„Een jongensdroom verwezenlijkt"
Onderscheiding voor
brandweerlieden
leusderkranE
)e Moespot bestaat 10 jaar
Er is genoeg te doen als je de verantwoording maar wilt nemen.
We zijn niet commercieel ingesteld. We
denken niet in de eerste plaats aan wat het
oplevert, hoe we de grootste winst kunnen
behalen. We werken uitluitend met
vrijwilligers."...
In het begm vonden we het echte regelaars
waar we heel eerlijk gezegd weieens kippevel
van kregen. Maar we hebben veel aan ze gehad,
eerlijk waar."...
Gedenksteen
Huzaren
WOENSDAG 25 OKTOBER 1989
plaatselijk nieuws
ISDEN „Wanneer ik zie hoe de Moespot werkt, zie ik alles
«oren zoals ik het tien jaar geleden zo graag wou zien. Het is
>or mij, echt waar, een jongensdroom die verwezenlijkt is,"
t Jos Janssen (30). De andere leden van de beheerscommis-
e grinniken, maar Jos houdt vol. Sentimenteel of niet, hij wil
|et wel eens gezegd hebben. Hij behoorde tot de groep die de
izet gaf tot wat nu een Sociaal Cultureel Centrum in Achter-
bid is, waar Leusden jaloers op kan zijn. Een sociaal cultureel
.ntrom ontstaan vanuit het eigenwijze initiatief van een groep
^georganiseerde jongeren. „We waren de vetkuiven met le-
n jasjes en brommers met korte uitlaten. Tuig werd wel eens
Lmompeld. Wij voelden niets voor de enige jongerenvereni-
Ing toen in Achterveld. De KPJ. We hielden van andere mu-
)ek, andere feesten en hadden andere wensen."
n jaar later zijn de 'ongeorgani-
srden' mede verantwoordelijk
^or hetgeen in het gebouw de
>spot gebeurd. In het gebouw
ii de Jan van Arkelweg worden
jet alleen disco's georganiseerd,
r ook feesten, het kerkkoor en
WS oefenen en er is de nieuw-
larsreceptie. Waarmee niet de in-
door
Marianne de Valck
daar een paar lokaaltjes vertimme
ren tot clubhuis. Daarvoor vroegen
we netjes toestemming bij de ge
meente Leusden." Een vraag die
maar veertig jaar later ook de rea
ding van de Moespot. Een gebouw
waann zulke voor de geschiedenis
belangrijke besprekingen zijn ge
voerd moest en zou blijven staan.
De oude school kreeg een nieuwe
bestemming.
„Op de herinneringssteen van
de oude school staat M. Moes. De
schoolkinderen maakten daarvan
melkmoes. Melkmoes is een pro
duct dat hier in ons dorp en omge
ving werd gegeten. Het bestond uit
karnemelk met rozijnen. In een pot
verzameld met meerdere produk-
ten...de jeugd gaat zich luer ook
verzamelen, dus laten we het 'de
Moespot' noemen," aldus de ver
klaring in het jubileumboekje.
Waarbij we mogen aannemen dat
de naam ook iets had waardoor de
'ongeorganiseerden' zich voelden
aangesproken. Hetgeen mag blij
ken dat zij er met onder uit kwamen
af en toe Buitenlust als onderkomen
maar kwamen steeds weer terug.
„De klont bestond uit een hechte
vriendengroep. We gingen met el
kaar om, gingen uit in Amersfoort
of waar dan ook, organiseerden af
en toe een discootje of draaiden
een filmpje," omschrijft Jos de eer
ste tijd. „Wanneer we iets organi
seerden mocht iedereen komen
natuurlijk. De jongerendnedaagse
v/as bijvoorbeeld altijd leuk. Het
was een aktiviteit die al eerder
georganiseerd was in Achterveld
en waar we toen we in de Moespot
zaten, bij betrokken raakten. De
eerste dag werden allerlei spel
letjes georganiseerd, de tweede
dag een dropping en een derde
dag was de dag van de gastgezin
nen." Gastgezinnen? Meerdere le
den van de beheerscommissie
herinneren zich daar mets van. „O
dat was geinig. We gingen dan met
vier man naar een adres waar men
had toegezegd ons te woord te wil-
eigen initiatief na er de zelf verko
zen ingrediënten aan toe te hebben
gevoegd. De Moespot in Achter
veld voldoet aan deze laatste defi
nitie. Zelfwerkzaamheid wordt op
hoge pnjs gesteld, vnjheid-blijheid
zonder een ander zijn vrijheid te
ontnemen. In de Moespot vindt ie
dereen wat hij erin stopt. Voor de
vaste gebruikers is het eer. eigen
clubhuis geworden. „We zijn niet
commercieel ingesteld. We den
ken niet in de eerste plaats aan wat
het oplevert, hoe we de grootste
winst kunnen behalen. We werken
uitluitend met vrijwilligers." Daarbij
staat vrijwillig aangemeld niet voor
vrijblijvend bezig zijn. „Wanneer je
het doet, moet je het goed doen. Is
het niet voor een ander dan wel
voor je zelf," vindt Theo Ossendrij
ver, verantwoordelijke man voor
de disco's.
