Leusdenaar Wim van der Laaken
loopt Nijmeegse wandelvierdaagse
dit jaar voor veertigste keer
le—slei* k
„Het is een
je moet het
strijd tegen jezelf, en
helemaal zelf waarmaken'
Diefstal
grasmaaier
SiSvoo^eel «W»
elders in deze krant.
JINSDAG 16 JULI 1985
plaatselijk nieuws
(door één onzer verslaggevers)
EUSDEN - De vandaag gestarte wandelvierdaagse van
ijmegen heeft, naast een aantal "gewone" deelne-
lers uit Leusden, in de persoon van Leusdenaar Wim
an der Laaken ook een heel bijzondere wandelaar aan
e start. Dit jaar loopt hij namelijk voor de veertigste
chtereenvolgende keer mee. Een bijzonderheid, en dat
laat niet alleen op het aantal vierdaagsen, maar meer
og op het feit, dat het om veertig achtereenvolgende
aat.
/im van der Laaken, gevraagd naar hoe je toch tot zo'n
restatie komt, heeft het over 'wandelgek", of "Vier-
aagse-gek". Dat is hij en dat zal hij blijven. Met veel
lezier, zoals hij laat merken, als hij over de vierdaagse
raat.
Het is eigenlijk een besmettelijke ziekte. Je traint het
ele jaar door, je leeft er echt naar toe. Het is een strijd
jgen jezelf, en je moet het helemaal zelf waarmaken,
at is een uitdaging", zo omschrijft hij de oorzaken van
ijn emotionele binding met de Nijmeegse wandelvier-
aagse.
•aar blijft het overigens niet bij: sinds acht jaar is hij lid
an het bestuur, en dat kost hem twee dagen in de
reek. Het is een taak, die hij met plezier vervult, maar
ij heeft er wel een voorwaarde aan verbonden, toen
len hem dat acht jaar geleden vroeg. Bestuursleden
togen namelijk niet meelopen. "En ik heb toen ge-
egd: "akkoord, ik wil het wel doen, maar op voor
aarde, dat ik zelf kan blijven lopen. Anders gaat het
iet door".
imlddels blijkt het feit, dat hij én bestuurslid is, e'n zelf
teeloopt, bij te dragen aan verbeteringen in de organi-
atie. "Als loper merk je toch, dat bepaalde punten in
e ogen van de wandelaars voor verbetering vatbaar
ijn. Dat valt je meer op als deelnemer, dan als toekij-
end bestuurslid. Vandaar dan ook, dat we er in het
estuur nu ons voordeel mee doen", vertelt Wim van
erLaaken.
lafhankelijk Nieuwsblad voor de gemeente Leusden.
ïrschijnt elke dinsdag en donderdag.
>ofdredakteur: Bert Vos
ndredakteur: Hans Mosterd
tdaktie: Caspar van Loo Boudewina de Boer
ïdaktie-secretariaat: Mia Veen
levering kopij en advertenties:
or het dinsdagnummer tot uiterli|k maandagmiddag 12 00 uur voor het
nderdagnummer tot uiterlijk woensdagmiddaq 12 00 uur
tdaktie en administratie:
intoor Leusder Krant. Asschatterweg 19. Leusden-Centrum Op weikda-
j j n qeopen van 09 00 tot 12 00 uur en van 14 00 tot 17 00 uur Telefoon
I 3-941495 (administratie) -941494 (redaktie)
ïonnementsgeld:
>2,60 per jaar 31.80 per half jaar 16.15 per kwartaal
achten bezorging:
abonnee dient u de krant voor dinsdag- of donderdagavond 18 00 uur te
bben ontvangen Is dat niet het geval, neem dan kontakt op met onze
ofdagent bezorging (dinsdag en donderdag tussen 18 30 en 19 30 uur)
033 940691 Bij geen gehoor kunt u kontakt opnemen met onze
ipekteur bezorging, overdag 03420- 94206
ibestellen foto's:
meeste in de Leusder Krant gepubliceerde foto's kunt u nabestellen
uur et uitzondering van archief- en historische foto's), bij vooruitbetaling
'547 giro 871441 t.n.v. BDU b.v. te Barneveld. met duidelijke vermelding
n gewenste foto. aantal nummer van krant, pagina waarop de foto
'rd geplaatst. Nabestellen kost 5 - per exemplaar (formaat 13x18
en 10.- voor luchtfoto's (formaat 20 x 25 cm),
kunt ook contant betalen op ons kantoor
iSden-Centrum Ongeveer drie tot vier weken na betaling ontvangt u
gewenste foto('s) thuis.
