ssen zijn zo
3k nog niet!
omerspeelgoed van het jaar
Haantjes-optocht
Klok terug
leusder hmnt
e Shapely Kids
de Hamershof
De eieren staan op springen
tsische kinderen op bezoek in Leusden
eusder krant
3
lsDAG 11 APRIL 1990
plaatselijk nieuws
19
'N - Russische kinderen zijn niet anders dan Nederland-
ren. Dat weten de kinderen van de Wegwijzer nu zeker,
en dragen de meisjes het haar wat stijver in vlechtjes,
.en ook giebelen. Misschien zien de jongens er wat
iit, ze deden net zo stoer deden als de jongens van de
izei Alle Russische kinderen waren voor de eerste keer
Sen op visite. Met veel belangrijke grote mensen om
en, moesten zij zich wel netjes gedragen. De plechtig-
hét monument op Koedriest was om stil van te worden,
ijdens de lange toespraken in het Nederlands zaten de
:he kinderen zich 'netjes' te vervelen als de Nederlandse
tijdens de toespraken in het Russisch. Het duurde ook
ai wel erg lang voor gezonde kinderen van tien tot
jaar die in zijn voor een geintje.
as een belevenis, afgelo-
ndag. De kinderen van de
er hadden er maanden
gekeken. Niet alleen de
heid bij het monument, in
gheid van veel belangrijke
maar met de kinderen in
drol. v/as belangrijk. Min-
nieuwsgierig waren zij
Russische kinderen die in
Ad op de ambassade-
iDen Haag zitten. Kinderen
tgeen woord Engels, Frans
spraken. Wat voor kinde
den dat zijn?
jde vragen hebben de Rus-
londeren zich ongetwijfeld
over de Nederlandse kin-
Hoewel de meesten al een
in Nederland woonden,
nog nooit zoveel contact
met Nederlandse kinderen gehad.
Dat ook zij zich wekenlang ver
heugd hadden op het bezoek aan
Leusden bleek wel uit wat ze lieten
zien. Ze hadden tassen vol zelfge
maakte cadeautjes bij zich: mu
ziekinstrumenten, boeken, Rus
sisch speelgoed en vooral speld
jes. Een kussen vol speldjes waar
op afbeeldingen van Lenin ston
den. De kinderen hadden zelf be
sloten wat ze voor hun leeftijdge
nootjes wilden meenemen. In een
album stonden foto's van alle leer
lingen die meegekomen waren.
Het foto-album zal zeker de ko
mende weken vaak bekeken wor
den.
Zodra de Russische kinderen de
klas binnenstapten begonnen de
Nederlandse kinderen enthousiast
hun pas geleerde Russisch te
spuien. „Hallo", werd vaak uitge
sproken op een manier die voor de
Russen even nieuw leek als voor de
Nederlanders. Het moest klinken
als „zdrèstwoeitje". Voordat de ge
sprekken goed op gang konden
komen, moesten de kinderen eerst
even luisteren. Voor de eerste
maar beslist niet voor de laatste
keer, die dag. Corri Verduin, de
wethouder voor onderwijszaken,
heette de Russische gasten wel
kom. Haar woorden werden ver
taald door een Russische meneer
die Nederlands sprak. De meeste
kinderen begrepen hem. Na het
officiële welkom in de klas, ging
iedereen naar het grote lokaal.
Daar werden de gasten toegezon
gen door leerlingen uit iedere
groep. Bij groep 5 zong meester
van Bekkem het mooist. Naarmate
de groep hoger werd, zongen de
leerlingen harder. De Russische
kinderen keken met open mond
toe. Daarna zongen zij een lied
waann gevraagd werd om vriend
schap en vrede. Ook zij zongen
enthousiast met af en toe een ge
zonde misser.
Acht van de veertien Russische
kinderen droegen rode sjaaltjes.
