lockeyveld wordt Shaka Zulukamp
Ondersteboven rechtop
Paulus en blindenmannetje
Etalagespel van de
Solidariteitswinkel
lEusder krant
eusder krant
LEZERSSERVICE
TEL 945272
Bel bij klachten over de bezorging
van de Leusder Krant direkt onze
hoofdagent in Leusden.
SpEN - Welk geluid maakt Shaka Zulu wanneer hij van de
afvalt? Welke gil slaakt hij wanneer hij daarna zijn hoofd
I? Wie daarop het antwoord niet weet is in de herfstvakan
tie! in de buurt van het hockeyveld geweest. Het was niet
g om te hockeyen om daar de antwoorden voor deze grap-
oid en duidelijk te horen. Op het hockeyveld liepen 'zwar-
annen en vrouwen rond, in niet meer gekleed dan crèpepa-
tn sliertjes. De anders in keurige clubkleding gestoken
ongewassen spelertjes zaten nu met bontgeschilderde ge
len vreemd uitgedost. Een hockeystick leek daarbij een
Afrikaans wapen. Het clubhuis was omgetoverd in een
eenschappelijke hut, waarin de verschillende families van
stam een onderkomen hadden gemaakt. 35 kinderen tussen
en en twaalf jaar verbleven daarin twee dagen. Zij deden
aan het Shaka Zulu hockey kamp.
WOENSDAG 25 OKTOBER 1989
plaatselijk nieuws
a Zulu was de hoofdpersoon in
elevisieserie. De sene speel-
ich af in Afrika bij de oude
rstammen. De film gemaakt
een blanke Zuid-Afrikaan zat
ansen, strijd en vreemde ge
iles. Natuurlijk speelden zich
allerlei spannende dingen af
m mensen. Een soort Dallas
pet dit verschil dat de spelers
waren en weinig kleren aan
»n. De serie is door veel kin-
a bekeken en mooi gevonden,
aar dat de vaste begeleidster
le hockeyclub, Evelien Wijde-
op het idee kwam om het
vakantiekamp dit jaar in het
van Shaka Zulu te plaatsen,
als gevolg vooral op de eerste
reel spelletjes waarvan in deze
en nooit eerder iets gehoord
'maak een totempaal' is nog
rat voor te stellen en bij speer-
in ook, maar bij begraaf de
del en scheur een beest' kijk je
angstig om je heen. Zeker
seer je hoort dat 'doodt het
loofd' voor die middag op het
ramma stond. Het bleek alle-
mee te vallen. De verschillen-
stammen waren aanvallend
sportief.
e de taal eenmaal begreep,
ikte dat de spelletjes niet
ddorstig waren. Het beest dat
leurd moest worden werd ge
in kranten en de schedel
met afkomstig van de vorige
voorzitter. Het 'doden' van het
stamhoofd bleek te bestaan uit het
van zijn voetstuk laten vallen. In
sommige verre landen schaamt
men zich namelijk, bij wijze van
spreken, dood wanneer iemand
die op een kratje staat om hoger te
zijn dan iedereen, van het kratje
valt. In Leusden op het hockeyveld
gebeurde dit ook, na een aanval
met behulp van hockeysticks en
een bal.
In 'de gemeenschappelijke luit'
hadden zes stammen een eigen on
derkomen gemaakt. Iedere stam
was herkenbaar aan een eigen
kleur en een eigen naam. Mooie
afrikaanse namen zaten daarbij zo
als de Mgosikraal die overigens
het mooiste bruidspaar leverde.
Verder waren er de Stichje-Zulu's,
de onvermijdelijke Zwarte Panters,
de Tama Toma's (voor toeristen
ook wel de Spinazievreters ge
noemd), en Zunbabjes naast de
bloedzuigers. In het eigen verblijf
werden de meegenomen maaltij
den opgegeten. Wat ze aten zag er
uit als gewoon volkorenbrood
maar bleek toch 'brood van vezels
van een cocosnoot' te zijn, volgens
Rogier die daaraan toevoegde:
„Taai, heel taai is het." Terwijl Jan-
neke iets zat te eten waarvan ik
toch echt dacht dat het paprika
chips waren, maar volgens haar
waren het geroosterde aardappels
met fijngewreven gedroogde
vrucht. De meeste inboorlingen
droegen westerse namen. Ze wa
ren waarschijnlijk gegeven door
een plaatselijke missionaris. Wat
mets zei over het geloof. De Leus-
dense Shaka Zulu aanhangers he
ten vol trots hun tatouages zien
waarmee ze vast geloofde te gaan
winnen.
