maval(l)
maval (3)
aval (2)
Vinger
afdrukken
Samen
verder
boeren
Lusten
ierscheiding
Iets minder,
kan dat?
Agrarische
Raad...(l)
Agrarische
Raad... (2)
Kunstwerk
Uitspraak
van de week
WD blijft
Gerard Koudijs jubileerde bij Eemstroom
Zachtjes,
maar toch...
Klein defect,
grote
gevolgen
'Ome Willem'
Vergeten
Onregelmatig
Oók een onderscheiding
Videobanden
Het onderste
uit de kan...
I.P.V.O. Prick
JONDERDAG 5 MAART 1987
loep op Leusden
op Lensden
ktie: Hans Mosterd
agen: Frits van Breda
arianne de Valck
ikzij veel inspanning van
Ickenen lukte het vorige
zaterdag om een heuse
valsoptocht in Leusden van
e laten gaan.
ibijzondere pluim
enen de mensen die de
n van de Prins gemaakt
12 ju. Prins Dobber de Enige
het dorp rondgereden,
11 de in de bek van een
ievis.
Ie optocht waren ook
n verbonden,
danks het feit dat de jury
nd uit een groot aantal
en bleken de meningen
elijks uiteen te lopen,
n waarom er twee derde
len uit de bus kwamen.
Jongerencentrum „De Til"
on groep baby's bleek in
erking te komen voor één
'01 e derde prijzen. De andere
prijs was voor de „Oei-oei
iging". De „vereniging"
jq heen op straat met een
M)idervolgestort met zwarte
„Ruige veld, dure grond?
luidde het opschrift van
Wi treffende wagen.
tweede prijs ging naar een
-jQ. paar" dat een kinderwagen
luwde. „Opa's laatste
lertje" stond er op de wagen
v in. Bij nadere informatie
„het laatste nummertje" de
„Thomas" te dragen,
toutenburgse Dweilgroep
de eerste en de
ijs naar huis. „Bij
grond, houd de discussie
luidde het motto van de
bijdrage.
Na itdrukkelijk verzoek van
ns fatnek plaatsen we hierbij
lag van enkele
rijdjes, die gehouden
tijdenshet
erpadjesfeest" op
9( pniddag.
^9 sns een door Marijke
nül r gepresenteerde
e wedstrijd verschenen
tientallen kinderen op het
om hun imitatie te laten
'er van Donald Duck,
/aa mna er of andere
0I^ ilmflguren.
zekere Rubin kreeg de
Wijs, Manou de tweede en
re Richard kreeg de
prijs omdat hij naar het
1 van de jury een
ende imitatie liet horen
oody Woodpecker.
e
s 1>
de'
WIS
üs
carnavals tijd wordt er
*ristig gestrooid met
pheidingstekens. Eén
ü»g willen we echter hier
vermeld laten. Tijdens de
ctie van de dweilavond"
dagavond trof Prins
'de Enige in het dorpscafé
utesteegh" een wel erg
rei |°eschouwer aan.
sti in dit geval om het
Van één van de
ers- De trouwe viervoeter
'aten op de bar, het gehos
icitf llleen heel rustig aan.
rbeei ^herzag in één en
ok* •"leiding om niet de baas
kedi «ond, Henk Tolboom,
^®hond zelf te
'heiden. De wel zeer
"e, viervoetige
alsganger liet alles heel
frer zich heen komen en
bleef de rest van de avond,
zonder enig commentaar, de
menigte om hem heen gadeslaan.
De animositeit tussen
verschillende fracties in de
Leusdense gemeenteraad mag
er zijn. Er zit een aantal
mensen in de raad, zo mag men
zo onderhand constateren, dat
op elkaar werkt als een rode
lap op een stier.
Neem nou Corri Verduin en
Joost de Jongh.
Vorige week donderdag
maakte Corri zich tijdens de
raadsvergadering boos. En wel,
omdat noch WD, noch CDA,
kennis hadden genomen van
een aan de raad gerichte brief.
