circus is in vlammen opgegaan
Batterijbox uitgereikt
leusder krant
iouwdorp'88 weer ten einde:
Kunst langs
de weg
Libsidie voor
atuurterreinen
ïS handhaven
lit
van Nelis
DINSDAG 23 AUGUSTUS 1988
SNURKEN
- Op zaterdagmiddag 20 augustus veegde een
lldozer in één uur tijd honderd hutten bij elkaar. Op een hoop
Bchoven waren de min of meer stevige bouwsels, misschien
g waterdicht, te scheef, te laag of te klein, maar stuk voor
k „eigen" hutten, weer gereduceerd tot het oude hout waar-
ie vorige week dinsdag begonnen was. De laatste hut was net
sloopt voordat de kinderen terugkwamen van de theater-
orstelling in de zaal van de Korf. Ze wisten wat er zou gebeu-
in hun „gedwongen" afwezigheid, en accepteerden dat.
)m half vier stak de brandweer de met zoveel enthousiasme
timmerde en geschilderde restanten in brand. De eerste vlam
[gde met een spectaculaire snelheid het bezinespoor dwars
oï de hoop. Een prachtig dansend vuur ontstond door de fel
laiende wind. Een paar uur later lag het terrein achter win-
centrum de Hamershof weer volkomen braak. Op een zwar-
plek na herinnerde niets meer aan bouwdorp 1988. In het
neentehuis is de maquette te zien van wat grote mensen daar
len gaan bouwen. Dat zal wel mogen blijven staan. Het
derdorp was een illusie, waarvan - waarin - en waarbij met
ed, zweet en tranen genoten werd.
t was een drukke week. De
vierhonderd kinderen die
iben deelgenomen aan de door
jd- en jongerenwerkers Saskia
ifinski en Roy Robbemond
)rgamseerde aktiviteiten zullen
afgelopen weekend nodig ge-
hebben, om uit te slapen. Het-
de geldt voor de ruim vijfen-
ttig jongeren, geronseld m de
schillende jongerenorganisa
tie bij alle aktiviteiten voor de
[eleidmg zorgden... dag en
ht
oogtepunten waren talnjk.
>r veel kinderen was het „sla-
in hun eigen hut, in de nacht
donderdag op vrijdag. Voor
„het ponynjden op een ka-
er, voor Marcel en vele andere
deren, het timmeren. Voor de
naar van de Lego-
iwwedstrijden, Vincent Weg-
de uitreiking van zijn pnjs en
r Jurriën zijn optreden als
vn. Naarmate de week vorder-
de hutten hun voltooiing nader
en en de kinderen meer en meer
ertrouwder werden met elkaar,
foeide een samenleving...
SPELMIDDAG
Pij li.EI"
Vorige week dinsdag waren de
^honderd kinderen nog duide-
pfllverdeeld in ongeveer honderd
pjes. Ieder groepje was voor
zelf bezig. Hout bemachtigen,
luwen Er werd nauwelijks op
gekeken. De knutselaktivitei-
i de legertenten, onder leiding
i Saskia Sarafinski, werden druk
:ht... ter meerdere glorie van
leigen hut.
pe volgende dag was die instel-
niet veranderd. Het bouwsel
(\d, na veel moeite en met behulp
enorme hoeveelheden spij-
en aan de inrichting werd ge-
jkt. Minstens één hut werd be-
jen, vele kregen vloerbedek-
Een jongetje wees me vol trots
iet door hem gemaakte hoekta-
,Als ik hier mag blijven sla-
ikan daar mijn wekker staan. En
hier heb ik een spijker, dat
tdt de kapstok"
Op woensdagmiddag was een
spelcircuit georganiseerd m het
Lockhorsterbos. Ongeveer de helft
van de kinderen kon zich losscheu
ren uit het bouwdorp, dat toen nog
een verzameling hutten was. De
rest timmerde verder, of zat binnen.
Leusdenaren, die zich de eerste
dag na een verhuizing, zodra alles
is uitgepakt, weten te herinneren,
weten hoe het voelt om zo te zitten.
