uziek op niveau tijdens bouwconcert
Enthousiast optreden
harmonie Lisiduna
I Deskundige Te Duits sprak in 't Claeverenblad
Boeiende lezing over 'Glas'
jBruus Nijessen en Frank Linschoten fijnzinnig duo
leus tl
er kran
c
Van Glasnost
tot glasscherven
Internationale
Vrouwendag
Tri con Tinto
LEUSDEN - Het programma van het vierde bouwconcert van
e Muziekschool Leusden was weliswaar ingekort door ziekte
i de fluitiste Sonja Ottens. Maar wie van de zestig bezoekers
na afloop niet hebben nagenoten van het spel van de
niste Truus Nijessen en de cellist Frank Linschoten?
door
Anne Bunt
tfErug luistergenot hing vooraf al
in de lucht, omdat het duo een so
nate voor piano en cello van Beet-
jhoven 1770-1827) ging spelen. Van
zijn vijf sonates voor cello en piano,
opus 5 nummer 1 en 2, opus 69 en
opus 102 nummer 1 en 2, koos het
de middelste. Niet één van de vroe
ge briljante pianosonates met cel-
tobegeleiding en één van de latere
merkwaardig korte sonates, maar
de laatste lange sonate voor cello
en piano.
I Temeer daar vele jonge musici
bekende werken over laten aan de
groten van het concertpodium, was
het al te waarderen, dat dit duo
onverwoestbare partijen niet er
gens op zolder tussen andere on
gebruikte boeken verstopte. De
peethoven, die tevoorschijn begon
te komen, bleek in grote lijnen bo-
|Vendien kamermuziek van de bo-
ivenste plank te zijn. Hooguit was
hel modieus rap m enen spelen van
de gesyncopeerde driekwarts
maat m het „scherzo" spijtig.
Daaronder leden namelijk de rit
miek en de in detail pikante melo
dische lijn, zoals m maat 11 van
de cellopartij. Ook voor het schert
send in dneén spelen had het duo
zich kunnen beroepen op de linker
pianopartij van maat 81 tot 104. Al
thans, als het zich had willen dis
tantiëren van de gangbare praktijk,
dat deze driedelige sonate op de
korte inleiding van het derde deel
na echt geen minder snel deel zou
hebben. Maar wat stond daar alle
maal tegenover?»
Zonder meer bleven het alerte
lichtvoetige pianospel en beheerst
calibrerende cellospel al ontwape
nend. De pianiste presteerde het in
een duizelingwekkend tempo oc
taafgangen soepel en passages
licht en genuanceerd te blijven
houden. Ondertussen zette zij sim
pele accoordjes m de bas op zoda
nige wijze neer, dat die als verras
send mooi opvielen. Zelfs haar
grotere accoorden klonken als een
klok.
Verder was zij een meester m
die kleme dynamische nuancerin
gen, welke ook voortrettelijk pas
ten bij de met een niet zo grote toon
spelende cellist. Die afstemming
bepaalde een vriendelijke, opge
wekte en soms ingetogen kamer
muziek. Een met de notatie klop
pende, dynamisch minitieuzere
Beethoven dan vroeger werd ver
moed. Maar toendertijd morste
men liever met een willekeurige
woordenbrei dan te gaan turven,
hoe het bijvoorbeeld zit met de dy
namische tekens bij Beethoven en
Schubert.
Voorafgaande aan dit hartver
warmende halve uur Beethoven
had het duo „De Zwaan" van Saini-
Saéns gespeeld om er even in te
komen. En na dat halve uur werk
de „Elégie" van Faure weliswaar
niet vlekkeloos vertolkt, maar wel
expressief en aan het slot schitte
rend wegstervend.
Zeker ook de celhst verstond de
kunst dit bijna stukgespeelde werk
opnieuw tot leven te brengen.
