Sport? Ik zou er minstens
;en dag over kunnen praten"
■eusden krant
Botsingen tussen trainers en bestuursleden ontstaan
.ak omdat men te weinig begrip heeft voor elkaar".
De druk van de ouders gaat steeds groter
worden. Laat de kinderen toch zichzelf blijven!".
portomnivoor Hans van der Lmden nieuwkomer bij hockeyclub
WOENSDAG 4 OKTOBER 1989
plaatselijk nieuws
v CUSDEN - Het nieuwe winterseizoen is voor de sportge-
leenschap van Leusden gepaaid gegaan met een onge-
end groot aantal mutaties wat betreft de coaching en be-
eleiding van de hoogste selektieteams. In tal van discipli-
es heeft men moeten kiezen, al dan niet daartoe genood-
gakt, voor vernieuwing. Dat heeft tot gevolg gehad dat
jch bij een belangrijk deel van de sportverenigingen van
eusden - en met name bij de topclubs - nieuwe, vaak
mbekende trainers en coaches hebben gepresenteerd.
Jet hen willen wij onze lezers en lezeressen laten kennis
taken. Wat waren hun achtergronden, wat verwachten
inr van de teams, die aan hun hoede zijn toevertrouwd?
ver denken zij te kunnen gaan? En hoe en wat is het
erwachtingspatroon van de sportbeleving in het alge-
is teen? Op dit soort vragen zijn antwoorden te verwachten
t de nieuwe rubriek, die van heden af regelmatig is terug
vinden onder de titel 'DE NIEUWE MAN'.
id e
de SDEN - „Eigenlijk zijn die paar uur, waarin we met el-
r®- r hebben gesproken over de sport in Leasden in het bijzon-
de- en sP°rtk€levenis in het algemeen nauwelijks vol-
be ide. Ik zou er minstens een hele dag over kunnen spreken",
is van der Linden geeft met die woorden blijk intensief met
vak bezig te zijn. Hij is een gedreven coach, een man met
zeer duidelijk en helder standpunt over tal van direkte en
rekte zaken betreffende zijn professie, waarmee hij al
ie decennia bezig is. Een man, die die standpunten ook dui-
jk ventileert en verklaart, kortom een sportleider van al-
een goudhaantje voor de club, die er in is geslaagd hem
haar te hebben kunnen verbinden.
meldde zich bij de vereniging Al-
üus, waar hij zo jong als hij was al
snel progressie maakte en evenals
bij de hockeyclub in enkele jaren
doorstootte naar de top.
Wat het laatste betreft, op zijn ze
ventiende jaar kwam hij uit in het
eerste herenteam van AMHC.
Dat talent snel groeit en tot ontwik
keling komt bewijst de levensloop
van de man, die redelijkerwijs ge
sproken nog zoveel jaar heeft te
gaan en toch reeds kan terugzien
op een met succes gelouterde
carrière als trainer, coach en le
raar. Zijn negentiende levensjaar
gold als startpunt. Na een ge
slaagde opleiding bij de KNLTB,
de Koninklijke Nederlands Law-
tennis Bond, die destijds als enig
instituut officieel erkende diplo
ma's verstrekte, werd hij de jong
ste tennisleraar van het land. De
vereniging Griffenstein in Zeist
werd zijn eerste (part time) werk
gever Om zijn volledige dagtaak
en zijn toch nog beperkte inko
men aan te vullen werkte hij dage
lijks een aantal uren bij Pon m
Leusden. Van der Linden: „Ik heb
in Zeist zes jaar gewerkt en met
veel plezier. Waarom zoveel ja
ren? Ik ben van mening dat je als
leraar (of als coach) niet een paar
jaar bij een club moet blijven. Ik
heb daarover een uitgesproken
mening. Als ik mij aan een ver
eniging verbind moet het niet
voor 'even' zijn. Zo ben ik vijf jaar
na Zeist tennisleraar geweest bij
de LTV Lockhorst en daarna nog
eens zeven jaar bij de tennisclub
Laren. Daarna heb ik m Hillegom
gewerkt en nu ben ik al weer twee
jaar tennisleraar bij Flehite m
Amersfoort".