Ze misten daarmee wel de spel
letjes in het bos. Onder een enthou
siaste leiding van jongeren die zelf
ook wel in zijn voor een geintje, kan
zo'n programma niet anders dan
speels verlopen. In het bos waren
twaalf posten uitgezet waar uiteen
lopende aktiviteiten als touwtrek
ken, schminken, ballonnenrace,
sponzengooiwedstrijd en een quiz
werden gehouden. Bij het schmin
ken bereikte men mooie resultaten,
vooral doordat een aantal kinderen
alle kleuren op hun gezicht stevig
door elkaar en door hun haar
mengden. Het gooien van natte
sponzen resulteerde op voorstel
van de „leiding" in een waterge
vecht tussen Saskia Sarafinski met
bondgenoten, en de kinderen. Een
duidelijke winnaar kwam daaruit
met te voorschijn. „Volgens mij wa
ren we allemaal even nat".
SAMEN
De spelletjesmiddag gaf de eer
ste aanzet tot het meer samen doen.
Langzaam maar zeker kwamen de
kinderen uit hun hut, gingen ze bij
anderen kijken, groeide het bouw
dorp naar een gemeenschap. Wie
de hekken binnenkwam kreeg
steeds sterker het gevoel, op
vreemd terrein te stappen. Dit was
de wereld van de kinderen. Hier
waren de jongeren de baas. Ou
ders, slechts handig voor de pro
viandering, moesten verder niet te
veel willen regelen dan wel vragen.
Donaties bleven uiteraard welkom.
Een oudere meneer kwam in de
tent wat snoep afgeven met een
Het bouwdorp betekende voor honderden jeugdigen Leusdenaren weer een hoogtepunt van de zomer.
briefje erbij. Een moeder bracht
appels en koek om aangekomen bij
de hut van haar kroost en zijn vrien
den te ontdekken dat diens moe
ders al appels, chips, krentenbol
len en rollen snoep hadden achter
gelaten. Maar ach, de bouwvoor
schriften verboden een keuken.
SLAPEN
Donderdag stond in het teken
van het slapen. Besloten was dit fes
tijn een nacht te vervroegen gezien
de weersverwachtingen. Regen
leek op donderdag ver weg. Vorig
jaar waren veel kinderen uren in de
weer met het zorgvuldig vastspijke
ren van plastic. Dit jaar slingerden
de door de leidmg uitgereikte
zwarte plastic zeilen op de grond of
werden losjes over het dak heen
gedrapeerd. Het was warm. Met als
voordeel dat het terrein m tegen
stelling tot vele andere jaren, droog
was, met als nadeel de vele vele
wespen, die ook in de hutten wil
den om mee te delen in de zoetig
heid.
Op donderdagmorgen werd
nauwelijks getimmerd. De spijker
bevoorrading was gestaakt, het
geen niet betekende dat de spij
kers op waren. Regelmatig liet de
luidspreker de waarschuwing ho
ren voor goed schoeisel te zorgen.
Tussen de mededelingen door
dreunde de popmuziek in de
smaak van de jongeren. Niemand
vroeg om Kinderen voor kmderen.
Wel om Dire Street en U2.
Vanaf 11.00 uur trokken, net als
woensdagmiddag, lange rijen kin
deren op de fiets, nu naar het
zwembad Octopus. Het zwembad
was ai goed gevuld met ruim 1200
badgasten. Daar kwamen nog eens
ruim driehonderd kinderen tussen
de zes en twaalf jaar bij. Hetgeen
met bezwaarlijk bleek. Doordat de
jongeren, op Roy Robbemond na,
ook het water in doken was de con
centratie kinderen zeer plaatselijk.
Dmeeste hingen rond de nek van
een van de „leiders", waarvan de
sterkste, de stevigste en of de lang
ste het het ergste te verduren kre
gen, tot plezier van alle betrokke
nen.
MICHEL PATTY
Donderdagmiddag vanaf vijf uur
stelden de dorpelingen zich in een
lange rij op voor de tent waann de
pannen patat, de dozen vol kroket
ten en de emmers mayonaise ston
den opgesteld. Eén voor één kwa
men de kmderen aan de beurt om
hun plastic bakje in ontvangst te ne
men waann een dot mayonaisse
werd gemikt, waarop een flinke
schep patat volgde, om bij de laat
ste „hjder" de kroket gerold in een
servetje in ontvangst te nemen. „Li
monade is verkrijgbaar bij de
kraan". Op deze manier werden 400
kroketten, 50 kilo patat en 10 liter
mayonaise weggewerkt. Niet dat
iedereen daarmee voldoende ge
geten had, maar gelukkig was in
diverse hutten een noodvoorraad
om de nacht door te komen, aange
legd.
