Procedure Eman-Wagenaar
leept zich voort
Stichtse Milieufederatie wil
eusderhei als stilte-gebied
Zinderend Ravelportret
tijdens Valleiconcert
Het goede werkt aanstekelijk"
„Aanbieding Jonathan hoofdreden"
Eltjo Kapenga in clubblad over zijn vertrek:
fouten huizen m Munnikhove mogelijk niet volgens specificatie:
folie kritiek op plan provincie
'rits ter Kuile over totaalweigering:
u
h
I fnts, zoon van een textielfabn-
mt, in het bezit van een atheneum-
begonnen aan een studie
1 Wageningen en goedgekeurd
r de militaire dienst, vatte aan-
kelijk het plan om zich aan te
lelden voor uitzending naar Liba-
n. Hij zou dan goed kunnen ver-
i en extra geld kon hij goed
pbnnken. Bij nader inzien zag hij
af. Zelfs meer dan dat. Hij
'eigerde dienst en wel totaal. Van
e mogelijkheden die de Wet Ge
wetensbezwaarden Müitaire Dienst
iedt, wenste hij geen gebruik te
•eken.
DONDERDAG 20 MAART 1986
plaatselijk nieuws
(van één onzer verslaggevers)
LEUSDEN - De procedure tussen Anneke Eman en Jan
fagenaar over de prijs en de betaling van een houten
ouvvpakket-woning wordt naar alle waarschijnlijkheid een
epende zaak.
Zoals het zich gisteren voor de rechter aan liet zien, is geen
an beide partijen bereid, de zaak in der minne te schikken. Dat
stekent, dat na de gisteren afgelegde verklaringen van beide
aitijen de zaak nu op de zogenaamde rol voor conclusies staat,
artijen voeren daarbij schriftelijk verweer. Daarop volgt, naar
et zich laat aanzien, een bewijsopdracht van de rechter. Eén of
eide partijen worden daarbij verplicht, bepaalde aangevoerde
anten uit hun pleidooi ook te bewijzen.
Daarop, tenslotte, volgt dan een uitspraak. Zoals het er nu
itziet, kan dat wel in september of oktober worden.
Een nieuw aspekt in de hele
sak. zo bleek gisteren, is dat wet-
>uder Wagenaar de houten wo-
ng kocht op basis van de specifi
cs, die hij kende van de worun-
in Munnikhove. Toen het huis
mkwam m Frankrijk, bleek dat
exemplaar niet aan die specifi-
aiies te voldoen. De heer Wage-
aar schreef daar een brief over
de fabrikant, en aan mevrouw
man Die laatste beweert, dat zij
die brief niet ontvangen heeft. Van
de fabrikant kreeg Wagenaar, zo
verklaarde hij gisteren voor de
rechter, een uitgebreide verklaring
terug. Die hield in, dat de huizen
afwijkend van de oorspronkelijke
specifikatie waren geleverd, in
overleg met mevrouw Eman. Wa
genaar verklaarde gisterochtend,
dat daarmee voor hem de kous af
was, waar het de fabnkant betrof.
Maar wat blijkt uit dit verhaal is.
dat hij als pnve-persoon op de
hoogte was van het feit, dat moge
lijk eenentwintig womngen in Mun
nikhove zijn gebouwd, die afwijken
van de opgegeven specifikaties.
Alleen in het geval, waar het dat
ene, inmiddels m Frankrijk opge
trokken exemplaar betrof, kwam
hij m aktie.
HERHALING
Overigens bleek de zaak, zoals
ze gisteren voor de rechter door
beide partijen naar voren werd
gebracht, een herhaling te zijn van
eerder gedane zetten. Mevrouw
Eman beweerde, dat zij het huisje in
Frankrijk had gezien, toen het cas
co overeind stond, Jan Wagenaar
toonde aan de hand van werkbnef-
jes van Deense monteurs, die de
huizen opbouwden aan, dat dat met
kon, op de bewuste datum: 12
augustus 1983.
