DE LEUSDER KRANT:
Aanwezig
Een
snkele
keer...
Sherlock
Kool
Middenstand Geluidswal
'Scrum'
Juristen-
streek
Buiten
beeld
Wat u nog niet wist, vertellen wij
Wat u maar wilt, drukken wij
KANTOOR LEUSDER KRANT
Blijven
staan (1)
Vertrouwelijk (1)
Vertrouwelijk (2)
Blijven
staan (2)
Namen
Prudent
én Rood
Vertrouwelijk (3)
Verdienste
Om de
tuin
geleid
Bij ons
in het
dorp...
Strooien
I,
Twijfels
Niet terecht
Sinterklaas t
Auto-RAI
Leve het
vertrouwen
I.P.V.O. Prick
1
DONDERDAG 5 FEBRUARI 1987
loep op Leusden
10
Redaktie: Hans Mosterd
Bijdragen: Frits van Breda,
Martin Hermens
Gert de Weerdt, lid van de
gemeenteraad voor de PvdA, is
de laatste tijd nogal eens
afwezig geweest tijdens
vergaderingen die van minder
belang waren. De reden: De
Weerdt heeft ernstige
rugklachten.
Burgemeester Rademaker
begroette Gert de Weerdt dan
sok op bijzondere wijze tijdens
de laatste raadsvergadering,
rijdens het rondje handen
schudden trok Leusdens eerste
aurger de wenkbrauwen plots -
als ware hij verbaasd op, toen
bij bij Gert de Weerdt belandde,
)m hem vervolgens de hand te
schudden.
'Ik ben er weer' klonk daarop
ie stem van De Weerdt via de
geluidsinstallatie, waarvan hij
liet in de gaten had, dat die al
merkte.
Althans, we nemen aan dat
lij dat zei. Want omdat het
nicrofoontje wat ver weg lag,
eek het er meer op, dat hij zei:
Ik ben De Weerdt.'
Alhoewel we niet aannemen,
lat de burgemeester De
Weerdt's naam vergeten was...
Binnen politieke kringen is
sprake van een nieuw
fenomeen in Leusden. Joop
Kool, raadslid voor Leusden'85
is 'van de zoek-achtige' zoals in
een grijs verleden Klukkluk uit
de kinderserie Pipo de Clown
het uitgedrukt zou hebben.
En, niemand zal het
ontkennen, er is in Leusden
natuurlijk bij tijd en wijlen best
wat uit te zoeken. Neem alleen
maar de naamsverwarring, die
in een enkel geval op kan
treden.
Dat is bijvoorbeeld het geval
in de zaak zond de woningbouw
in 't Ruige Veld. Daar is sprake
van twee heren De Reus. De
ene is directeur van UBA BV,
de eigenaar van de grond, de
andere is hoofdingenieur
directeur en hoofdinspecteur
van het ministerie van
volkshuisvesting.
*We hebben vernomen, dat
dat geen familie is, meneer de
voorzitter', zo riep Joop Kool
vorige week tijdens de
raadsvergadering. 'Maar dat
zoeken we nog uit.'
Kortom, Sherlock Kool gaat
weer op pad.
'Scrum', zoals het ontwerp heet. De naam 'Meeting'lijkt ons beter van toepassing. Bovendien gaan er stemmen op,
die zich afvragen, of het kunstwerk wel af zal kunnen komen, voordat het kunstwerk op 't Erf geplaatst zal
worden...
Het bestuur van Soccle is
vernieuwd. Net een wasmiddel,
horen we u al denken, maar zo
is het natuurlijk niet. Er zijn
gewoon nieuwe bestuursleden
gekozen, onder wie Jan
Verduin.
Jan Verduin?
Inderdaad, de echtgenoot van
Corri Verduin.
Toen het tijdens de
raadsvergadering dan ook tot
stemmen kwam over de
benoeming, wendde
burgemeester Rademaker zich
tot Corri met de volgende tekst:
IJ mag niet stemmen. Met de
precisie die ons een enkele
keer kenmerkt...' Waarop hij
een ontwapenend gebaar
maakte in de richting van Corri
Iferduin, als wilde hij
aangeven, dat het hem ook
speet, maar dat de regels nu
eenmaal zo waren.
Overigens maakte hij dat
onmiddellijk weer goed, door
even later te melden, dat als de
raad zou moeten stemmen, bij
Corri Verduin begonnen zou
morden.
