W
,e>e<vT>ee*
<oooi5>o4e<*
*2.1
amour en glitter
3
t
f
Jazz in De Swarte Steegh
Broekhuis
Nat gaan (3)
Voor het
laatst te
laat...
Rolvast (1)
e iu< s,;f3**
Rolvast (2)
Kiezen (4)
Kiezen (1)
Kiezen (2)
Kiezen (3)
Palmpasen
Illusie
t-
"5—
Om te
lachen
Boezem
Aftrekbare
kringetjes
Overgestapt
Gespaard
Only words...
Hartstichting
Bemoeienissen
I.P.V.O. Prick
DONDERDAG 16 APRIL 1987
loep op Leusden
17
iJctie: Hans Mosterd
t gaan (1)
is me wat, in de gemeente
en. Is de discussie over
aan' nog altijd niet
ind, duikt het volgende
;tak al weer op.
is namelijk het geval? Na
den en maanden is het
ct tussen de gemeente
en en Zeistenaar J. Eising
avel 25 nog altijd niet uit de
i In dat conflict speelt de
ïat gaan', zoals bekend, een
le rol.
t gaan (2)
daar, dat we ons erover
lasden, deze weeek een
persbericht te ontvangen van de
gemeente Leusden, waarin aan
'nat gaan' werd gerefereerd.
Immers, inzake het conflict over
de kavel wil niemand iets zeggen
over de zaak. Eerst niet, omdat
het 'onder de rechter' was, wat
overigens helemaal niet waar
was, en nu omdat de advocaten
bezig zijn te proberen, een
schikking te treffen.
De zitbanken in de Leusdense
plantsoenen krijgen echter de
komende weken een verfbeurt,
zo meldde ons deze week de
gemeentelijke voorlichting. 'Met
behulp van de bekende bordjes
'NAT' zal worden aangegeven,
wanneer een bank een verfbeurt
heeft gehad en daardoor tijdelijk
beter niet gebruikt kan worden',
zo meldde men noest.
Enig nadenken leidde tot maar
één mogelijke conclusie: dit is
een geheel nieuwe
voorlichtingsactiviteit van de
gemeente, als proef in het kader
van de Notitie Voorlichting, die
onlangs het licht zag, en die tot
zulk een boeiende discussie
leidde in één der gemeentelijke
commissies:
Als publieks-service wordt u,
als ingezetene van de gemeente,
in navolging van het
gemeentebestuur, óok eens de
gelegenheid geboden, te voelen
hoe het is, om 'nat te gaan.'
Een alleraardigst initiatief,
dus.
Rob Peek, het raadslid voor
Leusden'85, was afgelopen
maandag voor het laatst bij de
commissie financien aanwezig.
Hij stapt wegens drukke
werkzaamheden op, en een
ander, Roelof Blauw, neemt zijn
plaats in. Helaas, Rob kwam
maandag te laat, waar hij
overigens zijn excuses voor
aanbood.
'Het is, dat het de laatste keer
is', zo hoorden we een ander
commissielid zeggen.
'Ja, daarom heb ik nu de
gelegenheid maar genomen',
reageerde Peek.
Even afwachten nog, of Roelof
Blauw straks de eerste keer op
tijd komt...
Men kan van CDA-er Bram
Vroon zeggen wat men wil, maar
niet dat hij niet rolvast is. Dat
bewees hij deze week weer eens,
tijdens één van de vele,
gemeentelijke
commissievergaderingen.
De discussie ging over de
problemen rond Sine Cura, een
aantal bejaardenwoningen in
Achterveld dat, als we de
verhalen geloven moeten - en dat
doen we - na vijftien jaar al half
op instorten staan. De Stichting,
die de huizen exploiteert, heeft
daarom bij de gemeente
(advertentie)
n e>V -■if'J
.1' 08 h,-o^L
S,!.,c.U"rC
Hl"-1 ..■rftoeS'
^5^" V" i
ICIC»
ert eNclllS,e>t cl""'1' W"**
p n ,jCuir 's
jlfce
IVIMININCIN
aangeklopt voor hulp. En Corri
Verduin vond dat maar niks.
