De kerstman kwam
met paard en bel
De koning had een aardbei-teen
Leusdense scholen doen
mee aan Kerstloop
't Ronde ziet sterretjes
Vierling voor Job en Jelte
Vuurwerk; wees
voorzichtig
krant
Leusdense kindertoneelclub speelt in Groot Krakhorst
Anouk krijgt de beker uitgereikt van de kerstman.
LEUSDEN - De Kerstman zat op een prachtig versierde kar. De
kar werd getrokken door een paard. Afgelopen zaterdag had
Santé Claus zijn rendier en arreslee maar op stal laten staan.
Gelijk had hij, want het sneeuwde niet. Het goot. De kinderen
van de pony- en ruiterclub den Treek konden door de wind en
de regen hun lampionnen niet of nauwelijks aanhouden. Maar
de kertsman liet niet op zich wachten. Hij kwam luid bellend
aan, keerde en haastte zich naar de overdekte manege, ge
volgd door de kinderen.
Vanaf vijf uur zaten de kinderen in
de overdekte manage. Buiten was
het donker. Het waaide en regen
de. Binnen was het ook met erg
warm, want de grote deuren ston
den open. Vandaar dat de vele li
ters warme chocolademelk wel
kom waren. Niet dat de kinderen
heten merken veel last van de kou
te hebben. Zij droegen bijna alle
maal hoge rijlaarzen en warme jac-
ken. Ruiters kunnen wel tegen een
stootje. De 45 kinderen tussen de
zes en veertien jaar hadden eerst
naar een olifanten-nummer geke
ken. De kinderen zaten op balen
stro die midden in de manage rond
een hele grote kerstboom waren
gezet. In de boom heel veel lichten
en bijzondere versieringen. Er hin
gen veel uit papier geknipte paar
den in bijvoorbeeld. Na het olifan
tennummer, de chocolademelk en
daarna naar buiten. Grote mensen
droegen brandende fakkels. De
optocht ging de Waterlooweg af.
Deze weg loopt door de Treek.
Donker was het daar, heel donker.
Bij een kruispunt stond een auto
met daann allemaal lampionnen.
Voor alle kinderen één. Het was
een hele kunst om ondanks de
wind de lampionnen aan te krijgen.
En waren ze eenmaal aan dan
kreeg de wind het vaak voor elkaar
hem toch weer uit te blazen. Nog
niet alle lampionnen waren (op
nieuw) aan toen het geluid van de
kerstbellen al te horen was. De
kerstman was in aantocht. Na een
welkomstwoord kon de stoet, nu
verlicht door lampionnen, weer te
rug. Het weer werkte niet mee. Bij
aankomst in de manege brandden
nog zes van de vijftig lampionnen.
De kerstman had duidelijk geen
last van de kou. Hij is daar waar
schijnlijk aan gewend. Hij beweer
de immers uit Lapland te komen en
daar is het goed koud. Terwijl zijn
'arreslee' in een stevig tempo
rondjes bleef rijden om de boom
probeerde Bert van Ginkel, de
voorzitter van de club, iedereen
warm te krijgen door het zingen
van kerstliedjes. Dat lukte niet zo
best want de kinderen kenden
vooral jingle bells. De kerstman
slaagde er beter in de sfeer terug te
krijgen. Samen met zijn koetsier
van de arreslee zorgde hij voor
meer geluid. Brutus en Wolf de bei
de honden renden naast de arres
lee mee. Daarna was het moment
aangebroken waarop een aantal
kinderen met spanning hadden
zitten te wachten; De bekendma
king van de clubkampioenen.
Anouk Melchers werd de club
kampioen van ponycentrum den
Treek voor dressuur. Zij ontving de
wisselbeker. Deze grote zilveren
beker mag ze één jaar houden. Ze
zet hem op haar kamer bij de ande
re zeven bekers die ze al bij 'haar'
ponyclub gewonnen heeft. Anouk
Melchers is 11 jaar. Ze woont in
Leusden. Toen ze zes en half jaar
oud was ging ze voor het eerst naar
de ponyrij-club. Omdat ze, zoals ze
zelf zegt „zoveel van dieren houdt".
Vooral van paarden want die zijn zo
leuk om mee om te gaan en er van
alles mee te doen. Niet alleen om
mee te rijden maar ook om ze te
verzorgen."
