Stippelroodje
arbie's schoonheidssalon
Speelgoed-nieuws
eusdense jongen werd
ederlands kampioen
leusdET krant
a (11) geeft bekende poppen een totaal ander uiterlijk
nes Hobbs 14) is de beste spoorzoeker
plaatselijk nieuws
iENSDAG 20 SEPTEMBER 1989
slijm. Je kunt het niet bewaren."
Salamanders lijken een beetje
op hagedissen. Een beetje maar.
Hagedissen zijn veel groterverhe
zen vaker hun staart, zijn bruin en
geschubt terwijl een salamander
zwart en glanzend glas is. Boven
dien leeft een hagedis op het droge
terwijl Stippelroodje niet buiten
water kan. Meestal ligt hij rustig op
of achter een steen te zonnen. Hij
houdt van rust. Zoveel dat Yossele
hom af pn tno mnpt aanraVon nm pr
zeker van te zijn dat hij met dood is.
Yossele geeft hem dagehjks
schildpadvoedsel, want daar zitten
gedroogde garnalen in. En van gar
nalen houdt Stippelroodje. Tijdens
Yossele's vakantie heeft zijn moe
der voor zijn salamander gezorgd.
Hoe dat ging is een verhaal apart.
Laten we het er maar op houden dat
de salamander het overleeft heef-
t....ondanks alles. Stippelroodje
moet wel oersterk zijn.
evenwichtsspel en verschillende
raad of vraag en antwoordspellen
van Ravensburger. Van MB zijn er
nieuwe spellen met haaien, spellen
die heel geheimzinnig zijn en een
spel waar je mee kunt spelen of je
nu vier of tachtig jaar bent. Boven
dien heeft de uitvinder van die in
gewikkelde kleurenkubus een
nieuw spel bedacht. Het spel Ru-
biks Illusie is een soort vijf op een
rij waarbij wat je ziet m een spiegel
meespeelt en verwarrend werkt.
VILTSTIFTEN
Tenslotte waren op de prestentie
van nieuw speelgoed in Utrecht
heel veel nieuwe dingen te zien die
zelfs in de speelgoedwinkel niet zo
op zullen vallen Bijvoorbeeld vilt
stiften die echt uitwasbaar heten te
zijn, of ballonnen in de vorm van
Garfield, een racebaan waarbij je
niet alleen kunt inhalen maar ook
van baan kunt veranderen (Carre-
ra) en een andere baan die je kunt
gebruiken samen met je Lego-du-
plo èn je Playmobil (Struxi). Kortom
er valt weer heel wat te zien in de
laatste maanden van het jaar. En
dan te bedenken dat er ook nog
heel veel speelgoed is dat altijd
leuk blijft, zoals sjoelbakken,
kwartetten, domino's en schaak
spellen. Je zou het altijd leuke
speelgoed bijna vergeten tussen al
die nieuwe dingen. Dat zou jammer
zijn want altijd leuk heet met voor
niks ALTIJD leuk.
noorenburg bij een aantal van haar poppen. Dankzij Eva kregen de soms wat saai ogende originele Barbiepoppen een eigentijds, modern uiterhjk.
IDEN - Dit jaar bestaan de Barbie-poppen dertig jaar. Ter
jenheid van deze verjaardag worden overal in de wereld
iale dingen georganiseerd voor dit jongemeisjes poppetje,
nde ontwerpers van kleding voor grote mensen bijvoor-
1, vonden het een hele eer om gevraagd te worden voor
teer piepkleine kleertjes voor Barbie te ontwerpen,
van die mooi aangekleden poppen zijn te bewonderen op
iale tentoonstellingen. Maar de Barbies die Eva (11) heeft
ekleed, zijn nog nooit te zien geweest. Toch zien de Bar
die Eva heeft aangekleed er bijzonder mooi, heel opval-
en totaal anders uit dan de Barbies die je in de winkel kunt
Smoorenburg knipt graag,
in is met mijn sterkste kant,"
te zelf toe. Wat Eva met een
je kan 'maken' is heel bij-
Ze heeft de vaak gekochte
van haar Barbiepoppen
oder handen genomen. Van
ige jas knipte ze een hippe
ijl het overgebleven stuk
merend hes werd. Een Bar-
tarvan het haar hopeloos m
ioop bleef zitten, knipte ze
een leuk sportief model dat
:end past bij een moderne
vrouw. Barbies zien er meest
al uit als keurig nette meisjes. Ze
dragen vaak trouw-of baljurken,
keurige balletpakjes of rijkos
tuums. Maar een Barbie die door
Eva onder handen is genomen ziet
er uit als een prachtig punkmeisje
met punkhaar, punksieraden, ge
maakt van vuilniszakken dichtbin-
ders en folie of rietjes, aan haar
benen
een aantal gekleurde panties over
elkaar en verder schitterende hip
geknipte kleding. Verkmpt? Wel
nee. Prachtig!