Gerard Trebert
wending het gesprek ook
j\t tijdens de weldadige ont-
met de ervaren leraar/
[/coach, de ondanks de niet
ijzing ontkomende haar-
oogopslag en kwinksla-
jeugdig elan blijk ge-
partner, hij blijft alert reage-
ip alles wat te maken heeft
le sport in alle facetten. Die
immers is zijn leven,
van der Linden komt uit een
waarin sport altijd een pro
nte plaats heeft ingenomen,
'erd in Amersfoort geboren
maart in het eerste na-oor-
jaar 1946. Zijn vader is jaren-
bestuurslid geweest van de
alvereniging HVC, destijds
domicilie het befaamde
elpark Birkhoven. „Ik heb
ijke jeugdjaren doorge
it in Amersfoort en herinner
Is kleine jongen veel mee te
leweest met HVC. De club
de in die jaren voor de in-
H ng van het betaalde voetbal
SI in het nationale voetbal. Te-
anders als Ajax, Elinkwijk en
die kan ik me nog goed her
en
van der Linden, hoe kan het
s, begon als zevenjarige zijn
sportcarrière in het voetbalshirt
van de club van zijn vader. „Het
was logisch dat we gingen voet
ballen, mijn broer en ik. Die sport
nam immer een belangrijke plaats
in in ons gezinsleven".
De thans 49-jarige broer Ton van
der Linden is later uitgekomen
voor Quick, waar hij jarenlang als
keeper van het eerste fungeerde
en nu nog graag een balletje
pleegt te trappen. Daarnaast
treedt hij thans op als oefenmees-
ter van IJsselmeervogels.
Hans van der Linden heeft zo rond
zijn veertiende jaar zijn voetbaluit-
rusting verwisseld voor die van de
Amersfoortse hockeyclub AMHC.
Die voor een jongen van die leef
tijd toch redelijk opmerkelijke
switch vindt hijzelf gezien de om
standigheden van dat moment niet
zo onlogisch: „Een aantal van mijn
vrienden ging hockeyen en dus
ging ik met hen mee. Of mijn
vader me dat kwalijk nam? Nee
hoor, in ons gezin bestond een
grote mate van vrijheid en toleran
tie. Hij vond het ook uitstekend
dat mijn broer Ton zich aan
meldde bij de voetbalvereniging
Quick. Dat moet toch ook kun
nen?"
Niet alleen hockey, ook tennis
kwam in diezelfde jaren aan bod
voor de toen al ambitieuze sport
beoefenaar Van der Linden. Hij
BOTSINGEN
Heel nadrukkelijk wil Hans van
der Linden kwijt waarom het be
langrijk is voor een leraar of zo
men wil een trainer/coach zich
voor langere tijd te binden aan
een vereniging. „Ik heb nu in de
23 jaar sinds ik met mijn vak bezig
ben ervaren, dat het met alleen
belangrijk is om goed les te ge
ven, dus om datgene over te dra
gen wat je zelf technisch gezien
degenen moet leren, die beter
willen presteren. Natuurlijk is dat
op zichzelf belangrijk; daarvoor
komt men bij een leraar les ne
men. Maar ik ben van mening, dat
er nog een ander aspect bijkomt,
dat misschien veel van mijn colle
ga's verwaarlozen. In de vijf jaren,
die ik bij Lockhorst heb doorge
bracht is mij gebleken, dat het be
langrijk is ook binnen de ver
eniging regelmatig contacten te
onderhouden, onder andere met
het bestuur en de commissies. Op
dat gebied heb ik veel geleerd
van de toenmalige (en ook weer
huidige) voorzitter Ab Noord
kamp. Ik heb in die periode het
'theoretische' vak van tennisleraar
geleerd. Men merkt zo vaak dat er
botsingen ontstaan tussen leraren
of coaches en bestuurs- of com
missieleden. Dat komt gewoon
omdat men te weinig begrip heeft
voor elkaar. Een coach werkt be
roepsmatig en is meestal alleen
daarmee bezig. Een bestuurs- of
commissielid steekt zijn ambitie
en vrije tijd in de club. Maar je
bent allebei met hetzelfde bezig:
het gaat om het belang van de ver
eniging. Ik nu heb geleerd om
met eikaars belangen rekening te
houden. En ik geloof dat ik dat in
derdaad nu goed kan".