Die brief was afkomstig van
de NOVIB, Pax Christi, de
Werkgroep Kairos en het
Komitee Zuidelijk Afrika en
ging over de plaatsing van een
advertentie. In die advertentie
zou een oproep moeten worden
vervat aan het adres van Shell,
om uit Zuid Afrika en Namibië
te vertrekken.
De brieven voor het CDA en
de WD waren zomaar blijven
liggen, zo constateerde Corri,
en dat leek toch nergens op.
Nu had men heel droogjes
kunnen constateren, dat voor
waar een diepgaande relatie
tussen een gemeentebestuur en
de houding van bedrijven ten
opzichte van Zuid Afrika toe
kan leiden, een blik op de
gemeente Arnhem voldoende
zou zijn.
Maar Joost de Jongh wist het
beter: hij suggereerde, dat
iemand van de PvdA-fractie
maar uitgerust zou moeten
worden met een
vingerafdrukken-set. 'Dan kunt
u bewijzen wat u beweert',
aldus Joost.
Overigens verklaarden beide
fracties, de bewuste brief wel
degelijk gelezen te hebben. Na
lezing hadden zij het schrijven
weer in dezelfde, onafgesloten
enveloppe gedeponeerd, waarin
de brief ook zat verpakt.
Vandaar het misverstand, dat
ertoe leidde dat er weer eens
iemand voor -in dit geval - haar
beurt sprak.
Wat die onderlinge
verstandhoudingen betreft, wat
dacht u van de volgende. Het
kwam ter sprake bij de
discussie over volkstuinen.
'Weet u, voor wie die
volkstuinen bestemd zijn,
mevrouw Verduin', zo hield
wethouder Jan Wagenaar zijn
opponente voor, 'dat zijn u en ik
op latere leeftijd.'
Dachten we ooit, dat de term
luidde: "Sport verbroedert',
blijkt dat in de politiek ook al
het geval te zijn.
Waarbij onzerzijds uiteraard
niet meer rest, dan Jan en Corri
veel succes toe te wensen bij
het samen verder boeren.
okipouden Klompers hadden
huis-aan-huis verspreide
unmablad een kleurplaat
kunflomen.
d van beide winnaars van
hw uwedstrijd bleek
gmiddag aanwezig te zijn.
ijud (rins Natnek zal de eerste
ais ïrsoonlijk naar Marjolein
kamp aan de Rozengaarde
ge#tengem Tweede
t me ianaar is Nils de Jong,
rue den 52 en de winnaar
uur 6 derde prijs
Acbfde Graaf, Princenhoflaan
en hun prijs toegestuurd.
Ier werd er zondagmiddag
gei drietal prijzen uitgereikt
best verklede kinderen,
tónhead" kreeg de derde
en „robot" ging met de
prijs slepen en een „poes
:h K tte oortjes" mocht de
ie le Prijs in ontvangst nemen.
Dat volkstuintjes op zich
trouwens tot ware lustoorden
kunnen worden, wisten we al.
CDA-er Jan Konijnenbelt bleek
echter zo n geheel eigen visie
te hebben op de functie van die
tuinen.
*Wie gunt een hobbyist zijn
hobby niet', begon hij zijn
betoog met een rethorische
vraag. Om daarop te vervolgen
met: Ik ben blij, dat de tuiniers
nu een tuintje krijgen, om daar
hun lusten in te kunnen
botvieren.'
Zo'n klein tuintje, en toch zo'n
wereld van verschil.
Ineke Jansen van de PvdA
wilde van het college van B&W
opheldering over de
afwezigheid van werkbladen in
't Palet. De school had daar in
het verleden uitdrukkelijk naar
gevraagd, de raad had ermee
ingestemd, dat die dingen er
kwamen, en helaas, helaas, nog
altijd moest men zich zonder
behelpen.
'Dat kwam', zo vernamen we
staande de vergadering van
wethouder Gijs van
Woudenberg, 'vanwege de
overschrijdingen. Daarom
wilden we daar nu niet aan
beginnen.'
Een eigenaardige verklaring,
want de raad had, afgezien van
de overschrijdingen die in april
aan bod komen, uitdrukkelijk
ingestemd met de wens van het
schoolteam.
