aap van Berkum soleerde subliem
Wethouder Blom onthult
bouwbord Muziekschool
leustlev* krant
110
14
Die wachtmeester loopt al jaren te zeuren"
Het enige leuke van strijken
s de verzameling strijkbouten"
azz-avond met zilveren lijstje bij kwartet Wiebe Haanstra
T"
oete wegens onterecht gebruik handelaarskenteken
Wintervoedering (2)
DINSDAG 13 DECEMBER 1988
plaatselijk nieuws
EUSDEN - Het wordt steeds meer duidelijk dat het kwartet
au Wiebe Haanstra, na verloop van tijd het vaste huisorkest
an jazzcafé De Swartesteegh, kan rekenen op een gericht,
tecifiek georiënteerd en geïnteresseerd circuit van liefheb-
ers, dat zich niet de kans laat ontgaan om de jazzavond van
liebe en de zijnen mee te beleven. Dat kwam ook afgelopen
jnderdag weer tot uiting in de sessie, waarin als gast was
itgenodigd de begenadigde, veelzijdige amateur Jaap van
erkum.
»t mag langzamerhand een feno-
een heten dat het kwartet, waar
in de capaciteiten en kwaliteiten
deze kolommen met regelmaat
m de orde komen, telkens weer
staat is om passende aanvulling
vinden om te komen tot een
presentatie, die uiteindelijk leidt
tot een sluitende, vrijwel vlekke
loze uitvoering. Dat was ook nu
weer het geval. Het mag soms lij
ken dat in het bestaande am
biance de aandacht voor het ge-
bodene verslapt, het tegendeel
blijkt waar; het kritisch vermogen
en de waardering voor het niveau
van het optreden blijft regelrecht
overeind en dat dwingt de execu
tanten (gelukkig) tot het slot van
de sessie tot optimaal presteren.
ROUTINE
Wat de keuze van de gast van de
avond betreft, Haanstra en de zij
nen hebben nauwelijks op deze
laatste jazz-avond van het jaar een
betere hebben kunnen doen dan
die van Jaap van Berkum, saxofo
nist/trompettist. Deze 48-jarige
routinier immers is een amateur-
len bejaarde inwoner van
erpenzeel, eigenaar van een
ntal garagebedrijven, was in
ludenberg door een wacht-
iester aangehouden en be
ard, omdat hij met een hande-
irskenteken op zijn Mercedes
kI. Een dergelijk kenteken
g alleen onder bepaalde voor
arden gebruikt worden, zoals
ia or een proefrit of verkoop van
t0 n auto.
nt Op de strafzitting van 8 decem-
r betoogde verdachte veront-
ardigd dat hij inderdaad za-
)U lijk bezig geweest was op het
iment van zijn aanhouding.
.Edelachtbare, die wachtmees-
kent me, die heeft de pik op me.
heeft er al jaren over gezeurd en
musicus van uitzonderlijk niveau.
Hij is een streekgenoot, die sinds
jaar en dag deel uitmaakt van de
'Tempting Seven', een in deze om
geving algemeen bekende groep,
die zich een uitstekende naam
heeft verworven en dan ook kan
bogen op een redelijk grote popu
lariteit.
Jaap: ,,Het is met die Tempting Se
ven destijds eigenlijk een beetje
opmerkelijk begonnen. In het be
gin was het een schoolbandje van
de Rijks Scholen Gemeenschap,
de RSG, waar ik dus op school
was. Be spreek dan van zo'n dertig
jaar geleden. Misschien is het in
dit verband wel aardig op te mer
ken, dat we met de Tempting Se
ven, het schoolorkestje van vroe
ger, nog zijn gevraagd om op te
treden ter gelegenheid van het
115-jarig bestaan van de RSG. En
dat werd een groot succes, zowel
voor de school als voor ons, de
oud-leerlingen."
LOOPBAAN
Nog even iets meer over de alles
zins gedenkwaardige loopbaan
van de gastsolist van deze avond
m het jazzcafé De Swartesteegh.
Twintig jaar lang is hij leraar Ne
derlands geweest in zijn toenma
lige woonplaats Soest. ,,Het onder
wijs heeft mij altijd bijzonder aan
getrokken. Ik heb altijd met erg
veel plezier voor de klas gestaan.
