-loep op
lensden
Wandelen
Proza (1)
Proza(2)
Proza(3)
roza(4)
Proza(5)
Wie wel?
Lokatie
Tevreden (1)
Tevreden (2)
Benzine
Reserveren (1)
Reserveren(2)
Reserveren (3)
Liberaal
Loepje (1)
Liberaal
loepje (2)
Liberaal
loepje (3)
Liberaal
loepje (4)
Liberaal
loepje (5)
Evalueren
Mussolini
Vakantie
loep op Leusden
niet exclusief voor de
DONDERDAG 26 JUNI 1986
Wie afgelopen vrijdag rond het
middaguur van Leusden naar
Achterveld reed, kon met eigen
ogen constateren, dat er iets
bijzonders aan de hand was:
talloze wandelaars liepen langs
de weg, in de zogenaamde
Amersfoortse Tweedaagse.
Het leverde ook een aantal
mooie plaatjes op van onze
fotograaf Janus Visser die, maar
dat mag in Leusden zo onderhand
als bekend worden verondersteld,
nu eenmaal een oog heeft voor het
detail.
Want wat dacht u van de
militante opmars in de Leusdense
dreven van een groep zwaar
gewapende - en in het kader van
de vreedzame opmars van
munitie verstoken - militairen?
Of van de mevrouw, die eens
even liet zien, datje om in de pas te
lopen, niet exclusief tot het
mannelijke geslacht hoeft te
behoren?
Endatje,ominde wandelsport
je partijtje mee te blazen, niet
exclusief tot de j eugd hoeft te
behoren, was ook duidelijk
aantoonbaar. Eindelijk, zou je
haast zeggen, waar in alle
mogelijke reclame-uitingen het
credo Jeugd" zo onderhand tot op
het bot is afgekloven. Maar niet in
de wandelsport, dus.
Dat het echt om een sport gaat,
moge vervolgens blijken uit de
twee voorbeelden, die we hierbij
afdrukken, van mensen die even
van de vermoeienissen uitblazen.
Even liggen, met de benen
gestrekt, is toch wel lekker na zo'n
eind lopen.
En even op een muurtje
plaatsnemen met de schoenen uit
om een verfrissing te verorberen,
mag ook geen overbodige luxe
worden genoemd.
We hebben het in deze rubriek
al met regelmaat geschreven: hei
taalgebruik in Leusdens politiek*
kringen - zoals overal elders in
dezelfde omgeving, trouwens-
mag erbarmelijk worden
genoemd. Het woord „gebeuren"
is inmiddels zo ingeburgerd, dat
de genen die daar niet zo op
gesteldzijn, erzo onderhand
doodziek van worden.
Vandaar dan ook, dat we het
daar nu maar niet over zullen
hebben. Tenslotte gebeuren er
ook nog andere zaken op dat
terrein, die de aandacht
verdienen
Zoals een schrijven, dat we
dezer dagen mochten ontvangen
van de gemeentelijke commissie
voor Beroeps- en
Bezwaarschriften. U weet wel, de
wijze mannen en vrouwen uit de
Leusdense gemeenteraad, die
zich buigen over verme end of
bestaand onrecht in de contacten
tussen overheid en burger.
Die kunnen er dus ook wat van.
Want om te kunnen begrijpen,
wat er staat geschreven, mag je
bepaalde stukken tekst toch wel
minstens een paar keer
aandachtig doorlezen.
Nog een voorbeeldje dan maar?
„Ten behoeve van de
ergunningverlening voor de
es woningen heeft geen
rijziging, noch vrijstelling van
iet geldende bestemmingsplan
«hoeven plaats te vinden".
In fatsoenlijk Nederlands
chrijf je in zo'n geval
ij voorbeeld: „De bouw van de
zes woningen was helemaal in
overeenstemming met het
bestemmingsplan."
Maar ja.
Het staat natuurlijk
verschrikkelijk duur om het te
hebben over „ten behoeve van de
vergunningverlening", alhoewel
alleen het woord
„vergunningverlening" al
verschrikkelijk is, en verdacht
veel lijkt op één van die
stijlbloempjes die ons vroeger nog
als fout werden voorgehouden:
een Germanisme dat we niet
mochten gebruiken, en een
samenvoeging die slaat als een
krultang op een be-bop-kapsel.
