„Het vertrouwen in de fiets blijft"
„Misschien zou het helpen
als ze dit wat vaker organiseerden"
Firma Blom op weg naar honderdjarig bestaan
Service vermindering of prijzen
drastisch verhogen is zelfmoord.
.Ik wil op een leuke
manier middenstander zijn
■ÉË|9Mi
1980 was een echt gouden jaar
voor de fietsenbranche
Rode Kruis helpt gehandicapten met winkelen
DONDERDAG 29 MEI 1986
interview
L-VORM
De winkel, zo vertelt Gerrit Blom,
heeft er flink wat ruimte bij gekre
gen. In totaal honderdvijftig vier
kante meter. In een L-vorm is er
rond het oude pand een behoorüjk
snik bijgebouwd. Resultaat daarvan
is onder meer dat de winkel nu zo'n
dertig meter diep is. Overal diezelf
de mooie kleur blauw en veel dag
werking trad, heette de fietshandel
van opa Gebroeders Blom. Zo kon
men indertijd blijven draaien zon
der de noodzakelijke papieren.
Vandaag de dag zijn die papieren
er wel; Gerrit bracht ze binnen.
„Sinds 1975 sta ik zelf officieel in
de handel," zo zegt hij „Als zoon
loop je er nissen door. Vóór die tijd
stond mijn broer vaak in de winkel."
Gemt was de derde zoon. „Ik
kwam met verder dan LTS; ik wilde
dankzij het uitdij-proces van Leus
den. „We zijn toen heel hard ge
groeid," aldus Gerrit Blom.
„Juist op het moment dat wij
dachten: nu moet er weer iets ge
beuren, volgde de crisis van begin
jaren tachtig. De verbouwingsplan
nen bleven toen liggen. Bovendien
zijn wij met gek op verbouwen." De
econoiiue trok weer een beetje aan
en de familie Blom merkte al gauw
dat ook in de fietsenhandel de
ïmr Blom:Je zoekt naai wegen tot instandhouding van je omzet.
LEUSDEN - Vandaag heropent de firma Blom, de
rijwielspeciaalzaak aan de Zwarteweg 27 in Leusden, haar
verbouwde pand. Een nieuwe mijlpaal in het bijna een
eeuw oude familiebedrijf. Opa startte het bedrijf in 1894,
rond 1950 nam zijn zoon de winkel over. Sinds 1977 zwaait
c Gerrit Blom, de derde generatie dus, de scepter over het
bedrijf. Het plezier hebben in het werken staat bij hem
'f voorop. En plezier heeft hij, zeker niet in de laatste plaats
dankzij de groeiende lijn in de omzetcijfers!
door
Martin Hermens
ne
la;
Er kwam maar één vervoermid-
in aanmerking om mij naar de
nilie Blom aan de Zwarteweg te
engen. De fiets natuurlijk. Niet
een omdat het lekker weer was
t zonnetje scheen, de wind af en
nét iets te hard), maar ook
idat ik geen auto heb. Bovendien
efde ik niet zo ver weg; lopend
ik het ook makkelijk kunnen
len.
Voordat we het gesprek begin-
i, laat Gemt Blom mij eerst de
bouwde winkel zien. Eerlijk ge-
?d kende ik het vorige onderko-
>n van de fietswmkel met. Man-
menten aan mijn tweewieler ble-
Dm n gelukkig uit en nieuwe onder
sten heb ik tot nu toe nog met
tei even aan te schaffen. Desalniet-
w|nin raak ik enigszins onder de
Iruk van de vrolijke en frisse
er die het pand uitstraalt.
En dat ondanks het feit dat er nog
iop gewerkt wordt om alles op
klaar te hebben voor de ope-
ig van vandaag. Er staan welis-
ar enkele rijen fietsen, voorzien
n een laagje stof, opgesteld, maar
gros van de ruimte wordt ge
ld met werkmaterialen en hard
oegende mensen.