Al zes jaar lang gaat ze minstens
éénmaal, vaker tweemaal en soms
wel drie maal per week naar de
manege. Daar krijgt ze les of ver
zorgt ze de paarden.
In de zomer rijdt ze soms buiten, in
het bos. Bij slecht weer blijven ze in
of bij de manege. Anouk rijdt op
een pony van de club. Meestal op
Joker, soms op Annet. Ieder jaar
won ze wel minstens één beker bij
de clubwedstnjden. Meestal won
ze bij dressuur. Bij dressuur moet
ze het paard goed leiden. Ze moet
allerlei figuren rijden in verschil
lende tempo's, dus galop en draf.
Het moeilijkste onderdeel vindt
Anouk nog steeds de wat zij noemt
„de halve volte links gevolgd door
een halve volte rechts". Een volte is
zoiets als een draai. Toch
is ze daar beter in dan in springen.
In de drie wedstrijden die vooraf
gingen aan het kampioenschap
werd ze eerste, tweede en derde.
Daarmee werd ze met één puntje
meer dan nummer twee, clubkam
pioen. Het clubkampioenschap
springen ging naar een ander
meisje dat in Amersfoort woont.
Na de prijsuitreiking maakten de
beiden clubkampioenen een ere
rondje in de arreslee van de kerst
man. Dat ging hard, heel hard.
Daarna deed iedereen mee met het
Bingo-spel. Wanneer zo'n spel ge
leid wordt door de kerstman, gel
den Lapse regels. Daarbij wint ie
dereen iets.
»rino. «v.i
tmi J' 'hi
LEUSDEN - De toneelclub voor kinderen heeft vorige week
donderdag een uitvoering gegeven. In de schuur bij Groot
Krakhorst waren heel veel ouders, grootouders en vrienden
komen kijken. De zaal zat vol. In het stuk speelden 12 kinderen
mee. Negen meisjes en drie jongens tussen de tien en twaalf
jaar. Het stuk speelde zich vooral af rond het hemelbed van de
koning. De koning kon namelijk niet opstaan. Hij had een zere
teen. De teen was behoorlijk opgezwollen. Hij leek wel zo groot
als een oranje rode ballon. De koning werd van dat in zijn bed
liggen knap vervelend. Zijn ministers zochten naar een oplos
sing, ofwel om de koning te amuseren ofwel om zijn teen beter
te maken.
LEUSDEN-Job en Jelte houden van
dieren. Net als hun ouders. Ze wo
nen op een boerderij en dat is maar
goed ook want anders zouden ze
nooit ruimte genoeg hebben om
alle dieren een plekje te geven.
Want tel maar op. Ze hebben 23
koeien waaronder Muisje. Muisje is
de grijze koe waar Job (10 jaar)
helemaal gek op is. In de stal aait
Job zijn Muisje en het muisje van
een meter vijftig hoog laat duidelijk
merken dat heel lekker te vmden.
Alle koeien hebben een naam. Te
genwoordig hebben de meeste
koeien op een boerderij alleen een
nummer maar bij Jelte en Job heb
ben ze een naam en een nummer
en worden ze bij de naam ge
noemd. Ze hebben ook zeker twin
tig stieren. Die zijn heel wat minder
hef dan de koeien. Jelte en Job
moeten uit de buurt bhjven want
wanneer stieren kwaad worden
moet je heel hard kunnen rennen.
Bovendien zijn er minstens 25 kip
pen. Die hebben geen naam. Net zo
min als de ruim tweehonderd var
kens. Wanneer ze daar namen voor
moesten verzinnen zouden ze eerst
een telefoonboek uit hun hoofd
moeten leren. Daar beginnen ze
met aan. Verder zijn er zeven konij
nen. Die hebben wel een naam.
Vooral Sneeuwwitje is hef want dat
is het hevelingsdier van Jelte (7). De
komjnen hebben ze zomaar omdat
komjnen zo leuk zijn. Voor de vrij
erij" zegt Jelte want daar kan hij met
genoeg van krijgen.
