LOEP OP
Zeuren (6)
Loterij
voor een
bakkerij (1)
Loterij
voor een
bakkerij (2)
Eén
zwaluw...
Werkbladen
Rododendron
Leusdenaren
naar
Achterveld?
What's in
a name?
uitgangs
punten
Verspreking
Verwachtingen
De vraag
I.P.V.O. Prick
Hoffman's
Vertellingen (1)
Hoffman's
Vertellingen (2)
Zeuren (1)
Zeuren (2)
Zeuren (3)
Zeuren (4)
Zeuren (5)
oeder van
jaar (1)
oeder van
t jaar (2)
goeder van
jaar (3)
DONDERDAG 2 APRIL 1987
loep op Leusden
13
De hele vertoning deed sterk
denken aan het onvergetelijke
verhaal van Simon Carmiggelt,
getiteld - u raadt het al - 'Zeuren'.
Daarin wordt, onder meer
middels een weergaloze dialoog,
aangegeven dat het huwelijk er
is om de deelnemers in staat te
stellen, te zeuren.
Zonder weergaloze dialoog: de
gemeenteraad soms dus ook.
De streekschool voor
Beroepsbegeleidend Onderwijs
'Midden Nederland', kortom, de
Leusdense SBBO, organiseert
deze maand een grote loterij, van
drie tot en met zeventien april.
De opbrengst van de loterij is
bestemd voor een projekt in
Kenia, om precies te zijn in
Kiambu. Daar is een voormalig
docent van de SBBO, Jan Bosch,
werkzaam, en zodoende.
Het is de bedoeling, dat voor de
loterij 15.000 loten worden
verkocht. De opbrengst zal
worden besteed aan een
schoolbibliotheek aan de
bakkerijschool in Kenia en voor
een houtgestookte oven op de
school.
Een groot aantal bedrijven in
Leusden heeft prijzen
beschikbaar gesteld voor de
loterij. Die is overigens door de
gemeente Leusden goedgekeurd.
De trekking vindt plaats op 27
april. De hoofdprijzen zijn een
magnetronoven, een reis voor
twee personen naar Parijs, een
pakket motorrijlessen inclusief
examen en een sportfiets. Verder
is er nog een groot aantal andere
prijzen van rond de tweehonderd
gulden of minder, beschikbaar
gesteld door de plaatselijke
middenstand.
Tijdens de aktie is in de school
(Clarenburg 1) in Leusden een
foto-tentoonstlling te zien van het
bakkerij-opleidingsprojekt in
Kenia.
Overigens staat Jan Bosch, de
docent via wie het kontakt is
ontstaan, rechts op de foto samen
met de eerste groep
bakkersleerlingen.
Joost de Jongh (WD) hield
vorige week donderdag een
vurig pleidooi voor ruimere
mogelijkheden voor de
gemeentelijke sociale dienst, om
iets méér te kunnen doen voor die
gevallen, die ingevolge de
normale regelingen in de knel
komen. 'Vanuit de sociaal-
liberale gedachte, daar lees ik de
laatste weken nogal eens wat
over1, zo hield Joost zijn gehoor
voor.
PvdA-er Jan Jacobs bleek blij
te zijn met dat geluid: Dat is dus
de eerste sociaal-liberale
zwaluw in Leusden' zei hij.
Maar of met die ene zwaluw nu
ook de socialistische lente in
Leusden is aangebroken...
Het is een wonder, maar ze
komen er: de werkbladen voor 't
Palet. Na een langdurige
inhaalrace van met name Ineke
Jansen van de PvdA nam de
gemeenteraad vorige week een
voorstel aan, om een krediet
beschikbaar te stellen.
Onmisbare dingen, die
werkbladen.
Dat bleek nog maar eens ten
tijde van de verkiezingen voor de
Provinciale Staten. Alle uitslagen
waren binnen, alle papieren
waren naar het gemeentehuis
gesleept, behalve die van het in 't
Palet gevestigde stembureau.
Die kwamen duidelijk als laatste.
'Geen wonder dat die het
laatste klaar zijn met de telling1,
constateerde toen één van de
aanwezigen, 'die hebben geen
werkbladen.'
