Ouder echtpaar kweekt fuchsia's
Eigen bijdrage
Dat is goed voor je!"
iking pc-diploma's
leusder krant
«JVan schelpenpaadjes
en de verkiezingen
WOENSDAG 19 JULI 1989
plaatselijk nieuws
9
UAR'V/tM ATW4 Ot RUPS
£i EP E.ri
minuiinininMiliumminiumminuimilminminimin,u
LEUSDEN - De verkiezin
gen werpen hun schaduw
reeds vooruit. Ook in de
Leusdense gemeenteraad.
Dat bleek onder meer tijdens
de vergadering van de raads
commissie voor verkeer,
waar de omvang van de
agenda, die minimaal was,
alle ruimte bood voor een mi
nutieuze behandeling van
voorliggende collegevoor
stellen en verbaal vuurwerk.
Tijdens de behandeling van
een nijpend probleem, de
verkeersproblematiek rond
de SBBO, kwamen de PvdA
en de WD al debaterend met
elkaar in aanvaring.
In het voorstel, om de pro
blemen tijdelijk op te lossen,
deed het college de suggestie
een schelpenpaadje aan te
leggen van de parkeerplaats
bij de Hamershof naar de
Burgemeester Van der Post-
laan, in de hoop dat studen
ten van de school op die ma
nier gestimuleerd zouden
worden hun auto op daarvoor
bestemde plaatsen te parke
ren. Maar niet ieder raadslid
was op voorhand gechar
meerd van een dergelijke
oplossing. Gert de Weerdt
(PvdA) zag bijvoorbeeld eni
ge praktische problemen.
„Mijn ervaring is dat schel
pen hinderlijk in het profiel
van de schoenzolen gaan zit
ten", vond hij. Voor hem een
reden om het college andere
oplossingen in overweging te
laten nemen.
Zijn liberale confrère, Ton
Voortman (WD), zag dat pro
bleem helemaal niet. „Ik
draag namelijk profielloze
zolen", verklaarde Voort-
man. Die opmerking was ko
ren op de molen van De
Weerdt De opiniepeilingen
en de resultaten van de Euro
pese verkiezingen indachtig,
vond hij dat voor een WD-er
maar een riskante zaak: „Het
is misschien toch verstandig
wat steviger schoeisel te
gaan dragen. Dat zult u met
de verkiezingen hard nodig
hebben!"
koolwitje:
De volkstuinders onder ons
zullen niet bepaald met
vriendelijke gevoelens voor
het onderwerp van deze
week rondlopen. De rupsen
van het koolwitje hebben nu
eenmaal een voorkeur voor
de groente die wij ook graag
eten: de koolplant. Zijn alle
daagse uiterlijk maakt hem
ook bij de niet-tuinders tot
een miskende vlinder. De
soort overwintert als pop,
een zogenaamde gordelpop.
Deze zit vast met het achter
lijf en met een draad die om
de borst gespannen is, de
gordel. Deze pop is een tref
fend voorbeeld van aanpas
sing. Hun grondkleur is
groen maar bevat ook zwarte
en witte pigmenten waarmee
ze zich goed aanpassen aan
de kleur van de omgeving.
Wanneer ze omstreeks mei
als vlinder uit de pop tevoor
schijn zijn gekomen gaan ze
zo spoedig mogelijk voor de
voortplanting zorgen. De
rups van deze voorjaarsge
neratie leeft op wilde kruis-
bloemigen. We merken daar
dus weinig van, het is de zo-
mergeneratie die ons de
hoofdbrekens bezorgt. Die
geven de voorkeur aan onze
gecultiveerde kruisbloe mi-
gen: de koolsoorten.
Het koolwitje vliegt alleen op
zonnige, windstille dagen
want het begint al last van de
wind te ondervinden als deze
een snelheid van ongeveer
twintig kilometer per uur be
reikt en vliegt niet meer als
deze snelheid hoger wordt.
