Ik ben gemangeld tussen raad en ambtenaren"
Panorama Lisiduna
Inbrekers op oorlogspad
I leusJET Krnwfc
relien Blom (49) neemt afscheid als wethouder;
positie
Eising
Lek
Winkelen
met schade
Kettingbotsing
met gewonden
„Durf, visie en een stukje eigenzinigheid"
InDERDAG 19 APRIL 1990
EN - Evelien Blom neemt eind deze maand afscheid van
functie als wethouder Welzijn en Huisvesting. In het
r 1989 bleek zij de spanningen en verwachtingen die deze
[e met zich mee bracht, niet aan te kunnen. In de komende
jperiode keert ze terug naar de gemeenteraad waarin ze
1976 een prominente plaats heeft ingenomen. Het is geen
■lijk afscheid. Het zal geen gemakkelijke terugkomst
Ivelien Blom probeert afstand te nemen van de emoties
hoog opwellen. Ze wil accepteren zoals ze is: „Ik ben nu
aal iemand met meer begrip dan beleid." Daarbij blijft ze
eren van wat ze kan doen in de Leusdense politiek; „Ik
van overtuigd dat ik nog iets voor de inwoners van
len kan betekenen, zeker voor de vrouwen, de ouderen en
itochtonen."
nlien Blom is een voorbeeld
jen vrouw die door haar maat-
pelijke bewogenheid opge-
j is in de vaart der volkeren,
er geval lokaal. Steeds op
haakte ze in op het 'Evelien,
wat voor jou.' Voor 'de eer'
n kwam niet in haar op.
opnieuw ervoer ze het als
irong in het diepe waarna ze
inzet er in slaagde boven
te komen en te blijven. Ze
[er van genoten. „Zo vaak heb
mezelf moeten lachen. Wan-
lc bijvoorbeeld op het bordes
iet gemeentehuis iets offi-
moest doen als loco-burge
er, Steeds opnieuw ging het
me heen: daar sta je toch
dat je dit allemaal mag mee-
Ja, ik heb er zonder meer
jnoten
loten heeft ze niet van de fei-
invulling van haar wethou-
Bicüe en de confrontaties die
jij hoorden. „Ik heb mij van
j onmogelijk kunnen voor-
li hoe ik gemangeld zou wor-
Issen de raad en de ambtena-
k heb het steeds ervaren als
vanuit de gemeenteraad ben
wezen om namens de raads-
aantal besluiten voor te
len. Ik was een van hen zoals
op gelijke hoogte met de
maren voeldeZij moes-
j de informatie leveren waar
een standpunt kon voorberei-
lc heb mij nooit iemand ge-
daar boven stond. Het
lelijk dat ik niet hard genoeg
m wethouder te kunnen zijn.
cussieer liever mee dan het
woord te moeten hebben."
heeft moeite gekost om zich
lefinitief bij neer te leggen,
ze de afgelopen maanden
irt rouwproces" doorge-
|le hebben. Het verlangen en
voel van verantwoording ten
:e van haar achterban was
ite groot dat ze zodra ze her
ik, weer aan de slag wilde
Zover is het -door diverse
politieke oorzaken- niet ge-
n.
tlien Blom bereidt zich voor
raadswerk terwijl ze verder
enthousiast is begonnen zich op
andere manieren te ontplooien. Ze
is begonnen aan een computercur
sus, wil meer leren van Public Re
lations en heeft zich vast voorgeno
men om in vergelijking tot de afge
lopen jaren, iets meer maar niet te
veel thuis te zijn.
HAMERS VELD
Evelien Blom werd 49 jaar gele
den geboren als oudste van elf kin
deren, op boerderij Groot Rossen
berg in de toenmalige gemeente
Hamersveld. De boerderij met bij
behorende grond bleek een van de
eerste slachtoffers van de uitbrei
dingsplannen van de gemeente.
Dat was evenwel niet de aanleiding
voor Evelien Blom in de politiek te
stappen.
Voor haar huwelijk werkte ze als
verpleegster in het Sint Elisabeth
Ziekenhuis in Amersfoort. Dit zie
kenhuis was toen nog uitermate
katholiek. Zuster de Groot, zoals
Evelien Blom toen nog werd ge
noemd, droeg zoals het hoorde een
donkerblauw uniform met een wit
te sluier. „Voor het bijwonen van
de Hoogmis en wanneer we naar
de begrafenis van een patiënt gin
gen, droegen we zwarte sluiers.
