'We hebben een schitterend beroep waarin je
voortdurend bezig bent, mensen gelukkig te maken'
interview op
donderdag
Bernard ter Bekke vijfendertig jaar priester
'...Ik heb er wel eens
een jaar uit gewild...'
'...en als ze naast je kwamen zitten, kwamen
er meestal verhalen van onder de kerstboom...
'...het woord oecumene kenden we
niet, maar werd wel in praktijk gebracht...'
interview
DONDERDAG 28 AUGUSTUS 1986
i v/cc
dstrg
lelstg
r uigt
les
n d
EUSDEN Sinds haar ontplooi-
r hg heeft de RK Kerk de feitelijke
reiJJ; wereldgeschiedenis in belangrij-
;e mate mede bepaald. Kerkpoli-
iek en profane politiek waren on-
icheidbaar met elkaar verbon-
len. Na de reformatie kreeg de
;erk rond 1500 gestalte door de
lit- en doorwerking van de
ntra-reformatie. Sinds die tijd
irtoonde de kerk een zeer ver
loorgevoerde institutionalise-
ing. Sinds Vaticanum-I
869/1870) kan er gesproken
torden van een grote verhevi-
ling van het echte rooms-katho-
icisme. Daardoor is het beeld
ran een centraal geleide machts-
istantie zeer versterkt.
I Dit beeld werd verlaten onder
jaus Johannes XXIII. Hij wilde de
erk bij de tijd brengen. 'Aggior-
lamento' was de verwoording
[oor dit streven.
Het tweede Vaticaans Conci
lie (1962/1965) brak met het we-
•enlijke van het traditionele post-
identijnse beeld. De unieke po-
itie van het latijn als kerktaal
lerd verlaten. Het accent kwam
je liggen op lokale kerken. Bis-
ihoppelijke collegialiteit werd
<n sleutelwoord.
Er kwam een revolutionaire be-
reging op gang die voor de hand-
aving van traditionele waarden
ijverde, voor het behoud van de
latijnse liturgie, voor de klerikale
kerkorde. De officiële dialoog
echter vond meer plaats tussen
kerk enerzijds en de wat gematig
der, wat minder extreme bewe
ging anderzijds. Gesproken werd
over de toelating tot het ambt van
gehuwde mannen, de toelating
van vrouwen.
Gesproken werd eveneens
over het democratisch kunnen
functioneren van het centrale en
bisschoppelijk gezag; intercom
munie met andere kerken was
onderwerp van gesprek; kerkelij
ke steun aan emancipatorische
bewegingen, bevrijdings- en vre
desbewegingen; er werd gespro
ken over afschaffing c.q. versoe
peling van allerlei stringente ge
dragsregels, zoals het verbod op
anticonceptiemiddelen en alle
seksueel verkeer buiten het hu
welijk; abortus, euthanasie en
homoseksualiteit werden onder
werp van discussies.
Zeer vluchtig is dit in grote lij
nen de geschiedenis van 2000
jaar katholieke kerk. Over deze
en andere zaken sprak onze me
dewerker Jaap Riewald met
pastoor B. ter Bekke ter gelegen
heid van zijn vijfendertigjarig
priesterschap.
Pastoor ter Bekke - zijn aan-
ipreektitel is tegenwoordig
pastor geworden - vertelt over
'Zijn jeugd: 'In ieder geval kan ik
•eggen, dat ik een heel mooie
iugd heb gehad in Twente mid-
lentussen het hout. Vandaar dat
leuden mij ook wel trok. Ik denk,
'at het een Twentenaar ook wel
len beetje eigen is dat hij graag
irgens achter weg kan kruipen,
ij begeeft zich niet zo gemakke-
[ijk op de vlakte. Natuur en land-
ichap hebben volgens mij een in-
(j. floed op het karakter van een
mens. Wij hadden een Twentse
joerderij: gemengd bedrijf. We
varen thuis met negen kinderen,
ledereen vond het toen een groot
rga
jfiezin. Zelf vond ik dat niet. Dat
Komt natuurlijk ook, omdat je er
:elf midden tussen leeft: dan
nerk je dat eigenlijk niet zo.'
'De leeftijden bij ons thuis lie-
)en nogal uiteen: ik was vier jaar
oen mijn oudste zus naar het
dooster ging Die heb ik thuis
nauwelijks gekend. Later moest
k toch maar een beetje geloven,
lat zij een zus van mij was. Dat
ïeb ik ook altijd wel geloofd,
noet ik eerlijk zeggen.'
