien, vijftien jaar geleden er nog
eens op naslaan, kan een nieuwe
discussie worden vermeden.
Blijft over, dat er nog wel
eventjes een adekwate
oplossing gezocht moet worden
voor al die uitritten en de
bushalte vlak vóór die door
heggen omzoomde bocht in de
toen zo rigoureus verlegde
Asschatterweg. Maar voor
rekonstruktie van
gerekonstrueerde
rekonstrukties draaien we toch
onze hand niet om?
Burgemeester Rademaker werpt een schalkse blik op een fraaie ..Amerikaan''
De Rockers mochten zich afgelopen zaterdag niet alleen in publieke belangstelling verheugen, ook
van officiële zijde werd interesse getoond voorde uitgestalde motoren- en autonostalgie
Burgemeester J. W. M. Rademaker werd door onze fotograaf gesignaleerd terwijl hij opvallend
veel interesse vertoonde vooreen fraaie ..Amerikaan" uit de vijftiger jaren
Vandaar, dat zich de vraag opwerpt, of de burgemeester misschien op zoek is naar een nieuwe
bolide En als die vraag bevestigend beantwoord zou worden, wat dan? Zou het dan niet
verstandiger zijn. zich een hyper-modern, met boordcomputer uitgerust model te verschaffen Of is
dit een historische foto. onder het motto:Back to the fifties"7
daktle: Caspar van Loo.
drage: Hans Mosterd, Frits
Breda.
i halt twaalf 's morgens was
de klus geklaard en stonden de
houten speelwerktulgen er.
T wee uurlaterlageraleenklacht
bij de gemeente. Een van de
bungalowbewoners aan de Ha
mersveldseweg zou gezegd heb
ben dat de schommel wel erg
dicht bij zijn erfafscheiding
stond. Óf de gemeente daar
maar wat aan wilde doen.
De Landweg-bewoners snap
pen er niets van. ledereen, inclu
sief de bungalowbewoner, had
immers zijn handtekening gezet
onder het verzoek aan de ge
meente om de speelwerktuigen
naar de wijk toe te krijgen.
De hele buurt wacht vol span
ning het gesprek af dat nu weer
met de gemeente gevoerd moet
gaan worden over de mogelijke
verplaatsing van de schommel.
De life-tennisuitzendingen
verzorgd door de internationale
satellietzender Olympus verlie
pen tot en met dinsdag onder
een slecht gesternte. Maandag
werd op het bijna heilige Wim
bledon vrijwel niet gespeeld
door de overvloedige regenval.
De kijkers, zoals u weet ook in
Leusden, kregen niet veel meer
te zien dan een onbespeeld cen
tre court. Dinsdag wilde het niet
zo met de techniek vlotten.
Olympus had het geluk dat er
kinpah die de opvolger werd van zijn
„Strawdogs", begint in een noodlots-
zwangere sfeer van de Amerikaanse
gangsterfilm, maar het happy end toont
aan dat Peckinpah toch aanmerkelijk
positiever te werk is gegaan. Steve
McQueen en All MacGraw spelen een
paar dat een bankoverval pleegt en
daarna op de vlucht moet. Hun onder
linge wantrouwen en de uiteindelijke
„verbroedering" die volgt, vormen de
voornaamste verhaallijn in de film
Waarschijnlijk is er geen regisseur die
zo briljant de ongelooflijk ingewikkelde
montage van zijn films in de hand heeft
als Sam Peckinpah. Technisch vol
maakt zijn de klapstukken in de film, de
bankoverval en de geweldige afreke
ning van de gangsters onder elkaar
Sam Peckinpah laat ons zien dat het
draaien van veel korte shots niet hoeft
te betekenen dat men de spelregie
moet verwaarlozen Ondanks alle ge
weld is „The getaway" een menselijke
film over een groeiend vertrouwen en