Ik ben ook van memng dat er een
zekere samenhang is tussen het
lesgeven en het uitoefenen van
muziek als hobby en dan denk ik
aan de gedrevenheid, de nood
zaak van discipline.
Jaap van Berkum heeft sinds kort
een voortreffelijke oplossing ge
vonden om zijn ambities op het
gebied van werk en hobby moge
lijkheden te bieden tot volledige
ontplooiing. Sinds begin septem
ber van het vorig jaar heeft hij aan
de Weverssingel in Amersfoort
een studiebegeleidingsinstituut,
dat hij samen met zijn vrouw leidt.
Een staf van inmiddels reeds zes
tien medewerkers geeft aan dit in
stituut thans lessen aan middel
bare scholieren, die bij hun studie
leiding en begeleiding nodig heb
ben.
Zo blijft Jaap van Berkum aktief in
wat voor hem nog altijd op de eer
ste plaats blijft: het onderwijs.
ALLURE
De muzikant Jaap van Berkum
mag als ras-amateur worden ge
kwalificeerd als een man van bij
zondere allure. Hij beheerst de
saxofoon en de trompet en per
soonlijk geef ik de voorkeur aan
zijn ambouchure op het riet. Maar
dat neemt niet weg dat hij zich
hoog-artistiek tweezijdig mag noe
men in de wereld van de muziek:
wie mag zich zo begaafd noemen
op een duidelijk begrensd terrein,
dat voor professionals nauwelijks
begaanbaar mag heten?
Van Berkum heeft het wel. Hij kan
geen noot lezen, zo groot als een
koe. Jaap: ,,Dat betekent dus dat ik
op een avond als deze enorm
moet opletten. Wiebe Haanstra
bijvoorbeeld speelt volstrekt an
dere akkoorden. En omdat ik met
kan 'lezen' moet ik afgaan op ge
hoor en geheugen."
Jaap van Berkum blijkt er geen
probleem mee te hebben. Niet al
tijd, althans. Soms wel, dan weer
niet. In 'Lady be good' blijkt hij
toch ook op trompet grote kwali
teit te kunnen etaleren. En dat
zelfde - het mag best eens gezegd
- voor Wiebe's 'Nancy with the
laughing face'. Ja, weer een jazz
avond met een zilveren lijstje!
■Hum*
•*3»#
Hetbouw'bord van de nieuwbouw van de Muziekschool aan de Zwaiteweg. Vrijdag onthulde wethouder Blom
dit bord, waarmee zij het begin van de werkzaamheden inluidde.
LEUSDEN - Vrijdagmiddag om
vier uur waren bestuursleden,
gebruikers, buren en officiële be
trokkenen aanwezig bij de ont
hulling van het bouwbord van de
muziekschool Leusden aan de
Zwarteweg. Hiermee maakte
wethouder Evelien Blom duide
lijk dat de verbouw en aanbouw
van de muziekschool in Leusden,
definitief is begonnen.
In de afgelopen weken is hard
gewerkt aan de noodzakelijke af
braak van met name het tussenge-
deelte. Voor de voormalige voor
pui van de muziekschool zijn aan
de Zwarteweg al de funderingen te
zien voor het aan te bouwen ge
deelte. De heer P.C.J. Janssen,
voorzitter van het bestuur van de
muziekschool, wees in zijn toe
spraak onder het bouwbord op het
feit dat de eerste plannen voor een
passende huisvesting vijftien jaar
geleden werden ontvouwd.
„Wij beleven deze start van de
bouw dan ook op twee manieren.
Allereerst als een zucht van ver
lichting na vijftien jaar zoeken en
streven. Daarnaast ook als de defi
nitieve erkenning van de continuï
teit van deze muziekschool, wat
een geweldige stimulans is om
nou ga ik naar een garage om die
Mercedes, die ik zelf opgeknapt
heb, te laten keuren en hij komt
opeens naar me toe en neemt m'n
kenteken in beslag!" Het „er al
jaren over zeuren" klopte met het
procesverbaal van de agent, die
over „een aantal eerdere waar
schuwingen" sprak en dat pleitte
nou niet direct voor de onschuld
van verdachte. Zowel de officier als
de kantonrechter achtten het ten-
lastegelegde dan ook bewezen.
