„Zeg maarjéearr"
leusder krant;
Istor houdt
an pepermunt
Arno spaart Engeland,
Duitsland en vogels
Paul Veenvliet houdt van beestjes
„Krijg honderd man
er maar eens uit"
I
Leusder krant jr:
tareigenaar hield kroeg te lang open
Disco
De rubriek met Leusdens nieuws voor,
over en met kinderen van 6 t/m 14 jaar
plaatselijk nieuws
WOENSDAG 5 APRIL 1989
LEUSDEN - Vandaag is het
een bijzondere dag. Naar
deze dag heb ik uitgekeken;
met spanning, een beetje ze
nuwachtig, nieuwsgierig,
met plezier, met interesse en
vol verwachting. Want vanaf
vandaag, woensdag 5 april,
verschijnt de Leusderkrant
junior. Een speciaal stukje
krant waarin nieuws komt te
staan over kinderen, of spe
ciaal voor kinderen, nieuws
waar kinderen mee te maken
hebben of krijgen, nieuws
voor kinderen gemaakt. De
Leusderkrant junior, afge
kort tot jr. Jij mag jéqe arr
zeggen.
Vanaf vandaag staat de JR ie
dere woensdag in de Leusder
Krant. In de JR schrijven we
over bijzondere sportieve ge
beurtenissen in Leusden, bij
voorbeeld over een clubkam
pioen of over een Roller-ska
ter die iets heel bijzonders
heeft gedaan of gaat doen.
Ben jij een clubkampioen, of
ken je er één, ga jij een bij
zondere prestatie verrichten
of heb je dat onlangs gedaan,
en ben jij tussen de zes en
veertien jaar oud, vergeet
dan niet de krant te bellen. In
de Juniorkrant willen we
aandacht besteden aan door
kinderen gevoerde akties zo
wel op school als buiten
school. Akties voor een scho
ner milieu, betere dierenop
vang, een nieuwe roller-
skatebaan of een aktie voor
iets anders; daarvoor moet je
lezen in de Leusder junior
krant.
In Leusden gebeuren regel
matig zaken waar kinderen
mee te maken hebben of krij
gen. In het gemeentehuis
worden regelmatig beslissin
gen genomen waar kinderen
de gevolgen van zullen mer
ken. Bijvoorbeeld het aanleg
gen van fietspaden, het op
knappen van speelterreinen,
maar ook de milieumaat
regelen en de intocht van Sin
terklaas.
In de Leusder krant staan re
gelmatig interviews; ge
sprekken met mensen die iets
in Leusden doen of gedaan
hebben wat belangrijk of in
teressant genoeg is om aan
andere mensen te vertellen.
Kinderen hebben ook iets te
vertellen. Voortaan in JR bij
voorbeeld over hun bijzon
dere hobby, verzameling, of
omdat ze iets heel goed ken
nen of kunnen of iets bijzon
ders hebben meegemaakt.
Kinderen kunnen andere kin
deren in de Leusderkrant JR
iets vertellen over hun situa
tie bijvoorbeeld omdat ze ge
handicapt zijn, in het buiten
land geboren zijn of gewoond
hebben of gewoon, omdat ze
een interessante mening heb
ben. Wie denkt dat hij of zij
wat interessants aan andere
kinderen te vertellen heeft,
kan vanaf nu de krant waar
schuwen. Misschien vindt de
redactie, dat ben ik dus, het
wel interessant genoeg voor
een interview.
In een krant, dus ook een JR
krant horen reportages te
staan. Wanneer er dus iets in
Leusden gebeurd waar kin
deren bij betrokken zijn, is
het heel goed mogelijk dat
wij daar een verslag van ma
ken. Maar iets anders is ook
mogelijk... want... stel je
voor dat je een wens hebt.
Bijvoorbeeld... ik zou wei
eens met een vuilnisman wil
len praten. Wanneer je JR
jouw wens laat weten, kun
nen wij misschien een ge
sprek tussen jou en een vuil
nisman organiseren... en
daarvan verslag doen in de
krant.
