Leusdenaar Philip Holst
'leende een oogje uit'
4
Slachtoffers niet in de kou laten staan
Leusdens echtpaar ontwikkelde
4
-A
li
•j
'Z p
1,
Plattelandsvrouwen vierden
vijfentwintigjarig bestaan
unieke vier-persoons fiets
Wintervakanties voor blinden en slechtzienden:
Begrotingsspecial van
gemeentevoorlichting
Slachtofferhulp Eemland sinds 1 november van start
H
Reportage
DONDERDAG 19 NOVEMBER 1987
belangrijker vind ik het dat ande
ren misschien op een idee worden
gebracht.'
LEUSDEN - Menigeen kijkt momenteel al uit naar de
win tervak an tie. Andere mensen maken plannen voor de
zomervakantie. Het idee, om uit het vertrouwde dagelijkse
leven te breken, nieuwe mensen in een nieuwe omgeving
te leren kennen is zo aantrekkelijk dat we daar steeds
meer tijd en geld voor vrij willen maken. Dat geldt min
stens in dezelfde mate voor visueel gehandicapten. Blinde
en slechtziende mensen die minstens zo sterk als wij,
gebonden zijn aan een vertrouwde omgeving, kunnen
verlangen naar het doorbreken van de sleur, kennis te
maken met nieuwe ervaringen, mensen en omgeving.
Philip Holst uit Leusden ging als begeleider van een
groep slechtziende en blinde vakantiegangers mee naar
Oostenrijk. Hij kwam enthousiast terug. Hij wil voor deze
speciale reizen voor visueel gehandicapten en/of ziende
begeleiders zijn informatie, en enthousiaste ervaringen
graag kwijt.
De reizen met begeleiding voor
blinden en slechtzienden worden
georganiseerd door de Stichting
B.A.S. reizen, in Maassluis. Voor
zitter en initiatiefnemer van deze
stichtmg is Bas Barendregt, samen
met zijn vrouw Gerda. Bas is zelf
slechtziend, zijn vrouw Gerda is
blind. Bas Barendregt is met het
organiseren van vakantiereizen
voor slechtzienden en blinden be
gonnen omdat de touroperators in
Nederland aan deze groep mensen
te weinig mogelijkheden boden.
B.A.S. reizen begon m 1985 met het
verzorgen van fiets- en wandel
tochten op de Veluwe.
Philip Holst, verzorgde destijds
in Huize Ingeborg m Leusden de
opvang van speciale vakantiegroe-
pen en kwam op deze manier met
de Stichting B.A.S. in kontakt.
Twee jaar later organiseert de
B.A.S., naast de wandel- en tan-
demtochten over de Veluwe, rei
zen naar Israel, Griekenland, Noor
wegen, (langlaufen), Oostenrijk en
Zwitserland (langlaufen en skiën)
Philip Holst heeft na de vervelende
afloop van zijn Huize Ingeborg-pe-
riode, tijd en energie over.
Voeg daarbij dat hij, zoals hij zelf
zegt „redelijk bekend is in het land
der blinden" en het is duidelijk dat
hij een aangewezen persoon is om
als vrijwillige begeleider, op eigen
kosten, een reis mee te maken. Van
5 tot en met 9 september jl. reisde
hij met 32 vakantiegangers en zes
begeleiders naar Wórgel, in Tirol,
Oostenrijk.
VOORBEREIDING
Begeleiders van deze vakantie-
'Blinden en slechtzienden letten op kleine dingen, waar zienden zo gemak
kelijk aan voorbijgaan.
reizen hebben geen speciale voor
opleiding nodig. De stichting B.A.S.
geeft potentiële begeleiders een
informatiepakket waarbij een
boekje vol richtlijnen en wenken
betreffende het omgaan met visu
eel gehandicapten. De rest leert de
ervaring.
Volgens Philip moet je meegaan
„omdat je zelf op vakantie wilt en
geen bezwaar hebt daarbij andere
mensen af en toe te helpen." Het
vakantievieren staat voorop. De
handicap dient daarbij een zo'n
klem mogelijke rol te spelen.
