irugklassers floreren bij samenspel ouders en docenten
[uiskamerproject brengt
roorzieningen dichterbij
PPI&0U, u
I KOUT
MfcefflE-*
Opruimen en
tekstverwerken
BRUGKLASMENTRIX FIEN TANIS
DftTeu jy
Uusoew.2ü/0j
yoor 55
ItXHX&L
6 WOENSDAG 14 MAART 1990
plaatselijk nieuws
stap van basis-
ol naar voortgezet
jrwijs is voor kinde-
>en heel belangrijke,
schoolleven veran-
drastisch. Boven-
dient de puberteit
aan. „Na de kerst
en de hormonen door
okaal", typeert Fien
Zij is brugklas-
trix en begeleidt de
pubers in deze pe-
van verandering,
rerloopt het soepelst
ik de ouders en leer-
iten de handen in-
laan.
'OORT - Voor de meeste
die hun eerste kind in sep-
naar het voortgezet onder-
vertrekken, is het ruim
jaar geleden dat ze een mid-
school van binnen gezien
Sinds ze zelf leerling wa-
jveel veranderd. Andere na-
lesmethoden, schoolsyste-
verhoudingen. Wanneer
id in de laatste maanden van
ouwde basisschool zit, is
iwelijks voor te stellen dat
Ie kind een klein half jaar
ich in deze nieuwe wereld
voelen. Mevrouw Fien Ta-
daarover meepraten. Smds
ren begeleidt zij als mentrix,
op de Openbare
igemeerischap De Amers-
Berg. „De meeste kinderen
tegenwoordig de overgang
lisschoolleerling naar mid-
scholier binnen één week,
in één dag. Niet alleen let-
ook in houding en gedrag-
[ze. Over de verschillen tus-
en nu en waar ouders van
irse middelbare scholieren
maken kunnen krijgen, een
Bk
»t grote verschil met vroeger
gens Fien Tanis „de veran-
houding tussen ouders en
school. De school is met langer een
instituut waaraan je je kind aflevert.
Ouders zijn meer betrokken bij de
school. Wij stellen altijd dat het
slagen van een brugklasser geba
seerd moet zijn op een samenspel
tussen docenten en ouders." Een
betrokkenheid die vooral blijkt uit
de belangstelling voor de manier
van onderwijs geven en de wijze
waarop een kind de informatie ver
werkt. Huiswerk overhoren, be
langstelling voor de behaalde cij
fers en waar mogelijk de uitleg van
school herhalen.
GROOT
Een ander groot verschil is voor
al het gevolg van de manier waarop
sinds ruim twintig jaar het middel
baar onderwijs georganiseerd is.
De brugklassen bestaan sinds de
Mammoet-wetgeving. Hierdoor
ontstonden in 1965 nieuwe school
typen die beter op elkaar aansloten
en daarom in toenemende mate
onder één dak werden gehuisvest.
Bij deze school-gemeenschappen
werden vaak meer typen onderge
bracht dan tot dan toe gebruikelijk
was. Scholen-gemeenschap de
Amersfoortse Berg kreeg er bij
voorbeeld een MAVO afdeling bij.
