'ocht van 4000 kilometer
laar het zonnige noorden
leusder k
jusdenaar Harry Stevens fietst naar de poolcirkel
plaatselijk nieuws
WOENSDAG 9 AUGUSTUS 1989
NAPAPHRl
XIRKELN
)LARKREIS
:tic CIRCLE
"LE POLAIRE
IPHblM Kpyr
let bereiken van de poolcirkel
s eigenlijk maar bijzaak," zegt
37-jarige Stevens nu. „De oor-
ik van alles was een werkstuk,
lik 20 jaar geleden voor de mid-
ibare school moest maken. Mijn
sgenoten kozen onderwerpen
Amenka, Rusland en Cuba. Ik
We iets schrijven over een Euro-
es land en toen kwam ik op Fin
al. De meeste mensen weten dat
Isinki de hoofdstad van dat land
en daar houdt hun kennis mee
De wüde er meer van weten. Het
id is mij altijd blijven interesse-
Q, maar tot dit jaar was ik er nog
oil geweest. Vakanties gingen
nu toe altijd naar meer voor de
nd liggende landen. Eén van
in hobbies is fietsen. Drie jaar
leden kwam ik op het idee om
ide fiets naar Finland te gaan."
Dat idee leek makkelijker te ver
men dan uit te voeren. Eén per
en was minder enthousiast dan
wens. Dat was zijn vrouw. „Ik
s niet zo'n fietsliefhebber als
P man," legt ze uit. „De afstan-
n die hij op een dag aflegt, zijn
wmij te groot. We zijn eens een
op de fiets naar Zeeland ge
in, maar na een week was ik
jeknapt." Dus moest hij maar al-
gaan. Zij wilde wel dat hij sa-
met iemand ging. Maar wie wil
E 6 weken weg op de fiets naar
'poolcirkel. „Ik heb mensen uit
P omgeving gevraagd of zij mee
Sden, maar uiteindelijk haakte ie
reen af," vertelt de inspecteur
tolenservice van het ziekenfonds
rersfoort en Omstreken. De een
*d het te ver, de ander kon niet
van huis. Ik kan dat achteraf
'•begrijpen, want na twee weken
jvnik er ook achter wat het is om
•mg zonder je vrouw te zijn."
(door Stefan Steenkamp)
USDEN - Een week na zijn terugkomst is Harry Stevens nog
zijn gedachten bij de bijzondere tocht die hij gemaakt
5ft, De Lensdenaar fietste met Jan Jakobs uit Helden Pannin-
(Zuid-Limburg) naar de poolcirkel in Finland. In een perio-
dat de meeste mensen op weg zijn naar een bestemming in
znidelijk land, ging hij met zijn fietsmakker naar het hoge
orden. „Het zonnige noorden," zegt hij nu, „want toen wij er
[ren, was het daar 32 graden Celsius." Waaruit blijkt dat
(hebbers van zon daar even goed aan hun trekken komen als
Spanje of Marokko. Misschien zelfs nog beter, want hoe
ordelijker men komt, hoe meer uren per dag de zon schijnt,
de poolcirkel, het uiteindelijke reisdoel van Stevens en
»be, was dat zelfs 24 uur per dag (de poolnacht). Toch zal
t iedereen bij het maken van vakantieplannen direct denken
b een fietstocht van 6 weken naar een plek waar nog net
nielijke beschaving mogelijk is. Harry Stevens wel en hij
it zelfs iemand te vinden die met hem mee wilde. Wat
delen mensen als Stevens en Jakobs om zoiets te onderne-
Stevens typeert zijn fietspartner als
betrouwbaar en een fietsmaat die
je bij zo'n onderneming nodig hebt.
