„Ik vind de school nog belangrijker
dan mijn sportieve voetballoopbaan"
Leusdens voetbaltalent Menno van Appelen in nationale jeugdselectie
I leusiler kranfc
Nu wil ik ook zien hoe ver ik in het voetballen
kan komen"...
En dan sta je daar plotseling m het oranjeshirt
Ongelooflijk"...
De overgang van een amateur- naar een
profclub als Ajax is erg groot"...
WOENSDAG 22 FEBRUARI 1989
Sport
LEUSDEN - „Het is natuurlijk een bijzondere eer om door Ajax
te worden gevraagd en daar te mogen voetballen. Maar ik ben
zelf nog steeds van mening dat de school minstens zo belang
rijk, zo niet belangrijker is dan de voetballerij. Niettemin weet
ik zeker wat ik wil, namelijk beroepsvoetballer worden. Want
als je me vraagt wat ik leuker vind, de school of voetballen dan
kies ik natuurlijk voor het laatste, vooral omdat het zo goed
gaat".
De vijftienjarige Menno van Appelen zweeft in het niemands
land tussen twee werelden. De ene heet Ajax, de voetbalclub
met de magische klank voor elke jongen die over meer dan
gemiddeld talent beschikt, de andere zijn middelbare schoolop
leiding, het veilig voorportaal naar een te verwachten redelijke
positie in de maatschappij. Voorlopig slaat de wijzer op de
weegschaal nog niet overtuigend door naar één van de beide
richtingen.
door
Gerard Trebert
Het sportleven van de jonge Leus-
denaar begon zoals bij zoveel
voetbalpupillen op zijn zesde jaar.
Zijn wieg stond op de twintigste
januari 1974 in Amersfoort en toen
zijn ouders na zes jaar naar Putten
verhuisden gaf zijn vader, tot op
latere leeftijd zelf een enthousiast
voetballer, hem op voor de ver
eniging Rood-Wit. Na een seizoen
bij de F 1-tjes verhuisde het gezin
naar Apeldoorn, waar vader en
zoon zich meldden bij de plaatse
lijke vereniging Columbia.
Zeven jaar lang speelde de jonge
een andere, goede vereniging uit
kwam in de tweede klasse van de
KNVB heeft de doorslag gegeven
Zo kwam ik bij het Amersfoortse
Quick terecht, want. zo hebben
zowel mijn ouders als ikzelf be
dacht, met mijn voetbalkwaliteiten
zou ik daar waarschijnlijk meer
mogelijkheden krijgen om op een
hoger plan te komen".
TIEN GOALS
Het bleek met zó slecht bedacht.
Quick stelde de jonge 13-jarige op
m het C-l juniorenelftal. Maar ook
daar onderscheidde hij in het C-
team en scoorde het formidabele
aantal van tien doelpunten. ,,Jou
ven van de jonge Leusdense voet
baller had plaats op de vierde mei
vorig jaar tijdens de interland Ne-
derland-België, op het terrein van
de voetbalvereniging Blauw-Geel
'38 in het Brabantse Veghel. Enige
duizenden toeschouwers zagen
hoe de jonge Oranjemannen 'ge
concentreerd, maar uiterst ge
spannen naar de volksliederen
stonden te luisteren. De man met
de aanvoersband heette Menno
van Appelen uit Leusden. Hij
speelde mid-mid, scoorde een
doelpunt, maar de Belgen gingen
met de buit naar huis; ze wonnen
met 2-3.
OEFENSTAGES
De eerste stap naar het internatio
nale voetbalpodium was daarmee
gezet. Menno zou Zeist daarna nog
vaak terugzien. In het najaar van
vorig jaar bleek men bij de bond
het jeugdig talent uit Leusden nog
niet vergeten; hij ontving een
oproep om in afwachting van zijn
vijftiende verjaardag - vorige
maand dus - voor het nationale
jeugdelftal van 15-jarigen deel te
nemen aan een selektiewedstrijd
in het KNVB-sportcentrum. Menno
slaagde voor de test. Hij werd met
vijftien andere kandidaten geko
zen en uitgenodigd voor een
tweedaagse oefenstage in Zeist op
17 en 18 oktober. Daarna volgden
den voor de jonge oranjemannen.
Op zaterdag 1 april treedt het eltal
aan tegen Engeland. Het week
end daarop wordt vertrokken naar
Groot-Brittannië voor een toemee
van drie wedstrijden: op 4 april in
Ballymena tegen Noord-Ierland,
op 6 april tegen de Ierse repu
bliek in Cork er. weer twee dagen
later tegen het Schotse jeugdelftal.
Na een oefenwedstrijd tegen de
voetbalvereniging Zeist volgt dan
nog in mei een wedstrijd op het
sportcentrum en tenslotte een offi
ciële interland op 23 mei tegen
West-Duitsland in de Bondsrepu
bliek.
NAAR AJAX
Alsof dit alles nog niet genoeg is
heeft Menno van Appelen dan
ook nog sinds augustus van het vo-
ng jaar zijn verplichtingen ten op
zichte van zijn nieuwe voetbalclub
Ajax, ook geen gennge zaak.