Er volgde nog een gepast zwoele
„Allegro appassionato" van Saint-
Saéns. Onder meer schitterend ac-
coordenspel van de pianiste en
fraaie stijgende en zachter worden
de loopjes van de cellist brachten
genoeg applaus teweeg om dat
slotstuk nog eens te laten horen. Zo
vierden de 60 bezoekers van het
vierde bouwconcert een klein con
cert op hoog mveau.
LEUSDEN - De in 1908 opgerichte muziekvereniging Lisidu-
pa presenteerde zich op volle sterkte in de kantine van Pon aan
inütstens 150 bezoekers. Op vrijdagavond verzorgden de har-
fipüe, het leerlingenorkest, de drumband en majorettes daar
paar liefst zestien programma-onderdelen.
de muziekvereniging Lisidu-
nieuwe dingent heeft, licht-
in Harderwijk wonende Bra-
Jan Hendriks in de pauze
an toe. Omdat het harmo-
volgens hem gewend
an hard spel, had hij het sinds
naanden opgedragen beter
alkaar te gaan luisteren. Daar-
weerlegde hij op verrassende
ptp de eerste indruk van nogal
porzichtig muziekmaken. De be
wakers luisterden gewoon naar
Pedagogisch verantwoord
sacht beginnend orkest.
«et pikante van een dergelijke
aanpak bleef ook deze avond wel,
®at zacht spelende muzikanten
vroeg of laat ongemerkt of opzette
lijk iets meer gaan ondernemen.
Het voor de helft uit jeugd bestaan
de orkest kwam er op de een of
andere manier zodanig in, dat de
indruk van voor de pauze daarna
vrijwel geen cent meer waard was.
Zeker na „When the Saints Go
Marching in" raakte het orkest op
dreef. „Sugar". „Mexican Trum
pets". „Hobday for Trumpets" en
de showselectie werden goed en
gezelbg gespeeld. Problemen met
de zuiverheid en elkaar ondersteu
nende stemmen vielen weg. Niette
min bleef het orkest wijsehjk ver uit
de buurt van dat lawaai, wat alle
bands en bladblazers in principe al
gemeen hebben.
JONGEREN
Behalve het grote harmonie-or
kest speelde voor de pauze ook
nog het met enkele senioren aan
gevulde jongerenorkest. Dat ver
zorgde het vijfde onderdeel vari het
programma, acht korte dansen en
stukken van Joop de Winter. Te
meer daar dat zo gedisciplineerd
opdravende en spelende orkest
het in een keer moest maken, komt
het extra waardering toe voor een
verre van uit de hand lopend optre
den.
En wat te zeggen van de drum
band van instructeur Henk Kikkert9
Onder meer zeven van zijn eigen
composities voor slagwerk werden
door de drummers met animo en
concentratie uitgevoerd. Speciaal
Pianiste Truus Nijessen en cellist Frank Linschoten een fijzirmig duo in de muziekschool.
zijn fantasien voor twee tromme
laars en zelfs voor slechts één,
maakten duidehjk, dat zijn drum
mers ook individueel al heel wat
mans zijn. Verder lieten de xylofo-
nisten m .Joking Drums en Lyras"
en „In Holland staat een huis"
prachtig mooi zacht, luid, zachter
en luider wordend spel horen.
Ook verzorgden de majorettes
van Lisiduna drie onderdelen,
waarvan twee met muziek op de
band Het allerleukste daarvan was
,,Wo die Wolga". Terwijl de aange
paste kleding al de ene helft van
het succes opleverde, vloeide de
andere helft voort uit hun ongekun
steld enthousiaste houding naar het
pubhek. Deze majorettes nu moe
ten het straks overigens wel zonder
Lucia en Anita stellen.
Voorzitter Wouters vertelde het
dankbare pubhek namelijk na af
loop dat die jongedames na acht
jaar „uit de pakjes waren ge
groeid". Het „hele peloton" bood
hen daarom een bloemetje aan.
Tenslotte was de muziekvereni
ging volgens haar voorzitter van
plan meer van zich te laten horen,
door geregeld concertjes te geven
in de Hamershof en andere Leus-
dense wijken.