'Een stichting, die wel
zelfstandig wil blijven, maar als
het fout gaat mag de
gemeenschap betalen, dat schept
maar precedenten', vond zij.
Bram Vroon vond dat maar
vreemd. 'Ik heb mevrouw
Verduin over Stichtingen wel
eens anders horen praten', zei hij.
'Maar dat kwam dan aan
iedereen ten goede', antwoordde
Corri.
*Maar Achterveld hoort ook bij
Leusden, zelfs met trouwen',
repliceerde Bram Vroon daarop.
Waarop liberaal Alrich Parson
concludeerde: 'Dat wordt niks,
met dat huwelijk.'
Bram had daarop het laatste
woord. 'Het gezin', zei hij, *blijft
natuurlijk de hoeksteen van de
samenleving.'
Zoals gezegd. Zeer rolvast.
avond even nadrukkelijk had
aangekondigd, gespreksnotitie.
Zo ziet men maar, waar wensen
in gedachten toe kunnen leiden.
Het antwoord van Alrich
Parson moet F ons haast
teleurgesteld hebben. 'Ik begrijp
wat u bedoelt. Maar ik zal
proberen te zeggen, wat ik
vanavond wil zeggen', liet Alrich
aantekenen.
Om dat, later tijdens de
discussie, voor diegenen die het
echt niet begrepen hadden, nog
iets aan te punten met: 'Ik geef
echt geen voorzet, vanavond.'
Waarmee de zaak weer ligt,
waar hij thuis hoort. Als het om
kiezen gaat, met betrekking tot
een raadsvoorstel, hoort die keus
namelijk in een college van
burgemeester en wethouders
thuis...
N-In de 'Zooz'vond afgelopen zaterdag een 'glamour- en glitter-avond'plaats. Voor al diegenen, die zelf
wilden ervaren, hoe het is om 'Dynasty-achtig' door het leven te gaan, in plaats van naar dat soort TV-
es te kijken.
n de belangstelling en hetkennehjke genoegen, dat onze fotograaf vastlegde, die avond, viel het intitatief
ie party' behoorhjk in de smaak.
Als ze het in het college van B&
W niet meer weten - en kwade
tongen beweren, dat dat nogal
eens voorkomt is er natuurlijk
altijd een prachtig middel, om
daar uit te komen. En om
tegelijkertijd te bekijken, wat
politiek gezien haalbaar is.
Dat gaat als volgt: je
vervaardigt een gespreksnotitie
met, pakweg, drie
keuzemogelijkheden, en die leg
je een paar commissies voor. Je
peilt de stemming en maakt
vervolgens een voorstel dat,
gezien die stemming, op een
meerderheid kan rekenen.
Alleen gaat dat niet altijd op.
Zo kim je de pech hebben, dat
iemand dat doorziet en
concludeert, dat het een heel
aardig - maar wel oud, hoor -
trucje is om iemand te laten
kiezen uit twee of drie
mogelijkheden. En wel omdat er
altijd eentje gekozen wordt.
Wat dat betreft is het net
handel. Wie iets totaal
onverkoopbaars heeft, biedt een
potentiéle koper twee
mogelijkheden, wat prijs,
omvang van de order, en
eventuele kortingen betreft. En
zie: de onverkoopbare handel
vliegt plots de deur uit.
Overigens probeerde Fons het
nog geen vijf minuten later nog
een keer, bij zijn partijgenoot
Bram Vroon. 'Wat zal het zijn,
meneer Vroon, geld of
contingenten?', vroeg de
wethouder op angstvallig
opgewekte toon.
En alhoewel Bram al eerder
had laten weten, dat hij 'een
lichte voorkeur' had voor
alternatief drie, kreeg Fons ook
hier lik op stuk.
'Ook ik zou graag eerst meer
informatie willen van het
college. Met name en toelichting
over de keuze van het college
waar het het het geld en de
contingenten betreft' kreeg de
wethouder te horen.