LEUSDER KRANT is een uitgave van de BDU-
antenkombinatie te Barneveld.
Het begon allemaal lang gele
den, in zijn studententijd.
Wim van der Laaken deed als
student aan atletiek. Met
name de langere afstanden
interesseerden hem. ,,Maar
in die sport zou ik het toch
nooit tot de top hebben ge
bracht. Dat was me wel dui
delijk. Ik begon me dan ook
steeds meer te interesseren
voor wandelen. Mijn toenma
lige trainer raadde me dat
sterk af. Wandelen zou slecht
zijn voor je spieren, ik kon er
maar beter niet aan begin
nen."
Maar het bloed kroop, waar
het niet gaan mocht, en in het
laatste jaar voor de oorlog
sloot Wim een weddenschap
af, dat hij de Nijmeegse wan
delvierdaagse uit zou lopen.
Daar stak Hitier echter een
stokje voor, zodat het vijf jaar
duurde - tijdens de oorlog zijn
er geen vierdaagsen gehou
den - voordat Wim zijn voor
oorlogse voornemen in de
praktijk kon brengen.
Dat het zou leiden tot veertig
achtereenvolgende vierdaag
sen, heeft hij niet voorzien.
Dat het er bij gezondheid nog
meer zullen worden, ook niet
trouwens.
Ter gelegenheid van de veer
tigste verjaardag schreef Wim
in een boekje, bestemd voor
zijn wandelvrienden, zijn er
varingen van die veertig toch
ten op
Over die eerste tocht handelt
een heel relaas, dat hij afsluit
met: "Ik had het Vierdaagse
Kruis behaald, maar ondanks
dat en de geweldige sfeer van
de na-oorlogs vierdaagse,
zwoer ik mezelf om nooit
meer een Vierdaagse te lo
pen"
Er volgden er nog negenen
dertig, en als we Wim van der
Laaken moeten geloven, en
er is geen enkele aanleiding
om aan zijn woorden te twijfe
len, dan zullen er nóg heel
wat volgen. Want vandaag de
dag antwoordt hij op de
vraag, hoe lang hij dit nog vol
denkt te houden met een be
slist: "Tot ik het kan".
LEERZAAM
In zijn boekje beschrijft Wim
van der Laaken uitvoerig, hoe
die eerste tocht verliep, in de
zomer van 1946
"Op het door het WV toege
wezen adres in de Weezen-
laan deelde ik een zolderka
mer met een oude rot, Phi
lips. Hij had al acht keer gelo
pen en kende fijne kneepjes
van het Vierdaagse-vak,
zoals kamferspiritus en voet
poeder, maar ook van tempo
en rusten, alleen dat zou later
van pas komen."
"Hij ontfermde zich over mij,
en tesamen gingen we naar
de vlaggenparade op de
Wedren. Geweldig, die sfeer
daar, maar van de festivitei
ten heb ik niets gezien, ik
stond achteraan. Die sfeer is
er nu in de Goffert nog steeds
en bovendien kan iedereen
het zien."
"Van Philips leerde ik ook,
dat als je vroeg in de rij ging
Staan, je als één van de eer
sten kon starten en dan in
een flink tempo er van door."
