Opslagplaats voor vervuilde
grond in gebruik genomen
LEJ3DEI1Ö
MI iii tiJ
Ingezonden
Zwembad? (2)
LfUSOER
KABEL
KRANTl_
plaatselijk nieuws
kante meter gereserveerd voor
proeven met reinigingsmethoden.
Aan het probleem van weglekkend
verontreinigd water is bij de aanleg
veel aandacht geschonken.
Een drainage-stelsel in een dik
zandpakket, een twee millimeter
dikke plastic folie en een vijftien
centimeter dikke asfaltlaag zorgen
ervoor dat lekkage wordt voorko
men.
Met de bouw van de opslagplaats
was ruim zes miljoen gulden ge
moeid.
Ik sluit mij aan bij de mening van
de heer Veenvliet. Wat verbeeldt
de gemeente Leusden zich eigen
lijk wel? Leusden is een aardig
dorp maar is en blijft zoals onlangs
in de volksmond vermeld „een
slaapstadje van circa 20.000 inwo
ners". Op nog geen 5 kilometer hier
DONDERDAG 10 JULI 1986
(advertentie)
Voor f 75,- per dag
adverteren op de
LEUSDER KABEL
KRANT?
Dat kan! Plaats een
KABELSPOT
(maximaal 5 regels
zonder
afbeeldingen).
Vandaag opgegeven,
morgen op de kabel
het dagelijkse kijk-
nieuwsblad op kanaal 4.
Kantoor: Leusder Krant,
Asschatterweg 19,
Leusden-Centrum.
vandaan ligt het Sport fondsenbad
met alle faciliteiten die we dan
zonodig in Leusden moeten heb
ben.
Geef ons een gewoon binnenbad
waar onze kinderen kunnen leren
zwemmen én een gewoon buiten
bad. Dan zijn wij tenminste niet
gewongen om met onze neus tus
sen andermans tenen op hel
„strandje" bij het Henschoter Meet
te gaan liggen.
Annemieke Scholze,
Lepelaar 22,
Leusden.
Mevrouw Van Bodegom (midden) van het Comité Zomerzegels overhai
digt de brief aan voorzitster Van de Vlies (rechts) van De Golfbreker.
De Golfbreker krijgt
toezegging van 5.000,-
Vorige week dinsdag, 1 juli, heeft zie
ken- en bejaardenomroepvereniging
De Golfbreker een „cheque" ontvangen
van het comité Zomerzegels. Het ging
eigenlijk om een schriftelijke toezeg
ging dat de ziekenomroep apparatuur
mag aanschaffen voor een waarde van
ten hoogste van 5.000,-. „We hebben
al een aantal keren geprobeerd om
hiervoor in aanmerking te komen en nu,
bij de vijfde aanvraag, is het dus gelukt",
zegt Golfbreker-secretaris Huub He
mels. „Die aanvraag dien je in bij het
Comité Zomerzegels die de diverse ve
zoeken doorstuurt naar de Commissas
van de Koningin in Utrecht. Hij draa;
een aantal organisaties weer voor ai
het Comité dat de uiteindelijke kem
maakt. We zijn natuurlijk erg blij met d
toezegging; een aantal pick-ups in ore
studio was al tien, twaalf jaar oud en ai
vervanging toe. Voor dat geld kunni
we nu één nieuwe draaitafel aanschi
fen", aldus de heer Hemels.
De bnef met toezegging werd uitgi
reikt door mevrouw Van Bodegom-Vi
Lieshout van de afdeling Amersfw
van het Comité Zomerzegels, en m o:
vangst genomen door mevrouw Pao
van de Vlies, voorzitster van De Go!
breker.
Op de TOP kan 120.000 ton
verontreinigde grond worden op
geslagen. Dat is een unieke capaci
teit voor een door de overheid
beheerde opslagplaats. De TOP is
bestemd voor verontreinigde
grond, waar op dit moment geen
geschikte verwerkingsmethode
voor bestaat en grond, die door een
te groot aanbod niet meteen op een
reinigingsinstallatie kan worden
verwerkt.