Een voorbeeld dan maar?
Uit het advies over het verzoek
om zogenaamde
planschadevergoeding van de
I heerJ.J. Kool uit Leusden citeren
we het volgende:
„Realisering van de zes
woningen aan de Diakenhove,
deel uitmakende van de wijk
VIunnikhove-Bosveld, heeft
en plaatsgevonden in het kader van
•ts ie realisering van het
bestemmingsplan
Leusden-Centrum 2e fase".
Hallo, was u daar nog?
Bij zo'n volzin krab je je toch
iven achter de oren, om je
vervolgens af te vragen waarom
nen niet gewoon schreef: „De zes
woningen aan de Diakenhove zijn
lebouwd volgens de regels van
iet geldende bestemmingsplan".
Of iets dergelijks.
Maar in elk geval zo, dat het niet
lleen begrijpelijk, maar ook nog
eesbaaris.
En dan, wat te denken van het
heilig voornemen van de
„regerende" partijen in Leusden,
om zoveel voorlichting in hun
beleid te doen. Het hele
beleidsprogramma voor de
komende vier jaar staat bol van
voorlichting, hetgeen op zich
misschien wel prijzenswaardig is.
Daar niet van.
Maar naast kwantiteit bestaat
er ook nog zoiets als kwaliteit. En
wie zich permitteert om dit soort
proza de deur uit te sturen, vraagt
natuurlijk om moeilijkheden.
Het zou schrijver dezes
tenminste niets verbazen, als de
gemeentelijke commissie voor
Beroeps- en Bezwaarschriften het
op termijn nog erg druk krijgt.
Met problemen die
voortvloeien uit het feit, dat
ingezetenen van de gemeente
Leusden bij Wodan en de Pruisen
niet begrijpen, wat er nu weer in
dat gemeentehuis wordt
uitgebroed.
Vanwege die verhelderende
uitleg, begrijpt u wel.
(hm)
Die commissie Beroeps- en
Bezwaarschriften kan er trouwen
ook inhoudelijk wat van. Want
wat te denken van de
Sisyphus-arbeid om tot het
volgende advies te komen inzake
de kwestie Fousert: „De
commissie wenst zich geen
standpunt aan te matigen ten
aanzien van de principiële eis om
schadevergoeding. Indien er voor
zover er sprake is van schade zal
primair de juridische
aansprakelijkheid van het
gemeentebestuur in casu dienen
te worden aangetoond, hetgeen
niet ter competentie van de
commissie of raad behoort."
Daar heb je wat aan, als burger.
Want er waren natuurlijk wel
degelijk twee mogelijkheden voor
de commissie: óf ze steunden het
standpunt van het college,
principieel géén
schadevergoeding, mede in
Zeker gezien de temperatuur,
die afgelopen vrijdag heerste,
was het zeer begrijpelijk, dat een
rustpauze zo nu en dan op z'n
plaats was.
Wandelen mag er dan zo
makkelijk uitzien, het blijkt
vermoeiender dan men misschien
wel eens geneigd is, te denken.
(hm)
op een muurtje met de schoenen uit
niet exclusief voor mannen
verband met het mogelijke
scheppen van een zogenaamd
precedent, óf ze vonden, dat ze
vierhonderdvijftig gulden, waar
het allemaal om gaat, maar
gewoon betaald zou moeten
worden, precedent of niet.
In dit verband is het een beetje
flauw, om je als enige
beroepsmogelijkheid voor de
Leusdense burger te verstoppen
achter juridische bla-bla. En te
stellen: „De commissie wenst zich
geen standpunt aan te matigen.
enzovoort", dat is een
aanmatiging op zich.
Want de vraag blijft: bij wie kan
een Leusdense burger dan wél
terecht?
Bij de rechter soms?
Nee toch.
