Basisscholieren namen afscheid
met toneel- en musicaluitvoeringen
Hoort dammen ook bij Leusden?
10% tot 25%
KORTING
gastenhoek
Ronde, Het Startblok, De Wegwijzer en 't Palet doen de hoogste groepen feestelijk uitgeleide;
Anne Bunt:
bij
Groeneveld opticiens
DONDERDAG 7 JULI 1988
plaatselijk nieuws
De verrichtingen van de klasgenoten op het podium worden vanuit de zaal met spanning gevolgd ('t Palet)
was er niet minder om. En dat voor
de veertiende keer.
Met de medewerking van velen
- onder de algehele leiding van de
dames A Meylof en T. van Dalen -
is er weer iets bijzonders van ge
maakt.
Aan boord van het cruiseschip ,,'t
Ruime Sop" spelen zich zaken af
die te vergelijken zijn met een on
vervalste Love Boat-aflevering. Dat
vergt nogal wat voorbereiding, oe
fening en doorzettingsvermogen.
Onder regie van de dames T. Be-
derwijk en E. Montenberg werd dit
doorzettingsvermogen omgezet in
een feestelijk resultaat: fraaie de
cors, perfecte kleding en grime,
gedurfde choreografie en goed ge
doseerde muziek leverden kijk- en
luistergenot, ook voor de neutrale
toehoorder.
Afscheid nemen doet altijd een
beetje pijn, ook al heb je nog een
heel leven voor je. Maar als 12-jari-
ge heb je ook al een heel „leven"
achter je. Als 't een beetje wil heb je
de helft van dat leven met je
vriendjes en vriendinnetjes op die
ene school (de Wegwijzer) door
gebracht.
Niet zo gek dat er wel eens een
traantje wordt weggepinkt of ge
woon hardgrondig wordt gehuild.
De groep valt uit elkaar, maar
men houdt toch wel contact. Dat
bleek ook nu weer. Oud-leerlingen
van de laatste twee jaar gaven weer
blijk van hun belangstelling. Op die
manier is de Korf over een paar jaar
te klein.
APPLAUS
Onder daverend applaus sloot
groep 8 van de basisschool 't Palet
het schooljaar af met de bruisende
musical „Raadsels rond het ruime
sop". Onder aanwezigheid van ou
ders, genodigden en belangstel
lenden werden de raadsels door
inspecteur De jager, die als verste
keling meevoer op het cruiseschip
op vakkundige wijze opgelost.
De liedjes en dansjes werden
zeer enthousiat uitgevoerd. Het de
cor, dat de recreatiezaal van „Het
ruime sop" voorstelde was op schil
derachtige wijze door het team van
't Palet gemaakt. De souffleuses
hadden een rustige avond, maar de
spelers bleken zeer tekstvast.
Aan het eind kwam voor ieder
een, ook voor de spelers heel on
verwachts het teamlid Hans van
Eist als Quasimodo geschminkt op.
Hij voerde een levensechte act op,
waarvan de kinderen en ouders
onder de indruk waren. Maar on
danks dit onverwachte bezoek
zongen de spelers hun slotlied „Tot
ziens! Tot ziens" gewoon door.
De avond werd besloten met een
toespraak door de heer Van Aken
(directeur). Hij wenste alle kinde
ren veel succes op hun nieuwe
school. Ter herinnering kregen de
kinderen een getuigschrift en een
cadeau.
Ook dit jaar kunnen kinderen,
ouders en teamleden op een zeer
geslaagde musical terugzien.
AFSCHEID LEERLINGEN T
STARTBLOK
Maandagavond vond in de ba
sisschool 't Startblok het afscheid
plaats van de leerlingen die na de
vakantie niet meer op school
zullen terug keren. De avond
werd druk bezocht door de leer
lingen van de school, oud-leerlin
gen, ouders en overige belang
stellenden. De leerlingen voer
den de klucht „Het Spektakel" op.