Er moet een kunstwerk
komen op 't Erf, zo is inmiddels
wel duidelijk. Het ontwerp is er
ook al, maar de naam...
Daar wordt nog mee
geworsteld.
'Scrum', blijkt het ontwerp
te heten, genoemd naar een
onduidelijke handeling in het
rugby, die onder meer
gekenmerkt wordt door het feit,
dat de deelnemers daar op
onverklaarbare wijze telkens
weer ongeschonden uit te
voorschijn blijken te komen.
'Samenspel' mochten we ook
al noteren, evenals
'Samenzwering.'
Ook wij hebben een
suggestie. Aangeland bij de
pinguins in de Antwerpse 'Zoo'
overkwam het ons ooit, dat een
Antwerps jongetje als
gebiologeerd naar die fraaie
dieren stond te kijken.
Ze stonden in een kring, met
de rug naar het publiek,
roerloos te staan.
'Wat doen die beesten,
papa?', vroeg het jongetje met
een fraaie Vlaamse tongval.
'Awel, ze hebben meeting',
sprak de vader als verlossend
woord.
'Meeting' lijkt ons dan ook
wel wat. En of dat dan op
samenspel, of op een
samenzwering uitdraait, laten
we aan de fantasie van de
toeschouwers over.
Dat is tenslotte de essentie
van kunst...
(advertentie)
Want achter het meest complete
nieuwsblad van Leusden staat de meest
complete drukkerij van Midden-Nederland.
Vraag informatie:
Asschatterweg 19, tel. 033-941495.
zeggen: 'Wat is het jammer, dat
dat niet in beeld is gekomen.'
We memoreerden die volzin
al in ons verslag van de
vergadering, waarbij ons toen
al duidelijk werd, dat bepaalde
zaken ook voor ons buiten
beeld blijven.
Want de vraag die zich hier
voor de redaktie opwierp was,
hoe we het homerische gelach
dat na 's burgemeesters
woorden in de raadzaal
opklonk, in beeld zouden
kunnen brengen...
Het smalle pad, dat de
gemeenteraad is ingeslagen.' Zo
zou men het besluit kunnen
noemen, dat de raad onlangs
nam, om in principe over te
gaan tot onteigening van grond
in 't Ruige Veld.
Dat werd ook als zodanig
onderkend, binnen zowel het
college, als binnen de raad.
Alrich Parson (WD)
verwoordde de onzekerheid op
geheel eigen, maar daarom niet
minder doeltreffende wijze.
'Het principebesluit betekent
een dreiging voor de UBA, en
een dreiging tot een andere
weg die we kunnen inslaan met
een onzekere afloop. Een
typische juristenstreek. Ik zie
het mezelf nemen', aldus
meester in de rechten Alrich
Parson.
Of hem die opmerking onder
vakbroeders ook in dank wordt
afgenomen, is natuurlijk vraag
twee...
Wethouder F ons Ummels trok
vorige week tijdens de
raadsvergadering het
boetekleed aan. De wethouder
had zich bij een eerdere
gelegenheid nogal laatdunkend
uitgelaten over de kwaliteit van
het advies, dat professor De
Haan had uitgebracht over 't
Ruige Veld.
Met name de vragen, die de
Leusdense ambtenaren hadden
gesteld aan de hooggeleerde,
waren naar de mening van de
wethouder 'subjectief en
rethorisch.'
Zoals we al eerder
constateerden, was dat te
beschouwen als bepaald een
minder vriendelijke manier van
met je eigen ambtenaren
omgaan. Regel is namelijk, dat
die buiten schot blijven omdat
ze:
a) niet verantwoordelijk zijn
(de politieke
verantwoordelijkheid berust nu
eenmaal bij het college);
b) zich in het openbaar niet
tegen dit soort aantijgingen
kunnen verdedigen.
Vertrouwelijkheid mag als
een moeilijk begrip worden
opgevat. De commissie die
onlangs advies uitbracht over
de relatie tussen de
gemeentesecretaris en de
gemeenteraad, heeft zich ook
over het omgaan met
vertrouwelijkheid door de
raadsleden bezig gehouden,
bijvoorbeeld.
En, het moet gezegd, het
resultaat was verbluffend.