In dit sfeertje voelen niet alleen
de discogangers, de leden van de
motorclub en de KPJ ers zich thuis.
c gewekt mag worden dat het
geregelde zootje van toen zich
|i een keurslijf van regels en ver-
rdemngen heeft aangemeten. Er-
fcns blijven het vrije jongens die
llf wel uitmaken hoe het zal ge-
leuren en dit ook van anderen ver
lachten. Meer een geregeld
Dotje, in de meest positieve bena-
lenng die daar bij kan horen.
jet begon allemaal in het bakhuis,
t bakhuis was een huisje naast
a boerdenj, waarin één van de
Dgens woonde. Daar kwamen de
inden bijeen. Een stuk of twin-
g. Kletsen, flink veel en vooral
d muziek draaien, een pilsje op
ft tijd en aan de brommers sleute-
l Vrije jongens en een paar vrije
werd ondersteund door een en-
quete die weer werd gevolgd door
een demonstratie. Het hielp. In het
gemeentehuis van Leusden zag
men wel wat m het plan, sterker
men zag zelfs meer dan waar de
jongeren zelf aan wilden denken.
De oude Smt Josephschool moest
sociaal-cultureel centrum worden,
waar de hele gemeenschap ge
bruik van kon maken, dus ook 'de
ongeorganiseerden'. Dat was met
helemaal de bedoeling geweest
maar werd na lang praten toch
geaccepteerd.
DEMOESPOT
Historisch besef lijkt geen Achter-
velder vreemd te zijn. „Velen van
ons hebben hier als land nog op
school gezeten," merkt Louis
een organisatievorm te kiezen
maar daaraan een passende naam
gaven.
DE KLONT
Stichting de Klont ontstond. Een
klont in de moespot waar burge
meester Rademaker bij de opening
m mocht graaien om de sleutel te
vinden. „Hij deed het. Natuurlijk
hadden we de pot goed en lekker
gevuld. Na afloop vroeg hij wel
gelijk om een doekje. Hij likte zijn
vingers niet af." Voor de opening
plaats kon vinden diende het inte
rieur stevig verbouwd en opge
knapt te worden. Dat deden de
jongeren zelf wel. Tien jaar later
hebben ze nog plezier van zowel
het resultaat als de herinneringen.
Ieder vnj uurtje was de groep in het
-
irgemeester Rademaker opende 10 jaar geleden De Moespot. Hij moest toen met zijn handen een klont uit de
espot halen.
[meiden die met argus-ogen wer-
len bekeken wanneer ze door het
forp reden. Toen het bakhuis ver-
»uwd moest worden en daardoor
Net langer geschikt was als onder
komen, kwam de groep bij Hans en
Mieke Dunnewijk terecht. „Wij wa
lden allemaal rond de twintig. Hans
pn Mieke waren een jaar of tien
'der. Ze hebben ons hartstikke
i ontvangen. Gezellige mensen
[°in dat, sociaal bewogen maar zon
der belerend te zijn," weet Jos.
