_,Hij streek onder de arm
sen we konden weer slikken'
Meer samenhang in
ouderenbeleid nodig
IN DE NEVELEN
ROND LEUSDEN
,Op de Emeloarsweg
doar spoekte het altied"
Cursus 'Engels'
voor 55-plussers
AOW, belasting
en ziektekosten
WOL-functionaris
uitgeschakeld
WOENSDAG 4 JANUARI 1989
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitniiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
In de tijd waarin in Hamersveld,
toutenburg, Leusbroek en Achter-
eld zelfs nog geen wijkzuster
Dndfietste, was men hier in de om-
eving aangewezen op huismid-
elen. Slechts m het uiterste geval
erd een dokter opgezocht, wan
eer al andere mogelijkheden ge-
robeerd waren „Belesen" was
>'n middel. Wat het precies was
loet iemand nuj alstublieft eens
omen uitleggen. Uit de verhalen is
p te maken dat handoplegging,
Hides aanraking, een handeling
'as die daar bij hoorde. Niet leder
en kon „belesen". Men moest de
ave hebben. Zij die het konden
erden bijzonder geacht. Zelden
erden namen, of voor deze ru-
riek nog beter; plaatsen, ge-
oemd. Gerrit Lagerweij liet er
een misverstand over bestaan dat
ij wist wie het was en waar hij
*V(foonde;
Evert Boerse was een roomse
nséoer, meer die kon goed belesen.
ie woonde op Klem Daatselaar op
toutenburg. 't Was een beste boer,
j u oar niet van. IVTn broer en ik had-
en een keer een huug in de keel.
kon niks eten, niks kon je er door
negen. Voader noar Evert en die
*wam bie ons thuus. Evert belees-
e ons. Hie streek eerst m'n broer
'!Jr n daarnoa mie onder de arm.
Coatte wat m z'n eigen en we kon
en allebei weer slikken. Eerst kon
je nog geen water deur kriegen en
toen at je weer van alles. Die Evert
Boerse had het, zeiden de mensen.
Maar wat dat eigenlijk was, hek
nooit eweten". Boer Boerse, of in
andere verhalen boer Boersen, in
Stoutenburg wordt meerdere ma
len genoemd m de verhalen van
oude Leusdenaren, Stoutenbur-
gers, Achtervelders en zelfs
Amersfoorters. Een bewijs dat zijn
faam ver strekte;
Jan van de Pol, geboren in 1879 in
Hamersveld noemt Evert Boerse
ook; „Evert Boerse kon belezen. As
t'r een kind zich verbraandde dan
hoalde men Evert d'r bie. Hie nam
z'n petje of en streek over de zere
plek. Min vader kon het ook. Ik heb
het nooit willen leren. Ik heb wel
eens ezien dat een jong dat zich
verbraand haa an 't been zo weer
vort runde. Hie had blaore op z'n
been, nou dat was me wat. 't Wier
deur voader belezen en toen ie er
mee kloar was is die jongen zo vort
erund.
Maria Everarda Vos, geboren in
1899 in Leusden kende Evert Boer
se van boerdenj Klem Daatselaar
aan de Hessenweg eveneens; Zij
noemde tenminste de naam Boer
sen, maar situeerde hem aan de
Heiligenbergerweg. Misschien
was hij verhuisd, of vergiste Mana
zich; „Belezen deden ze veel bij
ons. Bij ziekte van het vee en bij
mensen die ziek waren. Brandwon
den werden altied direkt belezen
en de pijn trok dan onmiddellijk
weg Maar het bleef wel rotten,
wou met genezen. Een boer van de
Heiligenbergerweg, Boersen,
stond er wijd en zijd om bekend. Hij
bidde een gebedje en maakte een
kruis en dan was 't over. Maar je
moest altijd iets m de kerkezak
gooien voor de armen, anders ging
de pijn met over en had het gebed
geen kracht, 't Was een barre
macht die de mens had gekregen.
Als diegeen die belezen kon dood
ging, dan gaf hij de macht over aan
een van zijn kinderen".
Hendrik Hilgeman was smds
1925 bakker in Leusbroek. Ook hij
noemde Boersen m zijn verhalen.
Waarbij opgemerkt dat meneer
Hilgeman Nederlands-hervormd
was en het katholieke geloof van
Boersen als een bijzonder kenmerk
noemde. „Je had hier een man,
Boersen heette hij, die kon belezen
en zo meer. Hij was katholiek zie je.