"De eerste dag van 55 kilo
meter kwam ik uitstekend
door, maar de tweede dag,
overmoedig en jong, even
hollen om de spieren los te
maken en daar ging ik door
mijn knie De routinier had
verband en vette watten bij
zich en bond mijn knie in.
Toen heb ik duidelijk ge
merkt, dat Philips een oud-mi
litair was. Iedere stap deed
pijn, ruim twee dagen van 55
kilometer per dag. Maar Phi
lips had gezegd: "Je blijft je
poten gewoon neerzetten",
en ik had het lef niet om dat
niet te doen. Maar ik moet be
kennen. dat de tranen over
mijn wangen rolden bij bin
nenkomst." Waarna Wim van
der Laaken de conclusie
trekt, dat hij nooit en te nim
mer weer een vierdaagse lo
pen zal...
PUTTEES
Er volgden er nog vele. Waar
van een aantal samen met de
eerder genoemde Philips,
van wie Wim van der Laaken
veel leerde. Alleen één ding
heeft zijn "leermeester" nooit
keer meeloopt, zich niet door
weerhouden", aldus Van der
Laaken. Dat had echter
zwaarwichtige gevolgen.
Want op de laatste dag had
men speciaal voor hem een
geïmproviseerde spoorboom
neergelaten bij het in aan
bouw zijnde viaduct. Er moest
eerst met een glas cognac
geproost worden, en hij kreeg
er een fles bij. Maar de daad
werkelijke hulde hing hem als
een molensteen om de hals,
want die had men in de vorm
van een lauwerkrans gego
ten, bestaande uit kleine stuk
jes... beton. Het ding woog
twaalf kilo, en zoals Wim van
der Laaken het zelf om
schrijft: "de vreuge om de
gouden medaille - vanwege
de tiende Vierdaagse - was
niet groter, dan die om de ver
lossing van die loodzware
hulde."
PLASMOLEN
Leuke ervaringen, maar ook
Wim van der Laaken tijdens zijn vierdaagse, in gezelschap van de
(links met het witte overhemd). Van der Laaken loopt op deze foto
een wit shirt aan.
ambassadeur van West-Duitsland
als derde van links, eveneens met
GLORIEUS
voor elkaar gekregen, zo ver
nemen we uit het boekwerkje:
Philips had een grote voor
liefde voor het lopen met
"puttees", beenwindsels
zoals die bij het uniform van
de vaderlandse militair tot in
de Tweede Wereldoorlog ge
dragen werden. Daar kon hij
Wim van der Laak niet aan
krijgen.
Iets anders wel: "Stieren-
melk".
Dat was een apart drankje, zo
lezen we in een interview met
Wim van der Laak in de Leus-
der Krant van 24 juli 1975, ter
gelegenheid van zijn dertig
ste Wandelvierdaagse. Afge
leid van een "hassabassie"
in de vorm van een slokje
cognac als medicijn tegen de
legendarische "man met de
hamer", die ook de wande
laar tegenkomt, is "Stieren-
melk" een speciaal Vier-
daagse-drankje geworden,
dat - helaas voor de likkebaar
dende liefhebber - bij geen
enkele slijterij verkrijgbaar is.
Het recept luidt: een geklutst
ei met suiker en melk en, al
naar de behoefte is, een klein
of iets groter scheutje cognac
erin.