Op die windstille, zonnige
dagen legt het wijfje haar
langwerpige, gele, op maïs
kolven lijkende eitjes op de
onderkant van de koolblade
ren, waar ze goed beschermd
zijn tegen regenbuien en zon
nestralen. Ze legt er precies
zoveel dat de uitgekomen
rupsen genoeg voedel heb
ben om volwassen te worden,
op een grote plant meer, op
een kleine minder. Als de
plant bezoek heeft gehad van
een vrouwtje kool wit, zal er
nooit een tweede moeder
haar eitjes op dezelfde plant
afzetten. Blijkbaar ruiken ze
al van verre dat een ander
haar voor is geweest.
Na een dag of tien komen de
kleine, geelgroene rupsjes
uit de eitjes, die de tafel ge
dekt vinden en onmiddellijk
beginnen te eten van hun lie
velingskostje. Ze kunnen de
planten tot de nerf kaalvre
ten. Neem er de tijd voor en
je kunt ze zien groeien. Als ze
ongeveer vier centimeter
lang zijn gaan ze zich ver
poppen. Wanneer ze er de
kans toe krijgen want ze heb
ben naast de mens nog an
dere vijanden als zangvo
gels, slecht weer en sluip
wespen.
Het nietige, kleine Bracon-
sluipwespje is misschien wel
de grootste vijand van de
koolrups. Ze grijpt de pasge
boren rups en priemt haar
legboor in het weerloze lijfje.
Dan brengt ze haar voorraad
eieren bij de larve naar bin
nen, meestal een stuk of twin
tig. De eieren komen uit in
het vetweefsel van het
slachtoffer. De rups wordt
door zijn ongenode gasten
van binnen gewoon leegge
geten, waarbij ze echter wel
zorgden geen organen of an
dere vitale delen te beschadi
gen want hun gastheer moet
blijven leven. Uiterlijk zou je
menen dat de rups er geen
enkele hinder van onder
vindt want hij eet en groeit
gewoon door of er nietB aan
de hand is. Maar op een dag,
als de rups zich gereed
maakt om zich te gaan ver
poppen, dan eten de larven
ook de vitale delen van de
rups op en binnen korte tijd is
deze dood. Daarna vreten de
larven zich een weg naar bui
ten en verpoppen zich in
kleine, gele coconnetjes, die
men vaak voor 'rupseieren'
houdt, in de directe omge
ving van het lege omhulsel.
Na enkele dagen komen
daaruit de kleine helpers van
de volkstuinder gekropen.
G. van L.
pleeghuizen afhankelijk ma
ken van inkomen en vermo
gen, daarbij als er voldoende
geld is de hele kostprijs laten
betalen (zoals nu bij de verzor
gingstehuizen het geval is);
- afschaffen van de eigen bij
dragen, die afhankelijk zijn
van inkomen en vermogen
Dan zal een andere wijze van
financiering ontwikkeld moe
ten worden.
Hoewel minister Brinkman demissionair is heeft hij een
paar weken geleden toch advies gevraagd over de manier
waarop de eigen bijdragen van bewonders van bejaarden
oorden en verpleeghuizen meer gelijk getrokken kunnen
worden. Momenteel hoeven mensen in verpleeghuizen
minder te betalen dan bewoners in verzorgingstehuizen en
zij hoeven hun vermogen niet 'op te eten'.
Veel bewoners van verzor
gingstehuizen, die zelf de
hele verzorgingsprijs moeten
betalen vinden ht oneerlijk
dat zij hun spaargeld bijna vol
ledig 'op moeten eten', terwijl
andere bewoners die geen
spaargeld hebben, toch de
zelfde verzorging krijgen, wat
uit belastinggeld wordt be
taald.
Minister Brinkman geeft in zijn
adviesaanvraag aan Interpro
vinciaal Overleg, de Ver
eniging van Nederlandse Ge
meenten, Ziekenfondsraad en
anderen een aantal mogelijk-
neden om de eigen bijdragen
in verzorgingstehuizen en ver
pleeghuizen te harmoniseren.