De avond werd geopend door
de heer Hulshof, directeur van de
school. Hij was heel blij dat er een
grote belangstelling was, zeker van
de ouders en oud-leerlingen.
Hij dankte de ouders en het team
voor hun inzet het afgelopen jaar
waardoor het een produktief jaar
kon worden.
In het bijzonder bracht hij dank
uit aan degenen van zowel 't Start
blok als de Regenboogschool, die
zich hebben ingezet als klaarover.
Hieronder waren zelfs personen,
die zelf geen kinderen meer op de
scholen hebben.
Het stuk speelt zich af in Egypte,
waar een hoog-bej aarde farao zijn
dochter wil uithuwelijken, voordat
hij komt te overlijden. Op heel ko
mische wijze wordt het spel met in
aanmerking komende huwelijks
kandidaten gespeeld. De farao laat
uiteindelijk zijn dochter zelf maar
beslissen, maar dit mislukt ook. Via
heelmeesters met hun drankje
wordt nog het éen en ander gepro
beerd, maar ook dit mislukt. Er
sneuvelen zelfs nog enkele kop
pen.
Door een verkeerd drankje
overlijdt de farao die dan wordt
gebalsemd. Dit werd op zodanige
wijze uitgevoerd of het werkelijk
werd gedaan.
Een daverend applaus was de
beloning voor de spelers en speel
sters.
Na een korte pauze werd er door
de heer Hulshof op zijn bekende
manier afscheid van de scheiden
de leerlingen genomen. Elke leer
ling kreeg van hem het schoolge-
tuigschnft uitgereikt, waarbij hij
voor ieder een apart woordje had.
Hieruit bleek dat hij zijn leerlingen
door en door kende. Hierna werd
door de scheidende leerlingen aan
het team een geschenk aangebo
den. Dit waren zes bonnen voor de
aanschaf van boeken voor de
schoolbibliotheek. Door groep 7
werd de leerlingen van groep 8 een
bloemetje aangeboden. De heer
Hulshof dankte de ouders en het
team nogmaals voor hun inzet
waarbij de inzet van de invalsters
niet werd vergeten. Hij hoopte in
het nieuwe schooljaar weer op de
zelfde steun te kunnen rekenen.
LEUSDEN/ACHTERVELD -
Basisschoolverlaters, die ter
gelegenheid van hun afscheid
een musical instuderen en op
voeren, dat komt in Leusden
meer voor. Maar leerlingen
De grote vakantie nadert met rasse schreden. En het eind
van het schooljaar is traditioneel de tijd van afscheid
nemen. Meestal is dat afscheid nemen maar een relatief
begrip. Immers, het heeft meer te maken met gevoelens
als:„blij dat ik die gezichten even een paar weken niet
zie". Voor een aantal basisscholieren gaat dat echter niet
op. Zij zwermen uit naar het hoger onderwijs, beklimmen
een hogere sport op de maatschappelijke ladder. Voor hen,
de hoogste groepen van het basisonderwijs, zoals dat
tegenwoordig heet, is dat afscheid echt een afscheid.
Voor een groot deel van hen gold klaarblijkelijk dat men
aan dat moment van afscheid nemen niet achteloos voorbij
jjwilde gaan. In de vrije tijd, al dan niet met behulp van het
onderwijzend personeel, werden in diverse scholen feest
programma's in elkaar gezet, die het afscheid tot iets
onvergetelijks moest maken. En zo gebeurde het dat Leus
den en Achterveld de afgelopen weken werden over
spoeld met toneel- en musicaluitvoeringen van de vertrek-
I kende lagere scholieren.
Op montessorischool 't Ronde werd een musical ingestu
deerd, die door de leerlingen zelf werd geschreven. Vorige
week donderdag en afgelopen maandag konden ouders,
kennissen en medescholieren genieten van de voorstel
ling 'De Vuilniscomputer'.
