„Nog één jaar, dan houden we er mee op...misschien" ECHT... JE PROEFT T! slO mei Moederdag...! hans v.d. STEM AF OP MAZDA EN ONTVANG BIJ ONS 2.000,- AAN EXTRA'S welkeop wcllcooi» Doe mee,om te helpen! AUTO ISSELT R. BLOEMENDAL VERWEN MOEDER MET EEN SPARTA WANT r~w 2 weken over tijd en... Cï P. van Uhm en L. van Uhm-Lammers openden 25 jaar geleden café-restaurant ,de Roskam' in Achterveld -0 Een Sparta-fiets is gemaakt met oog voor W Jr detail en verkrijgbaar bij de vakman met oog voor detail. Uw Sparta-fietsenvakman: M.OSNABRUGGE MAZDA. BEWEZEN RIJPLEZIER. DONDERDAG 7 MEI 1987 LEUSDER KRANT (Door Hans Papenburg) ACHTERVELD De heer P. van Uhm (60) en zijn echtgenote, mevrouw L. van Uhm-Lammers (56), vieren op 15 mei dat zij die dag 25 jaar geleden hun hotel-café-restaurant „de Roskam" in Achterveld openden. „Het is altijd hard werken geweest. Zeven dagen per week en vaak 24 uur per dag," zegt Van Uhm over een kwart eeuw „de Roskam". „Maar als je, zoals ik, met het vak bent opgegroeid, kijkje daar toch anders tegenaan. Je moet niet denken dat wij beklagenswaardige mensen zijn. Integendeel, we hebben ons er altijd heel prettig bij gevoeld. We hebben hier een machtige tijd gehad. Wél worden we nu een dagje ouder, natuurlijk. Nog één jaar, hebben mijn vrouw en ik daarom tegen elkaar gezegd. Dan houden we er mee op...misschien." De heerP. van Uhm en mevrouw L. van Uhm-Lammers herdenken 15 mei, dat zij 25 jaar geleden hun hotel-café-restaurant „de Roskam" in Achterveld openden, (foto. Hans Verhorst) Van Uhm moet er naar eigen zeggen eigenlijk nog met aan denken dat hij „toch ooit een keer" zal moeten op houden met het werk dat hij van jongs af aan gedaan heeft. Op jeugdige leef tijd werkte hij al in het horeca-bedrijf van zijn ouders. 33 jaar geleden be gonnen zijn vrouw en hij een eigen zaak in 's Heerenberg. In 1962 verna men Van Uhm en zijn echtgenote via relaties, dat er een café te koop stond in Achterveld. „We hadden nog nooit van het dorp gehoord," zegt Van Uhm. „Toen we besloten er een kijkje te gaan nemen hebben we er zelfs nog uren naar moe ten zoeken. In Barneveld raakten we het spoor bijster, omdat Achterveld daar toen nog niet met wegwijzers werd aangegeven." Eenmaal in het dorp aangekomen troffen Van Uhm en zijn echtgenote er een uit de vorige eeuw daterende café aan, pal tegenover de kerk. De ligging van het café benadrukte de centrale rol die het al sedert jaar en dag had vervuld in de Achterveldse gemeenschap. Sinds Van Uhm en zijn vrouw het in 1962 hebben overgeno men is daar geen verandering in geko men, al bouwden de nieuwe eigenaars het café van destijds in amper tien jaar om tot een volwaardig cafe-hotel-res- taurant. Nog steeds houden veel verenigin gen er hun vergaderingen, heffen de stamgasten er hun glazen, worden car- navalvierders er prettig dronken, vie ren jonge echtelieden er hun bruiloft en eten begrafenisgangers er hun broodjes. Helemaal een traditie zijn de zondagse koppen koffie en borrels, die de kerkgangers er na de mis gebruiken. Na de eerste mis de oude boeren, die net als vroeger in de kerk gescheiden zitten van de vrouwen en na de tweede mis de jongere boeren, die er, zónder hun vrouwen, praten over agrarische aangelegenheden. „Er is natuurlijk van alles veran derd," zegt Van Uhm. De boeren die vroeger met paard en wagen naar hier kwamen d' Ouwe PeerdestaP' her innert daar nog aan komen tegen woordig met de auto. „Bovendien ko men