Het eerste gedeelte van de uitleg
i Gerrit Blom geeft, mis ik omdat
jn ogen van het één naar het
der dwalen. De balie valt het
rste op. Een mooie balie, blauw
n kleur met twee gele horizontale
epen. „M'n eerste echte balie,"
1 or ik Gemt Blom naast mij zeg-
5 0 Vervolgens trekt een lichtstraat
jn aandacht. „Dat is veel duurder
dan een gewoon dak," legt de jonge
eigenaar uit. „Daar heb ik ook heel
wat voor moeten doen om dat erin
te krijgen. Zo kunnen we profiteren
van het daglicht. Wordt het donker,
dan kunnen we de TL-verlichting
gebruiken." Een interessante vin
ding, die zeker veel geld zal bespa-
licht dat het interieur via het dak
binnendringt.
Als wij m de huiskamer aan tafel
zitten, vertelt Gemt wat meer over
het familiebedrijf. „De zaak werd in
1894 opgericht en bestaat nu dus 92
jaar. Twee jaar geleden, bij het
negentigjarig jubileum, heb ik voor
het eerst een fietstocht gehouden.
Ik vond het leuk om toen iets extra's
te doen. Dit jaar wordt het negentig
plus twee," Waaruit blijkt, dat Ger-
rits fietstocht voor de derde achter
eenvolgende keer wordt verreden.
Hij is de derde generatie die het
bedrijf draaiende houdt. „Mijn opa
is er mee begonnen. Dat was ui de
tijd dat de gewone fietsen in de
handel kwamen. Opa was van be
roep eigenlijk varkenshandelaar,
maar verkocht onderweg ook fiet
sen. Hij kreeg toen de smaak te
pakken."
Bij fietsen verkopen bleef het
met. De mensen moesten toender-
tijd ook nog eens leren om met het
voertuig om te gaan. Opa Blom
leerde het hen. In eerste instantie
waren dat alleen maar heren. Gerrit
Blom: „Vrouwen mochten bijna met
fietsen. Dat was taboe. Als ze dat
wel deden, dan werden ze zondags
van de preekstoel afgeroepen."
Nog voor dat de vestigingswet in
op de lagere school nog niet stude
ren. Maar ik heb wel een volledige
opleiding gehad."
STUDEREN
Op de LTS koos hij uiteindelijk
voor de richting electro-techniek
omdat „ik met de leraar metaalbe
werking niet kon opschieten en
omdat autotechniek mij niets leek."
Later ging hij naar de Don Bosco-
school, waar hij de smaak van het
studeren te pakken kreeg. In de
derde klas van de MTS kwam de
belangstelling voor de fietsenhan
del.
„Sinds ongeveer 1973 stond ik
vaker in de zaak dan dat ik studeer
de. Dat kwam de studie natuurlijk
niet ten goede. Maar ik moest van
mijn vader doorstuderen. Ik haalde
het diploma en later ook het mid
denstand- en vakdiploma. In 1977 is
de zaak op mijn naam gezet."
Al zeven jaar eerder, in 1970,
groeide de zaak flink. Wat eerst
nog een soort van hobby was,
veranderde in het hoofdbestaan
toen de boerderij definitief ver
kocht werd. De fietsenzaak Blom
ging een bloeiende tijd tegemoet.
Niet alleen dankzij de oliecrisis, die
een behoorlijke groei van de fiet
senhandel tot gevolg had, maar ook
currentie van een collega. „Dat
werkt positief, vind ik," aldus Ger-
nt. „De mensen kunnen nu kiezen.
Als je de emge bent dan denkt men
al snel: hij pakt me. hii zal wel extra
aan mij verdienen Nee, ik vind dit
gezonde concurrentie."
CONTINUE
Er werken momenteel vier men
sen continue in het bedrijf. Behalve
Gerrit zijn dat zijn vader, een tante
en een vaste werknemer. „Mijn
vader is dit jaar 65 geworden. Hij
stapt uit het bestuurdersgedeelte,
Het heeft zelfs tot indirect gevolg
dat mensen blijven fietsen."
Hij vindt een club als TT Leusden
dan ook zeer belangrijk. „Merkfiet-
sen kosten al gauw tussen de ze
venhonderd en twaalfhonderd gul
den. Op je eentje fietsen houd je
niet lang vol. Dan hangt de fiets al
snel aan de kapstok. Blijven fietsen
is belangrijk. De toerclub is een
enthousiaste groep mensen die de
zaak draaiende houden."