De bofkonten hebben ook een
pony. Maar je houdt het niet voor
mogehjk. Terwijl tientallen kinde
ren in Leusden een pony bovenaan
hun verlanghjstje hebben staan, ge
ven Job en Jelte niet zoveel om hun
Smita. Ach, de pony is natuurhjk
wel hef, maar Jelte durft er niet op
te rijden. Job durft wel maar echt
leuk vindt hij het niet. Nee, de pony
houden ze omdat Smita hef is en er
al jaren is. Hun moeder zorgt voor
hem. Hun vader is vooral bhj met
zijn schapen. Die zijn er voor de lol
en de wol Eenmaal per jaar wor
den ze geschoren. Dit jaar werden
er bijzonder vroeg vijf lammetjes
geboren bij één moeder. Dat was
op 8 december. De moeder heet
Stampert omdat ze altijd zo stampt
als ze geschoren moet worden. De
vader van Jelte en Job doet dan aan
vrij worstelen met een schaap. Hij
zegt dat hij altijd wint en het schaap
kan hem niet tegenspreken. De va
der van de lammetjes heet Rambo.
Dat moeten wel wilde lammetjes
worden. De moeder had geen melk
genoeg voor alle vijf. Dne lam
metjes moesten bijgevoederd wor
den met een fles melk. Na een paar
keer weten de lammetjes dat pre
cies. Zodra de boerin met de fles
aankomt, staan de kleinste lamme
ren op. Het jongste lammetje was
heel klein toen het geboren werd.
Ze had het koud. Alle vijf waren het
meisjes.
Ondanks dat Job en Jelte het lam
metje in de keuken warm hebben
gehouden en extra gevoerd heb
ben, is het doodgegaan Een vijf-
lmg is zelfs voor een schaap bijzon
der. Job en jelte hebben ooit ieder
een lam gekregen. Jeltes schaap
heette Blackie. Job z'n schaap Bril-
lie. Maar het bleken rammen, jon
gens dus, te zijn. Die konden ze niet
houden. De schapen werden ver
kocht en het geld ging naar de
spaarpot van de jongens. Het is
bijna met te geloven maar Job en
Jelte hebben nog meer huisdieren.
Ze hebben nog twee honden. Chic-
co is klein en oud. Tanja is groot en
'waaks'. Verder hebben ze kana
ries in een volière. Hoeveel precies
weten ze niet. Veel in ieder geval.
Duiven en tamme witte eenden.
Een keer wilden ze een brutale
witte eend, die de rest steeds zat te
pesten, kwijt. Ze namen hem ge-
blindoekt mee naar school en zet
ten hem daar in het water van de
sloot De eend was nog eerder uit
school dan Job en Jelte. Ze herken
den hem meteen. Hij was de ande
re eenden aan het pesten. Verder
hebben ze 'een paar' katten. Een
paar maar. Ze heten Tommie, Mi-
net, Oma, Pino, Jip en Janneke, An
nabel, Muis en Pluis. Officieel heb
ben ze ook nog een Rakker maar
die is bij de buren gaan wonen. Het
werd hem zeker te druk.
De minister voor Dans, wij zouden
zeggen WVC, stelde een dansje
voor. De vijf soldaten moesten
daaraan geloven. De minister voor
Toneel dacht dat pantomime beter
zou zijn. Opnieuw waren de vijf
soldaten de klos. De minister voor
Gezondheid raadde een bezoekje
aan de tovernaar aan. Die kon ook
niet helpen. Daarna leek het het
beste om de soldaten het land m te
sturen om daar een lekker zittende
pantoffel op te zoeken. De soldaten
gingen. Even ging er wat mis. Ze
vergaten de slof die voor het bijbe
horende liedje noodzakelijk was.
Ze zongen dus met een denkbeel
dige slof. De soldaten deden ver
der bijna alles goed. Dat was bij
zonder, volgens de regisseur van
het toneelstuk Thea Roest, omdat
dat bij de repetities wel anders
was. Johan en Bobbie waren name
lijk hele bijzondere soldaten. Een
beetje ondeugend en in ieder geval
eigenwijs. Met als gevolg dat het tot
op de generale repetities niet altijd
ging zoals het moest. Waarbij wel
veel gelachen werd.
Gelachen werd er ook tijdens de
uitvoering en ook om Johan en Bob
bie, maar niet omdat ze het ver
keerd deden. Op het vergeten van
de schoenen dan. Een goede
schoen werd overigens met gevon
den. De uiteindelijke oplossmg was
wel eng. Heintje Dood kwam op
bezoek. Hij legde vriendelijk als
altijd, aan de korung mt dat de ko
ning zou sterven zodra Heintje
Dood aan zijn hoofdeinde ging
staan. Maar ging hij aan het voet
einde van zijn bed staan, dan bleef
de koning leven. Het hemelbed
waarin de koning lag bestond uit
twee op elkaar gestapelde tafels,
versierd met glinsterende kerst-
slingers. Het zag er prachtig uit
maar was wel zwaar.