Basisgedachte in het nieuwe on
derwijssysteem was en is, alle
leerlingen bij het middelbaar
schoolonderwijs een gelijke start
positie te geven. Dit betekent dat
leerlingen die volgens de advise
ring op basis van SBK toets en ba
sisschool, hoger onderwijs zouden
kunnen volgen op hetzelfde niveau,
in hetzelfde tempo leerstof krijgen
aangeboden als leerlingen met een
lager advies. De discussie over de
juistheid van een dergelijke homo
gene brugklas is nog steeds niet
verstomd. Zowel pleidooien voor
een tweede brugklas als voor een
scheiding in de brugklas tussen
VWO en MAVO leerlingen komen
regelmatig in het nieuws. Een on
vermijdelijk gevolg van de homo
gene brugklas is, volgens Fien Ta-
nis, en verandering van populatie
in de eerste klassen, ten opzichte
van middelbare scholen van ruim
twintig jaar geleden. Waarbij zeker
voor de middelbare scholen in
Amersfoort telt dat de meeste
scholen een regionale functie heb
ben. Met als gevolg dat niet alleen
verschillende niveau's m één klas
bijelkaar zitten, maar ook kinderen
uit verschillende milieus. „Daar
hebben we mee om moeten leren
gaan. Deze populatie vereist een
andere aanpak en benadering dan
vroeger mogelijk was. De andere
populatie en sfeer van de tegen
woordige scholen is voor ouders
die tientallen jaren niets met voort
gezet onderwijs te maken hebben
gehad, vaak nieuw. Zij schrikken
bij voorbaat vaak van het grote
aantal leerlingen, de vele richtin
gen en de grote gebouwen. „In de
praktijk valt dit reuze mee" volgens
Fien Tams „de brugklassen heb
ben zeker in het begin voorname
lijk met hun eigen groep te maken.
De weg binnen de school is snel
ontdekt en het wisselen van docent
heeft volgens de meeste brugklas
sers meer voordelen dan nadelen.
Immers wanneer een docent je niet
aanstaat of de man of vrouw heeft
die dag geen goede bui, ben je
daar maar een lesuur aan overgele
verd. Wie het bij de ene docent
verbruit heeft, kan het volgende
uur met een schone lei beginnen."
VERANDERINGEN
„De overgang basisschool-mid
delbare school verloopt voor kin
deren veelal soepel. Het is won
derlijk om te zien hoe snel kinde
ren zich aan een nieuwe situatie
kunnen aanpassen. Dit jaar had ik
het gevoel dat ze er geen dag voor
nodig hadden. De meeste kinderen
zijn aan het einde van de basis
school aan deze veranderingen
toe. Maar er zijn altijd uitzonderin
gen. Kinderen die een tijdje nodig
hebben om aan de andere manier
van lesgeven, de nieuwe vakken, te
wennen. Kinderen die alles over
zich heen laten komen, waarbij de
helft niet tot ze doordringt." Overi
gens vindt Fien Tanis de angst van
ouders, voor de lange schooldagen
met terecht. „Niet alleen wordt bij
het samenstellen van het rooster
geprobeerd voor zoveel afwisse-
Brugklasmentrix Fien Taius, klaagmuur en vertrouwenspersoon.
ling te zorgen, ook één lesuur be
staat over het algemeen met uit
sluitend uit luisteren. Het aanbie
den en verwerken van de leerstof
is door de tegenwoordige metho
den veel aantrekkelijker gewor
den." Computers, video, talen-
prakticum en zelfwerkzaamheid
zorgen voor afwisseling en houden
de aandacht gevangen.
Een kind dat naar de brugklas gaat,
verandert. In de eerste plaats door
het grotere beroep dat op zijn of
haar zelfstandigheid gedaan wordt.
Het moet alleen naar school fietsen,
z'n agenda bijhouden, verantwoor
delijkheid dragen voor zijn huis
werk, de goede boeken meene
men en nog tal van andere dingen
bij voorbaat bedenken en organi
seren. De brugklasmentor tracht
daarin te begeleiden.
MENTOR
„Een brugklasmentor is een soort
vaste stek. Het is een vertrouwde
plek waar je terecht kunt met tal
van problemen. Hij of zij is het aan
gewezen aanspreekpunt voor een
leerling. Soms een klaagmuur,
soms bemiddelend. Behalve dat de
mentor aandacht geeft aan de leer
stof en hoe de kinderen daarmee
om gaan, besteedt hij of zij veel
aandacht aan de sociale en emotio
nele elementen. Hoe gaan de leer
lingen met elkaar om? Hoe reage
ren ze op elkaar en de docenten.
Dit aspect van de mentor-taak is
minstens zo belangrijk als het on
derwijskundige deel."