In hoeverre dat een rol heeft
gespeeld bij het versnelde
besluit, om daar nu toch geld
voor beschikbaar te stellen,
vermeldt de geschiedenis niet.
Die bekers voor de Leusdense
schooljeugd hebben wat los
gemaakt. Zo wilde Ep Oostra van
D66 ook nog weten, of er wel
overleg was geweest met de
schoolhoofden (pardon,
direkteuren) van de Leusdense
basisscholen, over de vraag of er
wel echt belangstelling voor die
dingen was.
'Anders ben ik bang, om met
Wim Sonneveld te spreken, dat
die dingen tussen de
rododendrons terecht komen' zei
Ep.
Waarmee hij refereerde aan de
prachtige vertolking van
Sonneveld als de
opperstalmeester (Tk en de
koningin') uit het grijze verleden.
Aktueler had het natuurlijk
ook gekund, als Ep Tol Hansse
had geciteerd. Dan zouden
genoemde bekers namelijk niet
tussen de krentebroden en de
rododendrons terecht komen,
maar er achter. iUwaar we
tegen die in Leusden
ongetwijfeld WD-er Joost de
Jongh hadden aangetroffen, om
de aldaar gedeponeerde bekers
voor verder verval te behoeden.
'Die bekers, dat is een prima
belegging1, zo liet Joost tenminste
weten.
Het ging over de tarieven voor
het tennissen in de nieuwe
sporthal in Achterveld, waar
enige opschudding over bleek te
zijn ontstaan in de Leusdense
Raad.
'Als we het daar nu goedkoop
maken in vergelijking met
Leusden, weet ik niet of we daar
verstandig aan doen. Vroeger
kwamen Achtervelders naar
Leusden, waarom zouden
Leusdenaren niet naar
Achterveld kunnen' zei Lily van
Amerom.
'Om te trouwen', riep daarop
Achtervelds burgemeester Henk
Ossendrijver. Waarmee hij
ongezouten te kennen gaf, dat de
gang van zaken rond het
voormalige gemeentehuis in
Achterveld, en het trouwen in de
gemeente Leusden, hem nog
altiid niet bevalt.
Waar Lily van Amerom enige
maanden geleden in verband met
de Achterveldse sporthal als
eens de term 'De Zaal der
Zuchten' noemde, meende Bram
Vroon vorige week donderdag,
ook iets te moeten zeggen over
een naam voor de hal.
'Waarom niet een naam, die
iets aangeeft over hoe
Achterveld onder de oorlog heeft
geleden?' suggereerde hij.
Dan weten we er wel eentje.
'De Moespot' bijvoorbeeld. En
wel omdat helaas niet uitgesloten
moet worden geacht, dat dat
pand, met toch een geheel eigen,
én roemrucht oorlogsverleden,
binnen niet al te lange tijd zal
gaan verdwijnen. Bovendien kan
dan in één moeite worden
aangegeven, dat Achterveld niet
alleen onder de oorlog van '40 -
'45 heeft geleden, maar ook onder
de bezuinigingen van de jaren
tachtig.
Shakespeare zei het al: What's
in a name'. Op zich misschien
niet veel, maar zeker niet als
zelfs de naam niet bewaard zou
worden...
De discussie over de
tennistarieven voor de
Achterveldse sporthal leverde
nóg een aardige dialoog op.
Wethouder Gijs van Woudenberg
(CDA) verdedigde de goedkope
tarieven met de volgende
stelling:
'Na een jaar voor het normale
tarief zijn onze klanten weg. Zo
moet je de zaak niet oppakken. Je
moet juist de belangstelling
aanwakkeren.'
Harm Offereins (GPV/SGP)
onderbrak Gijs daarop met:
'Maar er was belangstelling.
Daarom is die hal gebouwd.'
Over verschillende politieke
uitgangspunten gesproken...