Het idee dat ik daarmee dwars
door Amersfoort heb gelopen..."
Na haar huwelijk werd ze als
moeder lid van de oudenraad van
de Klimrakker. Het was eind zesti
ger jaren. Een ouderraad was toen
zo ongeveer de eerste gelegen
heid voor ouders betrokken te ra
ken bij de school van hun kinderen.
Van een feestcommissie groeide
de raad al snel uit tot een club
mensen die mee wilde denken en
praten.
Evelien Blom wist en weet uitste
kend uit haar woorden te komen.
Van het een kwam het ander In
1974 kreeg ze het verzoek voorzit
ter te worden van de Katholiek
Plattelands Vrouwen Organisatie.
„Ik was niet eens lid van die club.
Ze hebben mij waarschijnlijk ge
vraagd, omdat mijn moeder ooit
Oud-wethouder Evelien Blom (CDA).
voorzitter is geweest en omdat ze
dachten dat ik het wel zou kunnen.
Ik ben snel lid geworden en ben
ruim zes jaar voorzitter geweest."
In 1975 werd de Vrouwenraad
opgencht als overkoepelend or
gaan van alle vrouwenorganisaties
m Leusden. Evelien Blom werd se
cretaris van het bestuur. „In de
loop der jaren ben ik 'gekaderd'
door alle cursussen en bijeenkom
sten, die het gevolg waren van mijn
functies bij de KPO en de Vrouwen
raad. Daardoor kwam ik met men
sen in heel de provincie in contact
en daardoor raakte ik voortdurend
beter geschoold."
POLITIEK
Haar komst in de politiek ging
ongeveer op dezelfde manier als
haar komst bij de vrouwenvereni
ging. „Tot 1978 was ik een papie
ren lid van de KVP, daar was geen
bewuste keuze aan te pas geko
men. Zo ben ik opgevoed. Ik heb
nooit overwogen voor een andere
club te kiezen. Geen partij is vol
maakt. Natuurlijk heb je pas een
goede politiek wanneer je alles uit
de diverse partijen waar jij het mee
eens bent, zou kunnen bundelen.
Ook andere partijen hebben soms
standpunten waar ik het helemaal
mee eens kan zijn. Ik ben geen
mens dat denkt in hokjes. Maar
uiteindelijk voel ik mij, als katho
liek, nog altijd het meeste thuis in
het CDA."
In 1978 ontstond het CDA. De
meuwe partij bestond uit drie
"bloedgroepen' gevormd door
KVP. ARP en CHU. Uit iedere
bloedgroep moest een evenredig
aantal kandidaten voor de nieuwe
samenstelling worden gevonden.
Evelien Blom werd gevraagd na
mens de KVP tot het CDA toe te
treden. „Eerst zei ik natuurlijk 'ik
pieker er met over'. Maar men
vroeg het mij 'tig-maal' dus over
legde ik thuis. Mijn man raadde me
aan het doen als ik het leuk vond en
dus stemde ik uiteindelijk in."
Tot haar grote schrik bleek ze
direkt als nummer één op de kies
lijst te staan. „Ik dacht dat ik er ter
plekke wat van kreeg. Ik had geen
enkele ervaring. Het CDA was en is
hier de grootste partij. Met als ge
volg dat ik met alleen lijsttrekker
en fractievoorzitter werd maar ook
af en toe bij overleg tussen alle
partijen als voorzitter moest optre
den. Ik moest zeggen, iedereen in
clusief de pers, heeft mij twee jaar
het voordeel van de twijfel gege
ven. Ik ben enorm veel gaan lezen
en heb me overal uit weten te red
den zonder te doen of ik altijd over
al verstand van had. Delegeren is
daarbij het sleutelwoord. Hoevaak
ik niet gezegd heb 'Mag die me
neer of mevrouw daar antwoord op
geven.' Ik heb het op mijn eigen
wijze gedaan."
In 1982 werd Blom opnieuw als
nummer één op de lijst gezet.
Zonder dat bij de samenstelling
met bloedgroepen rekening was
gehouden, heb ik dat ervaren als
een eer. In 1986 gebeurde het op
nieuw."