De fiets wordt nog vaak gezien
als een waardebezit. Men is dan
ook best bereid om een behoorlijk
bedrag op tafel te leggen. „In prin
cipe moet de kwaliteit ergens van-
dig, want er komen veel dingen bij."
Een nieuwe trend is op het mo
ment de aanhangwagentjes. „Eén
zo'n wagentje neemt de plaats van
twee fietsen in. Je laat de klant
graag diverse soorten zien om te
kunnen vergelijken. Dan heb je ook
meer ruimte nodig." Ook voedings
middelen die specifiek op de sport
prestatie gencht zijn, raken steeds
meer in.
„Ik fiets zelf heel graag," bekent
Gerrit Blom. „Ik moet er wel be
hoorlijk achteraan zitten om op tijd
een keer te fietsen." En dat klinkt
niet zo verwonderlijk uit de mond
van iemand, die zes dagen in de
animo toenam. „Het feit dat wij
straks een nieuwe wijk van zeven
honderdvijftig woningen tegenover
ons knjgen, staat borg voor een
flink klantenpotentieel. Er was dus
reden voldoende om uit te brei
den," aldus Gemt Blom. „Het ver
trouwen in de fiets blijft."
Bij het maken van de plannen
werd afgewogen wat nodig was.
Om te voorkomen dat men over
dne, vier jaar weer moet gaan
verbouwen, heeft familie Blom be
sloten om er maar in éen keer een
grote lap bij te nemen. Zoals ge
zegd: een grondoppervlakte van
honderdvijftig vierkante meter.
„Qua kosten moest het met uit de
hand lopen," licht de eigenaar toe.
„Het moest allemaal reeel blijven."
Jos Bolder („een broer van een
zwager van me") uit Delft werd als
architect aangetrokken. Deze jon
geman studeert momenteel nog m
Delft. „Dit was éen van zijn eerste
projecten," aldus Blom. Hij heeft
heel erg goed gepraat en geluis
terd naar onze wensen. Ook heeft
hij rekening gehouden met het be
perkte budget."
TRANSPARANT
„Het eerste wat hij opmerkte was
dat fietszaken vaak transparant zijn.
Bij ons zou de oude voorgevel een
automatische ruimte-begrenzing
zijn. Hij is daar op zijn eigen maruer
mee aan het werk gegaan. Dat is
uiteindelijk op een relatief goedko
pe manier opgevangen. Die oude
voorgevel waarborgt nu de sterkte
van het gebouw."
Waarom koos hij voor deze jon
ge, aankomende architect? „Ik wist
dat hij het leuk vond om projecten
te realiseren en om zo een naambe
kendheid op te bouwen. Hij was
assistent van een professor. Maar
na dit project wilhij ook zelf archi
tect worden. Hij heeft er zo van
genoten, dat hij nu gaat afstuderen."
Het gaat overigens nog steeds
goed met de handel in fietsen en
aanverwante artikelen. „Het groot
ste gedeelte draait goed," weet
Gemt Blom te melden. „Wij lopen
iets voor op het gemiddelde. Mid
den-Nederland heeft te maken met
een groei op allerlei gebieden. Dat
geldt ook voor de totale midden
stand. We hebben goed meegepro
fiteerd qua omzetcijfers."
1980 was een echt gouden jaar
voor de fietsenbranche. „Veel
mensen hadden toen twee fietsen:
één gebruiksfiets en één ontspan-
ningsfiets. Toen kwam de economi
sche recessie en werd het allemaal
wat minder. Nu is er weer wat meer
ruimte. Alles bij elkaar verkopen
we een kleine duizend fietsen per
jaar."
Jarenlang was Blom de emge
fietsenhandelaar m Leusden. Sinds
enkele jaren ondervindt het con
maar hij blijft meedenken. Dat laat
hij toch nooit los."
Of er in Leusden nog plaats is
voor een derde fietsenhandelaar,
weet hij niet precies. „Er moet
nogal wat binnenkomen om het
bednjf draaiende te houden," ver
telt Gemt uit eigen ervaring. „Het
effect van zo'n derde handel weet je
nooit."