Net als de Barbie die door Eva
werd omgetoverd tot een Afrikaan
se moeder met twee kindjes in een
draagdoek op de rug. Eva ziet bij
ieder Barbie onmiddellijk nieuwe
mogelijkheden. Ik had een oude
Barbie voor haar meegenomen.
Eva bekeek de pop eens goed aan
alle kanten. Het was een exemplaar
in een tuttige witte bruidsjurk. „Ik
denk dat ik hier wel een zwangere
Barbie van kan maken," zei Eva en
ze ging aan de slag. Hoe ze het zo
snel deed is nauwelijks te vertellen.
Eva deed iets met het haar, trok de
bnudjurk uit en een gewone
bloemtjesjurk aan. Ze stopte hier
en daar wat watten en ziedaar het
oerdegeüjke bruidje was veran
derd in een jonge mevrouw m ver
wachting.
UITERLIJK
Eva is graag bezig met haar Bar
bies. Ze geeft ze graag een com
pleet nieuw uiterlijk. Toen haar ei
gen Barbies omgetoverd waren tot
Afrikaanse, Indiaanse of zaken
vrouw of punkmeisje of éen van de
vele andere mogelijkheden, begon
ze aan de Barbies van haar vrien
dinnen. Die lieten Eva maar wat
graag hun gang gaan. Eva heeft
zo'n plezier in het om- en aankle
den van de Barbies dat ze een ad
vertentie ophing. Wie een 'oude'
Barbie eens een heel nieuw uiter
lijk wil geven kan bij Eva terecht.
Voor vijftig cent verandert ze de
bekende keurige, misschien rijke
maar soms ook wat saaie Ameri
kaanse, m een spannend, mooi,
hartstikke gave griet of een aan
trekkelijke mevrouw. Met zo'n ver
anderde Barbie moet je ineens
nieuwe verhalen spelen. Dat kan
met anders. Wanneer jij jouw Bar
bie ook eens een nieuw uiterhjk wil
laten gaven door Eva kun je bij haar
terecht. Haar adres is Rosmolen
straat 43. Een schoonheidsbehan-
deling kost vijftig cent voor een
Barbie of een gulden voor een gro
te pop. Bij je pop moet je zelf kleer
tjes en/of lapjes meebrengen waar
uit Eva iets moois kan proberen te
maken.
LEUSDEN - Nadat de vissen van
Yossele (10 jaar) zoals hij zelf zegt
'in een witte wolk' waren doodge
gaan, kreeg Yossele een salaman
der. De vissen leden waarschijnlijk
aan één of andere schimmelziekte.
Vandaar die witte wolk. De sala
mander die hij kreeg was nog geen
twee centimeter groot, diepzwart
met een verrassende felrode buik
met zwarte vlekjes. Vandaar dat
Yossele die toen acht jaar was, hem
'Stippelroodje' noemde. „Ach, ik
was toen een stuk kleiner," zegt
Yossele zodra we het over de naam
van zijn salamander hebben. „Ik
vond het toen een leuke naam, die
zomaar m me op kwam. Nu vind ik
hem toch eigenlijk ook wel leuk en
hij heet nu eenmaal zo."