„Gezien uw beroepsuitoefening
ernstig," vond de officier die 400,-
eiste. „Ik heb nog nooit in 60 jaar
een overtreding begaan," mopper
de verdachte, „en ik heb zelf een
auto. Die Mercedes heb ik niet
eens nodig." „Dan moet u er ook
niet in rijden" vond de kantonrech
ter Mr. de Klerk, die hiermee het
laatste woord had en 250,- boete
oplegde.
Een automobilist uit Barneveld
was in Garderen, op de Hogesteeg,
de macht over het stuur verloren,
wat nogal wat consequenties had
gehad. Hij kwam „in een moment
van onoplettendheid," zoals hij
destijds tegenover de politie ver
klaard had, in de berm terecht. Hij
probeerde bij te sturen, slipte,
raakte een boom en kwam op de
verkeerde weghelft terecht, waar
hij een aanrijding veroorzaakte. De
tegenpartij belandde in het zieken
huis, met gelukkig geen blijvend
letsel. „Maar dit had doden kunnen
kosten" constateerde de officier,
die het slechte weer geen excuus
vond. „Een onduidelijke verkeers
situatie of slecht weer zijn juist re
denen om extra voorzichtigheid m
acht te nemen." Ze eiste 400,-
boete en een voorwaardelijke ont
zegging van het rijbewijs. Gezien
het blanco strafregister van ver
dachte nam de kantonrechter die
laatste eis niet over en legde hij
250,- boete op.
Op het terrein van een varkens-
mesterij m Stoutenburg had de AID
voedsel- en slachtafval aangetrof
fen, wat verboden is in verband
met de volksgezondheid. De eige
naar ontkende dat zijn varkens
deze resten te eten kregen. „Ik was
met thuis toen ze kwamen. Ze heb
ben afval gezien met wat frietjes er
in en toen maar gedacht dat ik dat
als voer gebruikte." „Maar u mag
het zelfs niet op uw bedrijf voor
handen hebben" merkte de kan
tonrechter op, die vond dat de be
wijsvoering van de AID toch vrij
grondig was. Ze hadden m de buurt
geïnformeerd en gehoord van het
Zeister ziekenhuis en van het res
taurant Oud Londen dat er regel
matig een bedrijfsauto, die eigen
dom was van verdachte, etensafval
kwam ophalen.
„Dat wordt inderdaad met mijn
auto opgehaald en naar een
koeierimesterij gebracht, waar ze
er voer van maken" was zijn weer
woord.
„Maar op uw terrein vonden ze
lege kliek-vaatjes, met een totale
inhoud van 3UU liter. Bovendien
hebben ze de troggen nagekeken
en daar vonden ze aardappelres-
ten in." Al met al werd het tenlaste-
gelegde wettig en overtuigend be
wezen geacht en werd een boete
van 500,- opgelegd, waarvan de
helft voorwaardelijk.
„Voor je achter het stuur gaat
zitten van de auto van iemand an
ders, moet je eerst nagaan of alles
klopt. Banden, licht, verzekering,
controleer de zaak, want je bent
zelf verantwoordelijk."
Deze dringende raad kreeg een
jongen uit Amersfoort, die zijn
vriend, die te veel op had, even met
diens eigen auto thuis had ge
bracht.
„Dne straatjes maar, ik kon hem
toch niet met zoveel alcohol op,
achter het stuur laten kruipen" ver
weerde verdachte zich veront
waardigd. Nee, maar in zo'n geval
kun je beter - en goedkoper - een
taxi bellen, vond de kantonrechter.