Deze kinderen behoorden tot wat
ze in Rusland de Jonge Pioniers
noemen. Volgens de Russische tolk
is dat een club die een beetje te
vergelijken is met onze scouting-
clubs. In tegenstelling tot scouting
leren de Jonge Pioniers veel over
hoe een goede Sovjet-burger zich
dient te gedragen. Net als bij scou
ting zijn er allerlei insiges te beha
len. Een aantal kinderen droeg
daardoor vol trots een stervormin-
ge speld of hadden insignes op hun
schouders. Slechts één jongen had
een soort schooluniform aange
trokken. Hij zag er ernstig uit totdat
De rubriek met Leusdens nieuws voor.
over en met kinderen van 6 t/m 14 jaar
Door Manannc de Vak*
Landjonker 23 leusdon
l Tol 033-946824
[en van de Wegwijzer leggen een krans bij het monument Koedriest.
je naar zijn schoenen keek. Vrolij
ke rode sportschoenen. De meeste
meisjes droegen een witte bloes op
een grijsblauwe (spijker)rok. Ze
droegen dikke kousen. Toen aan
de Russische lerares gevraagd
werd hoe het toch kwam dat de
meisjes er zoveel 'formeler* uitza
gen als de jongens, antwoordde zij
dat de meisjes een beetje verstan
diger waren dan de jongens. Daar
ook al
Na het 'officiële' gedeelte en het
uitdelen van de cadeautje kon ein
delijk beginnen waar de meeste
kinderen het meest naar uit hadden
gekeken. Het samen spelen. Al
snel bleek de lijst met woorden en
zinnetjes, die door de dames Büters
en Mooy was samengesteld, een
onmisbaar hulpmiddel. De Russi
sche kinderen gebruikten deze lijst
evenveel als de Nederlandse.
Want de uitspraak van het Russisch
leek op papier makkelijker dan de
praktijk. Op het papier werd de zin
of het woord aangewezen. Zo
kwam de Russische Natasja er
achter hoe Guido heette en ook nog
dat hij een hond heeft die naar de
naam Bobbie luistert. Sonja wist na
een uur al zeker dat de Russische
kinderen aardig waren. „Heel lief,
bescheiden maar ze willen best
wat", was haar commentaar. Ze had
het goed gezien.
Na het spelen en verven vertrok
iedereen naar de Hakhorst. Daar
lag een handige bestelkaart klaar.
In het Russisch en het Nederland
stond een aantal mogelijkheden
om te dnnken en te eten. Iedereen
kon aankruisen wat hij of zij wilde.
Bij de Russische kinderen waren
de pannekoeken even geliefd als
bij de Nederlandse kinderen. Voor
veel Russische én Nederlandse
kinderen was één zo'n grote pan-
nekoek al te veel. Toen een aantal
Nederlandse kinderen ondanks
groot doorzettingsvermogen het
heerlijke maar grote gevaarte niet
op konden, keken een paar van
hun gasten jaloers. Met kleme hap
jes dooretend gaven ze niet op.
Daarna konden ze geen pap meer
zeggen. Zelfs met in het Russisch.
Het officiële gedeelte kon begin
nen.
In het gemeentehuis legde Com
Verduin uit, waar de raadszaal voor
dient. Tenminste, dat probeerde
ze. Maar op de Wegwijzer zitten
ook kinderen die niet van een mi
crofoon kunnen afblijven. In de
raadszaal werd nog nooit eerder zo
ontdeugend gehijgd en gefluis
terd,... door de microfoons. De Rus
sische kinderen gaven hun ogen
goed de kost. Een van de meisjes
mocht met de ambtsketen rond lo
pen. Diezelfde middag droeg de
burgemeester hem weer. Toen was
iedereen in het gebouw van de
golfclub. Hier waren minstens twee
maal zoveel volwassenen als kin
deren aanwezig. Behalve de burge
meester, alle dne de wethouders,
de commandant van de Rijkspoli
tie, de Commissaris van de Konin
gin (dit is de baas van de Provin
cie), de militair attache van de Rus
sische Ambassade, de Minister
Raad die de ambassadeur verving
en nog veel meer ambtenaren en
hoogwaardigheidsbekleders.
Daarbij flink wat journalisten. Er
was zelfs een mevrouw van de
grootste Russische krant, de Prav-
da. Zij maakt voor deze krant net
zo'n soort kinderpagina als deze
pagina. Verder heel veel fotogra
fen en zelfs de televisie was aanwe
zig. Geen jeugdjournaal, wel een
cameraman van de Russische tele
visie. Kortom publiek genoeg voor
alle belangrijke mensen die iets
moesten zeggen over oorlog en
vrede, het belang van vriendschap
en vertrouwen. De één in het Rus
sisch, de ander in het Nederlands
en allemaal brachten ze wat mee.
De Wegwijzer kreeg van de burge
meester een grote foto van het mo
nument dat zij gingen adopteren,
met een bijbehorende oorkonde.