Stippelroodje is de afgelopen
twee jaar flink gegroeid. Ter gele
genheid van zijn foto in de krant
nam Yossele zijn moeder officieel
de maat. Stippelroodje is zeven
centimeter groot. Volgens Yossele
is het een 'gewone slootsalaman-
der'. Maar zo gewoon is hij ook
weer niet. Twee jaar geleden wa
ren 'gewone slootsalamanders'nog
m de winkel te koop. Sindsdien is
de verkoop van deze salamanders
verboden. Salamanders horen bij
de beschermde dieren in Neder
land, die met gevangen en niet ver
kocht mogen worden. Yossele kan
dit best begrijpen al vindt hij het
wel jammer dat hij daardoor nooit
een vriendje of vriendinnetje voor
Stippelroodje kan kopen. Wat zou
het leuk zijn wanneer iemand in
Leusden, Achterveld of Stouten-
burg, thuis ook een eenzame sloot-
salamander zou hebben, die even
op bezoek zou mogen bij Stippel
roodje. Misschien zou Stippel
roodje dan moeder of vader kun
nen worden. Yossele weet met of
de salamander een mannetje of een
vrouwtje is. De kmderen zou hij
misschien in een sloot kunnen uit
zetten.
Voorlopig moet hij het nog alleen
met Stippelroodje doen. Yossele
kan uren naar het prachtig glanzen
de zwarte beestje kijken. De fijne
kleine zwarte pootjes staan stevig
op drie lange tenen. Stippelroodje
vervelt regelmatig. Soms ziet Yos
sele het afgeworpen vel als een
afgedankte oude jas in het water
van Stippelroodjes bak drijven.
„Het is een doorzichtig vel. Wan
neer er water in loopt is het net een
volgelopen ballonnetje in de vorm
van een salamander. Het is net
UTRECHT - Over een paar weken krijgt iedereen weer speel
goed-folders in de bus. In de verschillende folders is veel
speelgoed te zien, maar niet alles. Op de televisie wordt veel
reclame gemaakt voor speelgoed, maar ook op de televisie is
niet alles te zien. In de meeste winkels staan stapels onbekende
spelletjes, of heel veel kleine leuke dingen die nauwelijks
opvallen. Om een paar voorbeelden te noemen: Vaak kun je met
schaalmodellen niet spelen. Kleuters spelen graag met auto's.
Zij vinden het vaak niet noodzakelijk dat een speelgoedauto er
precies zo uitziet als een grote mensen auto. Kinderen vanaf
een jaar of tien willen vaak wel graag een 'net-echte auto'.
Maar een 'schaalmodel' is dikwijls te teer om mee te spelen.
Schaalmodellen zijn meestal
mooi voor boven op de kast. Om te
verzamelen. Toch willen kmderen
tussen de zeven en twaalf jaar ook
graag met 'net echte modellen'
spelen. Dat kan met Ertl. Ertl is een
Engels merk voor autootjes, vlieg
tuigen en tractors. Het bijzondere is
dat het heel stevig speelgoed, maar
tegelijk ook een schaalmodel is.
Kleuters spelen graag met een
eenvoudig poppenhuis, kinderen
tussen de zes en twaalf jaar spelen
graag met een poppenhuis waarin
meubeltjes staan, verschillende ka
mers en poppetjes zijn en zelfs
waar dingen omheen gebeuren.
Nieuw is dit jaar een poppenhuis
van Playmobil waarmee zowel
kleuters als oudere kinderen graag
willen spelen. Heel jammer is dat
dit poppenhuis behoorlijk duur is.
Maar je kunt er wel jaren mee spe
len en iedere keer een klein beetje
bijkopen. Behalve meubels voor de
slaapkamer, de keuken en de huis
kamer passen er muziekinstru
menten en huisdieren bij. Boven
dien zijn er een heleboel mogelijk
heden om om het huis te spelen. Zo
zijn er postbodes, bloemenverko
pers, koetsen, auto's en fietsen,
straatlantaarns en nog veel meer.
Voor jongens en meisjes.
LIEVELINGSPOP
Heel veel moeders bewaren hun
lievelingspop die zij kregen toen zij
ongeveer vijf jaar oud waren. Een
pop waar je als vanzelf heel veel
van moet houden is makkelijk te
herkennen. In de eerste plaats
moet zo'n pop een lief gezichtje
hebben. Een gezichtje waar je van
alles bij kan verzinnen. Het ene
moment moet je kunnen denken
dat het lacht, het volgende moment
moet je kunnen denken dat je pop
verdrietig is, of verlegen. Zo'n pop
mag niet te duidelijk lachen of hui
len. Je moet het er zelf bij kunnen
verzinnen. Verder moet je een pop
kunnen verzorgen en aankleden.