Jullie kunnen de krant heel
wat laten weten, maar ook
iets laten zien... je huisdier
bijvoorbeeld. Wie iets over
zijn of haar huisdier kan ver
tellen, stuurt een kaartje naar
Leusder krant jr. Eenmaal
per week trekken wij een
kaartje. Ben jij de gelukkige,
dan komt er een fotograaf een
foto nemen van jou en je huis
dier. Jouw foto en jouw tekst
komen in de krant, zoals deze
week Monique en Marloes
van Drie met Astor in de
krant staan.
Kortom; wil je iets weten,
weet je iets, heb je een goed
idee, een wens, kun je iets,
ga je iets doen of heb je iets of
een huisdier... bel 033-946824
of schrijf aan Leusderkrant
jr., Assachtterweg 19, Post
bus 11, 3830 AA Leusden.
Vanaf vandaag kan jij, net
als ik, naar de woensdag uit
kijken; met spanning, een
beetje zenuwachtig, nieuws
gierig, met plezier, met inte
resse en vol verwachting.
Want op woensdag ver
schijnt de Leusder krant JR.
Door Marianne de Valck
Landjonker 23, Leusden
Tel. 033-946824
ISDEN - Astor is een dalmatiër hond. Het is de hond van
rloes (7) en Monique (8) van Drie. Monique zegt net zoveel van
or te houden als van Marloes. Volgens Marloes is Astor de
rlielste hond van de hele wereld. Hoewel Astor al twaalf jaar
is. kan hij nog steeds behoorhjk wild doen en hard rennen,
nique en Astor gaan samen met Monique's vader twee maal
r dag naar de dijk langs het Valeikanaal. Daar laat Astor regel
ing merken over een uitstekende neus te beschikken. Ieder
itergelaten broodkorstje ruikt hij. Astor is onmiddellijk bereid
i 'noodstop' te maken, om het stukje brood op te speuren en
te eten. Marloes laat Astor twee maal per dag in de wijk uit.
arbij gedraagt Astor zich tegenwoordig keurig. Marloes haar
<er heeft Astor kunnen afleren achterkaften aan te gaan.
hep daarbij dwars door alle tuinen en vijvers. Tijdens zo'n
ideling stoppen ze regelmatig op een bruggetje om naar de
iden te kijken. Astor legt daarbij zijn voorpoten over de brug-
ling. Monique en Marloes weten van Astor dat hij een Dalma-
ièr .5 dat zijn voorouders m Engeland op konijnen joegen, maar
Hen niet hoveel zwarte vlekken hij heeft. Verdere bijzonderhe-
van Astor zijn dat hij dol is op pepermunt, alleen van een
laid merk, een hekel heeft aan de lucht van mosterd en een
'tje Engels verstaat. Wanneer je 'speaking' tegen hem zegt
it hij blaffen. Binnenkort zal Astor de hele dag kunnen rennen
r de weilanden rond de boerderij, waarheen de familie van
1 gaat verhuizen. En wie weet, gaan Marloes en Monique daar
op hun eigen pony achteraan.
nuque en Marloes van Drie met hun hond Astor. Voor een stukje brood
maak hij onmiddelijk een 'noodstop'.
LEUSDEN - Engelse postzegels zijn volgens Arno Snellenberg
mooier dan Nederlandse postzegels; „Engelse postzegels heb
ben veel meer en mooieren kleuren en zijn echter getekend",
vindt hij. Arno Snellenberg is postzegelverzamelaar, net als
zijn vader, zijn broertje, zijn opa van vaders kant en zijn oma
van moederskant. In Leusden is een vereniging van postzegel
verzamelaars, genaamd Lisiduna. Deze club bestond onlangs
twaalf en een half jaar. De jeugdafdeling van deze vereniging
bestaat iets korter. Vandaar dat we wilden weten waarom een
jongen zoals Arno lid wordt van een postzegel-verzamelvereni-
ging zoals Lisiduna.
de volgende keer weer. Amo's
vader, Hans Snellenberg, vertelde
dat hoewel steeds meer postze
gels verschijnen, de postzegel
toch een beetje in gevaar komt.