Het feit dat verdachte bovendien
geen geldig rijbewijs had kunnen
tonen, omdat hij zijn Antilliaanse
rijbewijs niet ingewisseld had voor
een Nederlands, maakte zijn zaak
niet beter. Hij kreeg 100,- voor de
laaste overtreding en 500,- we
gens het rijden zonder verzeke
ring, waarvan 350,- voorwaarde
lijk. Nog te veel, vond hij.
door te gaan. Waarna mevrouw
Evelien Blom inging op de vele be
tekenissen die muziek voor de
mensen kan hebben „Dat het ook
een symbool van goede harmonie
voor de buurt mag zijn." Om vervol
gens de zwarte gordijnen voor het
bouwdorp open te trekken die een
kwartier daarvoor onder belang
stelling van het publiek met veel
inspanning waren opgehangen en
dicht getrokken.
Na het onthullen van het bouw
bord mocht iedereen de hoek van
de Zwarteweg verlaten, hetgeen
menig automobilist goed uit kwam,
om binnen in de muziekschool de
bijbehorende receptie bij te wo
nen. Op weg naar ,,'t Kippenhok"
zoals de wethouder een gedeelte
van de muziekschool had omschre
ven, kwamen de genodigden langs
zes jonge drummers die een in
drukwekkend sychroon nummer
lieten horen. Binnen speelde het
eigen „salon" orkest van de mu
ziekschool „Clique Panique" onder
leiding van Ron Gantzert. Bij deze
gelegenheid opende de voorzitter
van het bestuur van de muziek
school, de heer P.C.J. Janssen de
receptie met een toost, waarna ie
dere aanwezige, waaronder drie
wethouders en vele raadsleden,
een stemvork kreeg aangereikt,
„teneinde in het vervolg de juiste
toon te weten te treffen."
door
Marianne de Valck
LEUSDEN - In verpleegtehuis de Lisidunahof is tot het einde
n dit jaar een collectie te zien van alles wat te maken heeft
it strijken: strijkbouten, kacheltreeften, kantplooi-werktui-
n, bolt- of pijpijzers, handschoen of vingeroprekkers
ingelplanken, zelfs een strijkglas en kinderspeelgoed. Daar-
prentbriefkaarten met afbeeldingen die iets met strijken te
iken hebben en boeken over dergelijke verzamelingen. In de
ine expositie staan een aantal mooie exemplaren, zoals een
peren Chinese strijkpan waarin kooltjes gedaan werden en
strijkbouten uit verschillende landen. Onverwacht ligt daar
ook een flesje waarin Haarlemmerolie heeft gezeten. „Door de
vorm van dit authentieke flesje leende het zich uitstekend als
hulpmiddel bij het strijken van plooien", verduidelijkt de ge
lukkige bezitter van de collectie, mevrouw A. Noorlander uit
Leusden.
In de Lisidunahof is slechts een
klein deel van de collectie van me
vrouw A. Noorlander (58) te zien.
Ze begon haar verzameling met het
eerste koperen strijkboutje dat zij
van haar schoonmoeder kreeg,
„omdat ik zoveel van koper hield".
Een echte aanleiding tot verzamel
woede was dit nog niet. „De echte
koorts sloeg toen nog niet toe,"
vertelt mevrouw Noorlander. „Dat
gebeurde pas acht jaar geleden,
toen ik via een vriendin gewezen
werd op een verzameling oude en
antieke strijkbouten." Sindsdien
verzamelt zij alles wat met strijken
te maken heeft. Nieuwe stukken
verwerft mevrouw Noorlander
door de jaarlijkse uitwisseling van
de Kring van Stnjkboutenverzame-
laars, waar zij lid van is. Bovendien
snuffelt ze zoveel mogelijk rommel
markten af. „Ik ben er van over
tuigd, dat bij veel mensen prachti
ge strijkattributen op zolder lig
gen," verzucht ze optimistisch.
Haar belangstelling bestrijkt ook
de middelen, waarmee folkloristi-
sche kleding werd geplooid, ge
streken en geglansd. Boerderijen
langs gaan, om op die manier aan
vullingen voor haar verzameling te
verwerven, durft ze niet. „Ik vraag
niet makkelijk" bekende ze, maar
ze houdt zich uiteraard voor ieder
aanbod aanbevolen.
