„The karate kid 2": Aimabele film
II I >1II
UI Itl II
fé
1 Ws"H v<- - CWlKt
X
1
DONDERDAG 24 JULI 1986
plaatselijk nieuws
Scène uit „The Karate Kid part 2".
„The Karate Kid part 2", USA 1986. Regie' John G. Avildson, Scenario: Robert Mark
Kamen, muziek' Bill Conti; camera. James Crabe. Met: Ralph Maccio, Nonyuko „Pat"
Morita, Danny Kamekona; Tamlyn Tonuta e.a Genre: familie-film rond karate-
cultuur Keuring, alle leeftijden
Wie genoten heeft van de film „De Karate Kid" van regisseur John G.
Avildson, moet zeker niet verzuimen naar het tweede deel te gaan kijken.
In dit tweede deel (Karate Kid part 21 ontmoeten we opnieuw Daniel (een
voortreffelijke rol van Ralph Macchio), die met zijn vriend en leermeester
Miyagi (Noriyuki „Pat" Morita) naar Japan reist, waar Miyagi's vader op
sterven ligt.
Voor Miyagi is dat een zware tocht,
omdat hij daardoor opmeuw gekonfron-
teerd zal worden met zijn verleden: met
zijn vriend Sato, die door een gebeurte
nis in het verleden Miyagi's vijand is
geworden, en met Yuki, zijn geliefde,
die hij verliet in de veronderstelling dat
deze met Sato zou trouwen op het mo
ment, dat Sato Miyagi had uitgedaagd
voor een duel. Volgens Sato dient dit
uitgestelde duel op leven en dood als
nog uitgevochten te worden volgens de
Japanse traditie, iets wat Miyagi wil
voorkomen. Niet uit lafheid, maar omdat
hij vreest zijn oude vnend Sato te moe
ten doden En de door hem beoefende
karate is met offensief, maar defensief
bedoeld, iets wat hij Daruel steeds heeft
voorgehouden.
Het verblijf van Miyagi en Daniel in
het kleine Japanse dorpje is met vrien
delijk te noemen, Het grootste deel van
het dorp is in het bezit van Sato, die zich
gedraagt als een feodaal heerser, bijge
staan door diens agressieve en op
macht beluste neef Chozen (Yuji Oku-
moto). Die ziet in Daniel de vijand, die
met alle middelen bestreden moet wor
den. Komuko (Tamlyn Tonuta), de
dochter van Yukie, wordt verliefd op
Darnel en die genegenheid is weder
zijds.
Ziedaar de klassieke basis voor een
waar „koningsdrama", waann ernst,
romantiek en humor elkaar afwisselen.
Daniel's training als karate-expert krijgt
een noodgedwongen verdere ontwik
keling als hij wordt gedwongen de stnjd
op te nemen tegen Chozen en zijn ge
welddadige vrienden.
Regisseur Avildson is er zonder meer
m geslaagd om een aimabele film te
maken, waann de romantiek en het sen
timent weliswaar duidelijk aanwezig is,
maar gelukkig niet de boventoon voert,
ook al had het sentiment als opgelegd
pandoer wel wat subtieler gekund.
Voor de liefhebbers van het stevige ka-
rate-werk, valt er het nodige te geme
ten, ook al zijn deze scènes allesbehalve
overdadig in aantal Daniel en zijn leer
meester moeten wel eerst tot het uiter
ste getergd worden, voordat zij daad
werkelijk overgaan op harde aktie, wat
resulteert in een spannende climax op
het binnenplein van het oude kasteel,
als Chozen Daniel uitdaagt voor een ge
vecht op leven en dood. Ook dan blijkt
weer, dat innerlijke rust en zelfbeheer
sing naar de overwinning zal leiden.
Maar dat had Miyagi immers altijd al
gezegd?
„The Karate Kid deel 2" is een ai
mabele film voor het hele gezin. Span
nend op zijn tijd en altijd goed voor het
wegpinken van een opkomend traan
tje. En zo hoort het.
Daniel en Kumiko in een scène uit The Karate Kid deel 2".
„Waterloo"
door G. van Leeuwen
Als we de Buurtweg volgen, maar
ook als we het ommetje maken
langs het Langeveen, komen we op
de Doornse Grmdweg uit. Maar met
het ommetje komen we er via de
Vieweg, ook wel Oude Utrechtse-
weg gemoemd.
Het is dezelfde Vieweg waar we
over kwamen toen we van de Boom
naar het Heetveld gingen. Deze
weg liep vroeger, voor 1887, over
het erf van de Treek en over de hei
tot Huis ter Heide. Langs deze weg
werd het vee gedreven wanneer
men naar de veemarkt in Utrecht
ging. Vieweg is dan ook een ver
bastering van Veeweg.