De lokatieofwel de plek, waar
de woningwetwoningen in 't
Ruige Veld moeten komen te staan
is, zo bleek ons vorige week
tijdens de bijeenkomst van twee
raadscommissies en een
delegatie van het bestuur van de
Woningstichting Leusden, enige
tijd een punt van discussie
geweest. Het gemeentebestuur
wil die woningen bouwen naast de
plek, waar het toekomstige
woonwagenkampje moet komen,
en wil de rest van de
woningwetwoningen in flatjes
uitvoeren. De WSL wilde aan de
plaats voor de huizen bij het
woonwagenkampje wel
meewerken, maar verbond
daaraan de voorwaarde, dat de
rest van de woningwetwoningen
niet in flatjes zou worden
uitgevoerd.
Daar is men nog altijd niet uit.
De vraag, die Gert de Weerdt
(PvdA) hierover stelde, leverde
echter wel duidelijkheid. „Ik kan
me niet herinneren, dat in de
commissie voor ruimtelijke
ordening ooit over die lokatie
gesproken is, en ik zou wel eens
willen weten, waarom die huizen
nou uitgerekend daar moeten
worden gebouwd", zo liet De
Weerdt horen.
Dat had hij dan niet goed, aldus
wethouder Jan Wagenaar. De
keus voor de plek van de
woningen was wel in de
commissie besproken, en de keus
was op die plek gevallen, omdat
de gemeente die grond al in
eigendom had. „Zo zouden we die
woningen sneller kunnen
realiseren", zei W agenaar.
De Weerdt wist nog van niets,
en wilde daarom wel eens weten,
waar hij kon achterhalen waar die
huizen nou pre cies zouden
worden gebouwd.
„Dat had ook gekund",
antwoordde de wethouder, „want
de kaart waar dat op staat
aangegeven hangt al weken op
mijn kamer".
„Ja maar", was het antwoord
van Gert de Weerdt, „ik kom toch
nooit op uw kamer
(hm)
Wethouder Jan Wagenaar,
normaal toch niet zo snel tevreden
gesteld, bleek tot onze verbazing
wel tevreden te zijn over 't aantal
woningwetwoningen, dat in
Leusden is gebouwd.
De één vindt dat te weinig, de
ander meer dan voldoende, zo
gaat het met die dingen.
Dat Jan Wagenaar tevreden
was, was op zich dan ook niet
verwonderlijk. Tenslotte zal
menigeen zich met ons een
uitspraak van de wethouder
herinneren, meermalen gedaan in
het verleden, dat je niet al te veel
van die woningwetwoningen in
Leusden zou moeten bouwen,
omdat de kans dat de PvdA dan
wat meer in de melk te brokkelen
zou krijgen, daar aanzienlijk mee
vergroot zou worden.
Zo heeft ieder zijn motieven.
Nee, de verbazing stoelde meer
op de reden, die Jan Wagenaar
voor zijn tevredenheid over de
aantallen woningwetwoningen
gaf. „Als ik meer had gevraagd en
gekregen, dan hadden we
misschien al in '86 bij de
Schoolsteegbosjes moeten
bouwen", zo vernamen we uit 's
wethouders mond.
Waarbij aan te tekenen valt, dat
het natuurlijk heel wat anders is,
om door de bomen het bos niet
meer te zien, dan door de huizen
het bos niet meer te zien.
Of zou dat, in dit verband, op
hetzelfde neerkomen?
Waar de tevredenheid van Jan
Wagenaar in elk geval wel goed
voor was, was dat Gert de Weerdt
voor het eerst sinds tijden met
stomheidleek geslagen.
„Die grap is fenomenaal", zo
vernamen we van een aarzelend
formulerende De Weerdt.
Waarop Wagenaar zelfbewust
antwoordde met: „Ja, die is goed,
hè..."
Joop Kool, het raadslid voor
Leusden '85, weet bij tijd en wijlen
vriend en vijand te verrassen met
informatie, die anderen niet
hebben. Hij heeft daar dan ook
veel voor over: als het nodig is
reist hij er stad en-vooral- land
vooraf.
Zo bleek Kool uitstekend op de
hoogte van alle bijkomende
kosten, die Eurowoningen en
Bouwfonds willen berekenen
voor de woning in 't Ruige Veld.