Op een keer had een buurman van
ons een dik enkel en dat wilde
maar met minder worden. Hij noar
dat mannetje toe. Eerst wilde hij er
met van weten, want ze vertelden
dat hij ook toveren kon. Nou was
doar wel iets van woar, maar hij
heeft die buurman toch geholpen.
Hü keek lang noar het dikke enkel
en zei: ,,'t Ziet er met mooi uit, maar
't zal wel lukken". Toen nam hij een
ei, dat op Witte Donderdag gelegd
was, want die kon je wel een jaar
bewaren zonder dat ze bederven
en moakte alsmoar kruisjes over
het zere been. Toen hij wegging
kon hij aardig lopen. Toen hij er
heen ging kon hij heel niet lopen.
Dat belezen heeft hem toch goed
geholpen".
Uit de verhalen bleek wel dat de
mens „die het had" in ere werd
gehouden, maar niettemin eigen
aardig werd gevonden. Daaraan is
het te danken dat de verhalen over
deze bijzondere geneeskunde in
de verzameling van het Mertensin-
stituut zijn opgenomen. De verza
melaar, de heer E. Heupers, had
vooral interesse in verhalen over
bijgeloof, hekserij, spoken en
schimmen. De man verdient veel
waardering voor zijn jarenlange
speurtocht naar volksverhalen.
Jammer is dat hij zo weinig geïnte
resseerd was in feiten; waar, wan
neer, wie precies. Zo vaak gebrui
ken de vertellers aanduidingen zo
als „Hier", „Bij ons thuis", „onze
buurman", „Bij ons in de buurt",
zonder dat meneer Heupers om
een nadere invulling vroeg. Jam
mer want nu blijft het gissen of het
volgende verhaal ook betrekking
heeft op Evert Boerse.
LEUSDEN - Dinsdag
morgen 10 januari is er in
de WOLboom een bijeen
komst voor ouderen die
zich een tijdje bezig wil
len houden met Engels. Bij
voldoende belangstelling
worden een of twee con
versatiegroepjes ge
vormd.
Je hebt een zoon of dochter
die geemigreerd is naar Cana
da, Nieuw-Zeeland, Australië
of Amerika. Als je bij hen op
bezoek wilt is het prettig als je
ook met je kleinkinderen wat
kunt praten. Zij spreken
meestal geen Nederlands. Je
hebt je huis verhuurd aan
Amerikanen of andere Engels
sprekende mensen. In al deze
gevallen kan een mondje En
gels erg nuttig en plezierig zijn.
De WOL, Welzijn Ouderen
Leusden, heeft een jonge se
nior mevrouw C. de Caes, ge
vonden die graag een of twee
groepjes ouderen wat conver
satielessen wil geven. Zij heeft
al eerder een „cursus" Engels
gegeven aan ouderen die kin
deren in een Engels sprekend
land hebben. Deze docente
Engels zal de mhoud van de
conversatie-groep sterk laten
bepalen door de deelnemers.
Het gaat bij deze groepen
om het spreken van Engels.
Op de informatieve bijeen
komst dinsdagmorgen 10 ja
nuari om 10 uur m de WOL
boom kunnen zowel ouderen
komen die tot nu toe geen En
gels hebben geleerd als oude
ren die wel Engels hebben ge
had maar dat graag willen op
halen of verbeteren.
Iedere oudere die geïnte
resseerd is, is welkom. Aan
deze Engelse conversatiebij
eenkomsten zijn geen kosten
verbonden. De WOLboom is te
vinden aan de Hamersveldse-
weg 2a.
,,Dat mag ik
uniet geven"
Als je m een krant schrijft en
je hebt tijd genoeg om een arti
kel of een cursiefje voor te be
reiden, dan probeer je zoveel
mogehjk informatie te krijgen.
Dan is een enkel kort telefoon
gesprek bijna nooit voldoen
de. Je gaat er dan ook per
soonlijk op af, zodat je de
grootst mogelijke duidelijk
heid krijgt over het onderwerp
van je verhaal. Hoe meer infor
matie des te groter is de kans
dat er een goed verhaal uit
komt (Ik ga er maar even van
uit, dat de betreffende journa
list goed en duidelijk kan
schrijven, want anders is alle
inspanning met af te lezen uit
het eindresultaat).