Jakobs kan om begrijpelijke rede
nen niet bij het interview aanwezig
zijn (Helden Panningen ligt nu een
maal niet in de buurt van Leusden),
maar klinkt door de telefoon even
enthousiast als Stevens. Hij is een
echte fietsfanaat, die dit jaar pro
beert om een record van 11.000
fietskilometers te halen. Met het
voltooien van de tocht naar Finland
is hij aardig op weg, want in 6 we
ken legde hij met Stevens 4000 kilo
meter af. „Iedereen in mijn omge
ving verklaarde mij voor gek, toen
ik vertelde dat ik naar Finland
ging,' zegt hij. „Ik ben gegaan, om
dat ik wel eens naar een ander land
wüde. Ik fiets vooral in Belgié,
Duitsland en Frankrijk, maar Fin
land is mij uitstekend bevallen."
De verstandhouding tussen de
PECH
Toch bleven Stevens en Jakobs on
derweg met gevrijwaard van pech.
Het meest onschuldig was nog die
keer dat het zadel het begaf. De
zadelpen drukte dwars door het
zitvlak en zal niet veel moeite kos
ten om zich voor te stellen dat dit
een pijnlijke zaak is. ,Jan stelde
voor om naar een fietsenmaker te
gaan. Ik zei tegen hem dat Finland
anders is dan Nederland, waar je
zelfs m het kleinste dorpje nog een
fietsenzaak kan vinden. Ik bleek
ongelijk te hebben. In een klem
boerendorpje was een zaak waar
fietsen werden verkocht. Toen we
naar binnen gingen, stonden daar
twee giechelende meisjes, die niet
begrepen wat we wüden. Er kwam
een Amerikaans meisje bij, die
daar stage liep voor een of andere
dvertentie
stokte om iemand te vinden na-
■hij een advertentie in het blad
Fj had geplaatst. „De eerste
JJ ^ageerde er niemand op,"
pnert hij zich. Hij moest toen
Jjk°r allerlei familie-omstan-
™jden de tocht een jaar uitstel-
rj°en hij het nog eens met een
Rentte probeerde, had hij
^succes. „Een jongen uit Hel-
Panningen (bij Venlo) reageer-
JJ mijn oproep, Jan Jakobs. Ie-
die ontzettend graag fietst,
r*wel kant uit wüde maar
kon vinden die met hem
FjWflde, net zoals ik." Het bleek
eraf goed te klikken tussen de
mSC ^^enaar en de 28-jari-
®hheksarbeider uit Limburg.
toeristische opleiding en die als
tolk optrad. Even later kwamen ze
met een zadel aanzetten, die prima
te gebruiken bleek. Ik heb er de
hele tocht mee uitgereden. Hij zit
nog op mijn fiets."
De behulpzaamheid en gastvrij
heid van de Finnen is trouwens iets
waar Stevens niet over uitgepraat
raakt. Hij zou een uitstekend werk
nemer van het Fins Verkeersbu
reau zijn. Hij komt met verschillen
de voorbeelden, waaruit moet blij
ken dat het Skandinavische land
een uitstekende bestemming voor
een vakantie is. Hij vertelt over die
keer dat zij ergens stonden uit te
rusten en door twee oude dametjes
werden uitgenodigd. Het bleek dat
zij vroeger een restaurant hadden
in het huis waar zij woonden. De
Nederlanders werden onthaald op
de Finse versie van wat de Engel
sen een 'tea' noemen. En dan die
keer dat zij in een winkeltje iets
hadden gekocht voor het eten en
ergens wüden gaan koken. Er
kwam een vrouw langs met haar
hond die vroeg waar zij mee bezig
waren. Even later kwam zij iets
brengen voor het desert.
Verhalen overigens die ieder
een, die vaker op reis gaat, wel
kent. Om van het tegenovergestel
de, waarbij van vriendelijkheid en
gastvrijheid geen sprake is, maar
te zwijgen. Maar met dat laatste
hebben Stevens en Jakobs dus
geen ervaring. Misschien kwam
dat ook wel omdat de Finnen de
twee Hollanders bewonderden om
hun prestatie. „De Finnen zijn zelf
een sportief volk, vertelt Stevens.
„Als we aan mensen uitlegden
waar we naar toe gingen, hadden
ze waardering voor ons."
Harry Stevens en Jan Jakobs en de poolcirkel. Volgens de Amerikanen
komt hier de kerstman vandaan.