Dus de haren moeten te kammen
zijn en de duimen mogen niet zover
uitsteken dat ze klem komen te
zitten in de mouwen. Dit jaar is de
grote mode voor poppen heel ro
mantisch. Veel gebloemde jurken
met kant en veel rieten hoeden
waarop bloemen zitten. De grote
mode van vorig jaar bestond uit
neonkleurige kleding en rugzak
ken. Die mode is voorbij.
Stapels spellen staan er in de
winkel. Het is moeilijk om precies
te weten hoe je ieder spel moet
doen. Op de televisie komen vooral
die spellen die heel makkelijk uit te
leggen zijn, zoals alles wat op bo-
ter-kaas en eieren of vier op een nj
lijkt. Er zijn meer leuke spelletjes.
Nieuw zijn bijvoorbeeld een Ro
meins wagenmenspel, 'Ave Cea-
sar' genaamd, een spookspel, een
EN - James Robert Hobbs is veertien jaar. Hij is dit jaar
de tweede keer Nederlands Kampioen oriënteringslopen
rden. Dit betekent dat hij het snelst van alle deelnemers
eg gevonden heeft met behulp van een kaart en een
las. Daarvoor moest hij door onbekend terrein de goede
oprennen, dwars door blubber, modder, bramenstruiken,
zand en heuvels. Een soort speurtocht dus, waarbij de
die de goede weg heeft gevonden en het einddoel heeft
dd gewonnen heeft. James Robert Hobbs rent tegenwoor-
et alleen in de Nederlandse bossen. Hij zocht zijn weg ook
Duitsland en binnenkort in Denemarken.
leveer drie jaar geleden
James Robert in Leusden
Na een poosje leerde hij
eisje uit zijn straat wat beter
n. De vader van dit meisje
>n de Vaan. Ton de Vaan was
oorzitter van de Nederlandse
erings Loop Bond. Daar had
Robert nog nooit van ge-
James was wel een sportie-
jen. Hij deed aan kanovaren
beetje aan tennissen maar
laat staan hardlopen, deed
Maar twee jaar geleden
uj een keer met zijn buur-
en haar vader mee naar Ter
ug. Daar werd de jaarlijkse
op gelopen. Een soort ma-
over het eiland. In twee da-
moesten ze met behulp van
tan veertig kilometer afleg-
^es herinnert zich zijn eer-
enteringstocht als een rustig
Hij vertelde: „We liepen
op ons gemak. We liepen
drieën. Twee kinderen en
lwassene. Dat moest. Kinde-
Khten nog met alleen. Ton
ui las de kaart en leerde mij
'eg hoe dat moest."
kaartlezen bij een oriënte-
chten is iets wat je leren
moet je niet voorstellen dat
een orientenngstocht een
[kaart krijgt met daarop de
aangegeven die je moet
Bij een orienteringstocht
een kaart waarop niet al-
rijes staan aangegeven,
'es en wat voor grond het
over de kaart staat een
route aangegeven. Deze route
volgt geen paadjes. Die paadjes
moet je zelf zoeken met behulp van
je kaart en vooral van je kompas.
Omdat het de bedoeling is om zo
snel mogelijk bij de controleposten
te komen, wordt van de paadjes
lang niet altijd gebruik gemaakt. Je
gaat dus dwars door het bos, over
de hei of desnoods door het water.
In de hoop en met het vertrouwen
op je kompas dat je precies de
goede richting uitloopt en uit zal
komen bij een controlepost. Daar
bij is niemand te zien. Bij iedere
post hangt een speciale prikpen
waarmee je je controlekaart kan
voorzien van een speciaal tekentje.
Aan het tekentje kunnen de con
troleurs achteraf zien of je daar
echt bent geweest. De controlepost
bestaat uit niet meer dan een klein
paaltje met een gele zak eraan, er
gens midden in de bossen.
SPORT
Die eerste keer is Robert zo
goed bevallen dat hij niet aarzelde
om de tweede keer mee te gaan.
