ien feest van zien
;n weerzien
/ijftienjaar hobbieskoop
roor de liefde en de lol
n
leusder hrant
ijftiende hobbieskoop in Leusden-Zuid
plaatselijk nieuws
WOENSDAG 8 NOVEMBER 1989
RESTJES
IJSDEN-ZUID Eén keer per jaar laat Leusden-Zuid zien
artoe het in staat is. Basisschool 't Palet puilde afgelopen
erdag uit. Tot in de verre omtrek was geen parkeerplaats]e
linden. Wie binnenkwam kreeg het warm, heel warm. De
langstelling was weer enorm. Uit heel Leusden kwamen
insen kijken naar wat inwoners van Leusden-Zuid en enkele
isten' uit Leusden en omstreken in him vrije tijd geprodu-
rd hebben. Op de Hobbieskoop zijn de resultaten van crea-
fe hobbies te zien en te koop. Resultaten waar in de meeste
rallen de amateur-status van de maker niet van is af te lezen.
>t het oog op Sinterklaas werd heel wat gekocht maar toch
5 omzet niet het belangrijkste. Zien en weerzien bepaalden
sfeer. Tijdens de hobbieskoop voelt Leusden-Zuid zich een
door
Marianne de Valck
wie het aantal en de verschei-
Jheid aan stands op de hobbies-
p gezien heeft kan nog moeilijk
'en dat er nog iemand in Leus-
J-Zuid te vmden is zonder hob-
■Van lavendelzakjes, via schil-
jwerk, beren, leerbewerking,
üleren, Hindeloperschilderen,
langs zestig zelfgemaakte
s en taarten naar houten speel-
geslepen stenen, quilten,
I batik beplakte dozen naar sie-
In, zijdeschilden, aquarellen en
reverspelden. Om maar een paar
van de zestig stands te noemen. Het
is de organisatoren van de stichting
Hobbieskoop weer gelukt. Voor de
vijftiende keer hebben zij bewo
ners uit Leusden-Zuid enthousiast
weten te krijgen voor dit jaarlijkse
gebeuren. Wanneer je een hobbie
beoefent in Leusden-Zuid lijkt dit
moeilijk geheim te kunnen blijven.
Laat staan dat niet meedoen met de
hobbieskoop mogelijk zou zijn.
Veel inwoners van Leusden-Zuid
lijken elkaar op de hobbieskoop te
ontmoeten en te kennen. De kwali
teit van de getoonde produkten is
in de meeste gevallen hoog.
Er wordt gekocht. Vaak kosten
prachtige dingen een habbekrats.
Een prachtig aangeklede, zelfge
maakte beer bijvoorbeeld voor
nog geen dertig gulden. „Ach het is
geen echte handel, het is meer voor
de aardigheid." zei iemand. Waar
bij de gedachte opduikt dat alle
inwoners van Leusden-Zuid na vijf
tien jaar Hobbieskoop tientallen
produkten van mede-bewoners m
huis moeten hebben. Wanneer
men daarbij nog bedenkt dat de
meeste amateurs met enthousias
me aan iedereen wil leren waar ze
mee bezig zijn, dan moet Leusden-
Zuid wel bijna uitsluitend bewoond
worden door hobbyisten. De ene
helft schijnt bij de andere helft op
cursus te gaan.
GRENS
Soms lijkt de grens tussen ama
teur en professioneel nauwelijks te
trekken. Waar houdt een hobbie
op en begint het zakenleven? Bij de
oma die speciaal voor de hobbies
koop weken bezig is geweest om
21 beren in elkaar te zetten? Bij de
meneer die zijn interesse in stenen
zo heeft uitgediept dat hij er 'alles'
van af lijkt te weten? Bij de me
vrouw die trots vertelde niet alleen
bij de hobbieskoop 'te exposeren'
maar volgende week ook in een
galerie? Of bij de Twentenaren die
in sappig dialect de houten spel
letjes uitlegden en dit de hele dag
in overminderde vaart volhielden?