Het hout dat over bleek te zijn
werd die avond aangestoken als
een machtig kampvuur. Iets machti
ger dan was begroot zodat de
brandweer kwam. „Een brand
weerman hing helemaal tegen zijn
slang aan, zo hard moest hij druk
ken om in evenwicht te blijven,"
luidde het spannende, helaas niet
helemaal duidelijke verslag van
Wilco. Edwin mocht even meerij
den op de brandweerauto. Thijs
riep uit „Nou weet ik het zeker, ik
word brandweerman bij het bouw
dorp". De rookontwikkeling was in
drukwekkend. Een aantal kmderen
kreeg daar last van. Ondertussen
zong Michel Patty. Het klonk prach
tig. Een mooie zomeravond, een
kampvuur, zingen bij een gitaar
(min een snaar), met honderden
kinderen en heel wat ouders. De
stemming was er m.
Om half tien doofde het vuur en
werden de kinderen die mochten
blijven slapen naar hun slaapplaats
gedirigeerd. Ongeveer twintig kin
deren sliepen in de grote tent. Hon
derdveertig kropen in hun hut, in
slaapzakken. De „leiders" bliezen
de laatste adem uit hun longen bij
het opblazen van de tientallen
luchtbedden waarvoor hun hulp-
werd ingeroepen. Toen eindelijk
iedereen in zijn hok zat of lag, be
gon het lange waken.
De begeleiders waren streng.
Niemand mocht meer zijn hut uit,
tenzij om te plassen. Pascal had ge
dacht nog een uurtje gezellig bij
vrienden in een andere hut een
feestje te kunnen bouwen; die on-
"erwachte strengheid viel dus te
gen. Maar er bleven genoeg moge
lijkheden over „om te keten". Vieze
woorden roepen, vieze geluiden
maken waarbij het realisme in on
schuld gesmoord werd.
„OOuuuw" klonk een opzettelijk
meisjesachtig jongensstemmetje.
„Ik ben mijn Pentax vergeten waar
ik alles mee kon doen". Op de on
verwachte vraag wat hij daarmee
had willen fotograferen, bekende
hij met het schaamrood op de wan
gen dat hij de reclame voor een
veilig middel had willen nadoen.
Vier kmderen hechten geloof
aan de spookverhalen die zij zich
zelf hebben ingefluisterd. Ze willen
en gaan naar huis.
Om tien uur slaapt Paula van zes
al, maar ze is een van de weinigen.
De meeste kinderen zitten of liggen
te kletsen en spelen met hun zak
lantaarns. Zoals altijd zijn de mooi
ste exemplaren die rood en groen
kunnen schijnen. In de hutten zon
der ramen was het diepdonker.
Geen wonder dat sommigen het
een beetje benauwd kregen, zon
der dat aan de ventilatie getwijfeld
werd. Naar de W C. gaan, was een
spannende onderneming, die niet
vaak genoeg herhaald kon worden.
Vervelend was dat de dagelijkse
portie, groot twaalf rollen papier,
op was. Een bottle tjebok werd
voorgesteld, bovendien bleek cré-
pepapier over, maar het euvel werd
verholpen met geleende rollen van
de gemeente. Tegen twaalven
werd iedere gehoorde stem ge
smoord. Een groep van ongeveer
veertig kmderen kon de slaap niet
vatten. Tegen half twee 's nachts
viel de eerste regen. De vrijwilli
gers dekten hutten af met plastic,
schoven kinderen terug die in hun
slaap de hut uitrolden, dekten ze
opnieuw toe en stelden met verba
zing vast dat „kinderen zingen in
hun slaap en minstens zo hard kun
nen snurken als volwassenen".
Emg vergelijkingsmateriaal was
aanwezig doordat Wout, die zich al
dne dagen en nachten uit de naad
had gelopen, ook zijn tent liet
schudden. Tegen vijf uur ging ein
delijk de laatste groep slapen, ter
wijl de eerste wakker werden. De
nachtbrakers moesten tegen acht
uur doordringend gewekt worden
voor het ontbijt.
CIRCUS
Het ontbijt bestond uit „bijna nog
warme" broodjes en krentenbollen
en thee die volgens de gangbare
mening „niet te drinken was". Vol
gens Bas was slechts één zakje ge
bruikt voor vierhonderd koppen
aangevuld met drie klonten suiker
per kop. Volgens Roy Robbemond
klopte deze gegevens cijfermatig
met helemaal, maar hij gaf toe, dat
theezetten voor zoveel kinderen
zonder keukenaccommodatie niet
helemaal smaakvol verlopen was.