VERBINDING
Omstreeks 1834 ontstond de be
hoefte een betere verbinding te
krijgen van Doorn en de daar ach
ter liggende gemeente Wijk bij
Duurstede, Cothen en Langbroek,
met Amersfoort. De Gedeputeerde
Staten van Utrecht vroegen aan de
eigenaren van de heide om toe
stemming. De voorwaarde was dat
de genoemde gemeenten het on
derhoud van deze weg op zich zou
den nemen tot Oud Leusden.
Amersfoort moest dat doen van
Oud Leusden tot Amersfoort.
De eigenaren van de heide voel
den niet veel voor dit plan en meen
den dat het voordeel van de weg
niet zou opwegen tegen het verlies
van de heide Na veel touwtrekken
werd tenslotte toestemming gege
ven, onder voorwaarde dat de weg
met breder zou worden dan zes el
len en dat men met meer plaggen
zou gebruiken dan uit het tracé ver
kregen zouden worden.
TOL
De toestand van de weg was ech
ter zeer onbevredigend en er werd
een voorstel gedaan om de weg
met grind te verharden. Natuurlijk
was weer niet iedereen het daar
mee eens, vooral Amersfoort had
bezwaar tegen de hoge kosten van
onderhoud.
Om die kosten te drukken moest
ter hoogte van Vlooswijk een tol
geplaatst worden. Daar maakten de
eigenaren van de heide weer be
zwaar tegen, maar tenslotte werd
men het toch eens onder voorwaar
de, dat in geval er begraven moest
worden, over de nt heen en terug
naar de begraafplaats te Oud Leus
den geen tol mocht geheven wor
den.
Zo werd m 1850 overgegaan tot
verharden. De tol heeft dienst ge
daan tot 1 januan 1889.
DE BUURT
Langs de Doornse Grindweg
staan enkele huizen bij elkaar,
vroeger kortweg „de Buurt" ge
noemd. Vandaar ook de naam van
de Buurtweg. Tegenwoordig noemt
men het „Waterloo"
Om die naam te verklaren moe
ten we ruim een eeuw m de ge
schiedenis teruggaan en ook een
paar honderd meter over de grens
van Leusden gaan kijken.
INVASIELEGER
Op het hoogste puntje van de
Leusderberg staat de „Pyramide
van Austerlitz". Deze dateert uit de
tijd van de Bataafse Republiek, 1795
1806, de tijd dus van Napoleon.
Omdat Napoleon een invasie in
Engeland voorbereidde, waren er
veel Franse troepen in ons land.
Deze troepen lagen over het hele
land verspreid, wat de eenheid van
het leger en de oefeningen niet ten
goede kwam.
In 1804 stelde Napoleon een
nieuwe opperbevelhebber in ons
land aan. Het was de 30-jange ge
neraal F. L. V de Marmont. Deze
vond het beter om het hele invasie
leger in één kamp onder te bren
gen. Niettegenstaande veel tegen
werking, zelfs van Napoleon zelf,
omdat men bevreesd was voor be
smettelijke ziekten, zette hij zijn
plan door.
Hij vond een uitstekend terrein
voor het kamp in de buurt van Zeist,
waar tevens een buitengewoon ge
schikte plaats bij was gelegen voor
oefeningen; de Leusderheide.
Juru 1804 werden m het Kamp van
Zeist de eerste tenten opgeslagen
en m augustus was het kamp drie
kilometer lang, anderhalve kilome
ter breed en waren er 20.000 solda
ten gelegerd.
BEZIG HOUDEN
Daar men nu eenmaal met altijd
kan blijven doorgaan met oefenen,
het kamp ver van de bewoonde we
reld was gelegen en er dus weinig
ontspanning voor de soldaten was,
besloot de generaal de soldaten
bezig te houden met het bouwen
van een monument, tevens tot
meerdere glorie van de keizer en
niet minder van hemzelf.
Geïnspireerd door de pyrarru-
den in Egypte werd het een natuur
getrouw terrasvormig model, ge
bouwd van heideplaggen en ge-
i ft
1 vr*
■gè~
„y,,* v-
-X 4' V ié
jleiooz-netomez DêDPi/nüfcD2mb,
-yr T
c
-- -Sï T
Hl.
V-
- -
V
A-
_y A n y
De pyTamide zoals deze door generaal de Marmont werd gebouwd (naar een oude tekening)
vuld met zand. Het grondvlak kreeg
te afmeting van 50 x 50 meter en de
hoogte werd 25 meter. Drie batal
jons zwoegden 27 dagen met heide
plaggen en zakken zand. Toen was
het enorme monument, dat be
stemd was om het nageslacht in de
volgende eeuwen te herinneren
aan de grote overwinningen van de
keizer der Fransen, gereed. Het
bouwsel kreeg de naam Marmont-
berg.