De commissie kwam namelijk
tot de slotsom, dat de
verschillende raadsfracties
over vertrouwelijkheid
ook...verschillend denken.
Chapeau voor de commissie.
Hoe verschillend die
verschillende raadsfracties wel
over vertrouwelijkheid denken,
werd uit het rapport van de
commissie trouwens niet
duidelijk. Dat wordt nog
verhuld door de mantel der
vertrouwelijkheid, nemen we
voor het gemak maar aan.
Maar dat die verschillende
manier van denken tot pittige
woordenwisselingen kan leiden,
is inmiddels wel gebleken.
Zo vond wethouder Jan
Wagenaar in januari, dat hij
over de afspraken tussen UBA
en de speculanten in 't Ruige
Veld niets kon meedelen aan de
commissie voor ruimtelijke
ordening. Ook niet
vertrouwelijk. 'Dat doe ik niet,
omdat het dan de volgende dag
weer op straat ligt', zo deelde
hij mee.
Al het gekrakeel rond de
woningbouw in 't Ruige Veld
leidt soms tot bijzonder
cryptische teksten. Dat
gebeurde vorige week ook, toen
ter sprake kwam dat de
gemeenteraadsleden slechts bij
toeval van het bestaan op de
hoogte waren geraakt van het
advies van professor De Haan.
Die gang van zaken beviel de
raad allerminst, waarop
burgemeester Rademaker met
de volgende verklaring kwam:
'Dat is niet gebeurd vanuit
'daar is informatie
achtergehouden.' Daar is iets
gebeurd waarvan je moet
Fons Ummels heeft nog wat laten staan.
De verwachtingen waren dan
ook hoog gespannen, toen F ons
het woord vroeg en de
volgende tekst uitsprak:
'Wanneer ik de indruk zou
hebben gewekt, dat ik de
deskundigheid van professor
De Haan in twijfel zou hebben
getrokken, dan spijt me dat, dat
is niet mijn intentie geweest.'
Geen woord over zijn
qualificaties ten aanzien van de
vragen van de Leusdense
ambtenaren.
Waarmee dus helaas niet
anders kan worden
geconstateerd, dan dat Fons óf
bij zijn mening over de
Leusdense werknemers is
gebleven, óf het gewoon niet
heeft begrepen.
Maar er is wel iets blijven
staan...
Eén zaak werd maandagavond
wel heel duidelijk. De raadsleden
bleken unaniem van mening dat
de intocht van Sint Nicolaas in de
eerste plaats een zaak is voor de
Leusdense middenstand.
„Als er geen middenstand zou
bestaan, bestond het hele
fenomeen Sint Nicolaas
misschien niet eens", zo luidde de
redening van de commissie.
Het eensluidende oordeel van
de raadsleden, die zich met ons
welzijn bezighouden, was dan
ook dat de gemeente in het
vervolg geen cent meer uit mag
trekken voor de intocht van de
Goedheiligman.
„Ik zou het toch jammer vinden
als hij dit jaar niet meer
terugkomt in Leusden", aldus het
laconieke commentaar van
voorzitter Gijs van Woudenberg.
De discussie over een
kunstwerk dat geplaatst moet
worden op het plein voor het
gemeentehuis moet eigenlijk nog
beginnen.
Een model van het eventueel te
plaatsen werk werd
maandagavond getoond aan
leden van de commissie welzijn
en onderwijs.
Het te plaatsen kunstwerk
beeldt een groep mensen uit die
zich „ergens over buigen".
„Samenspel" is een goede naam
voor het werk, liet Lily van
Amerom (WD) weten.
„Samenzwering" zou ook
kunnen, zo vond Ep Oostra van
D66.
Een niet nader te noemen
ambtenaar had na afloop nog een
derde suggestie: „Raadsleden,
zich buigend over de
representatiekosten".
We zijn benieuwd of het
voorgestelde beeld er gaat
komen en of iemand een naam
voor het kunstwerk bedenkt. In
ieder geval werd maandagavond
al duidelijk dat de beeldende
kunstenaar, nog voordat het
beeld geplaatst is, erin geslaagd
is emoties los te roepen bij
mensen die zijn werk voor het
eerst zien.
In die opvatting werd de
wethouder gesteund door zijn
fractiegenoot Alrich Parson.