Ik wilde ook wat weten. Op
oudejaarsdag gmg ik daarom
naar Amersfoort. Met emge
moeilijke draaien lukte het me
bij de Sociale Verzekerings
bank te komen. Hoewel de
Raad van Arbeid sinds 1 april
vong jaar al is overgegaan m
de Sociale Verzekeringsbank
staat op het gebouw en de
daarbij horende bordjes nog
steeds de oude naam Raad van
Arbeid. Ze zijn daar kennelijk
met de vlugsten.
Dat ze ook met bepaald vlug
zijn in het geven van informatie
ontdekte ik even later. Mijn
vraag om een lijstje met pre-
ciese gegevens over de hoog
te van de AOW per 1 januan
1989 werd beantwoord met:
„Dat hebben we met, tenmin
ste ik mag het u met aeven
Op mijn vraag waarom met,
want het zijn toch pubheke ge
gevens die iedereen mag we
ten, werd opnieuw gezegd
door de functionaris van de
AOW-afdeling: „Ik kan u dat
niet geven, alleen als ik over al
uw gegevens beschik kan ik
een bedrag noemen.Verwij
zingen naar een overzicht in de
dagbladen bracht hem niet tot
andere gedachten: „Dat mag
ik u met geven.
Kennelijk had hij al teveel
ohebollen gegeten om op een
normale wijze gegevens te
verstrekken die voor alle
AOW-ers belangrijk zijn. In
tussen weet ik wel dat de
AOW-uitkenng voor 1989 niet
lager is geworden al dreigt
deze uitkering wel achter te
gaan lopen op de verhoging
van de levenskosten m dit jaar.
U krijgt dus geen door
wrocht artikel over de AOW
en de invloed van de verande
ring van de ziekenfondsverze
kering. Maar gelukkig zorgen
de ziekenfondsen en ziekte
kostenverzekeringen voor
duidehjke informatie via ad
vertenties in de dagbladen. En
zoals u elders op deze pagina
kunt lezen, wil de WOL ook
informatiebijeenkomsten ver
zorgen.
We zullen maar hopen dat ze
bij de Sociale Verzekerings
bank en ook bij andere over
heidsinstanties in dit jaar een
grotere bereidheid aan de dag
zullen leggen om het pubhek
duidehjke informatie te ver
schaffen.
Een goed 1989 toegewenst.
VUTter
LEUSDEN - De Vereni
ging Welzijn Ouderen
Leusden (WOL) wil graag
weten of er belangstelling
is voor een of meer bijeen
komsten over vragen rond
AOW, ziekenfondspre
mie, ziektekostenverze
kering en belasting. Bij
voldoende interesse wil
de WOL een aantal des
kundigen uitnodigen om
informatie en uitleg te ge
ven.
Een paar weken geleden
heeft de heer J. Hoek in de
WOLboom een inleiding ge
houden over AOW, AWW en
over rentezegels en kinderbij
slag. Uit de vele interrupties,
vragen en opmerkingen bleek
dat er behoefte bestaat naar
meer informatie maar dan over
de samenhang tussen AOW,
ziekenfonds en ziektekosten
verzekering en belasting.
De WOL wil graag weten
hoeveel belangstelling er is bij
ouderen voor één of meer bij
eenkomsten over deze onder
werpen. Bij voldoende belang
stelling wil men de genoemde
onderwerpen laten behande
len door een aantal deskundi
gen, waaronder de heer Hoek
van de Sociale Verzekerings
bank. (Deze bijeenkomsten
staan los van de mogelijkheid
om in februari of maart advies
te krijgen bij het invullen van
het aangiftebiljet inkomsten
belasting).
Ouderen die belangstelling
hebben worden verzocht dit te
laten weten in de WOLboom.
Dat kan zowel mondeling als
telefonisch (tel. 948426) bij de
gastvrouwen tijdens de ope
ningstijden van de WOLboom:
maandag tot en met vrijdag
van 9.30 tot 11.30 uur en van
13.30 tot 16.30 uur
LEUDEN/ELST - Voor
mensen die veel admini
stratief werk doen en veel
moeten praten is licha
melijke inspanning erg
belangrijk als tegenwicht
tegen het vele zitten. Daar
is de projectleider voor
het Ouderenwerk in de re
gio Zuid-Oost Utrecht, de
heer Arie Vermeer, het
helemaal mee eens.
