Paco is
Leerling-agenten leren
'vechten met hun mond'
dichter op televisie
Sinterklaas ook
in Achterveld
Vier kinderen op bezoek bij politieschool 'De Boskamp'
krant
plaatselijk nieuws
WOENSDAG 15 NOVEMBER 1969
óeschool 'De Boskamp' is te
aan de Appelweg, op het
fein waar vroeger kamp
srsfoort was. Het is een van de
politiescholen in Nederland,
s, vertelde meneer Daamen
zonder trots, de grootste
ooi waar je kunt leren voor po-
igent bij de gemeente-politie.
[ederland heb je twee soorten
De. De Rijkspolitie en de Ge-
«ntepolitie. Kleine plaatsen zo-
Leusden hebben Rijkspolitie.
De Boskamp' leer je om politie-
nt te zijn in de meeste grote
len van Zeeland, Zuid-Holland
Jtrecht.
)e Boskamp' bestaat uit ver-
Eende grote gebouwen. In die
ouwen is veel ruimte om te
ten, zijn schietbanen, heel veel
ikalen maar ook een bar, bil-
en ruimte om te slapen. De
leren kregen het allemaal te
Buiten is een atletiekbaan te
len, nog een schietbaan en, de
rtste verrassing, een verkeers-
en een winkelcentrum. De
leren keken hun ogen uit. Niet
m naar de 'leerlingen' die bijna
naai in uniform rondliepen,
reel agenten bij elkaar heb ik
nooit gezien," verzuchtte Wer-
„Moet je zien," riep Renate, „ze
ben allemaal dezelfde fiets."
hele grote fietsenstalling vol
misschien wel tweehonderd
ilfde grijze heren-en dames-
en. Hoogtepunt van het bezoek
'natuurlijk' het met oordoppen
lij de schietoefeningen zijn. Het
it uit een pistool geeft me een
Renate trok wit weg rond haar
5 en ze was niet de emge.
oor dat we van alles gingen
jlen, vertelde meneer Daam-
nm alles bij een kop koffie. De
leren kregen ook koffie of thee.
made hebben ze zeker niet op
politieschool. Zodra meneer
nen vroeg of iemand wat te
en had barstte Remon los. Of
e politieschool gevangenissen
in? Nee was het antwoord of
ja een kleintje. Remon wist
nog niet dat hij daar in zou
en te zitten. „En handboeien?".
!n revolvers?!" Nee, bij de poli-
ireekt men altijd over vuurwa-
De politie gebruikt alleen pi-
n, geweren en knuppels. Met
laatste kun je met schieten maar
akend dirigeren. Dat zagen we
V agent tenminste doen. Renate
e weten of agenten, zoals bij-
beeld meneer Daamen, zelf
M eens iets fouts had gedaan. „Ja
m uilijk" zei hij „pas nog een be-
mg gehad omdat ik te hard
schuld natuurlijk. Maar
zijn ook maar men-
zijn geen machines. We
het natuurlijk best wanneer
fout hebben gedaan. Het
dat we dan kunnen doen is
straf accepteren en met boos
op de straf maar om onze eigen
ie wordt er nou politieagent,"
Renate. „Veel verschillende
in" zei meneer Daamen en
a vertelde hij het volgende,
aar een politieschool te kun-
aan heb je minstens MAVO of
nodig. „Minstens," bena-
Daamen, want politieagent
steeds moeilijker. De
leerlingen op een politie-
hebben tegenwoordig
if VWO. Op de middelbare
moet je liefst, de exacte
gekozen hebben. Wiskun-
zo. Dat is belangrijk, omdat
Op de politieschool is een 'echte' stad nagebouwd. Er is zelfs een pohtiebureau.
een agent logisch moet kunnen
denken. Hij moet weten als dit ge
beurd is, kan dat daardoor komen
of dan kan dat daarna gebeuren.
Een opleiding tot politieagent duurt
twee jaar. Het is een hele moeilijke
opleiding waar lang niet iedereen
wordt toegelaten en ook niet ieder
een die is toegelaten slaagt voor
zijn diploma. Van de honderd men
sen die zich opgeven om politie
agent te worden, mogen er hooguit
tien (10!) op school komen. Van die
tien halen er slechts ongeveer twee
uiteindelijk him politieagenten-di
ploma.