ORIËNTEREN
Eenmaal op de plaats van be
stemming wordt gezorgd dat de
gasten zich kunnen onenteren.
Voordat de bus bij het hotel aan
komt wordt bijvoorbeeld verteld:
„Als je binnenkomt ga je eerst vijf
treden op" en verder de indeling
van de kamer en het hotel. „Je laat
ze rustig de keuken inlopen, dan
weten ze dat ze daar niet hoeven te
zijn."
Na het hotel volgt de oriëntatie
op de omgeving, zelfstandig of in
groepjes. De slechtzienden en blin
de vakantiegangers worden zo min
mogelijk betutteld. Wie alleen wil
gaan winkelen, gaat alleen. Wie
gezelschap wil kan dat krijgen.
De rest van de vakantie vulde
zich met excursies (de zuivelfa
briek), de traditionele tiroleravond
(sfeer proeven) en veel wandelen.
„We maakten een wandeling van
drie-en-een-half uur, langs een
steile helling omlaag. Dat gebeurt
toch maar," vertelt Philip Holst.
Maar dat lijkt toch verschrikkelijk
gevaarlijk? „Dat valt wel mee, je
moet gewoon goede aanwijzingen
geven. Onder andere door de wij
zers van de klok te gebruiken.
Twaalf uur betekent bijvoorbeeld
recht vooruit."
„Wanneer, bijvoorbeeld in het
hotel, onverwacht een deur blijkt
open te staan, kan dat veel gevaar
lijker zijn. Want daar rekent nie
mand op."
alpine-afdalingen maken. De re
zen naar Israel („waarin van aU<
bekeken wordt") en naar Grieke
land (vooral genieten van de zo,
zijn evenzeer een succes. Ze bew
zen dat visueel gehandicapts
overal heen kunnen mits ze gehc
pen worden, met vooral kleine di
gen.
Wanneer blinde en slechtzieni l
mensen voorstellen doen va -
nieuwe reisdoelen probes
B.A.S.-reizen die te organisere
Philip Holst gaat binnenkort na *-
Parijs om daar een tnp voor te b
reiden. Dat betekent: op zoek ns
goed begaanbare, met te
hotels en voor blinden en sledC
zienden „bezienswaardige" attra
ties.
Deze vakantiereizen zijn in vi
gelijking met soortgelijke rem
voor niet-gehandicapten di
Hoewel B.A.S.-reizen, als stichtin
zonder winstoogmerk werkt,
vangt zij geen subsidie.
Wie meer informatie wil over
reizen en/of het begeleiden
kontakt opnemen met Stichti: 7
B.AS. reizen, Torenvalkstraat
3145 AN Maassluis, 01899-18708
met Philip Holst, 940509,
ui ten 7]
oek na j
druk J
Ir,
v,
12< A-
'm t
hnl^
VERTELLEN
Leusdenaar Philip Holst ging m september met een aantal blinden en
slechtzienden op vakantie.
Tijdens de tocht omhoog m een
kabelbaan, verzuchtte een van de
vakantiegangers onder de be
schrijving die Philip van de omge
ving gaf: „Kon ik maar twee minu
ten kijken". Daar was hij wel even
stil van.
De rol van de begeleider bestaat
verder vooral uit het vertellen van
wat hij ziet. „Daarbij let hij op kleme
dmgen, waar zienden zo gemak
kelijk aan voorbij gaan."
Bijvoorbeeld het voelen van een
rots, of houtsnijwerk. Philip Holst
omschrijft het als „Je leent een
oogje uit" en geeft toe dat de nood
zaak, alles wat je ziet te moeten
vertellen hem op een andere ma
nier naar zijn omgeving deed kij
ken.
De ervaring met deze reis was
voor hem en de slechtziende
vakantiegangers een leuke en njke
beleving, waaruit bleek dat visueel
gehandicapten tot veel in staat zijn.