Het uitstallen van een gedeelte
van de verzameling van mevrouw
Noorlander gebeurt in het kader
van de door Lisidunahof georgani
seerde manifestatie „Museum aan
huis". In het afgelopen jaar werd
iedere twee maanden een verza
meling uitgestald. De achterliggen
de bedoeling is enerzijds Leusde-
naren het verpleegtehuis binnen te
laten lopen, zodat de Lisidunahof
meer betrokken raakt bij de ge
meenschap. Anderzijds om de psy-
cho-geriatrische, demente bewo
ners aanknopingspunten te bieden
voor hun herinneringen en ge
sprekstof te bezorgen zowel on
derling als met de bezoekers. Rond
de jaarwisseling zal de collectie
strijkattributen worden vervangen
door een verzameling zelfge
maakte kerst-nieuwjaarskaarten,
daarna volgen tweemaandelijkse
tentoonstellingen van o.a. speel
kaarten, speelgoed en naaigerei.
Wie zijn of haar verzameling wil
tentoonstellen in de Lisidunahof
kan contact opnemen met Kees
Broekman.
Vorige keer hebben we ge
schreven over een paar
moeilijke kostgangers in
onze wintertuin, vandaag
zullen we u een paar gasten
voorstellen die wat eenvou
diger tevreden gesteld kun
nen worden. Dat zijn alle me-
zensoorten, die van nature
meer aanpassingsvermogen
hebben meegekregen. Reeds
in de nazomer is de mezen-
maag langzaam groter, ster
ker en gespierder geworden
en gedeeltelijk gevuld met
heel kleine steentjes, om
hard voedsel te kunnen ver
malen en verteren. Die
maagvergroting is mogelijk
doordat de voortplantingsor
ganen kleiner zijn geworden.
Zo schakelt de insekteneter
over zo oliehoudende zaden.
Vandaar dat we ze in de win
ter zo gemakkelijk tevreden
kunnen stellen. In het vroege
voorjaar krimpt de maag
weer in tot zomermaag, klein
en slap. De ruimte, die dan
vrijkomt wordt voor ingeno
men door de sterk vergrote
voortplantingsorganen. Het
maagje is nu weer geschikt
voor het verteren van spin
nen, insekten en rupsjes. Dat
is ook het ideale, lichtver-
teerbare voedsel voor de jon
gen. Een mees zal dus nooit
in de verleiding komen om,
al is nog zoveel wintervoer
voorhanden zijn jongen daar
mee te voeren.
Maar nu leven ze dus van
nootjes en zaden en daar kun
nen wij ze aan helpen. Pin
da's zijn heel geschikt, liefst
ongebrand en zeker ongezou
ten, aangeregen tot slingers
of in korfjes van gaas. Vet
bollen uit de dierenwinkel of
eenvoudig een plak frituur
vet. Een halve cocosnoot
vindt ook gretig aftrek. Op
gehangen aan een boomtak,
maar wel ondersteboven,
want als er water in blijft
staan wordt het vruchtvlees
week en onsmakelijk. Beuke-
noten, zonnepitten en andere
oliehoudende zaden komen
in aanmerking. Een stukje
ongezouten en gekookt spek
is een extra tractatie. U ziet,
keus genoeg om onze mezen-
soorten de winter door te hel
pen. Maar van al die mezen-
soorten zult u meestal alleen
kunnen rekenen op koolme
zen en pimpelmezen, met een
klein beetje geluk een zwart
kopmees en als u dicht in de
buurt woont van park of bos,
misschien nog een kuif- of
staartmees.
Houdt u zich wel aan vaste
voederplaatsen en regel
maat, vogels zijn gewoonte
dieren. Enige jaren achter
een kwam bij een mees gedu
rende de wintermaanden
elke ochtend een extraatje
halen, bestaande uit een
klontje boter. Steeds, wan
neer het nauwelijks licht
werd, zat hij op zijn vaste
plekje te wachten. Als het
hem te lang duurde en hij
binnen zag zitten, fladderde
hij voor het raam. Wanneer
ik deed of ik het niet merkte
pikte hij, al vliegend, tegen
de ruit. Dan ging ik naar bui
ten en de mees vloog op
schouderhoogte met me mee
en kon nauwelijks wachte tot
ik de boter aan de paal
smeerde. Dat was in dit geval
geen boter aan de galg ge
smeerd.
(wordt vervolgd)
G. van L.