Orienteringslopen is een 'sport' uit
gevonden door militairen. Voor
militairen is het heel belangrijk om
overal de weg te kunnen vinden
met behulp van een kaart en een
kompas èn zo snel mogelijk. Dit
onderdeel van hun soldatentrai-
ning vonden sommigen waar
schijnlijk zo leuk dat ze er hun hob
by van hebben gemaakt. Nu doen
er al lang niet alleen militairen aan
mee. Maar wel worden de tochten
nog vaak uitgezet op militaire oe
fenterreinen waar anders memand
mag komen. De tweede tocht van
Robert, die toen twaalf jaar was,
beviel hem nog beter dan de eer
ste. Dat kwam vooral omdat hij toen
zelf kaart mocht lezen. Samen met
zijn buurman won hij. Toen had hij
de smaak voorgoed te pakken. Hij
ging 'een beetje' trainen en voor hij
het wist had hij bijna iedere week
een wedstrijd ofwel een oriëntatie
loop.
Wie mee wil doen aan een
orièntaüeloop moet zich laten in
schrijven. Afhankelijk van je leef
tijd en ervaring word je ingedeeld.
De kleuren komen een beetje over
een met de kleuren van de judo
banden. Vorig jaar zat James in de
oranje-categone. Dit jaar komt hij
in de groene en de hoogste catego
rie is de bruine. Kinderen vanaf zes
jaar kunnen mee doen. Daar moet
wel een volwassene bij zijn. Vanaf
tien jaar mogen kinderen die ge
leerd hebben kaart te lezen, alleen.
Aanstaande zondag gaat James zijn
zusje, Kimberly van tien jaar, voor
het eerst alleen. Althans dat is ze
van plan.
Zodra je je hebt ingeschreven knjg
je je controlekaart. Daarop staan
allerlei tekens die overeenkomen
met de controleposten. Op die
kaart kun je echter met zien waar
die controleposten staan. De lopers
vertrekken met allemaal tegelijk.
Iedereen krijgt een eigen starttijd.
Je kunt dus niet achter elkaar aan
hollen. Dat kan trouwens toch niet,
want niet iedereen moet dezelfde
weg vinden. Het eerste wat je moet
doen wanneer je mag vertrekken is
je kaart ophalen waarop de con
troleposten staan aangegeven. Je
looptijd' is dan al ingegaan dus
uitgebreid de tijd nemen om je
kaart te bestuderen, dat kan niet. Je
moet gelijk gaan rennen. „Lopen is
het niet," vindt James. „Het is meer
sprinten."
KAART
Met één oog je weg in de gaten
houden en met je andere oog de
kaart bestuderen dan wel naar je
kompas kijken. James Robert heeft
daarbij nauwelijks oog voor zijn
omgeving. Hij gaat er zo hard mo
gelijk van door. Soms dwars door
brandnetels, bomen ontwijkend,
spnngend over sloten en klim
mend over heuvels. Meestal wor
den de tochten over 'lekker zwaar
terrein' uitgezet. Volgens James zijn
moeder ziet James er 'ontzettend'
uit wanneer hij bij het eindpunt aan
komt. Pas nog sleepte hij een lange
tak van een bramenstruik achter
zich aan, zaten zijn benen vol bla
ren van brandnetels, zijn buik vol
krassen van bramenstruiken en
was hij verder vooral vies.
Die vuile kleren kunnen James
niet schelen. „Maar die kick hè,
wanneer je toch weer uitkomt op
het goede punt. Als je het toch
weer gevonden hebt. Dat is zo leuk.
Dat geeft zo'n lekker gevoel. Daar
doe je het voor!"
James is tegenwoordig speciaal
gekleed wanneer hij meedoet aan
een orientatieloop. Hij draagt een
rood-wit-blauw gekleurd pak. Het
pak is wijd, licht en vooral wateraf
stotend. De bijbehorende schoe
nen zijn nog met in Nederland te
koop. James heeft ze uit Scandina
vië laten komen. In Zweden, Noor
wegen en Finland doen veel meer
mensen dan in Nederland aan deze
sport. In Nederland zijn ongeveer
250 sporters op deze manier bezig.
In Zweden worden oriènterings-
tochten gehouden waar 20.000 lo
pers aan meedoen. Onder zijn spe
ciale schoenen zitten noppen.
Daarmee glijdt hij minder snel uit
op de soms gladde bosgrond. De
schoenen zijn gemaakt van canvas,
een soort stevig linnen. Ze lijken
een beetje meer op voetbalschoe
nen dan op sportschoenen zoals
hardlopers die aanhebben.