Waarmee hij opnieuw,
plotseling en geheel onverwacht,
vanuit een riante zetel tijdens een
commissievergadering, midden
in landgoed Den Treek stond.
Het bos in gestuurd.
Niet dat we willen beweren,
dat wat er de laatste weken in
Leusden speelt, helemaal verge
lijkbaar is, maar de gespreksnoti
tie over Sine Cura deed zulks wel
vermoeden. En dat niet in het
minst, vanwege de manier waar
op wethouder F ons Ummels de
verschillende commissieleden
blééf vragen om een zeer nauw
omschreven standpunt: kortom,
om een voorkeur uit te spreken
voor één van de in de gespreksno
titie aangegen alternatieven.
Dat ging trouwens wel op een
aardige manier, daar niet van. En
de manier waarop op al dat
gezeur om een standpunt
gereageerd werd, mocht er ook
zijn.
Zo vroeg Fons Ummels op een
gegeven moment aan Alrich
Parson: TVIeneer Parson, maakt u
het voorstel eens wat korter?'
Waarbij de wethouder overigens
even nadrukkelijk vergat, dat het
niet om een voorstel ging maar
om een, zoals hij dat eerder op de
Het is - voor wie het niet mocht
weten - inmiddels Palmpasen. En
dat is een tijd, waar allerhande
gebruiken mee verbonden zijn.
Zo meldde ons deze week de
Stichting Voorlichting Brood, dat
de gezamenlijke bakkers
minstens een miljoen paasbroden
zullen bakken.
Oude gebruiken ten aanzien
van brood zijn er ook. Zo zou het
broodhaantje herinneren aan het
offeren van dieren, door de
Germanen, en het ei aan de
vruchtbaarheid, die de zomer ons
brengt.
Eén van de aardigste
gebruiken is nog altijd het maken
van een Palmpasentak. Daar
horen broodhaantjes, hennetjes,
eendjes en ganzen op thuis,
allemaal van brood. Waar het om
gaat, is de boodschap. En die
luidt ten aanzien van de
gebruiken - let wel, niét ten
aanzien van Pasen zelf - dat de
zomer op komst is.
En - is het niet mooi - laat de
natuur daar nu op in lijken te
spelen? Of zou het toch andersom
zijn?
U had het misschien niet
gedacht, maar ook raadsleden
hebben soms illusies.
Soms ook niet, trouwens.
Neem nou zo'n mateloos
ingewikkelde zaak, als de
Waterschapslasten. Daar wordt
in Leusden al enige tijd over
gedim-damd, wat afgelopen
maandagavond nog een vervolg
kreeg. Toen kwamen antwoorden
van het college van B&W ter
sprake, op vragen van de PvdA.
Die antwoorden waren
misschien wel deugdelijk, maar
duidelijk was iets anders, zo
begrepen we van Harm
Offereins.
'Ik heb ze gelezen. Hoewel ik
eerlijk moet toegeven, dat ik het
niet helemaal heb gesnapt', zei
Harm.
Waaraan hij toevoegde: 'Maar
ik maak me ook niet de illusie,
dat dat echt nodig is.'
Dat hele verhaal over die
waterschapslasten had, zo bleek,
nog een ander probleem
opgeleverd. En wel, dat Bram
Vroon zich speciaal naar het
gemeentehuis had gespoed, om
er kennis van te nemen.
Om vervolgens tot de
ontdekking te komen, dat hij het
betreffende stuk al een tijdje
thuis had.
'Zou u er voortaan bij kunnen
zetten, dat we dat al hebben?',
vroeg Bram aan wethouder Fons.
Alrich Parson vond dat
overbodig, 'want bij mij ligt dat
allemaal naast mijn bed', zei hij.
'Goh, dan zul jij wel een dik
kussen hebben', repliceerde
Bram Vroon.
TOaést mijn bed, zei ik',
antwoordde Alrich.
'Ja, natuurlijk', reageerde
daarop Corri Verduin. 'want de
antwoorden van het college zijn
nu eenmaal vaak om te lachen.'