Toeval of niet, De Wegwijzer en 't Palet kwamen op
dezelfde dag met een uitvoering van dezelfde musical op
de proppen. In De Korf en in het schoolgebouw zelf konden
de ouders en andere belangstellenden kennis nemen van
de voorstelling met de in dit verband ietwat filosofische
titel 'Raadsels rond het ruime sop'.
De leerlingen van 't Startblok in Achterveld kozen het
ruime sop, nadat ze ouders, medeleerlingen en andere
belangstellenden hadden vergast op de klucht 'Het Spekta
kel'.
Toevalligerwijs werd op dezelfde tijd elders in Leusden, m Zuid om precies te zijn, door leerlingen uit de hoogste
groep van 't Palet ook de musical 'Raadsels rond het ruime sop' opgevoerd.
De leerlingen van de Wegwijzer namen afscheid van hun school en hun meeleerlmgen met de musical 'Raadsels
rond het ruime sop'.
die hun musical zelf verzin
nen, schrijven, verzorgen en
uitvoeren, dat doen alleen de
achtstejaars van Montessori
school 't Ronde (voor zover
ons bekend). Afgelopen don
derdagavond lieten de
schoolverlaters van 't Ronde
voor het zevende achtereen
volgende jaar aan (grootou
ders, (oud)leraren en belang
stellenden zien waartoe zij in
staat zijn, in de voorstelling
„De Vuilniscomputer".
De kinderen speelden vrijuit een
aardig, simpel verhaal. Ze improvi
seerden en raakten niet in de war,
wanneer iets even misliep, daarbij
lieten ze merken over de nodige
zelfkennis te beschikken („we he
ten tenslotte eigenwijs te zijn"), ter
wijl ook de leerkrachten doorzien
werden. De laatsten bleken bij de
verrassende ontknoping te beho
ren tot een Leusdense dievenben
de met vertakkingen tot in Italië.
Dat bleek uit de bekentenis van
een pizzaspecialist met een onder
alle omstandigheden knap volge
houden „Pizzabodem-accent".
Het verhaal getiteld „De Vuilnis
computer" werd bedacht door
Claire en Eva, waarna alle achtste
jaars met hulp van hun ouders een
klein stukje uitwerkten. Het licht
werd verzorgd door Djamell en
Felix, het geluid compleet met
(rook)effecten, door Joris.
De decors en verdere aankle
ding werden gedurende de afgelo
pen weken in het diepste geheim in
„het verboden lokaal" in elkaar ge
zet.
Vermeldenswaard daarbij was
vooral de ijsco-bakfiets en de poli-
tie-auto, die met bijzonder hoge
snelheden over het toneel vlogen.
Veel gedanst werd er niet in deze
musical en het zingen was vooral
enthousiast, maar de aanwezigen
genoten van dit stukje eigen werk
theater, dat zeker het aanzien
waard was.
De voorstelling werd afgesloten
met een rake karakteristiek van elk
der schoolverlaters, samengesteld
door hun medeleerlingen. Dat
werd door de overige leerlingen,
vrijdagmorgen na de tweede voor
stelling, hoog gewaardeerd.
RAADSELS
De Wegwijzer trad vrijdag
voor het voetlicht met de musical
„Raadsels rond het ruime sop".
De inhoud waxen van zo'n school-
musical doet er eigenlijk niet
eens zo toe. Een leuke voorstel
ling is natuurlijk mooi meegeno
men, vooral voor de aanwezigen
in de zaal.
Belangrijker zijn de vele verte
derende momenten op zo'n avond.