Het gaat vooral om met zware
metalen, bestrijdingsmiddelen
(HCH), teerachtige stoffen en cya
nide (van gasfabriekterreinen) ver
vuilde grond. In dertig vakken van
ongeveer 400 vierkante meter kan
grond met verschillende verontrei-
ningen gescheiden worden opge
slagen. De buitenkant van de TOP
bestaat uit drieënhalve meter hoge
keerwanden. Binnen de vakken
kan de grond tot maximaal vijf
meter hoog worden opgeslagen.
Bijzonder aan deze opslagplaats
is het ingenieuze waterafvoer-sys
teem. Het regenwater wordt name
lijk per vak gescheiden naar de
waterverzamelplaats afgevoerd,
waar het wordt bemonsterd. Afhan
kelijk van de er in aangetroffen
verontreiniging wordt het óf per
tankauto naar een speciale zuive
ringsinstallatie gebracht óf via een
olie-afscheider en een zandfilter op
de riolering geloosd. De verdere
zuivering vindt dan op de er naast
gelegen rioolwater-zuiveringsin
stallatie plaats.
EXPERIMENTEN
Om de ontwikkeling van bruik-
De grootste opslagplaats voor vervuilde grond is m Amersfoort, door „Max Milieu" in gebruik gesteld.
LEUSDEN/AMERSFOORT - Op vrijdag 4 juli werd de nieuwe
tijdelijke opslagplaats (TOP) voor verontreinigde grond op
industrieterrein De Isselt in Amersfoort officieel in gebruik
genomen. Dat gebeurde door de eerste lading verontreinigde
grond van het voormalige gasfabriekterrein in Amersfoort
naar de TOP te brengen. Daarmee is tevens het officiële
startsein gegeven voor de schoonmaak van het gasfabriekter
rein.
bare technieken voor het schoon- vorderen, zijn op het middenterrein
maken van vervuilde grond te be- vier vakken van achthonderd vier-
I
„Het Waswater"
delijke jeugdvereniging.
Het grootste gedeelte van het
jaar is het gebouw met luiken her
metisch gesloten. Slechts een paar
maanden in de zomer wordt het
gebruikt. Aan het einde van het
seizoen wordt er een afscheids
avond gehouden en is ook de jeugd
uit de wijde omgeving van harte
welkom. „Ome Hein" draait een
paar lachfilms en elke bezoekers
krijgt een flesje limonade en een
koek.
Wat verder komen we weer op
de begaande weg, de Buurtweg uit.
Nu is „begaande" weg wel wat veel
gezegd. Als het droog weer is dan
is de weg bijna onbegaanbaar door
het droge, mulle zand; bij nat weer
staan er enorme plassen die kleine
meertjes vormen. De Buurtweg, die
vroeger een kronkelend karres-
poor door de heide was, is aan het
einde van de vorige eeuw rechtge
trokken en afgeplagd, waarschijn
lijk met de bedoeling de weg te
verharden, maar daar is nooit van
gekomen.
DROOGMAKERIJ
In die tijd werd ook het plan, dat
al bijna een eeuw bestond, om een
paar vennen droog te leggen, uitge
voerd. De stichter van de Treek,
mr. Willem Hendrik de Beaufort,
wie de landbouw na aan het hart
lag, had in 1807 deze mogelijkheid
reeds gezien. Hiertoe moest een
afwateringssloot worden gegraven
langs de Buurtweg naar Bavoort, om
uit te monden m de beek; een paar
kilometer lang dus en meer dan
anderhalve meter diep. Het water
liep weg en het meertje kwam
droog te staan, nou ja, droog, tij
dens een regenperiode hield het
met over. Heel trots werd het „de
Droogmakerij" genoemd, het
meertje had voordien blijkbaar
geen naam.