'We zaten ver van de scholen.
Dichtbij stond er wel één, maar
dat was geen katholieke. Het
was natuurlijk in die tijd ondenk-
)aar, dat je daar naar toe mocht.
Toch was die school maar op vijf
nmuten loopafstand van ons
luis gelegen Wij moesten ech-
er een uur lopen naar school:
maar niet tot mijn verdriet. Met
ïeel veel plezier heb ik het altijd
gedaan.'
ANDERSDENKENDEN
'Ik heb altijd een hele goede
•riend gehad. Nu nog steeds. En
daar ben ik heel erg blij mee. Hij
v/as de zoon van een jachtopzie-
mensen die niet kerkelijk gebon
den zijn, omdat je dat vanuit je
jeugd altijd hebt meegemaakt
'Ik ben dankbaar, dat ik niet in
een puur katholieke omgeving
ben opgegroeid Onze omgeving
bestond toch uit verschillende
godsdiensten. De verhoudingen
waren wat dat betreft altijd uit
stekend. Het v/oord oecumene
kenden we niet, maar werd wel in
de praktijk gebracht in de zin van
het vriendschappelijk omgaan
met elkaar in het leven van alle
dag.'
ROEPING
Pastor ter Bekke is heel reso
luut, wanneer hij antwoord moet
geven op de vraag of het priester
schap zijn eigen keuze is ge
weest. Je hoort veel, dat jongens
vroeger thuis gewoon te horen
kregen, dat ze priester moesten
worden. Een 'heerzoon' was de
trots voor de familie.
De jonge Bernard heeft de keu
ze zelf gemaakt Het is niet de
keuze van zijn ouders geweest:
'Nee. geen sprake van, dat er
enige druk van de kant van mijn
ouders is uitgeoefend al is hun
wijze van leven natuurlijk heel be
langrijk geweest. Wat de roeping
betreft... Ja, dat groeit op een of
andere manier in je. Op de eerste
plaats: je kon - laten we het maar
simpel zeggen - goed meekomen
op school. Als er gezegd werd:
'Hij leert', betekende dat: hij leert
voor priester, hij zit op het semi
narie.'
'Hoe zo'n roeping groeit, ik
weet het niet Het heeft te maken
met aantrekkingskracht, maar
ook met je gebedsleven. Waarom
kiest iemand een ander vak? Bij
ons noemen ze het altijd keurig
'roeping'. Ik vind dat er meer rich
tingen zijn in het mensenleven
mee werd zijn leven tot dan toe
ineens volkomen anders. Pastor
ter Bekke over de begintijd:
'Je werd natuurlijk tot priester
gewijd. En het vieren daarvan ge
beurde met Twentse uitbundig
heid. Daarna zit je af te wachten:
waar zal ik benoemd worden. Het
woord inspraak bestond waar
schijnlijk ook nog niet: je had
maar gewoon af te wachten. Je
kreeg dan op een gegeven mo
ment, op een dinsdag 'bericht' en
dat betekende dan dat je vrijdags
daarop aanwezig moest zijn op je
nieuwe pastorie. Het bericht
kwam van het bisdom: de bis
schop benoemde. Een benoe
mingsbeleidscommissie was er
in die dagen nog niet
'De bisschop had wel van het
seminarie inzage gehad in de vor
deringen en prestaties van je als
priesterstudent. De hele grote
bollebozen moesten vaak door
studeren: zij werden dan of naar
Nijmegen of naar Rome ge
stuurd. Of ze dat graag wilden of
niet, dat werd hun niet gevraagd.
Een andere keuze hadden ze niet.
Weigeren was er ook niet bij; je
had tenslotte gehoorzaamheid
beloofd aan de bisschop.'
OETHOEZ'N
'Mijn eerste benoeming was
ook meteen mijn hoogste promo
tie die ik kon maken, want ik werd
helemaal in het hoge noorden be
noemd: in Uithuizen. Gelukkig
had iemand bij mijn priesterfeest
mij aangeboden om mijn spullen
- en dat waren er niet zoveel - te
verhuizen naar de plaats waar ik
benoemd zou worden. Dat bleek
achteraf een heel mooi cadeau te
zijn: twee keer 175 kilometer
moest gereden worden.'
Pastor ter Bekke laat merken,
dat hij een aardig mondje Gro
nings spreekt: 'Oethoez'n: hou
ken't zo weez'n, jong! Met trein
noar stat tou.' Hij begint smake
lijk te lachen en besluit toch
maar in het Nederlands verder te
praten.