Vrijdag werd de dag van de cir-
kus-activiteiten. Het werd ook een
rommelige dag. De niet zo uitgesla
pen gezichten werden bedekt door
een flinke laag schmink. Hierdoor
zag een groot aantal kinderen er
niet gezonder, wel mooier uit. Vrij
dag was een lange frisse dag,
waarbij de baard van de vrijwilli
gers letterlijk en figuurlijk begon
door te komen. De kinderen waren
nog nauwelijks bij hun hutten. Ze
stonden te wachten, lang heel lang,
tot ze op de kameel mochten njden.
De kameel heette Charley. Het op
luisteren van dit soort festiviteiten
was zijn vak, in dienst van De Ark,
b.v. uit Tilburg. Charley was twee
jaar oud, met dne jaar zijn kamelen
volwassen. Charley was net sterk
genoeg om van 's morgens tien tot
's middags vier, met korte rustpau
zes, zijn rondjes te lopen. Frans van
Boxtel en Vebe begeleidden hem.
Frans vertelde met plezier de vol
gende keer een hele rijdende kin
derboerderij ter beschikking te
stellen. Misschien een voorstel om
te onthouden want één kameel op
vierhonderd kinderen bleek wat
weinig. Later kwamen daar nog po
ny's bij, maar de kameel was toch
spannender. „Hartstikke gaaf, heel
hoog, maar wel een raar gevoel om
zo te hobbelen tussen twee bulten",
volgens Sander die dit niet gewend
was.
Tegen twaalf uur werden de bal
lonnen opgeblazen die gezamen
lijk en voorzien van een kaartje
zouden worden lostgelaten. Voor
dat het zover was leek het plafond
van een van de legertenten op het
plafond van de zaal waar de Ameri
kanen Bush toejuichten. Eenmaal in
de lucht verdwenen de ballonnen
binnen de kortste keren uit het
zicht, in oostelijke richting.
PRIJZEN
Om twee uur verzamelden ieder
een zover aanwezig, zich voor de
„cirkus" tent. „Iedereen" besloeg
niet meer de vierhonderd kinderen
van het begin. Het onbevestigde
vermoeden luidde dat massaal
thuis werd uitgeslapen. Het publiek
dat nog min of meer wakker was,
kreeg een kmdervogrstelling door
dorpsbewoners aangeboden. Ter
inleiding deelde jeugd-jongeren-
werkster Saskia Sarafinski de prij
zen uit aan de winnaars van het
bosspel (groep 10). De prijzen voor
de mooiste hutten ging naar de hut
met de lachspiegel en de stippel
tjes (een taart), de hut met het
oranje dak dat van veraf lange tijd
als eerste te zien was (een taart).
De wisselbokaal ging naar de hut
die er uit zag als een auto met het
opschrift „Klagmerot", „Dat is ex
pres verkeerd geschreven" meld
den autohutbewoners Werner van
der Berg, Sandra en Remco snel.
De legobouwwedstrijden wer
den gewonnen door Use van der
Berg, door het maken van een
clownsgezicht, Klaas Berghuis won
met de door hem gebouwde twee
blauwe olifanten samen met Fred
die van der Meulen die een witte
olifant construeerde, de tweede
prijs, terwijl Vincent Wegman op
nieuw in de prijzen viel omdat hij
behalve een hele mooie hut ook
een hele mooie circustent had we
ten te bouwen.
Daarna begon de eigen circus
voorstelling. Marcellino trad op als
enige beroepskracht met een op
leiding Circusschool. Hij vertoonde
tussen de regenbuien door wat
grappen en grollen en jongleer-
kunsten. Daarna kwamen de aco-
batiru's, drie meiden die bokspron-
gen en de handstand uitprobeer
den. Prachtig. Prima doordacht en
beslist de moeite waard was het
clownsnummer van Jurrién en Ar
jan. Midden in hun voorstelling be
gon het te regenen waardoor heel
veel kinderen hun hut invluchtten
en daardoor een groot deel van de
voorstelling in de tent mistten. De
verrassing dat Jurrien een jongetje
was met een meisjespruik op, was
groot. De tent was veel te klein om
iedereen te bergen. Zeker wan
neer er ook nog kinderen met hun
fiets binnen komen. „Wat doet die
fiets hier binnen", „Ik heb een fiets-
nummer!".
Roy Robbemond begreep het
eerder dan ondergetekende, die
een registratieplicht vermoedde.