Maar ja. Als het zó krap is
allemaal, moet de wethouder
als er een weekeindje
geevalueerd wordt, misschien
maar een goede
kruidenierstraditie in stand
houden, als hij met zijn
collega's aan de bar dóór-
evalueert. Dat gaat op zich
heel simpel. Als de barman (of
-vrouw, sorry Corri, we waren
het haast vergeten) er weer
eentje intuit, moet Gijs
voortraan maar vragen: Tets
minder, kan dat?'
Dergelijke zuinigheid zal
omgerekend per weekend toch
een redelijk aantal werkbladen
op moeten leveren, gezien de
prijzen vandaag de dag...
De vergadering van de
Leusdense gemeenteraad,
vorige week, mag een
agrarisch karakter worden
toegekend.
Henk Ossendrijver, het CDA-
raadslid, die we als
burgemeester van Achterveld
plegen te omschrijven, beet de
spits af. Aanleiding was zijn
pleidooi voor behoud van de
mogelijkheid voor
Achtervelders, om in hun
woonplaats in het huwelijk te
kunnen treden.
Zoals bekend, wordt het
voormalige raadszaaltje
politiebureau, en het college
van B&W vond, dat trouwen
voortaan maar in Leusden
moest plaatsvinden. Daar is
tenslotte het gemeentehuis
voor.
Henk Ossendrijver was het
daar helemaal niet mee eens.
Toen Achterveld, met de
gemeente Stoutenburg, bij
Leusden werd gevoegd, is
benadrukt dat een aantal zaken
in ere zou worden gehouden.
Daar was trouwen in
Achterveld er één van', aldus
Ossendrijver.
Maar hij kreeg de overige
raadsleden niet mee, op zijn
eigen fractie na. Waar
electorale overwegingen een rol
bij zullen hebben gespeeld,
omdat het CDA in de
commissie, bij monde van
Achtervelder Marius Boersen,
in eerste instantie instemde met
de plannen van het college om
aan trouwen in Achterveld een
eind te maken.
Maar goed, dat is politiek. De
reden, waarom ook Joop Kool
(Leusden'85) met Henk
Ossendrijver meestemde.
Kortom, met acht tegen
dertien stemmen werd besloten,
dat er in Achterveld voortaan
niet meer getrouwd kan
worden.
Dat zinde Achtervelds
burgemeester helemaal niet.
Zijn commentaar, recht uit het
hart van een inwoner van één
van Leusdens 'groene kernen'
luidde dan ook: 'Het is triest,
dat ik als enige
vertegenwoordiger van
Achterveld hier zo bij de bok
gedaan word.'
De constatering, dat de
Leusdense Raad een agrarisch
getinte bijeenkomst hield, werd
nog versterkt door de volgende
gebeurtenis.
Want als tweede in de rij
maakte Lily van Amerom
(WD) ons allen deelgenoot van
één harer hartsgeheimen.
Sprekend over kunst in
Leusden, over wat kunst je als
mens aandoet, hoe kunst
emoties los kan maken, kwam
zij tot de volgende "bekentenis':
'Ik weet niet wie van u wel
eens naar Leiderdorp gaat.
Maar bij Leiderdorp, bij de
brug, staat zo'n leuke stier. Ik
moet iedere keer weer lachen,
als ik daar langs kom.'
Suggestie onzerzijds: Als
Henk Lily nu eens een
rondleiding geeft in en rond
Achterveld. Daar lopen
namelijk nog hele mooie stieren
rond. En niet van steen, maar
echte. Zo valt er dichterbij huis
dan ook nog wat te lachen.
We kunnen het niet laten,
maar ze zijn ook te mooi om te
laten lopen. De opmerkingen
van de verschillende
raadsleden over het kunstwerk,
dat op 't Erf moet komen.
Onze onvolprezen wethouder
van welzijn, waar cultuur dan
wel kunst onder schijnt te
vallen, Gijs van Woudenberg,
bleek nu niet direct een eigen
visie op het kunstwerk te
hebben. Een wens, daarentegen,
ontlokte het hem wel. 'Dat het
voor de gemeente maar een
diepe betekenis mag hebben',
zei Gijs.