daaruit voortkomende oprechte trouw
tussen een man en een vrouw die hoop
houden op een betere toekomst
FIVE EASY PIECES
Regie: B. Rafelson
„Five easy pieces", met de schitteren
de hoofdrol van Jack Nicholson en de
vlekkeloze regie van Bob Rafelson, was
in het begin van de jaren zeventig een
van de grootste verrassingen die de
Amerikaanse cinema te bieden had. De
critici van New York riepen deze onaf
hankelijke produktie uit tot de beste film
van het jaar 1970 en Rafelson werd
gekozen tot de beste regisseur
„Five easy pieces" lag in het verlengde
van de beroemde „Easy rider", maar
gaf een minder oppervlakkige analyse
van de Amerikaanse droom dan dit een
jaar eerder uitgebrachte motor-epos
Beide zijn het roadfilms, dat wil zeggen
losjes geconstrueerde vertellingen met
een lyrische inslag over het afwisselen
de en soms avontuurlijke leven van de
„drifter", de vrijheidslievende zwerver,
de trekker door het wijde land die niets
wil weten van de prestatie-maatschap-
P'j
In „Easy rider" werd Jack Nicholson
(toen in een opvallende bijrol) door
„rednecks" in het zuiden van de Ver
enigde Staten afgemaakt, omdat deze
spitsburgers van zijn vrijheidsdrang niet
gediend waren. In „Five easy pieces"
ontmoet Nicholson deze weerstand in
zichzelf. Hij speelt de onzekere Bobby
reis, bezoekt ze de Funabules en ziet
Baptiste optreden. Ze houdt nog steeds
van hem. Beiden ontmoeten elkaar De
Montray wil wraak nemen, maar wordt
door Lacenaire vermoord. Het is Natha
lie die de gelieven scheidt, wanneer ze
hen in een hotel samenvindt. Garance
verlaat de kamer. Baptiste probeert
haar op de Boulevard in te halen, maar
wordt in een hossende carnavals-me
nigte opgenomen.
LE CHOIX
DES ARMES
Regie: A. Corneau
„Le Choix des Armes" van Alain Cor
neau behoort tot het beste dat de rijke
Franse filmtraditie te bieden heeft. 5
uitgelezen topacteurs, een ijzersterk
scenario, een stijlvolle regie en een
gegeven dat niet alleen tot een span
nende policier aanleiding geeft, maar
ook tot een zinvolle psychologische en
sociologische reflectie op milieus en
personages. Yves Montand speelt een
gangster in ruste, die zich teruggetrok
ken heeft uit het gewelddadige milieu
om zich te wijden aan de paardenfokke
rij en aan de adoratie voor zijn echtge
note. belichaamd door de onverzettelij
ke schoonheid van Catherine Deneuve.
Gérard Depardieu is in alles zijn tegen
deel een nerveus en impulsief hande
lend produkt van zijn tijd Als hij met een
revolver zwaait danst de wereld naar
zijn pijpen, met uitzondering van de
enkeling die een grote mond terug durft
te geven. Het rock 'n roll boefje is een
„gevaarlijke misdadiger" geworden,
opstuwd door het machtsgevoel, waar
op zijn kansloze, verstikkend kleinbur-
gelijke milieu op geen enkele andere
wijze uitzicht biedt. Beide acteurs spe
len grandioze rollen. Vanaf het moment
dat hun pad dat van de ander kruist,
lijken zij geen andere keuze te hebben
dan een uiteindelijk noodlottige con
frontatie.
„Les Choix des Armes" laat zich het
best bekijken als men zo min mogelijk
van het verhaal weet Het ontrolt zich
langs klassieke, maar toch voorspelba
re lijnen. De voortreffelijke muziek is
van Philippe Sarde en wordt uitgevoerd
door twee bassisten (onder wie de
legendarische Ron Cater) en een sym
fonieorkest.