Tijdens de laatste
raadsvergadering zei hij: 'Ik
kan me de zorg voorstellen van
de wethouder over het
verstrekken van die
vertrouwelijke informatie, want
je weet nooit, waar die terecht
komt.'
Gert de Weerdt viel daar
over. 'Ik vind het een schande,
wat u daar zegt', zo hield hij de
liberale fractievoorzitter voor.
'Laat ik dan maar niet
zeggen, wat ik allemaal van u
denk', antwoordde Parson.
Waar verder niets aan werd
toegevoegd, zodat we de inhoud
van die boodschap voorlopig
zullen moeten beschouwen als
iets, dat vertrouwelijk is, en dat
ook wel zal blijven.
Prudent en toch rood, of
andersom natuurlijk. Die
onwaarschijnlijke combinatie
werd ons vorige week
tijdens de raadsvergadering
geheel onverwacht
voorgeschoteld.
Corri Verduin zei namelijk
het volgende: 'Ik lees, dat ik om
mij moverende redenen prudent
geweest ben. Nou, wie had dat
ooit gedacht van een Rooie
Vrouw. Zo leer je nog eens wat
van jezelf.'
Nu we dat eens even hebben
leten bezinken, moeten we
constateren dat die combinatie
helemaal zo onwaarschijnlijk
niet hoeft.
Het zou zelfs wel kunnen zijn,
dat Rooie Vrouwen nóg
prudenter zijn, dan al die heren
in de raad...
De vertrouwelijkheid dook
afgelopen dinsdag ook weer op
tijdens de vergadering van de
commissie voor Openbare
Werken en Ruimtelijke
Ordening. Na die vergadering
was er namelijk een besloten
deel, waarin op de afspraken
tussen UBA en de speculanten
in 't Ruige Veld werd ingegaan.
Dat was zó vertrouwelijk, dat
niet alleen het publiek en de
pers verzocht werd, de zaal te
verlaten. Zelfs alle ambtenaren
moesten vertrekken.
Daar ging nog een discussie
aan vooraf over de
vertrouwelijkheid, die Jan
Wagenaar de stelling ontlokte:
*U daagt mij uit om een aantal
onderwerpen te noemen, die wij
besloten hebben behandeld en
die een paar dagen later in de
krant stonden.'
Dat was natuurlijk best leuk
geweest, maar het kwam er
niet van. Waar bij komt, dat
voorbij werd gegaan aan de
essentiele vraag, wiens
'verdienste' dat eigenlijk was.
Journalistiek is nu eenmaal
een ondankbaar en soms
miskend vak...
De gang van zaken rond de
volkstuintjes (zie het verslag
elders in deze krant) beviel
afgelopen dinsdag menig
commissielid maar matig.
Joop Kool verwoordde dat het
krachtigst, toen hij het kreeg
over de plotseling wel zeer
ingekorte lijst van
belangstellenden voor een tuin.
'We zijn gewoon om de tuin
geleid', constateerde hij.
'Ja', vulde Gert de Weerdt
aan: 'om de volkstuin.'
De vraag, die dinsdagavond
ter discussie stond was, of er
mogelijk een geluidswal rond
de Leusdense begraafplaats
moet komen.
'Ik denk niet, dat die mensen
veel horen', wierp Jan
Wagenaar tegen, waarna hij
overigens onmiddellijk
overging tot een serieuze
behandeling van het onderwerp
van gesprek. Waarbij men
concludeerde, dat de zaak maar
eens nader moest worden
bekeken.
Er zijn soms van die
onderwerpen, waarbij blijkt dat
Leusden toch voor alles nog
een gewoon dorp is.
Neem nu het fietspad langs
de Asschatterweg, waar zo
onderhand al tien jaar over
wordt gedim-damd. Een wens
van het CDA, maar moeilijk
uitvoerbaar, zo is gebleken.
En een onderwerp, waar het
laatste woord nog lang niet
over gezegd lijkt te zijn.
Zo laaide dinsdag de vrag
weer op in de commissie voor
Openbare Werken en
Ruimtelijke Ordening, of dat
pad nu eigenlijk langs de
noord- of langs de zuidkant van
de weg zou moeten komen.
Momenteel is het langs de
zuidkant geprojecteerd,
vanwege het natuurgebied aan
de noordkant. En dat is niet
makkelijk, getuige de woorden
van Jan Wage naar.