Steeds vaker wordt in plaats van
een postzegel plakken gekozen
voor stempelen met een frankeer
machine, waarbij geen postzegel
nodig is. Voorlopig is Arno niet
klaar met verzamelen. Een beetje
geërgerd bekijkt hij ieder leeg
plekje in een van zijn 8 postzegel
albums waar bijelkaar ongeveer al
10.000 zegels inzitten. Veel staat
nog op zijn verlanglijstje, met bo
venaan die ene rode Amerikaanse
10 dollar zegel met een vogel
erop Heel stilletjes hopen wij
voor hem dat iemand in Leusden
zo'n zegel op een Amerikaanse
brief ontving. Iemand die geen
postzegels spaart en hem aan
Arno wil geven. Ter gelegenheid
van het twaalfjarig bestaan van de
jeugdafdeling van de vereniging
van postzegelverzamelaars Lisi
duna... en voor Amo's twaalfde
verjaardag.
Arno Snellenberg vindt het heel
vanzelfsprekend dat hij lid van de
vereniging van postzegelverzame
laars is. In de eerste plaats zit zijn
vader in het bestuur. Met zo'n en
thousiaste vader is het volgens
hem logisch dat je ook enthousiast
wordt. Bovendien vindt hij op de
maandelijkse bijeenkomsten wat
hij zoekt. Iedere tweede dinsdag
van de maand komt de club, waar
van ruim twintig jongens en onge
veer zes meisjes tussen de 6 en 13
jaar lid zijn, bij elkaar in De Meent
Bij de uitnodiging zit altijd een op
dracht. Bijvoorbeeld: ,,Wat staat er
op een postzegel uit Honganje?"
Magyar Posta natuurlijk. Of ter ge
legenheid van het verschijnen van
Nederlandse postzegels waarop
boten staan. „Op welke vijf Neder
landse postzegels staan ook bo
ten". Nadat het antwoord van de
uitnodiging gevonden en leke-
ken is, komt het spannendste
deel. het ruilen
Ieder lid van de club heeft de ze
gels die hij of zij ruilen wil meege
nomen. Keung gestoken in al
bums. Die albums worden door
de leden zorgvuldig bij elkaar be
studeerd. Wanneer iemand iets
gevonden heeft wat hij zou willen
hebben, begint het gezoek naar
een zegel in zijn album: „Natuur
lijk een die ongeveer evenveel
waard is. Je ruilt geen Wilhelmina
tegen een kinderpostzegel" vol
gens Arno.
De meeste kinderen die lid zijn
van de vereniging van postzegel
verzamelaars Lisiduna sparen 'Ne
derland', daarnaast heben de
meeste nog een verzameling ze
gels. Arno heeft zelfs drie extra
verzamelingen naast de Neder
landse. Hij spaart ook de West-
Duitse en Engelse zegels èn alle
zegens waar een vogel opstaat.
Om aan de Engelse zegels te ko
men, onderhoudt hij ook een
briefwisseling met een Engels jon
getje. Timothy Gardner (12) is lid
van een Engelse postzegel-club
'the Stampbug club'. Eeris in de
zes weken schrijven ze elkaar de
laatste nieuwtjes en aanwinsten en
sturen ze elkaar postzegels. Vol
gens Arno verzamelen de meeste
kinderen die „echt goed bezig
zijn met postzegels" op onder
werp; de een kiest ruimtevaart, de
ander sprookjes en Arno's broer
tjes spaart alle postzegels met die
ren erop.
Postzegels om te ruilen zijn er al
tijd genoeg; „Wanneer de men
sen weten dat je postzegels
spaart, knjg je ze van iedereen"
wist Arno zeker de dag voor zijn
twaalfde verjaardag. Aan het
einde van iedere clubbijeenkomst
zit het leukste deel. Iedereen mag
dan een postzegel uitzoeken en
meenemen uit de voorraad die
daarvoor door de Seniorenleden,
zoals Arno zijn vader, is aange
legd.
Alleen al doordat je er iedere keer
maar één mag meenemen, ga je
Arno Snellenberg: „Engelse postzegels hebben veel meer en mooiere
kleuren.