„De gezonde groei moet je de
kans laten en niet afremmen. Servi
cevermindering of pnjzen dras
tisch verhogen is zelfmoord," zo
bekijkt hij de stnjd om te blijven
bestaan. Maar ook: „Met lol
werken. Het bedrijf door laten
groeien. Op een gegeven moment
bereik je toch wel een grens. Wan
neer dat zal zijn, is moeilijk te
zeggen. Dat hangt af van wat er
gebeurt."
„Je zoekt naar wegen tot instand
houding van je omzet. Als je dat van
tevoren allemaal kon zien, dan zou
ik in een paar jaar goed njk kunnen
daan komen," zegt Blom over de
hoge prijzen van merkfietsen.
„Over het algemeen komen hele
families binnen om een fiets te
kopen."
MOLESTEREN
„Mensen verwachten van een
fiets dat die tussen de tien en vijftien
jaar meegaat. Dat kan ook, als je
hem maar regelmatig laat controle
ren. Je kunt een fiets ook in drie jaar
molesteren. Alles kan kapot."
Er zit momenteel een groei in de
verkoop van de losse onderdelen.
„De doe-het-zelf-markt neemt toe,
in combinatie met advies, gevraagd
of ongevraagd," aldus Gerrit. „Er
wordt ontstellend veel aangesleept,
banden het meeste. Dat geldt voor
al voor de doe-het-zelvers. Het ligt
niet alleen aan de bezuinigingen,
maar het is ook een stuk hobby: het
zelf onderhouden van een fiets."
Reden voor deze ontwikkeling is
week hard moet werken voor zijn
boterham.
OPENING
De opening vanavond van de
verbouwde winkel start om 19.00
uur. Niemand minder dan Heinze
Bakker zal de officiële handeling
verrichten. „Dat is zijn eerste ope
ning," legt Gerrit uit. „Hij wil er
geen gewoonte van maken. Heinze
Bakker is tot op heden een tevre
den klant van ons. Daarom wil hij
dat wel doen." Ook TT Leusden laat
bij de opening van zich horen. Maar
hoe dat allemaal in zijn werk gaat,
kon Gemt Blom niet vertellen. „De
openingsgrap moet nog bedacht
worden."
„Ik ben blij dat die verbouwing
bijna afgelopen is," verklaarde
Gerrit aan het einde van ons ge
sprek. „Het moet nou gewoon klaar
zijn. Anders is het slecht voor de
zaak. De laatste loodjes wegen erg
worden." Dat laatste (snel rijk wor
den dus) is niet zozeer zijn streven.
„Ik wil op een leuke manier mid
denstander zijn."
Ik vraag hem of spektakels als de
Tour de France en de regionale
wielerrondes een positief effect
hebben voor de handel. „Nou, ze
ker geen negatief effect," ant
woordt Gerrit Blom. „Rond wieler
spektakels is er altijd een opleving.
Dat houdt de mensen enthousiast.
het feit dat een fiets qua techniek
overzichtelijk is. „Maar niet ieder
een heeft het onder de knie," weet
Blom uit ervaring.
„We hebben nu ook veel meer
om te verkopen," zo koppelt Gerrit
deze ontwikkeling aan de uitbrei
ding van zijn zaak. „Alles wat met
fietsen en fietsplezier te maken
heeft, wordt verkocht. Mijn opzet is
dan ook om uit voorraad te kunnen
leveren. Een uitbreiding is dan no-
zwaar. Het wordt hoog tijd dat we
opengaan."
Terwijl twee inrichters van Ba-
tavus en Gazelle woensdag de
zaak inrichtten en de schilder de
laatste verf uitsmeerde, zat Ger
rit zelf op een bruiloft. „Ik moet
me daar maar een beetje dim
men," zei hij afgelopen dinsdag,
„er zal donderdag ook nog wel
het één en ander gedaan moeten
worden."
i,Mevrouw, ik heb een paar kousen nodig
faar vind ik de speelgoedafdeling?"
k wil een onderbroek voor mijn man hebben
>h, kijk eens Mart, kaarsen, vind je dat niet leuk voor een
deautje?"
iff rouw, mag ik dit corset even aanpassen?"
fee, dit paar schoenen knelt teveel. Heeft u niet een
aatje groter?"
Kt bloesje is te klein. Mag ik het ruilen?"
