„Volksdansen is door het volk, niet voor het volk"
leusifl
e
kran
Is
Steeds meer restaurants
hebben seniorenmenu's
Ilona van den Burgh van jubilerende volksdansgroep Saméachgan:
Vermogen op
de oude dag
De bisschop danst
m
WOENSDAG 21 FEBRUARI 1990
LEUSDEN - Zondagavond in de Blijhof, generale repetitie van
volksdansgroep Saméachgan. Komende zondag is de speciale
^uitvoering in de Korf ter gelegenheid van het vijftienjarig
bbestaan. De hoofden worden rood, het tempo hoger. Voor een
aantal dansers lijkt dit geen enkel probleem. Zij bewegen zich
C'L'ZO lichtvoetig, alsof ze nauwelijks gewicht hebben en zich uit
n^kunnen leven in het soepel bewegen van het bovenlichaam. Zij
n zingen de melodie met 'la-la-la' mee. Daar hebben de naden-
kers geen tijd voor, die tellen en laten hun de voeten orders
^uitvoeren. Zij controleren bezorgd of dansen zoals de rest
^.probeert te dansen. Het nadenken verzwaart het lichaam en
jn maakt de bewegingen stijver. Zij dansen volgens het boekje.
1], Slechts een enkeling vergeet te dansen. Die maakt de voorge
schreven bewegingen als waren het gymnastische oefeningen,
die alleen dankzij veel ijver en krachtsinspanning kunnen
r slagen.
ik,,
itj5Volksdansen zit de Nederlan
ders niet echt in het bloed. We
ip zitten te weinig met de dorpsgeno-
it ten op mooie zomeravonden buiten
5 com in een plotselinge opwelling
van gemeenschapszin de Dnekus-
01.dans te willen doen. Vroeger werd
;l;er gedanst bij de jonge-meisjes-
■dverenigingen en op de Paasheuvel.
[Sindsdien is het idee bij velen blij-
r ven hangen dat volksdansen hoort
bij folkloristische enclaves in de
ia Achterhoek of bij macro-biotische
Tc geitenwollen sokken in de zachte
vemaar moeilijke sector van bezin-
j^ningsweekenden.
1
'•"CURSIST
Dona van den Burg past niet bij dat
i&eeld. Afhankelijk van de sjaal die
oj| draagt of de hoed die ze opzet
lilijkt ze op een Peruaanse, een zi-
g geunenn, een Israëliet of een Turk-
d'se. Toch leidt zij vijftien jaar het
^volksdansen in Leusden. Niet om
de passen, maar om te dansen.
liefst in kleurrijke kostuums met
_veel lappen. Niet om de voorstel
ling maar om het samendoen.
,Ik zie liever dat iedereen enthou-
meedoet dan een perfecte uit-
tring waaraan de spontaniteit
itbreekt" zegt ze. Zondag laten
dansgroepen zien. waartoe zij
staat zijn. De voorstelling in de
»rf met 'bal na' is overigens al
>er kocht.
Dona van den Burg (48) zegt altijd
■bezig te zijn geweest "met lappen,
Imet toneel, met knutselen, dingen
■maken en gek doen.' Maar ze was
nÉflfteegster en adjunct-direktnce
van een bejaardenhuis. Ruim vijf-
Hen jaar geleden verhuisde ze naar
Leusden Haar pogingen om hier
werk te vinden in combinatie met
iét moederschap liepen op mets
Haar zoon ging naar de peuter
speelzaal van de Blijhof. Dona hielp
mee en raakte daardoor betrokken
bij het speeltuinwerk. „In de eerste
jaren heb ik op de Blijhof van alles
gedaan. Ik gaf een cursus poppen
maken, zat in het bestuur. Het was
leuk, dus volgde ik een cursusje
Jeugdleiding", verklaart Dona.
Ze blijft 'cursusjes-volgen'. Bij de
kadercursus voor jeugdleiding
hoort volksdansen. „Tot die tijd
had ik er nooit bij stilgestaan dat dit
iets voor mij zou zijn. Maar vooral
de Israëlische dansen deden mij
wat. Een paar maanden later, in
1975 startte ik met de eerste groep
kinderen. Al snel daarna wilden de
ouders, vooral de moeders, ook
dansen. Twee van die moeders
dansen nog steeds. Manon van de
Kamp en Truus de Kleuver. Zo is
het begonnen."
Sindsdien werden landen bezocht
op zoek naar dansen en kostuums.