ACHTERBAN
Haar achterban bestaat vooral uit
vrouwen, ouderen en autochtonen.
Als Hamersvelds meisje kent ze 'de
oude bewoners'. Juist daardoor
was ze in de raad niet altijd het
volgzame, lieve vrouwtje, waarop
je gezien haar achtergrond (Katho
liek, platteland, vrouw, tegenover
een raad die grotendeels uit goed
geschoolde, uit de stad afkomstige,
mannen bestond)
zou kunnen rekenen.
„Ik heb me in de beginperiode
regelmatig bijzonder boos ge
maakt over de manier waarop de
boeren hier werden behandeld,
omdat ze ruimte moesten maken
voor de uitbreidingsplannen. Door
de importbewoners werd nog wel
eens gereageerd alsof we de boe
ren, die hier generaties lang ge
woond hebben zondermeer naar
Friesland konden sturen. Bij het
aankopen van grond heb ik altijd
gepleit voor een nette behandeling
van de eigenaar. Die behandeling
is later goed geworden. Ik ben blij
ven vinden dat de oude inwoners
een bepaald stempel moeten druk
ken op de huidige gang van zaken.
Dit stempel mag niet verloren gaan
onder alle vernieuwingen. Daarom
ben ik heel blij steeds opnieuw vast
stellen dat de oude inwoners zich
redelijk geïntegreerd hebben in de
nieuwe samenleving. Je komt ze in
alle besturen tegen. De autochto
nen zijn bijna uit de raad verdwe
nen. Dat is ook een van de redenen
mijn verantwoordelijkheden daar
weer op te nemen. Ik verbeeld me
voor de autochtonen herkenbaar te
zijn."
Niet alleen voor autochtonen
heeft Evelien besloten in de raad
plaats te nemen. „Het valt mij op,
dat ik nog steeds, altijd en overal
wordt aangesproken. Vaak over
kleine problemen, maar die vind ik
ook erg belangrijk. De grote zaken
zijn altijd wel goed onderbouwd,
geregeld en vastgelegd in structu
ren, nota's en beleid. Maar het zijn
de kleine dingen die voor de
meeste ergernis zorgen en die te
vaak blijven liggen. Ik heb ook tij
dens mijn wethouders-periode ge
probeerd naar de mensen te blij
ven luisteren. Begrip te hebben
voor hun problemen. Daarbij moest
ik vaak vertellen dat we bijvoor
beeld echt geen huis beschikbaar
hadden, hoe graag we dat ook zou
den willen. Twee weken later na
een gesprek belde ik mensen vaak
op om te vragen hoe het ging. On
danks dat ik geen oplossing kon
bieden, begrepen veel mensen wel
dat dit met het gevo^ue nieuwe
uitdaging, omdat haar partij dit
haar vroeg. „Ik had de intentie ook
in die functie het menselijk aspect
te brengen. Achteraf moet ik inzien
dat het misschien juist daardoor
niet is gelukt."
In plaats van raadswerk vanuit
een groep die behoorde tot dezelf
de partij, werkte ze -met- ambtena
ren. In plaats van 'een paar uurtjes
per week" was ze full-time in het
gemeentehuis aanwezig, overdag
en meestal 's avonds, terwijl de
weekenden gevuld werden door
'officiéél er de nieuwe uitdaging,
omdat haar partij dit haar vroeg.
„Ik had de intentie ook in die func
tie het menselijk aspect te brengen.
Achteraf moet ik inzien dat het mis
schien juist daardoor riiet is ge
lukt."
In plaats van raadswerk vanuit
een groep die behoorde tot dezelf
de partij, werkte ze -met- ambtena
ren. In plaats van 'een paar uurtjes
per week" was ze full-time in het
gemeentehuis aanwezig, overdag
en meestal 's avonds, terwijl de
weekenden gevuld werden door
'officiéél ergens aanwezig zijn en
het lezen van stukken."
Langzaam maar zeker ervoer
Evelien Blom dat zij in haar functie
als wethouder in conflict kon ko
men met de mens Evelien Blom.
„Soms moest je een meerderheids
standpunt van het college verdedi
gen, terwijl ik daar zelf diep in mijn
hart niet mee kon instemmen. Het
deed en doet me nog steeds zeer
dat ik daardoor mensen en groe
pen van mij vervreemd heb, waar
ik het in wezen mee eens was.