Toen hij in maart '88 met het
Utrechts jeugdelftal een wedstrijd
speelde kreeg hij na afloop een
voorstel om als voetballer te ver
huizen van het Amersfoortse
Quick naar het roemruchte Ajax
De Amsterdamse scouts hadden
de Leusdenaar al geruime tijd in
het vizier en kwamen na de wed
strijd met het Utrechtse team tot
een besluit: elke twijfel was weg
genomen, de jongen zou alleszins
zal hij met dit team een omvangrijk
programma moeten afwerken
Van 23 tot 27 maart wordt deelge
nomen aan een internationaal toer
nooi in het Franse Montaigu. De
maanden april en mei worden
eveneens drukke voetbalmaan-
tuurhjk een vriendenband Tussen
haakjes: ze zijn eigenlijk best ja
loers hoor. Maar bij Ajax is het zo:
je komt, je traint en gaat weer
weg. Er is geen gelegenheid om
elkaar wat beter te leren kennen
buiten het voetbalveld. Ik heb zelf
in hun eerste voetbaljaar op
school blijven zitten. Ze willen en
moeten immers presteren, zich bij
Ajax waar maken en laten zien dat
ze echt niet voor niets zijn uitver
koren. Kijk, dat wil ik echt zien te
voorkomen, Ik blijf er bij dat de
hebben gekregen. Hij wordt ge
acht op maandag, woensdag en
vrijdag per keer anderhalf uur aan
het einde van de middagen te trai
nen. Daarmee is hij op deze drie
dagen inclusief het reizen rond vijf
uren kwijt. Vervolgens speelt hii
mijn tijd hard nodig om naast Ajax
ook op school goed te kunnen
meekomen. En ik merk, .vergele
ken bij de vonge schooljaren, dat
dat echt met meer zo gemakkelijk
is. Om eens wat te noemen: ik haal
geen negens meer. Niet dat dat
echt noodzakelijk is, maar toch..."
Opmerkelijke uitspraak in dat ver
band van de B 1-Ajacied ,,Het is
een bewezen feit, dat vrijwel alle
nieuwe jeugdspelers, dat wil zeg
gen in negen van de tien gevallen.
school nog belangrijker is dan het
voetballen".
ZWARE LAST
Als we de 'school/voetbalweek'
van Menno onder de loep leggen
blijkt hij nu al een niet geringe last
op zijn vijftienjarige schouders te
Menno van Appelen (15): „Maar dan beleef je het opeens zelf. Ongeloof hjk!".
met het B 1-elftal in
competitie - met uit*
in Haarlem en Zuilf
wisselend op zaterdi
Na schooltijd fietst
school naar huis, e
voetbalspullen - c
bruikleen ter beschik
door Ajax maar na
moet alles terug ns
naar het station, per
men, een kwartier lc
stadion, trainen en v,
zelfde route terug e
Dan is het zo ongeve*
moet nog huiswerk
maakt en dat is in de
ook niet niks.
Op maandag krijgt
Ajax nog wel eera
vanwege zijn zes
school op. dinsdag, j
het begin af nadrukl
dat training dan niet
neren. Bij Ajax heeft j
begrip getoond. Zod
TOCH PROF?
Dan toch ondanks
nère als profvoetbe
logische vraag.
Menno: „Ja hoor. ra
zover ben, ook in he
jeugdelftal, wil ik a
kan komen. Naast de
me er ook honderd
geven. Ik moet me e
voor ontzeggen, maa
veel voor terug, zoa
landse trips straks e
oranje. Maar met i
dingen is het voot
graag in mijn vrije t
met een stel vnende
voorbeeld niet meer,
bies heb ik gelukkig
dat betreft mis ik met
Als ik deze zondag
Menno van Appelen
zijn nog jonge Ajai
baan kijkt hij op de
schuin oog naar de
den in de eredivisie,
een kwartier met 0-11
gen tegen Sparta 0:
laat hij het pand.
Ik heb hem later o;
niet meer gesproken
middels met 3-2 de p
gelaten in Rotterdam
Zijn absolute idool, M
ten, kreeg deze z«
dubbel geel, dus roo
Een profvoetballer
maal niet voor mets
Appelen weet het.
hij, zoals hij zelf mei
stelt, zweten op zijnh
Menno voor deze club en klom
gestaag op naar de C-gelederen.
Hij was altijd één van de besten en
overschreed dan ook moeiteloos
jaar na jaar de grens naar de selek-
tieteams.
Daar in Apeldoorn ook trad
Menno voor het eerst toe tot de
gelederen van de vertegenwoor
digende elftallen. Zijn prestaties
bleven voor de verantwoordelijke
keuzeheren niet verborgen. Hij
had zich zo jong als hij was reeds
veelvuldig in de kijker gespeeld
van degenen die belast waren met
het samenstellen van de regionale
KNVB-teams en dat was dan ook
de reden dat op een goede dag
de uitnodiging in de bus viel voor
deelname aan wedstrijden van
aanvankelijk een Apeldooms
jeugdteam en korte tijd later ook
van het Gelders jeugdelftal voor
spelers van dertien jaar en ouder.