FSDEN - De kamer van Paul Veenvliet is niet bijzonder
>t, noch bijzonder klein. Toch is het een hele bijzondere
ter. Iedere bezoeker kijkt er zijn ogen uit. Rechts bij het
hangt een grote volière aan de muur. De volière is door
tul vorige zomer zelf gemaakt. In de volière zit een Japanse
:htegaal en een aantal prachtig gekleurde glansspreeuwen.
>ven het bureau waaraan Paul dit jaar voor zijn VWO examen
tdeert, hangen gedroogde vogelvleugels in soorten en maten,
comstig van verkeersslachtoffers. Links van de deur een zelf-
taakte kooi nog groter dan de volière. Daarin wonen drie
renslapers. Daarnaast een kleinere vogelkooi voor de 'bijna'
te merel. Daaronder twee grote aquaria. Eén gevuld met
tdsvissen één met zoetwaterkreeften en guppen. Daarnaast
en daaronder ongeveer zes bakken van verschillende groottes
goudhamsters, prachtige Russische dwerghamsters,
tanse stekelmuizen en bosmuizen zitten. Bedenk daarbij
sn de hokken stapels schetsboeken en de boekenplanken
ld met natuur boeken en goed gevulde diadozen, dan be-
ijp je: Paul Veenvliet houdt van beestjes.
Paul Veenvliet is negentien jaar.
Volgens zijn moeder verzamelde
||j al kevertjes en lieve-heers-
stjes toen hij twee jaar was.
|ul kan zich niet herinneren ooit
niet naar beestjes te hebben geke
ken. "Ik verzamelde altijd dieren.
;rst in potjes, later bakjes in de
'uur. Eerst vooral insecten, later
'd ik bakjes vol slootbeestjes
vissen, salamanders en zoet
watermosselen uit het Valleika
naal. Weer later had ik vooral rep
tielen, kikkers en hagedissen. Nu
zijn het vooral vogels en hamster-
achtigen". Beneden in de huiska
mer staat nog het auarium Een bij
zonder aquanum, want door een
zorgvuldig bereikt natuurlijk
evenwicht blijft het water schoon,
zonder pomp.
De liefde van Paul Veenvliet voor
kikkers is niet meer af te leiden
van de kikkers die hij bezit. Omdat
de diertjes net als reptielen en sa
lamanders zich bij Paul niet goed
voortplantten, richt hij zijn aan
dacht wat die dieren betreft vooral
op de in onze omgeving voorko
mende exemplaren. Iedere och->
tend, wakanüe of geen vakantie,
mooi en vies weer, helpt Paul de
padden bij hun oversteek naar het
water. Hij heeft daarvoor een offi
ciële vergunning van het Ministe
rie van Landbouw en Vissenj ge
kregen. Want met iedereen mag
padden bij het oversteken helpen.
De hokken in Paul zijn kamer blij
ken met weinig middelen te zijn
ingericht. Geen dikke lagen hooi
of stro, geen speelgoed en geen
hangende waterflessen. Wel heeft
ieder hokje waarin nachtdieren
zitten zoals de zevenslapers of rel-
mussen, de hamsters en ste
kelmuizen, een eenvoudig nacht
hokje. De dieren voelen zich daar
heel prettig in.
Zelfs de bosmuizen die Paul in zijn
eigen tuin ving, krijgen voortdu
rend jongen. Alleen de zevensla
pers, of relmuizen hebben bij Paul
nog geen jongen gekregen. Dat is
niet zo verwonderlijk. Paul heeft
de muizen nog maar een jaar en ze
hebben slechts een nestje per
jaar. Dus wie weet. Paul houdt ze,
net als al zijn dieren, nauwlettend
in de gaten. Wat hij ziet schrijft hij
op. Zijn speciaal daarvoor inge
richte agenda staat vol observaties
in verschillende kleuren pen
Een kleur voor wat hij in zijn ka
mer zag, een tweede voor wat m
de tuin gebeurde, een derde voor
hetgeen hij zag tijdens zijn tochten
in de omgeving en de vierde kleur
voor hetgeen hij zag in Dierenpark
Amersfoort. In zijn tuin ziet hij veel
gebeueren doordat hij daar een
kooi gemaakt heeft waarin zieke
of gewonde dieren verblijven. Op
dit ogenblik een houtduif, twee
roeken, een waterkoetje en een
kraai. In de dierentuin van Amers
foort is hij bijna ieder weekend te
vinden als 'poepschepper' zoals
hij zelf zegt. Hoewel hij de dieren
soms ook te eten geeft Volgens
hem herkent de Bengaalse tijger
'een doodgoeie sukkel' hem al.