Joop Kool van Leusden'85 had
het vorige week danig aan de
stok met WD-wethouder Jan
Wagenaar. Joop zei tijdens de
raadsvergadering iets in de sfeer
van: ^e zou denken dat er iemand
belangen heeft bij het bedrijf,
waarmee hij op de firma Van
Schoonhoven doelde. Dit alles in
het kader van een nog te voeren
discussie over de vorm van
aanbesteden, die per 1 april
wettelijk anders is geregeld, dan
in het verleden het geval was.
Tegen het einde van de
discussie versprak Joop zich,
toen hij wilde zeggen: 'ik heb het
tegen iedereen.' Hij zéi echter: 'ik
spreek namens iedereen.'
Een koor steeg op, met name
uit de CDA-fractie, hetgeen op
zich, gezien de achtergrond van
de verschillende leden van die
fractie, natuurlijk niet zo
verwonderlijk was.
Maar het aanhoren van een
meer-stemmig gezongen 'Nee'
was op zich bepaald iets
bijzonders.
Voor de aandachtige luisteraar
valt er zo nu en dan wat af te
lachen. Wat te denken van het
volgende: inzake alle problemen
rond De Hakhorst deed
wethouder Jan Wagenaar een
dringend beroep op de mensen,
die al een bezwaarschrift hadden
ingediend, om daar nu verder
maar van af te zien.
Reden: de bedrijfsvoering in
het pand. Want er zijn in de
richting van de bedrijfsleider
verwachtingen gewekt', zei de
wethouder.
Daarmee kreeg hij bijval, uit
geheel onverwachte hoek. En
wel van PvdA-er Gert de Weerdt.
'Ik ben het helemaal eens met de
wethouder, dat er grote
verwachtingen zijn gewekt' zei
hij.
Waarmee weer een
onverwacht bondgenootschap is
vastgelegd.
De vraag, in hoeverre er
vraag bestaat naar een zeker
aanbod heeft onlangs, zo ver
nam ik uit de krant, ook m
Leusden tot een ruets aan dui
delijkheid over te wensen la
tend antwoord geleid.
Met als gevolg, dat het so
ciaal informatiecentrum haar
activiteiten heeft beëindigd.
Begrijpt u me goed, ik bedoel
daarmee slechts een element
vast te leggen van wat in gro
tere lijnen op veel meer maat-
schappehjke terreinen gaande
was en is. Onverlet is natuur-
hjk, dat het in wezen een spij
tige zaak is, dat een fors aantal
vrijwilhgers een eind ziet ko
men aan een bezigheid, die op
zich best nuttig, en zeer zmvol
had kunnen zijn.
Had kunnen zijn, want het
was het met, zo vernamen we
uit het betreffende bericht.
'Uitgangspunt was', zo lezen
we, 'dat een groeiende groep
mensen zelf de weg niet kon
vinden m de wirwar van hulp
verleningsinstanties.
Waarna even later wordt ge
constateerd, dat de vraag naar
die speciale informatie achter
bleef bij de verwachting: 'een
informatiecentrum van deze
orde was in Leusden niet echt
nodig', zo concludeerde men.
Exit het sociaal informatie
centrum.
De vraag, die zich bij het
lezen van een dergehjk bencht
als eerste opwerpt is natuur-
hjk, waar ooit de gedachte
vandaan kwam, dat een der-
gehjke behoefte wel zou be
staan. En daar. moet ik eerhjk
bekennen, heb ik zo mijn twij
fels. Zoals de berichtgeving
luidt, valt daar eigenlijk weinig
meer uit op te maken, dan dat
een aantal mensen weer eens
een sociologisch gat in de
markt ontdekt dacht te heb
ben, wat achteraf gezien al re-
dehjk gevuld bleek.
Naweeën pleeg ik dat soort
zaken altijd te noemen. Na
weeën van de roenge zestiger
jaren, waarm ïeoei een en alles
gedemocratiseerd en, met te
vergeten, toch vooral ook
geïnformeerd moest worden
In Leeuwarden smdeerde
een dame af op haar potteuze
bewustzijn dat, naar mijn be
scheiden mening, voor vele
intellectuele benaderingen in
teressant genoeg zou zijn, be
halve voor het behalen van een
titel. En in het verlengde daar
van kregen we dezer dagen te
horen, dat de jongelui, die
straks geacht worden uw kin
deren het een en ander aan
schoolse vaardigheden bij te
brengen, helaas nauwelijks
kunnen rekenen. Een repete
rende breuk is voor hen in het
kader van de wiskunde eerder
iets om op te lopen, dan om op
te lossen, zo begreep ik.