Zodra het droog was werd de voor
stelling buiten voortgezet met het
fietsnummer als slot. Daarvoor goo
chelde Wendy zacht en beschei
den, kregen drie acrobates met
hoepel de giebel, blinkten drie
vrouwelijke clowns uit in vallen, en
bleek een jongen met twee ballen
te kunnen ballen. Natuurlijk fantas
tisch, maar er was meer van te ma
ken geweest, volgens een aantal
commentaren.
KINDERMARKT
Zoals gebruikelijk geworden na
vier maal bouwdorp werd de laat
ste dag kindermarki gehouden. Ie
dere hut had zijn eigen collectie.
Het vermoeden drong zich op, dat
deze collecties waren samenge
steld op vorige kindermarkten. De
markt was lauw. Behalve dan bij
Werner van de Berg die zijn zelfge
bakken 47 pannekoeken om elf uur
al kwijt was. De tante van Sander
kan haar minstens vijftig boekjes
uit de Bouquetreeks «die ze ter be
schikking had gesteld herlezen. De
ouders van Tijs en Edwin waren zo
goed om voor de investenngsscha-
de op te draaien. De emge die limo
nade en biscuitjes kochten, waren
zij zelf. Pa de La Rambelje paste op
de handel terwijl de jonge la Ram-
beljes in geen velden of wegen te
bekennen waren. De hut met num
mer 34 stortte in. Een half uur voor
het sluiten van de markt maakte
een bui er een voortijdig einde aan.
VOORSTELLING
Het volgende verslag werd op
getekend na de voorstelling in De
Korf: „Het was een toneelstuk van
maar een echt mens met een vul
kaan. Die vulkaan was met echt,
maar wel gaaf. Daar kwamen von
ken uit. Die man had ook een aap.
Tenminste een handpop. Dat was
lachen. Het was met echt span
nend, meer grappig."
Marcel gaf toe dat hij het wel
leuk vond maar er niets van ge
snapt had. Na afloop kregen de
kinderen een herinneringsvaantje.
Daarmee was het feest voorbij.
Op een ding na. Wie in aanmer
king wil komen voor de persprijs
van de Leusder Krant voor het
beste verslag, opstel of vers over
het bouwdorp, kan zijn ervarin
gen op schrift inleveren bij het
gemeentehuis aan de receptie,
tot 10 september.
SUCCES
Het bouwdorp, als vakantiefeest
voor schoolkinderen in Leusden,
was opnieuw een succes. Veel ou
ders konden er niet over uit dat dit
alles mogelijk werd voor slechts
10,- per persoon. De week was
vol en lang. Het feit dat er geen
ernstige ongelukken zijn gebeurd
is zeker toe te rekenen aan de inzet
van Roy, Saskia, Douglas, Bart,
Chris, Stan, Isabelle, Frederiek,
Gerrie, Adjan, Robin, Patricia, Mit-
tro, Jessica, Wout, Marco, Rene,
Vincent, Paul, Orely, Mike, Henk-
Jan, Edwin, Dennis, Michael,
Froukje, Anuska, Marga, Cora en
die ene die zijn naam met genoemd
wil hebben. De evaluatie zal zeker
weer mogelijke verbeteringen
naar voren brengen. Moge één er
van zijn, om bij een dergelijk eve
nement een „veld" telefoon te in
stalleren.
LEUSDEN - Gedeputeerde
Staten willen voorstellen, bij de
aanleg van nieuwe provinciale
wegen een bepaald bedrag uit
te trekken voor het plaatsen
van beeldende kunst. Het per
centage dat voor die kunst zou
moeten worden gereserveerd
schommelt tussen de één en
twee procent van de totale
kosten die met de aanleg van
nieuwe wegen gemoeid zijn-
.De regeling zou alleen moeten
gelden voor de aanleg van we
gen die grotendeels door de
provincie betaald worden.
JSDEN - Gedeputeerde Sta-
van Utrecht willen de helft
de aankoopsom voor een
uurterrein bij Amerongen
alen. Dat gebeurt op ver-
k van de Stichting het
"echts Landschap. Met de
ikoop is een totaal-bedrag
f60.000,- gemoeid.
et gaat om 6,5 hectare moeras,
en grasland in de Amerongen-
ovenpolder. De Stichting heeft
ikele stukken grond in de om
ving in haar bezit. De andere
van de aankoopsom wordt
aid door het ministerie van
bouw.
De aarucoop komt als voorstel ter
sprake m een commissievergade
ring op 15 september. Daar worden
ook twee andere aankopen be
sproken. Het gaat hierbij om na
tuurterreinen, die Natuurmonu
menten aan wil kopen.
