len kavel met een plek op zijn rug'
ponsorvoor Klimrakker
Paashaas
haakkampioenen
Kinderen brengen paasgroet
li
Vincent heeft meer
dan één koeiekop
jLoupe organiseert veiling voor kinderen
krant
IDERDAG 19 APRIL 1990
plaatselijk nieuws
LEUSDEN - De kinderen van basisschool De Bnnk brachten vorige wwek een paasgroet aan hun buren, ue
jongsten gingen naar verzorgingstehuis 't Hamersveld. Zij zongen daar enkele liedjes en deelden bloemen uit.
Hun oudere schoolgenoten van de 'middenbouw'zochten de bewoners van de aanleunwoningen op en de oudste
leerlingen gingen naar de Lindenlaan en de Lijsterbeslaan. Uit de reacties van zowel de leerlingen en de 'buren'
was te merken dat de actie geslaagd was. k
EN - »Wie biedt er vijfüg cent, vijf en vijftig, zestig, vijf
tig, niemand meer dan vijf en zestig cent...enemaal,
«aal, ....verkocht, twee zegels Nederlands met dieren."
Ine blij- Ze verzamelt postzegels waarop dieren staan en
ndse postzegels, dus in één klap ving ze twee vliegen.
Iweek woensdag, op 11 april, werd in Leusden voor het
len veiling gehouden voor jeugdige postzegelverzame-
jgels spaar je niet, postze-
mel je, staat in de folder
kegelsvereniging De Lou-
loupe is een soort ver
dat door postzegels ver-
i gebruikt wordt om een
ed te kunnen bekijken. Ie-
ichadiging maakt de zegel
waard. Iedere afwijking
ir.
filing was georganiseerd
nieuwe vereniging voor
ilverzamelaars 'De Loupe'
maart van dit jaar werd
it Ongeveer twintig kinde-
»n de zes en veertien jaar
aar de Til gekomen, waar
gehouden werd.
meer dan meneer Co de
d gehoopt. Co de Vnes is
lusator van de veiling. Hij
op als veilingmeester. Hij
>1 veel van postzegels en
merken. Door zijn enthou-
irhalen, moet je bijna wel
en in het sparen van die
papier,
de meeste kinderen was
het de eerste keer dat zij een post
zegelveiling meemaakten. Ze wis
ten bij binnenkomst nog met wat
hun te wachten stond maar hadden
de smaak snel te pakken. Ze kre
gen een kavellijst. Dat was een pa
pier waarop de postzegels die door
de vereniging te koop werden aan
geboden, omschreven stonden.
Iedere postzegel, of soms twee
of drie die bij elkaar hoorden, had
een zogenaamd 'kavernummer.
Verder stond op de lijst het num
mer waaronder die zelfde postze
gel in de catalogus te vinden was.
De catalogus is een boek waar
geen postzegelverzamelaar buiten
kan. Daarin staan alle postzegels
met daarbij de prijs waarvoor ze
ongeveer verkocht worden.
In Leusden werden de postze
gels ver onder die in de catalogus
genoemde prijs verkocht. Postze
gels die volgens de cataloguswaar-
de voor f 12,50 waard waren wer
den verkocht voor f 3.25. Dat was
nog hoog. Maar dat kwam doordat
het twee Nederlandse zegels van
het Spoorwegmuseum waren.
Zowel de kinderen die Neder
landse zegels sparen als de kinde
ren die zegels met treinen erop
sparen, wilden die zegel graag
hebben. Dus boden ze tegen elkaar
op. Wie ze wilden hebben, bood
een kwartje meer dan de andere.
Op de kavellijst stonden ook mooie
omschrijvingen, zoals Koning
Willem 3 gebruikt". Een zegel dus
waarop koning Willem 3 stond en
die ooit opgeplakt was geweest.
Daardoor zijn de zegels minder
waard. Een andere aanduiding was
'mooi stuk of 'postfris' en 'kavel met
een plekje op zijn rug'. Dat laatste
betekende dat een verzamelaar
deze zegel ooit met een plakkertje
had opgeplakt waardoor een klei
ne beschadiging op de achterkant
van de zegel was ontstaan.