Mevrouw Eman stelde, dat zij van
het begm af aan een pnjs van rond
de veertigduizend gulden had be
dongen, Jan Wagenaar verklaarde,
dat hij met wat hij dacht dat de helft
van de nieuwwaarde was
18.750,-) nog teveel had betaald
Ovengens toonde Wagenaar met
een rekening aan, dat de daadwer
kelijke pnjs die mevrouw Eman
voor het huis betaald zou hebben,
aanzienlijk lager was dan ze had
opgegeven, niet meer dan rond de
32.000,-.
Ook de stelling van mevrouw
Eman, dat zij het huis zonder meer
terug zou kunnen sturen, bestreed
Wagenaar. ,,Die huizen waren spe
ciaal ontworpen voor het projekt in
Leusden. Die kun je met maar zo
overzetten op een andere funde
ring. Dus dat geloof ik niet zo, want
het zou wel heel toevallig zijn, als er
in Denemarken plotseling een pro
jekt zou zijn, waar dat ene huis m
had gepast. Voeg daarbij de trans
portkosten, en de verwarring die er
zou zijn ontstaan over wie de fout
had gemaakt, dat huis te maken en
te verzenden, dan was ruim
18.000,- dik betaald." zo liet Wa
genaar weten. Mevrouw Eman stel
de daarop, dat een dergelijk huis in
Denemarken gemakkelijk te ver
kopen was.
BTW
Ook het BTW-verhaal van me
vrouw Eman ontkende Wagenaar
ten stelligste. Mevrouw Eman ver
klaarde eerder in deze krant, dat zij
een rekening van 18.750,- had
uitgeschreven voor de heer Wage
naar. omdat hij geen BTW wilde
betalen aan de Franse grens over
het volledige aankoopbedrag. Wa
genaar verwees dat verhaal naar
het land der fabelen.
„Er waren wat problemen ge
weest aan de grens met de papie
ren, die uiteindelijk in het douane
depót in Valence zijn opgelost.
Maar dat betrof alleen het ontbre
ken van een zogenaamd ïnklanngs-
bewijs. Het had mets met de prijs te
maken, die was gewoon 18.750,-.
en daar is ook BTW over betaald,"
zei hij.
Zo werden de onderlinge verkla
ringen afgewisseld. Waar mevrouw
Eman iets beweerde, toonde de
heer Wagenaar aan, dat hij in die
tijd niet in het land was geweest, en
waar Wagenaar beweerde, een
jaar lang niet te hebben geweten,
dat mevrouw Eman een prijs van
rond de veertigduizend gulden wil
de berekenen, beweerde mevrouw
Eman, dat daar al een jaar voordat
de zaak in '84 uiteindelijk voor de
rechter kwam, een rekening te
hebben gestuurd.
Daarop was het weer de beurt
aan Wagenaar, die een overzichts
rekening overlegde, met daarbij
gevoegd een rekening, een jaar
eerder gedateerd, en precies op
dezelfde manier gevouwen en ge
kreukeld, als de overzichtsreke
ning. Daarmee wilde hij aantonen,
dat hij de eerste rekening nooit
gekregen had: het origineel was
namelijk bij het overzicht verzon
den. pas in september 1984.
De woningen in Munnikhove. De specifikaties zouden, zo waren wethouder Jein Wagenaars bevindingen na
kontakt met de fabrikant, niet volgens opgave. Maar dat was overeengekomen tussen de fabrikant en mevrouw
Eman. Daarmee was voor Wagenaar de zaak afgedaan.
Wagenaar betaalde ovengens
wel: hij maakte 20.000,- aan Anne
ke Eman over. „Om mevrouw Eman
met m moeilijkheden te brengen,
en omdat ik toch iets moest beta
len," zo stelde hij. Maar een navor
dering wees hij nadrukkelijk van
de hand.
Omtrent het tijdstip van betalen
volgde daarop nog de verklaring
van mevrouw Eman. Zij beweerde,
dat de heer Wagenaar, waar getui
gen bij waren geweest, gezegd zou
hebben dat hij wel wilde, maar met
kon betalen.