Als toeschouwer rest je op zo'n
moment maar één conclusie:
gevoel voor humor kan ook
verschillen.
De Historische Kring mag zich
dezer dagen in de aktuele
belangstelling verheugen van
het gemeentebestuur. Het gaat
om een subsidie voor de Kring, en
naar het zich laat aanzien, willen
de Raadsleden meer geven, dat
het college voorstelt. Dat werd al
duidelijk in de commissie
Welzijn.
De voorzitter van de
commissie Financien, wethouder
Fons Ummels, hield zich echter -
met de hand op de knip - op de
vlakte.
Corri Verduin vroeg het hem
nog eens heel nadrukkelijk: 'Het
voorstel in de commissie Welzijn,
daar weet u dus niets van?'
'Nee, daar weet ik niets van',
antwoordde Fons.
De conclusie van Corri baarde
opzien. 'Dus dat heeft de boezem
van het college nog niet
bereikt?', zei zij.
Bram Vroon, zo bleek
maandagavond, is pas een man
met historisch besef. Naar
aanleiding van de discussie over
de hoogte van de subsidie aan de
Historische Kring, kwam het
gesprek op de eigen bijdragen
van de leden.
'Dat valt in Leusden best mee',
zei Bram. 'Ik ben toevallig lid van
vier van die verenigingen. In
Amersfoort kost dat f25,-, in
Bunschoten f30,- en in
Renswoude een tientje.'
'Dat is dan zeker een klein
kringetje' concludeerde Fons
Ummels.
In Leusden betaalt men
overigens twintig gulden, zo
bleek uit het verdere betoog van
Bram Vroon.
Eén der aanwezige
commissieleden vond het maar
wat: *Dat hakt er allemaal wel in,
Bram', noteerden we.
Het antwoord ook.
'Dat valt best mee', zei Bram,
'want het is aftrekbaar.'
Waar de belasting al niet -
indirect - aan meebetaalt. Maar
ja, het is maar goed, dat wij niet
weten, wat we indirect allemaal
aan belasting betalen, moet u
maar denken.
De historische interesse van
Bram Vroon wierp wel vragen op.
Met name bij Harm Offereins.
"Waar komt de historische
interesse van de heer Vroon toch
vandaan', vroeg hij zich hardop
af.
Om meteen daarop zelf het
antwoord te geven: 'Maar ja, hij
is natuurlijk overgestapt van de
Unie naar de Kring, dan wordt het
verklaarbaar.'
En dat was, historisch gezien,
een zeer verantwoorde
verklaring...
Een wat hogere subsidie, zo
hier en daar, daar bleek het
scheidende raadslid Rob Peek
geen enkel bezwaar tegen te
hebben.
Mét reden.
'Bovendien is zoiets ook
volgend jaar geen enkel
probleem', zei hij. Want de
representatiekosten zijn ook dit
jaar al zoveel lager, dat moet
kunnen.' F ons Ummels maakte
daarop een grapje, als ware hij in
één persoon twee egeltjes: héél
voorzichtig.
TVIeneer Peek', zei F ons, 'we
hebben gespaard voor het
vertrek van de burgemeester.'
Toch benieuwd naar wat dat
dan mag gaan kosten...
Er werd maandagavond wat
afgepraat, over de subsidie aan
de Historische Kring. Volgens
Corri Verduin te veel ook nog.
'Hoe minder het bedrag, hoe
meer woorden', concludeerde zij.
'En dat, terwijl jij net had
besloten, om er vanavond eens
niets over te zeggen', reageerde
Harm Offereins.
Van wie was dat liedje ook al
weer: 'Only words'.
Zou het historisch besef in
Leusden zo ver reiken?
Een opwekkend bericht tot
slot. De opbrengst van de
collecte, die de Hartstichting dit
jaar in Leusden hield, bedroeg
f15.085,15.
Dat was, zo meldde ons de
organisatie, ruim duizend gulden
meer, dan vorig jaar. De
kollektanten, zo werd ons
verzocht door te geven, worden
hierbij van harte bedankt voor
hun medewerking.