In zijn woonplaats Eist mag
hij dan ook graag zijn tuin bij
houden. Ook snoeit hij daarom
van tijd tot tijd de bomen die
daar staan. Een paar weken
geleden moest er nodig een
flinke tak van een boom wor
den gezaagd.
De projectleider
de ladder op, dan kon hij er
goed bij. Helaas was hij ver
geten dat sommige ladders de
neiging hebben om onderuit te
gaan. Zijn ladder had deze nei
ging ook en gaf daar aan toe.
Gevolg: Ane Vermeer op de
grond met een op dne plaat
sen gebroken been.
In het Julianaziekenhuis in
Rhenen is zijn been voorzien
van een stalen plaat en de
nodige tapes zodat hij al weer
snel thuis verder kan genezen.
Het regionale ouderenwerk en
de vele plaatselijke stichtingen
welzijn ouderen, waaronder
de WOL, zullen het voorlopig
zonder de deskundige advie
zen van Arie Vermeer moeten
doen.
Zolang deze WOL-functio
naris uitgeschakeld is zal de
voorzitter van de WOL, me
vrouw T. de Schepper het don
derdagse spreekuur waarne
men. Elke donderdagmorgen
kan men in de WOLboom voor
vragen en informatie bij haar
terecht van 9.30 tot 10.30 uur.
De laatste maanden is er heel wat te doen bij de instan
ties die zich in Nederland bezig houden met de ouderen.
Opvallend hierbij is de grote rol van de ouderenbonden.
Zowel landelijk, in de provincies als in de gemeenten
komen de adviezen en nota's los. Onze seniormedewerker
zal in drie artikelen in de rubriek „Ouder Worden" ingaan
op de Landelijke Raad voor het Ouderenbeleid, op de
Provinciale Ouderenraden en op de toename van de ge
meentelijk seniorenraden. Vandaag zijn eerste artikel.
Ouderen willen zo lang mogelijk in hun eigen omgeving
blijven. Daarvoor is een goed functionerende thuiszorg
nodig. Gezinsverzorging, kruiswerk, dienstencentra moe
ten daarom nauwer samenwerken en hun activiteiten op
elkaar afstemmen. In dit verband zouden ze per gemeente
of stadsdeel één gezamenlijk meld- of coördinatiepunt
moeten opzetten. Ouderen die op de een of andere manier
hulp nodig hebben, kunnen daar dan aankloppen en hoe
ven niet meer te zoeken van het ene naar het andere
„loket".
Zo luidt één van de aanbe
velingen van de Raad voor het
Ouderenbeleid in het twee we
ken geleden aan de regering
uitgebrachte advies „Ouderen
en beleid: van objekt naar
subjekt." Het is het eerste ad
vies dat deze Raad uitbrengt.
De Raad is vorig jaar februan,
na jarenlange aandrang van
vooral de ouderenbonden,
door het kabinet ingesteld om
„gevraagd en ongevraagd de
regenng te adviseren in alle
aangelegenheden betreffende
het ouderenbeleid." De elf le
den vait de Raad treden met op
namens organisaties of oude
renbonden. Wel heeft overleg
met de ouderenbonden plaats
gevonden over te benoemen
personen.
In het advies staan centraal
de bevordering van een zo
lang mogelijk durende zelf
standigheid van ouderen en
een betere onderlinge afstem
ming van alle maatregelen die
met ouderenbeleid te maken
hebben. Ook krijgt de achter
stand wat betreft inkomen en
wonen bijzondere aandacht.
ACHTERGEBLEVEN
De Raad constateert dat de
AOW is achtergebleven in
vergelijking met de loonont
wikkeling. En dat terwijl veel
ouderen vrijwel geheel afhan
kelijk zijn van hun AOW. Dat
geldt vooral voor alleenstaan
de ouderen, waarvan het me
rendeel vrouwen zijn. Veel
overheidsmaatregelen heb
ben verstrekkende financiële
gevolgen voor ouderen. Als
voorbeelden daarvan noemt
de Raad de jaarlijkse huurver
hogingen (nu al besteedt de
65-plusser gemiddeld het
hoogste percentage van zijn
inkomen, bijna 29%aan huur),
de beperkingen van de huur
subsidie, de tariefsverhogin
gen van telefoon en openbaar
vervoer en de wijzigingen in
de premies voor ziektekosten.