'Aan de noordkant had ik
alleen maar, nou ja, alleen
maar, maar goed. Daar had ik
alleen maar te maken met de
schoonvader van Gerrit van
Tiel, en daarnaast niks', aldus
Wagenaar, bij het beschrijven
van de problemen rond de
verwerving van de nodige
grond.
Het is, dat Peter van Straaten
ons voor was met de titel,
anders zou men met deze
uitspraak als basis toch serieus
de uitgave van een boek
overwegen.
De titel?
'Bij ons in het dorp',
natuurlijk.
Al stort de wereld in elkaar,
een optimist zal zelfs daar nog
iets positiefs in kunnen
ontdekken. We vermoeden dat
Lily van Amerom van de
plaatselijke WD-afdeling zo'n
optimist is. Er waren al zoveel
nare en minder leuke dingen
over de Leusdense
bestuurderen gezegd en
geschreven, dat Lily het tijd
vond om eens iets positiefs te
noemen.
Gespannen luisterden we
vorige week donderdag naar
wat ze dan wel te melden had.
„Het strooien is uitstekend
geweest", deelde zij de
raadsleden mee. „Bij het
overschrijden van de
gemeentegrenzen is het
verschil met andere gemeenten
onmiddellijk merkbaar."
Enige momenten hebben we
ons afgevraagd over welk
strooien ons aller Lily het nu
precies had. Dat het om zand
strooien ging, was duidelijk.
Maar werd het zand nu in
eikaars ogen gestrooid, of op de
spekgladde trottoirs??
Onze twijfels werden groter
toen Lily meldde dat er echter
bij 't Hamersveld aan de
Asschatterweg niet gestrooid
was. Tja, dachten wij, die
oudjes laten zich geen zand
meer in de ogen strooien. Daar
hebben ze al te veel voor
meegemaakt.
Toch bleek het over de
gladheidbestrijding te gaan.
Wethouder Jan Wagenaar zegde
Lily dan ook toe dat 't
Hamersveld in het strooi-
schema wordt opgenomen.
Moeten die oudjes alsnog
goed gaan uitkijken...
Gijs van Woudenberg: '...als Sinterklaas nu nog maar komt...'
We hebbep het toch nog
maar een keertje over onze
grote vriend Joost de Jongh. In
de raadsvergadering van vorige
week verklaarde hij dat de
hoorzitting voor de bezwaarden
in de kwestie De Hakhorst
sfeervol en buitengewoon
positief verlopen was.
En Joost kon dat weten, want
hij is tenslotte voorzitter van de
commissie Bezwaar- en
Beroepschriften. En dat
gezelschap luistert regelmatig
naar bezwaren van
Leusdenaren. En in de kwestie
De Hakhorst waren dat er nogal
wat, zoals u ongetwijfeld weet.
Dat de commissie twijfels had
bij de tot nu toe gevolgde
procedure, moest niet zo zwaar
opgevat worden, vond Joost de
Jongh. „De bezwaren zijn niet
zo dat we adviseren om de
procedures te stoppen",
verklaarde hij. Men wil enkel
de gang van zaken toetsen aan
de mening van Gedeputeerde
Staten.
Dat de bezwaarden en de
aspirant-koper van De Hakhorst
met elkaar in discussie gingen,
kon Joost alleen maar
aanmoedigen.
Gert de Weerdt van de PvdA
dacht daar net even anders
over. „De heer De Jongh zegt
dat de discussie erg gezellig
was. Dat is niet terecht. Er
moet gehoord worden, niet
gediscussieerd", vond De
Weerdt.
En speciaal richting de WD-
er: „De voorzitter moet dat in
de hand houden."
De Jongh voelde zich
duidelijk aangesproken. „Het
was duidelijk een hoorzitting.
Ik zie niet in waarom er geen
discussie mag zijn tussen
gehoorden", reageerde Joost fel.
En ook Joost, maar dat wisten
we eigenlijk al, behoort, net als
Lily trouwens, tot de categorie
der optimisten. „Ik vind het
plezierig dat mensen nog steeds
met elkaar praten", zei hij.