Inmiddels beschikt ze zeker over
driehonderd kostuums. „Negen
van de tien zelf gemaakt", schat ze.
Af en toe krijgt ze orginele kostba
re exemplaren. Ze blijkt een van de
weinige vrouwen te zijn die haar
man kan roemen omdat hij een
oude jurk aan haar cadeau gaf.
„Dan trek ik die gelijk de eerst
volgende keer op de volksdans
club aan. Schitterend. Ik kleed me
trouwens altijd naar mijn eigen
smaak. Die is altijd anders geweest
dan de doorsnee. Zo ik me ook
altijd anders bewogen heb als de
meeste mensen. Ik heb daar van
een juffrouw van de Hervormde
school nog eens een standje voor
gehad. Ik liep niet netjes, zei ze, ik
danste."
VOLKSDANS
Toch werd ze adjunct van een be
jaardenoord en zat ze nooit op bal
let. Eenmaal op dreef bij de Blijhof
was ze niet meer te stuiten. De Blij
hof bestond toen nog uit één klem
zaaltje. „Daar paste net een krin
getje van twaalf m. De grote zaal
heb ik bijna zelf gebouwd, mag je
wel zeggen.Als ik ergens aan be
gin, wat gebeurt, gebeurt, maar het
moet lukken."
ISRAEL
In de grote zaal ligt met de meest
ideale vloer en staan geen spie
gels. „Spiegels schrikken mensen
af', volgens Dona. „Soms zie je in
prachtige entourages gordijnen
voor de spiegels hangen Mensen
voelen zich 'unheimisch' wanneer
ze met hun eigen spiegelbeeld ge
confronteerd worden. Volwasse
nen verkrampen. Kinderen gaan
gek doen. Ik werk nu met video
film. Dat is ook wennen maar het
achteraf bekijken van eigen fouten
heeft resultaat."
Volksdansen behoren volgens
Dona met uitsluitend bij de folklore.
„Er worden dagelijks meuwe dan
sen gemaakt. VoUcsdansen zijn niet
per definitie traditioneel. Natuurlijk
heeft ieder land zijn basispassen.
Maar met die passen zijn een hoop
meuwe combinaties te maken.
Volksdansen is vaak veel ingewik
kelder dan bijvoorbeeld stijldan
sen. Een Engelse wals blijft een
Engelse wals. ADeen de muziek
waarop gedanst wordt is anders.
Bij volksdansen hoort veel meer
passenmateriaal en dan nog alle
mogelijke bewegingen van het li
chaam, het hoofd en de armen."
„Bij volksdansen zijn de passen niet
allemaal vast omschreven. Eigen
lijk zou je bij iedere darts moeten
kunnen improviseren. Maar dat
kan in Nederland met. Wij hebben
geen cultuur waarin iemand mak
kelijk naar voren stapt om anderen
aan te zetten een bepaalde ritmi
sche beweging na te doen. Vrou
wen kunnen dit hier nog het best.
Ze zijn flexibeler dan mannen en
gaan eerder uit de bol. Het ken
merkende van volksdansen is toch
dat het een dans van het volk is.
MANNEN
Dansen met elkaar, van binnen uit
met een gevoel van nou zijn we
samen. In Israel wordt iedere gele
genheid aangegrepen om te dan
sen. Na afloop van iedere sabath
bijvoorbeeld. Dat is natuurlijk ook
een identiteitsbevestiging. In de Is
raëlische dansen is de herkomst
van mensen uit heel Europa af te
leiden, maar ze bevestigen de Is
raëlische identiteit. Dat is geen to
neel, dat is gevoel. Maar over het
algemeen streeft men hier vooral
naar een perfecte uitvoering, de
presentatie staat voorop. Het is
toch grappig te bedenken dat de
meeste van mijn cursisten Neder
landse dansen aanvankelijk niet
leuk vonden. Ze dansen volksdan-
sen afkomstig uit een tiental landen
maar durven voor hun eigen land
niet op te komen."
Een van de cursisten op zondag
avond: „Dansen is voor mij lekker
bezig zijn, alles van me afzetten en
bewegen op muziek. Wanneer ik
daarbij zo'n gekke Volendamse
muts moet opzetten, nou dan moet
dat maar, het dansen is leuk."
