„We weten weer meer van p==
de Leusdense historie"
De dorpskerk als maquette
Historische Kring herhaalt tentoonstelling van 12 jaar geleden
plaatselijk nieuws
LEUSDEN - Twaalf jaar geleden richtte men ter gelegenheid
van het 1200 jarig bestaan van Leusden een overzichtstentoon
stelling in over twaalf eeuwen Leusden. Daarbij werd de akte
waarin Karei de Grote in 777 Leusden als Lisiduna noemt als
uitgangspunt genomen. De tentoonstelling werd in 1977 na een
paar dagen afgesloten. Door het onverwacht overlijden van
burgemeester mr. A.H. van der Post moesten alle feestelijkhe
den afgebroken worden. 1212 jaar na de handeling van Karei
de Grote acht de Historische Kring Leusden het moment aange
broken om de tentoonstelling over te doen. „Maar beter, aange
past aan de nieuwe inzichten en zonder de twintigste eeuw,
want de veranderingen in onze eeuw zijn een aparte tentoon
stelling waard," aldus de voorzitter van de Historische Kring,
drs. R. Polak.
Karei de Grote heeft vast niet kun
nen dromen dat zijn 'alledaagse
handeling', zoals de Polak het uit
drukt, ruim 1200 jaar geleden zo
veel commotie zou blijven veroor
zaken. Hij zette zijn handtekening
onder de akte waarmee hij een
aantal goederen, waaronder stuk
ken grond, aan de kerk van Utrech
gaf. In deze oorkonde werd villi
Lisiduna voor het eerst genoemd
Die villa is nog niet gevonden. Ver
moed wordt dat hij ergens in de
buurt van oud-Leusden moet heb
ben gestaan. Het was meer een
flinke boerderij waarop en waarbij
de hongen werkten. Die villa stond
er al voor dat zij genoemd werd in
de oorkonde. Lisiduna bestaat dus
langer dan 1212 jaar. Veel lan
ger, want sporen wijzen terug naar
bewoning tot in de middensteen-
tijd. Vooral over deze eerste bewo
ning is sinds de vorige tentoonstel
ling meer bekend geworden. In het
tegenwoordige gebied van het
landgoed Den Treek-Henschoten
en op de Leusderhei zijn de bewij
zen gevonden van bewoning tij
dens de steen- en bronstijd, onge
veer van 3000 tot en met 700 voor
Christus. Dankzij de aanleg van de
snelweg bij Oud-Leusden vond
men daar bij opgravingen aanwij
zingen die er op wijzen dat dit ge
bied ook in latere tijden min of
meer permanent bewoond is ge
weest. De grote vraag voor historici
en de amateurs verenigd in de His
torische Knng Leusden is of dit ge
bied onafgebroken vanaf de
steentijd bewoond is geweest. Po
lak kan op basis van de nu tot zijn
beschikking staande gegevens
niet anders dan de veronderstel
ling handhaven dat Leusden na het
jaar 400 gedurende ruim een eeuw
onbewoond is gebleven. Gere
kend vanaf de nieuwe steentijd,
circa 3000 jaar voor Christus tot aan
1989 is men een kniesoor als men
op een eeuw let. De bewoning van
Leusden door de eeuwen heen zal
daarom als een rode draad door de
tentoonstelling lopen, waarop de
veranderingen in het landschap en
de vondsten uit de verschillende
periodes centraal zullen staan.
door
Marianne de Valck
Op de tentoonstelling zal vanaf vrij
dag 20 oktober de urn te zien zijn
die is gevonden in een van de graf
heuvels bij het Trekerpunt. Gele
gen in het tegenwoordige land
goed Den Treek aan de Trekerweg
richting Doornseweg bij de tweede
parkeerplaats en speelkuiL In de
jaren vijftig werden daar twee graf
heuvels afgegraven en gerestau
reerd. In een van de heuvels wer
den twee urnen aangetroffen,
waarvan er één volkomen gaaf
was. Zij was beschermd gebleven
door een zwaar stuk eikehout dat
er over heen was gelegd. Deze urn
is gedateerd op ongeveer 1400 jaar
voor Christhus en behoort tot het
type van de zogenaamde Hilver-
sum-cultuur, omdat hij het model
heeft van de urn die in 1889 bij
Hilversum gevonden werd. On
danks het Romeinse gebod waarin
bepaald werd dat na hun neder
laag in het jaar 9 een strook van 50
mijl aan de grens van hun gebied
onbewoond moest blijven, Leus
den viel daarin, zijn resten van be
woning gevonden. Opgravingen in
de jaren tachtig, dus na de eerste
tentoonstelling, hebben aange
toond dat ook in deze periode ne
derzettingen bestaan hebben In de
ijzertijd (vanaf 700 jaar voor Chris
tus) stonden 'hier" een aantal boer
derijen. Met hier wordt vooral het
gebied ten westen van het tegen
woordige Leusden bedoeld.
