Kwartet Jan Verwey/ Wiebe Haanstra
speelt graag in Leusden
■interview op
donderaagr
'Eén op de tien avonden is voor ons echt leuk'
DONDERDAG 26 MAART 1987
interview
Nederlandse jazzpubliek",
weet Wiebe Haanstra uit erva
ring. Hij herinnert zich een op
treden van het wereldbe
roemde trio van bassist Ray
Brown in een jazzclub in Laren.
„Ray Brown vroeg zich op een
gegeven ogenblik hardop af
waarom hij helemaal uit Phila
delphia naar Holland was ge
komen als toch memand aan
dachtig luisterde", aldus Haan
stra.
Het Jan Verwey/Wiebe
Haanstra kwartet heeft ook al
eens een enkele keer een zon
dagmorgenkoffieconcert ge
geven. Bij die gelegenheid
komt het publiek echt om te
luisteren. Het is voor het kwar
tet erg leuk spelen maar: „je
moet zelf op je tenen staan om
behoorlijk te spelen. Elke noot
die je mist valt direkt op".
GEEN BEROEPS
De vier musici die het jazz
kwartet vormen, denken er
met over om de muziek als
beroep te gaan bedrijven. „Het
is de slechtst betaalde schnab
bel die je je kunt voorstellen",
aldus bassist Meyboom. Al
leen mondharmonicaspeler
Jan Vermey heeft wel eens en
keer wat verdiend met zijn
blaasinstrument.
gezellige kerels", zegt Ab van
dé Berg van zijn muzikale col
lega's en zichzelf. „Wij kunnen
met dansen want wij moeten
als muzikant altijd spelen", al
dus de drummer.
Het kwartet speelt beslist
geen dansmuziek. Ab van de
Berg valt zelf echter vaak in bij
het inmiddels vijfentwintig jaar
bestaande jazzorkest „Temp
ting Seven" Bassist Willem
Meyboom behoort zelfs tot de
vaste bezetting van dit popu
laire Amersfoortse dixieland-
orkest.
Dat de leden van het kwartet
met „gezellig" zijn kan ieder
een die het kwartet heeft bezig
gezien tegenspreken. Het
kwartet streeft er heel bewust
naar om een combinatie te vin
den tussen een gezellige sfeer
en een goede muzikale pres
tatie.
Als de juiste wisselwerking
met het publiek er is, ontstaat
er een uitstekende sfeer
waarin zowel de musici als het
pubhek zich goed kunnen vin
den. Het optreden in de Swar-
testeegh bewijst dat het kwar
tet zich goed kan aanpassen
aan het pubhek. Wiebe Haan
stra liet vonge week donder
dag horen dat hij ook vocaal
zijn mannetje staat. „We leg-
Wdlem Meyboom'...ik houd niet van zingen..
LEUSDEN - De vier muzikanten die samen met Jan Ver
wey/Wiebe Haanstra-kwartet vormen zijn het roerend met
elkaar eens. Na twee keer te zijn opgetreden in het dorps
café „de Swartesteegh" is het voor de jazzmusici duidelijk
dat de maandelijkse jazzavond in het café een groot succes
gaat worden.
„Je kunt rustig zeggen dat van de tien keer dat we
optreden, het voor ons in doorsnee één keer echt leuk is.
De jazzavond in „de Swartesteegh" is voor ons zo'n ge
slaagde avond", aldus één van de leden van het kwartet.
OORSPRONG
In februan speelde het Jan
Verwey/Wiebe Haanstra-
kwartet voor de eerste keer in
café „de Swartesteegh". Het
was voor iedereen even wen-
Het kwartet Jan Verwey/
Wiebe Haanstra vindt zijn oor
sprong m Leusden. Het begon
allemaal enkele jaren geleden
in het toenmalige eetcafé
„Hakhorst". Eigenaar Rob Bou
wer was een ware jazzliefheb
ber die graag allerlei muzi
kanten in zijn eetcafé verwel
komde. Leusdenaar Peer Har-
tjesveld, Ab van de Berg uit
Het voltallige kwartet Jan Verwey/Wiebe Haanstra.
vierenveertig jarige Willem
Meyboom is als meteoroloog
werkzaam in Hilversum. De
veertigjarige Ab van de Berg
houdt zich bezig met het oplei
den van beroepsonderofficie
ren m Bussum.
Wiebe Haanstra is zelf zeven
envijftig jaar. In het trio is
Wiebe de enige die zich ook
beroepsmatig met muziek be
zighoudt. Weliswaar met di
rekt als muzikant maar als pro
motor van een bekend merk
electronische muziekinstru
menten.