In het gesprek komt Dona een
aantal keren terug op wat volks
dansen volgens haar zou moeten
zijn. „VoUcsdansen is iets wat uit je
lijf moet komen. Wat je zelf voelt als
je bijvoorbeeld door de bossen
loopt en je zin knjgt om te huppe
len. Het moet aanstekelijk werken.
Mensen moeten niet alleen kijken,
ze moeten meedoen."
Dansen is voor haar nog steeds een
hobby. De vergoedingen moeten
zorgen dat ze uit de kosten komt.
„Het is een aktiviteit die zichzelf
moet bedruipen. Als ik een zakelijk
mens was stopte ik er niet aUes in.
Het is mijn hobby. Zodra ik een
naar gevoel krijg, bedenk ik dat als
het zo moet gaan het wel werken
lijkt en dat hoeft het van mij niet
meer. Voor volksdansen vraag ik
geen subsidie. Ik sta nog altijd op
het standpunt dat iets wat je zelf wilt
doen dat je daar geen subsidie
voor moet hebben maar dat het
moet kunnen."
In Leusden blijft de toeloop groot.
Ze heeft behalve twee kindergroe
pen, een aantal volwassen groepen
en een ouderengroep. „Het pres
tatie-gerichte is in de ouderen-
groep het minst aanwezig. De jong
ste is ongeveer 45. de oudste 76. 't
Menselijke dat in die groep aanwe
zig is, is onvoorstelbaar.
GEVOEL
Een gemêleerde groep, maar zo
gezellig."
„Ik wijs de mensen er altijd op dat
ze met prestatiegericht moeten
dansen maar dat ze wel een pres
tatie moeten leveren."Haar eigen
voorkeuren spelen in de groepen
een belangrijke rol. „Ik hou van
warme landen. Van de landen rond
de Middellandse zee en Zuid-Ame
rika. Scandinavië en Noord-Amen-
ka zeggen mij minder Schotse en
Hongaarse dansen kan ik wel leuk
vinden maar zijn me vaak te man
nelijk. Ik voel me te vrouwelijk om
die stijl te kunnen overbrengen.
Israël trekt me het meest,dansen
uit dat land hebben iets bevnj-
dends. Daar word je moe van maar
raak je met door uitgeput. Integen
deel."
Op het repetoire staan ook dansen
mt Joegoslavi, Roemenië, Rusland,
Griekenland en Zuid-Amenka.,, Ik
zou wel eens echte renaissance-
dans wiUen doen. Vooral om dat
werpen van de blikken. Ach bij
VoUcsdansen speel ik toch vooral
toneel."
Over de motieven van de Leus-
denaren die naar volksdansen
gaan, zegt ze „De meeste doen het
om in beweging te zijn, om bezig te
zijn met iets dat met cultuur te ma
ken heeft en om de gezelligheid."
Met haar cursisten danst ze regel
matig voor en met dementerende
ouderen „Die herkennen de mu
ziek en de sfeer van vroeger. Daar
voor is dansen een feest van her-
kenrung."In Leusden ontbreekt de
groep tussen veertien en ruim
twintig in. Ze betwijfelt of veel men
sen in Leusden volksdansen om
zich op die manier open te steUen
voor andere culturen. „Leusden is
daarin niet maatgevend. In Amster
dam heb je wel van die hele speci
fieke groepen, hier met." „Vroeger
vertelde je veel meer over een
dans dan tegenwoordig mogelijk
is. Doordat mensen soms jaren op
volksdansen zitten, kun je niet
steeds hetzelfde verhaal herhalen.
Met als gevolg dat veel mensen
niets meer van de achtergrond van
een dans weten. Maar je gaat af op
de emotionele band met de de
dans. De sfeer die de muziek en de
bewegingen oproepen. Eigenlijk
zou ik naar aUe landen toewülen."
Cursisten op zondagavond uitten
een zelfde wens. En een aantal zijn
inderdaad naar Israël, Hongarije of
Roemenië gegaan.
Dona heeft de volksdansers
voorbereid op een voorstelling
waarmee het vijftienjarig bestaan
gevierd moet worden. „Het wordt
een gewone voorstelling waaruit
het plezier moet spreken. Ik ben
met m gegaan op de suggestie er
ditmaal een perfecte doordachte
uitvoering van te maken. Het moe
ten sprankelen. Een perfecte voor
stelling is mnooi om te zien maar
theater" Die mentaliteit blijkt bij
een aantal cursisten aangeslagen.
Mies Brugmans, een van de dan
sers „3 maart zal mij worst wezen.
