'Ik zing liedjes, zoals een
ander schilderijtjes ophangt'
I
Uit in Amersfoort 88/89 Bestel nu uw abonnement! 10% korting!
oop Visser treedt veertien oktober op in De Korf:
liedjes zijn toch gezongen verzen; de
melodie is van ondergeschikt belang.
geen succes hebben is afschuwelijk, maar
succes hebben is mogelijk nog vreselijker.1
ik prijs mij gelukkig met het feit
dat ik nooit een prijs ontvangen heb.
In het programmaboekje 'Uit in Amersfoort'
staan ruim 155 evenementen voor het
komende seizoen op een rij: toneel, cabaret,
musical, operette, ballet, concerten,
kindertheater, jazz; alles staat er in.
Ontving u 'Uit in Amersfoort' nog niet, bel
dan even: De Flint, 033 - 75 11 84, waarna
het u kosteloos wordt toegezonden.
Tot 13 september zijn bestelbonnen welkom
bij De Flint. En let op: toewijzing gaat op
volgorde van binnenkomst.
De Flint, Coninckstraat 60,
3811 WK Amersfoort.
plaatselijk nieuws
DONDERDAG 25 AUGUSTUS 1988
LEUSDEN - De Culturade, de manifestatie waarmee een
nieuw seizoen „vol" cultuur in Leusden van start gaat,
geeft dit jaar een opmerkelijk schot voor de boeg. Op 14
oktober zal Joop Visser in de zaal van Aktiviteitencentnim
e Korf optreden. Die zaal zal wel vol komen. Ondanks dat
Joop Visser toegeeft geen „ster" te zijn. Hoewel Joop Visser
nog niet eerder in Leusden optrad met het repertoire dat
hij sinds 1974 als spits „liedjeszanger" opbouwde.
Over de jaren zestig, de studentenliedjes en de bijbeho
rende sentimenten zullen we het op zijn nadrukkelijk
verzoek, in dit interview met hem niet hebben. Zijn naams
verandering van Jaap Fischer naar Joop Visser is totaal en
consequent. Zijn teksten van nu zijn uitgangspunt, ze zijn
herkenbaar door stijl, stem en puntigheid voor oud en
nieuw publiek. Het zijn de teksten van een verse vijftiger.
De bijbehorende melodietjes noden nog steeds tot het uit
et hoofd leren van de tekst en het (beter) nazingen.
Alhoewel;.... hij zegt dat, zeker op zijn laatste twee
laten, zijn zingen beter is geworden dan het wat schorre,
icherpe stemgeluid op eerdere platen. Trouwens; „Liedjes
ijn toch gezongen verzen. De melodie is van onderge-
ichikt belang" relativeerde hij het belang van stem en
.elodie.
derlanders. Als toelichting werd
een stokpaard bereden over wie er
via de radio ,,vijf(zenders) van het
zelfde" en televisie aan zijn trekken
komt. De strekking van zijn betoog
houdt in dat de mediakanalen zijns
inziens volkomen verstopt zitten
door buitenlandse produkten. „De
teksten van Corrie Korungs zijn ten-
noemd. Jaap en Joop ligt tegen el
kaar aan. Visser is voor de hand
liggend". Hij lacht hartelijk. Ik ver
moed dat hij zaken opzettelijk wat
te simpel voorstelt.
PUBLIEK
Als Joop Visser maakte hij sinds-
van-het-doen-zoals-het-hoort. Het
zijn geen felle aanklachten. Daar
zorgt de humor voor, die „verzon
ken is ingebouwd". De spitse tek
sten bieden lachen met wat bitters.
Door het gebruik van onverwachte
njmwoorden zetten ze de toehoor
der regelmatig op het verkeerde
been.
«Joop Visser komt voor de eerste
"^er naar Leusden. Een introductie
ior middel van een interview leek
jjdig. Hij stemde, bij uitzonde-
pg, toe op een aantal voorwaar-
Het „introductiegesprek"
|bnd plaats m Breedzicht. Breed-
ï:ht is een heerlijke uitspanning
[aan de uitvalsweg naar Zandvoort,
j net in Haarlem. Hoewel tegen-
ordig tot het Van der Valk-con-
i behorend, heeft het veel van
[Je oude sfeer behouden. Hier
pram Godfried Bomans, at ik met
Kortooms en komen nog
steeds nette dames en heren, be
schaafde vriendinnen in alle leeftij
den zonder kinderen en zaken
mensen met declaratiemogelijk
heid. De grote zaal zit bijna vol. De
receptioniste verwijst me naar een
compleet Jege zaal, naast het ter
ras, zodra ik om een hoekje voor
een rustig gesprek vraag. Het is me
te rustig, maar ik bekijk het even.