De aanwezigheid van boerderij
en is afgeleid van de verkleuringen
in het zand door de verrotting van
de steunpalen achtergelaten. Bij de
aanleg van de rijksweg bij Oud-
Leusden werd op deze manier een
duidelijke plattegrond zichtbaar
van een brede twaalfde-eeuwse
boerderij, zoals die er in het veld
uitzag. Op de tentoonstelling is een
volledig overzicht te zien van de
opgravingen bij de rijksweg.
VILLA
Oude kaarten geven op de tentoon
stelling weer hoe het land in onze
woonomgeving verdeeld en be
bouwd werd. Daaronder prachtige
geïllustreerde en ingekleurde
kaarten. Deze kaarten zijn afkom
stig uit het Sint Pieters-Bloklands
gasthuis in Amersfoort. Dit gasthuis
had en heeft grote bezittingen in
onze omgeving. Het gaat daarbij
vaak om door schenkingen verkre
gen grond die nauwkeurig werden
opgetekend. Kaarten daterend uit
het begin van de achtiende eeuw
en getekende door de befaamde
W.D.Roy geven niet alleen de ma
ten aan, ook de bebouwing en de
opbrengst.
Behalve dat daaruit duidelijk wordt
wat men zich bij 'villa Lisiduna'
moet voorstellen is daaruit op te
maken dat de middeleeuwen in
deze streek langer heeft geduurd
dan volgens de geschiedkundige
indeling telt. Industrualisatie bleef
uit met als gevolg dat de landbouw
tot aan de uitvinding van de kunst
mest ongeveer hetzelfde bleef. Pas
in de laatste eeuw veranderde de
omgeving snel en opmerkelijk.
Wanneer steeds meer land aan
het eind van de vorige eeuw in
handen komt van de familie De
Beaufort neemt de bebossing m
snel tempo toe. Het is bijna onvoor
stelbaar geworden om te beden
ken dat de bossen rond Leusden
amper een eeuw oud zijn, dat daar
voor de landbouwgronden zich
eindeloos naar het westen en oos
ten uitstrekten.
TORENTJE
Mogelijk is de 'villa Lisiduna' de
aanleiding geweest tot meer ge
groepeerde bewoning. In ieder ge
val besteedt de tentoonstelling veel
aandacht aan het kerkje dat in
oud-Leusden gestaan heeft. Het to
rentje dat heden ten dage nog rest
heet het oudste torentje van Ne
derland te zijn. Gebleken is dat het
bijbehorende kerkje ooit gebouwd
T a bij de woonomgeving weer. „Zich
is met tuf (duif)steen een materiaal
dat na ongeveer 1000 niet meer
voor dergelijke projecten gebruikt
werd. De geschiedenis van het
kerkje geeft zowel de groei als het
verval van de gemeenschap erom
heen weer, waarbij de bebouwing
zich steeds minder rond de kerk
schaart en zich steeds vaker naar
het oosten verplaatst.
Goos van Leeuwen maakte een
maquette waarop te zien is hoe de
kerk er ooit moet hebben uitge
zien. De kerk stond er tot 1827. Ze
werd afgebroken net voor men met
de bouw van de Hervormde kerk
aan de Arnhemseweg klaar was.
De nieuwe kerk werd een jaar later
officieel in gebruik genomen. Voor
de reformatie heette het oude
kerkje de Smt Anthoruuskerk, voor
het eerst genoemd door bisschop
Ansfned. Deze bisschop heet de
stichter van het klooster aan de
Heiligerbergerweg te zijn waar zijn
'cel met kapelletje' in de eerstvol
gende eeuwen uitgroeide tot een
groots buiten waar nu nog de Ho-
horst van over is. In haar bloeitijd
bediende de Sint Anthoruuskerk
parochianen uit Amersfoort, Hoe
velaken, Hoogland, Leusden, Leus
broek en Bavoort.
