„Ik vind het zo welletjes"
Jo Boon na 52 jaar hard werken:
door Frits van Breda
LEUSDEN - Boons Ge-
schenkenhuis bestaat niet
meer. Vorige week zaterdag
sloot eigenaar Jo Boon defi
nitief de deur van zijn winkel
in winkelcentrum „de Biezen-
kamp". De reden van de slui
ting is niet het feit dat de
omzet teleurstellend zou zijn.
„Integendeel, de winkel liep
nog best," aldus de heer
Boon. Na 22 jaar op „de Bie-
zenkamp" gevestigd ge
weest te zijn wordt de zaak
opgeheven omdat de heer
Boon „het zo welletjes
vindt". Over drie weken
wordt hij 65 jaar. Hij heeft er
dan 52 jaar van hard werken
op zitten.
Van alle winkels in Leusdens
oudste winkelcentrum is die van de
heer Boon degeen die het langst
standgehouden heeft. Alle winkels
zijn in de loop van de tijd al min
stens éénmaal van eigenaar ge
wisseld, behalve die van Boon. De
collega's van de heer Boon, de
middenstanders die hun zaak in de
Biezenkamp hebben, lieten de
heer Boon vorige week al merken
dat ze het niet leuk vinden dat er
een „ouwe getrouwe" uit het win
kelcentrum vertrekt. Tot grote ver
rassing van de heer Boon hebben
ook tal van klanten laten blijken dat
ze de winkel zullen missen. ..Ik
kreeg totaal onverwacht van oud
klanten bloemen en presentjes
aangeboden Sommigen stonden
gewoon met tranen in hun ogen,"
aldus de vertrekkende midden
stander, die dit allerjiaal niet ver
wacht had
KOOPMANSFAMILIE
Jo P. Boon heeft het zakendoen
niet van een vreemde Zijn hele
familie weet wat het is om dag en
nacht klaar te staan voor ,,de
zaak' „Ik kom uit een echte koop
mansfamilie." aldus de heer Boon.
Grootvader Boon begon precies
100 jaar geleden een kruideniers
winkel en een veevoederhandel in
Zoetermeer. De kruidenierszaak
bestaat na 100 jaar nog Een neef
van de „Leusdense" heer Boon is
op dit moment de eigenaar van de
winkel in Zoetermeer. Jo Boon
weet dat het honderd jaar geleden
ook niet makkelijk was om een
zaak van de grond te krijgen „Mijn
grootvader ging in die tijd de huizen
langs en vroeg om de zogenaamde
vergeten boodschappen In de tijd
dat de kruidenier aan huis kwam
om de bestelling op te halen en ze
later ook thuis bracht, vergaten de
mensen wel eens iets te bestellen.
Mijn grootvader startte zijn bedrijfje
door juist die boodschappen nog te
bezorgen. Een vetpot was het niet.
Uit verhalen weet ik dat hij wel eens
met een dagomzet thuiskwam van
vijfendertig cent," aldus de heer
Boon.
Toch boerde grootvader Boon
niet slecht. Hij verkocht trouwens
alles wat los en vast zat. Het
gebeurde meer dan eens dat hij 's
morgens met paard en wagen van
huis ging en onderweg zijn paard
en wagen verkocht. Vaak kocht hij
diezelfde dag dan weer een ander
paard terug Uiteraard verdiende
hij wel aan die transacties. Na
dertig jaar op die manier gewerkt te
hebben ging grootvader Boon ren
tenieren Hij is behoorlijk oud ge
worden want het rentenieren heeft
32 jaar geduurd
De vader van Jo Boon nam het
kruideniersbedrijf over Met zijn
dertiende moest kleine Jo al thuis
blijven van school. Hij had al ge
noeg gestudeerd, vonden zijn ou
ders. Jo Boon moest zijn vader in
de winkel meehelpen „Dat was
hard werken", weet de heer Boon
zich nog goed te herinneren „Ue
hele dag moest je in de winkel
helpen en 's avonds moesten de
boodschappen dan nog vaak weg
gebracht worden. Ik weet nog dat
de winkel zaterdags tot zes uur 's
avonds open was Dan gingen we
boodschappen wegbrengen en re
keningen innen Soms losten klan
ten achterstallige rekeningen af
met een kwartje per week.
Jo Boon groeide op met nog vijf
broers en twee zusters Op oudere
leeftijd begon Jo met nog twee
broers een veevoederbedrijf. Jo
stroopte de omgeving af als verte
genwoordiger. In principe ging het
om het boeken van orders voor
veevoer. Boon gooide zijn auto
echter vol met allerlei zaken die de
boerin goed kon gebruiken in het
huishoudpn en had op die manier
Jo Boon vorige week. tijdens de opheffingsuitverkoop.
extra inkomsten.
„Vlak na de oorlog hadden we
nog 20 klanten. Met hard werken
werden dat er snel meer. In 1963
hadden we al 1400 klanten. Het
werd voor mij persoonlijk allemaal
te veel. Mijn kinderen zagen me
alleen zondags. Mijn vrouw en ik
besloten toen om naar iets anders
om te kijken Onze gedachten gin
gen uit naar een eigen winkel," zo
vertelt de heer Boon.