Dat blijkt ook uit de reeds onderno
men wintersport-vakanties waarin
blinden, met een vaste begeleider,
LEUSDEN - Dat de hulp, dit
begeleiders op reizen zoaL<
Philip Holst er nu een onder-
nam, vaak uit kleine dingi
bestaat, illustreren de volgen
de voorbeelden.
'De zelfstandigheid van blin-
de of slechtziende mense:
staat natuurlijk voorop. Maa:
dat de ober hem zijn biertje )j(;
aanreikt, ziet hij niet.'
'Tijdens het wandelen hori
zij het vogeltje in de boom eer
der dan jij het doet. Maar zo
gezellig wandelend, ben je we!
geneigd om dat ene paaltje n Y
het midden van het pad, aL: /j>
struikelblok over het hoofd
zien', aldus Philip Holst.
7/1
;e f
AMERSFOORT - Sinds 1 no
vember is in Amersfoort en
omliggende gemeenten het
project Slachtofferhulp Eem
land van start gegaan. Jaar
lijks worden, ook in Amers
foort en omgeving, veel men
sen het slachtoffer van een
misdrijf. Er wordt doorgere
den na een aanrijding, men
wordt bestolen, bedreigd,
mishandeld, eigendommen
van mensen worden vernield.
De laatste jaren heeft de ge
meenschap zich tenslotte ge
realiseerd dat de mensen aan
wie zo iets overkomt, op de
een of andere manier moeten
worden opgevangen en/of tij
delijk begeleid. Er was wel
altijd aandacht voor de da
ders, maar hulp en aandacht
voor de slachtoffers ontbrak
veelal.
Momenteel komen er plaatselij
ke projecten van de grond, die
hulp bieden aan de slachtoffers van
misdrijven. Deze hulpverlening
wordt door de Minister van Justitie
bevorderd en financieel onder
steund. De Minister gaat daarbij uit
van het gegeven, aldus Slachtoffer
hulp Eemland, dat slachtofferhulp
voor politie en justitie een belang
rijk middel is om kracht bij te zetten
aan de in de strafwet verankerde
normen.
Slachtofferhulp kan op verschil
lende mameren worden uitge
voerd: door vrijwilligers en/of be
roepskrachten. In het politiebureau
of bij de slachtoffers thuis. Het be
langrijkste is dat er naar de slacht
offers geluisterd wordt, en dat ze
worden geholpen bij de zakelijke
afwikkeling van de geleden scha
de.
De reacties van iemand, die
slachtoffer is van een misdrijf zijn
doorgaans moeilijk te voorspellen.
De ernst van de gevolgen is vaak
afhankelijk van de persoon van het
slachtoffer en zijn of haar persoon
lijke omstandigheden. Zo kan een
licht misdrijf voor een bepaald ie
mand een grote schok zijn en hem
of haar danig uit zijn evenwicht
brengen en zijn of haar zekerheid
wegnemen.
De emotionele gevolgen zijn bij
voorbeeld: gevoelens van onveilig
heid, angst voor herhaling, afkeer
van eigen lichaam, schuldgevoel,
spanningen in relaties en afhanke
lijkheidsgevoel. Het is belangrijk
hierop in een vroeg stadium te rea
geren. Blijvende schade kan dan
wellicht worden voorkomen, zodat
het slachtoffer een lijdensweg via
allerlei instellingen wordt be
spaard.
Toen Lini de Bruijn in de krant
had gelezen over slachtofferhulp
en Jan Quak op de televisie een
uitzending had gezien over de op
vang van slachtoffers, besloten
deze Amersfoorters samen met
Margreet van der Valk die al lan
ger met het idee speelde een plaat
selijke projectgroep van de grond
te brengen. Zij haalden er enkele
kennissen bij, een psychiater, een
psycholoog, een arts, een notaris,
die een Adviesraad vormden en
heten zich coachen door het lande
lijk bureau Slachtofferhulp.
In diverse plaatsen is een en
ander verschillend georgani
seerd. De opvang van slachtof
fers in Utrecht en Nijmegen is het
werkterrein van de „sociale af
deling" van de gemeente. In Bre
da is het slachtoffercentrum een
onderdeel geworden van het al
gemeen maatschappelijk werk.