De 'commercie' was nergens
aanwezig. Iedereen presenteerde
zelfgemaakte produkten en zat 'na
mens zich zelf. De standhouders
vertelden graag 'hoe het zo geko
men was'. Belangstelling genoeg.
Joke Varkevisser legde uit dat zij
knipte in belicht fotopapier met
een speciaal Zwitsers schaartje,
een zogenaamde Hofer-schliff.
Daarmee maakt ze hele fijne drie
dimensionale knipwerken. Vol
gens haar lukt het met bank-post-
papier ook uitstekend. Hoe het be
gonnen was. „Nou gewoon, lekker
op de bank zittend een beetje prut
sen met papier en een schaartje en
daar gewoon lang mee doorgaan."
Ze luisterde de hele dag naar de
houten puzzelverkopers en wist om
één uur 's middags precies hoe het
daar werkte. Achter de houten puz
zelverkopers uit Oldenzaal het half
uitgeveegde schoolbord met de
duistere tekst '2/3 x 1/7 finan
ciën'.
In de hal toonde Els Dijk wat zij
kon maken van restjes leer. Een
rek vol kleding vormde het resul
taat. De kleding werd geshowd
door onder andere dne meiden die
namen droegen die bij dit doel uit
stekend pasten: Halinka.'Margare-
ta en Juilliet. Bij de eerste ronde
was nog enige verlegenheid te
merken. Het was niet niks om voor
je buren te paraderen. In de coullis-
sen werd daarna de resterende gé
ne afgeschud. Vanaf dat moment
draaiden de heupen, keken de
ogen in het luchtledige en sleepte
de dure leren jas professioneel
over de grond. Op éen 'mannequin'
na, die haar bekenden de afwer
king tot in details het zien onder
verwijzing naar de maakster. Com
mentaar uit het pubhek op het ge
toonde: ,Je kunt kiezen. Of gaan
werken om het te kunnen kopen.
Of op cursus gaan om het zelf te
leren maken."
Omdat het de vijftiende keer
was, waren er extra gasten. Het
orkest was groter dan voorgaande
jaren. De hobbieskoop werd ge
opend door een man met een or
geltje en voor de kinderen was er
een clown. In verhouding tot voor
gaande jaren leken er minder
stands voor en door kmderen be
mand. Voorwaarde is ook voor hen
dat zij de getoonde produkten zelf
hebben gemaakt. De origami-rage
heeft inmiddels al zolang gewoed
dat heel wat kinderen m de afgelo
pen jaren deskundig hebben leren
vouwen. Annet ten Haage had het
van haar moeder geleerd. Haar
moeder geeft origami cursussen
aan kinderen via Latent Talent. An
net werd geholpen door twee da
mes. Ze leek ze niet nodig te heb
ben, maar het was wel gezellig na
tuurlijk. Bekenden zien maar ook
eikaars kundigheden bespreken.
„Meid ik wist niet dat je dat deed,"
was ongetwijfeld de meest gehoor
de uitroep. Waarna memgeen on
der het genot van koffie met zelfge
bakken koek en muziek even ging
bijkletsen. Een enkeling waagde
een paar danspassen. Minstens
twee vaders met kinderen op de
arm. Ze deden het voor hun kroost,
dachten ze. Meer mensen leken zm
te hebben maar de ruimte v/as
daarvoor te klem. Een paar peuters
zaten met open mond vlak voor de
musici te luisteren. Ze zagen niets
dan al die lange benen die om hen
heen stonden. Ze waren één en al
oor, met de mondjes open en bijna
verstijfd.
TAARTEN
Bij de taarten zaten veel exoti
sche soorten. Dit jaar bleek Engels
gebak in, naast pompoentaart, boe-
renkaaskoek en noten. De hartige
taarten, die vorig jaar zoveel fufore
maakten waren dit jaar niet te zien.
Bij de stand met de beren bleef het
druk.