Naweeen, dus. Die in hun
redelijk lachwekkende effec
ten natuurlijk niet kunnen ver
hullen, dat ze voortvloeien uit
een hoogst eigenaardig feno
meen: het ontkennen van de
waarheid.
Die is namehjk nogal hard:
we leven in een land. waar op
allerlei terreinen de wet van
vraag en aanbod heerst.
En volgens sommigen is het
zaak, die realiteit vooral met
mee te laten wegen in aller
hande besluiten, akties, daden
of wat dan ook. Waarna men in
een later stadium tot de ver
bluffende ontdekking pleegt
te komen, dat het ideaal onder
de zware last van een zekere
reahteit als een plumpuddmg
in elkaar pleegt te zakken.
Maar je moet het wel bhjven
proberen, natuurhjk. Vooral
als het om iets gaat, dat uit
Amerika komt.
Heeft u het deze week ook
gezien, die praatpaal wt de
Tweede Kamer die de oplos
sing voor ons schrijnende cel
lentekort voorhanden dacht te
hebben? 'De mensen moeten
hun straf thuis uitzitten', sprak
die man. Waarbij hij als voor
delen noemde, dat het cellen
tekort zo werd opgeheven, dat
het goedkoper zou zijn, omdat
de mensen hun eigen levens
onderhoud zouden moeten
betalen, en dat het een minder
grote sociale druk op het gezin
zou leggen.
Het gehijg, waarmee deze
volksvertegenwoordiger m de
nek van zijn voorgangers in de
bezuimgingsrace zat te hijgen,
om toch vooral in beeld te ko
men en zo de weg te openen
naar op z'n minst een staatsse
cretariaat, werd ons nog net
bespaard.
'De mensen hoeven immers
niet meer uit het gezinsver
band weg te worden gehaald.
Ze hebben huisarrest, en kun
nen binnen het gezin bhjven
functioneren. Zo wordt het ge
zin niet mee-gestraft', orakelde
het betreffende Kamerhd. Die
ons verder nog meedeelde,
dat het m ika ook zo goed
functioneerde.
Nu bestaat natuurhjk de
kans, dat die man dit allemaal
zei in een vlaag van verstands
verbijstering. Dat soort moge-
hjkheden moet men nooit uit
sluiten, het zou de eerste keer
ruet zijn, tenslotte.
Maar stel, ik bedoel echt:
stél..dat die idioot het
meende, 'het gezin met mee-
gestraft.
Een op het terrein van hu
meur met te gemeten man of
vrouw in huis, die de deur niet
wt mag. Zou de hoeksteen van
onze samenleving daar niet on
der hjden? Een scheurtje oplo
pen misschien? Verpulveren,
mogehjk?
Nee, mevrouw, meneer. Dat
heeft u geheel verkeerd ge
zien, 'want m Amenka functio
neert het zo goed.
Neemt u van nuj maar aan,
dat het wordt ingevoerd. Thuis
'zitten.En dat het pas ter dis
cussie wordt gesteld, als de
eerste tien slachtoffers ten ge
volge van moord en doodslag
zijn gevallen.
Waarna we het weer fijn
verder kunnen hebben over
het abstracte fenomeen 'de na
weeën van de roerige zestiger
jaren.
Bij de post van deze week
troffen we tot onze grote
blijdschap weer een exemplaar
aan van wat zich ter redaktie van
de Leusder Krant inmiddels mag
verheugen op de naam
'Hoffmann's Vertellingen',
oftewel 'recherchetips voor het
bedrijfsleven.'
Het was uit die tips, dat we
enkele weken geleden onze korte
cursus fraude in deze kolommen
samenstelden.