Dan kunnen wellicht zeer vele
Leusdenaren met eigen oren en
ogen vaststellen, wat een muzikaal
klimaat met erkende opleidingen
in eigen beheer teweeg kan
brengen.
Ingespannen turen op de partituren.
fWOENSDAG 1 MAART 1989
ingezonden
Alleen bneven met naam en
adres worden in deze rubriek
opgenomen Plaatsing van me
ningen van lezers wil niet zeg
gen. dat de redaktie die mening
deelt
Het was maar een korte vreugde
die uitstalling van mijn glas-
scherpe Spiegelkiek op de Leus-
dense fototentoonstelling over
het thema 'Glas'. Al mijn bloed,
zweet en (vooral) tranen ten spijt
viel ik weer eens buiten de prij
zen. Anders gezegd zoals eeu
wig en altijd paste mij het glazen
muiltje natuurlijk nèt niet. Toege
geven, achteraf had de titel van
mijn creatie beter kunnen luiden:
'La misère se répète'. maar dit
kan mij nu niet meer redden. Het
meest droeve is echter dat een
zekere mevrouw Anco Mali
(mooie naam, daar niet van) dit al
les kennelijk nog lang niet erg
genoeg vindt
Deze - onmiskenbaar glasharde -
dame gooide letterlijk alle glazen
in door mijn veelkleurige schep-
psing via ons aller 'Leusder Krant'
simpelweg als 'grappig' te be
stempelen en geheel naar eigen
inzicht te interpreteren. Jawel; zij
ontwaart notabene 'een barjuf
frouw in zoveelvoud' in een ty
pisch (flessenloos?) Frans café
Alsof zijzèlf hier in hoogst eigen
persoon het glas zou hebben ge
heven! Is het dan soms vreemd,
mevrouw, dat mijn man mij nu in
eens met glazige ogen - hinder
lijk - blijft aanstaren als hij aan zijn
dagelijks glas nipt?
En dan te bedenken dat ik dit ui
terst boeiende beroep écht nog
nooit heb uitgeoefend, terwijl
met spiegelglas op mijn zwaai
gediscrimineerde kunstuiting 1
zich in werkelijkheid bevindt in
een doorsnee hotelbadkamer in
Yankee-land. Mij is helaas met j
bekend of recensente een bril
draagt, maar als dit zo is betreft
het in elk geval een exemplaai
zonder glazen!
Nee beste mevrouw Anco Maih.
üw Glasnost bevordert de hui
selijke vrede natuurlijk niet. Inte
gendeel: dankzij u hebben wij nu
geen enkel stukje heel glas meei
in huis. Sorry, maar ik wilde dit
toch even glashelder uiteenzet
ten!
mevr. J.H. Krebbers
20SN
vr=v JDSM
BGRG
ELECTROTECHN.
INSTALLATIES
AANLEG EN
ONDERHOUD
TEL. 033-941235
In de kelder van het gemeentehuis is dezer dagen een tentoonstelling over 'Glas' te bewonderen, die door de
Culturele Raad is mgencht
uit, vanwege een vertraagd afkoe-
hngsproces en op het glas ge
smeerde emailles. Van Floris Mey-
dam, die wel meer de buitenkant
wel en de binnenkant niet glad laat,
viel een fraai gekleurde glazen cy
linder met rode stip op.
De laatste twee dia's gingen over
een kunstwerk van Andries Co
pies, een bij Murano in Venetie, m
Zweden en Bohemen opgeleide
kunstenaar. Een fraai blauw eivor
mig stuk, dat m vacuum was gezo
gen (even lucht uit de vorm ge
haald) en een kleurloze bol van
scherven. Die schervencompositie
was ontstaan, door het glaswerk
telkens vakkundig en met wat ge
luk op de grond te gooien.
Welke bezoeker zal het glashel
dere overzicht over 100 jaar geheel
rueuwe kunst hebben willen mis
sen? Even afgezien van de onmo
gelijkheid een kleurrijke eeuw in
slechts twee uur verhaal met dia's
te proppen, kunnen die al duidehjk
geïnteresseerde 20 bezoekers
wellicht de helft meer bezoekers
naar de volgende lezmg lokken.