Maar in Amersfoort kwam de Jons-
kerk en in Hoevelaken en Hoog
land werden zelfstandig. Na de re
formatie lijkt de teloorgang ver
sneld door brand en teruglopende
bewoning.
LOOKHORST
In het tijdschrift van de Historische
Kring dat vier maal per jaar ver
schijnt, schreef de voorzitter van
geschiedenisleraar Polak veel over
de bevindingen van de historici
over Leusden. Het tijdschrift komt
gewoonlijk alleen bij de leden van
de Kring die daarvoor twintig gul
den per jaar betalen. Het is nu voor
vijftig cent bij de tentoonstelling
verkrijgbaar. In zijn inleiding
schnjft Polak over het bestaan van
de ridderhofstad Lookhorst. Vol
gens hem moeten we daarbij niet
denken aan een kasteel met kante
len en torens, maar meer aan een
versterkte boerderij gelegen in wat
nu particulier gebied is rond het
Lockhorsterbos. Hier zetelde in de
middeleeuwen de voogd over de
goederen van de Sint Paulusabdij
in Leusden. De Sint Paulusabdij was
voortgekomen uit de kapel van bi-
schop Ansfned en verbonden aan
wat we nu de Hohorst noemen. La
ter verplaatste de abdij zich naar
Utrecht waar de Pauluskerk nog
altijd staat. Maar we hadden in
deze streken dus ook een ridder. In
1256 voor het eerst genoemd nd-
der Adam van Lockhorst.
Er waren zelfs ridders die elkaar
bevochten. Volgens Polak kende
men in deze streken net zo iets als
de Hoekse en Kabeljouwse twisten,
ook wel 'de Lockhorster en Lichter-
berger variant' genoemd. Het lijkt
voor de hand te liggen dat de Lich
tenbergers woonden op de plek
waar het ziekenhuis met dezelfde
naam gesitueerd is, maar historicus
Polak durft dit niet met zekerheid te
beweren. „Over de Lockhorster
ridders is nog erg weinig bekend.
We denken dat de strijd bestond
uit zogenaamde adeltwisten waar
bij de belangrijkste adel uit de stad
Utrecht tegenover belangrijke
gToepen in het Sticht stonden."
Waarbij hij overigens verzucht dat
de onbekendheid van deze ge
schiedenis mede te wijten is aan de
zware nadruk die de geschiedenis
van het westen van het land altijd
krijgt. Alsof wat in deze streken
gebeurde, minder belangrijk is.
HAMERS VELD
In de geschiedschrijving van Leus
den worden volgens Polak vanaf
ongeveer de dertiende eeuw twee
gebieden onderscheiden; de Leus-
densemark en Hamersveld. In een
'mark' verenigden zich eigenaars
van hoeven, waaraan het recht op
gebruik van gemeenschappelijke
wilde gronden verbonden was. Dit
mede als gevolg van bevolkings
toename, waardoor nauwkeurige
afspraken wie wat, waar mocht
doen noodzakelijk werden. In de
Leusdensemark verkoos men
daarbij het land vanuit een andere
richting te bewerken dan in Ha
mersveld, hetgeen aan de kaarten
nog steeds te zien. Voor dit doel
stelde het Rijksarchief een aantal
mooie stukken beschikbaar. In de
oude geschriften waann de 'Mark
hoeven' genoemd werden zijn nog
altijd de namen van boerderijen uit
de twintigste eeuw te herkennen.
Een aantal boerderijen bestaat nog
en een aantal namen zijn nog in
gebruik. Zoals Vlooswijk bij het AC
restaurant, Groot Loevezijn in Heet-
veld, Groot Ravenshorst, Groot
Santbrinc, Klein Sandbrinc, 't End
en langs de Heiligerbergerbeek
Bruine Haar, Bavoort en Ruiten
beek in de buurt van de Treeker-
weg.
Voor zover kritiek gerechtvaar
digd is op basis van een beschrij
ving vooraf, lijkt het jammer dat op
de tentoonstelling heden en verle
den met meer met elkaar verbon
den zijn. Behouden plaatsen uit het
verleden zijn bijvoorbeeld niet met
recente foto's op de tentoonstelling
aanwezig. Wel aanwezig natuurlijk
een groot aantal 1 andbouwvoor-
werpen zoals m deze streek in ge
bruik waren. Zoals de bodebus, het
onderscheidingsteken van de
bode die het contact onderhield en
coördineerde tussen de 26 hoeven
van de Leusdehsemark. Met daar
bij maquettes van een oude tabaks-
schuur, een boerderij uit de Franki
sche periode zoals die gerecon
strueerd werd op basis van de on
langs afgesloten opgravingen, een
maquette van het kerkje en natuur
lijk veel aandacht voor de in ere
herstelde duiventoren. Door mid
del van met name de pentekenin
gen gemaakt door mevrouw Ter
Horst en de beeldengroep waar
mee de overhandiging van de akte
wordt uitgebeeld krijgt het verle
den 'gezicht'.