Over iedere zegel wist de vei
lingmeester, Co de Vries, de kin
deren wel iets te vertellen. De
meeste hadden hun eigen albums
bij zich zodat ze steeds konden
nakijken of ze een bepaalde zegel
al hadden. Bijna alle kinderen
spaarden Nederlandse zegels en
daarbij nog iets wat ze mooi vinden.
Jeroen alle zegels die met sport
te maken hebben, Esther alle Pool
se zegels, Ariën zegels met dieren
en schelpen er op en ga zo maar
door. Joris kocht veel. Zelfs 'het
blok' dat door Imre te koop werd
aangeboden. Een 'blok' postzegels
is een heel blad voor zegels die bij
elkaar horen. Imre had zo'n blad
van zijn moeder gehad. Er zaten
allemaal Nigeriaanse zegels met
kinderkopjes op.
Hij mocht ze zelf verkopen en
moest dus even veilingmeester
zijn. „Ene maal, andermaal ver
kocht of zoiets" zei hij en was zijn 34
zegels kwijt aan Joris.
Na de veiling werd nog even
verloting gehouden. Daarbij waren
dozen vol postzelgels te winnen.
Daarna mochten de kinderen snuf
felen. Op de tafels werden dozen
vol zegels neergezet. Iedere zegel
kostte een dubbeltje, ook al waren
ze volgens de catalogus veel meer
waard. De zegels waren beschik
baar gesteld door de grote mensen
die lid zijn van deze vereniging.
Op deze manier kunnen kinde
ren ook eens 'leuke exemplaartjes'
bemachtigen.
De kinderen snuffelden gretig. Ca
talogi werden doorgebladerd, ze
gels werden onder een ver
grootglas bekeken en dubbeltjes
werden gewogen. Het leek net uit
verkoop maar dan spannender.
De veiling was de eerste bijeen
komst voor kinderen, van de nieu
we postzegelclub. Meer bijeen
komsten volgen. Dat zijn niet altijd
veilingen.
Bij de vereniging kun je leren wat
'verboden postzegels' zijn, je leert
postzegels afweken, alles over
stempels, waar je op moet letten bij
het ruilen en hoe je kunt deelne
men aan tentoonstellingen. Wie
veel weet kan zelfs examens doen
en postzegel-verzamelaars diplo
ma's halen. Wie daar meer van wil
weten kan contact op nemen met
het secretariaat van 'De Loupe',
Wilgenlaan 16, Leusden, 033
946274.
pioen van toen nog de vijfde jaars.
Arno Ruarus hadden ze op de
schaakclub leren kennen als een
jongen met inzicht en durf. Roland
liet zich niet van de wijs brengen
toen hij zijn eerste partij, tegen Da
niël, in remise moest eindigen. Hij
is zesde geworden bij de jeugd-
schaakkampioenschappen van
Utrecht, zijn broer Lodewijk vierde
en hij doorziet snel zijn kansen. Hij
blijft speels en waagt. Wie waagt
die wint, dat bleek.
Johan van de Pol is negen jaar
oud. Hij kan schaken als de beste
Thuis leerde hij het van zijn vader,
die ook op de schaakclub zit. Net
als zijn mede-kampioenen zit hij
ook vaak achter een schaakcum-
puter. En net als de anderen speelt
hij toch liever tegen een levende
tegenstander. Waarom? De an
deren zeggen dat het gewoon leu
ker en gezelliger is." Johan zegt
eerlijk „Van de computer mag je
sommige zetten niet doen, terwijl
het van gewone schakers wel
mag." Dat is taal die de anderen
kennen. Roland „Ja, van een com
puter mag je geen rondjes draai
en."
Johan z'n broer, Boudewijn, is
twee jaar geleden schoolkampioen
geworden. Dit jaar redde Johan de
eer van zijn familie. Ook Johan had
geluk. In de laatste ronde zat Wil
lem Kort tegenover hem. „Willem
zag met dat hij mijn toren had kun
nen slaan. Dus sloeg ik zijn dame en
daardoor heb ik gewonnen."
Hij kon vrijdag nog niet over zijn
geluk van woensdag uit en koester
de zijn zilveren beker. Hij was de
enige kampioen die alle partijen
gewonnen had.
Van de kleintjes waren er het
meest gekomen in de voorronden.