Volgende lezing: donderdag 2 maait,
1989
't Claeverenblad, lezing met dia's
over historisch glas, met name het
drinkglas, door het echtpaar En
gels uit Driebergen.
LEUSDEN - In Het Vooronder, in de
kelder van het gemeentehuis,
wordt op woensdag 8 maait de In
ternationale Vrouwendag gevierd.
Daarbij zullen twee leden van de
Leusdense afdeling van Amnesty
International aanwezig zijn, die iets
zullen vertellen over het werk van
deze organisatie. De viering begint
om 9.15 uur en duurt tot 11.15 uur.
Inlichtingen bij Paulien van de Post
(telefoon: 948160) en Gabriela
Spronk (telefoon: 942519).
LEUSDEN - Vorige week was in de
kop van de recensie van het koffie
concert in 't Claeverenblad de
naam van het uitvoerende tno ver
keerd gespeld, de juiste naam is
Trio con Tinto. Verder vond in de
betreffende recensie een naams
verwisseling plaats. De fluitiste
heet Sonja Ottens en niet Sonja
Doedens, zoals stond vermeld.
hoefden te zijn van de kunstnijver-
heidsindustrie. Deze beweging, de
Studio Glass Movement, stimuleer
de ook talloze kunstenaars van de
Rietveld academie.
Zo lief de heer Te Duits een dia
zien met een schitterende vaas van
Joe Mayers. Een zware massa,
maar vloeiende vorm met fraaie
decoratie. Die was recentelijk ge
kocht door het Rotterdamse mu
seum Booymans van Beuningen.
„Zeer zeer duur", vertelde de spre
ker. Een ander voorbeeld was Tom
Spatty's ogenschijnlijk massieve
donkere glas met op elkaar gesta
pelde plaatjes. Aan de zijkant wa
ren die zodanig uitgeblazen, dat er
een elegante welving ontstond, die
de massieve indruk weer temet
deed.
Willem Heesen het zich inspire
ren door het Linge landschap, wat
bleek uit een vaas, die het wuiven
de riet moest voorstellen. Heel sug
gestief De opvolgers van directeur
Sybren Valkema, Richard Meitner
en Mieke Groot hebben ook mooi
kunstglas gemaakt. Meitner expe
rimenteerde met extreme contou
ren, donkere verdikkingen aan de
rand van het kunstwerk. Mieke
Groot deed dat met een trapvormi-
ge stapeling, hjkend op aan elkaar
geplakte bakstenen, die niet pre
cies boven op elkaar liggen en
daardoor als wankele structuur be
weging oproepen.
van een vaas met gedecoreerde
bloemvormen maakte het resultaat
van die door Tiffany toegepaste
techniek duidelijk.
STUKKEN GLAS
Leerdam presenteerde zich in
1925 met inzendingen op de we
reldtentoonstelling. Een van de
medewerkers. Copier, haalde daar
een zilveren medaille. Nog niet te
bezichtigen waren langhalzige va
zen van blazer Gerrit Vroegh en
keramische techniek op glas van
pottenbakker Lanooy. Nederland
deed vooral na de tweede wereld
oorlog mee aan twee- en driejaar
lijkse tentoonstellingen. Rond 1950.
toen overigens Frankrijk afhaakte,
werden de wereldtentoonstellin
gen namelijk minder belangrijk
voor glas.
Ook Italië, met de al eeuwenlang
beroemde (Venetiaanse) Mura-
nostijl, het van zich spreken. Zo was
er dne schitterende vazen van
Bianconi te zien. Een rode vaas.
waarbij glasdraden om de kern
waren gedraaid en gevouwen. Een
fns en vrolijk uitziende kleurrijke
en hoekige vaas, die „stukken
glas" heette, omdat allemaal aparte
gekleurde stukken glas waren sa
mengevoegd. Die vaas nu bleek
volgens de heer Te Duits momen
teel ƒ50.000,- te kosten, dat wil
zeggen 30 keer zo duur als de duur
ste schaal van Misha Ignis in 't Clae
verenblad, Maar wat te denken van
een vrouwentorso of -corset van
kantglas? Hoewel een vrouwencor-
set als kunstwerk nogal gesloten
aandoet, viel een lichte en blinken
de tint op.