Behalve de begeleiding op school,
onderhoudt de mentor het contact
met thuis. Het thuisfront heeft recht
op informatie van de school. „Het
schoolteam kan een leerling beter
begeleiden en opvangen wanneer
wij weten van omstandigheden
thuis. Hoe vervelend het ook is, het
is belangrijk dat we weten van een
scheiding, overlijden of andere
moeilijke, indringende gebeurte
nissen. Te vaak hoor je iets achter
af. Wanneer de scheiding er al
door is, bijvoorbeeld. Terwijl wij
zaten te zoeken naar mogelijke
oorzaken voor dalende cijfers, ge
brek aan interesse of veranderd
gedrag van die leerling. Het sa
menspel tussen school en thuis is
belangrijk. Niet alleen de ouders
zijn meer betrokken bij het onder
wijs. Ook het onderwijs is meer
betrokken geraakt bij de situatie
thuis."
De typerende veranderingen bij
een brugklasser hebben overigens
met alleen te maken met de schooi
en eventuele thuissituatie. Licha
melijke veranderingen kunnen in
het eerste jaar op de middelbare
school een grote rol spelen. Fien
Tanis zegt met overtuiging; „Na
kerst gieren de hormonen door het
lokaal. De eerste verliefdheden, li
chamelijke veranderingen zoals de
eerste menstruatie of het inzetten
van een pijlsnelle groei. Het kun
nen allemaal oorzaken zijn voor an
der gedrag. In een brugklas zitten
uitersten. Meisjes die wat postuur
en lengte en instelling bij wijze van
spreken voor drie VWO door kun
nen gaan en meisjes die duimzui-
gend zitten te dromen en een Bar
bie m hun tas meenemen."
VERWACHTINGEN
Veranderingen die allemaal
kunnen bijdragen tot andere resul
taten dan op grond van de ervarin
gen op de basisschool te verwach
ten waren. „We maken meer dan
eens mee dat een goede leerling
halverwege het eerste jaar, bij wij
ze van spreken, de kop tegen de
klippen gooit en geen interesse
voor school meer kan en wil op
brengen. Andersom maken we
mee dat kinderen die met een
MAVO indicatie binnenkomen de
smaak dermate te pakken krijgen
dat ze met gemak doorstromen
naar een VWO klas. Ieder jaar
weer verbaas ik mij erover hoe
vaak het anders uitvalt dan te ver
wachten leek. Daarom is het ook zo
belangrijk dat alleen de mentor het
advies weet. De toetsing is vooral
bedoeld voor de plaatsing. Het is
geen rapportage die het kind nage
dragen wordt. Wat een brugklas
mentor krijgt, is het dossier van de
basisschool waarin de uitslag van
de BAVO en SBK toetsen zitten en
het advies van de schooL Soms
staan daarbij aanwijzingen voor de
begeleiding, met name in geval van
een of andere afwijking of handi
cap. In al de jaren dat ik mentor ben
heb ik nog nooit iets negatiefs over
een leerling in deze dossiers gele
zen."
De betrokkenheid tussen school
en thuis en omgekeerd kan ook
een schaduwzijde hebben. Het ge
vaar bestaat dat een kind zich 'ner
gens meer veilig voelt'. Wat op
school gebeurt, krijgen ze thuis te
horen en hoe ze er thuis over den
ken is bij de school bekend. Fien
Tanis; „De ouders maken steeds
bewuster een schoolkeuze. Steeds
meer ouders bezoeken meer dan
één informatie-avond. Steeds va
ker komt het voor dat men laat
merken het niet eens te zijn met het
school-advies. Wanneer ouders
een weloverwogen keuze hebben
gemaakt is daarvan het onvermij
delijke gevolg dat zij zich verant
woordelijk voelen voor die keuze.
Het kind moet de juistheid van hun
beslissing waarmaken." Ouders
willen er soms alles aan doen om
hun kind zo intensief mogelijk te
begeleiden. Wanneer bijvoor
beeld een kind met een LBO-ad-
vies toch in de brugklas komt, kan
het mede daardoor goed gaan.