LOODZWARE HULDE
Een ander fraai verhaal, dat
Wim van der Laaken opte
kende voor zijn vrienden, be
treft de tiende Vierdaagse,
die hij liep. In het dagelijks le
ven werkzaam als ingenieur
bij de Nederlandse Spoorwe
gen, was hij voor dit staatsbe
drijf in 1955 betrokken bij de
bouw van een viaduct in Nij
megen. Hij had in die functie
veel te maken met de Nij
meegse aannemer, die bij het
werk betrokken was, en deze
waarschuwde hem, om dat
jaar maar niet mee te lopen,
zolang het diaduct niet klaar
was. "Maar daar laat een
wandelaar, die voor de tiende
minder leuke doet men op tij
dens de Vierdaagse. Dat ver
nemen we in een stukje,
waarin onze jubilerende wan
delaar vermeldt, waarom de
route van de tocht op een be
paald punt een kleine, maar
niet onbelangrijke wijziqinq
onderging
"Vroeger ging je op de derde
dag vanaf De Piasmolen een
steile holle weg omhoog. Als
het geregend had was dat
glibberig, maar bij warm weer
was het er net zo heet, als
een sauna", schrijft Van der
Laaken. "Een keer dacht ik,
voordat ik de klim zou wagen,
eerst maar koffie te drinken in
hotel De Plasmolen. Het was
heerlijk rustig op het terras,
maar ondanks mijn herhaal
delijk vriendelijk verzoek, be
diende de ober iedereen, ook
de mensen, die na mij kwa
men, behalve mij. Toen hij uit
eindelijk toch kwam, presen
teerde hij me een kaartje van
de directie, waarop stond ver
meld, dat ik niet gewenst was.
Hij lichtte me desgevraagd
toe, dat wandelaars de rust
en de entourage van de hotel
gasten verstoorden. Sinds
dien maakt de Vierdaagse
een wijde boog om "De Plas
molen", langs kleine, vrien
delijke gelegenheden, waar
men blij is als er wandelaars
op de koffie komen.
BACCHUS
Blijkens de anekdotes, die
Wim van der Laaken opte
kende, wordt er in de Vier
daagse ook wel het een en
ander aan Bacchus geofferd
Zowel deelnemers, als ande
ren die bij het wandelen be
trokken zijn, kunnen er wat
van. Is er al het verhaal van
de "Stierenmelk", voor één
van de vaste wandelvrienden,
die voor de laatste maal de
vijftig kilometer liep, Jan van
der Neut, een banketbakker
uit Den Haag, en in de Vier
daagse gezegend met de bij
naam "de Koekebakker"
werd op een bepaald punt
langs de weg achter een
boom, een fles geestrijk vocht
begraven. Het punt werd op
de weg aangegeven met de
fraaie tekst: "Het Laatste
Ommetje voor Ome Jan, dus
de Laatste Neut". De inhoud
van die fles, zo verluidt, heeft
de finish niet gehaald, Jan
wel
Of dat andere verhaal, over
de drie vrienden, die Wim ont
moette, onderweg De mid
delste zwalkte wat heen en
weer, en toen Van der Laaken
ze inhaalde, zag hij dat de
man sliep. Zijn vrienden ver
klaarden, toen hij ernaar
vroeg, dat dat elke ochtend
gebeurde. Slapend wandelde
de man zo iedere morgen, on
geveer een uur lang. Zijn
vrienden liepen dan naast
hem, om te voorkomen dat hij
van het rechte spoor afweek.
En dan die fraaie anekdote
over die Venloënaar, die jaar
lijks in Nijmegen de bloe
metjes buiten zette. Soms
haalde hij de eindstreep, op
de vierde dag, maar vaker
haalde hij die niet. Eén keer
kwam hij, na een doorge-
feeste nacht niet verder dan
Wijchen, waar zijn vrienden
een kruiwagen leenden, en
hem daarop maar verder naar
het station transporteerden.