Daarna van de voorzitter van Stich
ting Februari '41 een plaquette,
voor ieder kind een oorkonde,
voor de Russische kinderen een
vaantje en voor beide scholen en
de burgemeester een boek. Deze
Stichting was gestopt met de aktie
om scholen oorlogsmonumenten te
laten adopteren maar omdat er m
Laren een school was opgeheven,
konden ze toch weer een plaquette
geven. Daarna zeiden zowel de
Russische als de Nederlandse kin
deren gedichten op Het hoogte
punt van de dag brak emdelijk aan.
De kinderen waren weer volko
men ernstig toen ze naar het monu
ment gingen voor de adoptie
plechtigheid. Daarom was immers
alles begonnen. Daar werd weer
duidelijk dat ondanks alle mooie,
wijze woorden van heel veel be
langrijke mensen, het ging om wat
kinderen van de Wegwijzer en de
Russische ambassadeschool wil
len. Heel ernstig stonden ze daar
bij elkaar terwijl iedereen naar ze
keek. Niemand zei meer iets en
iedereen wist zeker dat deze kin
deren vanaf dat moment wilden
proberen vriendschap te sluiten.
De Wegwijzer hoopt daarom jaar
lijks Russische kinderen op bezoek
te krijgen.
CHT/LEUSDEN - Een zandemmer, een frisbee, een 'skate-
met een stuurtje, puzzeltjes en een reisspelletje zijn
Bond' als zomerspeelgoed van het jaar 1990. Dit is gebeurd
een jury in opdracht van de Stichting Goed Speelgoed,
stichting wil 'aandacht' voor goed speelgoed. In de hoop
t speelgoed goed verkocht zal worden natuurlijk. Tot nu
stond er alleen een speelgoed van het jaar verkiezing in
ajaar. De verkiezing van zomerspeelgoed werd dit jaar
tiet eerst gehouden.
neeste leden van de 'deskun-
jury hebben op de een of
manier iets met speelgoed
!n te maken. Zij kopen speel-
>m het in hun eigen winkel te
•en. Daarbij zit een mevrouw
>r het maandblad Ouders
werkt, die ook nog eens
het leuk of zinnig kan zijn
!t dit speelgoed te spelen. En
ineer van de Keuringsdienst
laren die in de gaten houdt of
fcelgoed wel veilig is.
moet al het het speelgoed
is in een speelgoedwin-
igzijn. Daarvoor bestaat een
Ox
wet. Die wet heet het Speelgoedbe-
sluit. Bovendien zijn er door de mi
nisters van de landen die samen
werken in de Europeese Gemeen
schap afspraken gemaakt over de
veiligheid. Sinds 1 januari van dit
jaar moet al het speelgoed voorzien
zijn van een CE teken. Deze letters
staan voor Code Europa. Dat is de
naam van de wet waarin de afspra
ken geregeld zijn. Op iedere ver
pakking moet tegenwoordig ook
de naam en het adres van de Ne
derlandse importeur staan. Wan
neer je klachten hebt over speel
goed kun je naar het bednjf dat dit
5DEN - The Kids of Shapely
zaterdag 14 april, op onder
in de Hamershof. Volgens
^eUe en Marit, Lieke en Ka-
van de Shapely kids, is
ly aerobic en fitness voor
«n vanaf acht jaar.
sjepelieend' dansen ze op
jrde disco'muziek of doen ze
oefeningen met gewichtjes
handen. Hoe het precies
)e zaterdag bekijken in
^centrum de Hamershof.
meisjes geven dan onder
van hun juf, Josefa Pijpers,
demonstraties. Een om één
nuddags en een om drie uur 's
- D® meiden maakten hun
fiches. Daarop kondigen ze
fende show' aan. Lieke
- haar uitnodiging. „Het is
voor lijk want we doen oefe-
rungen voor je buik, rug, billen,
benen, armen en je voeten." Dat
lijkt griezeliger dan het is want ze
zal wel lijf bedoelen inplaats van
lijk.
Op deze zelfde zaterdag, 14
april, zal de Hamershof 'vergeven'
zijn van de Paashazen. Deze schu
we diertjes die anders alleen 's
nachts onopgemerkt door de tui
nen struinen om overal paaseieren
te droppen, delen de eieren nu in
het winkelcentrum uit. Volgens de
winkeliers hebben zij de paasha
zen uitgenodigd wegens het tienja
rig bestaan van het winkelcentrum.