LENGTE
De kinderen wilden precies weten
hoe dat komt. Ze kregen het uitge
breid te horen: „Iedereen die
ongeveer 1 meter 70 groot is kan
een brief schrijven naar het kan
toor in Hilversum, waarin hij of zij
laat weten agent te willen worden.
Die een meter zeventig is belang
rijk omdat mensen die een meter
dertig of zo zijn, niet goed het ver
keer kunnen regelen. Je moet min
stens 17 jaar zijn. Mensen van der
tig of veertig zijn ook welkom. Ver
der mag je ook geen handicap heb
ben waarmee mensen je kunnen
plagen. Een bult bijvoorbeeld, hele
slechte ogen of wanneer je een arm
of been niet goed kunt gebruiken.
Voor de rest is iedereen welkom,
mannen, vrouwen, met alle kleuren
en van iedere afkomst. De politie
wil vooral veel vrouwen en mensen
van een andere afkomst hebben.
Bij de politie werken nog te weinig
vrouwen, Marokkanen, Sunna-
mers, Turken en Antellianen.
Als antwoord op de brief wordt
je daarna uitgenodigd voor een bij
eenkomst. Daar word je getest. Po
litiemensen kijken daar of je een
goede agent zou kunnen worden.
Bijvoorbeeld of je niet snel zenuw
achtig bent, naar een ander kunt
luisteren, of je goed gezond bent en
het liefst sportief en of je voldoende
slim bent. Mensen die politieagent
willen worden, omdat ze schieten
zo leuk vinden, of iedere slechterik
wel eens een hardhandig lesje wil-
eren mochten ook even op
dragen.
len leren zijn niet welkom bij de
politie. Je moet aardig en toch een
beetje streng zijn. Wanneer dat al
lemaal goed is, kijken ze ook nog
even of je vader geen ontzettend
erge boef is. Wanneer je een vader
hebt die meer in de gevangenis
dan daarbuiten woont, mag je geen
agent worden. Je zou wel eens ge
dwongen kunnen worden om je
vader te helpen als politieagent en
dat kan niet."
Wie door de testen heen is geko
men spreekt met een 'korpschef.
Een korpschef is de chef van een
korps. Een korps is een groep po
litieagenten van een gemeente.
Wanneer die korpschef denkt dat
hij die leerling na de politieschool
wel zal kunnen gebruiken, kan de
les beginnen.
Het eerste jaar moet je op school
slapen. Daarvoor is een apart ge
bouw mgencht met kamertjes. Op
ieder kamertje kunnen twee leer
ling-agenten slapen. Daarna gaan
de leerling agenten het vijf maan
den proberen m een van de korp
sen om daarna nog eens drie maan
den terug naar school te moeten.
Wanneer ze daarna drie jaar agent
zijn geweest kunnen ze kiezen of ze
een speciale politieman willen
worden. Bijvoorbeeld een motor
agent, een rechercheur, iemand bij
de verkeerspolitie of iemand die
met politiehonden gaat werken.
Om maar een paar van de moge
lijkheden te noemen en voor ie
dere mogelijkheid bestaat een
aDarte school.
Maar wat leren ze nou? Veel dus.
Een politieagent moet natuurlijk
precies weten wat mag en wat met
mag. Dat staat beschreven in wet
ten. Dus moet hij alle Nederlandse
wetten leren. Dat zijn er veel. Daar
naast moet hij veel aan sport doen
om een goede conditie te krijgen.
Volgens Daamen hebben de
meeste leerlingen die van de mid
delbare school komen een 'afschu
welijke' conditie. ,Je moet echt wel
stevig aan sport doen om politie
agent te kunnen worden." Op de
Boskamp lopen dan ook uitsteken
de sporters rond. Vaak spelen ze in
een eerste elftal of team en soms
hebben ze namen waar je wel eens
van gehoord zou kunnen hebben.
Het was natuurlijk Remon die vroeg
of agenten ook leren schermen.
Die dacht zeker aan Bromsnor met
zijn sabel. Volgens meneer Daam
en was het best mogelijk om te
schermen op deze school maar
kreeg je er geen les m. Wel in judo
bijvoorbeeld. Judo is zelfverdedi
ging. Soms nodig maar weten hoe
mensen kunnen gaan reageren is
belangrijker.
BOMMETJES
Remon noemde het voorbeeld hoe
de schietbaan. Het geluid van een pistool is zo hard, datje oomescnermers
LEUSDEN-Zee
Ver van mijn huis is de zee.