Roestenburg (36), penningmeester
van de beheerscommissie en be
zitter van de noodzakelijke en door
de barhouders van de Moespot
zeer gewaardeerde horecapapie-
reru Een groot deel van het jubi
leumboekje wordt daarom in be
slag genomen door de geschied
schrijving van de oude Sint Joseph
school. Terecht, want door de ge
schiedenis goed in de gaten te hou
den is de Moespot waarschijnlijk
overeind gebleven. In de Sint Jo-
gebouw te vinden. Tien jaar later
mag officieel worden bekend dat
ook menig uurtje ongeregelemen-
teerd vrij werd genomen van
school of werk om nog even iets te
kunnen doen. 'De Klont' kreeg
steun. De stichting Jongerencontact
Achterveld was een soort overkoe
pelend orgaan. „In het begin von
den we het echte regelaars waar
we heel eerlijk gezegd weieens
kippevel van kregen. Maar we
hebben veel aan ze gehad, eerlijk
Bij Hans en Mieke Dunnewijk
1 «eeg de groep de gelegenheid
l°ni plannen te maken voor een ei-
|9en clubhuis. „We probeerden het
Ij Ons Gebouw, maar dat was te
lauur We zaten in een te klem kel-
Idertje waann geen behoorlijke dis-
po te organiseren was. De Smt Jo-
l^ph school stond leeg. Wij wilden
sephschool voerden de geallieer
den op 28 en 30 april 1945 immers
besprekingen met de Duitsers over
voedseltransporten en capitulatie.
Onder de aanwezigen waren prins
Bernhard en vele hoge militairen.
Hetgeen op dat moment niet alleen
de redding betekende voor dne
miljoen hongerende Nederlanders,
waar," zegt Jos tien jaar wijzer.
De eerste gebruikers van de
Moespot waren Pico van Pieter en
Coen Bokkers, ook een soort soos
en 'een jongerengebeuren voor 12
tot 16 jarigen.' De verhouding tot de
KPJ was met altijd even warm. Het
bleven twee groepen met ver
schillende smaken. De KPJ verkoos
len staan. We kregen een thema
mee waar we over moesten praten.
Abortus, drugs, dat soort onder
werpen. We namen natuurlijk een
bloemetje mee en kregen daar
koffie. Soms waren dat hele gezelli
ge avonden. Soms trof je een heel
belerend iemand. Dan was zo'n
avond snel afgelopen."
INZINKING
De Moespot werd ook door andere
groepen gebruikt, soms meiden-
teel, soms voor langere tijd. De
stichting de Moespot regelde dit
samen met de Soccle. De Soccle is
de organisatie die de sociaal cultu
rele gebouwen in Leusden voor de
gemeente beheerd. „We kregen
steeds weer van Leusden en de
Soccle te horen dat we de boel
rendabel moesten maken. Al moet
hier meteen bij gezegd worden dat
wij al die jaren ook veel steun en
begnp van de stichting Soccle heb
ben mogen ontvangen. Dankzij hun
geloof m ons, mochten wij in die
moeilijke jaren toch doorgaan,"
zegt de voorzitter Harry van Val
kengoed. Want helemaal soepei
tjes verliep het met, zodra het eer
ste enthousiasme ingesleten raak
te. Huurders haakten af omdat af
spraken niet gemaakt of niet nage
komen werden. Een aantal aktivi-
teiten verzandde, zoals de jonge-
rendriedaagse. Tien jaar later tij
dens dit interview vragen de
inmiddels 'oudere jongeren' zich af
of het idee voor herhaling vatbaar
zou zijn. De initiatiefnemers kregen
langzaam maar zeker andere inte
resses en bezigheden. Ze trouw
den, gingen werken of studeren en
trokken vaak weg. Bij de aanwas
van zestien en zeventienjarigen
vonden ze geen aansluiting en de
blijvende onzekerheid over het
voortbestaan van de Moespot
werkte demotiverend. Een paar
jaar draaide de Moespot op een
laap pitje.
De vrijwilligers die vol hielden,
hadden vaak allerlei dubbelfunc
ties, waardoor de organisatie
structuur er niet duidelijker op
werd. De stichting Klont ging daar
om op in de Stichting Moespot, let
terlijk opgelost maar nog herken
baar aanwezig.
DE GEEST
Hoe het gekomen is, is moeilijk na
te vertellen. Feit is dat ongeveer vijf
jaar geleden de geest opleefde. De
stichting Moespot kreeg nieuwe
vrijwilligers en daarmee meuwe
ideeen. Functies werden herver
deeld en nieuwe aktiviteiten geor
ganiseerd. Aktiviteit trekt aktivi-
teiten aan. De Moespot kreeg een
nieuwe kans mede doordat de KPJ
en DWS defintief onderdak vonden
in de Moespot. De stichting kreeg
eindelijk het eigen barbeheer waar
ze al vanaf het begin om had ge
vraagd. Dit betekende dat de op
brengst van de bar rechtstreeks
ten goede kon komen aan de te
organiseren aktiviteiten. De ver
schillende vaste gebruikers von
den elkaar m een beheerscommis
sie. Het jongste lid is Jan van den
Hengel (21) namens de Motorclub
MultiForce: een nieuwe lichting
'vrije jongens.' Sindsdien borrelt
het weer m de Moespot. Maar een
Moespot blijft het.