Maar het zou ook kunnen dat dit
geen echte paashazen zijn of dat
het een paashazen-protest is tegen
de vervelende werktijden 's
nachts. Als de eieren maar van cho
colade blijken te zijn.
speelgoed aan de winkels ver
koopt schrijven. Overigens is 1990
een 'overgangs-jaar' Een winkel
mag nog de verpakkingen van vo
rig jaar verkopen waarop de CE
aanduiding en het adres nog niet
vermeld staan. Volgend jaar geldt
de nieuwe wet pas helemaal.
Het verkozen speelgoed is best
leuk. Het is met het beste, het mooi
ste, het duurste of het goedkoop
ste. Het is gewoon de keuze van de
jury. Zij willen daarmee alleen maar
zeggen: „Kijk eens, dit is er ook."
Een kooptip waar je je met aan
hoeft te houden dus. De eerste be
kroning ging naar een zandemmer.
Een dure emmer, hij kost 9,95,
maar het is wel een hele grote en
stevige.. Hij is gemaakt van goed
kunststof zonder voor het milieu
schadelijke stoffen. De emmer is
wel duur maar ook erg goed. Door
dat hij zeskantig is, blijft hij stevig
staan. Ook als je er een grote
schep, nat, zwaar zand mgooit. Er
kan maar liefst vijf en halve liter
water in.
Ongeveer tien jaar geleden kwa
men de eerste crossfietsen op
straat. Kinderen haalden daarop
gevaarlijke kunsten uit en moesten
daarom een valhelm dragen. Ik
moest lachen toen de eerste cross-
fietsjes met zijwieltjes verschenen
omdat ik bij een crossfiets aan kun
sten maken dacht. Nu zijn peuter-
crossfietsen met zijwielen heel nor
maal. Iets dergelijks gebeurt nu
met skateboards. Bij skateboards
denk je aan 'super-decks', 'halve-
pipes' en 'ollies'. Nu is er een skate
board met een stuurtje gekomen
voor kleuters. Een soort step maar
dan met kleme wieltjes en een kor
te brede plank. De funny Roller
wordt gemaakt in gekke, gave
kleuren. Hij is licht en makkelijk in
elkaar te klappen zodat hij eenvou
dig is mee te nemen of op te ber
gen. Hij kost 99,50.
De kans een gnezel naar je hoofd
gesmeten te krijgen wordt deze
zomer groot. The Coops komen er
aan. Coops, een engerd op z'n
Amerikaans, is een heel zachte,
buigzame fnsbee van rubber, met
een ontzettend eng gezicht. De jury
was zeker bang dat volwassenen
hun voorkeur voor Coops 'totaal
onverantwoord' zouden vinden. Zij
schrijven tenminste dat deze fris
bees zijn uitgekozen omdat ze zo
zacht zijn dat het met meer zeer kan
doen wanneer je zo'n ding tegen je
hoofd aan krijgt. Onzin, ze zijn ge
woon eng en dus geinig, 14,95.
Uren zitten m de auto, op het
vliegveld, in de trein, voor je op je
vakantiebestemming bent, kan
vervelend zijn. Een spelletje onder
weg kan die verveling verdrijven.
Ieder jaar komen er meer reisspel-
letjes. Kleme, stevige spelletjes
waarbij de pionnen stevig blijven
staan. Reisspelletjes zijn ook han
dig voor m bed en voor mensen die
een hekel hebben aan omvallende
pionnetjes. Bijvoorbeeld bibberen
de mensen of giebelende kinde
ren. Het bekroonde reisspelletje
heet Ludo en kost 18,95. Het is
gewoon een mens-erger-je-met
spel
De laatste 'bekroning' ging naar
de Wirrel-Warrel puzzeltjes Klei
ne puzzeltjes gemaakt van foam.
Foam is een soort stevig schuim.
Alle puzzeltjes zijn te combineren.
Van de eerste serie was een grote
kubus te maken. Nu komt er een
tweede serie uit. Daarmee zijn
bouwwerken te maken. De nieuwe
sene bestaat uit puzzeltjes in twee
kleuren die één gulden duurder
zijn dan de oude, namelijk 3,95.