Het betreft een perceel van 2,2
hectare in het zogenaamde 'Ster-
gebied' bij Loosdrecht en een stuk
grond van 3,3 hectare bij het na
tuurgebied Botshol, nabij Abcoude.
Beide terreinen hebben natuurwe
tenschappelijke en landschappelij
ke waarde en zijn in het verleden al
als reservaatsgebied aangewezen.
De aankoop van beide gebieden
kost f175.000,-. De provincie er-
goedt daarvan de helft.
bij Amersioort, langs de Al.
Ongeveer twee van het twaalf
hectare grote terrein wordt inge-
S Tï rl T^l 1 Tl t richt als natuurgebied. Het overige
lui Lil Ll V "X deel van de voormalige zandwin-
DEN - Gedeputeerde Staten
n bij hun oorspronkelijke
punt over de inrichting van
ebied dat bekend staat als 'de
it van Nelis'. Het terrein licrt vlak-
plas wordt ingericht als landbouw
grond en is opgenomen m de ruil
verkaveling Eemland.
Vogelbeschermingsorganisaties
hadden aangedrongen op wijzi
ging van het plan. Iets hebben de
organisaties toch gewonnen: in het
oorspronkelijke plan was helemaal
geen natuurgebied opgenomen.
LEUSDEN - Maandag, de eerste schoolmiddag na de grote
vakantie, reikte wethouder Corri Verduin van onderwijs en
milieuzaken de eerste batterijbox uit aan de nieuwe direkteur
van de openbare basisschool „De Bongerd", mevrouw Van
Duyn. Alle Leusdense basisscholen kunnen een batterijbox van
de gemeente krijgen. Het is de bedoeling dat kinderen lege
batterijen verzamelen en in deze boxen deponeren. Door de
volle boxen te wegen hoopt de wethouder na enige tijd inzicht
te verkrijgen over de hoeveelheid batterijen welke in Leusden
wordt verbruikt.
De aanbieding van de eerste
batterijbox aan de openbare basis
school De Bongerd, kreeg een
feestelijk tintje, omdat de wethou
der de gelegenheid aangreep om
de nieuwe direkteur van de school
met haar benoeming te feliciteren.
Mevrouw Van Duyn is de eerste
vrouwelijke direkteur van een ba
sisschool in Leusden. Behalve een
welgemeende succeswens ontving
zij van de wethouder een grote bos
bloemen.
Vier achtste jaars hadden ter ge
legenheid van de komst van de
batterijbox, de eerste schooloch-
tend benut voor het verzinnen van
een klein toneelstukje, waarmee
de bedoeling van de box werd in
geleid.
In het door de Gemeente Leus
den verspreidde persbericht staat
dat in 1982 in Nederland ruim 100
miljoen batterijen werd verkocht.
Batterijen vormen daarmee de
grootste bron van schadelijke stof
fen in het huisvuil. Dit komt omdat
de meëste mensen lege batterijen
gewoon weggooien in de vuilnis
bak. De meest schadelijke be
standdelen van batterijen zijn de
zogenaamde „zware" metalen, zo
als kwik, cadmium, zink, nikkel en
zilver. In het Nederlandse milieu
komt jaarlijks ongeveer 100 ton
cadmium terecht. Batterijen nemen
hiervoor ongeveer een derde van
voor hun rekening. Cadmium ver
oorzaakt beenderafwij kingen.
Kwik tast het zenuwstelsel aan.
Met de plaatsing van de kunst
stof batterijboxen bij de basis
scholen hoopt de wethouder voor
milieuzaken te voorkomen dat de
batterijen op de gemeentelijke
stortplaatsen terecht komen.
„Wanneer alle kindertjes nu de
batterijen in deze boxen verzame
len, dragen zij op kleine schaal
mee aan een schoner milieu aan de
gemeente". Waarna de direkteur
van de school er voor de zekerheid
op wees dat het niet de bedoeling
is batterijen snel te doen leegloop-
en, teneinde de box zo vlug moge
lijk gevuld te krijgen.
Scholen die aan deze aktie willen
meedoen, kunnen bij de gemeente
gratis een battenjbox verkrijgen.
Na de „onthulling" van de batterijbox werd meteen gedemonstreerd voor welk gebruik de box bestemd is.
Bij het overhandigen van de eerste battenjbox verwelkomde wethouder Corri Verduin meteen de nieuwe
dirpctnc.e van De Bonaerd. mevrouw Van Duin. met bloemen.