Iedereen zal die momenten op ei
gen wijze beleven of „eruit pik
ken". Hoe valt hier niet precies uit
een te zetten. Met zo'n 150 200
aanwezigen was de opkomst in De
Korf iets minder dan vorig jaar,
maar het verbale enthousiasme
In de rubriek Gastenhoek komt deze keer de
heer Anne Bunt aan het woord. Van beroep psy
choloog, en in zijn vrije tijd enthousiast musi
cus. De Leusdenaar beoefent echter ook met
veel plezier de damsport, net zoals ongetwijfeld
veel andere plaatsgenoten. In zijn verhaal
breekt hij een lans voor de sport met de witte en
zwarte schijven en vraagt zich af of men in
Leusden wellicht kan komen tot een damclub.
"De randstad van Nederland
wordt langzamerhand een
wereldstad met hier en daar
wat groen ertussen. Dat
gevoel van verstedelijking
krijg je, als je de huidige
toestand vergelijkt met die na
het openslaan van een atlas
van zeventig jaar oud. De
kleine vlekken op de kaart
worden zo groot, dat ze
langzaam maar zeker één
grote vlek gaan vormen. Het
beeld is dat van een nog niet
handige aquarellist, die per
'ongeluk teveel water op
papier brengt en dat niet meer
kan verhelpen. Zo vormt
Lensden volgens de kaart met
Amersfoort, Soest, Baarn,
Laren, Hilversum, Bussum,
Naarden, Huizen en enkele
Andere plaatsen een sliert met
meer dan 300.000 inwoners -
het noordoostelijk deel van de
randstad. Je vraagt je dan af,
hoe de vlek Leusden een
eigen identiteit behoudt. Een
snel uit de grond gestampte
leefgemeenschap heeft
bovendien de tijd nodig om
zich te settelen en een we-
gevoel-in-Leusden te
ontwikkelen. Dat laatste merk
je bijvoorbeeld in groepen,
clubs en verenigingen. Ik
begin met drie al geslaagde
voorbeelden.
Enkele Leusdenaren hebben
bijvoorbeeld een Vallei-
concerten-traditie mogelijk
gemaakt. Jaar in jaar uit ontmoeten
in ieder geval dezelfde honderd
kamermuziek-fanaten elkaar,
zonder overigens de indruk te
wekken van een gesloten en
selecte groep. Het is gezellig.
Verder kent iedereen de
schaakclub, die veel heeft gehad
aan het zweet en de creativiteit
van Joop van Santen, ook nog een
humoristisch aanvallende
schaker. Momenteel draait die
club zelfs al in de
overgangsklasse, terwijl het
vroeger elk seizoen knijpen was
geblazen m de onderbond. En er
zijn zelfs meerdere zingende en
geregeld feestende koren met
een vaste kem. Dat wekt
verbazing in een land, dat sinds de
Romeinse oudheid niet als
zangerig bekend staat. A doende
maken echter talloze zingende
Leusdenaren zich los van de
onmuzikale indruk van zich hier
niet thuis voelende
vreemdelingen. Maar ik ken ook
een nog niet geslaagd voorbeeld.
Officieel dammen de
Leusdenaren niet. Zal het dammen
ooit eigen worden aan
Leusdenaren? Laat ik eerst iets
over de vergelijking tussen het
dammen en schaken zeggen.
Want het zou kunnen zijn, dat het
dammen te eenvoudig lijkt.
SCHAKEN EN DAMMEN
De schaker Jan Hein Donner
noemde het damspel ooit 'plat'.
Die Donnenaanse typering gaat
over een spel met gelijkvormig
materiaal en voor gewone
mensen. Wat dat laatste betreft
ademden damclubs zeker
voorheen eerder een dorps- dan
een stadscultuur. Iedereen kende
elkaar en de met-aanwezige totale
achterban, uitgezonderd de
notabelen. Een andere typering,
die Donner van een schrijver
leende en dammer Ton Sijbrands
onlangs herhaalde, gaat over een
moeilijk spel. Terwijl bij het
schaken de stelling met ongelijke
stukken als een dame, toren,
loper, paard of pion
overzichtelijker oogt, mist een
dammer dat houvast. Het
beoordelen van wie van de twee
spelers beter of slechter staat, zou
bij het dammen meer kopzorgen
geven. Hoewel daardoor het
construeren van geschikte
damcomputers moeilijker lijkt,
suggereer ik alleen, dat het
gewone niet simpel hoeft te zijn.