Hij vertelt een anecdote over
de eerste keer, dat hij per trein
naar Uithuizen reisde. Hij stapte
in Groningen over Dat leek hem
wel leuk: dan kon hij tenminste
nog wat 'grunnengs' horen pra
ten onderweg. Er kwam een stel
jongens aan, dat de coupédeur
opentrok en zagen Bernard ter
Bekke zitten, keurig in het zwart
met zijn boordje om. Ze zeiden:
'Deur goan we nait zit'n!' De deur
werd weer dichtgesmeten1
PRIESTERKLEDING
'De priesterkleding had zijn voor
delen: bescherming en herken
baarheid. Maar de nadelen waren
er beslist wel. De plaats naast
jou bleef in die dagen, en in die
landstreek vooral, het langste
leeg. Het voelde heel naar, alsof
je niet geaccepteerd werd; alsof
je niet welkom was. En als ze
toch naast je gingen zitten, dan
kwamen er meestal verhaaltjes
van onder de kerstboom.'
WENSEN
Voordat Bernard ter Bekke be
noemd werd had hij twee onuit
gesproken wensen: 'Dat was wel
stiekem. De eerste wens was dat
ik zeker niet in het hoge noorden
terecht zou komen: zeker niet de
eerste keer. Mijn tweede stille
wens was, dat ik nooit terecht
zou komen in een plaats, waar
water tussen twee rijen huizen
lag, zo'n lintbebouwing. Mijn
tweede benoeming was dus
Schalkwijk. Daarna heb ik ten
aanzien van benoemingen maar
geen wensen meer gehad.'
Pastoor Bernard ter Bekke.
'De dag begon met de ochtend
mis om zeven uur. Iedere dag be
gon trouwens met de heilige mis.
's Zondags moest ik twee mis
sen opdragen: dan was de eerste
mis ook wel eens vroeger dan ze
ven uur Je was nuchter van tevo
ren: je had niets gegeten of ge
dronken. Na de heilige mis ging
je eten en dan begon je dagtaak,
het huisbezoek.'
'Uiteraard werd ik in het begin
nogal erg gecontroleerd op aller
lei zaken. Tegenwoordig ligt dat
heel wat anders. Huisbezoek be
tekende wél contacten met men
sen. Dat was toch wel heel erg
prettig, omdat je op die manier in
de kortste keren - zeker in een
niet al te grote parochie - je paro
chianen goed kende. Dat was
heel waardevol voor de taak die
je had als zielzorger.'
DAMESCLUB
'Verder had je het lof op de zon
dagavond; je moest ieder week
end ook preken; ziekenbezoek,
rouw- en trouwmissen wisten be
slag op je te leggen, alle vereni
gingen en organisaties claimden
je tijd Zo vergeet ik nooit die
rochies maakten de opmerking:
ze willen je nergens hebben; an
dere zeiden het tegenovergestel
de: ze willen je juist overal heb
ben. Wat het geweest is, weet ik
niet. In ieder geval had het bis
dom het idee, dat ik overal wel
zo'n beetje kon floreren. Als
pastoor heb ik gediend in Vars
selder bij Gendringen en nu nog
hier in Leusden. In Terborg ben ik
zes jaar deken geweest; en dat
was niet mijn grootste vreugde.'
LEUSDEN
Na deken geweest te zijn van het
dekenaat Terborg, werd Bernard
ter Bekke in Leusden pastoor. Hij
was blij niet meer op een een
manspost te zitten. Hier kon hij
namelijk gaan samenwerken met
zijn tegelijkertijd benoemde col
lega pastor Lieberom. Bovendien
trok hem de sfeer in de parochie -
nog gedeeltelijk agrarisch - en de
beboste omgeving in het midden
des lands.
Pastor ter Bekke 'Het was
voor mij een hele plezierige over
gang, dat ik gewoon weer tussen
collega's kon zitten en niet meer
aangesproken werd met 'deken
Bernard'. Alleen de voornaam
noemen in de Terborgse tijd kon
toch niet goed, vond men. Want
naarmate je belangrijker wordt
geacht of functioneel hoger
staat, kom je ook des te eenza
mer te staan. Ik denk, wat dat be
treft, dat een bisschop een vrij
eenzaam man is en de paus hele
maal natuurlijk. We mogen toch
wel eens bedenken, dat het ge
woon eenzame figuren zijn door
hun functie binnen de kerk. Maar
in de maatschappij geldt het
idem dito. In de maatschappij
hebben dit soort mensen vaak
dan het voordeel, dat ze kunnen
terugvallen op hun gezin.'