LES SOEURS
BRONTË
Regie: A. Téchiné
Londen 1850. Een voorstelling in het
Royal Italian House in Covent Garden
Onder het elegante publiek bevindt zich
Charlotte Brontë in gezelschap van
haar uitgever Smith. Charlotte maakt
kennis met de beroemde schrijver uit
die tijd Thackeray Als het doek opgaat
herinnert zij zich episodes uit haar
leven: haar vader, haar zusters en haar
broer Brandwell
In buitengewoon fraaie beelden (Bruno
Nuytten is de cameraman) heeft de
Franse regisseur André Téchiné de
sfeer van de woeste hoogten, de ver
waaide heideheuvels en de uitgestrekte
moerassen, die in de boeken van de
zusters Brontë zo'n belangrijke rol spe
len, in zijn film weergegeven. Zijn feite
lijke informatie over het leven van de
schrijfsters, die bij hun eerste werk
mannelijke pseudoniemen gebruiken,
blijft schetsmatig. Het lijkt of het hem er
in de eerste plaats om te doen is
geweest de geest van het Victoriaanse
tijdperk weer te geven op de manier
zoals dat ook in „Jane Eyre" of „Wuthe-
ring Heights" is gebeurd. Een boeiende
figuur in de film is broer Branwell, een
rol van Pascal Gregory, een mislukke
ling in alle opzichten, die door zijn veel
oudere geliefde in de steek wordt gela
ten als haar rijke echtgenoot op sterven
ligt
Dupea die schijnbaar tranK en vrij ooor
de wijde wereld trekt, maar in feite een
triest en leeg bestaan leidt en zich
nergens verplicht tot blijvende relaties
met enige diepgang. Bobby Dupea
komt uit een cultureel fijnbesnaarde
familie van musici, maar als de film
begint zien we hem werken in de
olievelden van Californië. Hij hangt er
rond in fantasieloze cafés en trekt op
met Rayette, een niet al te snuggere,
ordinaire vriendin die snel is met haar
tranen Als hij hoort dat zijn vader door
een beroerte is getroffen, voegt hij zich
bij zijn familie om te ontdekken dat de
emotionele banden waarmee hij aan
zijn vroegere milieu vastzit, nog steeds
sterk zijn. Hij voelt zich aangetrokken
tot Catherine, de verloofde van zijn
broer, die hem echter na een korte
liefdesaffaire duidelijk maakt, dat zij
zich niet binden zal aan een man die
niet eens zichzelf laat staan zijn vrien
den respecteert.
PARIS, TEXAS
Regie: W. Wenders
De film van Wim Wenders, die in alle
toonaarden bejubeld is door nationale
en internationale pers, begint in het
lege, dorre grensgebied van Texas en
Mexico. In dit niemandsland duikt een
man op, een veertiger, Travis ge
naamd, die met zijn laatste krachten
een verlopen café binnenstrompelt en
daar uitgeput in elkaar zakt. Het is een
begin als in een klassieke western en zo
is het eind ook. de held, hier de anti
held, verdwijnt als zijn taak is volbracht
eenzaam in het avondrood, niet op een
paard maar per auto. Want Travis
(Harry Dean Stanton) is geen cowboy
en „Paris, Texas" is geen western
Travis is verlaten door zijn vrouw (Na-
tassja Klinski). Hij heeft zijn zoontje
afgeleverd bij zijn broer (Dean Stoc-
kwell) en schoonzuster (Aurore Clé
ment) en is, geschokt door de schei
ding, ondergedoken. Vier jaar lang is hij
vermist als hij in het café opduikt en via
een telefoonnummer dat hij bij zich
draagt wordt geïdentificeerd Zijn broer
komt hem halen en neemt hem mee
naar Los Angeles waar hij langzaam tot
zichzelf komt en het vertrouwen van zijn
zoon herwint. Door de vertoning van
oude filmpjes wordt ook de herinnering
aan zijn vrouw weer levend
Dan begint Travis met zijn zoon aan de
terugreis naar Texas, waar een kort
stondig hereniging van man en vrouw
gevolgd wordt door een minder tijdelijke
hereniging van moeder en kind
e filmredactie)
RSFOORT - In het kader van
omer '05" kunnen de filmllef-
s van donderdag 27 juni tot en
•ensdag 3 juli In Grand terecht
e volgende films:
tARRALDO
Regie: W. Herzog
|dit project niet had afgemaakt
ien man zijn zonder dromen en
t niet," zegt Werner Herzog over
raldo'zijn meest verbijsteren-
vontuur tot nu toe, dat in 1982 in
SJe regieprijs kreeg. Voor „Fitz-
trok Herzog met zijn crew en
jelende ploeg acteurs (Jack
ri, Jason Robards en Mick
aten het afweten. Klaus Kinski
het schier onmogelijke) voor
laar het oerwoud van Peru om
ooflijke wapenfeiten van Fitz-
„de held van het nutteloze",
ucs op het doek te brengen.