PRIORITEITEN
Als het over Lockhorst gaat wil
Hans van der Linden nog best
even verder niosoferen. „De per
soonlijke binding met de club heb
ik als zeer sterk ervaren en eigen
lijk ligt mijn hart daar nog altijd.
Een bestuur van een vereniging
kan wat betreft de training en be
geleiding van de leden drie priori
teiten stellen: 1de belangen van
de selecties of geselecteerden; 2.
de zorg voor de recreatieve spe
lers of 3. de centrale zorg voor de
gehele club. In het laatste geval
heb je dus een trainer nodig, die
midden in de club staat, die voor
iedereen open staat. Ik denk dat
men op dit moment bij Lockhorst
wat dat betreft de juiste formule
heeft gevonden. Met Roos van der
Doe en Jaap van Pelt heeft men op
het ogenblik twee kanjes in huis."
Hans van der Linden is overigens
van mening, dat de belangstelling
en bemoeienissen van de coach
zich niet moeten beperken tot het
sportterrein. „Vooral wat de jeugd
betreft moet je begrip tonen voor
haar interesses. Ik vind dat je er
best eens bij moet zijn als de jon
gelui een disco-avond hebben."
HERINNERINGEN
Zestien jaar lang mag Hans van
der Linden zich thans hockeytrai-
ner noemen. Ook hier geldt wat
bij de tennisclub het geval was:
jarenlang verbond hij zich aan een
en dezelfde club omdat Hans het
belangrijk vond deel te kunnen
nemen aan het clubleven en het
wel en wee van de vereniging. Dit
is zijn conduitestaat als coach: ze
ven jaar dames I van Laren, vijf
kaar Kieviten (dames), twee jaar
Baam en na korte tijd Amersfoort
terug op het oude nest: Leusden,
waar hij van het begin af lid was en
vier seizoenen uitkwam in het eer
ste herenteam.
Hans: „Ik was de eerste trainer bo
vendien van het herenelftal. Som
migen zullen zich vast nog wel
herinneren hoe we begonnen op
een grasveldje achter het bejaar
dencentrum tegenover De Biezen-
kamp, waar we onze eerste trai
ningen hielden. De wedstrijden
werden gespeeld op een soort
van weiland aan het begin van de
Noorderinslag. Kleedgelegen
heid was er niet; daarvoor moes
ten we naar een gymzaal van een
school. Maar toen we op een mid
dag tijdens een wedstrijd werden
overvallen door een enorme re
genbui en geen zin hadden om
het hele eind naar de gymzaal te
lopen zijn we gevlucht in de auto's
van de bezoekers, die langs de
Noorderinslag stonden gepar
keerd. Dan spreek ik van zo'n zes
tien, zeventien jaar geleden."
VERANDERINGEN
„Veel veranderd sindsdien?"
„Ja, je kent het wel. Het is het be
kende liedje. Vroeger m onze
tijd.. Maar toch. Wat de begelei
ding betreft van met name de
jeugd is het altijd weer het be
kende kleine groepje mensen. Er
is zo weinig spontaniteit, wanneer
er een beroep wordt gedaan op
medewerking. Dat geldt echt met
alleen voor ouderen, dat is ook
met de jongelui het geval. Inge
deeld als scheidsrechter? Nou, ik
weet nog niet of ik dan wel kan,
knjg je dan vaak te horen..."
„Is alles voor de jeugd zo vanzelf
sprekend tegenwoordig?"
„Ik geloof dat dat inderdaad zo is.
Natuurlijk vinden ze het heel nor
maal dat ze kleding krijgen van
een sponsor. Maar vraag niet hoe
veel moeite het kost om een com
pleet team op de foto te krijgen
voor diezelfde met moeite verkre
gen sponsor. Het is maar een sim
pel voorbeeld. Nu kan ik wel weer
komen aandragen met het ver
haal, dat we vroeger op de fiets
met ons jeugdteam voor een hoc
keywedstrijd van Amersfoort naar
Kampong in Utrecht reden, maar
dan weet ik ook best dat je dat
vandaag alleen al vanwege de ver
anderde verkeerssituatie en de
veiligheid niet meer kan. Maar ik
wil dit er mee zeggen: het zou ei
genlijk voor elke sportbeoefe
naar. voor welke club hij of zij ook
uitkomt, nog altijd een eer moeten
zijn om de clubkleuren te dragen.