Een schone zee?
Nee!
Een heldere zee?
Nee, nee!
Een zee vol vissen?
Vissen? Nee!
Een zee met dieren?
nee, o nee
Ver van mijn huis,
gelukkig vèr van mijn huis
is de zee.
Dit gedicht maakte Paco Laclé (13)
uit Leusden. Afgelopen maandag
avond om half zeven 's avonds was
te zien hoe hij het voorlas tijdens
een televisieprogramma. Hij was
met zijn gedicht een van de dertien
winnaars van de landelijke ge
dichtenwedstrijd voor middelbare
scholieren 'Doe maar, dicht maar'
Uit de gedichten die door ruim dui
dend middelbare scholieren wer
den ingezonden, werden de hon
derd beste uitgekozen. Maar liefst
drie daarvan waren afkomstig van
leerlingen van Mavo ter Eem in
Amersfoort. Simone Heilijgers (13),
Paco Laclé (13) en Maartje Rijpert
(12).
Twee van de dne uitverkoren
gedichten zijn gemaakt door Leus-
dense kinderen, Simone en Paco.
Alle honderd gedichten komen m
een boekje dat in de boekhandel
verkrijgbaar is. Alle drie de win
naars werden uitgenodigd op het
grote poëziefeest dat op 10 novem
ber werd gehouden in Groningen.
Daar traden bekende dichters op
zoals Elly de Waard en Kamagurka
maar ook dertien middelbare
scholierenwaaronder Paco! De
KRO televisie maakte de opnames
die je af gelopen maandagavond
hebt kunnen zien.
Aan Paco kun je niet zien dat hij
dichter is. Hij heeft brede schou
ders, stekeltjeshaar en houdt voor
al van skateboarden. Zijn belang
rijkste vraag is dan ook hoe het met
de skateboardbaan staat in Leus
den. Afwachten Paco.
Wie aan een dichter denkt als ie
mand met blonde krullen, die ge
kleed in een fluwelen jasje uitrust
onder een bloeiende pruimen
boom, denkt niet aan Paco. Toch
heeft hij al eerder laten zien mooie
gedichten te kunnen maken. Vo-
(JSDEN - Ronald van negen, Renate, Werner en Remon van
Ier elf, wilden graag de politieschool in Leusden bezoeken,
tkon. Meneer B.G Daamen die zorgt voor de dagelijkse gang
b zaken op de school, zei dat ze konden komen. Hij liet ze op
i woensdagmiddag alle hoeken, binnen en buiten de school
b en vertelde veel, heel veel. De kinderen mochten alle
igen stellen die ze konden verzinnen. Renate had er samen
t Ronald 29 op papier staan. Remon wilde vooral graag van
ts weten over schieten, achtervolgingen, detectives en ge-
agenissen. Meneer Daamen maakte hem en de andere kin-
ren duidelijk dat de dingen die Remon noemde niet de be-
gxijkste zaken voor een politieagent zijn. „Een politieagent
leert vooral te vechten met zijn mond," zei hij. Bijten? Schel
den? „Nee, een agent leert vooral om op een goede manier met
mensen te praten. Zodat hij aan de mensen duidelijk kan maken
wat de bedoeling is. Of dat hij ze kan kalmeren wanneer ze
angstig zijn of boos. Door goede vragen te stellen kan een agent
ontdekken wat er precies gebeurd is en misschien voorkomen
dat er ergere dingen gaan gebeuren," volgens meneer Daamen.
Nadat hij heel veel verteld had en alles op school had laten
zien, wisten Ronald, Renate, Werner en Remon niet alleen meer
van de politieschool. Alle vier bekijken ze een politieagent een
beetje anders dan voor hun bezoek.
hij niet bij een voetbalwedstrijd on
derzocht was of hij soms bom
metjes mee naar binnen nam. „Dat
is nou mensenkennis," volgens
Daamen. „Aan je gezicht en je kle
ding en je gedrag kunnen zien, wat
jij wel en niet van plan bent. Dat
leren ze hier en het is een moeilijk
vak." Verder leren agenten typen,
met computers omgaan en krijgen
ze vaak, heel vaak verkeersles.
Hoe9 Dat zouden we nog te zien
krijgen.