ildo is een operaliefhebber die
I J oten is voor Enrico Caruso en
rnhard een operagebouw neer
I i in de Amazone-jungle, opdat
liefde artiesten daar zouden
optreden in een opera van
et ontbreekt hem echter aan
lerder heeft hij zonder succes
ird ijs te verkopen aan de
en het volk van de rubberplan-
33
--
nt
m m c
ndin (Claudia Cardinale) is
r spaarpot te openen voor de
ig van een expeditie naar het
waar een nog niet ontgon-
d met caout-chouc-bomen ligt
op de man die de jungle kan
n. Fitzcarraldo slaagt erin met
een legertje Indianen, die
in een zegenbrengend ritueel
(erken, een stoomboot over
heen te slepen van de ene
de andere, waar stroomver-
de benedenloop onbevaar-
en Als de onderneming ten-
worden de trossen door de
jekapt en de boot wordt in de
snellingen meegesleurd en
een rotswand. Alle moeite
Fitzcarraldo verkoopt het
|laat, ten overstaan van de
inwoners van Iquitos, een
geven van Bellini's opera „I
TAWAY
Regie: S. Peckinpah
iy", de film van Sam Pec-
(advertentie)
ondagavond was in Leus-
-Centrum een flinke, zwarte
kpluim te zien. die op zijn
ist wees op een „lekker"
ndje. Niks hoor. Een telefoon-
ïaar de rijkspolitie leerde, dat
vermoedelijk ging om in
nd gestoken autobanden
st het clubhuis van jongeren-
ep De Rockers,
och even kijken of het ver-
;den juist was. Inderdaad,
meer daneenpaaroude
sbanden brandden bij de
:kers-keet.
pvallend was de grote he
istelling voor dit brandje. Ge-
door de zwarte rookpluimen,
|en heel wat mensen te voet,
e fiets of in de auto naar de
des „onheils" getrokken.
|oze tongen beweren, dat „de
kers" zeker niet genoeg he
istelling voor hun open dag
lopen weekeinde getrokken
len, en de mensen dus maar
een paar brandende auto-
jden naar hun clubhuis lok-
Mocht dat zo wezen, dan
die opzet zeker geslaagd!
,'t valt niet mee om het ieder-
naar de zin te maken. Dat
|k vorige week maar weer
Na een handtekeningenak-
llj buurtbewoners en een
|oek bij de gemeente was het
lijk zo ver. Er werd een
I speelwerktuigen ge-
1st op een braakliggend
je grond tussen de Landweg
Hamersveldseweg. Kinde-
lij en ouders blij, zo mocht
Irwachten. Het liep even an-
Wim Wenders observeert de mensen in
zijn film met een liefdevolle nauwkeurig
heid die iets troostends heeft Alles in
de film is op de juiste plaats de ruimte in
het begin, de engte van de cabine, de
ruimte aan het eind, de gitaarmuziek
van Ry Cooder en de glasheldere beel
den van de Nederlandse cameraman
Robby Müller
LES ENFANTS
DU PARADIS
Regie: M. Carné
De film speelt in Parijs omstreeks 1840
ten tijde van burgerkoning Louis-Philip-
pe. Plaats van handeling is de Boule
vard du Temple, in die dagen de thea
terstraat van Parijs, waar op de planken
zo veel bloederige drama's worden
opvoerd, dat de boulevard in de volks
mond „Boulevard du Crime" heette
Daar is ook het pantomimetheater ,,Le'
Funabules", waar Anselme Deburau
optreedt. Zijn zoon Baptiste wordt ver
liefd op Garance, de maitresse van de
mondaine moordenaar Lacenaire. Bap
tiste is te timide om zijn liefde volledige
uitdrukking te kunnen geven Dan wordt
Garance de vriendin van Frédérick Le-
maitre, een aankomend toneelspeler
Alle drie spelen ze in de Funambules,
waar Garance de aandacht trekt van
graaf Edouard de Montray. Hij biedt
haar na afloop van de voorstelling zijn
fortuin aan, als ze zijn maitresse wil
worden. Garance weigert, maar moet
later toch een beroep op hem doen,
wanneer ze ten onrechte van mede
plichtigheid aan een door Lacenaire
gepleegde roofoverval wordt verdacht.
Zeven jaar gaan voorbij. Baptiste is
beroemd Hij is inmiddels getrouwd met
Nathalie Ze hebben een zoontje. Fré
dérick is een gevierd toneelspeler Ga
rance is de maitresse van de Graaf de
Montray Teruggekeerd van een lange
l
l
l
I
I
I
I
I
I
I
l
I
l
I
I
I
I
I
I
Series uit „Fitzcarraldo van Herzog.
Dt
vanaf 352.-
Dealer van Union, Raleigh,
Peugeot Puch en Gazelle
rijwielen en
Grutterij 13, Leusden. Tel. 033-940005.
Ook uw adres voor reparatie.