Hoewel het met bijzonder warm of
zonnig is, zit het terras vol. Van de
oudere paren straalt hier de le
venslust beschaafd af. Zij „gebrui-
hun thee. Tussen de al ge
temde groepen, met of zonder
^pieren, zitten de echte Hollandse
ikantiegangers. Compleet met
rtonnen zonneklep, hoewel ze
dertig al naderen. Met enig
Strategisch inzicht gaan we daar,
op het terras, zitten. Tenminste zo
dra de fotograaf zijn werk heeft
(gedaan. Joop Visser staat en zit ge-
willig op het muurtje, onder de co-
jmferen. Het terraspubliek beziet
met beschaafde nieuwsgierigheid
•tersluiks de sessie. Zouden deze
iniensen weten wie die frêle vijfti
ger m nbcord en spencer is? Ik
denk hoe afschuwelijk hij dit
iet vinden. In eerdere interviews
jeldde hij interviews „verschrik
kelijk vervelend" te vinden. Alles
Jfst er op dat hij bijzonder wars is
van „mannetjes-makerij", om over
zijn pijnlijk herkenbare teksten
^treffende journalisten nog maar
té zwijgen.
|Wat zal dit voor een gesprek
[worden, met een medewerkster
van een twee maal m de week ver
schijnende provinciale krant, uit
een plaats grenzend aan de Velu-
we9
•Binnen tien minuten ben ik het
terraspubliek vergeten, gefasci
neerd als ik luister naar wat en hoe
de man scherp en breed formu
leert. Stilletjes aan wordt het vraag-
en antwoordspel terzijde gescho
ven, verandert monoloog in ge
sprek, aantekeningen in sleutel
woorden. Het opschrijven van een
hele zin, zou ten koste gaan van het
gebodene.
Na drie uur eindigen we, met
moeite, de discussie over onder
wijs, politiek en media. Het terras is
leeg. De zon is verdwenen. We
hebben ieder niet meer dan twee
consumpties gebruikt, hoewel ze te
declareren waren. Hij stapt op zijn
fietsje. De bedenk dat ons avond
maal uit brood zal moeten bestaan.
Jammer dat ook deze opdracht
moet resulteren in een tekst. Wat
zeggen de opgesomde ingrediën
ten, minimaal genoemd, van het
geheel? In ieder geval dat het luis
teren naar Joop Visser boeiend
was.
minste zo goed als die van Stevie
Wonder. Veel Nederlandse zan
gers en zangeressen krijgen geen
of veel te weinig aandacht, zoals
bijvoorbeeld, Liesbeth List, Her
man van Veen en noem ze maar op.
Ze maken L.P.'s vol prachtige lied
jes met prachtige Nederlandse tek
sten. Je krijgt ze niet te horen. En als
deze platen, bij grote uitzondering,
gedraaid worden, krijg je eeuwig
en altijd hetzelfde nummer te ho
ren, alsof er geen andere nummers
op staan."
ONGESCHIKT
Een „ster" zal Joop Visser m Ne
derland nooit zijn. „Ik geef gewoon
eerlijk toe; ik ben er ongeschikt
voor. Als ik mij contactueel bewe
gelijk zou kunnen gedragen zou het
dien vier platen; „Huishoudkwali-
teit" in 1983, „De huid van de beer"
in 1985 „Morgen komt de vuilnis
man" 1986 en „Kaas op de plank" in
1987. De platenverkoop houdt hij
grotendeels in eigen beheer. Hij
verkoopt ze na afloop van zijn op
tredens. Waarom?
Het antwoord is opnieuw het al
eerder aangehaalde stokpaard.
„De commercie ziet geen brood in
mijn platen". „Maar", onderstreept
hij, „het is geen opzet of persoonlij
ke wens om m klem verband te
blijven werken". Wie weet breekt
hij ooit opnieuw door.
Voorlopig rekent hij voor dat zijn
pubhek op dit ogenblik niet groter
is dan hij bedienen kan. „Ik knjg
het Feyenoordstadion met vol. Het
beroerde is, tussen succes en geen
succes zit bijna niets. Geen succes
Zijn repertoire „sinds 1974" om
vat ruim honderd liedjes. Bij een
aantal speelt de actualiteit een rol,
en-of zijn politieke stelhngname.
Van een gesuggereerde afname in
scherpte is geen sprake, integen
deel.
Tijdens een optreden put hij wil
lekeurig uit zijn voorraad. Van te
voren staat weinig meer vast dan
dat na de pauze gelegenheid is tot
het opgeven van verzoeknum
mers.... uit het Joop Visser repertoi
re uiteraard.