In Assen, vertelt Lini de Bruijn,
secretaris van de Amersfoortse
stichting, hebben ze alleen maar
professionals en Eemland is juist
als vrijwilligersorganisatie be
gonnen.
„Het is allemaal zeer voorspoe
dig m Amersfoort gegaan. Met
name bij de politie in de persoon
van hoofdinspecteur A. F. Sanders.
Bij de politie waren we welkom om
in het bureau te vergaderen, en we
hadden alle medewerking. De po
litie is ervan overtuigd dat er aan
slachtofferhulp moet worden ge
daan, heeft er zelf geen tijd voor, en
is dus denk ik best gelukkig met
ons initiatief.
Vanuit de Adviesraad is er wat
publiciteit geweest via de ge
meente in de gemeentelijke mede
delingen en is er een oproep ge
daan voor vrijwilligers. Daar kwa
men dertig aanmeldingen op Wij
hebben een selectie gemaakt, en
we hielden zo'n zestien mensen
over. Die zijn op het ogenblik in
opleiding door middel van rollen
spelen (slachtoffer, hulpverlener)
en het leren verstrekken van infor
matie Morgenavond hebben wij
onze laatste bijeenkomst. Officieel
zijn we maandag 2 november ge
start.
De stukken die we speelden lig
gen dicht bij mensen. Daar komen
allerlei problemen in naar voren,
en ook hoe je verschillende proble
men kunt oplossen. We gaan er
gewoon van uit: We zijn vrijwilli
gers, we zijn de buren. Buren kun
nen goed doen, buren kunnen ver
keerd doen. We zullen best wel
eens bokken schieten."
„Een juridische medewerker
van het Landelijk Bureau heeft ons
het een en ander over juridische
facetten verteld. Een verzekerings-
deskundige heeft ons diverse bro
chures over verzekeringszaken
gegeven. Er moet dus door ons
gestudeerd worden èn we zijn be
zig met het samenstellen van sten
cils over allerlei begrippen die met
deze zaak van doen hebben."
Sinds maandag 2 november
gaat een van de bestuursleden
van Slachtofferhulp Eemland
rond het middaguur naar de poli
tie en krijgt aangereikt welke ge
vallen er zijn binnengekomen en
om hulp hebben gevraagd. De
Eemlandleden beslissen dan wie
waar naar toe zal gaan. Aanvan
kelijk zijn ze uitgegaan van het
brengen van een bloemetje als
blijk van medeleven.
De bestuursleden denken nogal
verdeeld over deze eenvoudige
sympathiebetuiging, maar ze laten
elkaar daar wel vrij in. Voorstan
ders zijn ervan overtuigd dat zo iets
misschien een beetje zou kunnen
helpen om de kleine criminaliteit te
bestrijden. Als vier keer iemands
fiets gestolen is zou die kunnen
gaan denken; laat ik zelf maar een
fiets pakken, want niemand denkt
aan mij en staat er bij stil wat het
voor mij betekent om weer een
meuwe fiets te moeten aanschaf
fen. De tegenstanders vinden dat
deze beide zaken, slachtofferhulp
en het terugdringen van de kleine
criminaliteit, streng gescheiden
dienen te blijven.
Slachtofferhulp Eemland heeft
een startsubsidie gekregen van het
landelijk Bureau op voorwaarde
dat de stichting volgend jaar een
deel van het geld van de gemeente
Amersfoort zal ontvangen. Lini de
Bruijn zegt dat de gemeente van
zeer goede wil is, eventueel de
kosten van een vergaderruimte wil
vergoeden en ook werkt aan het
vaststellen van een wat groter sub
sidiebedrag. Lini stelt vast dat je
van vrijwilligers, die al hun tijd en
uizet beschikbaar stellen, niet kunt
verwachten dat ze ook nog eens
opdraaien voor de kosten van een
antwoordapparaat, het schenken
van een bloemetje, het huren van
een vergaderruimte en dergelijke.