GLASOVENTJE
De heer Te Duits, die onder meer
tentoonstellingen in het museum
aooymans van Beuningen inricht,
la hen in anderhalf uur een beeld
Ëj| de geschiedenis van „modern
jlas Die ontwikkeling liet hij een
■fw geleden beginnen, omdat de
Idende kunstenaars van rond
van variaties op oude stijlen af
Dergehjke meuwe kurtst
men toen op wereldtentoon-
gen aan.
oit toonaangevend was de „E-
de Nancy" met Emile Gallé,
in huis uit botanicus en door zijn
tie reizen ook in het algemeen
J op de natuur. Eén van zijn va-
f beeldde de ijsvogel uit met een
I Jaarbij passende dichterlijke tekst.
Deze dubbel sprekende vaas werd
nïl889 in Parijs tentoongesteld.
Sindsdien zou glas zijn erkend als
Bi volwaardig medium met de
natuur ais inspiratiebron.
Langzamerhand begonnen de
kunstenaars hun werk in galeneen.
Dat verkocht beter dan op grote
tentoonstellingen. Het initiatief
daartoe ging uit van de Amerika
nen Harvey Littleton en Dominique
Labino. Bovendien demonstreer
den zij m 1964 een verplaatsbaar
glasoventje aan, waardoor glas-
De heer Te Duits verzorgde een lezing over 'Glas' in 't Claeverenblad. kunstenaars niet meer afhankelijk
Ook noemde de heer Te Duits op
de valreep nog enkele getalenteer
de leerlingen van de Rietveld aca
demie, te weten Dorothea van
Dnel, Susan Hammond, Durk Val
kema. Flons Meydam en Andries
Copies. Boeiend was een trechter
vormige vaas van Susan Hammond.
Die zag er in het geheel met als glas
proppen met schilderwerk in glas.
Dat andere idee illustreerde de
heer Te Duits met een dia over een
74 cm hoge bokaal, waaraan Simon
Gate 600 uur zou hebben geslepen.
Edward Hald zou daarvan onder
invloed van schilder Mattise een
moderne versie hebben gemaakt.
Ook de al in 1852 door een Bohemer
ontdekte techniek van de irisenng,
het opdampen van metalen op glas,
ontbrak in het verhaal van de heer
Te Duits niet. Een kleurrijk plaatje
i tweede vaas, „de bladeren
voorbijgegane tijd", zou in 1900
100.000 oude harde marken
br een museum in Hamburg zijn
gekocht. En nog een vaas van
„de ontluikende irisknop",
uit op elkaar aangebrach-
n inlegwerk („maquette-
e rimpels suggereerden
Hoewel van kunstvazen
slechts één exemplaar be-
maakte Galle van
breekbare werkstuk meer-
Eén ervan be-
ïn een museum m Dussel-
Er was nog een tweede fabriek
kunstnijverheidsproducten in
van Daum Bonfrere. Hoewel
verfijnd, mocht een vaas
een onderwaterlandschap er
Die vaas van Louis Damon
op de wereldtentoonstelling
Een van de werkstukken die m het gemeentehuis zijn te bewonderen.
LEUSDEN Op verzoek van de werkgroep manifestatie
„Glas" hield de heer T. G. te Duits een lezing over „Modern
glas". Zijn met dia's geïllustreerde verhaal lokte op dinsdag
avond 20 zeer geïnteresseerde bezoekers naar het cultureel
centrum 't Claeverenblad.
van 1900 dan ook beloond met een
zilveren medaille. Onder meer de
fabriek van Kosta uit Zweden nam
dat idee over, wat bleek uit een
volgende dia.
Verder kwam de Zweedse fa
briek Orrfors voor het eerst op de