Maar wanneer het niet goed gaat,
voelen de ouders zich vaak schul
dig en kan het kind het idee krijgen
'gefaald' te hebben. Enige afstand
tussen school en thuis kan net zo
noodzakelijk zijn als betrokken
heid. De school behoort tot op ze
kere hoogte tot het eigen wereldje
van een kind. Waar een ouder zich
wel en niet mee bemoeien mag is
niet in regels vast te leggen. Fien
Tanis over de rol die ouders kun
nen hebben; „Ik gun de kinderen
dat ze na schooltijd mogen spelen.
Juist na zo'n schooldag waann ze
intensief bezig zijn geweest is het
belangrijk te kunnen terugvallen
op eigen aktiviteiten.
De tijd die aan het huiswerk be
steed wordt is wisselend maar ie
der kind moet ook met andere din
gen bezig kunnen zijn. De aanbie
ding van de leerstof is tegenwoor
dig zo opgebouwd dat thuis inge
oefend moet worden wat op school
is uitgelegd en uitgewerkt. De be
geleiding van het huiswerk kan
daardoor ondersteunend zijn en
niet docerend." Wanneer een an
der hetzelfde met andere woorden
uitlegt kan het natuurlijk best een
keer ineens duidelijk worden.
Maar de uitleg van ouders kan ook
voor verwarring zorgen. Daar staat
tegenover dat belangstelling kan
stimuleren. Terwijl overhoren de
hiaten in kennis vaak beter aan het
licht brengt dan bij zelfstudie het
geval is. De manier waarop ouders
omgaan met mensen, werk en boe
ken zal volgens Fien Tanis op de
een of andere manier doorwerken
in de houding van de kinderen te
gen over elkaar, de docenten, de
manier van werken en het omgaan
met eigen en andermans eigen
dommen. Tot besluit een prakti
sche raad; „Wanneer de kinderen
ruim voor het begin van de les op
school zijn, kunnen ze even accli
matiseren. Even rust voor je moet
beginnen, is heel belangrijk. De
kinderen die binnen komen op het
laatste nippertje hebben meer
moeite zich direkt op de les te con
centreren. Dit overkomt overigens
de leerlingen die dichtbij wonen,
vaker dan de kinderen die van ver
komen. Tegen het fietsen van flin
ke afstanden zien de meeste kinde
ren niet op, als ze maar op tijd zijn.
(De rector vertelde op een infor
matie avond dat de meeste leerlin
gen, na de hersftvakantie, aan het
fietsen gewend zijn. mdv).
TT
•«ItifniflWiii,.,!!
ÏUSDEN - In september
Dopt een actief comité in
lusden-Zuid een ontmoe-
ej. igscentrum voor onderen te
iginnen. Door wat de initia-
sfgroep het liefst 'huiska-
1^ eiproject' noemt, wil men
a gemoet komen aan de wen
en van de senioren van
O msden-Zuid. Het comité
ieft zich al verzekerd van
n startsubsidie van de ge-
eente Lensden van twee en
in half duizend gulden.
ou u ook willen, dat er m
fusden-Zuid een ruimte
•mt waar 55+ uit deze wijk
kaar kan ontmoeten?" Een
Bche met deze vraag kan
en op verschillende plaat-
n in Zuid achter het raam
in hangen. Op deze wijze
sven de bewoners aan, dat
de vraag bevestigend
antwoorden. Zij zijn ervan
rertuigd, dat veel 55-plus-
m Leusden-Zuid elkaar
>k dicht bij huis willen ont-
oeten De bestaande moge-
kheden zijn namelijk voor
meeste ouderen te ver van
iusden-Zuid.