Want gestreden werd er uiteraard
ook. De eerste middag van het
kamp gebeurde dit in allerlei gek
ke hockeywedstrijden. De eerste
dag werd afgesloten met een geza-
melijke maaltijd. Op het menu
stond 'macaroni kanane'. Van de
kanarie bleek alleen de ham ge
bruikt te zijn. Het moet wel een
grote kanane zijn geweest. Wel zo
groot als een varken. Na de maal
tijd volgde een 'afrikaanse bonte
avond' waarin veel afrikaans ge
danst werd. Tegenwoordig zijn
Afrikaanse ritmes bijna niet uit de
Nederlandse top 40 weg te denken.
De volgende ochtend moesten
de 'inboorleerlingen' vroeg op
staan. Wat niet mee viel na een
nacht m de gezamehjke slaapzaal
ofwel kleedruimte te hebben ge
slapen. Kreunend en slaperig tra
den de nachtbrakers aan om goed
wakker geschud te worden door
'opperdanseres' rrussie Elverdink.
Zij het haar 'inboorleerlingen' van
half negen tot negen uur alle spie
ren schudden m een soort Afri
kaans aerobic dancing, Na het
"brood van vezels van een cocos
noot' volgde een vossejacht door
'blank gebied', het winkelcentrum
de Hamershof. 's Middags werd op
het veld gestreden. Het kamp werd
afgesloten rond de kookpot. De
verrassing van de stamhoofden die
bij de opening door de 'stamhoof
dentent' naar binnen kwamen, ge
kleed zoals stamhoofden gekleed
zijn, was verwerkt. Rondom de
kookpot werd nog eenmaal en
thousiast gezongen en gedanst. Na
twee dagen Shaka Zulumuziek ken
de iedereen in ieder geval de me
lodie De 'inboorleerlingen' wer
den daarna door blanke opvoeders
meegesleurd naar hun huizen. De
stamhoofdentent werd een gewo
ne parasol, de gemeenschappelij
ke hut, clubhuis voor de Leusdens
Hockey Club. Slechts wie goed
luistert hoort hier en daar in Leus
den nog onvervalste Shaka Zulu-
kreten. Misschien wel afkomstig
van iemand die zijn hoofd stoot.
LEUSDEN - Een kind van een
paard en een ezel heet een muile
zel. Een kind van een schaap en
een geit heet een gaap. Een kind
van een tijger en een leeuw heet
een hjger. Een kind van een papa
gaai en een parkiet heet Heinie.
Heinie is een dwergpapagaai, een
kind van een papagaai en een par
kiet. Vraag niet aan Dennis (7) of
Stephan (9) hoe zoiets kan. Dat het
kan is duidelijk te zien in de kooi
die in de kamer staat. Daarin zit
Heinie. Heinie is elf jaar oud. Vol
gens Dennis en Stephan is dat oud
hoewel papagaaien wel honderd
jaar kunnen worden. Parkieten
worden niet zo oud dus misschien
heeft Heinie veel van zijn papa-
gaaie- moeder (of zou het zijn vader
zijn geweest). Heinie is mooi. Hij
heeft een lichtgroene buik, het hjkt
wel lichtgevend groen. Daarbij een
donkergroen verendek, een knal
rood voorhoofd, een oranje-roze
bef en een paar onverwachte knal
blauwe veren net boven zijn staart.
Hij heeft een vhjmscherpe snavel
waarmee hij harde noten op zijn
gemak kapot knijpt. En als het hem
uitkomt de sluiting van het deurtje
van de kooi. Want Heinie is slim.
Terwijl wij hem goed zitten te be
kijken komt hij dichtbij zitten en
draait eens goed m het rond. Alsof
hij wil zeggen: „Heb je m'n mooie
achterkant al gezien?" Wanneer
Angela (2), het zusje van Dennis,
Stephan en Robbert (4), haar pop
laat praten, luistert Heinie goed. Hij
raakt helemaal opgewonden en
probeert mee te praten. Wanneer
er visite is doet hij dat ook. Wie er
ook zijn mond houdt...hij met.