BEKEND
Het is zelfs mogelijk dat de Neder
landers bekend worden, want on
derweg raakten ze onverwacht
betrokken bij een reclamecam
pagne van de Finse Nationale
Dienst voor het Toerisme. „Op de
terugweg wüden we 2 nachten in
Kuopi blijven. We kwamen aan in
de stromende regen en daarom
besloten we op de tent niet op te
zetten, maar om voor één nacht een
trekkershut te huren, waarvan er
op elke camping enkele zijn. Sober
ingerichte houten huisjes met een
bed en wat meubilair. Niet veel,
maar een goed alternatief als het
regent of wanneer je geen zin hebt
om de tent op te zetten.
De volgende dag waren we be
zig met het opzetten van de tent.
Dat kostte veel moeite, want de
grond was hard en we konden nau
welijks de haringen vast krijgen.
Toen we bijna klaar waren, stopte
er een grote camper, waar een
vrouw uitstapte. Ze zag ons zo een
tijdje aan, toen ze vroeg of wij de
tent weer wüden afbreken. Ik zei
nog: „Meent u dat? Het heeft ons
knap wat moeite gekost om hem op
te zetten." Maar zij en een man die
er ook bij hoorden, zeiden dat we
ons nergens zorgen over hoefden
te maken. We gingen met ze mee
en toen we ergens anders waren,
vroegen ze ons om de tent weer op
te zetten. Zij begonnen ons te foto
grafen, terwijl we bezig waren. Het
moest wel twintig keer over. Later
moesten we ook de tassen van de
fiets halen en ze er weer op doen.
Toen ze klaar waren hebben ze de
tent weer voor ons opgezet. Ze
vertelden dat de foto's voor een
campagne zijn die volgend jaar in
Duitsland begint en die bedoeld is
om Finland te promoten. Zij wüden
daarom foto's van twee knullen die
op de fiets door Finland trekken."
Stevens laat op de kaart zien wel
ke route zij hebben genomen. Op
de fiets via Denenkamp, Golden-
stedt, Verden, Geesthart en Trave-
münde en met de boot naar Helsin
ki en daar weer op de fiets naar het
noorden. Even hebben ze nog
overwogen om door te fietsen naar
de Noordkaap. Verder kun je niet
in Finland, maar dat zou wel bete
kenen dat ze nog eens een extra
1300 küometer heen en terug had
den moeten fietsen. De afstand van
Leusden naar de poolcirkel is 2000
küometer en daar deden ze al dne
weken over. Zoveel tijd hadden ze
niet en ze moesten dus ook nog
terug. Al m een eerder stadium
besloten zij om niet aan een andere
routewijziging te beginnen. „Ik wü
de eerst langs de westkust van Fin
land," vertelt Stevens. „Maar dat
duurde ook te lang. Het was wel
een mooiere route, omdat het door
afgelegen gebieden ging. In mijn
werkstuk van school had ik ge
schreven over de stad Turki. Ik
wüde nu wel eens zien hoe die stad
in werkelijkheid er uitzag. We zijn
daarom eerst daar naar toe gegaan,
voordat we aan onze tocht naar het
noorden begonnen. Het bleek wel
een mooie oude stad te zijn met
veel oude bouwwerken, maar som
migen waren na een brand nog niet
hersteld."
KAARTEN
Stevens en Jakobs hadden nogal
wat kaarten bij zich. Veertien van
Finland en vier van Duitsland. „Dat
kostte een hoop geld, 500 600
gulden, maar op de fiets heb je
kaarten nodig met een schaal van 1
op 100.000 of 200.000. Het bereiken
van de poolcirkel was een beleve
nis op zich. „Het was er erg warm.
Toen we aankwamen was het 32 C.
Dat verwacht je daar eigenlijk niet.
Iedereen had gezegd dat het gek
kenwerk was om zo noordelijk te
gaan, waar het zo koud is. Maar hoe
verder we kwamen, hoe warmer
het werd. Heel bijzonder was ook
de poolnacht. Dat begon al bij onze
aankomst m Finland. De zon
scheen nog om 10 uur 's avonds
volop. Toen we bij de poolcirkel
waren, wüden we de zon om 12 uur
's nachts zien schijnen. We zijn toen
opgebleven en hebben foto's ge
maakt.