DESFEER
Bij een Moespot denkt men over
het algemeen niet aan een culinair
hoogstandje bedoelt voor een eli
taire bovenlaag die weet van re
gels en volgorde van belang. Een
moespot maakt men van wat lek
ker, voor handen en nodig is. Uit
een moespot schept iedereen op
Het zangkoor van de kerk oefent in
de winter in de Moespot. De be
heerders zorgen dat het warm is.
„Precies goed, 16 tot 18 graden,
want van zingen krijg je het warm.
Wanneer je daarna buiten in de
kou komt, mag het met te hard val
len. Slecht voor de stemmen." De
EHBO oefent er, Sinterklaas en zijn
Pieten vinden hier hun feestcos-
tuums, 'de pruts-club- hoe heet dat
de handwerkclub voor dames'
komt hier tesamen terwijl ook een
cursus 'vogeltjes kijken', engels en
"Vrije kwasten-tekenlessen' moge
lijk waren. „Iedereen moet de deur
open vinden." is het credo. „Wij
zorgen dat de ruimte beschikbaar
is. Zij zetten zelf koffie, regelen zelf
de afgesproken vergoeding en rui
men hun eigen rommel op." Zowel
de draadjes van de handwerkclub
als de olie van de motorclub die
Het bestuur vanb de 10-jange Stichting De Moespot: Jos Hoefkens, Jos Janssen, Louis Roestenburg, Jan van den
Hengel, Harry van Valkengoed en Theo Ossendrijver; 'Moet kunnen' is waarschijnlijk het leidende motto bij de
Moespot in Achterveld.
open. Wie binnen wil lopen, loopt
naar binnen. Indien mogelijk. Jos:
„We zitten dan tot de nok toe voL
Zeker driehonderd mensen zitten
er dan."
„Ja zitten, misschien," vult de Theo
aan, „de rest moet staan. Minstens
vijfhonderd man bijelkaar." Het
scheelt veel loopwerk, half Achter
veld kun je gelijk een gelukkig
Nieuwjaar wensen. Het is een stuk
gezelliger dan thuis alleen met de
familie en de jeugd is van de straat
af. „Niks georganiseerd, gewoon
de deur open gedaan."
CONCURRENTIE
Natuurlijk is door de horeca in
het eigen honk en de daaraan ge
koppelde mogelijkheden. Inmid
dels lijkt de grootste argwaan ge
smolten. Wanneer tegenwoordig
een café krap komt te zitten in de
vaten bier weten ze de Moespot te
vinden. Die jongens helpen wel.
Ook intern kunnen de groepen be
grip opbrengen voor eikaars
standpunt. De condoomautomaat
die een aantal jaren geleden nog
volstrekt onbespeekbaar was zou
nu mogelijk moeten zijn.
De Moespot is zowel aan de bin
nen- als de buitenkant opgeknapt
Het resultaat van zelfwerkzaam
heid, natuurlijk. De beheerscom
missie zou de direkte omgeving
van de oude school ook graag wil
len aanpakken. Gedacht is aan een
DROOMWENS
Tien jaar de Moespot Jos Janssen
geeft toe: „We hebben een stuk
volwassenheid bereikt. Het ïdeeë-
le jeugdidee is een soort bedrijf
geworden waann die oude ideeen
een plekje hebben gevonden."