Die voorronden vonden plaats in
de Kinderlandschool. Vijf weken
achter elkaar. Iedere week onge
veer dertig kinderen. Alleen van
de vijfde jaars, de negen en tien
jarigen, waren er maar ongeveer
twintig. Ongeveer 35 kinderen van
zes, zeven, acht en negen jaar ble
ken ook al een aardig partijtje te
kunnen schaken. Hoewel er geen
groep was waar de regels zo vaak
naar eigen hand werden gezet.
De meeste deelnemers waren al
heel tevreden wanneer ze een par
tijtje gewonnen hadden. Zo niet de
üen beste. Jeroen van Wijk was
vorig jaar in dezelfde categorie
kampioen geworden en was niet
van plan het bij een beker te laten.
Eerst zat het hem tegen. Hij verloor
notabene van Jan-Willem de Smeth
die ziek begonnen was, maar tij
dens de partij helemaal opknapte!
Jan-Willem was de enige die zich
na de partij met Jeroen beter voel
de dan toen die begon. De rest won
Jeroen en daarom werd hij verdient
kampioen.
Of de schoolkampioenen op
school nog worden gehuldigd, we
ten ze niet. Wel dat ze binnenkort
met hun schaakclub weer overal in
het land partijtjes gaan spelen.
Want volgens meneer Boemaars
leer je schaken door te spelen. Aan
diploma's zoals pionnen, lopers en
konings-diploma's die door scha
kers te behalen zijn op theorie,
hecht hij niet zo.
„Met diploma's alleen, kom je er
niet," zegt Roland alsof hij daar al
les van af weet. Lodewijk vult aan:
,Je moet gewoon dat doen waar
door je het beste komt te staan. Bij
een slechte stelling moet je in de
aanval. Daarom ben ik vooral
goed in het pionnen-eindspel. In
het begin moet je afwachten. Daar
ben ik niet zo goed in. Alhoewel, in
vier zetten iemand mat zetten, is het
leukste wat er is." De andere zijn
het daar helemaal mee eens.
LEUSDEN - Vincent Cas (16) is een
van die mensen die rustig hun ei
gen gang gaan. Hij houdt van die
ren. Hij brengt ze mee naar huis-
levend en dood.
Bij hem thuis is van alles te vinden:
konijnen, cavia's, duiven, katten,
vissen en wat er met is, is er ge
weest of zal nog komen.
Van bijna ieder dier dat ze had
den of hebben is wel een mooi
verhaal te vertellen. Het witte ko
nijn is bijvoorbeeld in de School
steegbosjes gevonden. Drie weken
geleden. Wie het kwijt is mag het
komen halen.
En van de parkieten is er nog
één van de vier over. Zoals alle
parkieten in huize Cas wordt hij Rik
genoemd. De cavia's heten Puut, de
duiven Roek en de katten Loebas.
De parkiet zit het liefst op zijn
boom boven op de kast. Daar kan
hij naar toe vhegen. Hij wel. Zijn
blauwe en groene broer of zus,
konden dat niet. Die werden 'de
bommen' genoemd. Ze leden aan
een of andere erfehjke ziekte waar
door ze met vhegen konden.
Daar werd wat op gevonden.
Vincent knoopte keurig een paar
touwladders. Een was bijna twee
meter lang. Via zo'n touwladdder
klommen de parkieten naar waar
ze wezen moesten. Hoe ze naar
beneden kwamen bhjkt wel uit hoe
ze genoemd werden.
Een van die twee is daardoor
tragisch aan zijn einde gekomen.
Hij stortte neer op een cactus.... We
kregen Vincent's naam omdat hij
slangen zou hebben. Eindehjk ie
mand met slangen. Daar zoeken we
al lang naar, net als iemand met
spinnen, insekten en bijen.
Vincent heeft ooit ringslangen
gevonden, in de Schoolsteegbosjes
en zomaar op straat. Hij heeft ze
weggebracht naar het natuurcen-
trum m de Schothorst. Daar waren
ze er erg blij mee. Zijn moeder ook,
want Vincent bewaarde ze onder
zijn bed. Vincent bewaart meer
op zijn kamer. Want hij vindt van
alles. En doet er leuke dingen mee.
Hij heeft een recept daarvoor, men
neme een dood beest. Geeft niet
wat: een muis, muskusrat, eend,
ree, konijn of haas. Men snijde het
beest open van kop tot kont en hale
de inhoud eruit. (Is iedereen er
nog?) Daarna volgt de schedel die
netjes wordt uitgekookt in een pan
netje met wat water.