En als er dan iets is, dat Joop
Kuuiiuci ncct,uiuiyiuwo«i>tuj
dat alsnog te achterhalen.
Hetgeen tot aardige opmerkingen
kan leiden.
Zo vernamen vorige week alle
aanwezigen in de
commissiekamer van het
gemeentehuis, dat Joop Kool nog
het een en ander omtrent de
contracten van de
bouwbedrijven, die in 't Ruige
Veld aan de slag willen, wilde
achterhalen.
Waarop Jan Wagenaar
opmerkte: „Ik hoop, dat u genoeg
benzine heeft om al die mensen na
te rijden, waar ze allemaal
heengaan."
Het Leusdense college van
B&W heeft, zo kan een goed
luisteraar vernemen, met
regelmaat de balen.
Van de publiciteit, die aan
handel en wandel van enkele
gemeentelijke bestuurderen
wordt gewijd. Zo
schijnt het, dat er intern een
grandioze heibel op het
gemeentehuis gaande is over een
artikel, dat vlak voor de
gemeenteraadsvergadering
verscheen in een hier ter plaatse
verschijnend dagblad. In dat
artikel werd uitvoerig ingegaan
op alle affaires, die het
gemeentelijke bestuur de laatste
jaren hebben geteisterd.
Gemakshalve is- waar het om
die heibel gaat- blijkbaar even uit
het oog verloren, dat in dat artikel
uitsluitend gebruik werd gemaakt
van informatie, die óf al lang
bekend was, óf gewoon openbaar,
maar een mens moet zich tenslotte
ergens druk over kunnen maken,
nietwaar. En zoals zo vaak, is het
met de mond belijden van goede
voorlichting nog heel wat anders,
dan het verrichten ervan.
Kortom, er zijn zo onderhand
ronduit lachwekkende pogingen
gaande, om koppen te laten rollen,
waar helemaal niks te rollen valt.
Dat het juist dat soort
kortzichtig en bot gedrag is, dat in
een groot aantal gevallen tot die
minder gewenste publiciteit heeft
geleid, is blijkbaar zelfs met een
uitzonderlijk formaat hamer nog
niet in bepaalde koppen te slaan.
Maar ja, in de politiek is een
harde kop nou eenmaal
voorwaarde om te overleven,
moetje dan maar denken.
Hoe dan ook, er is zelfs een
commissie ingesteld, om uit te
zoekenofenzoja welk, raadslid
wel eens vertrouwelijke
informatie aan de pers verstrekt
heeft. Waar uit misschien mag
blijken, hoe hoog het de dames en
heren politici allemaal zit.
Dat men al die energie beter zou
kunnen aanwenden, om een
gedegen bestuurlijk beleid vorm
te geven en uit te voeren, is haast
een overbodige opmerking,
aangezien die toch weinig effect
schijnt te sorteren, maar ja, zo
heeft iedereen zijn stokpaard.
Hoe dan ook, wethouder Jan
Wagenaar heeft over die
zogenaamde „lekken" blijkbaar
ook zo zijn eigen gedachten.
Dat maakten we tenminste op
uit zijn woorden, toen hij onlangs
aankondigde dat hij bepaalde
stukken in de leeskamer voor de
raadsleden zou laten leggen. „Wij
leggen het in de Raadskamer, dan
kan de krant er de ruimte voor
twee dagen later vast voor
reserveren" zei Wagenaar.
Zo'n opmerking lokte uiteraard
een reactie op. Die kwam dan ook.
Joop Kool van Leusden '85: „U
wijst nu naar ons, dat wij de positie
van de PvdA zouden hebben
overgenomen", liet hij weten.
Waarop Wagenaar
antwoordde: „Nee meneer, waar
ik op doel, dan bent u nog zo
nieuw, dat u dat niet heeft kunnen
doen
Overigens is het wel zo, dat als
de wethouder ons als redaktie
tijdig wil laten weten, welke
stukken over welk onderwerp,
wanneer in de Raadskamer
worden gelegd, wij daar met alle
plezier ruimte voor willen
reserveren.