Een eerste mogelijkheid is
het vermogen zelf - met de
inkomsten daarvan - buiten
beschouwing te laten bij de
>igen bijdrage in d? verzor-
g ugstehuizen
Andere mogelijkheden zijn
onder meer
- De eigen bijdrage in ver
zorgingstehuizen stellen op
een maximum van 2200,-,
de huidige maximale eigen
bijdrage m verpleeghuizen;
- de eigen bijdrage voor ver-
ONRECHTV AARDIG
De minister vraagt advies om
dat de bewoners de verschil
len in de eigen bijdrage voor
beide instellingen als on
rechtvaardig ervaren. Dat
wordt sterker nu de verschil
len in behoefte aan zorg tus
sen bewoners van verzor
gingstehuizen en verpleeg
huizen afnemen. In het stre
ven naar zorg op maat voor in
dividuele bewoners ontstaan
bijvoorbeeld ook mogelijkhe
den voor verpleegzorg in ver
zorgingstehuizen Bovendien
zullen m de toekomst, als de
voorstellen van de commissie
Dekker worden doorge
voerd. de eigen bijdragen
meer op elkaar afgestemd
moeten worden.
Het is nog onduidelijk wan
neer het gevraagde advies
wordt uitgebracht.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiij^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiu
aan geeft. Men zegt wel eens
tegen mij: jij hebt groene vin
gers. Maar het is eigenlijk ge
woon dat ik er de tijd voor
neem. Net als met elke
hobby, daar heb je tijd voor
een besteed je zorg aan en
dan gemet je ervan. We vin
den het jammer, dat ze voor
de winter bijna helemaal kaal
gesnoeid moeten worden,
want er zitten dan nog zoveel
bloemen aan. Maar binnen
overwinteren gaat slecht, dan
krijgen ze luis."
BEMESTING
Mevrouw Arns is nu elke dag
ongeveer twee uur bezig met
haar fuchsia's. Oude bloemen
moeten worden verwijderd
en ook het zaadbeginsel, zo
dat er nieuwe bloemen kun
nen groeien. Ook hebben ze,
zeker deze zomer, praktisch
elke avond water nodig en
ook de bemesting mag niet
worden vergeten. "Maar dan
ben je verzekerd van door
gaande bloei."
"Het meeste werk hebben we
in het voorjaar en vlak voor de
winter. Na half mei mogen de
planten naar buiten en dan
moeten ze dus uit het kastje.
Om de paar jaar krijgen ze
nieuwe aarde. Ik sorteer ze
dan op kleur en geef ze de
plek waar ze het beste tot hun
recht komen. In het najaar
moeten de fuchsia's die in de
grond hebben gestaan in pot
ten worden gezet en na het
flink snoeien van alle planten
krijgen ze een plaatsje in ons
kasje. Daar blijft genoeg
vocht in hangen zodat we er
in de winter zowat niet naar
hoeven om te kijken."
Voor de meeste fuchsialief-
hebbers blijkt hun hobby niet
duur te zijn. "De meeste fuch
sia's heb ik gekregen van an
dere fuchsiavrienden. Zo van:
neem maar een stekje mee.
Een enkele keer koop ik voor
een gulden een nieuwe soort
bij een kweker. Ik koop daar
nooit een kant en klare plant,
maar altijd een stekje. Ik vind
het juist luek om de planten
zelf verder op te kweken. Wij
hoeven niet elk jaar nieuwe
geraniums en fuchsia's of afn-
kaantjes te kopen. Het is dus
niet duur voor ons."
BLOEMENBAK
De heer Stef Ams zorgt ervoor
dat ze geen grote klanten zijn
bij de verkopers van tuinarti-
kelen. Hij heeft zelf de grote
bloemenbak, in de vorm van
een waterput, gemaakt en
ook alle bakken waann de
fuchsia's groeien en bloeien
zijn door hem in elkaar getim
merd. "Die bakken hebben
zo ook de goede afmetingen,
dus breder dan men ze
meestal te koop ziet" Vol
trots laat hij ook zijn kleine kas
zien. Dat kasje, waarin een au
tomatische verwarming, heeft
hij ook gemaakt. "Alle fuch
sia's gaan gesnoeid in dat
kasje en komen zo de winter
door. De laatste twee jaar
heeft die verwarming niet
hoeven branden. En als de
winter strenger is, dan kost
het ons nog niet veel om de
temperatuur op zes graden te
houden."