„Ach, of het cabaret is? Wat is
cabaret? Ik zing liedjes, zoals een
ander schilderijtjes ophangt. Om
dat ik het leuk vind andere mensen
te laten horen wat ik gemaakt heb.
Ik voel me daarbij geen entertai
ner. Het idee van te moeten scoren
is mij vreemd. Ik lok geen lachen
PERSOONLIJKHEID
Joop Visser wees er al eerder
op... „De persoonlijkheid valt niet
af te leiden uit wat er gemaakt is.
Vandaar dat ik zo'n afkeer heb van
die volkomen vercommercialiseer-
de aandacht voor de persoonlijk
heid van de kunstenaar. Er zijn im
mers heel wat kunstwerken waar ik
een kick van knjg, maar als je dan
later hoort wat een klootzak dat
gemaakt heeft.... die de hele dag
met de generaals van Chili zit te
dineren of weet ik wat. De koppe
ling tussen (mens en werk) is er
niet" (Uit Ischa Meijers Week-
boek).
Kortom, persoonlijke gegevens
doen er niet toe. Geen interview dat
op „de man gespeeld is". Wat hij
doet is belangrijk, met zijn geboor
tedatum, opvoeding, opleiding en
carrière.
„Ik prijs mij zeer gelukkig met
het feit dat ik nog nooit een prijs
ontvangen heb, geen vlaggetje,
niets. Het is het gelukkige bewijs
dat ik er met bijhoor".
Het moge duidelijk zijn; Joop Vis
ser wenst niet mee te doen in het
circuit der media en bekende Ne-
prettig zijn. Maar dat kan ik niet. Ik
erger mij vreselijk aan die com
merciële toestanden. Wat met wil
zeggen dat ik het niet zou willen. Ik
kan het niet." Ondanks dat dringt
wat hij doet langzaam maar gestaag
door, in Nederland en zeker ook in
België.
NAAMSVERANDERING
Zijn hernieuwde „liedjes
zanger-zijn" begon in 1974. Met het
vaste voornemen met te willen blij
ven teren op oude „Jaap Fischer"
successen treedt hij sindsdien op,
maakte en maakt hij in eigen be
heer, platen en regelt hij zijn eigen
Public Relations onder de naam
Joop Visser.
„Geeft die naamsverandering
iets sardonisch weer? Jaap wordt
gewoon Joop en het Duitse Fischer,
een gewone Nederlandse Visser?"
't Is dat „ome Joop" van André van
Duin nog met bestond, maar tegen
gas voor zangers die hun Neder
landse naam voor iets dat Europees
beter op de tong ligt verruilen, lijkt
het wel te zijn. Maar volgens Joop
Visser „is dat wel heel psycholo
gisch diep gegraven. In mijn omge
ving werd ik dikwijls Joop ge-
hebben is afschuwelijk, maar suc
ces hebben is mogelijk nog vrese
lijker. Zeg, dat ik door mijn optre
dens, gemiddeld zo'n vier per
maand, in het totaal zo'n zestigdui
zend mensen bereik. Het aantal
mensen dat ik bereik is voor mij
met belangrijk, zolang ik maar niet
onder het commerciële minimum
van zaaleigenaars en theaterdirek-
teuren kom. Zelfs daarbij bedenk
ik, dat m een zaal met honderdder
tig mensen er misschien vijf zitten
die het gebodene aardig genoeg
vinden. De overige honderdvijf-
en-twintig zitten er voor de kaartjes
en de kosten. Die vijf kun je niet
aanwijzen. Iets loopt niet half. Iets
loopt of het loopt niet. Mijn optre
dens lopen als een trein, voor de
beperkte groep die ik bereik. Het
aantal malen dat ik optreed is niet
het gevolg van een selectie. Ik heb
aanvragen genoeg, maar het loopt
niet storm".
TEKSTEN
Zijn tegenwoordige teksten gaan
over de emoties, frustraties, stille
wensen en ambities van net onder
de oppervlakte van het dagelijkse
moeten, het geachte denken en
om gekken en blinden uit om daar
na te vragen, nemen jullie mij alsje
blieft serieus en luister nou eens
naar me. Voor mij is het belangrijk
dat ik door middel van de teksten,
beelden oproep. Lachen en ap
plaus hoeven niet. Slechts het be
talen aan de ingang."