En daaraan ontbreekt het te vaak,
ook bij de jeugd. Gelukkig zijn er
nog genoeg jonge sportmensen,
„Het is fantastisch om mensen te coachen of te begeleiden.
der Linden, terug als trainer van de vereniging waar het ooit allemaal begon: de MHC Leusden.
die dat goed aanvoelen. Ik kan ze
bijvoorbeeld bij de hockeyclub
Leusden zo aanwijzen. Maar er zijn
er te weinig."
GEDRAG OUDERS
Wat is er nog meer veranderd in
die bijna kwart eeuw, sinds Hans
van der Linden definitief besloot
om van zijn sportieve hobby zijn
beroep te maken als tennisleraar
en hockeycoach?
Spontaan antwoord: „Het gedrag
van de ouders. Natuurlijk zijn ook
die omstandigheden veranderd.
Maar nu moet ik weer even terug
naar mijn eigen jeugd. Ik moest
vroeger alles zelf doen. Ik zag mijn
ouders nooit als ik mijn sport
beoefende,. Dat hoefde ook niet
en dat wilde ik ook niet; ik had
mijn ouders er niet bij nodig. Dat
betekende dat ik de ldappen zelf
moest opvangen, als die er waren,
maar ook de feestvreugde voor
mezelf had. En nu geef ik een frap
pant voorbeeld van wat ik heb
meegemaakt tijdens een jeugd-
tennistoernooi. Een vader had (te)
grote verwachtingen van zijn
zoontje. Het kind verloor en kreeg
na afloop in de kleedkamer nog
eens behoorlijk op zijn falie van
zijn vader na alle teleurstelling
over zijn slechte wedstrijd. Pre
cies veertien dagen later speelde
dezelfde jongen een briljante par
tij. De vader nam zich niet de
moeite om zijn zoontje te compli
menteren. Wel nam hij zelf van
alle kanten felicitaties in ontvangst
voor de verrichtingen van zijn
kind en hield nooit meer op links
en rechts consumpties uit te de
len.
Kijk, dat is er dus duidelijk ver
anderd. Ik heb grote zorgen over
de wijze, waarop de druk van de
ouders steeds groter gaat worden.
Laat de kinderen toch zichzelf blij
ven."
INITIATIEF
Hans van der Linden is heel be
wust en intensief met zijn vak be
zig. Zo'n twaalf jaar geleden, toen
hij nog aktief was bij de LTV Lock
horst, nam hij het initiatief om de
leerlingen van de lagere scholen
in Leusden in de gymnastiekloka
len van de gemeente de beginse
len van de tennissport bij te bren
gen. Hij kreeg zo'n 170 kinderen
enthousiast voor wat hij noemde
'voorbereidend tennis', lessen
hoofdzakelijk in balvaardigheid.
Zijn eigen vereniging Lockhorst
had nadien ruimte voor veertig
nieuwe jeugdleden, maar voor de
overigen was voorlopig geen
plaats. Niet lang nadien werd de
vereniging LTV Leusden op het
Valleipark opgericht. Het moet
waarschijnlijk worden geacht dat
Van der Lindens aktiviteit onder
de Leusdense lagere-schooljeugd
daaraan mede debet is geweest.
Een ander naar het lijkt succesvol
initiatief is het seniorentennis, dat
hij thans bij Flehite heeft opgezet
ten behoeve van veertig-plussers,
mensen, die nog nooit een racket
in handen hebben gehad, maar
waarvan velen thans zo enthou
siast zijn geworden, dat zij zich
reeds hebben aangemeld bij een
van de bestaande verenigingen.