De Historische Kring heeft veel
werk verzet om tot deze tentoon
stelling samen te stellen. Hoewel
men uitgegaan is van de tentoon
stelling van twaalf jaar geleden is
gekozen voor een andere indeling
en heeft men deze waar mogelijk
aangevuld. Voor de jeugd is een
lesbnef samengesteld. Op de ten
toonstelling is veel informatie aan
wezig in de vorm van diaseries en
stencils. De Historische Kring heeft
vier jaar na haar oprichting, onge
veer 150 leden. De voorbereiding
van de tentoonstelling vormde een
extra aktiviteit. Over het algemeen
komen de leden minimaal één,
maar vaker tweemaal per jaar naar
een lezing en zelfs dat is niet ver
plicht. Volgens de voorzitter Polak
geeft het lid worden van de knng
de noodzakelijke betrokkenheid
DORP
Leusden is m feite een uit de
grond gestampt dorp. Mensen die
zich nu na vijftien jaar Leusdenaar
gaan voelen willen iets 'van de
grond waarop zij leven weten. Dat
is een menselijk trekje. Eerst richt
je je huis in, daarna verken je de
omgeving en tenslotte kom je uit bij
de geschiedenis als uiting van ge
hechtheid aan je woonplaats. De
meeste mensen bij de Historische
Kring zijn niet lid vanwege hun vak,
maar vanwege hun interesse. Er
zijn een paar geschiedenisleraren
bij, maar het beeld van leden die
gebogen over oude archieven zit
ten is beslist verkeerd." Evenmin
doen de leden zelf archeologisch
onderzoek.
De aktiviteiten zoals het op gang
zetten van de restauratie van de
duiventil, het uitgeven van een ka
lender met oude boerderijen en het
samenstellen van de tentoonstel
ling zijn daarmee niet het doel maar
het gevolg van de belangstelling.
De Historische Kring wil volgens
haar voorzitter in de nabije toe
komst meer van dit soort aktivitei-
ten ontplooien. „Neem de Bruine-
burgersluis bijvoorbeeld. Deze
sluis stamt uit 1789. Hij is nu nog
goed te restaureren, maar we
moeten daar niet te lang mee
wachten. En het hek rond de Ho-
horst. Wanneer je het hek bij park
Randenbroek in Amersfoort ziet,
hoe dat is opgeknapt, zie je wat een
verschil dat is." Grote wens van de
voorzitter is het aanstellen van een
archivaris bij de gemeente. „Wan
neer we iets willen uitzoeken van
voor 1811 kunnen we uitstekend in
Leusden terecht. Tot 1898 is het
archief nog geordend door Muller,
een grootheid op het gebied van
archieven. Van 1898 tot aan 1920 is
het nog te doen, maar daarna wordt
het echt ondoenlijk. Een archivarus
zou niet alleen ordening kunnen
aanbrengen, hij zou de gemeente
ook geld kunnen besparen. Im
mers hij kan uitzoeken wat be
waard moet blijven en wat niet. Nu
zijn stukken vaak meerdere keren
aanwezig. De Historische Kring zou
uiteraard een aantal stukken willen
Zich rekenschap geven van wat hier in het verleden gebeurde is met alleen nuttig, het doet je ook thuis
voelen.
LEUSDEN - Speciaal voor de
tentoonstelling Leasden 1212
bouwde Goos van Leeuwen
samen met zijn oudere broer
een maquette van de oude
dorpskerk Sint Anthonius.
Een nauwkeurig werkje
waarbij de gebroeders de
realiteit zo dicht mogelijk
hebben trachten te benade
ren op grond van eigen op
metingen, een oude platte
grond en gravures.
De kerk stond ooit in Oud-
Leusden, alleen de kerktoren
staat er nog. Het heet het oud
ste torentje van Nederland te
zijn. Volgens de gebroeders
van Leeuwen was het kerkje
in ieder geval héél oud. Zij
sluiten niet uit dat waar de
stenen kerk was op dezelfde
plaats een houten kerk stond.