De hobbieskoop begon om elf
uur, om half één waren alle beren,
op êén na verkocht. Een tante aar
zelde of ze de laatste meisjesbeer
dan toch maar voor haar neef zou
kopen. Een mannelijke bezoeker
grinnikte begrijpend naar zijn met
gezel: „Een nichtje zou er met mee
zitten." Achter de stand zat 'oma' als
een koningin. Zij bezag de drukte,
lachtte en zette door. Voor de vijf
tiende keer met plezier alle narig
heid vergetend. De mevrouw aan
de breimachine liet merken dat
een hobbie verplichtingen kan
scheppen: „Voor Sinterklaas moet
ik zes truien breien, ik heb er nu
vier af, maar voor die laatste twee
heb ik nog nauwelijks tijd."
Strategisch opgesteld zaten de
donateur-vangers. De twee heren
hadden een uitstekende bui en
wisten mensen met veel humor
over te halen tot een jaarlijkse bij
drage van een tientje. De hobbies
koop werkt zonder subsidie en
dankzij de kleine donateursbijdra-
ge kan dit zo blijven. De heren pas-
ten hiervoor iedere truc toe die ze
in alle openheid konden beden
ken. Af en toe wisten ze de juiste
snaar gevoelig -te raken. Een me
vrouw moest geld lenen om iets te
kunnen kopen. „Ik ben namelijk
net donateur geworden. Dat werd
tijd, daar hadden ze gelijk in. Ik
woon hier al twintig jaar dan is het
toch een schande als je alleen maar
geprofiteerd en nog nooit bijgedra
gen hebt." Aan het einde van de
dag was de stichting 65 donateurs
rijker.
KICK
Er leek geen emde te komen aan
de stands. Iemand verzuchtte „Ik
loop al anderhalf uur rond en ik ben
er nog niet," om daarna uit te gaan
rusten bij de stand met keramische
sieraden, waarbij uitgebreid ge
past en gekeken werd.
Veel publiek leek alleen te kij
ken en weinig tot mets te kopen.
Toch zeiden alle standhouders hal
verwege de dag al, zeeer tevreden
te zijn. „Het gaat niet echt om de
verkoop al heb ik goed verkocht,
het gaat vooral om wat je erbij en
erover vertellen kunt. Je krijgt er
een kick van als mensen het leuk
vinden. Je hebt alles zelf gemaakt,
je bent er een beetje trots op en er
aan gehecht. Bovendien zie je hier
zoveel oude bekenden dat het al
leen daarom al leuk is hier te ko
men," aldus mevrouw van Rij. Zij is
een aantal jaren geleden vanuit
Leusden-Zuid naar Wageningen
vertrokken. In Leusden was ze eru-
ge tijd voorzitter van de Platte
landsvrouwen. In die hoedanigheid
volgde ze een cursus Hindelopen-
schilderen. Sindsdien is ze blijven
schilderen. „In mijn huis is geen
ongeverfd klerenhangertje te vm
den Niet dat het vol staat met Hin-
derlopenspul. Een paar mooie din
gen Bc ben er wel altijd mee bezig.
Ik geef ook cursussen en eens in
het jaar verkoop ik de hele voor
raad aan een Amerikaan. Die is er
gek op."
Uit Leusden-Zuid komt ook me
vrouw De Lange. Zij weet alles van
Veluwse mutsen maar stond op de
Hobbieskoop met 'Lierse kant', een
soort fijn haakwerk op tulle. Een
techniek die gebruikt wordt voor
het opsieren van folkloristische
mutsen maar eveneens te gebrui
ken lijkt voor moderne bloeses.
CREATIE VELINGEN
De echte creatievelingen zien in
alles wat. Zij kunnen geen stevige
kartonnen doos met rust laten. Be
plakt met batik stof bleek de doos
ineens een waardevol voorwerp.
Bij iedere stand was veel te zien.