De reactie volgde
onmiddelijk, en wel vanaf de
publieke tribune: Dat heeft het
ook, want ze staan gebukt'
luidde het commentaar, waarbij
gedoeld werd op de
voorovergebogen figuren van
het beeld.
Een andere reactie was er ook.
'Ze moeten dat beeld maar
'gemeenteraad van Leusden'
noemen', zo vernamen we.
*Want de figuren in dat beeld
staan allemaal met hun
achterste naar de burgerij toe.'
De uitspraak van de week
noteerden we uit de mond van
Lily van Amerom. Verwijzend
naar alle problemen rond de
sporthal in Achterveld, bij de
voorbereiding, bij de
financiering, en bij de
overschrijding, verbond zij een
uitermate originele naam aan
Achtervelds Sportpaleis:
'De Zaal der Zuchten.'
Mogelijk dat, geheel in lijn
van de gedachten op dat punt
van haar partij, de WD, enkele
initiatiefrijke Achtervelders een
fraai, geheel in de
geprivatiseerde sfeer
vervaardigd, naambord voor de
hal kunnen maken met deze
eretitel.
Het was Corri Verduin
(PvdA), die er vorige week op
wees, dat in het kader van de
privatisering, volkstuinders een
aantal werkzaamheden aan het
nieuwe tuinencomplex best zelf
zouden kunnen doen. Ze vroeg
daar een reactie op van
wethouder Jan Wagenaar, als
WD-er een voorstander van
privatisering.
Bij het beantwoorden van de
hem gestelde vragen, vergat de
wethouder nou net deze ene
vraag, in eerste instantie. Op
het nippertje kwam hij er nog
op terug: 'Oh ja, sorry', zei hij,
waarop Corri antwoordde: Tk
dacht al, waar blijft de WD
toch.'
'De WD is niet weg, die
blijft', was daarop de
kernachtige reactie van de
wethouder.
We geven het maar even
door, voor hen die het nog niet
zeker wisten. Die weten het nu
dus.
En, uiteraard, voor hen die
hoopten. Die stelde de
wethouder dan bij deze teleur.
...vijftig jaar, en vijfentwintig jaar in dienst, een dubbel jubileum voor Gerard Koudijs 'van de Bond.
LEUSDEN - Woensdag dne maart was een bijzondere dag voor Gerard Koudijs. Hij zag namelijk letterlijk en
figuurlijk Abraham. Dat gebeurde in figuurhjke zin, omdat hij de leeftijd van vijftig jaar bereikte.
Letterhjk, omdat zijn colleca's een Abraham-pop hadden geplaatst voor het kantoor van coöperatie De
Eemstroom. Gerard Koudijs vierde overigens niet alleen zijn vijftigste verjaardag, eris dit jaar sprake van nóg een
jubileum. Hij werkt namelijk vijfentwintig jaar bij de coöperatie. Daarvoor ontving hij onlangs de Gouden Speld
van Cebeco-Handelsraad.
Joop Kool zag het plan voor
de volkstuintjes niet zo zitten.
Althans, de suggestie om drie
kavels, in afwachting van
gegadigden, voorlopig maar
aan twee liefhebbers te
verhuren.
'Dan komt er een gegadigde,
en dan moeten die twee
hunrders van dat perceel af,
terwijl ze er net de
spinazieplantjes in hebben
gezet. Dan moet de spinazie er
zeker weer uit', zei Kool.
En toen hoorden we, héél
zachtjes, burgemeester
Rademaker zeggen: 'Of de kool
moet eruit.'
Het was haast
onverstaanbaar, maar hij zei
het wel, onze eerste burger.
Hoop doet tenslotte leven.
Wethouder Jan Wagenaar
bleek zich vorige week
enigszins verrekend te hebben.
Hij sprak, met de nieuwe
volkstuinen als onderwerp, over
een huurprijs van vijf gulden en
veertig cent per vierkante
meter.
