ten club om wat bij op te
Iteken, niet om te leuteren'
Balanceren op de rand'
interview o
donder
Provincie wil korten op
subsidie Scouting Utrecht
Qederlandse Christelijke Vrouwen Bond kwart eeuw in Leusden
Cursussen voor plaatselijke groepen komen in gevaar
dichtbundel van Leusdense Inge Argot is verkoopsucces
DONDERDAG 5 NOVEMBER 1987
interview
Door
Jaap Riewald
door Marianne de Valck
iEUSDEN - Op vijf november 1962 kreeg Leusden (toen
log Hamersveld geheten) haar eigen afdeling van de Ne-
erlandse Christelijke Vrouwen Bond (NCVB). Wie daar-
oe toen het initiatief nam, en hoeveel mensen daarbij aan
rezig waren, weten de huidige bestuursleden en de leden
an de "jubileum" comissie, waarmee de medewerkster
an de Leusder Krant sprak, niet. Waarom het initiatief
enomen werd wèl. In Leusden wilden de Christelijke
rouwen hetzelfde als de landelijke NCVB, die in 1919
uerd opgericht: christelijke vrouwen informeren op
taatschappelijk, staatskundig en cultureel gebied",
at willen de dames van de NCVB Leusden vandaag de
ag nog steeds, al is de benadering van de onderwerpen
u wat anders dan toen.
Clark
DOMINEES
Nederlandse Christelijke
iwenbond Leusden wil graag
[zinnige, gezellige vereniging
Zinrug in de eerste plaats de
[gen, die eens per maand wor-
gegeven, gezellig door het
^Je contact van de vrouwen
tiling. "De meeste mensen
[d zijn van de NCVB. zijn dat m
jerste plaats om er wat van op
:ken, niet om koffie te leute-
zoals een van de aanwezigen
krachtig omschrijft. Die be
ing heeft alles te maken met
pzet van de NCVB in 1919. De
toen had weer van alles te
n met het (vrouwen)kies-
dat dat jaar van kracht werd.
Voor moesten vrouwen mon-
lemaakt worden. De kerk was
bij het bindende element,
een van daaruit georgani-
6 werd. was toegankelijk voor
nemer^ren die in die tijd zonder
ien met vaak ergens naar toe
'n De Nederlandse Christe-
'rouwen Bond was in opzet,
dat het woord gebruikt
I b een progressieve ver-
I I Progressief willen de
vrouwen hun vereniging van van
daag liever niet noemen. Behalve
dat progressief "zo'n beladen
woord is", erkennen ze dat het
"vroeger voor moeders met vaak
veel jonge kinderen veel meer
een daad was om uit te breken"
dan nu het geval is. Liever om
schrijven zij zich als een ver
eniging "van roldoorbrekende
moderne vrouwen, met een chris
telijke levensovertuiging". De
wens om. net als in het begin, de
leden te informeren over actuele
zaken, problemen en normen be
spreekbaar te maken en mondig
heid en ontwikkeling te bevorde
ren, is nog steeds het richtsnoer
bij het samenstellen van het pro
gramma Vrouwen die al twintig
jaar of langer lid zijn van de bond,
met gemiddeld zo'n zeven lezin
gen per jaar, hoorden een aantal
onderwerpen meerdere malen,
"maar" zeggen ze "steeds op een
andere, eigentijdse, manier bena
derd" "Vroeger hadden we on
derwerp als omgaan met leven en
dood, nu over euthanasie"
Vroeger verzorgde de dominee
veel vaker een inleiding dan te
genwoordig, regel was zelfs "om
de week". De dominee "deed het
immers voor niets" en "dominees
hadden toen overal verstand van"
Tegenwoordig zijn er steeds meer
vrouwen die 'ergens" verstand
van hebben en daarover komen
vertellen. Kwamen vroeger veel
bijbelse onderwerpen aan de
orde, naast bijvoorbeeld "de toe
komst van Israël", kindermishan
deling" en "Vrouw in de poli
tiek". Tegenwoordig kunnen
deze onderwerpen nog steeds
naast: "Vrouw en werk, de ethiek
in de gezondheidszorg en uitko
men met het inkomen". De dames
zijn allemaal enthousiast over de
lezingen "Juist wanneer de kinde
ren naar de middelbare school
gaan is het leuk te ontdekken met
ze mee te kunnen praten. Want
waar ze mee thuis komen, wist ik
ook, via de NCVB" Natuurlijk is
niet iedereen over iedere lezing
even enthousiast. Dat kan behalve
aan het onderwerp ook aan het ni
veau liggen. Af en toe hebben de
vrouwen het gevoel door de spre
ker te laag te zijn ingeschat "Dan
ontstaat er een soort giechelstem
ming".