Langs slenteren was niet alleen
door de drukte onmogelijk. Lang
zaam trok men van de sieraden van
Brunhilde naar de quilt techniek
die door Esscher ontworpen leek
maar bleek te bestaan uit Spaken-
burgerstofjes.
Om vier uur 's middags sloot Riet
de Gooijer 'haar* hobbieskoop af.
„Altijd een moeilijk moment," be
kende ze later „Gelukkig dat we
niet afsloten met kmdermuziek.
Wanneer kinderen gaan fluiten
raak ik daar zo ontroerd door dat ik
geen woord meer uit mijn keel kan
krijgen om de mensen te bedan
ken. De mensen zijn zo fantastisch
bezig geweest. Zo echt Leusden-
Zuid."
door
Marianne de Valck
kelenberg prachtige etsen. Dan
was er nog die meneer die liet zien
hoe je zelf wijn kon maken. Hij ver
kocht wijnstekjes."
PADDESTOELEN
Daarmee komen we op de hob
bies, die ondanks een gebrek aan
handvaardigheid toch een plaatsje
vonden op de Hobbieskoop. „Die
meneer die alles vertelde over
paddestoelen kweken, het zilver
schatten, het determineren van ste
nen. We moeten die mevrouw uit
Hoevelaken eeris terugvragen. Je
weet wel, die die portretten teken
de." Een stroom van herinneringen
breekt los. Riet de Gooijer wordt
onder het enthousiasme van de an
deren even stil. Zij denkt niet zo
zeer aan aktiviteiten. Ze denkt aan
deelnemers. Goede ideeën wor
den onmiddellijk plannen voor het
volgend jaar. „Volgend jaar moe
ten er nieuwe borden komen.
Weer met het kleedje van oma
erop. Toen we het kleedje van oma
kozen als symbool hebben we ge
roepen "iedereen moet oma's
kleedje leren kennen". Voor de
nieuwe borden zal ze een nieuw
kleedje moeten haken. Wel pre
cies hetzelfde."
Aan het slot van het gesprek
over vijftien jaar Hobbieskoop
geeft iedere deelnemer aan het ge
sprek aan hoe hij of zij de Hobbies
koop zou willen omschrijven. Ro-
lem Nieuwenhuis: „Als een ont
moetingsplaats van Leusden-Zuid
met vele tentakels naar buiten."
Hennie Dillema: „Als een dorpsge-
beuren dat ons bij elkaar houdt."
Elselien Boks: „Als iets huiselijks.
Heel dierbaar huiselijk. En inspire
rend," voegt zij daar later aan toe.
„Ik begon me pas thuis te voelen
toen ik de Hobbieskoop leerde
kennen," bekent één van de da
mes. Het raakt Riet de Gooijer. „Dat
je dat zegt, daarop heb ik vanaf het
begin gehoopt Dc wilde de Hob
bieskoop als streven naar saamho
righeid. Om te laten merken dat we
elkaar in verdriet kunnen steunen
en eikaars blijheid kunnen delen.
Weet je, één van de bezoekers om
helsde mij afgelopen zaterdag en
zei meid was het in de hele wereld
maar één dag zoals het hier is van
daag. Dat gevoel heb ik ook
steeds."
I belangstelling voor de lustrum-editie van de Hobbieskoop.
tis. Later op last van de gemeente,
moest huur worden betaald. Een
klein bedrag, maar toch. Tot dan
toe waren alle kosten uit de bijdra
gen van de deelnemers betaald.