KOKER
Boven in de berg werd een loden
koker ingegraven met als inhoud
documenten op perkamentpapier
geschreven. Een lijst met de namen
van alle soldaten die aan het monu
ment hadden meegewerkt en een
lijst van de overwinningen van de
Franse legers, het insigne van het
Legioen van Eer en een gouden
muntstuk, een Louis d' or met de
beeltenis van de grote keizer Napo
leon Bonaparte Boven op de pyra
mide werd een houten obelisk ge
plaatst die beklommen kon worden
via een inwendige trap.
AUSTERLITZ
De pyramide na de restauratie door de heer J B. de Beaufort
In 1805 begon Napoleon aan de
vermaarde Oostenrijkse veldtocht
die eindigde met de slag bij Auster
litz in Moravië, waar de Oostenrijk
se en Russische legers werden ver
slagen, een enorme overwinning
voor de keizerlijke legers. De Mar-
montberg werd ter ere van dat wa
penfeit omgedoopt m „de Pyrami
de van Austerlitz". Ook het kamp
kreeg de naam van „het kamp van
Austerlitz".
Toen Napoleon uiteindelijk toch
werd verslagen en de Fransen ons
land hadden verlaten, was erbij de
bevolking niet veel behoefte om het
monument, dat herinnerde aan de
Franse overheersing, in ere te hou
den. Het dorp, dat bij het kamp was
ontstaan, behield echter de naam
van Austerlitz. Maar het wordt nu in
1930, ruim honderd jaar later, hard
nekkig door de mwoners, en ook
door de meeste mensen in de om-
geving, „de Ouwe Kamp" ge
noemd.
RESTAURATIE
Het monument raakte danig m
verval. Al spoedig verdween door
afspoeling en erosie de terrasvorm
en de houten obüisk moest uit vei-
ligheidsoverwecnnaen worden af
gebroken. Het zou een hele genera
tie duren voor de belangstelling
voor het monument weer levendig
werd. In 1893 maakte de toenmali
ge eigenaar, de heer J. B. de Beau
fort, burgemeester van Wouden
berg, een aanvang met de restaura
tie. De loden koker werd eerst op
gegraven. Deze bleek echter onbe
schermd te zijn geweest en was
door de druk van het zand in elkaar
gedrukt en lek geworden, met als
gevolg dat de documenten waren
vergaan. Het insigne van het Le
gioen van Eer en de gouden munt
werden onbeschadigd naar boven
gehaald en ondergebracht in het
legermuseum in kasteel Door-
werth. Op de top van de pyramide,
die eens was voorzien van een hou
ten obelisk, werd nu een stenen ge
bouwd van twaalf meter hoog.
Langs een der zijden van de pyra
mide kwam een stenen trap van 100
treden.
GEWROKEN
Zoals al opgemerkt was de be
volking, na het vertrek van de Fran
sen, niet zo gelukkig met het monu
ment ter nagedachtenis aan de
roemrijke daden van de keizer.
Toen, na de aanleg van de Doornse
Grindweg, onder aan de Leusa
berg een kruispunt ontstond, w
dat al spoedig Quartre-Bras
noemd, naar de nederlaag va:
keizer bij die plaats. De Buurt kr
bij de bevolking de naam Water*
waarmee Austerlitz was gewoio
De buurtschap Waterloo isö
jaren geleden door vererving cr
gegaan naar een familie die'
veel belang had bij dit tenen
spoedig werden emge kavels1
kocht voor woningbouw Er
zelfs plannen voor wegenaat
waarvoor de tracé's al waren u:
zet. Waarschijnlijk door de te'
gang van de vraag naar woniS
de laatste tijd, is van deze plan
niet veel terecht gekomen,
werd er verleden jaar, in 1929,1
mooi en landelijk restaurani
bouwd, dat uiteraard de naam
terloo" kreeg.
Noot 1Bij de vernieling van k£
Doorwerth in de tweede Werelds
zijn het insigne van het Legioe:
Eer en de gouden Louis d' or
beeltenis van keizer Napoleon b!
verloren gegaan.
Noot 2. Het restaurant Wateri;
sinds de bouw in 1929 enige
verbouwd en vergroot. Binne:|
vindt zich een unieke collectie)
ten en voorwerpen uit de Napol?
sche tijd. Boven is een zaaltje di
replica is van de staftent van b
leon.