SOCIAAL CONTACT
Hoewel de waardering voor de in
formatievoorziening groot is, blijkt
dit voor de meeste vrouwen niet
de aanleiding om lid te worden
van de NCVB In de beginperiode
luidde het meest gebruikte argu
ment "Er was niets in Leusden"
Hamersveld was grotendeels ka
tholieke en de christelijke vrou
wen voelden de behoefte zich
aaneen te sluiten. Tegenwoordig
zoekt men bij de bond contact.
Het sociale contact leeft vooral tij
dens de nevenaktiviteiten van de
bond: de reisjes, de koffieochten
den en leeskring. De reisjes zijn
vooral dagtrips naar bijvoorbeeld
de Heilige Land Stichting. Paleis
het Loo. het Poppenmuseum in
Amersfoort of het Singermuseum
te Laren. De koffieochtenden zijn
er vooral om nieuwe leden ver
trouwd te maken met de bond
LEESKRING
De leeskring staat "onder leiding
van iemand die verstand van
heeft" Sinds een jaar is dat me
vrouw M de Meyer Zij behandelt
dit jaar, eenmaal per maand, de
vrouwenliteratuur. ,,Van Saartje
Burgerhart naar Sprotje" "Een
soort Nederlandse literatuurles,
waar ze tegenwoordig op de mid
delbare school zelfs geen tijd voor
hebben" De plaatselijke afdeling
werkt zefstandig maar voor de le
den bestaat de mogelijkheid om
cursussen en/of themadagen bij
te wonen die georganiseerd wor
den door "het gewest" of de lan
delijke vereniging.
Samenwerking
De Leusdense NCVB afdeling telt
ongeveer zeventig leden Het ver
loop is groot, vooral door verhui
zingen vallen steeds mensen af en
komen er weer bij. Hoewel het ar
gument "er is niets anders in Leus
den" met meer op gaat en het lid
worden van de bond op chnste-
lijke grondslag, slechts een van de
vele mogelijkheden is, blijft de
Bond op sterkte, groeit zelfs iets
De samenwerking met de andere
vrouwenbewegingen in Leusden
kenmerkt zich vooral door inter
kerkelijke contacten. "Wij zijn
vrouwen die al jaren over de kerk
muren heenkijken". "Wereldge
bedsdag is een initiatief van de
NCVB die daarmee in de jaren
twintig begon als Vrouwen-we
reld-gebedsdag". Door de coördi
natie van de vrouwenraad kunnen
lezingen soms met elkaar gecom
bineerd worden. De NCVB be
stuursleden blijven een zelfstan
dig NCVB voortstaan. "Wij heb
ben toch iets eigens. Het is toch
anders als je eigen dominee het
vertelt".
Afgevaardigden van de andere
vrouwenverenigingen zijn na
tuurlijk van harte welkom op het
feest dat door de feestcommis
sie, die zich liever jubileumcom
missie laat noemen wordt voor
bereid. Maandag 9 november in
het Dienstencentrum aan de
Beuafortweg.