Dat klopte niet, zo bleek, het
moest vierenvijftig cent zijn, de
komma was één cijfertje teveel
verschoven.
'Ik had het uitgerekend op
een rekenmachientje, maar dan
was dat ding waarschijnlijk niet
goed', verklaarde de
wethouder.
De pijnlijke vraag waar we
mee bleven zitten is nu, of de
toekomstige grondprijzen in 't
Ruige Veld soms ook op dat
krakkemikkige apparaat tot
stand zijn gekomen.
Dinsdag plaatsten wij een
ingezonden stuk van een zekere
„Ome Willem op zijn klompen".
Ome Willem complimenteerde
de carnavalsvereniging De
Gouden Klomp met het feit dat zij
de burgemeester had
onderscheiden met de jaarlijkse
camavalstrofee.
„Ome Willem" bedankte
middels het ingezonden
schrijven de burgemeester
„namens de duizenden stille
gemeentenaren" voor alles wat
hij voor hen gedaan had.
Burgemeester mr. J. W. M.
Rademaker had gehoopt de
anonieme „Ome Willem"
dinsdagavond te treffen tijdens
de slotavond van „De Gouden
Klomp".
Burgemeester Rademaker
riep, „Ome Willem die een stukje
had gesclireven naar een
Leusdens blaadje", op om zich te
melden. „Ome Willem" bleek niet
aanwezig of wilde zich niet
melden.
In ieder geval kunnen we
„Ome Willem" via ons „Leusdens
blaadje" melden dat Leusdens
eerste burger het ingezonden
stuk erg op prijs heeft gesteld en
de schrijver bedankt.
Drie mensen ontbraken
afgelopen maandag tijdens de
vergadering van de commissie
voor welzijn en onderwijs, dat
waren Siem Lakeman, Joost de
Jongh en Evelien Blom.
Voorzitter Gijs van
Woudenberg vergat de
afwezigheid van de
fractie voorzister van zijn eigen
partij echter te melden. Dat
ontlokte één der aanwqezigen
de opmerking: Die mist'ie niet.'
We kunnen het ons niet
voorstellen.
De vergadering van de
commissie voor welzijn en
onderwijs werd maandagavond,
tijdens het eerste deel,
luidruchtig opgeluisterd met
achtergrondmuziek Oorzaak
waren de carnavalsvierders,
die buiten langs trokken op
weg naar het 'aquarium.'
Bram Vroon veronderstelde,
dat ze een wethouder naar
buiten riepen, waarna
voorzitter Gijs de vergadering
inderdaad verliet. Of was dat
toeval?
Hij was wel snel terug, in elk
geval.
Vrij algemeen werd de
afwezigheid van drie leden van
de commissie met het carnaval
verklaard. "Evelien kon het
twee jaar geleden toch ook zo
goed', merkte iemand op. Maar
die had het mis, want Evelien
is, als wij goed geïnformeerd
zijn, lekker weg. Op vakantie.
Na de koffiepauze verscheen
Leusdense Beschermde
Dorpegezicht Joost de Jongh
alsnog. Hij legde uit, dat hij
onregelmatig was.
Of dat op zijn carnavals-
gewoonten sloeg, of het hele
jaar door geldt, heeft uw
verslaggeefster niet willen
achterhalen...
LEUSDEN - 'Onze' Frits, Leusdens razende reporter - zeker met het
carnaval - Frits van Breda mocht zich er dit jaar op verheugen, ook m de
pnjzen te vallen.
'Van mijzelf is ook een foto gemaakt', schreef Frits ons, blijkbaar zeer
verbijsterd. 'Tot mijn grote verrassing ben ikzelf ook onderscheiden met
de 'persoorüijke onderscheiding' van Prins Dobber de Enige. De onder
scheiding kreeg ik voor de wijze, waarop ik mijn bijdrage via de Leusder
Krant heb geleverd.'
Daar sluiten we ons graag bij aan. Want u, als lezer, moet dat niet
onderschatten: én vol overgave carnaval kunnen vieren, en daar nog een
uitstekend verslag over schrijven, dat zijn uitdrukkelijk twee zeer verschil
lende zaken. En dat degene, die die twee onverenigbaar lijkende eigen
schappen in zich verenigt, een onderscheiding knjgt, daar kunnen we
alleen maar mee instemmen.