Ik ben vergeten te vragen of Vin
cent daar een speciaal pannetje
voor gebruikt. Het velletje wordt
vervolgens gelooid. Een looibad
bestaat uit 100 gram keukenzout
gemengd met 100 gram alluinpoe-
der op 1 hter water. Na 24 uur voelt
het vel aan als leer.
Eenmaal gedroogd stinkt het niet
meer. Een aantal van de vellen die
Vincent looide, hangen als versie
ring op zijn kamer. Voor zijn aqua
ria (ook een verhaal op zich, want
een zit er vol met vissen, planten en
zoetwatergarnalen gevangen m het
Valleikanaal) staat een nj schedels.
Op zijn kast staat een uitgekookte
koeiekop.
Vincent: „Binnenkort begin ik
aan een schapenkop. Die zit nu
bijna lang genoeg in de grond om
uitgekookt te worden. Minstens an
derhalfjaar moet zo 'n kop de grond
in." Een bezoekje aan Vincent is
leerzaam. Bij mooie exemplaren
raakt hij niet uitknutseld.
Dan vult hij het velletje zorgvul
dig op met watten. Het beest wordt
m een houding gezet en met ijzer
draadjes op een plankje vastgena
geld. Zo zette Vincent een muskus
rat op en is hij bezig met een wa
tersnip. Onlangs ving Vincent
een vleermuis in zijn laars. (De
ringslangen ving hij m zijn ther
mosfles.) De vleermuis ging dood
en verdroogde als een mummie.
„Hij ligt nog in de min, hij stinkt
daarom mag ik hem niet houden.
Jammer.
LEUSDEN - De Paashaas was dit weekend op bezoek in Leusden. In het
Lockhorsterbos verstopte hij voor tientallen kinderen de nodige paas
eitjes. Uiteraard bleef de Paashaas de verrichtingen van de kinderen
geboeid volgen. Een enkeling vond de Paashaas 'best eng', maar een
bemoedigend woordje bleek ook hier een uitkomst te zijn
De kinderen waren op uitnodiging van buurt- en clubhuis De Blij hof naar
het bos getogen. In een afgezet deel van Lockhorsterbos was het zwoegen
en zweten geblazen, maar niet voor niets. Elk opgespoord eitje kon na
|j Q w ïj WT afloop worden ingeleverd voor een heus chocolade exemplaar.
K/ En de ervaringen van de paashaas zelf.....? Zie daarvoor pagina dne!
kampioenen laten hun bekers zien.
IEN - Leusden heeft er weer vijf nieuwe schaakkampioe-
Lodewijk de Grauw werd kampioen van de achtste
lerlingen van de basisscholen in Leusden en Achterveld,
ter Roland van de zesde jaars. Rick van den Brink van de
Ie jaars, Johan van de Pol van de vijfde jaars en Jeroen
ijk van de jongsten.
stellen voor het aanmeldingsfor
mulier. Maar weirug onderwijzers
(hooguit drie of vier) kwamen kij
ken naar de finale. Niet meespelen-
lieuwe kampioenen. Offi-
:hoolkampioenen'. Hoewel
den vaak niet meer doen
ti prikbord beschikbaar
de klasgenootjes waren helemaal
met te zien, afgelopen woensdag in
de kelder van het gemeentehuis.
Dat is bij het voetbaltournooi wel
even anders.
Het was spannend die woensdag
in de kelder. Vanaf twee uur zaten
vijftig kinderen te schaken. Zij wa
ren als beste uit hun voorronden te
voorschijn gekomen. Tien uit ie
dere groep. Iedere schaker moest
vier wedstrijden spelen van maxi
maal drie kwartier ieder. Volgens
wedstrijdleider, de heer J, Boe
maars, verliepen de eerste drie
ronden tamelijk normaal. Zoals hij
verwachtte deden de favorieten
het het beste. Want meneer Boe
maars kent de meeste jeugdscha-
kers van Leusden. Ze zijn lid van de
schaakclub. Uiteindelijk bleken
alle schoolkampioenen lid te zijn
van de schaakclub, zodat wel dui
delijk is dat dat kan helpen. Vol
gens Boemaars gebeurde er vooral
in de laatste ronde, toen de span
ning opliep, een paar opmerkelijke
dingen. Bij groep acht bijvoor
beeld. In die groep zaten een aantal
goede schakers. Naast Lodewijk
bijvoorbeeld Kazem Abassalian en
Mare Verrips. Lodewijk wilde net
als vong jaar kampioen worden.