Bestuursleden en leden van de jubileumcommissie van de Nederlandse Christen Vrouwen Bond.
(Van de redaktie)
LEUSDEN/UTRECHT - Het gewest Utrecht van Scouting
Nederland is erg ongerust over de beslissing die de Pro
vinciale Staten (PS) van de provincie Utrecht nog dit jaar
zullen nemen over hun subsidie. In een persbericht schrijft
de organisatie, dat iedere korting daarop leidt tot 'ver
zwakking' van het team dat momenteel bestaat uit vier
beroepskrachten, die vrijwilligers trainen in het geven
van cursussen. Ook de Leusdense Scoutinggroep 'Manito
ba' zal op deze wijze te maken krijgen met de eventuele
korting.
PS zijn van plan om subsidiering
van zogenaamde identiteitsgebon
den jeugd- en jongerenorganisa
ties 'af te bouwen'. Dat blijkt uit het
jongste plan betreffende het So
ciaal Cultureel Beleid van de pro
vincie. Ook Scouting gewest
Utrecht valt onder deze groep or
ganisaties. Het Scoutingbestuur
van het gewest schrijft in een brief
aan de leden van PS, dat de conse
quenties van deze voornemens zijn:
het wegvallen van de waarbor
gen voor kwaliteit en continuïteit
van de begeleiding, - het wegval
len van de administratie en organi
satorische ondersteuning; - als ge
volg daarvan het m gevaar brengen
van de vrijetijdsbesteding van vele
vrijwilligers; - het wegvallen van
arbeidsplaatsen.'
Aan het emde van de brief staat:
'Wij vragen u: Is het werkelijk uw
bedoeling deze organisatie en haar
beroepskrachten met twee regels
uit uw provinciaal beleid te schrij
ven9' Dit jaar kreeg de Scouting
Utrecht nog een subsidie van
260.000,-. Volgend jaar wordt dat
al minder als gevolg van een kor
ting Met onder meer de bnef aan
PS probeert de Utrechtse tak van
Scouting Nederland te voorkomen,
dat de provinciale geldkraan hele
maal wordt dichtgedraaid.
Rob Blans, penningmeester van
de Utrechtse Scouts, vertelt over de
eventuele gevolgen voor de Leus
dense Scoutinggroep 'Manitoba':
'De groep zal merken, dat het
moeilijker wordt om leiders op cur
sus te sturen. De deskundigheid op
het gebied van bijvoorbeeld het
houden van kampen of een vaar
tocht, zal moeilijk of met op het
huidige niveau kunnen worden ge
houden, met alle gevolgen van
dien.'
/dens de avondjaarmarkt die op 19 september in en om winkelcentrum
e Hamershof werd gehouden, gebeurde er iets, dat nagenoeg verloren
ing in het geluid van muziek en ander 'feestgedruis'. De Leusdense
chteres Inge Argot presenteerde namelijk een dichtbundel aan het
igen' publiek. Nu idles in Leusden weer in rustiger vaarwater is terecht
v pkomen. ging onze correspondent Jaap Riewald bij haar op bezoek Hij
>raJc met haar onder meer over het gezin waaruit ze komt, haar levens-
b op én haar dichtbundel.
u
LEUSDEN - 'Balanceren op de rand'. Zo heet de dichtbun
del van Leusdenares Inge Argot, waarvan de eerste druk
op 5 september van dit jaar het licht zag. De bundel bleek
een succes te zijn. De eerste druk was snel uitverkocht, de
tweede verscheen twee weken na de eerste, en de derde
lde vorige maand van de persen. Voor de dichteres komt
dit heel onverwacht. Ze heeft hier beslist niet op gerekend.