Het echtpaar Ams is lid van
de Nederlandse Kring van
Fuchsiavrienden. Mevrouw
Arns gaat regelmatig naar de
vergadering van de Regio
Gooi en Eemland en Vecht
streek. "Je ziet daar veel ou
dere mensen en opvallend
veel mannen". Niet zonder re
den noemt men het verzorgen
van een groot assortiment dan
ook soms een typische seruo-
renhobby. "Je moet namelijk
nogal wat tijd hebben voor
deze liefhebberij".
De fuchsiavrienden wisselen
hun ervaringen met elkaar uit
en vertellen hoe ze hun plan
ten rijk aan het bloeien krij
gen en ook hoe ze ongedierte
weten te bestrijden. Uiteraard
kan een bijzondere fuchsia
daar op veel aandacht reke
nen.
Rond het huis zijn ook prach
tige rozen te zien, de hobby
van de heer Arns Maar bij het
eind van het bezoek wijst me
vrouw Arns met trots op een
pas verworven bijzondere
fuchsia: een fuchsia met gele
bloemen, waarvan nu nog al
leen de knopjes zichtbaar zijn.
De seniormedewerker van de
Leusderkrant weet aan het
eind van zijn bezoek de be
lofte los te krijgen, dat hij als
deze bijzondere fuchsia goed
groeit een stekje krijgt voor
zijn balkon.
Ik moest een paar dagen een
dieet volgen. Allerlei vruch
tensappen, pap en yoghurt of
melk met daarin fijngemalen
appel of banaan. Al dat flauwe
spul was natuurlijk uitermate
'goed' voor mij.
Dat heb ik vroeger heel wat
keren gehoord! "Neem nog
wat, het is goed voor je!" Dat
zei mijn moeder altijd. Maar
wij landeren wisten heel
goed wat ze daarmee eigen
lijk bedoelde. Zij wilde geen
restjes eten overhouden. Als
het eten echt lekker was. dan
hoefde ze dat met te zeggen.
Dan hielden wij ons bord wel
bij de pan met karnemelkse
pap of met rijst en moest de
suikerpot met kaneelsuiker
en de strooppot worden bij
gevuld.
Ik heb er nog moeite mee,
wanneer iemand mij probeert
over te halen om iets te eten
'omdat het zo gezond' voor
mij is. Zo zullen ze mij met ge
makkelijk mee krijgen naar
een restaurant waaralleen ve
getarisch eten te krijgen is.
Dat is voor mij niet 'lekker uit
eten gaanEn als ik aan eten
denk, dan voeg ik daar toch
he ver woorden als 'lekker' en
'heerhjk' aan toe dan woor
den als 'goeden 'gezond
Nu ik dit zit te tikken op mijn
schrijfmachine, reahseerde ik
me, dat ik soms toch gebruik
heb gemaakt van dezelfde uit
drukking die ik afwijs. Ik heb
ook de nodige keren tegen
kmderen gezegd 'dat is goed
voor je' al ging het dan
meestal niet over eten. "Sport
is goed voor je", ook al heb je
er helemaal geen aanleg voor
of al voelde je er niets voor.
Denk aan de kinderen, die al
tijd als laatste werden uitge
kozen als er twee partijen ge
vormd moesten worden bij
het voetballen, de gymnastiek
of een spelletje trefbal. 'Op
tijd naar bedwerd (en wordt)
nog steeds goed gevonden.