CELIBAAT
Als je vijfendertig jaar priester
ben geweest, is het volstrekt niet
uitgesloten dat je in die tijd an
ders bent gaan denken over de
celibaatsverplichting.
Bernard ter Bekke. 'Ja, dat doe
je zéker. Het celibaat is natuurlijk
een heel groot goed, wanneer het
als charisma gegeven is (cha
risma betekent: 1 bovennatuur
lijke gave; 2. bizondere gave van
de Heilige Geest om de uitbrei
ding van het Rijk Gods te dienen;
red Tegenover die van paus en
bisschopDen is mijn mening na-
dige harmonie met elkaar zou
kunnen samenwerken. Het bete
kent wel, dat je heel veel steun
voor elkaar kunt betekenen en ik
zou er niet over peinzen, afgezien
van mijn leeftijd, om weer terug
te gaan naar een situatie, waar ik
weer alléén pastoor zou zijn.'
'Ik heb de grootste bewonde
ring voor die mensen, die in pa
rochies staan, waar ze de zaak
helemaal alleen runnen. Ook al
hebben ze dan wel samenspraak
met collega's in de regio. Het is
het bekende schaap met die vijf
poten: ze moeten alles maar dan
ook alles doen. Ondanks de me
dewerking van allerlei parochia
nen op allerlei gebied, blijven zij
toch die mensen die vierentwin
tig uur per dag moeten klaar
staan. Ik vind het een opgave.'
VERGADERINGEN
Eén van de taken van een he
dendaagse pastor is het bijwo
nen van allerlei vergaderingen.
Vaak - misschien wel meestal -
worden die bijeenkomsten niet
meer door de pastoor geleid. Er
wordt veel, heel erg veel verga
derd. In het normale leven zie je
mensen daar op afknappen. Het
benieuwt ons om te weten hoe
pastor Ter Bekke dat alles kan
verwerken. Met name is in dit ge
heel belangrijk de vraag, of het
gewone priesterschap niet in het
gedrang komt. Blijft er nog wel
tijd over voor het priesterwerk?
'Het lijkt een suggestieve
vraag. Ik ben geen man die graag
als maar vergadert. Ik denk ook.
dat er vaak niet efficiënt genoeg
vergadert wordt. Vergaderingen
worden vaak onnodig lang ge
rekt, wat niet zo erg heilzaam is
voor jezelf, maar ook niet voor de
mensen die daar hun vrije tijd
aan besteden en die vaak
's avonds erg laat thuis komen. Ik
denk, dat het heel belangrijk is,
dat vergaderingen zo gepland
worden, dat je van tevoren weet.
dat het - bijvoorbeeld - om tien
uur afgelopen is. Dat houdt ook
in. dat je in ieder geval die onder
werpen bespreken kunt, die wér
kelijk belangrijk zijn.'
Op de vraag, hoeveel vergade
ringen pastor Ter Bekke tegen
woordig heeft, antwoordt hij, dat
hij tegenwoordig de frequentie
wel een klein beetje tracht te ont
lopen Hij stelt duidelijk, dat hij
ier. Ik ben ontzettend veel met
iem omgegaan Bij hem thuis
<on je nou niet direct van geloof
spreken. Met kerstmis gingen ze
rouwens wel naar de kerk om de
kerstboom te bekijken; dat was
alles wat ze aan kerk deden. Ik
heb in mijn leven eigenlijk zelden
een fijnere vent gekend dan juist
hij. Vanaf ons vierde levensjaar
2'jn we nog steeds goede vrien
den
'Dat heeft ook een stuk van
jroijn latere leven bepaald, voor
wat betreft mijn omgang met an
dersdenkenden. Maar dat woord
zie ik altijd graag tussen aanha-
'ingstekens. Je staat toch wat
vrijer en gemakkelijker tegenover
die met roeping te maken heb
ben. namelijk beroepen die je
niet alleen om 'geld verdienen'
kunt uitoefenen.'
'Dan denk ik vooral aan beroe
pen in - wat ze tegenwoordig zo
graag noemen - de 'zachte sec
tor'. Ik denk, dat je het klaarstaan
voor patiënten bijvoorbeeld, van
artsen en verpleegsters, even
goed met roeping kunt betitelen
Waarom doen mensen dat? Wel
in ieder geval omdat je van men
sen houdt.'