Het feestvarken vond het alle
maal nog prachtig ook
Om dit onderdeel af te slui
ten, dan tenslotte het verhaal
over die ene keer, dat Wim
van der Laaken te laat aan de
finish kwam Zijn hospita was
namelijk niet wakker gewor
den, om voor het ontbijt te
zorgen. Ze had de vorige
avond menig glas genuttigd,
en was die ochtend niet wak
ker te krijgen, waarop haar lo-
gé's zelf maar een ontbijt in
elkaar hebben geflansd
Een ander fraai verhaal, dat
Wim van der Laaken opte
kende voor zijn vrienden, be
treft het stel dat, door toeval
ontstaan, samen de vier
daagse liep. Zij had dat al
eens eerder gedaan, hij had
haar erover horen vertellen
op de badmintonclub In zijn
militaire diensttijd had hij voor
de Vierdaagse getraind, maar
door omstandigheden was
het er niet van gekomen Dus
zouden ze dat nu eens samen
waar maken
De eerste twee dagen waren
voor de mannelijke helft van
het paar, Willem, geen onver
deeld genoegen Marion, de
vrouwelijke helft, hield hem
die eerste dagen op de been
en in de 'race' door enthou
siaste verhalen over de vier
daagse, en met name over de
glorieuze intocht, die op de
laatste dag hun deel zou zijn.
De laatste twee dagen lagen
de kaarten anders. Willem
was er doorheen, maar nu
had Marion haast geen voe
ten meer over. Dus nam hij
haar taak over, en hield héér
telkens die glorieuze intocht
voor De laatste dag brak aan,
en met veel pijn en moeite
haalden ze Nijmegen, waar
ze de mensen langs de route
verwachtten, juichend en wel,
met bloemen, en muziek.
Helaas echter, maar ze waren
te laat. De intocht was al weer
voorbij, de mensen waren
naar huis, en de enige muziek
die hun oren bereikte, was
'ketelmuziek', het lawaai van
de blikjes, die na de intocht
bijeen werden geveegd door
de mensen van de gemeente
lijke reinigingsdienst. Beiden
lopen overigens dit jaar weer
meer, en ze hebben zich mid
dels training, beter voorbe
reid op wat ze te wachten
staat.
AMBASSADEUR
Een ander fraai verhaal, en
daar sluiten we de anekdotes
mee af, betreft het meelopen
van de ambassadeur van
West-Duitsland, Gerhard Fi
scher. Die maakte in 1981
kennis met het verschijnsel
'Wandelvierdaagse' Dat was
het jaar met de natste intocht,
die Wim van der Laaken zich
kan herinneren. Ondanks dat,
toonde de ambassadeur zich
zo enthousiast, dat hij het vol
gende jaar meeliep ,,We
hebben die vier dagen samen
opgetrokken, en ik heb groot
respekt voor zijn prestatie",
aldus Wim, ,,want zo gemak
kelijk heeft hij het niet gehad
onderweg. Dat bewezen zijn
rode enkels wel, na afloop.
Maar er was geen klacht over
zijn lippen gekomen
,,Hij sprak buitengewoon
goed Nederlands. Hoe moei
lijk onze taal wel is, bleek
echter toen hij mijn vrouw
vroeg, om zijn veldfles voor
hem te vullen bij de eerstvol
gende waterplaats. We heb
ben niet gelachen", zo besluit
Wim van der Laaken dit ver
haal met onderkoelde humor
Dit jaar loopt Wim van der
Laaken de Vierdaagse voor
de veertigste keer in succes
sie, begeleid door zijn echtge
note, die de wandeltocht als
verrassing ook een keer liep.
Het betekent een ongekende
mijlpaal in de geschiedenis
van de Vierdaagse. Is er 9en
deelneemster van 77 jaar
oud, die dit jaar voor de vijftig
ste maal meedoet, dat doet
dat nog niets af aan de pres
tatie van Leusdenaar Wim
van der Laaken. Integendeel,
bij leven en welzijn is zijn vijf
tigste tocht gewoon een
kwestie van tijd. 'Wandelgek',
als hij is. en met hem vele an
deren. Zoals die ambassa
deur, die woedend was toen
hij te horen kreeg, dat hij, een
maand of twee voordat hij zijn
tweede Vierdaagse in Nijme
gen zou lopen, overgeplaatst
zou worden.