Soms werd ik geacht een standpunt
vast te houden, terwijl ik gevoelig
was voor de argumenten die daar
tegen ingebracht werden. Ik antici
peer liever dan dat ik een stelling
betrek. Als raadslid vond ik de dis
cussies in de commissievergade
ring plezierig. Samen naar een
standpunt toewerken. Het luisteren
naar de argumenten van eigen en
andere fracties en daaruit een me
ning formuleren. Be heb altijd ge
vonden dat je gekozen bent om een
mening te hebben. Daar heb ik mij
aan gehouden ook al was nooit ie
dereen het met mij eens. Hoewel ik
het iedereen altijd vreselijk graag
naar de zm wil maken. Ik ben pas
nu goed aan het leren 'nee' te zeg
gen. Ik ben niet hard genoeg om
slechts één kant van de zaak te
zien."
Ze begon haar wethouderschap
voortvarend. „Ik ben geschrokken
van de traagheid van een dergelij
ke grote organisatie. Zonder een
beschuldigende vinger te willen
gebruiken kan ik zeggen dat ik mij
daar op verkeken heb. Het duurde
enige tijd voor ik zicht op de struc
turen kreeg.
Enerzijds de raad, die nota's en
beslissingen verwacht, anderzijds
het ambtenaren-apparaat dat in
haar eigen tempo en geledingen
werkt, Voor ik daar de vinger op
kon leggen heeft lang geduurd. De
hele opbouwfase kostte veel meer
tijd dan ik had verwacht. Daar stak
ik veel energie in zonder dat daar
duidelijke resultaten uitkwamen.
De critici die beweren dat er geen
beleid was hebben ongelijk. Er
was wel degelijk een beleid, al was
niet iedereen het met dat beleid
eens."
ANTWOORD
De kritiek was niet mals. Van
links en rechts, boven en beneden
werd druk op haar uitgeoefend.
Tegen deze druk bleek Evelien
Blom uiteindelijk niet bestand. Haar
benadeling van de problemen was
emotioneel en open. Eigenschap
pen die een goed functioneren als
wethouder blijkbaar in de weg
staan. Haar inbreng in het college
omschrijft zij zelf ook als 'een ty
pisch vrouwelijke'.
Evelien herinnert zich ook uiter
mate vervelende ervaringen met
andere politici. „Daar wil ik verder
geen uitlatingen over doen, maar
het moet voldoende zijn te weten,
dat men er met voor schroomde mij
persoonlijk te bedreigen indien ik
niet aan bepaalde wensen tege
moet zou komen." Een voorbeeld
van de sfeer waarmee getracht
werd het werk van Evelien te beïn
vloeden, c.q. te bepalen.
„Samen met Corri Verduin
(PvdA wethouder, red.), had ik
vaak oog voor zaken waar de man
nen niet direkt gevoelig voor wa
ren. Het vervelende is echter, dat
een vrouw altijd beter moet zijn dan
honderd procent en volgens mij
nooit een tweede kans krijgt."
De sfeer in het college was en is
volgens haar voortreffelijk. „De
manier waarop zij elkaar opvangen
en stimuleren. Van de open- en
eerlijkheid waarop men met elkaar
om is gegaan heb ik veel geleerd.
Die ervaring alleen al is voldoende
reden om terug te gaan in de poli
tiek. Een tiental jaren geleden heb
ik in een interview gezegd dat ik uit
de politiek zou gaan zodra ik on
eerlijk zou moeten worden. Mij is
de laatste tijd regelmatig gevraagd
of ik op dat punt ben aangekomen.
Het antwoord is nee. Op die manier
heb ik het nog niet ervaren."
RAADSWERK
In mei zal Evelien Blom opnieuw
geinstalleerd worden als raadslid
namens het CDA „Het zal allemaal
weer wat makkelijker worden. Ik
denk het raadswerk niet verleerd
te hebben. Uit al die jaren dat ik
raadswerk heb gedaan heb ik een
stukje zekerheid overgehouden. Ik
ben er van overtuigd voor heel veel
mensen iets te kunnen betekenen.
Wel zal ik het op een aantal punten
anders bekijken. Ik weet nu meer
van achtergrond en organisatie.