We gingen de school in. Een van
de allereerste dingen die we zagen
was een grote uitstalling opgezette
vogels. „Dit zijn strafbare vogels,"
zei Daamen. Waarmee hij niet be
doelde dat deze vogels iets straf
baars hadden gedaan, maar dat het
verboden is om ze te schieten, te
vangen of te hebben. Een politie
agent moet de 'strafbare vogels'
natuurlijk goed kunnen herkennen.
Overal in school liepen politie
agenten rond. „Zonder pistolen"
merkte ja wie natuurlijk op. De
leerling agenten begroetten de
kinderen met veel grappen. „Ha
eindelijk kinderpolitie" riep er een.
In de school is een grote biblio
theek. Vol met wetsboeken zou je
denken. Dat bleek niet waar te zijn.
De kasten stonden vol detective-
boeken, streekromans, sience-fic-
üons en nog meer spannends met
titels als 'Lolita en het stollende
bloed'. Politieagenten zijn ook ge
wone mensen. We hepen langs de
lokalen waar alle leerlingen net als
op iedere school ons allemaal
nieuwsgierig nakeken. En op hun
kop kregen, omdat ze daardoor
met opletten.
Daarna kwamen we bij de sport
zalen. Die waren een stuk groter als
bij welke school ook. Een complete
judozaal met grote dojo, boksbal
len, een gTote gymzaal. Langs de
wanden kasten vol bekers gewon
nen in iedere denkbare sport. Dat
was nog niet alles. Buiten lag een
grote ateliekbaan. „Een van de
snelste van Nederland" volgens
Daamen. Alle kinderen wilden wel
even driehonderd meter hardlo
pen. Alleen Remon hep helemaal
hard. Hij is dan ook ski-kampioen.
De rest het het na een metertje of
honderd al afweten en kwam puf
fend en wandelend over de eind
streep. Bij de schietbaan buiten
werd niet geschoten. Het had gere
gend, de baan was nat. Gelukkig
heeft de school ook nog een paar
schietbanen binnen, want anders
zouden Nederlandse agenten met
vaak genoeg kunnen oefenen.
Toch was ook een lege schietbaan
al een beetje eng. Geen pistool te
zien, maar toch. Aan het einde van
een lange gang een aantal witte
schietschijven waarop mensen ge
tekend staan. Schieten op mensen-
..blijft afschuwelijk. „Daarom le
ren we de agenten hier van alles
om schieten te voorkomen en wan
neer het toch moet, mogen ze al
leen de ledematen raken."
Achter de school is een gezellig
verkeerspleintje. Met een vijver,
een paar stoplichten, een rotonde
en parkeerplaatsen. Hier oefenen
agenten allerlei verkeerssituaties.
Toen wij kwamen, waren ze het
bekeuren aan het leren. Dat je een
bekeuring geven leren moet, was
duidelijk te zien. De leerling-agen
ten werden gewoon een beetje ze
nuwachtig, omdat we stonden te
kijken en een deed het volgens zijn
leraar helemaal verkeerd. We zijn
maar gauw doorgelopen naar het
winkelstraatje. De politieschool in
Leusden is de enige school met
zo'n straatje. Er is een kruidenier,
een bank, een cafe, een woonhuis
en een politiebureau. Het is alle
maal namaak. Toen wij kwamen
zagen we net twee mensen gezellig
kletsend weglopen. „Dat zijn onze
acteurs," zei Daamen. „Die zijn
klaar met ruzie maken, want het is
tien voor drie en dan zijn ze altijd
klaar." De twee acteurs hadden die
dag namelijk een ruzie tussen een
man en een vrouw nagespeeld
waar de politie bij moest komen.
De huiskamer zag er verschrikke
lijk uit. Schilderijen hingen scheef,
stoelen en lampen waren omge
gooid en de ruzie was duidelijk in
bed begonnen. Alle was opgeno
men met een video-camera. De
leerlingen zaten klaar om de film te
zien en te horen of ze goed gerea
geerd hadden. Het ruziezoekende
echtpaar zat lachend aan de koffie.
De volgende dag spelen ze mis
schien voor bankrover, of dronken
man of winkeldievegge. Iedere
dag wat. Bij de politie kun je ook
toneelspeler worden!
In het 'nep' politiebureau moch
ten de kinderen overal aankomen.
Dat deden ze dus. Met als gevolg
dat er een enorme sirene ging
loeien. Daar waren ze even stil van.