Ook dit keer staan er meerdere
behartigenswaardige
mededelingen in het blad. Met
name opmerkingen ten aanzien
van accountants-controle, die -
nog altijd ingevolge het motto
'wie de schoen past trekke hem
aan' - de moeite waard zijn om er
kennis van te nemen.
Onder het kopje 'Dit jaar weer
méér winst?!' wordt gemeld, dat
het voorkomt dat er, ondanks
stijgende omzetten en ongeveer
gelijkblijvende kosten, een
pijnlijke verrassing kan
ontstaan.
En wel, omdat het rendement
gedaald blijkt te zijn. Daar
kunnen verschillende oorzaken
voor zijn. 'Maar als intern geen
aanvaardbare verklaring kan
worden gevonden, dan kunt u
zeker niet uw accountant
hiervoor verantwoordelijk
stellen. In de meeste gevallen
heeft deze immers uitsluitend de
opdracht uw boekhouding te
controleren, de jaarstukken
samen te stellen, belastingzaken
te regelen, alles op basis van de
hem ter beschikking gestelde
administratieve gegevens.'
Waarna het leerzame deel van
de uiteenzetting volgt, namelijk
de opmerking: 'Tenzij u
natuurlijk extra afspraken heeft
gemaakt om ook controles op
eventuele fraudes te doen
uitvoeren. Zo niet, dan ligt de
oplossing van uw problematiek
wellicht in onze samenwerking
met uw accountant op basis van
zijn cijfers en inzichten', zo prijst
het recherchebureau - uiteraard -
de eigen diensten aan.
Waarmee zo'n tekst natuurlijk
bepaald niet minder stof tot
nadenken geeft. Zoals
Hoffmann's Vertellingen
overigens altijd stof tot nadenken
geven...
Het is een bekend verschijnsel in
het vergader-wezen, dat een deel
van de tijd daarin wordt verspild
dankzij het universele gegeven,
dat vergaderaars graag hun
eigen stemgeluid horen.
Dat gaat echt opvallen, als het
om een vergadering van
enigszins ondergeschikt belang
gaat. En dat was vorige week
donderdag duidelijk het geval bij
de Leusdense gemeenteraad.
Op het laatste moment werden
de raadsleden ervan op de hoogte
gesteld, dat er geen besluit
genomen kon worden over 't
Ruige Veld, in verband met de
problemen rond de ontpachting.
We berichtten u daar al uitvoerig
over.
In plaats van de geboden
mogelijkheid aan te grijpen om zo
snel mogelijk een eind te maken
aan de vergadering, trad prompt
de' Wet van Niet Voor Niks
Gekomen' in werking: er wérd
wat afgezeurd...
Ep Oostra van D66 opende de
aanval op ieders geduld met een
opmerking over bekers voor de
Leusdense schooljeugd in
verband met het vijftigjarig
huwelijk van Prinses Juliana en
Prins Bern hardHet voorstel
was, daar geld voor beschikbaar
te stellen, hetgeen overigens ook
gebeurde.
Maar vraag niet hoe.
TVIeneer de voorzitter', sprak
de Leusdense democraat, 'als er
meer dan drieduizend van die
bekers worden afgenomen, krijgt
men op de prijs van vier gulden
vijfendertig cent korting.'
'Plus', zo vervolgde Oostra,
daarbij een opmerkelijke
gelijkenis vertonend met de
belastingambtenaar, waar
schrijver dezes al jaren mee
overhoop ligt, 'plus drie procent
korting bij kontante betaling.'
Zie.
Niet dat Ep Oostra tegen was,
daar niet van. Maar korting
bleek ook uit D66-oogpunt een
niet te versmaden zaak.
Hollandser kon het dus niet.
De constatering van CDA-er
Bram Vroon, dat de raad weer
eens werd 'overvallen' met een
voorstel, was wat dat betreft
reéler. *Want u kunt mij toch
niet vertellen, dat dit
huwelijksfeest niet te voorzien
was geweest', zo concludeerde
Bram Vroon.
En daar had hij natuurlijk
gelijk in. Helemaal los van de
constatering van burgemeester
Rademaker, dat 'dit soort zaken
nu eenmaal kan gebeuren.'