Mijn wethouderschap zal mij door
bepaalde mensen nog wel een
poosje worden nagedragen. Ik
hoop daar bestand tegen te zijn. Ik
heb in de afgelopen maanden mijn
wethouderschap voor mezelf afge
bouwd en verwerkt."
Evelien Blom probeert haar blik
weer te richten op de toekomst. Ze
is bezig met bijscholing door mid
del van een computercursus en
aandacht voor public-relations za
ken. Als gemeenteraadslid wü ze
zeker weer zitting nemen in min
stens één commissie. „In ieder ge
val niet één waar ik teveel van af
weet. Welzijn wordt het dus niet.
Bestuurszaken lijkt me wel leuk,
maar er is nog niets beslist."
De emoties zitten nog hoog en de
verwerking lijkt, in tegenstelling tot
wat ze beweerd, nog volop aan de
gang. Het afscheid nemen van iets
dat ze vond te moeten doen, graag
wilde doen maar niet kon doen,
blijft pijnlijk. De motivatie voor een
grote betrokkenheid bij het welzijn
van de inwoners van Leusden, leidt
opnieuw naar het gemeente-
raads-lidmaatschap.
„Ik kan het aan. Ik ben gekozen
en dat schept verplichtingen waar
aan ik mij voorlopig niet wil ont
trekken. Op de 387 voorkeurs
stemmen van de laatste keer, ben
ik heel trots. Ik ben ervan overtuigd
dat mijn manier van benaderen,
een heleboel mensen aanspreekt.
Misschien is deze manier niet haal
baar om beleid op uit te voeren,
maar het is de memier die ik prefe
reer en die ik waardevol acht als
inbreng bij politieke zaken."
it remmen
)EN - Een automobilist uit
en reed dinsdagavond over
wmseweg in de richting van
sloort, toen hij moet stoppen
le verkeerslichten ter hoogte
e opnt naar de A 28. Daar
kwam een een mwoner uit Rotter
dam vandaan, die naar zijn zeggen
groen licht kreeg. De Leusdenaar
wilde wegens de gladheid niet te
hard remmen en probeerde vol
gens zijn verklaring het oranje licht
te halen. Een botsing was het ge-
volg. Er deden zich geen persoon
lijke ongelukken voor, maar beide
auto's hepen schade op.
DEN/AMERSFOORT - De
lense schilderes Bep Eising
exposeert tot en met 12 juni in ver
zorgingshuis Nijenstede aan de
Heiligerbergerweg in Amersfoort.
Er zijn 21 aquarellen te zien met
bloemen, landschappen en stille-
LEUSDEN - Terwijl de bewoners
op vakantie waren, hebben onbe
kenden het huis op de Vogelwik-
ke leeggehaald. Er verdwenen in
ieder geval een kleurentelevisie,
een video-recorder en een ra
dio-installatie. De inbraak werd
bemerkt door een buurvrouw, die
de planten kwam verzorgen.
Uit een schuur van een woning
aan de Van Boetzelaerlaan werden
het Paasweekeinde twee fietsen
weggenomen. De schuur was afge
sloten.
Uit een woning op de Kleinhorst
werden autosleutels en een hand
tas gestolen. De tas werd later m de
buurt van de woning teruggevon
den. De inbrekers verdwenen
echter met de auto van de gedu
peerde bewoners. De onbekend
gebleven daders kwamen binnen,
door via de brievenbus het slot van
de voordeur te openen.
Op dezelfde wijze kwamen on
bekende inbrekers een woning
aan de Landweg binnen. Vermist
worden een portefeuille en een
portemonnee met een onbekend
geldbedrag.
Bij een woning aan de Walstro
werd zaterdag een automatische
buitenlamp en een bijbehorende
detector gestolen.
In de nacht van donderdag op
vrijdag hebben onbekenden ge
tracht een huis aan de Karekiet bin
nen te gaan. De inbrekers sloegen
op de vlucht, toen de hond begon te
blaffen. De gealarmeerde bewoner
zag de daders zich nog juist uit de
voeten maken.
Onbekenden hebben in de nacht
van donderdag op vrijdag pogin
gen gedaan een woning aan de
Prinses Irenelaan in Leusden-Zuid
binnen te komen. Op verschillende
plaatsen aan de achterzijde van het
huis werden sporen van braak aan
getroffen. Het hang- en sluitwerk
bleek echter van een degelijke
kwaliteit, waarna de inbrekers hun
pogingen staakten.