)e reden waarom Inge Argot gedichten schrijft, is volgens
laar zelf 'steeds weerkerende depressiviteit'.]
noemde plaats en gingen zij wonen
in Heemskerk (NH). In 1968 werd
een zoon geboren en in 1971 een
dochter. Beiden zitten thans in hun
eindexamenjaar. In 1974 kreeg
haar man het beheer over een ben
zinestation aan Rijksweg 28. de ver
huizing naar Leusden-Centrum
werd een feit.
Op aanraden van een maat
schappelijk werker begon zij, zoals
dat heet, de dingen van haar af te
schrijven. Het was inmiddels 1979.
Toen al had zij verschillende ge
dachten op papier gezet. Maar tot
een boekuitgave was het toen nog
met gekomen.
Inge Argot vertelt ons tijdens het
gesprek dat de eigenlijke aanlei
ding tot het publiceren van haar
werk een steeds weerkerende de
pressiviteit is. Het overlijden van
haar stiefvader m 1979 en dat van
haar oudste zusje op negenender-
tigjarige leeftijd in 1980 hebben de
depressies verhevigd.
Aangespoord door haar psy
chotherapeute en zich gesteund
wetend door een goede vnendin,
besloot Inge Argot onlangs om de
Als jongste m een gezin werd zij
Rotterdam geboren op 19 mei
13 tijdens een bombardement
eds enkele weken na haar ge-
arte gingen haar ouders uit el-
ir: moeder bleef alleen achter
t vijf kinderen. De vader her-
uvvde na de oorlog en emigreer-
naar Canada. Hij woont daar nog
eds - als weduwnaar - en is 77
r oud. Moeder hertrouwde toen
e zeven jaar oud was. Uit dit
velijk werd een dochter gebo-
Haar moeder is thans dneen-
entig jaar oud, sinds 1979 wedu-
en nog altijd woonachtig te Rot-
dam.
Nat de eigen levensloop van
e Argot betreft: na de lagere
looi volgde zij een vierjarige
lo-opleiding. Avondschool waar
|o.a. steno, handelscorrespon-
itie en conversatie-vreemde-
n volgde Op zestienjarige leef-
stapte Inge haar eerste baan
ten als aankomend stenotypis-
Vanaf haar achttiende jaar was
.verkzaam als direktiesekreta-
;e bij voornamelijk buitenland-
ledrijven, o.a. uit India en Ame-
Haar arbeidsplaatsen waren
Rotterdam, Den Haag en Am-
dam.
>p een-en-twintigjarige leeftijd
huisde Inge Argot naar Scheve-
jen, waar zij haar man ontmoet-
Na onder andere gewoond te
ben in Den Haag en Haarlem,
wden zij m 1967 in laatstge-
Het woord 'pennevruchtengaat niet op voor de gedichten van Inge Argot.
Zij maakt ze namehjk op een elektromsche schrijfmachine met een printer.
De aanduiding 'printervruchten' zou dus meer op haar plaats zijn.
Opvallend in de lay-out van de
gedichtenbundel is het gebruik
van een computerprinter. Het
leestekengebruik is uiterst mini
maal. In slechts een klem aantal
gedichten wordt er gebruik ge
maakt van leestekens. Bij navraag
blijkt er niet direct een reden voor
te noemen: „de emge verklaring
zou kunnen zijn dat ik probeer een
ntme, een melodie aan te brengen
in mijn gedichten: iets essentieels
voor een gedicht. Er moet een be
paalde cadans aanwezig zijn.Bij
het gedicht „Kerstgedachte" vindt
men heel nadrukkelijk een vraag
teken aan het eind:
KERSTGEDACHTE
mijn huis getooid
de boom versierd
warm en behaaghjk
binnen
zoveel wensen gekregen
zoveel wensen verstuurd
wanneer
zal het feest
echt beginnen
Kennelijk plaatst Inge Argot
leestekens, wanneer ze echt van
belang zijn. In alle andere gevallen
heeft de lezer de vrijheid de tekst
in gedachten van dergelijke tekens
te voorzien.