En als het antwoord daarop
was (en is): "maar ik heb hele
maal nog geen zm" of "mijn
nichtje mag ook altijd veel la
ter naar bed", dan gaf je gauw
als reactie "maar je hoeft ook
helemaal geen zin te hebben, E
als je nu maar naar bed gaat"
en "ik heb niets te maken met E
je nichtje, dat moeten die ou-
ders maar weten wat zij goed
vinden; jij hebt met ons te ma- E
ken." E
Zo zijn er nog veel voorbeel-
den te geven van situaties E
waarin gemakkelijk 'het is
goed voor je' wordt gehan-
teerd, terwijl de aangespro- E
ken persoon dat helemaal
geen doorslaggevend argu-
ment vindt. E
Het ouder worden kan nogal
eens met zich meebrengen, f
dat je steeds beter meent te E
weten wat goed is voor een
ander, zeker als die ander een E
land is. Het hjkt wel of je dan 1
gaat vergeten, wat je zelf als
jongeman ofjongevrouw voor
reactie gaf als men tegen je E
zei, dat iets 'goed' voor je
was. Dan reageerde je al
gauw met: "ik maak zelf wel
uit wat goed is voor mij.
VUTter E
LEUSDEN - Bij Goudplevier 26 in Leusden blijven dik
wijls voorbijgangers staan. Zij kijken vol bewondering
naar de prachtige voortuin, waar vooral de vele fuchsia's
alle aandacht trekken. De bewoners, het echtpaar Arns, is
zelf ook trots op hun fuchsia's, die niet alleen in de voor
tuin, maar ook langs het huis en in de achtertuin hun
prachtige kleuren laten zien. Een nieuwsgierige senior
medewerker, die zelf ook een paar fuchsiaplanten op zijn
balkon heeft, had een gesprek met het echtpaar Arns.
"Ik ben een plantengek",
zegt mevrouw Utie Arns. "Ik
heb altijd al van planten en
bloemen gehouden, in huis
en buiten." Dat is duidelijk te
zien aan ondermeer een paar
orchideeën, die in de open
keuken in bloei staan.
Toen ze 63 jaar was is zij aan
haar fuchsiahobby begonnen.
Dat is nu zes jaar geleden.
"Een nicht van me m Har
derwijk had fuchsia's en die
vond ik erg mooi. En toen ik
in de buurt van mijn dochter
in Zeeland een fuchsiakweker
ontdekte, was ik verkocht."
Zij is met kleine stekjes be
gonnen en door die goed te
verzorgen had ze al gauw een
paar mooie planten. Het bleef
niet bij een paar. Op dit ogen
blik zijn rond het huis 120
fuchsiaplanten en 80 verschil
lende soorten te bewonde
ren.
Rood, wit, roze, paars en alle
mogelijke combinaties van
deze kleuren zijn te zien. Ook
is er een grote variatie in
bloembuizen. kelkbladen en
kroonbladen, zodat men lang
gerekte bloemen, korte ge
drongen en wijduitstaande
bloemen aan de planten ziet
hangen. Een enkele fuchsia
heeft rechtopstaande bloe
men. In de vele potten en
bakken staan stamfuchsia's en
struikfuchsia's en aan een per
gola zijn in hangende potten
'watervallen' van fuchsiabloe-
men te bewonderen. "We ge
nieten elke dag van onze
fuchsia's. En dat de hele zo
mer lang, tot zelfs in de herfs
tot het gaat vriezen. Dat is het
leuke van deze hobby: je ziet
resultaat van de tijd die ie er
De heer en mevrouw Arns bij een deel van hun Fuchsia-verzameling.
Speciaal voor de Fuchsia 's bouwde meneer Ams een bloembak in de
vorm van een oude waterput.
- Veertig medewerkers van van het Dienstencentrum van de Gereformeerde Kerken in Nederland
week woensdag hun diploma in ontvangst nemen voor hun deelname aan de cursus personal
Dienstencentrum had deze cursus samen met de Streekschool SBBO georganiseerd. Het oplei-
bestond uit een cursus basismformatica, een MS DOS-opleidmg en een cursus Word Perfect.