LEUSDEN - In het Paasweekemde
werden de banden van twee auto's
lek gesneden. Een ervan stond ge
parkeerd op de Wienckewijk.
Hiervan werden de achterbanden
met een scherp voorwerp kapotge-
sneden. Op de Walstro werd een
voorband lekgestoken.
LEUSDEN - Op de Eijsinkplaats
werd donderdag de auto bescha
digd van iemand die op de Ha
mershof aan het winkelen was.
Toen zij terugkwam, was de linker
voor- en achterzijde van haar auto
beschadigd.
LEUSDEN - Bij een kettingbotsing
op de kruising van de Arnhemse-
weg en de Trekerweg waren don
derdag om 17.25 maar liefst vier
auto's betrokken. Een echtpaar uit
Amersfoort raakte daarbij gewond.
Verder moest een auto toatal loss
worden afgevoerd en liepen de an
dere auto's ook zware schade op.
het ongeluk gebeurde, omdat een
inwoner uit Zeist vanaf de Arnhem-
seweg linksaf de Trekerweg op
wilde njden. Hij ging daarom in het
middenvak staan. Achter hem ston
den een inwoner uit Amersfoort en
het echtpaar dat gewond zou ra
ken. Een 53-jange Velpenaar zag te
laat de stilstaande auto's en reed er
met grote snelheid tegen aan. De
tweede auto in de rij werd daarbij
volledig platgedrukt.
Naam: Joost de Jongh
Beroep: Wethouder van ruimtelijke ordening
Favoriete plek: „De wijk Rozendaal"
-Bén van de redenen datikde wijk Rozendaal, zeg maar de Eurowoningen, heb uitgekozen als favoriete
plek in de gemeente, is dat ik er zelf al 28 jaar met veel genoegen woon. Het is een prachtige wijk
geworden en ik heb nog nooit ergens met zoveel plezier gewoond.
„Maar er zijn natuurlijk ook andere redenen waarom juist deze wijk de aandacht trekt. Rozendaal is voor
Püj tekenend voor de maruer waarop de groei van Leusden sinds de jaren zestig gestalte heeft gekregen.
Leusden is een gemeente waar het goed wonen en werken is. In kwahteit kan de gemeente makkelijke
wedijveren met veel grotere plaatsen in ons land. En dat is het gevolg van een duidehjke visie van de
bestuurders van pakweg 25 jaar geleden, die de groei van de gemeente vormgaven Men is bij de
uitbreiding van Leusden uitgegaan van variatie in de bouw en veel groen in de ruimtelijke inrichting."
■■fk denk dat de bestuurders van een kwart eeuw gelw n, denk aan burgemeester Buiiung en
consorten, drie typerende eigenschappen hadden: Durf, en een stukje eigenzinnigheid. Het plan
Rozendaal is een typische exponent van die drie eigenschappen: De wijk staat model voor datgene wat de
Plannenmakers voor ogen stond bij het uitbreiden van Leusden.
„Maar je kan het ook aan de huizen zelf zien. Die waren hun tijd ver vooruit. Een voorbeeld:
Tegenwoordig is het in architectenkringen modieus om woningen te bouwen, die met stnkt gebonden zijn
ton een vaste indeling, maar die in de tijd kunnen worden aangepast aan de veranderende eisen van de
bewoners. Toen deze huizen gebouwd werden, konden ze al in 32 verschillenden vananten worden
Qeleverd. Maar ook de filosofie achter de inrichtwg van de wijk zelf, met eigen voorzieningen voor de
bewoners. Ook dat is een hoogst moderne gedachte.
„Ik heb bewondering voor de mensen die Leusden op deze mamer hebben ontworpen. En ik zou me er
niet voor schamen, als men later over mijn wethouderspenode zou spreken m termen, die ik net voor de
Aderen heb gebruikt. Weliswaar stellen we ons nu op het standpunt voor eigen behoefte te bouwen, en is
daarmee de taakstelling een heel andere dan die van 25 jaar geleden, maar we kunnen de dingen die we
n°g gaan doen wel in dezelfde sfeer realiseren.