De houten kerk zou een van
de eerste Nederlandse paro
chiekerken geweest zijn, ge
bouwd na het missiewerk
van de uit Engeland afkom
stige Willibrord. Deze pries
ter heeft hier volgens de ge-
broerders van Leeuwen de
zaak hier georganiseerd on
der andere door het bisdom
Utrecht in te stellen en een
groot aantal parochies op te
richten. De houten kerk zou
gebouwd zijn in 777. Willi
brord was in 697 in deze stre
ken.
Bij de houten kerk werd
later de stenen toren ge
bouwd en daarna de stenen
kerk. De toren stond dichtbij
de kerk maar was er niet te
gen aan gebouwd. Daaraan
hebben we het nu te danken
dat de toren in zijn geheel
behouden is gebleven. Het
geen trouwens ook een ge
volg was van het feit dat de
kerk eigendom was van de
kerkelijke gemeente die een
nieuwe kerk aan de Arnhem
se weg wilde bouwen in 1827.
Voor de nieuwbouw gebruik
te ze tufsteen uit de oude
kerk. Deze steen maalde ze
en na behandeling werd het
een ingrediënt voor het met
selwerk. De toren was van de
overheid en die gaf geen or
der om de toren af te breken.
Het kerkje moet in die jaren
trouwens slooprijp zijn ge
weest, dit in tegenstelling tot
de toren.
Voor de bouw van de ma
quette zijn de gebroeders
zorgvuldig te werk gegaan.
Bijna duizend uren hebben ze
aan de bouw besteed, waar
bij vele problemen opgelost
moesten worden. Daaraan
vooraf ging het nodige on
derzoek. Het resultaat is een
beeldschoon kerkje waarvan
de stenen en de dakbedek
king levendig oogt. Het is een
De maquette van de kerk, zoals die bi] de toren van Oud-Leusden gestaan
moet hebben. Hij is op schaal nagebouwd door de gebroeders Van
Leeuwen en is te zien op de tentoonstelling van de Historische Kring.
schaalmodel in de verhou
ding 1 op 50. De eerste stap
ter voorbereiding was het
met behulp van een drie
hoeksmeter opmeten van de
toren. Technische tekenin
gen waren er niet. „De toren
is al zo oud, wie zou die ge
maakt moeten hebben." Door
nauwkeurig te meten achter
haalde zij de verhoudingen,
de hoogte, de dikte van de
muren, de plaatsing van de
galmgaten met de klankbor
den in de juiste stand. De
galmgaten hadden van ouds
her de bedoeling om het
klokkengelui vanuit de ge
sloten toren tot in de wijde
omgeving te laten horen. De
verschillende standen van
de klankborden dienden dit
effect te vergroten.
De maten van de bijbeho
rende kerk achterhaalden ze
door het hekje te meten dat
op het kerkhof rond de toren
ongeveer de oude oppervlak
te aangeeft en door een op
pervlaktetekening uit een
Rijksarchief. De tekening
stamde uit 1827 toen de kerk
verbouwd werd. De gevol
gen van de verbouwing zijn
aan de toren nog duidelijk af
te lezen en zijn ook op de
maquette zichtbaar. Duide
lijk is te zien dat het dak ver
hoogd is waardoor een van
de galmgaten half moest
worden dichtgemetseld. Aan
een kant van het kerkje
kwam een kapel aan het koor
en aan de andere kant werd
een torendeur dichtgemet
seld omdat men nu vanaf de
begane grond bij de klokken-
touwen kon. De muren van
de maquette zijn exact op
schaal. Wat betekende dat
1,50 meter werd omgezet in
multiplex van 30 milimeter
dik voor de toren terwijl voor
de wanden hout van 11 mili
meter dikte werd gebruikt.
De beide heren schuiven
elkaar de grootste eer toe
voor de bouw van de maquet
te. Goos zegt over zijn broer
dat deze op bouwkundig ge
bied sterk is en deze vindt
weer van Goos dat hij de on
mogelijkste oplossingen be
denkt en en het meeste ge
duld heeft. Vooral de stenen
in het model verdienen de
er
doo;
het
enr
oud
rum
In
aandacht. Zij bestaan ui
stukje schuurpapier in ge
nuanceerde kleuren, geknipt
in stukjes van 2 bij 6 milime
ter. Daarna zijn ze opgeplakt
Voor de toren waren ei
14.000 nodig, in het totaa! j21^
plakte zijn 22.500 steentjei
De 'steentjes' voelen ech!
aan. Ook vermeldenswaard lte'
is de dakbedekking. Deze b«
staat uit met waterverf ge
kleurd tekenpapier in eet
bepaalde historisch verant
woorde vorm geknipt en ge
plakt, in totaal 12.500 leinte
nen. Het lood voor de dakal
werking gaf problemen,
materiaal van tandpastatu
bes bleek te dik, aluminii
folie te glanzend.