KNELSITUATIES
Veel aandacht besteedt de
Raad in zijn advies aan de hulp
en zorgvoorzieningen voor ou
deren. De organisaties die zich
daarmee bezighouden zullen
zich anders moeten gaan in
stellen, namelijk op de „be
hoeften" en de „vraag" van de
ouderen in plaats van uit te
gaan van het eigen traditionele
hulpaanbod.
Zeker tachtig procent van
de mensen boven de 65 jaar
hoeft met of nauwelijks een be
roep te doen op de hulp van
het kruiswerk, de gezinsver
zorging of andere instellingen.
De meeste behoefte en hulp en
zorgverlening bestaat bij de
80-plussers. Het aantal daar
van stijgt snel. In 2010 zullen er
al 560.000 mensen van 80 jaar
en ouder zijn, dat is 30% meer
dan nu. Dat zal, vindt de Raad,
in de komende jaren tot knel-
situaties leiden als de overheid
haar huidig beleid voortzet
d.w.z. dat de zorgvoorzienin
gen alleen maar op het be
staande peil worden gehou
den. Of zelfs achteruit gaat, zo
als bij de verzorgingstehuizen.
OUDERE WERKNEMERS
De Raad is ook bezorgd
over de positie van de oudere
werknemers. Van de groep
mensen van 505 tot 65 jaar
heeft nog maar 37% een be
taalde baan. De arbeidsmarkt
is te eenzijdig gericht op de
uitstoot van oudere werkne
mers. Dat betekent een toene
mend verlies van ervaring en
deskundigheid, terwijl binnen
niet al te lange tijd de instroom
van jongeren zal afnemen. De
Raad meent dat daarom nu al
een beleid moet worden ont
wikkeld dat er op gericht is
ouderen langer te behouden
voor de arbeidsmarkt, onder
andere door meer program
ma's van her- en bijscholing.
Over het wonen van oude
ren en het belang van een goe
de woonomgeving brengt de
Raad binnenkort een apart ad
vies uit.
De nota „Ouderen en beleid:
van objekt naar subjekt" van
de (Voorlopige) Raad voor het
Ouderenbeleid is verkrijgbaar
via Postbus 416, 2280 AK Rijs
wijk, tel. 070-405550.
door
Marianne de Valck
Dwaallichten, heksen, lijkstaties, doodsvoorspellingen,
tienuj-enhonden, erfluis, weerwolven en ijzeren veulens.
Het zijn verswchijnselen die je niet verwacht in de nieuw
bouwwijken van I.eusden, Toch zijn ze in deze omgeving
ooit eens waargenoemen. Leusden was minder dan vijftig
jaar geleden nog platteland. Zonder televisie en video en
met niet meer literatuur dan de bijbel. De mensen zagen in
hun omgeving meer dan wij nu om ons heen zien. Dingen
om nooit te vergeten. Op stille heiden, in mistige weilan
den, op slapende dijken en in donkere bossen. In Leusden
en in de plaatsen er omheen. De mensen vertelden erover.
En zo ontstonden de verhalen, die zich in de nevelen rond
Leusden afspeelden. Spookverhalen zouden wij ze nu noe
men.
Tussen 1972 en 1977 verzamelde de heer W.E. Heupers
in opdracht van het Amsterdams Instituut voor Dialectolo
gie Volks- en naamkunde deze vertellingen. De Leusder
Krant heeft toestemming een aantal van deze verhalen te
publiceren. Zij werden door Marianne de Valck bewerkt.
De plaatsen die in de verhalen voorkomen, werden met
behulp van onze medewerker Goos van Leeuwen door
onze fotograaf vastgelegd. Elke week wordt in deze krant
iets van de sfeer teruggeroepen die hier vijftig jaar gele
den nog heerste en misschien nog niet helemaal verdwe
nen is. Deze keer gaat het over de kunst van het .belesen'
en de spoken op de Emelaarseweg.