Soms mag Heinie bij opa en oma
logeren. Wanne*.>r hij daar zo'n
praats heeft wordt hij door opa af
en toe in de wc gezet om rustig te
worden. Dennis en Stephan spre
ken nooit over 'onze dwergpape
gaai' of 'onze goudvis'. Ze hebben
het altijd over 'Heinie en Paul'. Paul
is de goudvis. Heuue en Paul horen
gewoon bij het gezin. Vooral Ste
phan z'n vader kan met Heinie pra
ten. Maar ja, hij heeft Heuue zijn
naam gegeven. Daarbij heeft hij
gedacht aan zijn meest gehefde
biermerk. Hij weL
EN - Maxije (11) heeft een berenverzameling. Niet zo
een aantal troetelbeesten op een rijtje, nee een echte
eling. Ze spaart niet, dat wil zeggen ze probeert niet
eel mogelijk te krijgen om op een randje te zetten. Ze
lamelt alles wat met beren te maken heeft omdat ze zoveel
misschien moeilijk uit te leg-
lan iemand die met van beren
maar ook beren heb je in
n. Je hebt aardige beren,
iberen en moederberen, maar
ordinaire beren, gemene be-
in lelijke beren. Het moeilijke
Jij is dat een oude, kale beer
lelijke beer is, terwijl een
ie dat wel kan zijn. Orn dat te
pen moet je van beren hou-
Zoals Marije die alleen maar
ige beren, bromberen en moe
eren heeft. Op al de speldjes,
s, kaarten, spaarpotten, stic-
ja zelfs geboortekaartjes die
eeft, staan lieve beren. Soms
je heel goed kijken om op een
leuk klein dingetje een beer te
en ontdekken. Marije ziet een
meteen. Zij heeft oog voor
i
t is allemaal begonnen met
l Bram is een witte beer. Ma-
wilde graag een ijsbeer heb-
Ze kreeg hem een paar jaar
den voor haar verjaardag en
dien is Bram haar trouwe
id. Waar Marije ook heen gaat,
gaat mee. Niet in een tas of
tak, nee Bram hoort stevig te-
laar aan te zitten. Bram is Ma-
lievelingsbeer. Toen ze hem
9 zaten z'n ogen nog verbor-
ichter zijn lange haren. Hij was
beetje verlegen. Sindsdien is
ilder de wereld in gaan kijken,
als Marije hem dicht tegen
aanhoudt knijpt hij zijn ogen
half dicht. Alsof hij knuffelen
erg lekker vindt. Door hem is
ian houden van het berenvolk-
inds een jaar of drie is ze aan
verzamelen. Haar beren staan
dtijd zo netjes opgesteld als op
Dto te zien is. Marije heeft
berenfairulie voor deze foto
ig neergezet. Voor heel even.
stal zwerven de beren door het
huis. Waar een beer staat is
ie geweest en komt ze terug,
ze vergeet er geen één. Haar
eerste beer heeft geen naam.
teeg hem nog voor ze geboren
dat is logisch, want zo klein
je nog geen naam verzinnen,
geboren op 23 februan, maar
tfklaas wist dat ze zou komen
atn daarom al eerder een beer
haar mee. Een beer waar ze
veel van houdt is Kees. Kees is
hele mooie bruine beer die
lief uit zijn ogen kijkt. Manje
t hem gekocht van het geld dat
teeg toen haar opa dood was
ten. Wanneer ze naar Kees
denkt ze aan opa. Kees is heel
ngnjk voor Marije. Trijn is een
tnoederbeer. Ze draagt "een
en is het zusje van BOB. Beren-
"ers kennen BOB. Marije weet
toet zeker maar gelooft dat ze
eur van haar kamer rustig dicht
bekken wanneer Trijn daar
van beren houdt. De beren die ze heeft worden allemaal gere
geld geknuffeld. De spulletjes die ze heeft zijn allemaal in de
allereerste plaats lief. Marije houdt van prulletjes, van lief, van
mooi en van aardig. Dat is heel duidelijk aan haar verzameling
te zien.