Op momenten daarentegen, dat
er over de hoogte van het te betalen
bedrag was gesproken, was dat
onder vier ogen, of telefonisch ge
gaan.
Ook wethouder Jan Wagenaar
voerde een getuige op: de architekt
W. van Eijs, die het bouwprojekt
van mevrouw Eman in Leusden
begeleidde.
„Hij waarschuwde me, dat er
een gerucht ging, dat ik een huis
je had gekocht van mevrouw
Eman voor de halve prijs. En dat
men daar wel eens een gedach-
tengang aan zou kunnen verbin
den betreffende mijn wethouder
schap. Maar dat heb ik, dom
misschien achteraf gezien, la
chend van de hand gewezen.
Want het was een puur persoon
lijke transactie, tussen mevrouw
Eman en mij," aldus Wagenaar.
De rechter liet hierna de opge
nomen verklaringen onderteke
nen, en wees op het voordeel van
een schikking voor beide partij
en, gezien de lange duur die het
proces in beslag dreigt te gaan
nemen.
Maar geen van beide partijen
ging hierop in.
zijn voor de recreatie. Een recrea- j
tieve ontwikkeling kan daar boven
dien tot aantasting van die natuur
waarden leiden."
APPELS EN PEREN
De provmcie mag dan ook niet j
het instellen van stütegebieden j
koppelen aan de som van het be
lang voor de recreatie en dat voor
natuur en landschap, zo is de Sticht-
se Milieufederatie van mening.
„Dat is zoiets als appels en peren bij I
(van éen onzer
verslaggevers)
ILEUSDEN - De Stichtse Mi-
lieufederatie wil dat de pro
vincie Utrecht de Leusderhei
gedurende de weekeinden als
stiltegebied aanwijst. „In het
weekeinde ontbreekt hier de
belangrijkste geluidsbron, na-
melijk het militair gebruik
van zowel de Leusderhei zelf
j februari 1985 bezocht een delegatie kamerleden de Leusderhei in verband met de plannen voor het
mmpagiue-oefenterrem. De Stichtse Miheufederatie pleit voor een stiltegebied op de Leusderhei.
als van de vliegbasis Soester-
berg."
Dat staat te lezen in het bezwaar
schrift dat de milieufederatie bij de
provmcie heeft ingediend tegen het
ontwerp-intentieprogramma stilte-
gebieden provincie Utrecht. In dat
bezwaarschrift levert de milieufe
deratie felle kritiek op de gehan
teerde methodiek en de voorge
stelde stilte-gebieden.
Bovendien stelt men een aantal
gebieden, dat om diverse redenen
buiten de boot is gevallen, alsnog
voor om als stiltegebied aan te
wijzen.
„De Stichtse Milieufederatie
heeft ernstige kritiek op de wijze
waarop de provmcie bepaalt waar
stütegebieden moeten komen."
schrijft men. „Zowel voor de re
creant, als voor de natuur afzonder
lijk, kan het belangrijk zijn een
stütegebied aan te geven waar het
nog redelijk stü is."
De provmcie gaat er bij de aan
wijzing vanuit dat het voor beide
tegelijk belangrijk moet zijn De
müieufederatie is het daar met mee
eens „Stütegebieden die van be
lang zijn voor recreatie behoeven
niet voor de natuur van belang te
zijn," zo stelt men. „Natuurgebie
den, waar de stüte van belang is
behoeven niet altijd van belang te
elkaar optellen.
De miheufederatie bepleit daar
om bij Provinciale Staten een aan
passing, waarbij twee soorten stü
tegebieden worden onderschei-
LEUSDEN - Fascinerend, ont
hullend en verrassend was het
componistenportret, dat gister-
j avond in steeds wisselende ka-
mermuziekkombinaties van Ra-
den. namelijk die van belang ajn ve, werd gegeven door Soliste
irru-ir do rorroatio on rl 10 van ho ann
v voor de recreatie en die van belang
zijn voor de natuur
„De provincie geeft ook poten
tiële stütegebieden aan Daar is
thans een te hoog geluidsniveau,"
aldus de miheufederatie. „Bij wijzi
ging van dat geluidsniveau wordt
overwogen ze tot stütegebied te
verklaren. De müieufederatie vmdt
het bestuurlijk zwak, dat op geen
enkele manier wordt aangegeven
hoe het provmciaal bestuur dit wü
bereiken
HEROVERWEGEN
Vera Beths, cellist Anner Bijlsma,
pianist Gerard van Blerk, fluitist
Frans Vester en bariton Bernard
Kruijsen tijdens het laatste Val
leiconcert van dit te vroeg afgelo
pen seizoen in de aangename
akoestische ambiance van de
N.H. Kerk in Leusden-Zuid.