Klaas Versteeg, in 1883 geboren
Leusden vertelde; „Een man on
er Leusden die had een bijzonde-
e goaf. Hie kon toveren en dan
^eed hie an de andere kant weer
floed an de mensen. Hie kon 't ook
Mtflezen. Ik heb eens een kind noar
^Hem toe gebracht, 't Kind was met
BB'r handje in de hete brij gevallen
n had zich zo erg gebrand dat de
jmgers aan mekaar zaten. Ik met
kind noar die man toe en hij
;esde het af. De pijn was zo over.
ij nam z'n petje of, legde 't noast
"jich neer en streek over 't handje
^g/an 't kind Zo gauw had hij het niet
ledaan of 't kind was de pijn kwiet.
ieer het is zo dat wanneer zulke
iensen die aan andere willen le-
^pen, zij zelf het niet meer kunnen.
te verliezen dan hun goaf.
Gijsbertha (Giepje) van Tweel-
Westerlaak, geboren m 1897 in
.chterveld, liep ruet graag over de
melaarseweg, hoewel het binnen-
loor was. Nog steeds is de Eme-
larseweg een verlaten zijweg van
Ie Hessenweg naar de Jan van Ar-
:elweg, achter Achterveld om. Het
;it dat de Emelaarseweg, langs het
onge week besproken, Vilders
erkhofje loopt, zal hier mee te
aken hebben.
Giepje vertelde haar angst op
ien manier die doet vermoeden
at de rillingen haar alsnog over de
ig liepen; „Op de Emeloarseweg
laar spoekte het ok altied. Altied
as er argens leven, heurde je wat.
an heurde je het hier en dan doar,
lan dichtbie en dan veerof, meer je
ig nooit mks. Van ze leven gingen
|e vroeger niet over die weg. 't Was
artstikke duuster en dat was net
ts veur spoeke".
Thomas van de Hoef, geboren in
Terschuur kon daar over meepra-
urc
ïcr
enl
hod
2 vil
^2X1^1 Hl I Hllllllllll I Hl Hl IIIMIIIIMIIIIIIM Ml milllllll Hl lllllll' I Hl I' II' IMIIIII 'I' lll'H'lllllllll I Hl IIIM1II' I l!l'llllll"llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll""""""""""l"""""""""""""l""""""
De Emelaarse weg. ,,'t Peerd begon direct te zwieten en te snurken, wilde er niet veurbie
ten, „Je had toen van die spoek-
plaatsen. Onder Emelaar, doar had
je ook zo iets Willem Wouters, z'n
bienaam was Willem Tod, kon ze
peerd er met veurbie knegen, met
veurbie die plek. 't Peerd begon
direkt te zwieten en te snurken,
wilde er niet veurbie. Een mens zag
zo iets niet, meer een peerd wel en
dat geleuf ik wel een beest en voor
al een peerd is soms scharper as
een mens.
Wilhelmina Hühorst-van Daat
selaar vulde aan; „Ik heb ook wel is
hore vertellen, dat er woare, die de
mense en ook een paord stil loaten
stoan, zo midden op de weg. Dan
kon je met verder en zo'n poard
kregen ze niet an de gang. Dat
waren van die konden dat. As ze
een hekel an je hadde, dan lieten ze
je op de weg stilstoan en of 't poard
as je dat bij je had. En dan stond je
doar Je most heel lang en vurig tot
God bidden en dan kon je op 't lest
verder En volgens Lambertus Rut
ten, geboren in 1877 in Achterveld,
,,'t Is gebeurd richting Stoutenburg.
Het was stil en rustig weer. Een
boer reed met peerd en wagen
over de zandweg langs de beek
(De Emelaarseweg loopt langs de
Haarbeek, dus Lambertus Rutten
zou het daar best over kunnen heb
ben. mdv). Ineens stak een sterke
wind op, over een klein streekje
moar. Alles boog voor die zware
wind noar de grond Ze gmg vlak
langs het peerd dat begon te snu-
ven en te trappen. De wind was ook
me ens weer veurbie. Eerst wilde
het peerd nog niet verder en stond
te krabben m de grond, moar toen
eindelijk toen gmg het. Wat dat
was, weet geen mens, dat verzeker
ik je".
Een koe wordt niet bont ge
noemd of er zit wel een vlekje aan.
Het is misschien toch beter om een
beetje om te rijden. Door Achter
veld over de Hessenweg nchting
Stoutenburg. Of zijn die nieuwe
Leusdenaren van die mensen die
nu expres via de Emelaarseweg
nchtmg Barneveld gaan fietsen?
Bijgelovig blijft het.