Iedere deelnemer geeft tien pro
cent van zijn opbrengst. Kenmer
kend voor de sfeer is er niemand is,
die er ook maar aan denkt die op
brengst te controleren. Zodra er
huur moest worden betaald wer
den er donateurs gezocht en de
organisatie kreeg een stichtings
bestuur ter voorkoming van indivi
duele aansprakelijkheid. Dat bete
kent overigens niet dat er veel
kosten aan de organisatie zijn ver
bonden. Jaarlijks kost de organisa
tie tussen de zes- en achthonderd
gulden. Dit jaar iets meer door de
feestelijke extra's ter gelegenheid
van het vijftien jang bestaan. „We
hadden dit jaar 80 medewerkers
extra. Dat is tachtig maal een plak
cake extra en minstens veertig ex
tra rozen als dank." rekent Riet de
Gooijer voor. Waaruit blijkt dat zij
de hand op de knip houdt. De orga
nisatie kan zo goedkoop zijn door
dat bijna alle diensten voor niets of
weinig worden verricht. „Soms
sloeg de damp uit de bandjes van
de aanhangwagentjes. Zo vaak
reed men af en aan om de soms
zware spullen te halen," weet Jan
de Gooijer.
HULPCIRCUIT
Rond de organisatoren en stand
houders groeide een hulpcircuit.
Iedere medewerker kent wel ie
mand die hier of daar kan helpen.
„Het één haakt steeds weer m het
ander." Riet trekt hem of haar on
verbiddelijk over de streep. Door
haar sociale bewogenheid ge
mengd met een soort schoolse
strengheid kun je onmogelijk on
der haar verzoeken uit. Ze weet
ieder zwakte-argument bij voor
baat uit handen te slaan en loopt
zelf het hardste.
„Het kostte wel eens hoofdbre
kens maar we konden het vrijwel
zonder subsidie gelukkig steeds
financieel redden. Dat kon alleen
dankzij de vrijwillige inzet van hon
derden mensen. Alleen al aan de
Hobbieskoop van dit jaar werkte
160 mensen mee en dat heb ik de
mensen die op de achtergrond er
gens voor zorgden niet eens mee
gerekend."
Het vinden van nieuwe deelne
mers is een kunst op zich. Riet de
Gooijer heeft daar in de afgelopen
vijftien jaar een extra zintuig voor
ontwikkeld. Men heeft haar leren
vinden. Niet dat de mensen zich in
grote getalen zelf aanmelden. Op
roepen in de krant werken nauwe
lijks. De mond op mond reclame
doet het hem. Dat wil zeggen: Ie
mand vertelt aan Riet over de hob
bie van de ander en Riet strikt de
ander. Aan deelname aan de Hob
bieskoop is een aantal voorwaar
den verbonden. Inwoners van
'Zuid' gaan voor. Alle produkten
moeten met de hand gemaakt zijn.
Het mag geen commerciële handel
zijn. Zodra iemand een winkeltje
opent, mag hij niet meer meedoen.
[USDEN-ZUID - Dit jaar werd voor de vijftiende keer de
ftieskoop in Leasden-Zuid georganiseerd. Een unieke, jaar-
te terugkerende traditie voortgekomen uit een goed idee,
dragen door minstens de halve bevolking van Leusden-Zuid.
tl de Gooijer wil niet graag de initiatiefneemster genoemd
rden. Zelfs niet de organisator. „Welnee, dat is te veel eer,"
tze: „Dat gezeur wil ik niet. Er helpen zoveel mensen mee."
enige discussie komen we overeen dat alle wegen toevallig
Riet uitkwamen en dat zij toevallig op het kruispunt stond,
eid om de goede richting aan te geven.
Riet trok haar eigen plan en wist
iedereen voor haar karretje te
spannen. Ze had goede contacten
met basisschool 't Palet. „Ik ben
daar jarenlang ingevallen." Hoofd
onderwijzer Van Aken gaf zijn in
valkracht toestemming de hal te
gebruiken om een één dag duren
de expositie van handvaardig-
heidsprodukten samen te stellen.
De eerste hobbieskoop was een
te Hobbieskoop is uit toeval ge-
sn, geholpen door een gevoeld
us. Het 'toeval' wilde dat Riet de
«jer's moeder, mevrouw M.A.