De tovenaar had gehoord wat
Heintje Dood gezegd had en vond
de oplossing. Net voordat Heintje
Dood aan het hoofdeinde wilde
gaan staan, draaiden de soldaten
daarvoor moeten ze aan veel wen
nen en veel nieuwe dingen leren. In
Nederland is het meestal kouder
dan het land dan ze vandaan ko
men, we doen anders en spreken
een andere taal Om je hier thuis te
voelen moet je al die dingen ken
nen en kunnen. Dan kunnen kinde
ren hier naar school en ouders hier
werken.
Maar voor die tijd al moe
ten ze een huis en spullen hebben,
moeten ze naar de dokter kunnen
en een advocaat die weet of rege
len kan dat ze mogen bhjven. Dat
kost allemaal geld. Om dat geld bij
elkaar te krijgen is de aktie. Me
neer Kaktus leidt de aktie op de
televisie. Wanneer je vanavond het
programma volgt hoor je hoeveel
kaarten er m Leusden zijn opge
haald door de bovenbouw-leerlin
gen van de vier basisscholen. Van
de basisschool de Brink deden
zelfs alle leerlingen meer aan deze
aktie.
met veel moeite het hemelbed
rond. Het hoofdeinde zat daardoor
aan de andere kant. De koning
bleef leven. Sterker....door dat ge
draai was zijn teen ontploft en weer
even groot als hij zijn moest.
Het toneelstuk werd heel enthou
siast opgevoerd. Thea Roest was
dik tevreden. Zelfs de moeilijke
woorden die in het stuk zaten wer
den allemaal goed onthouden. Zo
als het woord bulletin. Een bulletin
is een soort rapport waarin ieder
een mag lezen. De kerstvoorstel
ling was de laatste voorstelling van
dit seizoen. Andere jaren volgt er
altijd nog een voorstelling in mei
maar dit jaar blijft Thea Roest een
half jaartje thuis. In september
hoopt ze weer te beginnen. Kinde
ren die in Leusden willen toneel
spelen en willen weten hoe dat
gaat, kunnen m januan op de open
dag van Latent Talent de foto's zien.
Daarbij zijn ook een paar toneel
spelers aanwezig die vast wel iets
kunnen vertellen over hun eigen
theatergroep.
In Leusden wonen ook vluchtelin
gen. Vluchtelingen uit Iran, Viet
nam en Chili. Allemaal mensen en
kinderen die niet m het land waar
ze geboren zijn konden bhjven.
Meestal omdat de regering van dat
land niet houdt van mensen met
een eigen mening. De mensen zijn
gevlucht voor oorlog of omdat ze
anders gevangen en misschien wel
doodgeschoten zouden worden.
Daarbij hebben ze alles achter
moeten laten. Vaak konden ze al
leen de kleren die ze aan hadden
meenemen. Ze moesten weg zon
der hun oma, hun vnendjes, hun
familieleden gedag te zeggen.
Vaak kwamen ze na een gevaarlij
ke tocht in Nederland aan. Hier
vonden ze een nieuw thuis. Maar
De kinderen van de toneelgroep. Zij speelden heel enthousiast en wisten zelfs de moeilijk woorden te onthouden.
LEUSDEN - In Leusden doen vanmiddag vier scholen mee met
de Nationale Kinderkerstloop. De Holm, de Heerd, de Loysder
Hoek en de Brink doen mee. Gisteravond werd al uitgebreid
aandacht aan het doel van deze Nationale Kerstloop besteed.
Het is de bedoeling dat de kinderen uit de bovenbouw klassen
aanbellen bij alle huisdeuren. Iedere school heeft een eigen
wijk in Leusden aangewezen gekregen. Zij moeten dan vragen
om de kaarten die in alle omroepgidsen deze week zaten
bijgesloten. Op die kaarten hebben de mensen kunnen invullen
hoeveel geld zij willen geven voor de opvang van vluchtelin
gen in Nederland. De opbrengst van deze aktie wordt besteed
aan bijvoorbeeld het leren van de Nederlandse taal aan vluch
telingen, aan het leren aan vluchtelingen hoe het in Nederland
gaat en waar ze naar toe kunnen of recht op hebben.