Misschien organiseren we zelfs
wel e an wedstrijd: welk raadslid
het eerst hijgend bij ons op de
stoep staat, met de stukken onder
de arm, uiteraard
(hm)
Dezerdagen werden we
verblijd met een nieuw fenomeen
in de Leusdense bladen een
rubriek in het WD-bald: „Onder
de Liberale Loep". Dat vraagt
uiteraard om bespreking van onze
eigen Loep op Leusden, en ja hoor.
Op pagina 2 van dit blad troffen
we een voortreffelijk verhaal aan
van de man, die normaal
gesproken zo weinig over politiek
schrijft: Peter Noorland, naast
liberaal public relationsman ook
nog redacteur van Leusden Nu.
Noorland weet in zijnOnder de
liberale loep" te melden, dat er
binnen de plaatselijke WD „al
enkele ideeën en maatregelen zijn
aangedragen die het bestaan van
deze groepering (bedoeld wordt
Leusden '85, red.) op den duur
overbodig moeten gaan maken."
Dat is nodig, zo vernemen we -
tussen de regels door - waar dat
Leusden '85 nu eenmaal een soort
„onvrede-partij" heet te zijn.
En met onvrede, zoveel is wel
duidelijk, kan óf de WD, óf Peter
Noorland, moeilijk leven.
Wie van de twee, dat is weer
niet zo duidelijk, want of het nou
Peter Noorlands voorstellen, of
conclusies zijn, of die van de
plaatselijke liberalen, dat moeten
we nog afwachten. Het zou
overigens niet de eerste keer zijn,
dat er een aanzienlijk verschil
bestaat tussen de opvattingen van
Peter Noorland en die van zijn
partij.
We hoeven ons wat dat betreft
alleen het woord „canvassen" nog
maar eens ter herinnering op te
halen, om er vervolgens het
zwijgen maar toe te doen.
Ook nu lezen we met spanning,
hoe Peter Noorland de dingen uit
het leven verklaart, en dan met
name de verkiezingsuitslag in de
wijk Munnikhove-Bosveld.
„Bosveld-Munnikhove wordt
speciaal genoemd vanwege het
Leusden '85-succes hier. Het is
een wijk met uitsluitend
koopwoningen, fraai aangelegd,
relatief welvarend en zonder
speciale problemen. Dat een
onvrede-partij daar 27,6 procent
van de stemmen krijgt wijst op
ontevredenheid met het
gemeentelijk bestuur", aldus het
liberale orakel van Leusden.
„Gezien de jonge leeftijd van de
wijk zullen er veel nieuwkomers
wonen die het bestuur alleen uit
de krant kennen. En vermoedelijk
zijn daar veel abonnee's.
Was getekend: Peter Noorland.
Het gaat daarbij, dat zal
duidelijk zijn, dus niet om
zogenaamde
huis-aan-huis-bladen. Die hebben
tenslotte, naast een merkwaardig
gebrek aan inhoudelijke
benadering, ook geen abonnees.
Maar waar een verband wordt
gelegd tussen welke kranten
mensen lezen, him persoonlijke
kennissenkring met betrekking
tot gemeentelijke bestuurderen,
en waar ze op stemmen, is het
waarschijnlijk maar goed ook, dat
zulk voorbarig gekakel zich
beperkt tot een partij-blad.
Alhoewel, waar men in liberale
kringen al over een rubriek
beschikt waarin een loep wordt
opgevoerd, is het misschien zaak,
om bepaalde teksten ook eens
onder dat apparaat te leggen,
alvorens tot plaatsing wordt
overgegaan.
Overigens is meteen duidelijk,
waarom er binnen de
journalistieke opvattingen, voor
zover daar in dit verband sprake
van kan zijn natuurlijk, van Peter
Noorland geen ruimte bestaat
voor het verrichten van het
aloude handwerk dat
journalistiek nu eenmaal is: het
kritisch volgen van hetgeen er
met onze gemeenschapscenten
wordt uitgevoerd.
De reden daarvoor is natuurlijk,
dat hij al die mensen ként.
Het enige redelijke advies in
deze kan dan ook zijn, dat Peter de
komende vier jaar verplicht
iedere zaterdagochtend vanaf
een uur of zeven in de wijk
Munnikhove-Bosveld gaat
„canvassen".