WATERMOLEN
De veenachtige ondergrond,
vermengd met zand, leverde een
bruikbaar weiland op. Aange
spoord door het succes moest ook
de plas, waar vroeger de schapen
werden gewassen; „het Waswa
ter", het ontgelden. Deze plas lag
nog iets dieper en daarvoor zou de
afwatenngssloot nog eens minstens
een meter dieper moeten worden
uitgegraven. Men loste dit op door
een windmolen te plaatsen. Dit is
blijkbaar niet zo'n succes geweest,
want na verloop van tijd heeft men
toch de sloot dieper uitgegraven,
op sommige plaatsen wel meer dan
twee meter. De watermolen, of
schoon met meer in gebruik, staat
er nog steeds. Als een soort monu
ment.
LANGEMEEN
Aan de Vieweg, ook wel Oude
Utrechtseweg genoemd, lag een
We slaan nu het pad in tegenover
de Bruine Haar. In het dagelijks
leven heet dit pad „de Paradijs-
weg". Zo'n mooie naam doet wel
enige verwachting wekken, maar
als je de weg helemaal uitloopt dan
kom je op de Dodeweg uit. Nu moet
u hier geen symboliek achter zoe
ken; beide namen zijn op geheel
verschillende tijden en onder ver
schillende omstandigheden ont
staan.
De Dodeweg kreeg deze naam,
zoals we al in het begin van onze
wandeling zagen, omdat het de
enige toegangsweg was vanuit de
verschillende delen van de ge
meente om het kerkhof te berei
ken.
De Paradijsweg was enige tijd
geleden nog een naamloos zand
pad, waaraan geen enkele bebou
wing stond, ver afgelegen van men
selijke bewoning.
PARADIJS
Eens, toen een arbeider van de
Treek, die als jongen al op de
buitenplaats was gekomen, de leef
tijd kreeg om het eens wat kalmer
aan te gaan doen, bouwde zijn heer,
als dank voor de bewezen diensten,
een huisje voor hem met een lapje
tuin en een stalruimte om wat vee te
kunnen houden. Het lag wel wat
afgelegen, maar het aanbod werd
dankbaar aanvaard.
Toen mijnheer na enige tijd eens
kwam kijken, vroeg hij aan de
bewoner of het hem daar nogal
beviel. „Mijnheer, het is hier ge
woon het Paradijs," was het geest
driftige antwoord. Smdsdien heette
het huisje „het Paradijs" en de weg
kreeg vanzelf de naam van Para
dijsweg.
Maar ook in het Paradijs was het
met alles rozengeur en maneschijn.
Eens woedde er een hevige on
weersbui. De bliksem trof een eike
boom die dicht bij de varkens-
schuur stond en sloeg over op de
schuur. Dne varkens dood. Maar -
onversaagd - zag de bewoner een
lichtpunt. Zijn berustende memg
was dat „ze zonder te lijden de
eeuwigheid waren ingegaan".
Nadien zijn er nog twee van
dergelijke keuterboerdenjtjes bij
gekomen, zodat er nu drie staan.
CLUBHUIS
Aan de overkant staat sinds een
paar jaar een groot, houten vakan
tiegebouw, bekend onder de naam
„Clubhuis Ingeborg". Het is ge
bouwd m 1928 en eigendom van het
„Jongevrouwengilde", dat al be
staat smds 1909, doch voordien een
clubhuis bezat in Lunteren.
De bedoeling van het Gilde is
„de jonge vrouw uit de hogere
kringen, werkzaam op geestelijk
en maatschappelijk gebied, gele
genheid te geven tot rust te komen".
Oprichtster van de vereniging was
Ingeborg Kohlbrugge en omdat zij
kort voor de bouw van het nieuwe-
clubhuis was overleden, kreeg het
gebouw haar naam: „Ingeborg".