•t landelijk en ook gemeen-
ijk ouderenbeleid legt
'ik de nadruk op het zo-
'rtaamd 'flankerend beleid':
'deren in staat stellen zo
mogelijk zelfstandig
te blijven wonen. Door
1 ouderen wordt dit als
m goed beleid gezien. Naar
verzorgingshuis vertrek-
In wil men alleen dan wan-
'r het thuis echt niet meer
it. Een van de gevolgen
pn dit beleid is echter, dat
)n groeiend aantal ouderen
erdaad lang in eigen huis
wonen, maar door ach-
ikjang m het lopen en
t verlies van familieleden
kennissen minder mobiel
lfdt en min of eer in een iso-
sd
lement raakt.
Vorig jaar werd deze ontwik
keling door wijkverpleegkun
dige mevrouw L. van Kalkert
en anderen geconstateerd m
Leusden-Zuid. De bestaande
voorzieningen, zoals het ont
moetingscentrum de Wol
boom en ook de senioren-
soos Buiningpark, zijn voor
veel ouderen in Leusden-Zuid
toch te ver of te eenzijdig en
met iedereen voelt zich aan
getrokken tot de bijeenkom
sten die in Zuid vanuit de kerk
worden georganiseerd. Daar
bij komt, dat veel ouderen al
lang in Zuid wonen, waardoor
veel contacten zijn ontstaan.
Na enige vergaderingen is in
Zuid een stichting in oprich
ting welke wil komen tot het
starten van een 'huiskamer
project'. Het voorlopig be
stuur bestaat uit mevrouw L.
van Kalkert (voorz.), mevr. G.
v.d. Hoorn (penn.) en mevr. J.
Moraal (secr.). De secretaris is
graag bereid meer informatie
te geven.
„We hebben sterk de indruk
dat er grote behoefte is aan
iets dat je huiskamer, inloop
kamer of verlengde huiska
mer kunt noemen. Dat geeft
aan, dat we dicht bij de hier
wonende ouderen willen aan
sluiten. We willen dat de
geïnteresseerde 55-plussers
gemakkelijk even kunnen
binnenlopen, zonder dat ze
lid moeten worden. De deur
staat gewoon open. Ze moe
ten zelf maar zien, wanneer ze
zn hebben om een praatje te
maken of, als ze dat liever wil
len, zonder praten een op
thee of koffie drinken."
ENQUÊTE
Dat aansluiten bij de wensen
van de ouderen in Zuid is be
zorgd. Daarin wordt gevraagd
of men wil meedoen of mee
denken. Ook kan men op
deze enquêtefolder belang
stelling aangeven voor een 'li
teratuur- of kaartclubje of wat
u maar wilt'. Hoewel het be
stuur wel ideeën heeft, wordt
de ouderen gevraagd om zelf
met voorstellen te komen
voor activiteiten. Het bestuur
is namelijk huiveng om te 'be
tuttelen', om van bovenaf de
ouderen te zeggen wat zij
leuk dienen te vinden. Aan
degene die de mooiste naam
voor de Stichting bedenkt,
wordt een leuke attentie be
loofd.
Omdat dit initiatief puur op
Leusden-Zuid is gericht heeft
het voorlopig bestuur tot voor
kort geen ruchtbaarheid ge
geven aan hun huiskamerpro
ject. Nu men de oudere me
debewoners is gaan benade
ren, zijn ook allerlei andere
belangstellenden en instan
ties bij het initiatief betrok
ken. Rondom het bestuur is
een comité gevormd, waarin
iemand van de Vrijwillige
Hulpdienst, iemand voor de
contacten met de gemeente,
een adviseur voor de finan
ciële zaken, iemand voor de
contacten met het kerkelijk
ouderenwerk, iemand van de
Unie Van Vrijwilligers en ie
mand van de Vrouwen in de
Overgang.
„We zien elkaar niet als con
currenten, maar vinden het
wel belangrijk dat we een ei
gen koers varen, waarbij het
niet de bedoeling is dat we
elkaar in de wielen rijden of
'vliegen' afvangen." bena
drukt mevrouw Moraal.