Wat er bij Joost op dat
moment precies in zijn hoofd
om ging, weten we niet. Maar
het zal vast wel iets geweest
zijn van: „Lol maken mag van
die socialisten ook al niet..."
i
De aankomst van Sinterklaas is
Leusden ligt al weer even achtet j
ons. We kunnen rustig aannemer
dat de goedheiligman allang
weer terug is in zijn
geboorteland. Toch vonden 1
enkele leden van de
raadscommissie welzijn en 3
onderwijs het nodig om nog even
terug te kijken op de feestelijke a
intocht in Leusden.
Want wat is het geval? In de
commissievergadering van 3
vorige maand deelde wethouder
Van Woudenberg mee dat de a
gemeente 2500 gulden had
bijgedragen in de kosten die de
intocht van de goedheiligman n«
eenmaal met zich meebrengt.
„Daar willen we nog wel eens
over praten," zo reageerden
enkele raadsleden.
Maandagavond was het zover
„Belachelijk", zo leek Harm
Offereins (GPV/SGP) de mening
van de overige raadsleden te
verkondigen.
Ook Harm weet best dat de Sist
nu eenmaal niet alles zelf kan
bekostigen en dat vooral ouders
moeten bijspringen als de
Goedheiligman wat krap bij kas
zit. De gemeente moet echter
buiten schot blijven, zo meent de
commissie welzijn en onderwijs.
Autobezitters moeten zeker
een bezoekje brengen aan de
Auto-RAI 1987. Al was het
alleen al om een kennis te
nemen van een nieuw produkt
tegen diefstal van auto-radio's.
Het betreft het zogenaamde
audio-lok radio-alarm. Volgens
een verklaring van de fabrikant
werkt het artikel als volgt: u
steekt de audio-lock in de
cassette-houder en drukt de 1
rode knop in, waardoor het
uitzetsysteem de audio-lock
klemvast zet in de cassette
houder.
U draait vervolgens de sleutel
om en de audio-lock staat op
alarm. U heeft dan nog een i
uitstaptijd van 20 seconden. Bij
het aanraken van de audio-lock
of een flinke schok tegen de
auto zal de alarm-toon van 98
decibels absoluut afschrikkend
werken.
Hoe u vervolgens weer in uw
auto kunt stappen, zonder op
stang gejaagd te worden door
het alarmsysteem, is nog
onduidelijk. Maar dat het helpt,
is een ding dat vast staat.
Althans, dat zegt de
fabrikant.
Wat is het toch fijn, als de
mensen vertrouwen in elkaar
stellen. Het is bevorderlijk
voor de bloeddruk van alle
betrokkenen, pnma ook voor
de spijsvertering, om over de
positieve invloed van een der-
gehjke houdmg op de alge
mene sfeer nog niet te spre
ken.
Dat gaat er dus in Leusden
de komende tijd goed uitzien,
voor de plaatselijke pohtici.
Immers, onlangs werd nog ge
constateerd, dat er met ver
trouwelijke gegevens heel
goed omgesprongen kan wor
den
Het schijnt zelfs, dat men zo
onderhand vertrouwd raakt
met het begrip vertrouwehjk-
heid Dat kan natuurlijk ook
wel, waar bhjkt dat men el
kaar, ongeacht de partij, alle
maal als eikaars vertrouweling
beschouwt.
Dat zou men kunnen be
schouwen als een vertrou
wensbasis, van waaruit verder
kan worden gewerkt, met
name ook als het een vertrou
wenskwestie betreft.
Bovendien is het noodzake
lijk. Immers, een raadshd
neemt een vertrouwenspositie
in. Sterker nog, men zou
raadsleden moeten beschou
wen als een vertrouwensman
of -vrouw Zoiets als je beste
vriend of vnendin, aan wie je
alles m vertrouwen toe kunt
vertrouwen.
De vertrouwenskwesties,
die zich in Leusden recent
hebben voorgedaan zijn dan
ook, met het wederzijds weer
hervonden, en ook als zodanig
uitgesproken vertrouwen, als
zodanig uit de wereld, en een
vertrouwensvotum hjkt dan
ook van de baan.
Een vertrouwenscrisis is
daarmee afgewend, beste le-
Waarbij we van deze gele
genheid gebruik maken van
de meldmg, dat er nog vele
zaken op het programma
staan, die een vertrouwehjke
behandelmg noodzakelijk zul
len maken.
En dat is dan emdelijk iets,
waar we niet op hoeven te
vertrouwen.
Dat is eindehjk weer een
eenvoudige kwestie van 'zeker
weten.