Met onze felicitaties dus, Fnts.
Een groot aantal Leusdenaren
is sinds het carnavalsweekeinde
in het „gelukkige" bezit van een
gratis videoband. De gratis
banden, met het opschrift „The
Gooi Gate Affaire" werden
tijdens de carnavalsoptocht
verspreid door de „senaat van de
Oei-Oei vereniging".
Volgens het opschrift van de
videoband gaat het om een band
die deel uitmaakt van een serie
van twaalf. De inhoud van de
videoband zal de
geïnteresseerden echter
teleurstellen.
Bij nadere beschouwing blijkt
het te gaan om een cassette die
helemaal geen band bevat.
Geen opgesmukt
sensatieverhaal dus,
integendeel, een waarschuwing
is op zijn plaats. Een goede kans
dat uw videorecorder erg
vreemd reageert als u de band
ondanks onze waarschuwing
toch probeert af te spelen.
Overigens moet gemeld
worden dat de videoband vaak
met gemengde gevoelens in
ontvangst werd genomen door de
toeschouwers. De één vond het
een goede stunt, een ander
beschouwde de gratis band als
een misplaatste grap.
De lege cassette, die werd verspreid, sprak ondanks dat duidelijke taal die werd overigens niet door iedereen op
prijs gesteld.
Wat mij persoonlijk altijd
weer boeit, als handel en wan
del van hotemetoten ter
sprake komt is, wat die men
sen - afgezien van hun mate
loze eerzucht - toch boeit aan
de glone, waarmee hun bezig
heden blijkbaar ongeven
moeten worden.
De Vries van de RSV, die de
aardbeien met een helicopter
over laat vliegen.
Dét idee.
Alsof het de gewoonste zaak
is, wordt uit andermans zak
ken geput, ter meerdere eer
en glone van...
Ja, van wat eigenlijk.
Want ooit wordt het open
baar, en stijgt het schaamrood
de meute naar de kaken Ware
het niet, dat deze soort al lang
heeft afgeleerd te blozen, na
tuurlijk.
De boeiende vraag daarbij
blijft echter, wat dat soort volk
eigenhjk voor beeld heeft van
zichzelf. Wat ze van zichzelf
denken, waar ze hun kapsones
aan ontlenen.
Want ooit staan ze natuurlijk
net als u en ik in hun blootje
voor de badkamerspiegel en u
maakt mij niet wijs dat dat,
middels de genoten bourgon-
dische levensstijl, een bijster
prettig beeld oplevert.
En los nog daarvan, die lui
komen natuurlijk ook een keer
in hun houten jas zonder zak
ken terecht.
Kortom, hoe men het ook
draait of keert, er is mets dat
hen van de eerste de beste
lopende band-werker onder
scheidt. Behalve dan, dat die
laatste zich positief van de eer
ste onderscheidt, door in ne
gen van de tien gevallen ge
woon een nette vent te wezen.
Naar mijn - overigens be
scheiden - mening is er dan
ook maar één verklaring mo
gelijk: het gaat om zeer gefru
streerde masochisten.
Die het moment niet kunnen
afwachten dat, als gevolg van
hun gedrag waarbij zij altijd
het onderste uit de kan willen
hebben, zij het deksel op hun
neus krijgen.
Vandaar dan ook, dat zij via
hun consumptiegewoonten, de
kleur van dat orgaan vaak van
tevoren vast in overeenstem
ming brengen met die, die hen
na de val van het deksel te
wachten staat, natuurlijk.
Met als logisch gevolg, dat
kleine kruimelaars, zoals onze
minister-president ooit eens
de huidige burgemeester van
Heerlen omschreef, geen
aardbeien met helicopters
overlaten vUegen.
Met masochistisch genoe
gen is hen een blik in de spie
gel naar hun reukorgaan, vol
doende.
Een barstje meer verhoogt
slecht het genot.