In 1987 volgde een nieuwe verhui
zing, deze keer naar Leusden.
Menno: ,.Ek stond toen voor een
moeilijke keuze. Natuurlijk lag het
voor de hand dat ik bij Roda '46
zou gaan spelen, maar het feit dat
deze club in de afdeling uitkomt
en op enkele kilometers afstand
hebben we niets meer te leren",
luidde de conclusie van de verant
woordelijke leiders en na die
twee duels werd Menno recht
streeks doorgeschoven naar de B-
1.
Een logische uitverkiezing volgde
kort daarop. Ook in het district
Utrecht kreeg men belangstelling
voor de succesvolle jonge cen
trumspits van Quick en al spoedig
speelde hij in het shirt van het
Utrechts jeugdelftal.
Het wachten was nu nog op het
doorstoten naar de absolute natio
nale jeugdtop. En dat wachten
werd redelijk snel beloond:
Menno werd geselecteerd voor
de landelijke jeugdselektie van
spelers onder veertien jaar en ver
wierf zich de felbegeerde plaats in
het nationale team.
„En dan sta je daar plotseling in
het oranjeshirt en de witte broek.
Dat is natuurlijk een haast onbe
schrijfelijke ervaring voor een jon
gen Je ziet het toch immers vaak
op de televisie, die mannen van
ons, strak in de houding. Maar dan
beleef je het opeens zelf, onge
looflijk..."
Dit historische moment in het le-
in november ook al weer in Zeist
enkele oefenwedstrijden.
„Zo ontstond er een sterke
groep", aldus Menno. „We raak
ten aan elkaar gewend, zoals dat
ook moet bij een selektieteam, dat
op den duur internationaal met el
kaar wedstrijden moet gaan spe
len. Die oefenstages van enkele
dagen zijn daarvoor belangrijk. Je
leert elkaar ook op een andere
manier kennen. Enkele weken ge
leden hebben we in Zeist weer
zo'n tweedaagse samenkomst met
de selektie van zestien gehad"
En zo gaat Menno van Appelen in
tensief verder met het bouwen
van zijn mterlandcamère. Over
hoe het verder in clubverband
verder ging straks meer. Maar
Zeist houdt de jonge, duidelijk
veelbelovende speler krachtig in
zijn greep. Volgende maand staan
er al weer twee oefenwedstrijden
op het programma, waarbij het on
der meer gaat om te komen tot
een definitieve selektie van het
Nederlands jeugdelftal van vijf
tienjarigen. Tijdens deze wedstrij
den zal de groep namelijk uitko
men tegen een team van zo
genaamde B-kandidaten, jongens
die eventueel ook nog in aanmer
king komen voor het nationale
team. Menno: „Maar wij hebben
natuurlijk al een voorsprong, om
dat we een aantal wedstrijden
hebben gespeeld en als groep en
kele keren zijn samengekomen in
oefenstages".
Menno is er dan ook vrijwel van
overtuigd dat hij ook deze keer de
vuurproef zal kunnen doorstaan
en een vaste plaats krijgt in het Ne
derlands elftal. Als dat het geval is
op zijn plaats zijn m de hoogste B-
selektie van Ajax. Na de nodige
afwegingen werd met het voorstel
akkoord gegaan. Er waren nog
wat hindemissen te slopen, zoals
de schoolsituatie, het veelvuldige
vervoer Leusden-Amsterdam en
de daaraan verbonden reiskosten.
Toen Ajax van haar kant bereid
bleek zich in alle opzichten loyaal
op te stellen en men het van beide
zijden eens werd over het alles
overheersende pnncipe, dat de
toekomstige maatschappelijke po
sitie diende te prevaleren en vei
lig zou moeten worden gesteld,
voor zover de mogelijkheden
daartoe reikten, werd de voetbal-
overstap van Quick naar Ajax rea
liteit.
Dat alles geschiedde in maart vo
rig jaar. Inmiddels ging Menno op
het Corderius College in Amers
foort moeiteloos over van de
tweede naar de derde klas en be
gon het nieuwe schooljaar. Maar
tegelijkertijd begon ook het
nieuwe voetbaljaar, dat wil zeg
gen dat met de trainingen bij Ajax
werd aangevangen.
„Het viel me zeker m het begin
niet mee", geeft de nieuwbakken
Ajacied ruiterlijk toe. „Het was
veel en intensief trainen, elke keer
anderhalf uur. De overgang van
een amateur- naar een profclub als
Ajax is groot, erg groot. Alles gaat
strak gedisciplineerd en er wordt
op alles gelet. Ik vond het eerst
erg moeilijk; nu ben ik eraan ge
wend en kan gemakkelijk mee
draaien en het tempo volgen".
En de onderlinge sfeer is die ook
anders? Menno meent duidelijk
van wel. „Bij Quick hadden we na-
Via het Utrechts jeugdelftal ging Menno van Appelen in 1988 naar de
nationale selektie.
De eerste stappen in het oranjeshirt! In zijn eerste interi
Menno als aanvoerder van het Nederlands elftal.
