Judo: lekker stoeien, op een leuke manier"
Op zoek naar
spoetniks en hamburgers
Een prijs om een
kleur van te krijgen
Maurits vertroetelt Plof
Informatiecentrum SBBO geopenc
leu
B
II)
en
krun
is
letta 17), Annemiek 17) en Hem (32) haalden de zwarte band:
Ruimteclub op excursie
krant
Auto's
vernield
Inbraak
Poppentheater
r~WOENSDAG 31 MEI 1989
£USDEN - In Leusden wordt heel wat judo bedreven. Twee-
Lal in het jaar worden op de sportscholen examens gehouden,
jeer dan duizend kinderen tussen de vijf en vijftien jaar hopen
aarbij zó goed te laten zien wat ze geleerd hebben, dat ze een
logere slip of zelfs band krijgen.
Iedere judoka begint met een
band en kan als eerste een
jele slip halen. Wanneer hij of zij,
jit judo is natuurlijk ook voor
Lisjes), ook de oranje, de groene,
l blauwe en de bruine slip heeft
fehaald, krijg je een gele band.
de kleur van de band en de
jppen, die een judoka draagt kun
(zien hoe goed hij of zij is. De
iatste kleur die je kunt bereiken is
fart. Wie een zwarte band bij judo
il dragen moet examen doen, niet
Rde sportschool waar je les kreeg,
r ergens anders met heel veel
Edere mensen die het ook willen.
Jetta Bijlsma, Annemiek Bos en
n Evers hebben leren judoën bij
wrtschool Ju Sei Do in Leusden.
a ongeveer acht jaar judoles wa-
n ze zo goed dat zij examen kon-
n doen voor de zwarte band. Dat
is bijzonder. Want niet veel kmde-
n komen zo ver en zeker niet veel
jeisjes. Jetta, Annemiek en Hein
alden de zwarte band, dat is bij
londer goed.
Jetta deed haar voorlopig laatste
lo-examen, op zaterdag 20 mei in
ithen, even tussen haar eindexa-
len VWO door. Niet zonder moei-
Ije, want de laatste weken oefende
bj, met Annemiek en Hem, iedere
loordeweekse dag één uur. Wan-
leer je haar ziet judoën is goed te
zien dat judo een mooie sport kan
ijn, een mooie sport voor meisjes,
etta beweegt zich heel sierlijk en
leeft een mooie houding. Toch
ilijkt ze slechts een jaar op ballet
jezeten te hebben. „Als je goed
eert judoën, leer je op je houding
etten", volgens Annemiek. Dat vin-
len Jetta en Hem ook. Jetta ging op
udo, omdat haar broers er op za-
en. „Ik gmg altijd kijken wanneer
ie wedstrijdjes deden, dat vond ik
euk om te zien. Ik wou het ook
Bien."
Ze was zes jaar toen ze voor de
eerste keer gmg, met een ander
neisje Met z'n tweeën tussen alle-
naal jongens. Tegenwoordig zitten
er vaak meer meisjes op judo, want
steeds meer mensen weten dat
judo geen 'vechtsport' is, maar (zo
als Annemiek het omschrijft) „een
vriendelijke manier om met elkaar
te stoeien." Daarom gmg zij op judo
toen ze acht jaar was. „Ik vond het
spannend. Juist omdat zo weinig
meisjes het deden vond ik het leuk
om te doen."
Hein tenslotte is gaan leren ju
doën omdat hij gymnastiekleraar is
op een politieschool. Dat politie
agenten moeten kunnen judoën
lijkt logisch. Je ziet het voor je hoe
een inbreker m de houdgreep
wordt genomen of na een flinke
heupzwaai in het water belandt.
Hatsjimé (Dat roepen ze dan zo
ongeveer bij judo).
STOEIEN
Geen vechtsport, maar wel
stoeien. Hoe zit dat? Volgens Anne
miek is judo is een verdedigings-
sport. ,Je leert met om aan te val
len, maar hoe je een aanval kunt
opvangen, ontwijken of overne
men. Je leert mensen pijnloos af te
weren."
Judo komt uit Japan, het betekent
'de zachte weg*. Jetta voegt daaraan
toe: „judo leer je niet om ergens
voor te gebruiken. Judo is gewoon
leuk om te doen. Je leert judo om
het judoën. Niet om te gebruiken
op straat." Zelfs Hein is het daar
mee eens „Judo is gewoon een leu
ke sport en goed voor je conditie,
want je leert al je spieren goed te
gebruiken. Het is een leuke manier
om je door inspanning te ontspan
nen."