De onderwijzende schaker Hans
Bouwmeester merkte in dat
verband op, dat zeker in een
beginstadium dammers beter
schaken dan dat schakers
dammen. Deze rare vergelijking
doelt op een iets beter inzicht van
dammers in de positie van de
stukken. Daar stuiten ze immers
het eerst op. In zekere zin heeft
het dammen dan iets meer met het
totaalvoetbal van de WK in 1974 te
maken dan het schaken -alle
schijven doen mee. En schaker
Max Euwe, die de vergelijking al
helemaal onzinnig vond, stelde,
dat wat jezelf beoefent, altijd wel
het moeilijkst zal blijven.
Na deze vergelijkingen zal vast
geen redelijke sterveling meer
afzien van het dammen, omdat het
te eenvoudig zou zijn. Maar er is
meer te zeggen over het dammen.
DAMMEN BUITEN
LEUSDEN
Het dammen wordt op z'n sterkst
gespeeld in Rusland, Nederland,
het Franstalige West-Afnka en
Frans-Canada. Frankrijk zelf doet
al tientallen jaren niet meer mee.
Pierre Gesthem raakte zijn
wereldtitel in 1948 kwijt aan Piet
Roozenburg, die in de
oorlogsjaren het damspel
vernieuwde met aanvallen op het
midden van het bord met behulp
van steunschijven op de flank. De
ene Piet won met een
ongeëvenaarde voorsprong en de
andere Piet raakte sindsdien
verslaafd aan het bndge voor zijn
nationale team.
Het dammen wordt in vele landen
gespeeld, alhoewel niet op
dezelfde wijze. Er zijn namelijk
drie borden. Het 144-veldenbord
(Frans-Canada), het 100-
veldenbord (internationaal) en het
64-veldenbord (bijvoorbeeld in
Engelstalige landen, Spanje, Italië
en in Rusland voor de kinderen).
Op het 64-veldenbord zijn de
spelregels anders - bijvoorbeeld,
alleen de dam mag ook achteruit
slaan.
Dat dammen op het 64-
veldenbord - het schaakbord - is al
zeer oud. De oudste eindspelen
zijn afkomstig uit het 16e-eeuwse
Spanje van Karei V en Philips II.
Die zijn bewerkt voor het 100-
veldenbord, om er nog het nodige
inzicht aan over te kunnen
houden.
Tenslotte heb ik met een ander
speltype kennisgemaakt, toen ik
nog geregeld damde met
geestelijk gehandicapten. De
beste speler had ooit het Fries
dammen onder de knie gekregen
en vond, dat ik dat maar eens
moest leren. Terwijl je normaal m
de richting van de diagonalen
over schijven moet slaan, doe je
dat bij dit dammen in horizontale
en verticale richting. Deze
aanvankelijk verwarrende, maar
toch wel charmante vondst op het
100-veldenbord wordt zelfs m
Friesland nogal weinig beoefend.
Juist bij een op meerdere plaatsen
anders gespeeld spel ontstaat
langzamerhand de behoefte op
hetzelfde bord met dezelfde
regels te stnjden. Zou dat ook in
Leusden kunnen?
DAMMEN IN LEUSDEN?
Temeer daar Nederland in deze
eeuw al zes wereldkampioenen
heeft voortgebracht en de
Koninklijke Nederlandse
Dambond momenteel nog niet
eens 10.000 leden telt, pleit ik voor
iets eigens van Nederland, dat
nog met eigen is aan Leusden.
Natuurlijk hoeven Leusdenaren
zich het lot van een financieel
arme dambond met spelers van
het hoogste niveau niet
persoonlijk aan te trekken.