KWARTET
Geleidelijk aan is het trio
een kwartet geworden. Aan
vankelijk speelde Jan Verwey
(51 jaar) uit Soest zo af en toe
eens mee met het trio. Jan Ver
wey bespeelt het ietwat onge
bruikelijk instrument mond
harmonica. Volgens Verwey
zijn er in Nederland, naast
hemzelf nog maar twee andere
mondharmonica-spelers die
een beetje behoorlijk met het
instrument weg weten.
„Toots Thielemans is voor ie
dere mondharmonicaspeler
hét grote voorbeeld", aldus
Jan Verwey. Dat de mondhar
monica met erg veel bespeeld
wordt is voor Verwey wel een
logische zaak. Er wordt ner
gens les gegeven in het spelen
op een mondharmonica. Ie
dereen die wel eens een der
gelijk instrument in de hand
heeft gehad kan uit eigen erva
ring weten dat het met meevalt
om en behoorlijk melodietje
op het instrument te spelen,
laat staan dat men het stadium
bereikt waarin men voor pu
bliek kan spelen.
FRANSE KAAS
De vier musici vergelijken
de muziek die ze maken met
Franse kaas en wijn. „Niet ie
dereen kan een goed glas wijn
of een lekker stukje kaas
waarderen. Zo ligt het ook met
onze muziek. Wij zijn ons er
van bewust dat we geen mu
ziek maken die door de massa
wordt gewaardeerd", aldus de
mening van Wiebe Haanstra.
De vier jazzmusici vinden
het erg moeilijk de muziek die
ze spelen in een bepaald vakje
te stoppen. „Je zou het main-
streamjazz kunnen noemen, al
dekt die vlag de lading niet
helemaal", zo probeert één
van de leden van het kwartet
de muziek te typeren. Eén ding
is zeker. Het kwartet is er niet
op uit om erg extreme muziek
te spelen. „Hou het maar op
easy-listening jazz" hakt
Wiebe de knoop door.
zo drukt Wiebe zijn onbeha
gen uit.
Zelf weet Wiebe nog goed,
dat hij als jonge jongen uren in
de nj stond om kaartjes te be
machtigen voor een optreden
van de Ramblers.
Drummer Ab van de Berg is
het echter met eens met de
leider van het kwartet. „We
hebben juist de tijd geweldig
mee. De oude muziek komt
weer helemaal terug", aldus de
mening van het jongste lid van
het kwartet.
De leden van het kwartet zijn
zich er terdege van bewust dat
ze met hun muziek nooit het
„grote publiek" zullen berei
ken. Dixieland wordt wat dat
betreft beter gewaardeerd.
„Dixielandmuziek is goed her
kenbaar, is vrij eenvoudig, ligt
lekker m het gehoor en ieder
een ziet weer de schoolfeest
jes van vroeger voor zich", zo
legt één van de muzikanten uit.
NIVEAU
De leden van het kwartet
storen zich niet aan het feit dat
ze een relatief klem publiek
bereiken. „Wij vinden de mu
ziek die we zelf maken veel
interessanter, veel harmoni
scher", aldus Wiebe Haanstra.
Het kwartet streeft er naar zich
nog steeds te verbeteren Zelf
vinden de musici dat ze er nog
steds in slagen op een hoger
niveau te komen.
„We kunnen nu nummers
spelen waar we twee jaar gele
den nog niet aan durfden te
beginnen", aldus bassist Wil
lem Meyboom.
NIET TEVREDEN
Het Jan Verwey/Wiebe
Haanstra kwartet wordt op
heel wat plaatsen in het land
uitgenodigd om te komen
spelen. Toch stelt het kwartet
zich bescheiden op, als het hun
eigen prestaties betreft.
De musici hebben ooit wel
eens een zogenaamd demo
bandje gemaakt in de hoop dat
en platenmaatschappij het
bandje goed genoeg zou vin
den om de musici uit te nodi
gen voor een platenopname.
Achteróif vinden de leden van
het kwartet dat ze toen lang
met goed genoeg waren. „We
zijn er zelf niet meer tevreden
over", aldus éen van de leden
van het kwartet.
Het kwartet wordt nog al
eens gevraagd om in jazzclubs
te spelen. De musici zijn er
inmiddels wel aangewend om
in ruimtes te spelen waar het
beslist met muisstil is.
„Buitenlandse jazzmusici er
geren zich nog al eens aan het
Wiebe Haanstra: '...het benauwt me, dat jonge generatie geen jazz
weet te waarderen...'
„Ik heb mezelf een jaar lang
voor en na ieder TV journaal
gehoord omdat ik de muziek
speelde bij het spotje van Loe
ide de Leeuw", aldus Jan Ver
wey, die ruim tien jaar geleden
ook eens een LP heeft ge
maakt.