Judo kan op vele manieren
beoefend worden. Om de zwarte
band te halen moet je heel veel
verschillende oefeningen en gre
pen kunnen en kennen. Iedere
greep heeft een Japanse naam. An
nemiek bekent niet zo goed te zijn
in al dat Japans. Zij doet liever in
plaats van de naam te weten van
wat ze doet. Daar staat tegenover
dat zij, volgens haar judoleraar Jan
Dotinga, heel erg goed is in 'staand
Annemieke (hurkend), Jetta en Hein (op de grond) haalden de zwarte band bij het judo.
vanuit Leusden mee zijn gegaan,
mochten meer dan andere bezoe
kers. Het hek rond het model van
de Russiche ruimteveer de Boeran,
ging voor ze open.
LEUSDEN - De Leusdense afdeling van de Nederlandse Jeugd
vereniging voor Ruimtevaart en Sterrenkunde (de NJRS) is met
leden en belangstellenden afgelopen zaterdag op stap geweest.
In een speciaal voor dit doel beschikbaar gesteld busje, waar
van de deelnemers vermoedden dat het gefabriceerd was voor
het ruimtevaart-tijdperk, ging het gezelschap van negen Leus
dense jongens en één meisje, tussen de 12 en 17 jaar naar Delft.
Daar is in het Technisch Tentoonstellingscentrum van de Tech
nische Universiteit van Delft, tot 2 juli 1989 een tentoonstelling
te zien rond 'Russische Ruimtevaart'.
Op deze tentoonstelling wordt
aandacht besteed aan de ontwik
keling van raket- en ruimtevaart
techniek in de Sovjet-Unie, vanaf
de allereerste vuurpijlen tot en met
het jongste ruimteveer, de Boeran.
Op de tentoonstelling waren veel
modellen van Russische raketten,
sattelieten (zoals een spoetnik op
ware grootte) en ruimtestations te
zien en foto's genomen vanuit de
orginele modéllen tijdens hun
ruimtereizen. Een extra plaats was
ingeruimd voor de vader van de
ruimtevaart, Konstantin Eduardo-
vitch Tsiolkowsky. Een aardige
naam om te onthouden om aan te
tonen dat men in de Sovjet-Unie
vaak als eerste uitvindingen deed
op het gebied van ruimtevaart.
De in ruimtevaart en sterrenkun
de geïnteresseerde kinderen, die
Onder het motto 'nu zijn we hier,
straks zijn we daar" vertrok de
groep vanuit Delft naar Schiphol.
„Die toestellen daar gaan wel niet
zo hoog als ruimtevaartuigen, maar
ze komen een aardig eind in de
richting", volgens Leusdense voor
zitter van de NJRS Jan Willem Oost
hoek. Oosthoek maakte vervol
gens nog melding maakt van een
gigantische jacht op gigantische
hamburgers door een excursielid,
die na al dat Russisch het even
wicht in zijn wereldvisie wilde her
stellen. Wie ook meer van ruimte
vaart en sterrenkunde af wil weten
kan zich melden voor de volgende
bijeenkomst via telefoon 942881.
werken'. Volgens Annemiek is ze
vooral goed in 'schouderworpen'.
Jetta denkt dat ze het beste is in
heupworpen en.... verwurgingen.
„Maar van dat laatste heb ik niet zo
veel kunnen laten zien." Gelukkig
voor Annemiek want op het exa
men moesten ze met elkaar laten
zien wat ze konden. De schouder
worpen waren volgens Jetta min
der gelukt. „Ik zakte niet genoeg
door", bekent ze. Dat vond Anne
miek erg aardig. „Jetta had het
moeilijk met mij, omdat ik een stuk
kleiner ben. Daardoor was het
moeilijker voor haar."
ZWARTE BAND
De zwarte band werd gehaald
door het doen van een zogenoem
de 'Kata'. Volgens judoleraar Jan
Dotinga kun je op twee manieren
de zwarte band halen. Een manier
is door aan wedstrijden mee te
doen en in maximaal twintig wed
strijden, honderd punten te halen.
Het maximum dat in een wedstrijd
te halen is, is tien punten. Jetta en
Annemieke hebben meegedaan
aan wedstrijden, volgens hun le
raar omdat goede judoka's aan
wedstnjden mee moeten hebben
gedaan. Jetta en Annemiek deden
het m de wedstnjden heel goed,
maar omdat ze beiden op het
VWO, zitten hadden ze geen tijd
om erg veel wedstnjden te doen.
Daarom kozen ze voor de tweede
manier. Ze deden 'de kata'.