LEUSDEN - Op basisschool 't Ronde zien ze eenmaal per jaar
sterretjes. Het begon twaalf jaar geleden als een grapje en is
uitgegroeid tot een manie. De drie bovenbouwgroepen maken
sterren van stevig papier. Ieder jaar opnieuw en ieder jaar een
paar meer. Dit jaar ziet het vooral in de klas van meester Art
geel. Daar hingen afgelopen maandag 275 sterren. Morgen
viert de school kerstmis, dus de leerlingen hadden nog een paar
dagen om de 300 vol te maken.
De leerlingen van deze school ma- klas geel. Albert z'n klas rood, wit
ken al jaren sterren. De school be
staat dertien jaar, dus wanneer ze
twaalf jaar sterren vouwen dan is
het altijd zo geweest. Het is niet iets
dat moet van de meester. De kinde
ren krijgen gewoon een onweer
staanbare zin in sterren vouwen
tegen de tijd dat het Kerstmis
wordt. Ze zijn dan met geen moge
lijkheid tegen te houden. Het is een
Ronde traditie'. De meuwe zesde
jaars leren het van de achtste jaars
en zo gaat het al twaalf jaar lang.
De sterren zijn niet simpel uitge
knipt. Het zijn ook geen platte ge
knipte en geplakte gevallen. Wel
nee, ze zijn loinstig drie-dimensio-
naal gevouwen. Ze hebben aan alle
kanten punten. Iedere ster heeft
minstens negen punten en bestaat
uit minstens dne delen. Hoe ze pre
cies in elkaar zitten hoort bij 't Ron
de geheim. Iedere klas heeft een
eigen kleur. Dit ja&r heeft Art z'n
en groen. In Albert z'n klas hangen
er overigens zeventig. Nico z'n klas
koos voor witte sterren. Nico is
nieuw op schooL Vandaar dat er bij
hem slechts twaalf sterren hangen.
Hij moet het nog leren. In de klas
van Art hangen sterren in allerlei
formaten, grote en kleine. De
grootste en de kleinste zijn allebei
gemaakt door Jasper. De grootste
is zeker 75 centimeter groot. De
kleinste is net één centimeter
groot. Alle sterren hangen aan
touwtjes aan het plafond en de bal
ken die door de klas heen lopen. Ze
hangen boven de hoofden van de
kinderen. Grote mensen moeten
zich ongeveer een weg banen door
de zee van sterren. Het is een
prachtig gezicht maar je gaat er wel
sterretjes van zien. De kinderen op
basischool 't Ronde zien dat al ja
ren. Om over het team maar te zwij-
9©n-
LEUSDEN - Hoewel het ver
boden is, hoor je overal in
Lensden knallen. Sommige
jongens (zijn er ook meiden
bij?) kunnen niet wachten tot
oudjaar. Misschien moeten
ze dan om zeven uur naar
bed. Overal verschijnen affi
ches met daarop waarschu
wingen. Harde waarschu
wingen. Ze zijn wel een
beetje grappig gesteld maar
als je even nadenkt zitten er
gruwelijke gedachten ach
ter. „Verknal je je hand,...dan
koop je toch gewoon een
nieuwe," bijvoorbeeld. Wan
neer je bedenkt wat je alle
maal met één hand doet en
voelt begrijp je misschien
wat je mist met een stijve
kunsthand.
Alsjeblieft, wees voorzich
tig. Hou geen rotjes, strijkers
of andere knallers in je hand.
Zelfs niet als de lont heel lang
lijkt.
Wanneer een eenmaal aan
gestoken stuk vuurwerk niet
geknald heeft, ga er dan niet
naartoe om het nog eens te
proberen. Wacht minstens
vijf minuten.
Bindt oeen rotjes aan elkaar.
Gooi niet in brievenbussen,
naar mensen of naar honden.
Let op de windrichting. Gooi
nooit tegen de wind in. Je zou
het brandende vuurwerk als
een boemerang terug kunnen
krijgen.
Gooi nooit achter je rug.
Maak zelf geen vuurwerk.
Het is een leuke gewoonte
om het oude jaar weg te
knallen. Het is zo ongeveer
het enige feest waarbij je lek
ker mag knallen en de boze
goden werkelijk nog op stang
worden gejaagd. Laat het
leuk blijven.
De sterren hangen in 't Ronde werkehjk overal door de school.