De Hollanders zelf waren ook
een bezienswaardigheid. Toen ze
aankwamen werden ze door de
toeristen die daar met de bus naar
toe waren gegaan uitgebreid gefo
tografeerd. De poolcirkel is eigen
lijk zoiets als in Nederland het
drielandenpunt. Volgens Stevens
verteüen de Amerikanen aan hun
kinderen dat de kerstman daar
vandaan komt. „Ze kopen er zelfs
cadeautjes, die ze dan met kerstmis
geven. Er staat een prikbord waar
op kinderen boodschappen voor
de kerstman hangen." De poolcir
kel blijkt dus een toeristische at
tractie te zijn, die bezocht wordt
door bussen vol Amerikanen en
Duitsers, die thuis willen vertellen
dat ze op een bijzondere plek zijn
geweest. Er is dan ook een dorp
onstaan van souvenirwinkeltjes en
andere toeristische accomodaties.
Mensen die er op de fiets naar toe
gaan zijn echter volgens Stevens
een uitzondering. „In het voorbij
gaan hebben we nog een echtpaar
gezien, dat op weg was naar de
noordkaap. De meesten gaan ech
ter met de auto of de trein (wat een
reis is van 8 uur).
Als Stevens terugkijkt naar de
tocht en datgene wat hij gezien
heeft vergelijkt met wat hij ver
wachtte is hij tevreden. „Mijn ver
wachtingen zijn met overtroffen,
maar ik ben ook niet teleurgesteld.
Wat mij opviel was de warme har
telijkheid van de Finnen, die be
wondering hadden voor onze
prestatie. Verrassend vond ik de
architectuur van het land." Verve
lend was de blessure die Jan Ja
kobs onderweg opliep. Zij wüden
door een tunnel onder een weg
door. Stevens reed voorop en
waarschuwde Jakobs dat het pad in
de tunnel slecht was. Deze hoorde
het niet en reed in een kuiL Hij
kwam op zijn knie terecht, waar
door hij nu nog met vocht in dat
gewricht rondloopt. Dat weerhoudt
hem er niet van om tochten van 160
küometer en meer te blijven ma
ken, want de 11.000 küometer, die
hij nodig heeft voor zijn record,
heeft hij nog niet gehaald.
Jan Jakobs bij de grens van Duitsland, vlak voorde oversteek naar Finland^
hl bij de poolcirkel De zon gaat er in de zomer niet onder. (Afdruk van een dia genomen door Harry Stevens)
Finland bleek een goed fietsland
te zijn. „Met een racefiets is het
daar goed te doen. Met zware toer
fietsen zoals mountainbikes zijn er
zelfs op de onverharde wegen fan
tastische mogelijkheden." Stevens
hield het zelf bij zijn lichte toerfiets,
die hij enkele jaren geleden kocht.
Als hij die laat zijn, komen er bij
hem gevoelens naar boven die
door sommige mensen misschien
als sentimenteel worden gezien,
maar die door andere toerrijders
waarschijnlijk uitstekend begre
pen worden. „Als ik bedenk dat ik
op deze fiets de hele tocht heb
kunnen afleggen, zegt hij bijna
vertederend.
twee, die door hun omgeving voor
gek werden verklaard, bleek dus
goed te zijn. „We hebben eerst een
weekend samen gefietst om te zien
hoe het ging," vertelt Stevens. „Het
was ook belangrijk om lichamelijk
goed getraind te zijn. Jakobs vroeg
aan mij hoeveel küometer hij moest
trainen. Ik heb gezegd dat hij dat
zelf moest weten, maar dat hij in
ieder geval er op moest rekenen,
dat wij 200 küometer per dag zou
den afleggen, uiteraard met inzcht-
nenung van de nodige rustdagen.
Het ging mij niet om een sneüe tijd,
maar om het resultaat."