Topspelers, die hun spel
professioneel beoefenen, lopen
wel vaker vooruit op bestuurders
in de vrije tijd met drukke banen
ernaast.
Juist nu die algemeen gangbare
bestuurlijke situatie is verbeterd,
valt er van een plaats van straks
30.000 inwoners het nodige te
verwachten. Ongetwijfeld zullen
er dammers opstaan, die in een
club willen spelen. Ook als het
spel niet van vader op zoon of
dochter is overgeërfd of van een
oom of buurman is overgenomen,
dan nog zijn er nu toegankelijke
cursusboeken om binnen korte
tijd met gemak in de middenmoot
te eindigen. En als je evenals de
Leusder schaakclub niet te hoog
in de bond speelt, dan leer je je m
een langzamer tempo ook zonder
theorie al op je gemak te voelen.
Deze clubs bieden ruimschoots
de gelegenheid voor een
gezellige avond zonder het gevoel
van - ik moet zo nodig ook zo goed
als sommige anderen leren
spelen. Echte dammers spelen
hun eigen spel. Met klem moet ik
eraan toevoegen, dat het
opleidingsniveau als regel weinigt
zegt over het latere inzicht in het
dammen.
GEEN EXAMEN
Hooguit zal dat pas op het niveau
van Roozenburg wat uitmaken.
Sijbrands haalde weliswaar geen
enkel schooldiploma, nadat hij op
het gym zijn lange haren moest
laten knippen of eraf moest. De
wilde haren en het dammen
waren hem het meest dierbaar.
Maar alleen al zijn enorme
produktie aan boeken, artikelen
en trainingen onthult een hoogst
ongebruikelijk talent. Met een
meer recreatief talent hoef je je
echter helemaal geen zorgen te
maken over een eventueel
examen.
Je ontmoet mensen met alle
mogelijke beroepen en
achtergronden en van alle
leeftijden tussen soms twaalf en
tachtig jaar. Vooral dat laatste is in
een vergrijzende samenleving
positief. Er hoeft in clubs met een
gelijke interesse immers geen
generatiekloof te bestaan, die in
de huidige tijd met teveel
leeftijdsgrenzen immers al
storend genoeg is.
In het algemeen gaan
denksporten gewoon over 1een
plan ten naaste bij volgen, 2. liefst
precies doorrekenen, 3. grappige
wendingen ontdekken en 4.
vooral verstandig lijkende
beslissingen nemen, ondanks de
klok en tegenpartij. Hoewel het
verliezen bij een volstrekt
ongevaarlijke strijd van man tegen
man gunstig is voor het moreel,
kun je je daartegen enigszins
wapenen met analyses. Dan leer je
nog wat beter dromen over echt
betere tijden. Een beetje, zoals
Roozenburg in de oorlog al
voordeed.
Voor een damclub zijn al gauw 25
leden nodig. Daarom lijkt het mij
verstandig om eerst maar eens
namen van enthousiaste dammers
te verzamelen. Die kunnen mij
bellen op 033-943484, waarna we
een beleid kunnen uitstippelen. Ik
acht het bijvoorbeeld denkbaar,
dat bij een nog niet zo groot
aanbod, Leusdenaren wel
onderling kunnen gaan spelen,
maar verder voorlopig lid worden
van al gezellige clubs als
Woudenberg, Soest en
Amersfoort. Het grote Amersfoort
speelt met licht gesponsorde
spelers wat hoger dan Soest en
Woudenberg, terwijl het kleine
Woudenberg nog een beetje de
dorpcultuur laat zien. Soest zit na
een fusie met Baarn qua grootte
verder tussen de beide andere
clubs in. Voor elk wat wils. Zou er
een nieuw geslaagd voorbeeld
uitkomen?"
Wij willen ruimte maken voor de nieuwe
najaarskollektie.
Daarom tot 30 juli een grandioze korting
op een deel van de montuurkollektie.
Leusden, Winkelcentrum Hamershof, Grutterij 3.