Maar dat is het aardige van
wandelen: als Wim en zijn
vrouw in Zwitserland een
jaarlijkse tweedaagse lo
pen, komen ze onder vele
vrienden, die ze als deelne
mers van vele wandeltoch
ten hebben opgedaan, altijd
weer die ambassadeur te
gen, die ooit het wandelen
leerde waarderen, in Nijme
gen.
Waaruit wel blijkt, dat de
bezigheid op zich leuk is,
gezond bovendien. Maar
dat het bovenal leidt tot een
sfeer van wandelaars onder
elkaar, die er mede toe
leidt, dat ze allemaal jaar
lijks reikhalzend uitkijken
naar die vier dagen in het
Nijmeegse land.
Dr. Ewald Kooiman bespeelt
drie orgels in St. Joris
De fameuze organist dr Ewald Kooi
man zal woensdag 17 juli in de Sint
Jonskerk alle drie orgels bespelen in
een naar het er nu uitziet, uitermate
boeiend programma
Hij zal op het koororgel beginnen. Daar
op begint hij met de Ciaconna in Bes
gr t van Johann Bernard Bach (1676-
1749). een achterneef van Joh Seb
Bach (1685-1750) Van de laatstge
noemde zal hij vervolgens vier koraal
voorspelen uit de recent in Vale ontdek
te bundel jeugdwerken („Arnstadter
Orgelbuch") spelen
Dan zullen de drie Kyrie-koralen uit
Bachs Kleine Orgelmis op het kleine
j orgeltje klinken.
Nog meer muziek van Bach zal Ewald
Kooiman op het grote orgel spelen
Toccata, Adagio en Fuga in C gr t
BWV 564 en Triosonate nr 3 in d kl. t.
BWV 527 Kooiman zal zijn concert
afsluiten met de Toccata in b ki t van
Alexandre Body (1785-1858)
Ewald Kooiman verwiert de Prix d'Ex-
cellence voor orqel aan het Conserva
torium van de Vereniging ..Muziekly-
ceum" te Amsterdam (leraar Piet Kee)
Aan de Parijse Schola Cantorum be
haalde hij de Prix de Virtuosité (leraar
Jedii udiigidisj. twaid Kooiman is de
vaste bespeler van het Couperin-orgel
in de aula van de Vrije Universiteit in
Amsterdam Hij is tevens docent in de
letteren Aan de Haarlemse Internatio
nale Zomeracademie voor organisten
doceerde hij onder meer de klassieke
Franse orgelliteratuur en de werken van
Bach Ook in het buitenland is hij een
veel gevraagd concertorganist en do
cent voor meestercursussen. Van zijn
spel werden vele opnamen gemaakt
voor radio en televisie, alsmede voor
het KMK-label. Dit resulteerde in diver
se plaatspremières Zijn belangrijkste
grammofoonplaatserie betreft alle
werken van Johann Seb. Bach op
monumentale historische orgels in bin
nen- en buitenland
Zijn orgelconcert begint om 20 15
uur Daaraan vooraf gaat een concert
op de O L.V -toren door beiaardier
Leen 't Hart (vanaf 19 30 uur).
De toeqanqsprijs voor het concert be
draagt 6,- (CJP en Pas 65+ 5.-).
ACHTERVELD - Bij een winkel
in Achterveld nam vorige week
vrijdag iemand een grasmaaima-
chine mee Bij de betreffende win
kel staan die apparaten uitgestald
op het trottoir en een voorbijganger
nam er in de gange weg maar
eentje mee. Een medewerker van
de winkel zag dat, en ging er achter
aan De dief liet vervolgen' de
grasmaaier staan en ging e. van
door De dader is nog niet gevon
den
(advertentie)
tewapend met een paraplu spoedt Wim van der Laaken zich hier
aar de finish ,,Een paraplu is beter, als er regen dreigt, omdat
rgeen regenjas bestaat, die goed ventileert", legt hij uit.
I