>ch, geeft u er ook maar drie tompoezen bij. Hoeveel is
t?"
»a je mee koffiedrinken, pa?"
wsweg een handjevol vragen en
merkingen, gehoord in een groot
Henhuis. Vragen en opmerkin-
van mensen die bezig zijn met
iets waar ze niet bij stilstaan, name
lijk boodschappen doen, winkelen.
Een gewone, alledaagse bezigheid.
Voor de één sleur en rompslomp
misschien. Voor de ander een ge
zellig uitje. Maar voor allen een
bezigheid die ze op een willekeurig
welk tijdsstip van de dag, van de
week, van het jaar zouden kunnen
uitvoeren.
Eén keer per jaar kunnen diezelf
de doodgewone vragen en opmer
kingen in datzelfde warenhuis wor
den gehoord uit de mond van men
sen voor wie boodschappen doen
en winkelen geen doodgewone
probleemloze alledaagse bezig
heid is. Mensen die bijvoorbeeld
slecht ter been zijn, of rolstoelge
bonden. Mensen die blind zijn of
moeilijk praten en moeilijk te ver
staan zijn.
Kortom, mensen voor wie open
baar vervoer en/of grote mensen
massa's een belemmering vormen.
Mensen, dus, voor wie een speciale
aanpassing vereist is om het bood
schappen doen, het winkelen tot
een mogelijkheid, een plezierige
mogelijkheid te maken.
SPECIALE AVOND
Eén keer per jaar wordt in veel
grotP warenhuizen m Nederland
deze mogelijkheid geschapen, na
melijk door middel van een specia
le kijk-koopavond voor gehandi
capte en bejaarde mensen en hun
begeleiders. Een kijk-koopavond
betekent ruimte, tijd en aandacht én
speciaal vervoer voor een grote
groep mensen die de rest van het
jaar voor dezelfde bezigheid gro
tendeels van anderen afhankelijk
zijn.
Zo zet een groot warenhuis in
Rotterdam jaarlijks zijn deuren
open voor zo'n 500 gehandicapten
en bejaarden en hun begeleiders.
Op een normaal gesloten avond
staan 250 personeelsleden vrijwil
lig achter de toonbanken om deze
aparte groep klanten te bedienen
en bij hun keuze te helpen. Het
Nederlandse Rode Kruis zorgt voor
aangepast vervoer naar en van het
warenhuis en stelt vele vrijwilligers
beschikbaar om de bezoekers in en
uit auto's en rolstoelen te helpen en
desgewenst te begeleiden. Ook
wie met bed en al wil „shoppen"
kan op deze avond aan zijn/haar
trekken komen.
Voor eventualiteiten wordt door
het Rode Kruis binnen een dok-
sterskamer en rustkamer ingericht
en buiten staan vrijwilligers paraat
om samen met de politie de ver
keerschaos van af en aan rijdende
auto's en rolstoelbussen te regelen.
Brandweer en GG GD houden
eveneens een oogje m het zeil. Een
gebeuren waar weken van organi
satie aan vooraf gaan.
GEZELLIGE SFEER
Al met al vult het warenhuis zich
op zo'n avond met ongeveer 2000
mensen. Hoewel dat vele duizen
den bezoekers minder is dan nor
maal, kan men geen gevoel van
leegte bespeuren. Uit de luidspre
kers klinkt muziek. Er hangt een
sfeer van gezelligheid en op iedere
etage kan men zich de geneugten
van een gratis kopje koffie veroor
loven. Menigeen maakt dankbaar
gebruik van deze mogelijkheid om
even uit te blazen.
„Och, het is veel te kort," is een
veel gehoorde en begrijpelijke ver
zuchting. Begrijpelijk met name uit
de mond van diegenen die van de
lift afhankelijk zijn om van etage
naar etage te gaan. Een lange rij van
rolstoelers wordt geconfronteerd
met toch een behoorlijke wachttijd
en daarmee het wegtikken van de
kostbare winkeltijd.
„Misschien zou het helpen als ze
dit wat vaker organiseerden," zucht
één van de wachtenden. „Ik heb
nog een hele lijst af te werken" en
ze wielt zich haastig in de lift die op
dat moment arriveert.