Voor de foto gingen ze even de cel
m. Hun praatjes waren ineens een
stuk minder, heel aarzelend gingen
ze alle vier het donkere hok in om
er pijlsnel weer uit te komen. Als
klap op de vuurpijl mochten we op
de schietbaan komen. Toen wij
daar kwamen kreeg een groep
In de politiecel werden de kinderen toch wel even stil.
leerlingen de eerste schietles. Ze
leerden eerst hoe ze het pistool
moesten vasthouden. Hier en daar
leek een agent het allemaal niet
even leuk te vinden. Toen de eerste
knal viel schrok niet alleen Renate.
„Schieten op mensen moet je ook
leren," legde meneer Daamen uit.
„Het lijkt allemaal zo makkelijk. Op
de televisie zie je agenten die per
aflevering wel vijf mensen neer
schieten. In werkelijkheid is het
anders. Iemand die op een levende
mens schiet, wordt daar ziek van,
kan wekenlang niet werken en
moet geholpen worden om met wat
gebeurd is verder te kunnen le
ven." Sommige leerlingen hadden
ter gelegenheid van hun eerste
schietles een t-shirt aangetrokken
met daarop 'LICENCE TO KILL",
toestemming om te doden bete
kent dat. „Die krijgen daar nog wel
wat van te horen," voorspelde Daa
men. Je kunt wel zien dat hier ook
wat branieschoppers rondlopen.
Ook zij zullen moeten leren dat
schieten met de bedoeling is. Wan
neer ze dat niet leren kunnen ze
geen politieagent worden."
STRAF
„Doen de leerlingen dan ook wel
eens iets dat niet mag," vroeg Ro
nald ,Ja zeker. En daarvoor krij
gen ze straf. Ze moeten boete beta
len bijvoorbeeld wanneer ze hun
fiets niet netjes hebben opgebor
gen. En wanneer ze iets weggepakt
hebben kunnen ze van school ge
stuurd worden. Dat gebeurd niet
snel. Leerling-politieagenten zijn
net zo ondeugend als ieder andere
leerling. Het zijn gewone mensen."
Aan het einde van de rondlei
ding zijn we weer bij het beginpunt
gekomen. De laatste vragen wor
den gesteld Nadat je deze school
hebt bezocht kun je ook andere
dingen dan agent worden. Bijvoor
beeld iemand die rijexamens af
neemt, bij een verzekeringsbedrijf
werkt, of bij de spoorweg- of
Schiphol politie. Renate, Ronald,
Remon en Werner hadden nog wel
willen blijven. Renate wil graag
huisarts worden, maar dit politie
werk leek haar toch ook wel wat.
Of ze dokter bij de politie kon wor
den? Dat kon. Werner had een zelf
de probleem. Als winnaar m het
Bouwdorp was hij naar Soester-
berg geweest, sindsdien wilde hij
piloot worden en nu....vliegende
politieagent? Ronald en Remon
wisten het nog niet. Die slimmerds
zeiden; „Dit is het eerste wat we
goed gezien hebben, misschien als
we nog ergens anders mogen ko
men.....?" Stuur je wens maar in. wie
weet is ergens anders ook een be
zoek te regelen.
De leerlingen van Mavo Ter Eem die een pnjs hebben gewonnen m de dichtwedstnjd. Deze week waren zij op
televisie te zien.
rig jaar stond één van zijn gedich
ten ook in de bundel die was sa
mengesteld voor Unicef. Paco vindt
al die vragen van waarom hij dicht
en hoe het zo gekomen is, maar
moeilijk. Hij doet het gewoon. De
woorden komen gewoon wanneer
hij achter zijn bureau zit. Zijn bu
reau staat voor het raam. Soms kijkt
hij naar de lucht en komen de ge
dachten vanzelf. Van de lucht naar
de zee is maar een klein spron
getje. Vooral op regenachtige da
gen. Toen ze op de basisschool
zaten hadden ze nog nooit gedicht.