Uiteindelijk werd geë:
rimenteerd met papier
werkt met aluminiumverf
mengd met blauw. Het resnJ
taat is indrukkwekkend. Ooi
hierbij zijn nuanceverschil fj
len aangebracht en is er zeil
af en toe 'verwering' te zie:
Het glas en lood is een uitvil BTE1
ding van de oudste Van Leet k 50
wen. Hij bewerkte daarvoc ierla
kunstglas met verf en bib wi
plakte het daarna m< r 1 IC
piepkleine stukjes bonbo: <n di
papier. De hekjes met sierlv d gel.
ke krullen, waarvan er no Ge
een in het echt rond een fi denk.
miliegraf te zien is, werde fcige
gemaakt van koperd aa die
Het miniatuur kruis is ook c zijn
schaal. Het is nu bezit van i Groe
Sint Josephkerk in Leusdi dezt
waar het nog steeds op de to d. Er
staat. Voor de maquette is bi
nagemaakt uit een co:
venblikje. Zelfs de bomen
struiken zijn miniatuuruil
ven.
„Veel van het werk is
der een loep gebeurd,"
telt Goos van Leeuwen
verklaring van de en<
nauwkeurigheid. Het ke;
als maquette staat er als
restaureerd bij. De echte
ren valt onder monument
zorg. De gebroeders
Leeuwen hebben tot
zier vastgesteld dat
klankborden momenteel
repareerd worden. Zij
begonnen aan de
uitdaging. Ze zijn bezig
een maquette van een
baksschuur zoals deze
eeuw geleden nog in
mersveld te vinden was.
er een te zien op de
stelling van de
Kring, maar die is
van Flehite. De Van
wens willen een echt
dens exemplaar. Goos
al ongeveer veertig
scharniertjes van
een halve centimeter
klaar. Het moeten er een p^3*1
honderd worden.
ue best bewaarde urn zoals gevonden in een van de grafheuvels aai
Treekerweg.
bewaren maar dat is onze taak niet
maar een overheidstaak. Het doet
wel zeer om te zien hoe prachtige
getekende kaarten nu opgevou
wen zitten in een doos met x-aantal
andere kaarten.
De enige troost die je hebt is dat
ze niet door de muizen worden op
gevreten. De Historische kring be
zit zelf niets of nauwelijks iets. Na
tuurlijk zouden we dat wel willen
mét een ruimte waarin we een per
manente tentoonstelling zouden
kunnen houden. Je ziet toch dat we
het weinige dat we nu kunnen
doen, zoals de tentoonstelling in de
hal van het gemeentehuis nu over
folkloristische kleding, aanslaat.
Wat op de komende tentoonstel
ling staat is geleend. Je ziet het
verschil in andere plaatsen waar
het anders geregeld is, bijvoor
beeld in Scherpenzeel met een
oudheidskamer, al is dat niet wat
ons voor ogen staat. Maar daar
kunnen de mensen beter met hun
gegevens en spullen terecht. De
oude bewoners van Hamersveld.
Achterveld en Stoutenburg
maar voor een heel klein dee!
de Historische Kring betrokkei
zou willen dat juist de oude be ke
ners lid werden, omdat wij ons
Leusden bekommeren, samen icx
hen."
TENTOONSTELLING
De tentoonstelling Leusden
is te zien in het Select Centre
Pon's Automobielhandel Zn
rinslag 2. De opening zal op
dag 20 oktober verricht wor
door bisschop Simonis, aarts
schop van Utrecht, in aanwe
heid van genodigden. Daarni
de tentoonstelling gratis te
zoeken op de openingsdag
17.00 uur, op zaterdag 21 okt<
van 10 tot 15.00 uur, Zondag
sloten, Op de daarop volgt
werkdagen van 9.00 uur tot 1
uur en op de laatste zaterda
oktober van 10.00 uur tot
uur.
CUÏ
■m
KP
dat
be
di
ga
er.