Ik dans gewoon lekker met dit ver
schil dat er meer mensen kijken."
Arthur Goossens, een van de weini
ge mannelijke leden Tijdens het
oefenen komt het ongedwongen
plezier en het meeslepende beter
naar buiten als tijdens een uitvoe
ring." De voorstelling zondag is uit
verkocht ondanks dat "kijken veel
minder leuk is dan zelf doen". Om
te kunnen volksdansen zijn geen
bijzondere eigenschappen of vaar
digheden nodig.
RITME
„Een beetje ritmegevoel is mooi
meegenomen. Maar belangrijk is
dat je het gewoon doet met een
instelling dat wanneer het met hikt
je pech en plezier hebt gehad." De
meest gehoorde raag bij volksdan
sen blijkt „Ben jij nou een man of
een vrouw?" Het Leusdense volks
dansen blijft vooral een vrouwen-
aangelegenheid.
LEUSDEN „Sinds jaar en
dag is het schenken van ei
gen huis en geld door ouders
aan kinderen een geliefd on
derwerp op menige familie
bijeenkomst. De angst dat het
moeizaam opgebouwde ver
mogen na opname in een be
jaardentehuis of na het over
lijden (groten)deels door Va
dertje Staat zal worden op
geëist, zit er stevig in." Zo
begint een interessante bro
chure 'Uw vermogen en de
oude dag', een uitgave van
de Koninklijke Notariële
Broederschap.
Iedereen die ouder wordt,
weet dat het wonen in een
verzorgingshuis, een bejaar
denoord, een kostbare zaak
is. Vaak moet het eigen ver
mogen worden opgemaakt
om de pensionprijs te kunnen
betalen. Het gedeelte van het
vermogen dat van dit 'opma
ken' is uitgezonderd bedraagt
momenteel voor een echtpaar
9600 gulden en voor een al
leenstaande 4800 oulden.
Naast dit zogenaamde 'vrijge
laten vermogen' mag men
nog 10.000 gulden (een echt
paar) en 5000 gulden (afleen-
staande) reserveren voor be
grafenis of crematiekosten.
Deze reservering moet wel op
een speciale mamer gebeu
ren; dat bedrag op de ge
wone spaarrekening zetten,
voldoet niet aan de gestelde
eisen.
Kan men maatregelen treffen
zodat met het eigen huis en
het eigen spaargeld geen on
gewenste dmgen gaan ge
beuren? Wat voor mogelijk
heden zijn er om daar wat aan
te doen? Bijvoorbeeld voor
het eigen vermogen tijdig te
verminderen ten gunste van
de kinderen? Hoe kan ik voor
komen, dat de fiscus straks
via de successiebelasting
veel geld binnenkrijgt, dat ik
liever aan de kinderen had
gegund?
Over de problemen die sa
menhangen met het vermo
gen en de vragen die ontstaan
bij het ouder worden over dat
vermogen, heeft de ver
eniging van notarissen een
handige brochure samenge
steld. Daann komen kort en
bondig allerlei mogelijkhe
den aan de orde en ook de
haken en ogen die men moet
vermijden. Zo komt ter spra
ke: het schenken of verkopen
van het huis aan de kinderen
en wat daar allemaal aan vast
zit. Hoe zit het dan met het ge
bruik en de bewoning van dat
huis. Wanneer is het zo
genaamd schenken op papier
te overwegen
Hoewel er vanuit het minister
van WVC reeds gesproken is
over een mogelijke verande
ring van de hoogte van het
'vrijgelaten vermogen' en
hoewel maar ongeveer tien
procent van aüe semoren ooit
in een verzorgingshuis te
recht komt, kan het toch de
moeite waard zijn om deze
(gratis) brochure even te ha
len bij de dichtstbijzijnde no
taris. De brochure geeft im
mers een oriëntatie in een
problematiek waar veel oude
ren mee bezig zijn. Voor rege
lingen welke heel precies zijn
aangepast aan de eigen situa
tie en eigen wensen, zal een
gesprek met een notaris
noodzakelijk zijn.
Ik heb heel war uren doorge
bracht voor de televisie. De
Bgebeurtenissen in Zuid-Afrika
wilde ik op de voet volgen.