Hert (inmiddels 86), door Riet
SJemoedigd werd een cursus
penmaken te volgen. Met de
olgen van die cursus heeft
sden-Zuid nu nog jaarlijks te
ten. „Binnen de kortste keren
Lkte moeder mooiere poppen
haar cursusleidster en ze kon
leen genoeg van krijgen." Haar
rdigheden drongen zelfs door
in de Eemgaarde, een bejaar-
centrum m Amersfoort. De di-
'eur van Eemgaarde nodigde
Rouw Van Hert uit om aan de
foners te komen laten zien
Woe ouderen in staat zijn. Me-
uw Van Hert had geen zm om
te gaan. Haar dochter was en
creatief, dus die ging mee en
n acht creatievelingen op
Ptouw. Riet zegt over zich zelf:
ben een mens met vele hob-
5 Ik hou van veel dingen, als het
11 niet te lang duurt en goed
dtaat heeft." Haar belangstel-
gaat vooral uit naar handwer-
L De creatievelingen die ze 'op
Ptouw nam' hielden zich onder
andere bezig met pottenbakken,
houtsnijden, weven en etsen. Ze
inspireerden. Een jaar later had de
Eemgaarde haar eigen creatieve
clubs en konden ze zelf een ten
toonstelling van zelfgemaakte pro
dukten samenstellen
APPENDIX
Het creatieve tiental was niet
meer nodig, maar had de smaak te
pakken. Daar kwam nog iets be
langrijks bij. Leusden-Zuid was en
is geen dorp. Jan de Gooijer zegt
„Leusden-Zuid is een appendix."
Riet stoorde zich verschrikkelijk
aan het langs elkaar heen leven in
de kleine gemeenschap. Niemand
leek elkaar te kennen, laat staan
zich met elkaar te bemoeien. Wie
geen kinderen had om naar school
te brengen, had geen ontmoetings
plaatsen. Riet wilde daaraan iets
doen. Ze wilde Leusden-Zuid ge
meenschapsgevoel geven. Haar
eerste streven, samen met de ne
gen anderen, was het creeren van
een clubhuis of wijkgebouw in
Leusden-Zuid. „Daar ben ik ander
half jaar heel druk mee geweest.
Toen ben ik afgehaakt. Ik kon er
niet meer van slapen, zo deprime
rend vond ik al dat eindeloze ge
praat. Ik hou niet van vergaderen.
Ik*wil wat doen." Het clubhuis ging
niet door.
feit. Aan de toen haastig en spelen
derwijs opgestelden voorwaarden
is sindsdien nauwelijks iets veran
derd.
CIJFERS
De eerste Hobbieskoop bood
plaats aan twaalf deelnemers. Er
kwamen een honderdtal bezoe
kers die enthousiast reageerden. In
enkele jaren groeide het aantal
deelnemers van 12 naar 120 per
keer, het aantal stands van acht
naar veertig. Het aantal bezoekers
is nooit geteld maar men schat het
op ongeveer tweeduizend per jaar
In de afgelopen vijftien jaar toon
den 430 verschillende mensen ruim
honderd hobbies.
Veertien jaar werd de Hobbies
koop in de hal van 't Palet georgani
seerd. Eenmaal werd voor een ver
bouwing uitgeweken naar het klei
nere Loysderhoek. Dit jaar werd de
school voor het eerst gehuurd van
de nieuwe direkteur. „Hij heeft het
direkt goedgevonden Hij is ge
woon afgegaan op wat het team
had gezegd en het oude school
hoofd hem had ingefluisterd. Af
gelopen zaterdag is hij helemaal
vanuit Delft komen kijken. En
maandag heeft hij gezegd 'volgend
jaar weer.' fantastisch toch!" Eerst
was het gebruik van de school gra-
DISCUSSIES
Deze voorwaarde zorgt voor
jaarlijks terugkerende discussies
want een hobby die aanslaat, groeit
snel. Begonnen als een aardig
heidje voor je eigen kmderen, je
familie, je kennissen zit je voor je
het weet dagelijks opdrachten weg
te werken. De emge uitzondering
op de regel is gebaseerd op het
gewoonterecht. De Solidanteits-
winkel behoort tot de oudste klan
ten. Dankzij de inzet van iemand
die hierin enthousiast vrijwilliger
was, heeft de Hobbieskoop gestal
te gekregen. Daarom mag de Soli-
danteitswinkel ieder jaar op de
Hobbieskoop verkopen. Alleen
handvaardigheidsprodukten, dus
geen koffie en geen folders. Ande
re 'welzijnsorganisaties', verenigin
gen en aktievoerders worden, tot
hun grote spijt niet toegelaten.