Fascinerend, omdat aan de
hand van een beperkte omvang
van vier werken een zo veelzij
dig, contrastrijk beeld werd gege
ven van Ravel, die als kamermu
sicus toch al niet zoveel werken
op zijn naam bracht, onthullend
„Gezien de grote onduidelijkhe- dankzij de zeer ideomatische en
den, onnauwkeurigheden en grote
mate van subjectiviteit m de beoor
deling en een onjuiste methodiek,
dringen wij er op aan de aanwijzing
van stütegebieden te heroverwe
gen," zo staat er m het bezwaar
schrift.
„Ons inziens dient er alles aan te
worden gedaan de stüte zoveel
mogehjk te behouden c.q te ver
werven door middel van een aktief
beleid dat op geluidsreductie (sa
nering) is gencht. Helaas hebben
we moeten constateren dat dit niet
m het beleid is terug te vinden."
I LEUSDEN - „Alle mensen
lebben een geweten en heb-
ien de mogelijkheid in zich
i goed te doen. Als ik een
s kapot maak, ontneem ik
l de mogelijkheid om zijn
[oedheid op aarde te bren-
1 Dat zei Frits ter Kuile
laandagavond op een door
t IKV-Leusden belegde bij
enkomst in de Marcuskerk
•ver totaalweigering.
Voor een commissie die gewe-
msbezwaren toetst, wüde hij niet
^schijnen. Zijn geweten zag en
ffct hij als een zaak tussen hemzelf
Cod De mogelijkheid van ver-
de hij als een uitzondering op de
regel en een bevestiging van de
reael: het in stand houden van het
door hem veroordeelde militaire
systeem.
Voor een groep Leusdense
toehoorders heeft Fnts ter Kuüe op
een sprankelende wijze verteld
over zijn keuze, over zijn verblijf in
de gevangenis, de consequentie
van zijn totaalweigering, en over
zijn tegenwoordige leven en
werken in Woensdrecht. Bij zijn
keuze heeft hij zich laten inspireren
door Jezus, door Franciscus van
Assisi en door Ghandi. Hij verwerpt
het gebruik van geweld: „Geweld
roept geweld op".
De ervaring die Fnts ter Kuüe
inmiddels heeft opgedaan en met
veel plezier aan zijn gehoor mee
deelde, is dat ook het goede aan
stekelijk werkt. Het bleek zonne
klaar uit de verhalen die hij vertel
de over zijn contacten met militai
ren en marechaussees in Woens
drecht.
In het gesprek met Fnts kwamen
allerlei vragen aan de orde. Over
het toetsen van gewetensbezwa
ren, over vervangende dienst
plicht, over het al of niet geoorloofd
zijn van een verdedigingsleger en
over het afzien van geweld.
Over mensen die over het leger
anders denken dan hijzelf, zei Fnts
ter Kuüe dat zij dat kunnen doen
met de beste bedoelingen In
zoverre kan hij dat respecteren. Het
betekent voor hem met dat hij hun
opvattingen niet zou willen bestrij
den
Hij brak een lans voor het door
breken van het vijandsdenken, een
onmisbare voorwaarde voor het
voorkomen van oorlog. Hij bracht
het naar voren vanuit zijn eigen
persoonlijke ervaring dat het goe
de aanstekelijk werkt.