„Dankzij de mensen in ons co
mité hebben we ook de juiste
weg kunnen bewandelen om
<i' t
r»
ft vft
'tnyppopr-
•ViVh'.i -HcioM5
..i. U«*« ,«<K. »v -
een startsubsidie te krijgen
van de gemeente. En met
SOCCLE hebben we contact
gehad, waardoor we er nu ze
ker van zijn, dat we in septem
ber kunnen beschikken over
een ruimte in buurtcentrum
De Woelige Hoek." Van deze
ruimte wil men geen soos ma
ken, maar om te beginnen
twee maal in de week een
open huiskamer van 10 tot 16
uur. Een huiskamer welke,
eventueel met enige hulp,
voor iedere senior in Leus
den-Zuid te belopen is.
Over de kosten gevraagd,
wordt duidelijk gemaakt dat
men niet alles via subsidie wil
laten betalen, dat zou mooi
weer spelen zijn op kosten
van de gemeente. „Als de ou
deren het de moeite waard
vinden om mee te doen met
het project, en wij denken dat
dat het geval is. dan willen ze
daar best wel iets voor beta
len. Natuurlijk mag het niet te
duur worden, want het moet
voor iedereen mogelijk zijn
om mee te doen."
Door dit initiatief hoeven ou
deren niet steeds naar de
(soms verre) voorzieningen
toe, maar brengt het comité
de voorzieningen zo dicht mo
gelijk bij de ouderen.
De komende week worden
de folders bij de senioren
thuis opgehaald. Ouderen die
geen folder hebben ontvan
gen of die meer informatie
wensen kunnen dit doorge
ven aan mevrouw Moraal (tel.
946268) of mevrouw Van Kal
ken (tel 945628).
Zeer binnenkort kan de hand
balvereniging op een indi
recte donatie van mij reke
nen: een aantal dozen oud pa
pier. Tot verbazing van mijzelf
en van mijn hefhebbende
eega, ben ik al een week lang
aan het opruimen. Bij elke
keer boodschappen doen
sleep ik een of twee karton
nen dozen mee (dank u wel
Leusdense winkeliers). De
beste dozen voor mijn doel
zijn die waarin drank heeft ge
zeten: fridrank, chocomelk of
wijn. Die kunnen een fhnk ge
wicht aan papier verdragen
zonder uit elkaar te vallen.
Er zijn in huis plaatsen waarop
wij na jaren de vloerbedek
king weer kunnen zien. Nu al
het papier dat daarop soms ja
ren heeft gelegen voor 90 pro
cent in een van de dozen is
verdwenen, komen onbetre
den en onbeschadigde stuk
ken vloer te voorschijn. Deze
keer bestaat mijn opruimen
namelijk eens niet uit ver
plaatsen, zoals tot nu toe
meestal het geval was.
Ik kom onderweg van alles te
gen. Tijdschriftnummers
soms van 25 jaar geleden,
kranteknipsels die ik voor
mijn werk dacht nodig te heb
ben, verslagen van vergade-
rmgen, beoordelingshjsten
van leerhngen en studenten
van jaren her, folders over al
lerlei wel en niet uitgevoerde
vakantieplannen, een ver
geelde pagina van de Leus
der Krant van 4 juni 1987
waarin mijn eerste VUTter
verscheen. Herhaaldelijk
moet ik mezelf overwinnen
om een en ander niet door te
lezen of op zo'n verplaats-
stapeltje neer te leggen. Af en
toe kom ik ineens iets ïnte-
resssants of leuks tegen, dat
de moeite van wat meer aan
dacht waard is. Zo ook een ar
tikeltje over ..Hoe kunnen we
ons blijven reddenmet tips
voorouderen
In dat verhaal is ene professor
Hattinga Verschure aan het
woord, de man die dat veel
misbruikte begrip 'mantel
zorg' in de wereld heeft ge
bracht Mij trof het tussen
kopje 'Begin aan nieuwe din
gen Het beweert: ,,Als je het
na je pensioen alleen moet
hebben van je oude hobby's,
zul je je na een jaar ontzettend
gaan vervelen". En hij stelt:
„Neem een voorbeeld aan
mensen die na hun pensione
ring met allerlei nieuwe din
gen beginnen... die kunnen
veel langer vitaal blijven, zo
wel lichamelijk als geeste-
hjk".