LEUSDEN - Rogier (11) telt de da
gen af. Pluis zit nu zeker twee we
ken op tien eieren. Volgende
week, misschien wel precies met
Pasen, hoopt Rogier de kinderen
van zijn Pluis te kunnen zien. Pluis is
een eend. Ze ziet er uit als een
doodgewone wilde eend. Maar ze
is niet doodgewoon, laat staan wild.
Ze denkt dat ze het kind van Rogier
is. Zelfs Klaas, de man van Pluis,
gelooft het. Hij is wel echt wild
maar kan het best vinden met zijn
'schoon-vader'.
Rogier houdt van dieren. Hij
woont prachtig tegenover de
Schoolsteegbosjes. In die bosjes
ziet hij van alles gebeuren. Rogier
houdt het haarfijn bij. Hij let met
alleen, zoals hij zelf zegt, op dieren
die iedereen aardig vindt maar juist
ook op de andere dieren zoals een
den en ratten.
Zodra hij ergens het hol van een
muskus-rat ontdekt, waarschuwt
hij de gemeente. Vanuit het ge
meentehuis wordt een speciale
rattenvanger gebeld want muskus
ratten graven zulke diepe gangen
dat koeien er hun poten in kunnen
breken en dijken kunnen mstorlen.
Rogier heeft dit allebei zien gebeu
ren. Hij zou graag een keer met een
rattenvanger meewillen. Voorlopig
moet hij het doen met Pluis. Rogier
vond Pluis vorig jaar vlakbij de
baan waarhij was wezen tennissen
Jonge eendjes laat hij meestal met
rust. Zelfs wanneer ze alleen zwem
men wil dat nog met zeggen dat er
geen eend voor het kleintje zorgt.
Maar dit eendje viel op omdat het
zo wanhopig contact zocht bij twee
vrouwtjeseenden die hem steeds
opmeuw wegjoegen. Rogier hield
het een poosje m de gaten en toen
hij zeker wist dat dit eendje zijn
moeder kwijt was, heeft hij het ge
vangen. Volgens zijn schatting was
het beestje toen twee dagen oud.
Wanneer Rogier iets schat kun je er
bijna zeker van zijn dat hij gehjk
heeft, want hij weet veel van een
den. Zijn lievelingsboek is een door
de bibhotheek afgedankt plaatjes
boek, waarin dag voor dag de
groei van eendjes staat weergege
ven. Hij weet daardoor ook hoe de
kinderen van Pluis die nu nog in de
eieren zitten, er nu uitzien.
Al heel snel voelde Pluis zich
thuis bij Rogier. Ze liep door de
kamer, kroop als niemand het zag
op de bank om er schuldbewust af
te springen zodra iemand haar
aantikte. Ze ging kwaken zodra de
ijskast openging en hep altijd en
overal achter Rogier of zijn moeder
aan. Ze ging afgelopen zomer zelfs
mee op vakantie naar Duitsland.
Omdat Rogier's ouders met wisten
of eenden voor de vakantie moeten
worden ingeënt, gmg hij stiekem
mee. Bij het passeren van de grens
werd Pluis onder een jas gestopt en
waarachtig, ze hield zich doodstil
terwijl ze anders een keel opzet bij
het verstoppertje spelen. Op de
camping hep ze vrij rond maar wist
precies waar ze goed te eten
kreeg, 's Avonds shep ze m een
doos m de voortent.
Volgens Rogier genoot ze van
alle bekijks die ze trok als ze samen
met Rogier en zijn famihe over de
camping heen wandelden of mee
gmg zwemmen.
Eenmaal terug moest ze buiten bhj-
ven. Ze werd te groot voor binnen
en werd niet zindehjk. In het begin
was ze het daar niet mee eens. Nu
wel, al laat ze luid en duidehjk ho
ren wanneer ze eten wil. Dan tikt ze
tegen de schuifpui of loopt luid
kwakend rond het huis. Daar kan
niemand doorheen slapen, ook de
buren met, zodat het nog altijd
werkt. Na een paar weken vond ze
een groep wilde vriendinnen. In
het begin moesten die wilde een
den ruets van haar hebben omdat
ze waarschijnhjk naar Rogier rook.