IOnvergetelijk om een onge-
I broken Nelson Mandela te
Szien, hand in hand met zijn
B vrouw Winnie, lopend vanaf
'l het gevangerusterrein naar
■zijn vrijheid. Ongebroken na
1 zevenentwintig jaar gevange-
Inis. Dan beschik je wel over
een bijna onvoorstelbare
geestkracht.
|£n die veelsoortige reacties.
achen en huilen van
S vreugde, zowel bij de zwarte
bewoners van Zuid-Afrika als
bij de mensen van het Anti-
Appartheidscomité het hun
bewonderenswaardig door
zettingsvermogen.
Een beeld dat mij nog voort
durend voor ogen staat, is de
dan vreugde dansende bis
schop Tutu. In een paars over
hemd met een gemeen blauw
gekleurde broek. Daar staat
hij in zijn huis met vrouw en
andere familieleden te dan
sen: armen omhoog en een
vrijheidslied zingend De
klaarstaande verslaggever in
teresseert hem op dat ogen
blik niet. Hij moet zijn
vreugde om de vrijlating van
Mandela uiting geven en hij
danst.
Onwillekeurig moet ik den
ken aan onze Nederlandse
bisschoppen. Ziet u ze al van
vreugde dansen? Bisschop
Gijsen, Simonis of Bër? Maar
om eerlijk te zijn: ik ben ook
niet iemand om te gaan sprin
gen van vreugde.
Mandela en bisschop Tutu
zullen het mij niet kwalijk ne
men, dat ik nog even doorga
op dat dansen. Want de ko
mende week zal toch een
groot aantal Nederlanders la
ten zien, dat zij ook aardig uit
hun bol kunnen gaan, al is
daar vaak heel wat bier voor
nodig. Al noemen we de va
kantie die veel kinderen heb
ben crocusvakantie in plaats
van het vroeger gebruikehjke
camavalsvakantie, toch zullen
vele Nederlanders weer flink
en luidruchtig carnaval gaan
vieren.
Als Noord-Nederlander heb
ik nogal moeite om zelf te hos
sen en te dansen. Een enkele
keer heb ik carnaval gevierd
m de Achterhoek met de Lim
burgse Club. Ik denk nog met
plezier aan mijn gedans en
gespring, al kon ik niet op te
gen de rasechte bierdrinkers.
We zijn nog eens in Den
Bosch geweest, met verbra-
bantste familie mee naar een
carnavalsviering. Op straat
was het leuk, maar de over
volle feestzaal hebben we
schielijk in de steek gelaten
omdat we daar ademnood
kregen.
Aan mijn lijf dus niet te veel
polonaise, al kan ik wel genie
ten als ik zie hoe anderen vol
overgave en met veel plezier
carnavallen. Gelukkig is het
niet zo druk meer op de tele
visie met het promoten door
Adèle en Andre en andere
'topartiesten' van hun carna
valsliederen.
De bhjf wel met verbazing zit
ten als ik zie hoe sommige se
nioren in een verzorgingshuis
opgetuigd worden met een
mal hoedje en opgepept wor
den om te gaan hossen Ik
denk niet dat hun gehos hen
net zo natuurhjk afgaat als de
dansende bisschop Tutu.
Maar ik hoop dat ze wel veel
plezier hebben.
VUT-ter
LEUSDEN - De wereld
vreemde senior die figureert
in de reclamespot van de
MacDonald's restaurants,
vindt de Big Mac veel te
groot en onhandig. Men kan
van mening verschillen of
hier een opa ten tonele wordt
gevoerd die niet weet wat er
in de restaurantwereld te
koop is, in ieder geval is dui
delijk dat hij de hamburger te
groot vindt. Hij is niet de
enige senior die moeite heeft
met de kwantiteit van de in
restaurants voorgeschotelde
menu's. Nog maar heel lang
zaam beginnen in Nederland
de horecabedrijven tegemoet
te komen aan de wensen van
de ouderen.
In Amerika kun je in een
groot aantal restaurants een
speciaal 'seniorbreakfast' be-
steUen Meestal is dan van het
geserveerde ontbijt het aantal
'pancakes' en het aantal
kleine saucijsworstjes minder
en aangepast aan de senior
maag. Op bepaalde uren zijn
in veel restaurants ook 'se-
ruordinners' te krijgen. Dan is
de hoeveelheid kleiner, wat
ook in de pnjs tot uitdrukking
komt.