Als hij verstandig is - we zetten
het er maar even bij - dan doet hij
dat voor Leusden '85. Wedden, dat
de WD daar dan bij de volgende
verkiezingen de vruchten van zal
plukken?
(hm)
Elders in deze krant staat het
verslag afgedrukt van de
vergadering, die de Leusdense
socialisten afgelopen maandag
hielden. Onderwerp van gesprek
was de verdeling van onder meer
de zetels voor raad en provincie
tussen mannen en vrouwen.
Waar meer dan een uur werd
volgepraat over een artikel dat we
vorige week in deze krant
afdrukten, kwam men tenslotte tot
de conclusie, „dat de evaluatie
geëvalueerd moet worden."
Dat zijn nog eens conclusies,
waar je wat mee kunt.
Vooral bij de huidige
weersomstandigheden, die er
mogelijktoe hebben bijgedragen
dat er weer de nodige verhitte
koppen waren te signaleren,
maandagavond in De
Pepermolen.
Vandaar dan ook, dat het
misschien niet zo'n slechte
suggestie is, de evaluatie van de
evaluatie maar te laten
plaatsvinden op 't Erf. Dat is
lekker in de buitenlucht, en daar
hoeft de vuile was ook niet binnen
te blijven hangen.
(hm)
IJdelheid, ijdelheid. Bij tijd en
wijlen siert het de mens. Zo
hoorden we vorige week
wethouder Jan Wagenaar in een
onbewaakt ogenblik beweren,
dat de manier, waarop zijn
gelaatstrekken u als lezer met
regelmaat bereiken, hem
helemaal niet beviel.
„De Leusder Krant heeft één
foto, waar ik op sta als Mussolini.
Die moeten jullie nooit meer
plaatsen", zo verzuchtte de veel
geplaagde liberaal.
Vrijzinnig als de redactie van
deze krant kan zijn, hierbij een
keuze uit de foto's die we
voorhanden hebben, met
passende onderschriften
uiteraard.
En, als variant op het bekende
lied van Wim Kan over Jan de
Quay, nou maar kiezen, Jan.
Welke foto de voorkeur krijgt,
dat horen we dan nog wel.
(hm)
Jan Wagenaar als J. P. A. M. Mol-
kenboer.
Jan Wagenaar privé.
Waar vakanties al niet toe
kunnen leiden, dat is nog
verbazingwekkend. Zo was
Leusdens eerste burger dezer
dagen enkele dagen met vakantie,
zodat Jan Wagenaar als
loco-burgemeester de bloemetjes
niet buiten zettemaar in
ontvangst nam.
De échte vakanties staan
echternog voorde deur. De
burgemeester gaat in juli, en zijn
vervanger gaat later.
Daar is ook een reden voor. Jan
Wagenaar vorige week tijdens
een commissievergadering: „We
zijn vorig jaar in juli een keer
samen weggeweest. En toen ging
het helemaal verkeerd."
Daarmee doelde hij op alle
consternatie, die vorig jaar
ontstond omdat de verffabriek
Prochemco zich in de voormalige
keurslager-centrale aan de
Arnhemse weg wilde vestigen.
Toen die tijdbom barstte, waren
beide heren op vakantie, Maar of
Jan Wagenaar nou echt meent, dat
de afwezigheid van beide heren
ertoe leidde, dat die vestiging niet
doorging
Of, anders gezegd, of hij echt
denkt, dat als één van beiden er
wél was geweest, Prochemco
inmiddels in het pand gevestigd
was.
Maar geen nood. Nu men elkaar
afwisselt wachten we gewoon af,
wat er deze zomer gaat
gebeuren
(hm)
Jan Wagenaar als Wil Simon uit
het programma „Opsporing Ver
zocht".
Jan Wagenaar als „Inspecteur
Cluseau", één van de bekendste
film-creaties van Peters Sellers.
Jan Wagenaar als Ko van Dijk in
Biels Co".
Jan Wagenaar als John Lanting
van het„Theater van de Lach".
Jan Wagenaar als Mussolini.