De Stichting Slachtofferhulp i
Eemland beschikt over zes be- j
stuursleden: Margreet van der
Valk, voorzitter; Roel van Praag, I
penningmeester; Lini de Bruijn, se
cretaris; en de leden Machteld Bijl,
Hermien Segaar en Jan Quak. Hoe
stellen zij zich de procedure voor?
Aan het eind van vorige week
werd via een folder het telefoon
nummer van Slachtofferhulp Eem
land bekend gemaakt: 033-10100.
Het is het nummer van het secreta
riaat, waarop een antwoordappa
raat wordt aangesloten, omdat ook
de andere bestuursleden zo nu en
dan dienst hebben voor de eerste
opvang van buitenaf. Op het ant
woordapparaat wordt ingesproken
welk lid van het bestuur op dat
moment dienst heeft.
De genoemde folder ligt onder
andere op het politiebureau. Als
er bij de politie een aangifte
komt, wordt aan het slachtoffer
gevraagd: Heeft u er bezwaar te
gen dat wij uw naam en adres
doorgeven aan Slachtofferhulp?
Als het slachtoffer daar geen be
zwaar tegen heeft komt dat te staan
op een papier, dat aan het bestuur
wordt gegeven om contact op te
nemen met het slachtoffer m kwes
tie en hem of haar met raad en daad
bij te staan.
In Nijmegen heeft Slachtoffer
hulp behalve zijn kantoor bij maat
schappelijk werk ook een eigen
bureautje in het politiebureau, zo
dat slachtoffers meteen kunnen
doorlopen naar Slachtofferhulp. In
Amersfoort is het politiebureau erg
klem. Men heeft wel uitbreid
gepland, maar die uitbreiding
voorlopig nog niet gerealisë
kunnen worden.
Jan Quak benadrukt dat Slac
offerhulp geen maatschapp
werk is. „Wij zijn de buren. r
hebben geen pretenties. Wij zu (u
tijdig moeten weten door te slui kv
naar maatschappelijk werk.
een moeilijke zaak, want de dii
pels voor het maatschapp«
werk zijn bij veel mensen
hoog. Wij hebben ook de fun<
om die drempel wat lager te i
ken."
Over een paar maanden
Slachtofferhulp Eemland
met een nieuwe opleidinasc
Wie belangstelling heeft I
zich nu al aanmelden bij het
cretaxiaat, Huygenslaan
Amersfoort, telefoon 033-101
Wie de Stichting wil steunen
een bijdrage overmaken op 9
nummer 491273983 ten name'
Stichting Slachtofferhulp
land.
anden wy
id sta f/A
nascuh AyJ
heeft I ^7
LEUSDEN - De gemeentevoorlich
ting heeft een speciaal begrotings
nummer van het voorlichtingsblad
Info Leusden' uitgebracht. In deze
special wordt door' middel van
tekst en diagrammen uiteengezet
hoe de gemeente in 1988 haar geld
gaat besteden.
Het blad wordt tot vrijdag 20 no
vember huis-aan-huis in de
meente bezorgd. Wie het blad
door de brievenbus knjgt, kan
af maandag 23 november
opnemen met het bureau
ting van de gemeente Leusde
Erf 1. telefoon 033 - 941247, t<
116. Het blad wordt dan alsnog
gezonden.
susde fL,
Aan de vrolijke gezichten te zien, zat de sfeer er dinsdagavond in 'De Korf goed in. Toen vierde de Leusdenst
afdeling van de Nederlandse Bond van Plattelands Vrouwen er zijn vijfentwintigjarige bestaan. Links aan de tafe
zit mevrouw I. Bakker-Brekhof, voorzitter van de afdeling.
LEUSDEN - Wie dinsdagavond in
"De Korf is geweest, weet het. De
afdeling Leusden van de Neder
landse Bond van Plattelands
Vrouwen (N.B.P.V.) kan feestvie
ren. De feestelijkheden vonden
plaats ter gelegenheid van het
vijfentwintigjarige bestaan van
de afdeling.
Meer over dit jubileum en
geschiedenis van de afdeling, w
te lezen in Leusder Krant van do
derdag 12 november.