HAMERSVELD
Een advertentie in de Tele
graaf gaf de doorslag. „WIN
KELS TE KOOP IN HAMERS
VELD" luidde de tekst van de
advertentie. Boon en zijn vrouw
hadden geen idee waar dat dorp
te vinden was op de landkaart.
Toch kwamen ze in Hamersveld
terecht en werd tot aankoop van
een winkelpand van 120 m2 be
sloten. „Een groot deel van het
centrum stond in 1963 al meer
dan een jaar leeg. De toenmalige
burgemeester Buining werd 's
nachts zelfs uit zijn bed gebeld
om hem te vertellen dat er weer
een winkel verkocht was. Zo blij
waren ze dat ik hier een winkel
kocht," aldus de heer Boon over
de Leusdense situatie van 22
jaar geleden.
DE BOER OP
In de winkel, die toen twee keer
zo groot was als het huidige winkel
pand, verkochten de heer en me
vrouw Boon Huishoudelijke artike
len, Ijzerwaren en Speelgoed.
„Die eerste jaren in Hamersveld
waren knap moeilijk," zo bekent de
heer Boon. „We hadden een grote
winkel, twee kleine kinderen en
geen klanten. Ik ben toen de boer
opgegaan, net zoals ik dat van
vroeger gewend was. Ik ging alle
boerderijen af in Stoutenburg, Ha
mersveld, Achterveld, ik kwam
zelfs in Hoevelaken en Wouden
berg. In mijn auto had ik allerlei,
zaken die men op een boerderij
best kon gebruiken. Het voornaam
ste doel was echter om mensen
bekend te maken met het feit dat er
in Hamersveld een winkel was
waar iedereen goed terecht kon
voor huishoudelijke artikelen en
ijzerwaren," vertelt hij over zijn
moeizame start in deze streken.
Toen ik 22 jaar geleden d
zaak kocht, belden ze de
burgemeester uit zijn bed'
KLEINER
Vijftien jaar geleden beslo
heer Boon en zijn vrouw c
winkel te halveren. Met d
ging het inmiddels beter,
de groei van Leusden. De h
mevrouw Boon wilden
runnen zonder personeel
den te meer om de winke
kleiner voort te zetten toen ij
alsmaar drukker werd in
Ook het assortiment verant
De afdeling ijzerwaren vertil
naar de buurman-winkeliei]
winkel ging verder als „ge:
kenhuis" met een wat luxer ai
ment. „Tot anderhalf jaar c
heeft mevrouw Boon
meegewerkt in de zaak. Ik h
de laatste tijd alleen moetenl
De omzet is nog steeds priifl
hou het echter voor gezien. f|
jaar werken mag dat ookl
meent de scheidende middeil
der. Met het sluiten van deif
verlaat de heer Boon ook f
Hij gaat binnenkort (her)trouwi
in Emmen wonen.
„We verliezen in h<
zeer gewaardeerde c
zet dat maar in de krj
aldus buurman Wil
pers. Aan dat laatste v
voldoen we met plezier. I
Claverenblad
KIJK OP
DE WIJK
Nog niet helemaal voltooid is de wijk Claveren
blad, samen met Wildenburg de jongste nieuw
bouwwijk van Leusden. De wijk wordt omsloten
door de Kuperssingel, Hamersveldseweg, Burg.
van der Postlaan en Groene Zoom. De woningen
bestaan in hoofdzaak uit premiekoop. Er is ook
gedacht aan woningwet, zij het verhoudingsge
wijs in geringe mate. De Kuperssingel en de half
cirkelvormige flat langs de Groene Zoom zijn ka
rakteristiek voor Claverenblad, maar dat zijn ze in
feite ook voor Wildenburg.
Oppervlakte: 21,1 ha
Aantal woningen per 1 januari: 459
Aantal woningen per ha per 1 januari: 22
Aantal inwoners: 1038 (per 1 jan.)
Leeftijdsopbouw per 1 januari
(in procenten van het aantal wijkbewoners):
Ot/m 14 jr.: 27,8
15 t/m 24 jr.: 17,6
25 t/m 39 jr.: 46,5
40 t/m 64 jr.: 8,1
65 jr. en ouder:
Aantal geboorten in 1984: 29
Aantal gevestigde personen in 1984: 234
Aantal vertrokken personen in 1984: 51
Scholen: Kinderland-basisschool
Huurwoningen langs de Kuperssingel.
-finé
on
s.st
mo
eal
fen
inge
d v,
keni
I ie
end
igc
len
en I
Hen
proi
Langs de Kuperssingel in Claverenblad staan onder meer deze vrije
sectorwoningen in de goedkope klasse
Rechts van de Kuperssingel ligt de wijk Claverenblad Hel stukje rechts van de weg hoort er ook bij
Nog een gebruikelijk beeld in de nieuwbouwwijk Claverenblad
kers in volle akhe