Aan het eind van de bijeenkomst
kon worden geconcludeerd dat er
een kennismaking had plaatsge
vonden met een spontane, zich
totaal inzettende vredesactivist, die
zich gelukkig voelt omdat hij de
stem van zijn geweten heeft ge
volgd.
geengageerde voordracht van de
musici en verrassend, omdat elk
der werken een zo eigen, onver
wisselbaar stempel kreeg. Wat
overigens bij deze keur van
werken voor kleine bezetting -
hebberig als men wordt tijdens
een dergelijk van a tot z geslaagd
optreden - ontbrak, was eigenlijk
als enige meesterwerk nog het
strijkkwartet - opvallender is dan
bij Ravels talrijker pianowerken
en orkestwerken, die overigens
niet zelden ook als pianowerk
waren opgezet. Maar zijn kamer
muziek concipieerde Ravel met
een met de bewuste bezetting en
klankkleuren voor oren.
Feitelijk gold voor dit concert lest
best; het sublieme pianotno was tot
het laatst bewaard. Het werk uit
1914 vormt bij Ravel een soort
waterscheiding, waarin hij alle har
monische en technische ontdekkin
gen als romantisch impressionist
opsomt Terecht rekenden de inter
preten af met het cliché van Ravel
als elegant, afstandelijk teer im
pressionist met romantische ver
langens. Er werd niet te languis
sant, maar wel heel vloeiend ge
speeld. De opzet volgde de grote
lijnen, maar heel subtiel waren de-
1 tails ingevuld en het geheel werd
waar nodig krachtig gepuncteerd
Alleen al puur technisch is dit trio
een bijzonder werk, waarvan de
grote aantrekkingskracht bepaald
met geheimzinnig is. Het werk is
knap lastig voor de uitvoerenden,
met een pianopartij, die minstens zo
veeleisend is als die van een vol
waardige pianosonate. De stnjkers
moeten effecten realiseren, die in
standaard ensemblewerken tot die
tijd maar zelden aan de orde kwa
men: harmonischen, linkerhand
pizzicati, langdurige uitstapjes in de
hoogste registers, lastige sprongen
e.d. En dat is dan nog maar het
begm! De interpretatie deed eigen
lijk alle aspecten van het werk
recht: Beths was geabsorbeerd in
de fraai gerealiseerde vioolpartij,
Bijlsma was steeds heel alert en
steunend aan de baskant present
en de pianopartij had gewicht en
glans. Het beste kwam deze bij Van
Blerk uit de verf in de finale, waar
de strijkers vooral kleur hebben toe
te voegen. In de Vioolsonate, die in
1927 ongeveer tegelijk met de dne
Chansons Madécasses ontstond en
waarin de compomst beide partijen
met evenveel zin voor onafhanke
lijkheid ontwikkelde, imponeerde
vooral Vera Beths met een tegelijk
heel fijnzinnige en intense, geen
moment te zwaar aangezette inter
pretatie, die in de blues de juiste,
speelse swingaanzet had en die van
het perpetuum mobüe een wervel
wind maakte. Van Blerk liet fraai
pianistisch filigraanwerk horen,
maar bleef in het middendeel wat te
aardgebonden.
Ook het duo voor viool en cello,
nu met Beths en Bijlsma, vormde
een onbetwist hoogtepunt. Eigen
lijk is het haast met te geloven, dat
dit werk uit 1922 van dezelfde
componist is als het trio. Het spel
van beide instrumentalisten was
dan misschien niet als van een
Siamese tweeling, het getuigde wel
van bloedverwantschap in de een
heid van toon, het geven en nemen,
de gelijkgestemde virtuositeit van
het nogal stormachtige werk en de
getoonde gevoeligheid. De con
trasterende ritmen, harmonieén.
thema's en toonaarden werden vol
ledig uitgespeeld: een scherp geet-
ste kijk op Ravels revolutionaire
tijd, toen hij - zoals in het 2e deel -
met schroomde, om beide instru
menten in verschillende toonaar
den te laten spelen.