„De kata is een bepaalde cere
monie waarin je laat zien dat je de
belangrijkste uitgangspunten van
judo kent en kunt" legt Jetta uit. Dus
lieten ze zien wat ze konden om een
tegenstander zijn evenwicht te la
ten verhezen, hoe ze konden rea
geren op een aanval en hoe zij zich
konden verdedigen. Na de 'kata'
moesten ze nog een aantal dingen
staand en op de grond laten zien,
zoals houdgrepen, verwurgingen
en armklemmen. Daarna hoorden
ze van een jury of ze geslaagd wa
ren. Van de ruim vijftig deelne
mers, de meesten ouder dan Anne
miek en Jetta, slaagden er 31. Daar
bij zaten nog vier meisjes en één
blinde jongen. Ze kregen hun
zwarte band, voorzien van Japanse
lettertekens en het bijbehorende
diploma.
Veel meisjes, èn jongens, hou
den na het behalen van de zwarte
band op met judoën. Het is moge
lijk om na het behalen van je zwarte
band, ook wel eerste dan ge
noemd, de tweede dan en de der
de, enzovoorts te halen.. Voor Jetta
zit dat er voorlopig met in. Zij gaat
binnenkort in Spanje wonen en
daar doet bijna niemand aan judo.
Annemiek moet volgend jaar
VWO-examen doen. Zij blijft ju
doën, maar niet zo vaak als nu. En
Hem? Hem blijft judoën, om het
politie-agenten te leren, omdat hij
het zelf leuk vindt om te doen en af
en toe om zijn leraar Jan Dotmga te
vervangen wanneer die niet m de
gelegenheid is om kinderen vanaf
5 tot 15 les te geven. Je komt hem
misschien wel tegen.
ACHTERVELD - Het zal je maar gebeuren....je kleurt een
kleurplaat in die je moeder bij de plaatselijke bakker heeft
gekregen, zij levert hem zonder dat jij het weet in, en op een dag
rijdt een taxi voor om je een dagje uit te bezorgen. Dat over-
kwam Inge van Dijk (10) en Tytsia van de Lagemaat (12) uit t
Achterveld. Afgelopen zaterdag hadden zij de dag van him
leven.
Bakkerij Schouten in Achterveld
deed mee aan een aktie. Wanneer
je je boodschappen deed kreeg je
zegels. Negen kaarten vol zegels
waren goed voor een Veilig Ver
keer spel. De moeders van Inge en
Tytsia besloten voor dat spel te
sparen. Aan het emde van de aktie
kon ook nog meegedaan worden
aan een kleurwedstrijd. Ach al
weer een kleurwedstrijd. mets bij
zonders meer, maar altijd leuk,
dachten ook Inge en Tysia. Ze
kleurden de plaat waarop een ont-
deugend jongetje stopborden op
de grond had gelegd voor de lol in.
Inge's lichtgroene viltstift deed het
met goed, dus gebruikte ze voor
die kleur kleurpotlood, wat een
'gek' effect gaf, volgens haar. Tysia
kleurde zonder de bedoeling aan
de wedstrijd mee te doen. Haar
moeder bracht de gekleurde plaat
naar bakkerij Schouten zonder dat
zij het wist. Op 26 april ontvingen
de beide meisjes een brief waarin
te lezen stond dat zij, met tachtig
andere kinderen uit heel Neder
land, waren uitverkoren om een
dagje uit te gaan. Tytsia vond dat
niet onmiddellijk helemaal leuk.
Het idee om een hele dag te moe
ten optrekken met tachtig vreemde
kinderen, m een vreemde omge
ving. Maar al snel bleek dat Inge
ook meeging en Inge en Tytsia
kennen elkaar. Overigens blijkt
achteraf dat de twee meiden wel
samen gereisd hebben, maar zich
die dag uitstekend met andere kin
deren hebben vermaakt.
ZENUWACHTIG
Afgelopen zaterdag moesten ze
j 's morgens om acht uur bij bakkerij
Schouten zijn. Knap zenuwachtig
natuurlijk en in aanwezigheid van
een aantal fotografen en omstan
ders. Tot hun verrassing kregen ze
van meneer Bijl, de voorzitter van
Veilig Verkeer Nederland, afde
ling Achterveld/Leusden een waar
debon van vijf gulden en van de
bakker een tas vol kleurtjes, spel
letjes en snoep. Tytsia had voor de
zekerheid zelf wat snoep voor on
derweg meegenomen. „Dat bleek
dus totaal overbodig te zijn. De hele
dag werden we volgepropt met
van alles en nog wat."