LEUSDEN
Voor veel mensen is liedjeszan
ger Joop Visser en wat hij zingt nog
onbekend, hoewel niet onherken
baar. Na het beluisteren van twee
van de vier laatste platen heb ik het
angstige vermoeden dat veel waar
op Joop Visser de vinger pijnlijk
legt, in Leusden bij het inmiddels
gearriveerde of nu studerende pu
bhek als verworvenheid leeft. Zou
den de mensen wel voor Joop Vis
ser naar de Korf komen? Wordt het
wel een leuke avond?
„Ach, ik kan de mensen die met
een verkeerde verwachting naar
mijn optreden komen, met wegstu
ren. Het is niet zo dat ik afstand van
mijn vroegere repertoire heb ge
nomen. Het is ook niet erg, wan
neer de mensen weten dat ik Jaap
Fischer ben, als ze maar niet het
oude repertoire verwachten. Wan-
'...het idee van te moeten scoren is mij vreemd...'
neer ik ergens voor het eerst kom
krijg je helaas, hoewel ik al veer
tien jaar als Joop Visser bezig ben,
de verwijzing en de vergelijking.
Zodra ik een paar maal geweest
ben, treedt het applaus op van de
Joop Visser-clan. Een gezelschap
dat groeit".
Joop Visser blijft schrijven. On
derwerpen voor zijn satire, spelde-
pnkken waarmee hij maatschap
pelijke luchtballonnen treft, maar
ook om zijn üefde voor kleine on
opvallende zaken onder woorden
te brengen, heeft hij genoeg. „De
enige reden om een nieuwe plaat te
maken, is om de volgende beter
dan de vorige te laten zijn".
Volgens hem is vooral zijn zang
de grote verbetering van zijn laat
ste langspeelplaat: „de vuilnis
man". Daar doet hij moeite voor
tijdens de opnamen, want: „Een
zaal luistert anders dan thuis. Een
zaalplaat ligt mij niet. Het zaalpu-
bliek is anders geconcentreerd
dan mensen, die thuis naar een
plaat zitten te luisteren. Bij een plaat
moet wat te luisteren overblijven. Je
moet hem nog eens willen draaien
om te horen wat de eerste maal
verloren is gegaan".
Zijn tegenwoordige teksten blij
ven de gedachten van een indivi
dueel denkend mens, met de nodi
ge afstand, wantrouwende en kriti
sche kijk op de samenleving. Zijn
individuele instelling en sociale be
wogenheid roept, zijn inziens, geen
tegenstelling op.
„Er zijn mensen die zodra ze bo
ven modaal zijn en een eigen huis
hebben, WD gaan stemmen. Maar
er blijft een groep die zegt DAT
deugt niet. Ik zmg over toestanden.
Ik heb er een standpunt over. Maar
ik zoek ze niet op. Ik heb mijn eigen
publiek".
Overigens is Joop Visser bezig
met de voorbereiding van zijn vijf
de plaat, die m de zomer van 1989
zal moeten uitkomen. „Ik heb dit
jaar geen tijd gehad, dus het moet
volgend jaar". Waarschijnlijk zal de
plaat verschijnen onderd de aan
duiding „voor zieken en zeevaren
den". Hierna praten we nog even
door over Van Kemenade „de
egotripper; voor een goed baantje
staat hij vooraan", de teloorgang
van het onderwijs en dan speciaal
het kleuteronderwijs „waaraan alle
politieke partijen schuld hebben",
de vakbond die het durft te weige
ren op te komen voor haar vrouwe
lijke leden die als basisschooldi-
rekteur maandelijks honderden
guldens minder verdienen dan hun
mannelijke collega's en over de
typografie van de verschillende
kranten. Wat daarvan verwerkt is
in de liedjes die hij verkiest te zin
gen in de Korfzaal, is afwachten.
Maar de organisatoren van de Cul-
turade, en daarmee de inwoners
van Leusden, mogen van geluk
spreken. Zij troffen het geluksgetal
negen-en-twintig, dat recht gaf op
een boeking van Joop Visser. En...
na een snelle reactie, bovendien
tien unieke Joop Visser ballpoints.
Gelijk een prijsvraag-aanbod van
een postorderbedrijf. De draak
steekt de draak met zichzelf
Ik weet niet hoe snel de organi
satoren van de Culturade tot boe
king besloten hebben, maar de
ballpoints bestaan echt. Je moet ze
wel nadrukkelijk opeisen, want:
„Het zou toch zonde zijn, om ze
zomaar uit te delen".
Kaas op de plank 1978, Niet meer
verkrijgbaar, behalve bij de bi
bliotheek.
Huishoudkwaliteit 1983, Ariola
Benelux.
De huid van de beer, Ariola 1985.
Morgen komt de vuilnisman,
EMI 1986.
(advertentie)