Paul Veenvliet is bëgonnen met
het nauwkeurig opschrijven van
alles wat hij zag, toen hij elf of
twaalf jaar was. Vele" dikke, volge
schreven agenda's liggen in zijn
boekenkast. Daarin staat van alles
te lezen. Bijvoorbeeld over de vos-
sensporen langs de Lime dijk, de
doodgevonden bosuilen en de da
tum waarop hij dit jaar voor het
eerst een bepaalde vogel hoorde
zingen. Van alles wat in zijn kamer
gebeurd, houdt hij bovendien
mappen per dierenfamilie bij.
Daarin staan mededelingen over
geboortes, verliefdheden en af en
toe de dood van zijn dieren, maar
ook "kleine zevenslaper knip
perde met zijn oog, oogje schoon
gemaakt". "Tsja, die dieren sle
pen van alles m hun nest van ber-
kenstam, maar kunnen niet tegen
het stof'.
In de tijd dat Paul op de lagere
school zat. vonden veel leeftijdge
nootjes die eeuwige interesse van
Paul voor diertjes maar eigenaar
dig: Tegenwoordig vragen veel
kinderen èn volwassenen hem om
raad.
Pas geleden nog, vroeg men zich
in het gemeentehuis af of er das
sen in de dijk langs het Valleika
naal wonen. Men vroeg het aan
Paul, want hij zou het wel weten.
Dassen zijn er volgens Paul in de
liniedijk niet. Hij sluit niet uit dat ze
er kunnen komen. De dijk is vol
Paul Veenvhet bij zijn verzameling opgezette dieren: „Ik verzamelde altijd dieren. Eerst in potjes, later in bakjes
in de schuur."
gens hem een belangrijk stuk
'weg' in de trekroute van vossen,
dassen en marterachtigen. Paul
Veenvliet zou het dan ook heel
erg jammer vinden wanneer de
gemeente Leusden zou besluiten
een deel van de dijk af te graven,
omdat daar een nieuwe industrie
wijk. bedrijvenpark zeggen ze bij
de gemeente, moet komen. Mis
schien zouden de mensen die de
beslissing dijk afgraven of niet...
een van Pauls agenda's eens moe
ten doorlezen om te weten wat ze
niet moeten doen.
AMERSFOORT - In Harry's bar in Eemnes was het op oude-
Wwsnacht verleden jaar nog een gezellige boel na sluitingstijd.
'jrri)9 honderd man er maar eens uit" mopperde de eigenaar
e op de strafzitting van 30 maart terecht stond omdat hij zijn
nog open had gehad om 3.45 uur, terwijl de vergunning
*j®P tot 3 uur.
|..Er v/as één zo'n a-sociaal man-
Wee
tussen, die begon te vechten.
Hij kreeg twee blauwe ogen, wat ik
eigenlijk hartstikke leuk vond.
Maar inmiddels was de politie ge
waarschuwd, die toen zag dat de
boel nog open was. Maar verder
was er niets aan de hand, het was
één gezellige familie en ik houd ze
toch maar mooi van de straat. Gooi
en jullie ze er zelf maar uit, heb ik
gezegd. Mij lukt het niet, dit is over
macht." Daar dacht de officier an
ders over. „Er zijn genoeg manie
ren: tap dicht, licht uit, muziek uit en
de deur open. Dan vertrekken ze
heus wel. U zelf bent en blijft de
verantwoordelijke persoon." Con
form de eis kreeg hij 150,- boete.