„Het is fantastisch om mensen te
coachen, te begeleiden. En dan
maakt het me niet uit of het jonge
ren zijn of ouderen. Overigens,
met de dames I van de hockey
club Leusden zijn we goed van
start gegaan. We hebben op het
moment weer problemen met
ziekte en blessures, maar er wordt
hard gewerkt en de groep is
prima gemotiveerd. Ik hoop dat
we het voorlopig tot de winterstop
op dit niveau kunnen volhouden."
OOK GOLF
Tennisleraar, hockeycoach, hoofd
van een gezin, waarin alle leden
aktief en passief sport bedrijven,
Hans van der Linden leeft en
werkt voor sport Beroepshalve
slaat hij ballen m soorten en ma
ten. in zijn vrije tijd zo mogelijk
voor zover de tijd hem dat toelaat
ook nog de kleine witte op de
golfbaan Zeewolde. „Zonde, ik
zou graag vaker willen, maar dat
kan nou eenmaal met. Bovendien
sta ik op de wachtlijst en kan dus
geen officiële handicap halen.
Maar ik denk dat ik in de buurt van
de twintig zit, zoals blijkt als ik
eens op uitnodiging met vrienden
speel."
En andere sporten?
„Ja, ik volg vrijwel alles op TV.
Toernooien, die vind ik het
mooiste, zoals atletiek, zwemmen
en schaatsen. Dat volg ik tot het
einde; ik heb dan ook tijdens de
uitzendingen mijn eigen favorie
ten. Maar ook moet ik er wel bij
zeggen dat ik een echte chauvinist
ben; voor mij moeten de Hollan
ders winnen."
Voetbal?
„Ja. dat volg ik ook intensief; ik
ben tenslotte als voetballer begon
nen. Weet je wat ik nou zo jammer
vind? Dat zo'n wedstrijd van het
Nederlands elftal tegen het Kleur
rijk elftal op de verkeerde plaats is
gespeeld. Ik ben ervan overtuigd
dat het Ajax-stadion uitverkocht
zou zijn geweest. Natuurlijk heeft
het Feyenoord Stadion onmiddel
lijk spontaan aangeboden om de
wedstrijd daar te laten spelen,
maar de KNVB had even moeten
wachten met de beslissing en be
ter moeten nadenken. Nu is een
massa geld verloren gegaan
ONEERLIJK
Laatste vraag aan tennisleraar/
hockeycoach Hans van der Lin
den: „Gaat het goed met de sport
in ons land?"
„Ik vind dat sport in het algemeen
gesproken niet eerlijk is en ik zal
verklaren waarom. Het gaat de
topclubs Feyenoord en Ajax niet
goed. De trainer van Feyenoord
Pim Verbeek wordt onder het
gras geschoffeld en knjgt dus
geen krediet. De trainer van Ajax
Leo Beenhakker krijgt wel krediet
omdat hij een gouden tijd heeft
gehad bij Real Madrid. Beide
clubs presenteren op het ogen
blik niets of nauwelijks. Iedereen
is blijkbaar vergeten dat Beenhak
ker, voordat hij werd opgevolgd
door Aad de Mos, van Johan
Cruyff vanaf de tnbune aanwijzin
gen moest krijgen. Beenhakker
ging naar Spanje, wat voor Real
een gouden greep was. Is zijn te
rugkeer naar Ajax nu een gouden
greep? Ik wil er dit mee zeggen.
Je hebt hier te maken met vakmen
sen en ik wil mezelf daartoe ook
best rekenen na al die jaren. Maar
ook als vakmens ben je afhanke
lijk van twee dingen: van een do
sis geluk en van goed materiaal -
(sorry, dames van Leusden I, ik
weet dat ik wat jullie betreft niet
mag spreken van 'materiaal', maar
toch bij deze met verontschuldi
gingen en alle respekt!) - want als
coach wil je graag van alles. Maar
het zit vaak alleen maar m de huid
van de spelers. Van daaruit moet
het gebeuren. Als coach is er van
de zijlijn af meestal niets meer aan
te doen. Wil je tot slot nog een
nieuwtje van me? Volgens mij
wordt Johan Cruyff de opvolger
van Thijs Libregts!"
Hans van der Linden actief op de tennisbaan. Tennis is naast het
hockey een grote sportliefde van de man.