ze vandaag de dag niet meer in de eerste plaats naar een café om er te drinken, hetgeen vroeger zeer beslist wel het geval was. Ook komen er te genwoordig veel meer klanten van buiten het dorp, dan in het verleden. Maar dat alles neemt niet weg dat „de Roskam" nog steeds eén van de ont moetingspunten is, voor de Achtervel- ders zelf. Wat hier allemaal niet ge beurd en besproken is... Ik zou er wel een boek over kunnen schrijven. Voor de vaste klanten ben ik, zoals zoveel café-eigenaren, toch altijd een soort biechtvader geweest." De uitnodiging eens een tipje van de sluier op te lichten doet Van Uhm even twijfelen. „Tja, om zo even wat te noemen is niet gemakkelijk. Er valt natuurlijk echt wel veel leuks te ver tellen, maar zulke verhalen moeten eigenlijk als vanzelf op komen borre len. Ze op commando weer voor de geest te halen is ondoenlijk." Een ambtenaar uit Utrecht, die juist op dat moment komt controleren hoe het in „de Roskam" is gesteld met de hygiéne, brengt Van Uhm echter op het goede spoor. Ineens schiet de Ach- tervelder een leuk verhaal te binnen. „Toen we hier net waren begon nen," zegt hij „hadden we ons ser vies-goed nog in open kasten staan, met alleen maar een gordijntje er voor. Nu had je in die tijd drie verschillende controle-diensten, die met z'n drieën goed waren voor zo'n dertien inspec ties per jaar. Juist op pad voor een of ander akke fietje zag ik de auto van één van de inspecteurs langs de weg staan. De inspecteur zelf stond tegen een boom een plas te doen. Toen ik even later thuis kwam, was hij daar al een tijdje aan het rondsnuffelen, op zoek naar ongerechtigheden. Alles was prima in orde, op dat servies-goed in die kastjes na. Daar viel die man over. Net toen ik de keuken binnenstapte pakte hij een bord uit de kast, om te voelen of er ook stof op zat. Na het tegendeel geconstateerd te hebben, wilde hij het weer in de kast terug zetten. Ik was hem echter net een stap voor. „Geef maar hier dat bord," zei ik. „Net heb ik je tegen die boom zien staan en nu zit je met je vieze vingers aan mijn servies... Ik wil het daarom graag eerst even afwassen." De inspec teur wist geen stom woord te zeggen. Zonder verder commentaar is hij ver trokken." Familie-bedrijf „De Roskam" is een echt familie-be drijf, met slechts twee personeelsleden in vaste dienst: de kelner en „het meisje". Koken doet mevrouw Van Uhm zelf, terwijl ook de drie kinderen van het echtpaar 'regelmatig' worden ingeschakeld. Als het erg druk is zijn zelfs de beide schoonzoons niet te be roerd de handen uit de mouwen te steken. Pas in het uitsterst geval doet „de Roskam een beroep op uitzend krachten. „Juist omdat we hier met zo weinig mensen werken," zegt Van Uhm „is er elke dag wel weer een bepaalde span ning. Niet dat we ooit bang zijn ge weest, dat we het niet zouden klaren, hoor, maar het is zo nu en dan beslist aanpakken geblazen. Zoals we ons nu voelen kunnen we het allemaal nog goed volhouden, maar daar kómt een keer een eind aan. Te meer daar we zeven dagen per week geopend zijn, is het logisch dat je op den duur begint te voelen datje een dagje ouder wordt. Het komt geregeld voor, dat we tot na middernacht zitten te wachten op enkele hotelgasten, ter wijl anderen de volgende ochtend om zes uur al graag willen ontbijten. Op die manier maak je lange dagen. Slag om de arm Aan de andere kant maakt die enorme betrokkenheid bij het bedrijf het juist weer zo moeilijk om te aan