Het volledige ensemble liet zich
m de dne Chansons madecasses
horen Een kort optreden derhalve
voor fluitist Frans Vester, die zich
subtiel in het discours mengde. De
literatuur voor stem en kameren
semble is vnj omvangnjk, doch te
zelden is het mogehjk om de diver
se instrumenten tegelijk bijeen te
krijgen. Gisteren lukte dat en kon
den we bovendien Bariton Bernard
Kruysen, vermoedelijk Nederlands
beste pleitbezorger van het Franse
lied, bewonderen. Hij zorgde, dat
de folklonsche aspekten met on
derbelicht bleven, kwam in het
voor de stem zeer geexponeerde
Nahandove wat moeizaam op gang,
maar trof wel de zachte, sensuele
schoonheid van dit lied. In Aoua!
suggereerde hij meer koude rillin
gen, dan ze expliciet bij de luiste
raar teweeg te brengen, maar aan
ntmische kracht en expressie geen
gebrek, zeker met naar het felle slot
toe. Ook n est doux kwam heel fraai
uit de verf.
Terugblikkend op de reeks
door de Stichting Valleiconcerten
georganiseerde kamermuziek-
avonden mogen we spreken van
een met uitzondering van het
optreden van een Bulgaarse or
kest zeer geslaagd, te vroeg afge
sloten seizoen. Hopelijk heeft
men voor het najaar al weer veel
fraais in petto om Leusden in
Musicis wat verder in de vaart
der volken op te stoten. Iets meer
publieke belangstelling moet bij
de geboden kwaliteit haalbaar
zijn!
Jan de Kruijff
LEUSDEN - De aan het
begin van dit seizoen bij Roda
'46 binnengehaalde zater
dag-trainer Eltjo Kapenga uit
Woudenberg gaat zoals be
kend de Leusdense voetbal
club al weer verlaten. In een
interview met Roda-sport,
het clubblad van de Leusden
se voetbalclub, doet de Wou
denberger uitvoerig uit de
doeken, waarom hij de zater
dag-afdeling na een seizoen
al de rug toekeert. „Ik mis
een stukje bezieling bij Ro
da," laat Kapenga aan het
begin van het artikel weten.
De hoofdreden is echter is de
uitstekende aanbieding die
KNVB 3e klasser Jonathan uit
Zeist hem rond de jaarwisse
ling deed. Kapenga: „Begin
dit jaar liet ik het Rodabe-
stuur weten dat ik mijn con
tract niet zou verlengen. Op
dat moment was ik al bena
derd door Jonathan, een goe
de club met een goede aan
bieding. Een sportieve verbe
tering dus," zo zet hij in het
clubblad uiteen. Dat de ge
ruchtmakende ideeen om de
zaterdag-afdeling een re
creatieve functie te geven en
de zondag-afdeling een pres
tatiegerichte ook meege
speeld hebben in zijn besluit
om elders aan de slag te gaan
staat buiten kijf.
„Toen ik dat hoorde, bete
kende dat m feite mijn ontslag.
Op zich was het plan nog met
zo slecht, maar de mededeling
om iets dergelijks te overden
ken, kwam op een bijzonder
slecht tijdstip Ik was met de
zaterdag erg opbouwend be
zig, de bezieling binnen de
groep zat er aan te komen. Na
het bekend worden van de op
handen zijnde plannen, brak er
iets, kwam er onrust en od dat
moment zag ik ook mijn ambi
tie gedwarsboomd. De tot nog
toe teleurstellende resultaten
zijn niet onvoorwaardelijk het
gevolg van deze discussie bin
nen Roda '46, maar zijn ook
ontstaan door wrijvingen bin
nen het team. Deze wrijvingen
zijn echter volledig gladgestre
ken. Mijn gezag is zeker niet
afgenomen," benadrukt Ka
penga met klem.
Over de rest van het seizoen
zegt de Woudenberger „On
danks alles wü ik toch nog
proberen met de zaterdag, het
beste elftal m de hoofdklasse,
kampioen te worden. Ik zal niet
verslappen en mijn taak min
der serieus opvatten." Aan het
slot zegt hij: „Ik zou Roda '46
wülen aanbevelen om het
jeugdplan uit te voeren, zodat
over vijf jaar goede spelers
beschikbaar zijn voor de se-
lekties."