„Dat zal niet meevallen", meende
de officier. „Nee, dat vind ik héél
veel!" was het commentaar.
„Ik ben verhuisd en ik zou deze
dagvaardiging niet eens gekregen
hebben als ik met toevallig bij de
post gewerkt had en dit ding er zelf
tussenuit gevist had", sprak een
verdachte uit Soest triomfantelijk.
Het betrof een bekeuring wegens
het ontbreken van deel III „Ik had
'm alleen met achter m'n ruit." „Nee,
u bezat helemaal geen geldig deel
III", corrigeerde de officier. „En ik
heb nog een nieuwe gehad vóór
die voetbalwedstrijd met Ierland!
Zeker weten!" riep verdachte, die
er kennelijk een eigen tijdrekening
op na hield. De officier liet zich niet
overtuigen en eiste 80,- boete,
overeenkomstig de eerste politie-
schikking. „Ik dacht nog wel aftrek
te krijgen omdat ik 'm er zelf tus
senuit gevist heb!" „Dat krijgt u
ook", legde de kantonrechter, me
vrouw mr Willenborg, uit. „Want
eigenlijk is de pnjs voor het kan
tongerecht 110,-. Maar die verho
ging brengen we niet in rekening,
want u wilde er even met ons over
kunnen praten." „Ja, gezellig. Nou
mensen, doèi1"
OLIE
Een in Turkije geboren inwoner
van Amersfoort werd bijgestaan
door een tolk, toen hij zich moest
verantwoorden voor het feit dat hij
afgewerkte olie van zijn auto door
de riolering had gespoeld. Een
buurman had hem dit al vaker zien
doen en nu de politie gewaar
schuwd, die hem op heterdaad be
trapte. „Waar moest ik het anders
laten. De vuilnisbak is hetzelfde"
vond de verdachte, die ook zonder
tolk aardig wat Nederlands be
greep. „Er zijn 26 adressen, waar je
het brengen kunt. Die adressen
kun je bij de gemeente krijgen."
„Dat wist ik niet." „Nee, maar u
weet wel dat het milieu in Neder
land een kwetsbare zaak is en u ziet
er met naar uit dat u te dom bent om
hierover na te denken. Iedere Ne
derlander wordt nu eenmaal
geacht de wet te kennen en dat
geldt ook voor de mensen die hier
wonen." Hij kreeg conform de eis
300,- boete.
Een automobilist uit Maarn ver
oorzaakte een aanrijding omdat hij
verwarring stichtte door zijn rich
tingaanwijzer uit te hebben en ver
volgens rechtdoor te rijden. Hij ont
kent overigens ten stelligste. „Ik
reed al twee en een halve kilome
ter rechtuit. Zou ik dan nog steeds
een richtingaanwijzer uit hebben
staan? Dat had ik toch gehoord of
gezien!" „Er zijn twee getuigen die
bevestigen dat u richting naar
rechts aangaf. U kan 'm met uw
mouw hebben aangeraakt" veron
derstelde de kantonrechter. „Maar
ik reed op een voorrangsweg. De
gene die stond te wachten moet mij
toch voorrang verlenen, ook als ik
afsla?" Na enige stilte sprak me
vrouw Willenborg: „Daar zit iets
in." De officier was het daar echter
met mee eens. „Er zijn drie mensen
m de war gebracht. De bestuurder,
zijn passagier en een fietser die
geen enkele belang had bij haar ver
klaring. Ze dachten allemaal dat ze
de weg rustig op konden rijden en
in dat geval hoef je ook inderdaad
met te wachten." De kantonrechter
herstelde haar aarzeling. „Dat is
correct. Een auto hoeft ook bij een
voorrangsweg niet te wachten als
de naderende auto aangeeft zo af te
slaan dat hij niet voor je langs
hoeft." Conform de eis kreeg ver
dachte 150,- boete.
LEUSDEN - In het Jeugdhonk, aan
de Hamersveldseweg 100, wordt
zaterdag 8 april een disco-avond
gehouden. Naast de gebruikelijke
top-40 platen zullen ook 'gouwe
ouwe' worden gedraaid.