Daar had de burgemeester
weer gelijk in. Vooral inLeusden.
Wie overigens dacht, dat we er
daarmee waren, had weer eens
ongelijk. Want hierop volgde nog
een hele vertoning rond de
tarieven voor de nieuwe sporthal
in Achterveld.
Wat wil het geval? Die hal is
speciaal voor tennissers ooit
groter gebouwd, dan
oorspronkelijk het plan was,
maar nu lag er een voorstel om de
tennissers, die de 'incourante
uren' zullen krijgen toegewezen,
tegen een gereduceerd tarief
gebruik te laten maken van de
hal.
Dat nam niet iedereen het
college in dank af, zodat de
PvdA, Leusden'85, GPV/SGP en
D66 van mening bleken, dat er
gewoon f27,50 berekend zou
moeten worden, het tarief dat ook
elders in Leusden geldt.
Het college had in haar
voorstel f20,- staan, maar
daarmee bleken de alternatieven
nog niet uitgeput: Lily van
Amerom (WD) deed een
voorstel, om voorlopig maar f23
in rekening te brengen.
Zo waren er twee voorstellen,
waarover werd gestemd, nadat
er, zoals de Belg wel zegt, 'danig
gepalaverd' was.
Het resultaat: het voorstel van
het college werd aangenomen.
pop Leusden
edaktie: Hans Mosterd
rzijn zo onderhand wat van
dagen. Moederdag,
erdag, Dierendag.
nTiinderdag' dan? Aha. 'Het
ke dag kinderdag' is de
ddoener waarmee die vraag
ens weer wordt afgedaan,
iar naar het zich laat
den, komt daar snel een
aan.
ant het Amsterdamse
riott-hotel organiseert ook
ar weer de verkiezing van
toeder van het jaar.' Dus
passief kunnen kinderen,
moeder ze iedere keer weer
le dooddoener van het jaar:
3 selke dag kinderdag'
ji leept, hun moeder lekker
3 jpgeven. Wraak is hun deel
ui €t-
it zal ze leren. Maar,
>os, voor al die kinderen die
oon een fantastische moeder
ten, en die dat willen weten
bestaat de mogelijkheid, hun
der op te geven voor de titel
li der van het Jaar.'
K kunnen dat doen, door
chten, tekeningen, brieven
If gemaakte stripverhalen
sturen naar: Amsterdam
iott Hotel, Stadhouderskade
11054 ES Amsterdam, onder
i,j elding van TVIoeder van het
yj iters, kleuters, tieners en
assen kinderen, ze kunnen
,rt laai hun moeder
,pj Iragen, waarna meneer
d; is een keus zal maken.
Moeder van het Jaar krijgt
iboden: een
inmaakbeurt voor het hele
neen brunch op
ierdag, voor het hele gezin,
bij, zo meldt men ons uit
erdam, ook nog een
neringsbord hoort,
zijn benieuwd, of er
lense moeders zijn, die bij
landelijke verkiezing hoge
looien. Het moet natuurlijk
in, na de thema-ochtend
en in t Vooronder over de
wie een goede moeder is.
aangezien daar ook vaders
om waren, bestaat de kans
rlijk dat we in Leusden onze
en alsnog beter op
rdag kunnen zetten..
V
zici
ïlec
S-i
Sc
nak
gert °ieuws uit Stontenburg:
n sd re*d het eerste kievits-ei
eflS* j e gemeente Leusden
den.
co Vos, die in Stoutenburg
aan de Hessenweg nummer
veertig woont, was zo gelukkig.
Marco is veertien jaar en bezoekt
de Groene School in Hoogland.
Hij houdt het weiland, waar hij
dat eerste kievitsei vond, altijd in
de gaten vanwege de vogels. Zo
treft hij er, langs de slootkanten,
ook regelmatig eendenesten aan.
Wat de kieviten betreft: eieren
rapen is één, als dat is afgelopen
zorgt Marco er altijd voor, dat er
hekjes bij de nesten worden
gezet, zodat die met maaien en
met gieren niet worden vernield.