Ook ouderen die naar Duits
land en Oostenrijk op vakan
tie gaan, hebben ongetwijfeld
ontdekt dat daar heel wat res
taurants zijn die met een 'Se-
niorenteller' of 'Senioren-
platte' inspelen op het eetge
drag van veel ouderen
In Nederland is het nog een
uitzondering als men een spe
ciaal Senior-menu kan krij
gen. En om een kmder-menu
te bestellen is minder leuk.
Zelfs als men dat de aardige
naam Junior-menu geeft, zoals
het Leusdense Hakhorstres-
taurant doet. Want semoren
zullen niet zo gecharmeerd
zijn van tomatensoep 'met
pretletters'.
Bij navraag onder een aantal
ouderen hoort men de vol
gende opmerkingen. "Ik hou
erg van pannekoeken, maar
elke keer als ik in een panne-
koekrestaurant ben geweest
moet ik bij thuiskomst zeg
gen: eigenlijk heb ik toch
weer teveel gegeten." Of: "Ik
hou wel van ijs, maar die grote
kommen met ijs, die je na een
maaltijd knjgt zijn me meestal
te veel en iets klemers heb
ben ze vaak met op het menu
staan. "Een ander zegt:
"Vooral als je plate-service
bestelt, dan krijg je me toch
een hoeveelheid op je bord,
het lijkt wel een molshoop. Ik
heb aan veel minder genoeg.
En m'n bord halfvol laten
staan, nou nee."
De te grote porties voor oude
ren krijgen heel langzaam ook
in Nederland meer aandacht.
Zo heeft het vakblad voor de
restaurateurs en ook het blad
Aktief en Vrij onlangs over dit
onderwerp geschreven. Uit
een onderzoek is namelijk ge
bleken dat veel ouderen
graag een speciaal Senioren
menu willen. "Te grote por
ties zijn voor velen vaak een
onoverkomelijke drempel".
In Aktief en Vrij merkt een
restaurateur op: "Vooral ou
dere mensen generen zich
om eten te laten staan. Dat vin
den ze zonde. En sommige
mensen durven niet om klei
nere porties te vragen." Hij
heeft daarom duidelijk op de
menukaart vermeld, dat men
kleinere porties kan vragen
en dat de prijs wordt aange
past.
Een andere restauranthouder
voert al emge jaren een Senio-
ren-dne-gangen-diner, dat
elke middag om twaalf uur
wordt geserveerd voor ge
middeld twaalf en halve gul
den. Elke middag ontmoet
een aantal senioren elkaar in
dit restaurant bij het gebrui
ken van dit Senioren-menu.
Een enkele steekproef laat
zien, dat de Amersfoortse sta
tionrestauratie al ruim een jaar
op de kaart heeft staan "Op
vertoon van uw seniorenkaart
(van de Spoorwegen) of 65
Pas hebben wij een speciaal
driegangenmenu voor een
aantrekkelijke pnjs: 14,75."
Bij ruim 50 stationsrestaurants
is dit menu verkrijgbaar.
Maatje kleiner
Desgevraagd zegt Jos Ver
duin, eigenaresse van restau
rants en pannekoekboerdenj
Hakhorst: "Eigenlijk hebben
we daar nog nooit bij stil ge
staan. Misschien komt dat om
dat wij het heel gewoon vin
den, dat we rekening houden
met onze klanten. Als oude
ren het vlees teveel of te
zwaar vinden, dan adviseren
we hen om lichter verteer
bare vis te nemen. Dat geldt
ook bij het voorgerecht: een
bouiüon of Ardenner ham met
meloen is ook vnj licht. Van
zelfsprekend houden we re
kening met het dieet van be
zoekers, als men dat kenbaar
maakt."
Ook elders zeggen restau
ranthouders dat veel ouderen
kennelijk nogal moeite heb
ben om hun wensen naar vo
ren te brengen. Nu het duide
lijker wordt dat het aanbieden
van een senioren-menu of de
mogelijkheid om kleinere
porties te bestellen meer ge
wenst wordt dan men wist,
beginnen steeds meer restau
rants dat op hun kaart te ver
melden.
Jos Verduin maakt nog duide
lijk, dat ouderen in de Hak-
horst-pannekoekboerdenj
heus niet hoeven terug te val
len op de 'kmderpannekoek-
boerdenj PIPO, met snoepge-
zichtjes' "Iedereen, dus ook
de oudere bezoeker, kan elke
pannekoek in een kleiner for
maat bestellen en dan geldt:
is de pannekoek een maatje
kleiner dan is ook de prijs een
maatje kleiner."