GEHOORZAMEN
Vijfendertig jaar geleden werd
Bernard tot priester gewi|d. Daar-
DAGTAAK
De dagtaak van een priester
destijds was beduidend anders
dan die van zijn collega-van-
vandaag-de-dag.
Pastor ter Bekke over zijn aller
eerste tijd: 'Ik kwam in Uithuizen
bij een pastoor terecht die de uit
spraak deed. dat hij zou wachten
met bedanken totdat de Heer
hem zou bedanken; dus totdat hij
dood zou gaan. Het betekende ei
genlijk ook, dat hij niks kon dan
alleen wat thuis zitten. Dat had
als consequentie, dat ik als kape
laan daar meteen de hele zaak
mocht runnen en alles moest
doen
avond, dat een bepaalde dames
club mij vroeg. En daar vertoefde
ik dan tussen zo'n zeventig da
mes als enige heer. Als jong ka
pelaan voelde je je dan natuurlijk
verschrikkelijk opgelaten Ik was
toen zesentwintig jaar. Vrije tijd
was een onbekend begrip in die
dagen Maar dat wist je ook van
tevoren. Tegenwoordig zou je het
roofbouw noemen Maar dat
komt nu nóg vaak voor, trou
wens. Een priester werd ver
ondersteld iemand te zijn die
vierentwintig uur per dag klaar
staat voor de mensen. En als je
bij een zieke pastoor was, dan
kon je natuurlijk helemaal niet
weg
WIJZIGING
'De wijziging van onze taak is
eigenlijk begonnen in de zestiger
jaren, met name natuurlijk na Va-
ticanum Twee. Eén van de be
langrijkste wijzigingen is mis
schien wel - de maatschappij is
nu eenmaal zo geworden - dat je
niet meer 'belletje gaat trekken'-
je gaat niet meer onverwacht op
huisbezoek
'In de vroegere tijden werd ge
woon verondersteld dat dat kon.
Nu niet meer. als je nu ergens
aan de bel trekt, denkt men: 'Wat
moet die man hier? Ik heb hem
toch niet gevraagd!' Onder ande
re ook doordat man en vrouw te
genwoordig beiden vaak een
baan hebben, is er toch wel veel
veranderd: 's avonds wordt een
huisbezoek gezien als een in
breuk op het gezinsleven: want
men zit toevallig te kijken naar
een televisieserie voor het héle
gezin die niet gemist mag wor
den
'Tegenwoordig moet je toch
wel echt van tevoren een af
spraak maken, zoals dat normaal
in de maatschappij ook gewenst
is. In het algemeen ben je nog wel
welkom bij mensen, hoewel er
toch wel een groter wordend aan
tal is dat zou zeggen 'We hebben
niets meer met de kerk van doen,
maar je mag wel even binnen ko
men.'
KATECHESE
Een belangrijke taak was na
tuurlijk ook de katechismusles
op de lagere scholen en eventu
eel op scholen van het voortgezet
onderwijs De katechismus was
een handig uittreksel van de ka
tholieke geloofsleer, dat de
leerstof gaf in vragen, keurig net
jes gerangschikt van klas 3 tot en
met klas 6. Dit boekwerkje werd
de 'grote katechismus' ge
noemd. Daarnaast had je voor de
jongere kinderen ook de zoge
naamde 'kleine katechismus'.
Bernard ter Bekke: 'Er werd uit
leg gegeven bij al die vragen. De
katechismus werd echt 'ver
klaard': de jonge kinderen kregen
eigenlijk ook een heel stuk theo
logie te verwerken.'
We zijn benieuwd om te weten,
hoe Bernard vroeger aankeek te
genover dit soort les geven: of
het hem motiveerde om de stof
op deze manier aan te leren. Hij
antwoordt: 'Ik denk dat de kinde
ren in het algemene toen ook an
ders waren dan nu. Of het luister
bereidheid of discipline was, dat
weet ik niet. Maar ze waren toch
wat rustiger dan de kinderen van
vandaag. Ik denk ook dat het sa
menhangt met de gezinnen waar
ze uit kwamen: die waren toen
vaak veel meer kerk- en geloofge-
bonden dan in deze tijd; het
hoorde er helemaal bij. Behalve
dat de kinderen bijvoorbeeld in
de tweede klas hun eerste heilige
communie deden, moesten ze
natuurlijk ook gaan biechten,
een regelmatig terugkerende ce
remonie.'