Het dnewiehge voertuig is ei
gendom van de heer en mevrouw
Schuhmacher. Mevrouw Schuhma-
cher vertelt erover: 'Wij hebben
drie jonge kinderen. De oudste is
net drie jaar en de andere twee zijn
een tweeling van ongeveer acht
tien maanden oud. Omdat ik geen
rijbewijs heb, was ik erg aan huis
gebonden. Daarom hebben we die
fiets gemaakt. Ik kan nu gaan en
staan waar ik wil, bijvoorbeeld lek
ker naar de markt.'
Mevrouw Schuhmacher denkt
dat het rijwiel ook m de toekomst
makkelijk zal zijn. Ze zegt: 'Wan
neer de kinderen naar school
moeten, is het helemaal ideaal. Ik
hoef dan niet in angst te zitten, dat
de kinderen onderweg iets over
komt, want ik neem ze gewoon
achterop.' Het zitje, of beter ge
zegd: de zitting, achterop de fiets is
voorzien van twee heupgordels, zo
dat de kinderen veilig kunnen wor
den vervoerd.
Deze laatste voorziening is aan
gebracht in overleg met de Leus-
dense politie. Om aan de wettelijke
eisen verder te voldoen, is de drie
wieler ook voorzien van twee re-
flektoren. Het rijwiel mag overi
gens gewoon gebruik maken van
het fietspad.
Maar daarmee is nog lang niet
alles over het bijzondere rijwiel ge
zegd, want de fiets is met nog een
extra voorziening uitgerust. Tussen
de achterwielen, achter de zitting,
is een kunststof bak aangebracht,
waarin bijvoorbeeld boodschap
pen kunnen worden meegenomen.
MARKT
Al met al een niet alledaags fiets.
Toch zou daar volgens mevrouw
Schuhmacher verandering in moe-
Een auto waarmee veel mensen tegelijk worden vervoerd, heet een autobus. Deze fiets zou dus fietsbus kunnen
heten. Bij het bijzondere rijwiel staan mevrouw Schuhmacher. Zij is moeder van de drie kinderen die erop zitten.
Sinds enige dagen baart zij in Leusdens dreven veel opzien met het voertuig.
Ze oppert: 'Misschien kan een
fietsenhandel uit Leusden wel in dit
gat in de markt springen.' Voor wie
dat niet wil afwachten en zelf een
dergelijke fiets wil maken, kan te
recht bij het de heer en mevTouw
Schuhmacher. Ze zijn graag bereid
iedere belangstellende meer infor
matie over het vier-persoons-
voertuig te vertrekken. Hun tele
foonnummer is 033 - 940022.
(Van de redaktie)
LEUSDEN - Nederland is een fietsenland bij uitstek. Ner
gens anders op de wereld is een land te vinden, waar
zoveel soorten fietsen worden gebruikt. Er bestaan fietsen
voor het dagelijks gebruik, racefietsen, bakfietsen, kin
derfietsen, 'opoe'-fietsen, ligfietsen, crossfietsen, trans
portfietsen, snorfietsen, bromfietsen, waterfietsen, en
daarmee is de rij ongetwijfeld nog niet kompleet. Maar er
zijn altijd mensen die buiten de fiets vallen. Want er
bestaat geen fiets voor een volwassene en drie kleine
kinderen. Altans tot voor kort, want in Leusden rijdt sinds
enige dagen zo'n rijwiel rond.
ten komen. Ze legt uit: 'Als ik door
het dorp fiets, kom ik ontzettend
veel mensen tegen die vragen
waar ik die fiets heb gekocht. Nou,
ik heb hem nergens gekocht, want
mijn man heeft hem gemaakt uit
een ïnvahdenfiets. Maar uit die vra
gen blijkt wel, dat er veel meer
mensen belangstelling voor heb
ben. Dat is ook de reden dat ik het
fijn vind, dat er in de krant aandacht
aan wordt besteed. Natuurlijk vind
ik het ook leuk, omdat het onze fiets
is. Ik ben er erg trots op, maar