vaarden dat je een keer op moet hou den. Vandaar, dat mijn vrouw en ik een slag om de arm houden, als we zeggen dat we het over een jaar voor gezien houden. Voor het gemak om schrijven we die termijn dan ook maar als een streefdatum. Als het eenmaal zover is zien we wel weer verder." Op de valreep schiet Van Uhm nog een aardige anekdote te binnen. „Toen we hier al een jaar of twee zaten," vertelt hij „wilde een van de toenma lige dorpsfiguren weten, of we ons al wat thuis begonnen te voelen. Vroeger had je ze nog, die dorpsfiguren, tegen woordig niet meer. Aris Boerse, zo heette hij, dronk die dag zoals altijd cognac met suiker. Omdat het erg druk was, duurde het even eer zijn zojuist leeggedronken glaasje opnieuw werd gevuld. Hij tikte er tegen met een theelepeltje, óók al zoals altijd, om ons tot spoed te manen. Toen ik vrijwel onmiddellijk daarna bij hem stond vroeg hij me: „Ben je nu al een beetje gewend, buur?" „Aan Achterveld wel," antwoordde ik „maar aan jou wen ik nooit." Reis De kinderen van Van Uhm en zijn echt genote hebben besloten vrijdag 15 mei een receptie te houden, ter ere van het feit dat het dan precies een kwart eeuw geleden is, dat hun ouders „de Roskam" openden. Genodigden hebben ze gevraagd geen ka- do's mee te brengen, maar geld te storten op een speciaal voor de gelegenheid ge opende bankrekening te storten. Het geld, zo stellen ze, zouden hun ouders kunnen gebruiken voor de eerste kilometers van een grote reis, die zij in de toekomst willen gaan maken. „Als we ons uit de zaak terug hebben getrokken," legt Van Uhm uit „willen mijn vrouw en ik naar familie in Nieuw-Zee- land. Volgend jaar, dus... misschien. Arnhemseweg 93. Leusden, tel. 03498-1461. Voordelige grootverpakking Paardehrnk ?ske 12.70 Hondehrnk ?skg 31.35 Konijneknrrel 25 kg 13.65 Geitehrnk 25 kg 1 2.05 Schapehrnk ?5 kg 12.50 I.egmeel ?skg 15.10 ACHT ERVELD. Hessenweg 206. tel. 1604 PUTTEN'. Achterstraat 47. tel 52441 WOUDENBERG. Parallelweg 4, tel 2314 BARNEVELD. Van Zuylen van Nieveltlaan 75. lel 15177 DE GROTE GROENE VAK WINKEL Zwanger Jz .I/ J/ J/ U/ ,1/ «X* sX* vX* vX* \X 3/ *X» «X* »X» vX- J/ -X »T* «T" 'T* 'r «r* 'Ts «T*» 'T* 'T' hoven Winkelcentrum „de Biezenkamp", 033-941238, Leusaen-C. In de eerste -t maanden van uw zwangerschap bevat uw urine een hormoon waarmee Moeders voor Moeders onvruchtbare vrouwen kan helpen. Bel voor informatie of aanmelding gratis lKvl)228l)70of uw inthnnalrice Mevr. M. Roosma. 033-622258. Mazda geeft in elke klasse de toon aan. Boven dien trakteren wij iedere particulier die tussen 1 en 17 mei a.s. een nieuwe Mazda 323, Mazda 626 of Mazda 929 (met geel kenteken) koopt op een accessoirespakket ter waarde van 2000,-.* Een pakket waar muziek in zit: een 4 x 10 Watt stereo radio-cassetterecorder met computergestuurd anti-diefstalsysteem, inclusief vier speakers, antenne; compleet ingebouwd. Een klinkende actie die ook nog eens vergezeld gaat van klinkende inruilprijzen. Tot ziens op ons Mazda 2000 Festival! of 1000.- in contanten Official MAZDA dealer voor Amersfoort en Leusden. Fluorweg 43 - Amersfoort Telefoon 033-622263. Allround Japanse car centre, met meer dan 50 occasions in alle Japanse merken. MAZDA-servicedealer voor Leusden. Zwarteweg 28 - Leusden-C Telefoon 941587. Ook APK-keuring. Openingstijden van ma. t/m vrij. 7.30 tot 18.00 uur. Zaterdag 8.00 tot 18.00 uur.

Historische kranten - Archief Eemland

Leusder Krant | 1987 | | pagina 8