'Klassikaal gingen de kinderen
minstens een maal per maand
biechten Vroeger vonden vele
kinderen dat heel gewoon, hoe
wel de oudere kinderen het fijn
vonden als het biechthoren om
een of andere reden niet door kon
gaan. De kleinsten vonden het
meestal jammer. De hogere klas
sen hadden het blijkbaar al door
toen.'
STANDPLAATSEN
Bernard ter Bekke heeft meer
dere pastoors en parochies ge
had: 'Uithuizen, Schalkwijk,
Bemmel, Dieren en Apeldoorn
hebben mij als kapelaan gekend;
in totaal heb ik acht pastoors ge
had
'Gelukkig heb ik ze allemaal
moqen overleven Sómmige pa-
tuurlijk niet zo belangrijk. Maar ik
denk toch wel, dat het verplichte
celibaat in deze tijd voor heel wat
theologiestudenten weinig aan
trekkelijk is. Het zou erg fijn zijn,
wanneer we te zijner tijd een keu
zemogelijkheid zouden kunnen
krijgen.'
Pastor ter Bekke heeft duide
lijk niet de indruk dat er meer
priesters zouden komen, als de
celibaatsverplichting tot het ver
leden zou horen. Het argument,
dat een priester veel meer kan be
tekenen voor de kerk, wanneer hij
ongehuwd is, is slechts betrekke
lijk, vindt hij: 'Ik denk, dat er ook
heel wat priesters zouden zijn,
die véél meer voor hun parochie
hadden betekend, wanneer ze
wél gehuwd waren geweest. Het
terugvallen op een gezin kan je
toch óók weer stimuleren in je
werk.'
Vergelijkingsmogelijkheid
heeft pastor Ter Bekke naast de
deur: zijn getrouwde collegae
pastores Van Hattum en Over-
beek. Hij is er wél van overtuigd,
dat het schriftuurlijke argument
altijd zal blijven gelden, namelijk:
'Geprezen zijn zij die omwille van
het Godsrijk ongehuwd blijven
Bernard ter Bekke komt er
rond voor uit: 'Helaas, dat mijn
getrouwde collegae geen pries
terzijn. Van beide situaties kun je
zeggen, dat ze voor- en nadelen
kennen. Ik denk, dat mijn twee
Leusdense getrouwde pastores
veel nauwkeuriger en efficiënter
met hun tijd omgaan. Je kunt dus
zeker niet zeggen, dat ze minder
werk zouden verrichten dan een
priester. Zeker niet Maar wat ik
nog wel zou willen toevoegen: na
tuurlijk blijft het altijd een opga
ve om met mensen van verschil
lende aard en karakter samen te
werken. Het woord 'team' is een
heel mooi woord, maar dat bete
kent nog niet dat je altijd in volle-
langzamerhand toch gaat afbou
wen. 'Het getal zou ik niet kunnen
noemen. Want wat is een verga
dering? Ik probeer wel een of
twee avonden per week vrij te
houden, al was het maar om een
avondje ontspannen te kunnen
kaarten.'
PAROCHIESTRUCTUUR
Sinds enige tijd heeft de Sint
Jozefparochie in Leusden-
Centrum te maken met een totaal
nieuwe parochiestructuur. Tot
maart 1986 had deze parochie te
maken met een kerkbestuur en
een Parochieraad. Innige samen
werking van beide organen heeft
er toe geleid, dat er een nieuwe
bestuursstructuur gegroeid is.
Op 23 februari 1986 werd de
eerste Parochievergadering ge
kozen. Het doel van deze verga
dering is het algemeen beleid en
het bestuur van de parochie in
pastoraal en materieel opzicht zo
goed mogelijk te behartigen Zit
ting in deze vergadering hebben
de vier patores én gekozen paro
chianen, waarvan een aantal af
gevaardigd is uit diverse werk
groepen. Uit haar midden koos
deze vergadering op 3 maart 1986
een parochiebestuur, dat belast
is met de voorbereiding en uit
voering van hetgeen de Parochie
vergadering bespreekt. Aan Ber
nard ter Bekke de vraag hoe hij
dit nieuwe parochiebestuur be
leeft.
'Aanvankelijk heb ik die ont
wikkeling weinig optimistisch te
gemoet gezien Ik moet zeggen
dat ik uiteindelijk, alles overwe
gend, tóch wel tot de conclusie
gekomen ben, dat dit een hele
goede gang van zaken is Name
lijk, vanuit dit oogpunt, dat je zo-