Manje heeft haar berenfamilie voor deze foto keung neergezet. Voor heel even. Meestal zwerven de beren door
het hele huis.
achterblijft. Trijn zorgt wel dat alles
goed gaat. Trijn is volgens Marije
een moeder die vaak spelletjes
doet met de kleine beertjes.
Zo weet Marije van iedere beer
wel iets te vertellen. Hoeveel beren
ze heeft weet ze niet precies. De
schat zeker twintig pluche beren.
Marije telt ieder plaatje, speldje,
blikje en stofje waarop een beertje
staat mee als ze haar beren telt.
Alle beren dragen een feestelijke
strik. Sommige stnkken zijn ge
maakt van stof waarop piepkleine
beertjes te zien zijn. Daardoor zien
de beren er allemaal heel netjes uit.
Toch zegt Marije: „Ik hoop dat ze
eens allemaal heel oud en kaal
worden. Vooral voor Bram hoop ik
dat hij helemaal afgeknuffeld
raakt." Ze laat een ansichtkaart zien
waarop drie oude kale beren trots
tegen een vuilnisbak aanzitten. Je
ziet dat ze veel liefde hebben ge
had.
Waarom houdt Manje nou zo
veel van beren? En niet van wiel
doppen, postzegels, suikerzakjes
of bierblikjes? „Ik weet het niet
precies," zegt ze. ,Je hoort het niet
zoveel dat kinderen beren verza
melen, maar toch zie je veel beren
spulletjes wanneer je daar op let. Ik
hou van lief en prulletjes. Vroeger
heb ik ook piepkleine notitieboek
jes gespaard. Ik hou ook van ge
zichten. Hoe mensen en dieren kij
ken. Hoe een hond met zijn oren
wiebelt bijvoorbeeld." Ze denkt
daarbij onmiddellijk aan de hond
van de buren. De hond heet, je
raadt het....beer. „Omdat hij toen hij
klein was net op een klein beertje
leek en ontzettend hef was en is."
Waar wel uit blijkt dat Marije met
haar beren-liefde iedereen m haar
omgeving doet uitkijken naar be
ren. Van de buren kreeg ze een
koperen deurkloppertje, natuurlijk
met een beertje erop. Van haar
moeder een beertje omdat ze in de
krant kwam! Zelfs van een me
vrouw in een winkel vol kleine leu
ke spulletjes kreeg ze een paar
schattige beren plaatjes en stickers
extra, omdat ze zo enthousiast was.
Beren hebben iets heel bijzonders.
Ze maken mensen aardig!
LEUSDEN - In de herfstvakantie organiseerde de Gereformeer
de kerk de Koningshof speelochtenden in de Til. Daar een hele
andere sfeer dan bij het Shaka Zulu kamp van de hockeyers. De
speelochtenden waren bedoeld om kinderen met verhalen uit
de Bijbel kennis te laten maken. Om kinderen te 'evangelise
ren' heet dat met een moeilijk woord. Dit is in de herfstvakantie
niet helemaal gelukt zoals de bedoeling was.
De kinderen die kwamen kenden de verhalen meestal al. Ze
De spelletjes hadden iedere och
tend iets te maken met het bijbel
verhaal dat verteld werd. Naar
aanleiding van het verhaal over
Ruth, „een heidense vrouw die zich
voegt bij de Israéliers," werd een
mozaïek gemaakt van granen en
werden broodjes gebakken. Bo
vendien werd volgens Mirjam
Mook, de mevrouw die deze week
organiseerde, een vrouw in een
heidens land getekend. Zo leidde
het verhaal over 'de kinderzegen',
waarin Jezus Christus de kinderen
uitnodigt tot Hem te komen, tot het
uitscheuren van kinderhoofdjes uit
tijdschriften. De kinderen zochten
daarbij vooral naar Chineese, Ne-
$er en Eskimokinderen die ze later
aankleedden. Daarvoor scheurde
ze leuke kinderkleertjes uit tijd
schriften of tekenden erbij. Het
verhaal over de verloren zoon die
wanneer hij thuis komt feestelijk
onthaald wordt, leidde natuurlijk
tot feest i^ de Til. Placemats wer
den versierd, menukaarten ge
maakt en opnieuw werd brood ge
bakken. Bovendien werd er 'een
ruimtewerk met Staphorster stip-
werk' gemaakt waarmee een
feestelijk vuurwerk werd gete
kend. Op vrijdagmorgen tenslotte
speelden de kinderen allerlei
spelletjes met een blinddoek om.