Maar nadat ze zijn mensenluchtje
kwijtgeraakt was, mocht ze mee
doen en vond ze een vriendje,
Klaas. „Het was hef de op het eerste
gezicht", volgens Rogier. Rogier
herkent Klaas tussen alle man
netjes-eenden in de buurt. Volgens
hem staat Klaas hoger op zijn po
ten, is hij mooier, steviger maar
toch slanker. Een mooie man kort
om. Sinds Pluis op de eieren zit, m
een eendenkooi m de turn, houdt
Klaas de wacht. Hij zit net buiten het
bereik van Cora (roepnaam 'kom-
Cor') de Cocker Spaniel, op z'n
dooie gemak. Hij eet al uit Rogier
z'n hand. Wie van Pluis houdt,
houdt van mij, schijnt hij te denken.
Zodra Rogier een bepaald soort
'honde'fluitje laat horen, komt Pluis
op hem af en kijkt Klaas op. Alleen
Cora luistert nog niet.
Haantjes-optocht m Achterveld.
ACHTERVELD - Vroeger deden bijna alle kinderen het. Tegen
woordig is het iets bijzonders; meelopen in de haantjes optocht.
De kleuters van de Sint Josephschool in Achterveld hielden de
traditie in ere. Afgelopen vrijdag vormden zij een kleurige
stoet. Iedere kleuter droeg in zijn een kruis.
Zelf getimmerd, geverfd en ver
sierd. Bovenop dat kruis moest een
broodhaantje komen. Daarvoor
vertrok de stoet naar de bakker.
Die had er op gerekend. Voor ie
der kruis was een broodhaantje
gebakken. Dit was een broodje in
de vorm van een haantje en be
strooid met suiker en kaneel. De
haantjes roken heerlijk. Eigenlijk is
het de bedoeling om dit haantje
een hele week, tot Pasen, te bewa
ren. Maar weinig kleuters konden
zoveel zelfbeheersing op brengen.
LEUSDEN - Scholieren hebben
weer een excuus minder om te
laat op school te komen. De klok
die bij de Rabobank hing, aan de
Hamersveldseweg achter win
kelcentrum de Biezenkamp, is
weer terug.
Sinds de Rabobank verhuist is en
het gebouw verbouwd wordt voor
de meuwe bewoner, was het niet
meer mogelijk om op de grote bui-
tenklok te kijken. Dat was voor heel
veel middelbare scholieren verve
lend want 'onder de klok' was zo'n
makkelijk punt om af te spreken.
„Als je om tien voor half negen nog
niet onder de klok bent, nj ik alleen
naar school", werd regelmatig ai-
gesproken.
Zonder klok die de juiste tijd
aangeeft was het een stuk lastiger
om precies op tijd te vertrekken.
Horloges zijn wel handig natuurlijk
maar op de een of ander manier
altijd welkom als verjaardagsca
deau om ze daarna te vergeten. Op
school moeten horloges immers af
bij gymnastiek en zwemmen. Kort
om, een klok waar je onderweg op
kunt kijken is bij veel scholieren
erg welkom. De rueuwe bewoners
van het pand aan de Hamersveld
seweg, het kantoor van de Keursla
gers, hebben het belang van een
goed lopende klok begrepen. De
klok doet het weer. Het is onge
twijfeld de klok in Leusden waar
onder tussen acht en negen uur 's
morgens, de meeste afspraakjes
gemaakt worden.
Vasten is ook niet meer wat het
geweest is.
Het palmpasenkruis is een oude
traditie. Volgens pastor J. van Hat-
tum stamt het maken van een kruis
voorzien van allerlei eetbare din
gen, uit de tijd dat men hoopte dat
alles vruchtbaar zou zijn. Daarom
maakte men in het voorjaar een
mooi kruis, een kruis is makkelijk
mee te dragen en er is van alles aan
te hangen zoals eieren, broodjes en
vruchten. Het broodje heeft te ma
ken met de hoop op een goede
oogst. Het haantje werd gekozen
omdat een haan bij veel kippen
voor nog meer kuikens kan zorgen.
Om dezelfde redenen horen bij Pa
sen, paaseieren. Later werden de
mensen in Nederland 'gekerstend',
dat wil zeggen; ze gingen in Chris
tus geloven. Bij het Paasfeest dat
men toen ging vieren ter gedachte
nis aan de dood en opstanding van
Christus, wilde men de oude ge
bruiken met helemaal vergeten.
Daardoor bleven de 'haantjes-op
tochten' bij Palmpasen, de zondag
voor Pasen, behouden. Op die ma
nier kunnen mensen en vooral kin
deren laten zijn, ieder voorjaar
weer blij te zijn met de vruchtbaar
heid van de natuur.