Deze speciale kleding is noodza
kelijk geworden sinds James Ne
derlands Kampioen werd.
AMERIKAAN
Behalve dat hij steeds beter leer
de hoe het moest, moet hij tegen
woordig steeds vaker mee lopen
omdat hij Nederlands kampioen is.
Vandaar in de Nederlandse kleu
ren. HoewelJamers Robert is
eingenlijk Amerikaan....en tegen
de buitenlanders loopt hij nog niet
zo vaak omdat die volgens hem
veel en veel sterker zijn dan hij. Tot
nu toe hep hij alleen tegen een
aantal Belgen en deed hij in Duits-1
land mee met een internationale
tocht.
Maar nationaal kampioen is hij
sinds 1988. Dertien jaar oud en na
dat hij één jaar oriënteringslopen
gelopen had, werd hij m Staphorst
en Havelte nationaal kampioen. Hij
had en heeft natuurlijk de beste
coach die je maar kunt bedenken.
Zijn coach en leermeester, Ton de
Vaan, is niet alleen voorzitter van
de Nederlandse Oriënteringsloop
Vereniging, hij is ook een hele goe
de oriënteringsloper met jarenlan
ge ervaring. In de zomer van 1988
ging James voor het eerst naar het
buitenland. In Duitsland moest hij
over veel hogere heuvels dan in
Nederland lopen. Hij deed mee sa
men met 900 andere lopers, meest
al grote mensen, afkomstig uit alle
landen van Europa, Australië en
Amerika. En zowaar, Leusdense Ja
mes werd derde. Tussen neus en
lippen hep hij in de rest van het jaar
nog zeven wedstrijden die hij alle
maal won, waardoor hij competi
tie-kampioen in zijn categorie
werd.
LEUSDERHEI
Een paar weken geleden wer
den de nationale kampioenschap
pen op de Leusderhei gehouden. Je
raadt het: James won opnieuw. En
niet omdat de Leusderhei bekend
terrein is voor hem. James oefent
dikwijls in de Treek, of in de bos
sen bij Maarn of Austerlitz. Maar de
kampioenschappen werden ge
houden op het militaire oefenter-
rem op de Leusderhei waar anders
niemand mag komen. „Ik dacht
wel: Ha lekker op de hei. Lekker
vlak en zo. Maar dat viel mooi te
gen. De hele tocht moest ik over
zanderige heuvels lopen en dat is
zwaar werk."
Tot nu toe was het orienterings
lopen niet zo'n erg bekende sport.
Zelfs James aarzelde een beetje om
van alles over zijn sport aan de
krant te vertellen. „Weet je tot nu
toe wordt het vooral door mensen
gedaan die het kunnen. Iedereen
weet wat hij aan het doen is. We zijn
altijd een beetje angstig geweest
voor nieuwe mensen die niet goed
kunnen kaartlezen of volgens het
kompas kunnen lopen. Je kunt le
lijk verdwalen. Bovendien is het de
spanning van een tocht om alleen je
weg te vinden. Wanneer hondei-
den mensen mee willen doen, lukt
dat moeilijk."
Maar toch, tegenwoordig tramt
James Robert zelf een meisje: Jan-
neke Zeeman. Zijn zusje van tien
jaar oud, begint ook al en steeds
meer mensen worden enthousiast.
James Robert droomt ervan ooit
eens in Amerika te lopen, of in
Zweden. „Daar komen de aller
beste lopers vandaan." Of in Autra-
lië. „Daar heb ik kaarten van ge
zien. Daar heb je terreinen! Het lijkt
me verschrikkelijk leuk om daar te
kunnen lopen!"
Voorlopig doet hij aanstaande
zondag mee met een oriente-
ringsloop in de bossen vlak bij
De Nederlandse-Amerikaan James Hobbs won de Nederlandse Kam
pioenschappen Orientatieloop in zijn leeftijdscategorie
Maasbergen bij het Pambos. Toe
schouwers zijn er nooit bij zijn
sport. Dan zou immers de route of
het eindpunt kunnen uitlekken en
daar moeten de lopers nou juist
zelf naar zoeken. Maar wie be
langstelling heeft kan contact op
nemen met het secretariaat van
de vereniging de NLB Baliemole
nerf 14, 2807 DH in Gouda.