De beslissing viel pas in de laat
ste ronde. Marc Vemps had een
half punt meer dan Lodewijk. Wan
neer hij verloor van Kazem werd
Lodewijk kampioen. Het werd
spannend, heel spannend. Met ie
der nog één minuut op de klok,
verloor Marc van Kazem en daar
door werd Lodewijk kampioen.
Bij groep 7 hoorde een gedood
verfde kampioen. Joost Schaffner
uit Achterveld heeft al heel wat
wedstrijden gewonnen. Rick van
de Brink, zijn vriend, had nog nooit
van hem gewonnen. Rick is een
rustige speler. Hij laat zich niet op
jagen en is beslist niet aggresief.
„Schaak is gewoon een leuk spel
letje. Je moet slim zijn maar ik speel
het zonder plannetjes."
Slim was hij. Hij lette goed op.
Joost deed dat maar even met. Daar
kreeg hij spijt van. Joost Schaffner,
verkeek zich op zijn vriend in een
cruciaal belangrijk, moment. Joost
verloor. Rick werd kampioen.
In groep 6 zaten ook al een paar
kinderen die weten wat schaken is.
Daniel Elzas werd vorig jaar kam-
ten ze van de komst van de nieuwe
sport kleding
op de Klimrakker een heel feest.
Twee keer zelfs. Een keer voor het
echt en een keer voor de krant en
de fotograaf. Bij beide keren werd
gezoend, zodat Frederik en Anton
zeker weten dat hun meester ver
liefd is op de mevrouw van de kap
perszaak.
Beide keren werd uitgelegd dat
de t-shirts alleen gedragen worden
bij 'officiële' gelegenheden. Zoals
bij sportwedstrijden. Alle t-shirts
zijn in dezelfde maat, zodat de
kleintjes ze ook als jurk kunnen
dragen.
Bij de officiële aanbieding droe
gen een paar leerlingen het t-shirts
achterste voren. Met de sponsor-
naam aan de voorkant dus. Dat
vond mevrouw G.Fortijn, van de
sponsor, de kapper Caravelle
Hairfashion, wel leuk. Want op die
manier was de naam van haar be
drijf extra goed te lezen. Maar zo
hoorde het niet. Het is ook met
verplicht om voortaan allemaal
naar die kapper te gaan of achteruit
te lopen.
Een beetje vreemd is wel dat de
begeleiders van die mooie sweets-
hirts kregen en de leerlingen die
de prestatie moeten leveren dunne
hemdjes. Volgens de begeleiders
was dat nodig omdat zij altijd stil
langs de kant moeten blijven staan.
Onzin natuurlijk want toeschou
wers en zeker begeleiders horen
het juist extra warm te krijgen van
de aanmoedigingen. Alleen wan
neer een team met goed is, staan de
begeleiders stil te kijken.
IEN De rooms-katholieke basisschool de Klimrakker
nieuwe sportshirtjes. Knalrode. Voorop staat met kleine
op het hart' de naam van de school, achter op, met grote
de naam van de sponsor.
eeis de Klimrakker waarschijnlijk de eerste gesponsor-
ool in Leusden.
ponsor geeft geld waarvan
voor de club (en nu dus de
gekocht kunnen worden,
waarde dat de naam van
ri]f daarbij duidelijk te le
zen valt. De sponsor hoopt op die
manier bij iedereen bekend te ra
ken.
Terwijl het team van de Klimrak
ker deze week loopt te voetballen
tijdens het schooltournooi lopen ze
dus tegelijkertijd een beetje recla
me te maken. Dat gebeurt letterlijk
achter hun rug. Maar daardoor
kunnen ze wel in nieuwe shirtjes
spelen. Zonder sponsor had de
Klimrakker geen geld genoeg ge
had om zestig meuwe t-shirts voor
de leerlingen en vijf nieuwe
sweet-shirts voor de begeleiders te
kopen.
Vorige week donderdag maak-
aan in de rij met hun 'gesponsorde' shirts aan.