Theo Ossendnjver komt en blijft
komen voor de sfeer. Harry van
Valkengoed komt voor de voldoe
ning. Je doet wat en je bent lekker
bezig en een ander profiteert er
van." Jos Hoefkens kwam namens
DWS maar komt voor meer.Je rolt
hier van het een in het ander. Je
wordt enthousiast gemaakt en wil
zelf ook wat doen." Louis Roesten-
rustig een motor uit elkaar haalt m
een van de zalen. „Waar kan zo
iets" is de retorische vraag van Jan
van den HengeL
Mensen die garanties willen
door regels en functies zijn soms
moeilijk te overtuigen dat deze ma
nier van werken succes kan heb
ben. De Moespot is langzaam maar
zeker opgenomen in de Achter-
veldse gemeenschap. Een bewijs
daarvoor vormt de 'spontaan' ont
stane Nieuwjaarsreceptie. De laat
ste vijf jaar staan iedere oudejaars
nacht de deuren van de Moespot
Achterveld, om nog maar te zwij
gen door 'de concurrent' Ons Ge
bouw wel eens met scheve ogen
gekeken naar de Moespot. Die jon
gens haalden daar de omzet weg
om maar met te spreken van de
vaste gebruikers. De beheerscom
missie van de Moespot spreekt dit
met klem tegen. Wanneer er een
disco is in de Moespot komen er
snel honderdvijftig jongeren maar
als er iets te doen is in de Klaveer
komt er weer niemand in de Moes
pot. Wie kwam hoefde niet overge
haald te worden maar koos voor
basketbalveldje. Volgens de ge
meente was dat te duur. Toch jam
mer. Aan nieuwe aktiviteiten wor
den voortdurend gedacht. De 'ou
de knutselleider' is getrouwd en
vertrokken. Ruim veertig kinderen
kwamen iedere woensdagmiddag
plakken en kleien. Wie iemand
weet die als vrijwilliger wil komen
mag het zeggen. De kaartclub zou
nieuw leven moeten worden inge
blazen en op zaterdag zou wat
meer georganiseerd kunnen wor
den. „Er is genoeg te doen als je de
verantwoording maar wilt nemen."
burg vindt hier zijn sentiment: „Ik
heb hier op school gezeten. Dit is
mijn oude school, in mijn dorp
waard om wat van te maken. Jan
van den Hengel komt „gewoon
voor de gezelligheid en omdat hier
veel kan." Voor een tour-tocht in
alle vroegte eerst een bak koffie en
een
motor in de zaal rijden bijvoor
beeld. Moet kunnen als je het zelf
v/eer opruimt."
„Moet kunnen," is met aan zeker
heid grenzende waarschijnlijkheid
het leidende motto bij de Moespot.
ACHTERVELD - Volgend jaar
12 mei is het vijftig jaar geleden
dat meerdere Nederlandse Huza
ren in Achterveld zijn gesneu
veld in de strijd tegen de Duitse
aanvallers. In herinnering aan
dit gebeuren zal er onder meer
een gedenksteen worden onthuld
en zover mogelijk ter plaatse op
de sneuvelplekken een korte
aanwijzing.
Niet alle plekken zijn precies be
kend. Wel zijn de sneuvelplekken
bekend van de 2e klas Huzaar J.
Aantjes op het land van Jan Bosman
m De Kieftkamp, van de korporaal
C. de Vries in de boomgaard van
Rik van de Bedem in De Kieftkamp,
van de reserve Ritmeester A. de
Vnes op de hoek Jannendorp en
boerderij De Heibloem van Maas
Smit. De huzaar P. Nijdam sneuvel
de bij het toenmalige Wit Gele
Kruis gebouw. Bij benadering zijn
de plekken aan te wijzen maar voor
meer nauwgezetheid dienen nog te
worden aangewezen de plekken
waar de volgende Huzaren zijn ge
sneuveld: H. Simon-Thomas, P.
Rink, wachtmeester H. Reijerse, J.
H. van Melick, J. F. Van Heumen, J.
W. te Sligte en A. Velema. Ook al
weet u slechts één plek dan wordt
deze gaarne ontvangen door de
„Groep Achterveld 1939-1945", tel.
03425-1481, Hessenweg 317 te
Achterveld.
i 1
Acht leden van de vnjwühge brandweer kregen dinsdagavond van burgemeester pams een onderscheiding
omdat zij respectievelijk 12,5, 20 en 30 jaar deel uitmaken van het brandweerkorps. De plechtigheid vond plaats
op de jaarlijkse ledenvergadering. Van de acht die eenh onderscheiding kregen is bevelvoerder H.H. Smal het
langst bij de brandweer. Verder werden onderscheiden: bevelvoerder L.C. van Dijen (12,5 jaar), de chauffeurs
W.J. van de Bedem en P.M. de Voogd (idem) en de spuitgasten R.M. Smal en J.C. van Velzen (eveneens 12,5jaar).
Vier leden zijn 20 jaar bij de Leusdense brandbestnjders. Het gaat om de brandmeester E.A. Becker, de
bevelvoerder A.F. van de Tweel, de chauffeur J.C. Roest en de spuitgast H G. Smal.