Een bericht, dat u en ons een
hart onder de riem steekt.
Wethouder Fons Ummels: al 'hengelend' het bos m.
LEUSDEN - Algelopen donderdag was het weer zo ven jazz m de Swarte Steegh. Het kwartet Jan Verwey/Wiebe
Haanstra zorgde ook donderdagavond weer voor een sfeervolle avond. Hel is de bedoeling, dat er voor de zomer
nog twee zulke avonden worden gehouden.
Hoe het met u is gesteld,
weet ik natuurhjk niet. Maar
persoonlijk overkomt het me
nog wel eens, dat ik iets lees,
en dan prompt een soort
'deja-vu-gevoel' krijg. En als ik
me maar lang en hard genoeg
de moeite getroost, om te ach
terhalen waar dat vandaan
komt. wil die wetenschap nog
wel eens boven komen drijven
ook
Dat gevoel bekroop me af
gelopen week bij twee afzon
derlijke meldingen m de pers.
De eerste was een medede
ling, dat minister Deetman nu
persoonlijk wat gaat doen aan
ongewenste intimiteiten op
scholen.
De tweede was tweezijdig
De Paus had zich weer eens
ferm uitgesproken tegen echt
scheiding, en we mogen een
bisschoppelijk schrijven ver
wachten over - wat had u ge
dacht - Aids.
Het is met die dingen na
tuurlijk als met de zonal zie je
hem niet altijd: hij is er in een
zekere vorm altijd.
Bemoeienissen ook, dus.
En in een mate. waar een
redehjk denkend mens met re
gelmaat de broek van afzakt.
Want wat te denken van alle
holle woorden van de laatste
maanden: de strengere Aan
pak van de criminaliteit maar,
helaas, geen geld, reden
waarom we als gebaar het
hasj-museum dichtgegooid
zien?
Om maar eens wat te noe
men.
En zo kan een mens een heel
rijtje opnoemen. Zoals de me
dedeling, dat onze minister
van onderwijs dus nu de onge
wenste intimiteiten op de
scholen aan gaat pakken.
Dit - uiterst mocheus - m na
volging van de feministische
stroming in ons land, die in dit
speciale geval al jaren de nei
ging vertoont, 'Roomser dan
de Paus' te zijn.
Waarmee overigens niets
anders wordt bedoeld, dan dat
het voor ieder weldenkend
mens om een verwerpelijk
verschijnsel gaat, maar dat
men zo onderhand bij de wijze,
waarop dat soort zaken m be
paalde kringen behandeld
dreigt te worden, minstens zo
veel vraagtekens oproept, als
de oorsprong van de commo
tie.
Zo kan ook de kerk het ruet
laten, haar licht te laten schij
nen over aktuele zaken, zoals
echtscheiding en nu dus ook
Aids.
Een avond-vullend pro
gramma op de televisie is niet
genoeg: ieder moet zijn me
ninggeven. Het wachten is dus
nog op de protestanten (min
stens dne richtmgen) en uiter
aard de humanisten, die onge
twijfeld ook een geheel eigen
visie hebben op de betref
fende kwesties
Waarmee we belanden bij
dat punt van herkenning, waar
ik het straks over had.
Na ettehjke jaren herlas ik
onlangs 'Waar die andere God
woont' van Rentes de Car-
valho, gecompleteerd door
'Nederland: een bewoond gor
dijn' van Rudy Kousbroek.
Voor wie nog eens beargu
menteerd wil nalezen, hoe be-
lachehjk we in het overwe
gend protestantse Koninkrijk
aan de Noordzee eigenlijk zijn
is dat warm aanbevolen lec
tuur.
Vooral als we weer van de
Paasdagen krijgen, waarbij het
enige goede toeven waar
sprake van kan zijn, bij de ka
chel dient plaats te vmden.
Ook dat is natuurhjk een be-
lachehjk verschijnsel. Waar
mee de stelling verdedigbaar
wordt, dat u en ik ons slechts
hebben aangepast aan de om
standigheden, natuurhjk.
Maar daar wil ik me met
mee bemoeien.