Dat het hier wel om geëmancipeer
de vrouwen gaat blijkt uit het feit
dat het houtwerk van het gebouw
door de dames zelf is gebeitst.
Tweemaal per jaar is hier een
ontvangst van Wit-Russen, vluchte
lingen voor de revolutie in Rusland,
om hen hier een gezellige dag aan
te bieden.
IN ZEVEN SLOTEN
Wat verderop aan de Paradijs-
weg ligt een eigenaardig gebiedje.
Het lijkt er op dat hier een poging is
gewaagd om het gebied droog te
maken. Als er ergens een gelegen
heid is om in zeven sloten tegelijk te
lopen dan is het wel hier. Om de
paar passen ligt een greppel dwars
over het terrein om uit te monden in
een sloot die in de lengterichting
van het terreintje loopt. Niettegen
staande al die greppels is het hier
erg drassig.
Aan de begroeiing te zien is de
grond hier arm en zuur. Daarom zijn
de pogingen misschien gestaakt. Er
groeit hier namelijk alleen maar
Buntgras, Zonnedauw en Been-
breek. Dat wijst op een voedselar-
me en zure ondergrond. Zonne
dauw bewijst dat stikstof ontbreekt
en vooral Beenbreek is een aanwij
zing dat er geen spoortje kalk in de
bodem aanwezig is. Vroeger meen
de men dat, als het vee van Been-
breek at, ze de benen braken,
vandaar de naam. De werkelijkheid
is dat dit komt door een volkomen
gebrek aan kalk in de bodem.
Het gebiedje is een uitloper van
„het Hazenwater", dat om deze
reden waarschijnlijk aan droogleg
ging is ontkomen en als zeldzaam
natuurgebied behouden is geble
ven. De andere heideplassen
moesten wel dit lot ondergaan,
maar daar komen we straks nog
wel langs.
JONGENSKAMP
We gaan nu eerst dwars door het
bos in de richting van de Buurtweg.
Plotseling staan we voor een houten
gebouw met een rieten kap. Het
heeft wel iets weg van een flinke
boerdenj. Het is, wat in de omge
ving algemeen bekend i^, onder de
naam „het Jongenskamp", een
vakantieoord van het CJV, een lan
CiV K AriP
Het CJV Kamp. (C. van Leeuwen)
De watermolen. (A. van Leeuwen)
dergelijk meertje; „Het Lange-
veen". De Vieweg zowel als het
Langeveen ondergingen hetzelfde
lot als de Buurtweg en het Waswa
ter. De Vieweg werd rechtgetrok
ken en het Langeveen droogge
legd. De loop van de Oude Vieweg
is nog steeds herkenbaar aan een
dubbele rij eikebomen die door het
terrein loopt.
Het is echter voor de gebruikers
van de grond een steeds wederke
rende zorg de afwateringssloten op
voldoende diepte te houden om het
water ook voldoende te kunnen
afvoeren.
In de tijd van de droogmakerij
zag men liever een groen weiland
dan een mooie heideplas. Elke
bunder weidegrond was er één en
goed voor de economie. Staan we
nu aan de rand van een van die
gebieden dan zien we nog heel
duidelijk het geheel in een kom van
de omgeving liggen. Aan de ran
den, die allemaal anderhalf tot twee
en een halve meter hoger liggen,
gaat het landschap over in bos en
heide. Nu denken we er anders
over en als we fantaserend over het
terrein kijken en we stellen ons
voor dat het water is, aan de randen
begroeid met riet, biezen en e
re oeverplanten, dan zijn we r:
erg blij meer met de droognu)
Noot 1:
In 1933 zijn zowel bij het Wa
ter als het Langeveen boerde
gebouwd.
Noot 2:
De watermolen is in de k
tingstijd op last van de ber
afgebroken, omdat deze voc
ze bondgenoten een duidelijl L
kenningspunt vormde vano
lucht.
-XJ"*VV