De vier jazzmusici zijn al
lang blij als hun hobby hen zelf
geen geld kost. Jan Verwey
heeft elk jaar voor ruim vijfhon
derd gulden mondharmomcas
nodig Bij elk optreden heeft
hij minstens vier instrumenten
bij zich omdat er nog wel eens
tijdens een nummer een begint
te haperen.
Willem Meyboom zegt dat
hij als bassist heel wat beschei
dener is. „Ik heb maar één
instrument bij me Dat is dan
wel een bas. Ik moet met het
kopen van mijn auto wel reke
ning houden met de afmeting
van mijn muziekinstrument dat
overigens wel een paar dui
zend gulden kost".
NIET GEZELLIG
„Jazzmuzikanten zijn geen
gen hem echter wel beperkin
gen op", gaf Willem Meyboom
toe. Waarom die beperkin
gen? Het antwoord was simpel:
„Ik houd met van zingen", was
het antwoord van de bassist
Duidelijk is dat het kwartet
Jan Verwey/Wiebe Haanstra
in een relatief korte tijd is
gegroeid naar een behoorlijk
muzikaal niveau. Zonder af
te doen aan de begeleiders
Willem Meyboom en Ab van
de Berg kan gezegd worden
dat de combinatie Wiebe
Haanstra/Jan Verwey uitste
kend is. Beide musici voelen
elkaar feilloos aan. Of, zoals
een muziekkenner het vorige
week uitdrukte: „Wiebe
Haanstra maakt een harmo
nisch bedje waarin mondhar
monica-speler Jan Verwey zo
kan gaan liggen".
Als het aan de vier leden
van het kwartet ligt gaan de
jazzavonden in café „de
Swartesteegh" gewoon elke
maand door. „Zolang de
kastelein het leuk vindt en
het publiek komt, komen wij
ook", is de uitspraak van het
muzikaal kwartet.
Ap van de Berg: '...de oude muziek komt weer helemaal terug..
Het kwartet voelt zich geïn
spireerd door de inmiddels
overleden Amerikaanse jazz
pianist Bill Evans. Naast een
aantal „herkenbare" nummers
heeft het kwartet ook een fors
aantal minder bekende num
mers op het repertoire staan.
„We proberen origineel te blij
ven", zo luidt het streven van
de musici.
BENAUWD
Het publiek van het Jan Ve-
wey/Wiebe Haanstra kwartet
moet gezocht worden in de
leeftijdsgroep waann de mu
sici zelf ook zitten, zo ergens
rond de veertig en vaak wat
ouder. „Het benauwt me ge
woon dat de jonge generatie
geen jazz weet te waarderen",
Jan Verwey: '...voor vijfhonderd gulden mondharmonica's per jaar...'
nen. De mensen achter de bar
werden onverwacht gecon
fronteerd met een overvol café
met tal van nieuwe gasten.
De bezoekers moesten hun
draai vinden in de toch wel
kleine maar gezellige ruimte.
De jazzmusici stonden voor de
moeilijke taak om een goede
muzikale sfeer op te bouwen.
Een aantal kenners vond dat
het allemaal „wat stroef' ver
liep.
SFEERTJE
Vorige week was het duide
lijk anders. Wiebe Haanstra
liet de barpiano waar hij stond
en nam plaats achter zijn ei
gen, vertrouwde toetsenbord.
Binnen korte tijd kwam er een
behoorlijke wisselwerking tot
stand tussen musici en publiek
waardoor er een pnma jazz-
sfeertje ontstond.
Als het aan de muzikanten
ligt gaat men op de ingeslagen
weg voort, niet in de laatste
plaats omdat men zelf veel ple
zier beleeft aan de jazz
avonden in „de Swartesteegh".
Achterveld en Amersfoorter
Willem Meyboom traden als
tno elke donderdagavond bij
Rob Bouwer op. Van de Berg
achter zijn drumstel, Meyboom
met zijn bas en Peer Hartjes-
veld achter het toetsenbord
slaagden er in om regelmatig
gastspelers mee te laten spe
len waardoor de donderdag
avonden erg afwisselend ver
liepen.
HAANSTRA
Een trouwe bezoeker van de
wekelijkse jazzavond in de
Hakhorst was Wiebe Haanstra.
Peer Hartjesveld, nu nog altijd
actief als bestuurslid van de
Leusdense jazzsociëteit,
ruimde steeds vaker zijn plaats
in voor Wiebe Haanstra. Twee
jaar geleden nam Wiebe defi
nitief de plaats van Peer Har
tjesveld in. Vanaf dat moment
gingen de dne musici verder
als het „Tno Wiebe Haanstra".
Dat de twee „begeleiders"
van Wiebe Haanstra allebei in
het dagelijks leven beroeps
militair zijn is puur toeval. De