Dit om zich voor te kunnen stellen
hoe Paulus zich gevoeld moet heb
ben voordat zijn ogen door een
lichtstraal geopend werden en hij
ging geloven wat God hem vertel
de. Iedere ochtend werd ook een
lied gezongen dat van alles met het
vertelde verhaal te maken had. Bo
vendien was op de achtergrond
steeds het geluid van kinderkoren
te horen.
zaten bijna allemaal op een christelijke basisschool of hadden
de verhalen van hun ouders gehoord. Kinderen die echt nog
nooit een bijbelverhaal hadden gehoord zaten er niet bij. Toch
was de week volgens de organisatoren geslaagd. Behalve een
verhaal vertellen werd er nog veel meer gedaan. De ongeveer
dertig kinderen die kwamen vonden de verhalen mooi en de
spelletjes leuk.
De rubriek met Leusdens nieuws voor,
over en met kinderen van 6 t/m 14 jaar
Door Mananne de Valck
Landjonker 23. Lcusdcn
Tel 033-946824
De ongeveer dertig kinderen
tussen de vier en twaalf jaar die een
keer geweest waren kwamen bijna
allemaal iedere ochtend. Of de Ge
reformeerde kerk volgend jaar
weer dit soort spelletjesochtenden
zal organiseren is niet zeker. Dat
hangt af van het aantal kinderen dat
vanaf nu naar de wekelijkse evan
gelisatie-bijeenkomsten voor kin
deren op woensdagmiddag gaat.
Vorig jaar kreeg slechts één kind
de smaak in de herfstvakantie te
pakken.
TEVENS OPGAVE
NIEUWE f
ABONNEES. Q,
i
LEUSDEN - In Leusden is een solidariteits winkel. Een solidari-
teits winkel is een winkel waarin artikelen worden verkocht uit
verre landen. Die artikelen zijn verbouwd of gemaakt door
meestal arme mensen die hiermee geld verdienen. Wanneer er
geen Solidariteitswinkel in Leusden zou zijn, konden deze
mensen hun produkten niet in Leusden verkopen. In eigen land
krijgen ze maar weinig geld voor hun produkten. De meeste
boeren verkopen daarom bijvoorbeeld hun koffie of thee aan
zakenmensen die daar maar weinig voor betalen. De Solidari
teitswinkel betaalt rechtstreeks aan de mensen die het produkt
gemaakt of verbouwd hebben en betalen een 'eerlijke' prijs. Zo
verkoop t de Solidariteitswinkel in leusden al tien jaar koffie,
thee en andere dingen uit de derde wereld landen.
Om dit te vieren organiseren zij op
zaterdag 11 november een etalage-
spel in winkelcentrum de Hamers
hof. Om aan dit spel mee te doen
moet je een formulier hebben dat
verkrijgbaar is bij het standje dat
staat in het winkelcentrum iedere
zaterdag, bij de hobbyscoop op 4
november in Leusden-Zuid en in de
bibliotheek tijdens de Nicaragua-
tentoonstelling. Met dat formulier
in de hand moet je goed in de etala
ges zoeken of er iets in staat dat
door de Solidariteitswinkel ver
kocht wordt. Dit spel begint dus
pas op li november. We komen
daar op terug in volgende kranten.
Maar als je nu alvast iets wilt
doen voor mensen en kinderen in
de derde wereld dan kan dat. De
Solidariteitswinkel vraagt iedereen
een ansichtkaart te tekenen. De
mensen van solidariteit versturen
alle zelfgemaakte kaarten naar een
school in Nicaraqua in Midden-
Amerika. Ze vragen jullie iets te
tekenen wat met het dagelijkse le
ven in Nederland te maken heeft.
Dus bijvoorbeeld hoe jullie spelen,
wat jullie zoal doen en hoe jullie
huis en familie eruit ziet. De kaarten
kun je inleveren bij de kraam van
de Solidariteitswinkel in de Ha
mershof op zaterdag 28 oktober, 4
en 11 november, bij de Hobby-
scoop in Leusden-Zuid op 4 novem
ber en op 11 november in de bi
bliotheek bij de Nicaraquaten-
toontenstelling.