Maar ja dat wisten ze toen nog
niet. Om kwart voor negen reden
zij, in een soort taxi van de zaak, uit
Achterveld weg, naar Bunschoten, i
Daar werden opnieuw foto's ge-
maakt waarna ze met ongeveer
veertig kinderen vertrokken in een
grote bus. Op weg naar Hilvaren-
beek werd nog een aantal malen1
gestopt om meer kinderen op te
halen. De reis was lang, maar ze
verveelden zich met. Zij speelden
de spelletjes die ze kregen, keken
video's in de bus, snoepten, aten en
dronken en kletsten gezellig. j
In Hilvarenbeek maakten ze
eerst met de bus een tocht door het
Safaripark. „Heel erg mooi" vol-,
gens Tytsia. „Alleen jammer dat,
het bandje van de cassetterecor-
der die we gekregen hadden en
waarop een meneer van alles uit-
legde van wat we zagen, achter
liep. Dan zagen we bijvoorbeeld'
leeuwen en zei het bandje, 'nu zijn j
we bij de neushoorns'. Dat was wel i
lachen."
Na de safaritocht kreeg iedereen j
een t-shirt met de tekst: 'kijk mij]
eens' erop. Inge kreeg een gele,,(
Tytsia een blauwe. Daarna moch-,
ten ze doen wat ze wilden in pret-
park de Beekse Bergen, Inge ging,
in de kabelbaan („dat duurde wel
drie kwartier en je zag van alles").'
Tytsia ook al vond ze dat dat ding]
heel hoog opeens heel lang stil>
bleef hangen. „Dat was griezelig."
i
ETEN
Inge ging eten (gratis), klimmenc
en klauteren in de speeltuin, rijden1
in de verkeerstuin en tenslottec
crossen op de crosbaan.
Tytsia kocht zowaar nog een sou-*
venir: „Iets voor de letterkast",
vertelde ze. Daarnaast amuseerde
ze zich in de speeltuin en sprong opr
de trampoline. Om kwart overr
vier waren ze weer terug bij de bus.r
om pas om vijf uur te vertrekken-;
want er was een meisje zoek. Op del
terugweg amuseerden zij zich»
kostelijk met het kijken naar Billyn
Turf filmpjes en een filmpje over,;
een zielig hondje waarvan zijn<
moeder dood ging. Om acht uun
kwamen ze thuis, vanuit Bunscho-<
ten persoonlijk opgehaald doort
een chauffeur en voorzien van een-'
grote tas vol cadeautjes. „We heb-I
ben langer gereden dan gespeeld,
maar het was een heerlijke dag" zei?
Inge en daar was Tytsia het hele-r
maal mee eens.
LEUSDEN - Maurits Engelen ver
troetelt Plof. Maurits is veertien,
Plof is een rat. Een meisjesrat van
bijna twee. Een albino, dus wit met
rode ogen. Volgens Maurits is ze
bijna blind, maar luistert ze naar
Laar naam en redt zij zich uitste
kend op de tast en door af te gaan
op de geur. Plof zit graag bij Mau
rits en Maunts zit graag met Plof
Plof kruipt graag m zijn nek, m zijn
mouwen, of klautert over zijn han
den heen. Niet iedereen is zo gek
op ratten. Wanneer tante Marijke
op bezoek is, bijvoorbeeld, krijgt
Maurits wel eens het verzoek er
gens anders te gaan zitten dan
naast haar op de bank. En dat ter
wijl Maunts van Plof zegt: „Dit
beestje doet helemaal niks. Nou ja,
niks, hij heeft mijn moeder wel
eens m haar vinger gebeten. Dat
bloedde flink. Maar dat was haar
eigen schuld. Ze kwam in haar ter
ritorium: haar slaapvertrek. Daar
mag ik alleen komen, op zondag
om het hok schoon te maken. Dat
weet Plof precies. Het is gewoon
een ontzettend hef diertje. Een poe-
pertje, waarmee je lekker kunt
troetelen. Ze doet ontzettend leuk.
Als ze zich wast bijvoorbeeld. Dat
moet je zien." Maurits maakte Plof
een beetje nat met water. Even la
ter begon Plof met beide voor
pootjes haar snuitje te wassen, op
haar dooie gemak." Plof is de
tweede rat van Maurits. De eerste
heette ook Plof en is na drie jaar
doodgegaan. „Ratten worden
hooguit drie-vier jaar oud." weet
Maunts. „Plof krijgt heel goed te
eten, ik hoop dus dat ze heel lang
bhjft leven. Want toen de eerste
doodging was ik daar wel een
beetje stuk van." Plof heet(te) Plof:
„Omdat dat gewoon een toffe naam
is", volgens Maurits en o, ja De
eerste Plof kon ontzettend goed
springen, dat leek haast op vhegen.