„De druk is wel eens groot ge
weest maar we hebben vastgehou
den aan onze opzet. De Hobbies
koop is bedoeld voor ïndividue-
len," aldus Jan de Gooijer.
De vierde voorwaarde is het afdra
gen van tien procent van de op
brengst ter bestrijding van de kos
ten. Leusden-Zuid inwoners heb
ben de eerste rechten. De overige
plaatsen worden in volgorde van
belangrijkheid verdeeld onder
oud-inwoners van Leusden, inwo
ners van Leusden-Centrum die ge
vraagd worden als gast te komen
en mensen uit de rest van Neder
land die iets bijzonders hebben te
laten zien. Zeker de laatsten, vaak
niet meer dan twee of drie, zijn het
resultaat van jaarlijks speurwerk.
„Mijn vrouw gaat werkelijk alle
hobbymarkten in Nederland af en
ik hobbel daar braaf achteraan,"
verklaart Jan de Gooijer beschei
den „Daar ontmoet ze mensen die
haar regelmatig doen uitroepen dat
Hobby-isten vertellen belangstellenden over hun 'vrije-tijdverdnjf.
is wat voor de hobbieskoop. Na
verloop van tijd komen die mensen
hier demonstreren, zoals nu de jon
gens uit Oldenzaal met houten
spelletjes."
Op deze manier wordt het hele
jaar doorgewerkt aan de samen
stelling van 'de meuwe collectie'. In
het voorjaar is er een vergadering
voor alle betrokken medewerkers.
Daar krijgt men de dia's van de
afgelopen Hobbieskoop te zien,
wordt de afgelopen expositie 'gee-
valueerd' en de volgende bespro
ken.
TRENDS
De foto's van de eerste Hobbies
koop tonen een aantal hobbies en
produkten waar we anno 1989 niet
meer enthousiast van zouden kun
nen raken. Een groot aantal rages
en trends passeerden de revue.
Iedere Hobbieskoop geeft een
tijdsbeeld. Op de eerste Hobbies
koop vonden de omgehaakte fles
sen en blikken gretig aftrek. Stok-
jesweven was heel populair, ma-
kramé- produkten, geborduurde
brillen-etuis en portemonees,
zweethandjes, brooddeegfiguren,
applicatietechnieken. Dit jaar lijkt
de origami bijna voorbij. Vong jaar
waren de bezoekers niet weg te
slaan bij de stand waar reverspel
den gemaakt konden worden. Dit
jaar was het daarbij een stuk rusti
ger. Dit jaar was de aandacht voor
al gencht op de leerbewerking, de
beren en de houten spellen.
Aangemoedigd door drie mede
werkers, Rolein Nieuwenhuis-
Postel, Hennie Dillema-Rijksma en
Elselien Boks, komen de herinne
ringen aan bijzondere deelnemers
boven. Riet de Gooijer denkt daar
bij onmiddellijk aan al die fantasti
sche deelnemers die er niet meer
zijn. „Die missen we ieder jaar op
nieuw. Zoals meneer Oorthuis se
nior. Hij was vioolbouwer geweest
en houtsnijder uit de Treek. Hij het
ons zien hoe je kralenkettingen kon
maken en tassen en houtsmjwerk.
Heel wat mensen zijn bij hem in de
leer gegaan."
„En Nel Zijlstra maakte prachtige
dingen van brooddeeg. Ton Kwin-
„De Hobbieskoop is een ontmoetingsplaats van Leusden-Zuid geworden, met vele tentakels naar guiten."