De dichtbundel doorlezend, ont
kom je met aan de gedachte, dat je
te doen hebt met een autobiogra
fisch werk. Inge Argot bevestigt
dat: „De volgorde van de gedich
ten. zoals die zijn opgenomen,
stemt ook precies overeen met de
chronologische volgorde, waarm
ik ze heb geschreven. In 1979 ben
ik begonnen met dichten in school
schriften. Het eerste schrift heb ik
genoemd „Spuit-1". Ik dacht toen
bij mezelf: Als ik bij „Spuit-11" ben,
dan lukt het misschien wel. Inmid
dels ben ik aangeland bij „Spuit-
16". Samen met mijn vriendin heb ik
uit die „spuiten" een selectie ge
stap naar publiciteit te zetten: Niet
zonder succes. De dichtbundel van
Inge Argot heet „Balanceren op de
rand". Een eerste druk verscheen
op 5 september 1987, een tweede
druk reeds twee weken nadien,
terwijl in oktober 1987 de derde
druk van de persen rolde. De bun
del is verkrijgbaar bij „De vrou
wenboekhandel" in Utrecht, de Al
gemene Boekhandel in Amersfoort
en bij 't Laeckmannetje te Hoevela
ken. In Leusden is de bundel ver
krijgbaar bij Boekhandel „De Ha
mershof'.
Inge Argot is druk bezig met
haar tweede en derde gedichten
bundel, waarvan zij hoopt dat zij
achtereenvolgens in maart en sep
tember 1988 het licht zullen zien.
LEESTEKENS
Dichteres Inge Argot met haar dochter Marjolein. De laatste ontwierp onder de pseudoniem 'Micc' de omslag van de bundel.
maakt van gedichten die voor pu-
bhkatie in aanmerking konden ko
men. De uiteindelijke vorm van de
gedichten, zoals ze zijn afgedrukt,
is een gecomprimeerde: sommige
gedichten waren in eerste aanzet
pagina's lang. Hoe meer gecompri
meerd je je gedachten kunt weer
geven, hoe meer ze aan kracht win
nen. Bovendien biedt dat de lezer
het voordeel om zelf te gaan
denken.
INCIDENTEEL
Zoals hierboven al werd opge
merkt, heeft Inge Argot reeds eer
der de pen ter hand genomen:
„Toen ik veel verdriet had, heb ik
gedichten geschreven. Die ge
dichten waren echter incidenteel.
Ik heb de scripts verscheurd. Wel
ben ik altijd passief bezig geweest
met dichten. Reeds als klein meisje
had ik al een enorme leeshonger
Ik woonde als het ware vroeger als
klein ukkie op de gemeentelijke
bibliotheek van Rotterdam. Ik las
alles wat los en vast zat. In die tijd
had ik weimg of geen geld om boe
ken te kopen. Alles„ wat nuj trof,
mooie passages en gedichten,
schreef üc toen over. Die citaten las
ik over en over, zodat ik ze alle uit
mijn hoofd kende
„Toch denk ik niet dat ik me laat
leiden door mijn eruditie Veel
meer laat ik mij leiden door mijn
gevoel. In de eerste periode dat wij
in Leusden woonden, werd mij het
schrijven van gedichten aanbevo
len. Toen dacht ik: „je kunt me
wat1" Maar vanaf 1979, toen mijn
stiefvader en mijn oudste zusje
overleden, zat ik goed in de put. Ik
verkeerde in een impasse: veel
verdriet had ik innerlijk niet ver
werkt. Mijn man en ik zijn toen
samen m psychotherapie gagaan.