Zonder dat u aan mij een voor
beeld moet nemen (één zo'n
exemplaar als ik is ruim vol
doende) sprak mij sterk aan
wat hij daar beweert Ik ben
namelijk een paar weken ge
leden wat nieuws begonnen.
Zeker zo 'n klein jaar heb ik zit
ten dubben of ik een compu
ter zou aanschaffen. Ik heb
weet ik wat allemaal over die
apparaten gelezen en met an
deren daarover gepraat.
Is het wel wat voor mij? Ik ben
immers niet zo'n techneut.
Wat kost zo'n ding wel niet?
De een vond de uitgave van
toch minstens enige duizen
den guldens dik verantwoord
„wat je kunt zoveel met een
p.c. doen, zoals je platen en je
boeken catalogiseren" (maar
wil ik dat eigenlijk wel kun
nen?). Ook dat kleine adres
boekje zou ik niet meer nodig
hebben, dat kan allemaal op
zo'n floppy disk. Ik kreeg te
horen „ik heb allerlei kookre
cepten nu prachtig op een rij
tje en kan zo eruit draaien wat
voor boodschappen ik moet
kopen voor elk menu.
Enige vrienden en kennissen
gaven als advies: „zet eerst
eens voor jezelf op een rij
waarom je iets computerach
tigs wilt en waarvoor je het
ding precies wilt gebruiken".
Dat werd dus een zelfonder
zoek, waarbij ik niet mocht
toegeven aan de aanwezige
neiging om graag iets nieuws
te hebben. Ik was al zover, dat
ik voor mezelf duidehjk had:
ik wil vooral een tekstverwer
ker, zodat ik mijn VUTtertjes
en andere journalistieke pro-
dukten niet meer hoef in te le
veren vol doorhalingen en bij
geschreven veranderingen
(mijn produkten zitten altijd
vol tikfouten). Ook leerde ik
dat ik met een tekstverwerker
gemakkehjk alinea 's kon ver
plaatsen. Eveneens was be
langrijk: een tekstverwerker
is veel goedkoper en met een
goede printer erbij kun je af
drukken maken die de
scherpte van een goede
schrijfmachineletter hebben.
Een bevriende gepensio
neerde journalist, die net zo
weinig technisch is als ik,
hielp mij bij mijn beslissing.
Een gezamenlijke kennis
bleek hem een gebruikte
tekstverwerker te hebben ge
leverd, waarover hij uiterst te
vreden was. En laat die kennis
nog zo'n apparaat m voorraad
hebben.
En daar zit ik nu naar het
scherm te kijken, waarop de
getikte letters mooi groen
voor mijn ogen verschijnen.
En ik ben al zo ver dat ik ali
nea's verplaats en fouten ver
beter. Trouwens: ik blijk nu
veel minder tikfouten te ma
ken; zeker omdat ik ze zo ge
makkelijk kan verbeteren.
Mijn derdehands apparaat
van 1982-1984 vraagt wel de
nodige ruimte, maar kostte
mij niet veel en via mijn flop
disks - ik mag ze niet floppy
noemen, want daar zijn ze
veel te groot voor - lever ik
nu prachtige kopij in.
Zo ben ik met iets ouds toch
wat nieuws begonnen, dus
pas op voor mijn vitaliteit. En
tegelijk ben ik aan het oprui
men geslagen.
Zou dat laatste misschien iets
te maken hebben met het feit
dat dit mijn laatste VUTtertje is
omdat ik over een paar dagen
'uitgevut' ben?
Wat voor invloed de 'nieuwe
levensfasezei hebben, kunt u
over drie weken in deze ru
briek constateren. Tot dan.
VUTter