Paco's moeder maakt volgens Paco
af en toe een paar haiko's. Een
haiko is een heel kort maar moeilijk
te maken gedicht, volgens regels
die uit Japan komen. Maar volgens
Paco was hij daar nooit door op het
idee gebracht om zelf te gaan
dichten. Hij was, net als heel veel
andere leerlingen van Mavo ter
Eem, aan het dichten geslagen,
doordat de wiskundelerares de
kans gaf. Hun wiskundelerares is
Marjolein Kool. Marjolein Kool
dicht zelf ook. Ze maakt hele leuke,
korte gedichten die iedereen be
grijpen kan. Zoals „Er was een kan-
nibaaltje klem, dat wilde vegetariér
zijn. Zijn vader riep: „Vooruit, dat
kan, ik vang voor jou een groente
man." In de klas leest ze wel eens
een gedicht voor. Ze gaf zelfs aan
de kinderen de keus: wiskunde-
huiswerk maken of een gedicht. De
meeste wisten wel wat ze moesten
kiezen... een gedicht natuurlijk.
Volgens Paco kun je op die manier
heel goed je mening geven, zonder
grof te worden. „Het hoeft niet te
rijmen, het moet wel duidelijk zijn."
Maartje voegt daaraan toe: „Soms
kan het grof gezegd toch mooi zijn.
Je zegt het in een gedicht iets an
ders dan dat je op het schoolplein
zegt. Simpeler en toch mooier."
Haar gedicht gaat over een mooie
boom:
„Lk zat daar, met de zon hoog aan
de hemel,
de vogeltjes floten,
en ik keek opeens naar jouw krul
lenbos,
ik dacht; jij, jij die daar zo mooi staat
te wezen,
jij die leven geeft, zuurstof, scha
duw,
jij die de vogels hun huis geeft,
jij die in de herfst verwelkt en m het
voorjaar opbloeit.
Het is zomer en jij bent voor mij, de
mooiste. Mijn boom.
Vorige week vrijdag gingen de
drie schrijvers van de uitverkoren
gedichten naar Groningen. Paco
met de auto, Maartje met de trein.
De trein bleek achteraf niet zo'n
goede keuze te zijn want daar had
den de organisatoren van het poé-
zie-feest geen rekening mee ge
houden. Maartje moest in de pauze
weg om haar laatste trein te halen.
Ze miste daardoor Paco's optre
den. Dat was jammer, vooral omdat
meer mensen wegmoesten. Paco
merkte er met veel van. Hij was om
drie uur 's middags in Groningen
begonnen te repeteren. Hij was
voor Groningen uitgenodigd door
Nico Scheepmaker. Nico Scheep
maker is een journalist die voor
veel kranten schrijft. Joke van
Leeuwen, de kinderboekenschrijf
ster, had hem daarna ook nog ge
beld om hem te vertellen over het
oefenen. Onder leiding van een re
gisseur was Paco een uur bezig om
zijn gedicht op allerlei verschillen
de manier voor te dragen. Na een
uur stelde hij verbaasd vast hoe
mooi zijn eigen gedicht was. Hoe
mooi het was hoorde hij pas goed
toen hij wist hoe hij met voor moest
dragen. Daarna werd hij met alle
winnaars onthaald op een museum-
bezoek en pannekoeken eten.
Paco was de jongste van de dertien
winnaars. De oudste was achttien.
Voor het optreden was hij wel
zenuwachtig. „Ik kon nauwelijks uit
mijn woorden komen toen die pre
sentator mij wat vroeg, maar toen ik
mocht beginnen was het over,"
vertelde hij. Dat was te zien...afge
lopen maandag.
ACHTERVELD - Dank zij de me
dewerking van de Achterveldse
winkeliersvereniging is het ook
dit jaar weer mogelijk dat Sint Ni-
colaas weer een bezoek aan Ach
terveld brengt. Zaterdag 18 no
vember zal de Sint naar Achter
veld komen. Om 14.00 uur wordt
de Sint met zijn Pieten verwel
komd op het bordes van Huize St.
Joseph. Na de ontvangst maakt
hij een rijtoer door het dop. De
muziekvereniging DWS verleent
de muzikale medewerking.
De route door het dorp zal zijn
Hessenweg, Ruurd Visserstraat,
Van Geynstraat, Rentinckstraat,
Jan van Arkelweg, Hessenweg,
Pater Stormstraat, Van Oldenbar-
neveltstraat, Verjaagde Ruiter-
weg, Van Viandenstraat, Van
Amersfoortstraat, Deliana van
Weedestraat, Van Oldenbame-
veltstraat. Van Amersfoortstraat,
Jan van Arkelweg naar het eind
punt bij De Moespot.
In De Moespot zal de Sint met zijn
Pieten nog enige tijd bij de kleine
kinderen zijn.