Het feit, dat ik mijn vader nog nooit
ontmoet heb, bleek heel zwaar te
wegen Een positief gevolg van de
psychotherapie is geweest, dat ik
op zoek ben gegaan naar mijn
„wortels". Wanneer je eenmaal
veertig jaar bent, moet je niet al te
lang meer wachten om op zoek te
gaan naar je herkomst. Ik heb con
tact gezocht met mijn vader. Op
tweeënveertigjarige leeftijd heb ik
hem voor het eerst aan de telefoon
gehad. Daarvoor had ik al enkele
brieven gestuurd. Wanneer alles
zicht positief ontwikkelt, hoop ik
mijn vader volgend jaar te zien. Het
is voor mij een grote stap geweest
om te besluiten hem op te gaan
zoeken. Tot voor kort kon ik niet
zover komen Daarbij komt het feit,
dat ik en panische angst heb om in
een vliegtuig te stappen. Dat komt
waarschijnlijk door de angst ge
confronteerd te worden met mijn
vader.
WORTELS. ONTWORTELD
stromen van tranen
angst en spijt
over de verloren tijd
zoveel jaren gingen voorbij
voor mij zonder jou
voor jou zonder mij
hoe moet je 't herstellen
hoe kan je vertellen
verlangen, verdriet
waarom kreeg ik het leven
liet je me bestaan
terwijl je me verliet
Inge Argot vertelt, dat zij volko
men van haar depressieve gevoe
lens is bevrijd, sinds zij de pen ter
hand heeft genomen, een heel bij
zondere pen, zoals blijkt uit het vol
gende gedicht:
MIJN PEN
ik heb een heel
bijzond're pen
in de patronen
zit geen inkt
maar tranenvocht
en hartebloed
soms gal
pikzwart
het stinkt
ik heb een heel
bijzond're pen
Het karakter van „Balanceren op
de rand" is dat van een katharsis.
Het werk verdient bewondering
vanwege de simpele, goed leesba
re verwoordingen van een mense
lijk verdriet, dat veel herkennings-
en aangrijpingspunten heeft. Het
unieke van dit werk is ongetwijfeld,
dat het een kijk geeft in menselijk
leed, zoals dat door velen wordt
meegemaakt. De meeste mensen
zullen echter nooit schrijven over
dit soort problemen Moeilijkheden
worden liever doodgezwegen. In
ge Argot heeft door haar publicatie
een nieuw genre toegevoegd aan
de nederlandstahge poezie. De
bundel is opgedragen aan „Anne
ke", die als therapeute heeft ge
functioneerd voor Inge Argot Haar
dochter Marjolein heeft onder de
naam „Micc" voor het omslagont
werp gezorgd De uitgave is van
Publicatie Collectief „Stromboh" te
Utrecht.
SCHUILNAAM
De naam „Inge Argot" is een
schuilnaam Inge Argot hierover:
„Dat is typerend voor de verhou
ding tussen mijn ouders. Ik zou
moeten heten naar mijn moeders
moeder, gevolgd door de naam van
mijn vaders moeder. Mijn moeders
moeder heette Ingetje Pietertje en
mijn vaders moeder Pietertje Wil-
helmma. Mijn naam zou derhalve
moeten worden Ingetje Pietertje
Wilhelmina. Mijn vader is met het
trouwboekje naar het gemeente
huis in Rotterdam gegaan, waarna
hij het thuis in een kast heeft ge
legd. Mijn moeder voelde zich toen
„unheimisch". Toen zij uit het
kraambed opstond, keek zij in het
trouwboekje en kwam tot de ont
dekking. dat mijn naam geworden
was tot Pietertje Wilhelmina. Ik ben
dus niet naar mijn moeders moeder
genoemd. Toen ik ging nadenken
over een schuilnaam, stond het
voor mij vast, dat de voornaam Inge
zou zijn. De achternaam heeft te ma
ken met het feit, dat ik jaren gele
den van mijn koorvnendinnen een
bargoens woordenboek heb ge
kregen bij gelegenheid van een
verjaardag. Dialectologie is een
van mijn hobby's. Het Franse woord
voor „bargoens" is „argot". Toen ik
dat zag, wist ik wat mijn pseudo
niem zou worden.