Deze doet dat ook trouwens. Wan
neer ze van je schouder, of zo,
springt spreidt ze alle vier haar
pootjes wijduit. Een prachtig ge
zicht. Daardoor komt ze met een
plof op de grond terecht. Vandaar.
„Eenmaal sprong ze van mijn
LEUSDEN - Op een parkeer
plaats aan de Mulderij werd in de
nacht van vrijdag op zaterdag
een bestelauto door onbekenden
zwaar beschadigd. De onverla
ten gooiden twee achten-amen in.
In de nacht van vnjdag op zater
dag beschadigden jeugdige on
verlaten een geparkeerde auto op
de Wierickewijk. De daders
schopten deuken in het portier en
schouder m de volle wasbak.
Sindsdien weet ik dat ze kan zwem
men, maar dat ze het niet leuk
vindt.Maurits vmdt Plof heel slim.
Ratten zijn in staat allerlei kunstjes
te leren, zoals op een knop druk
ken zodra een groen lampje gaat
branden om aan eten te komen.
Maurits houdt niet van die geintjes.
Hij vindt ze onnatuurhjk. Plof heeft
van hem geleerd hoe ze via de
poten van zijn bed kan komen en
nog een paar van die handige din
getjes. Terwijl Maunts vertelt,
klautert Plof over zijn handen en
kruipt naar zijn gezicht om daaraan
een beetje te snuffelen. „Plof is een
echt knuffelbeestje, een troetel
beest. Als ze zich heel lekker voelt,
helemaal op haar gemak, in het
donker en ik kietel haar op haar
buik, dan lacht ze! Echt waar, ik
hoor haar piepen.
Voor de rest maakt ze geen ge
luid, maar laat ze wel merken dat ze
Maurits aardig vindt. En dat is we
derzijds.
In de streekschool SBBO is een voorlichtmgscentrum voor beroepskeuze geopend Tijdens de
openingsuren is een regionaal consulent aanwezig.
LEUSDEN - Het Regionaal Orgaan
voor het Leerlingwezen Utrecht
liepen over ae motorxap neen, die
eveneens zwaar gedeukt achter
bleef.
Onbekenden vernielden in de
nacht van zaterdag op zondag een
buitenspiegel van een auto, die ge
parkeerd stond op Essex. Het inci
dent moet 's nachts omstreeks drie
uur hebben plaatsgevonden.
Een auto, die zaterdagmiddag
omstreeks 16.00 uur geparkeerd
stond op een parkeerplaats bij win
kelcentrum De Biezenkamp, raakte
beschadigd bij een aanrijding. De
parkeerschade is veroorzaakt door
een onbekende dader.
LEUSDEN - Twee Bntten werden m
de nacht van vrijdag op zaterdag
op heterdaad betrapt bij een in
braak in het AC-restaurant aan de
Dodeweg. Eén ervan, G.A.R., kon
door de gemeentepolitie van
Amersfoort worden ingerekend.
De man is inmiddels over de grens
gezet. De andere dader is nog
voortvluchtig.
De inbrekers namen uit het res
taurant 150,- mee, nadat ze een
raam forceerden om binnen te ko
men.
heeft twee voorlich
tingscentra geopend, waarvan een
in de streekschool SBBO aan de
Clarenburg 1. Het centrum is voor
zien van informatie over opleidin
gen in het leerlingwezen en het
Kort Middelbaar beroepsonder
wijs. Ook ligt er materiaal over vol-
letijds en deeltijds beroepsonder
wijs en over het vormingsonder
wijs. De openingstijden zijn van 's
morgens 9.00 uur tot 12.00 uur. Dq
naam van het centrum is Voorlich
tingscentrum Beroep en Opleiding!
Tijdens de openingsuren is er ool^
een regionaal consulent aanwezig.
Deze geett Kosteloos informatie
over beroepen en keuzebegelei-
ding.
LEUSDEN - Het Vrouwenontmoe
tingscentrum 't Vooronder besluit
woensdag 7 juni het seizoen met
een poppentheater-voorstelling.
Manna Nayen treedt op met hel
spel 'Vrijheid'.
De avond is bedoeld voor alle
Leusdense vrouwen. De aanvang is
om 20.00 uur en de toegang is gra
tis. Voor nadere informatie kunneiu
belangstellenden bellen met G_
Spronk, telefoon 942519 of M.
Groot, telefoon 947138.
