Maximum-kaarten
leeft bijna niemand"
schoolvoetbal is geen
nannenaangelegenheid meer
t
1
1
Red Caps komen naar Leusden
Marjolein en de
floppy-disk met oren
eusder krant
rzamelaar Pieter van Eijsden (14)
KIJKKRANT
'OENSDAG 25 APRIL 1990
plaatselijk nieuws
17
De rubriek met Leusdens nieuws voor,
over en met kinderen van 6 t/m 14 jaar
Dgoi Marianne de Valck
Land|onkor 23. Lcusdcn
Tel 033-946824
1984 maakte de PTT ansicht
ei^ ien die er precies zo uitzagen
de-' Ie bijbehorende postzegel, al
groter. Daarna kwamen de
na
van Eysden spaart maximumkaarten.
ISDEN - Pieter van Eijsden spaart maximumkaarten. Maxi-
nkaarten zijn ansichtkaarten die iets met een nieuwe post
el te maken hebben. Hij spaart uiteraard ook de bijpassende
Izegels.
kaarten die iets te maken hebben
met een nieuwe postzegel maar
waar iets anders op staat. Bijvoor
beeld bij het vijfticnarig huwelijk
van Prinses Juliana met Prins Ber
nard, op de kaart een portret van
hoe ze vijftig jaar geleden trouw
den, terwijl op de bijbehorende
postzegel staat hoe ze er nu uitzien.
De kunst van een maximum-kaar
ten verzamelaar is om de kaarten
en de postzegels op de eerste dag
dat ze verschijnen, te laten afstem
pelen op het postkantoor dat iets te
maken heeft met de afbeelding. Bij
een kaart en postzegel van de
Oosterscheldewerken, hoorde een
stempel van het postkantoor in
Burg Haamstede, het plaatsje dat
daar het dichtste in de buurt ligt. En
bij een kaart en postzegel ter gele
genheid van het 75 jaar bestaan van
de Biljartbond, dat was m 1986, een
stempel van het postkantoor in
Leusden. Want de biljardbond had
toen nog een kantoor in Leusden.
Tegenwoordig maakt de PTT bij
al haar meuwe postzegels een bij
passende kaart. Behalve bij de
nieuwe luchtpost-zegels. Pieter
probeert ze allemaal te sparen.
Voor de nieuwe lijkt dat met zo
moeilijk. Hij is lid van een club die
hem regelmatig op de hoogte
houdt van de nieuwe kaarten. Via
de club kan hij de kaarten met af
gestempelde postzegels kopen. Hij
hoeft dus niet het hele land door om
op de goede dag op het goede
postkantoor, het goede stempeltje
te halen. Hij heeft al vijf complete
senes. Maar er zijn nog een paar
kaarten en postzegels die Pieter
niet heeft. Hij zoekt nog twaalf van
de 197 serie bijvoorbeeld en de
Molenreeks mist hij ook nog. Die
kaarten en postzegels probeert hij
te achterhalen op veilingen en
postzegelbeurzen.
Een meuwe kaart met zegel kost
gemiddeld vijf gulden, met volgens
Pieter 'uitschieters tot f 25,-- voor
een hele serie." Ruilen is goedko
per. Daarvoor heeft hij als 'ruilstuk-
ken' dozen vol losse zegels. Dub
bele kaarten heeft hij niet. Het vin
den van de ontbrekende kaarten is
niet makkelijk. Volgens Pieter zijn
er maar heel weinig mensen die
deze maximumkaarten verzame
len. Hij zelf is begonnen door een
advertentie van iemand die zijn
verzameling wegdeed. Pieter
kreeg deze verzameling voor zijn
twaalfde verjaardag en is sindsdien
op zijn eigen rustige wijze, "razend
enthousiast." Sindsdien is het niet
meer moeilijk om een verjaardags
cadeau voor hem te vinden. Zijn
ouders slagen er echter steeds op
nieuw in hem toch weer te verras
sing. Met groot enthousiasme laat
hij aan het emde van het interview
iets echt bijzonders zien! Het komt
uit een gewone envelop. Eerst een
certificaat van echtheid waaruit
duidelijk wordt dat niets van wat
nog komt namaak is.
Dan volgt uiterst voorzichtig, in
stijgende spanning, een boek. Uit
gegeven door de Royal Society for
the Protection of Birds, de Engelse
vogelbeschermers. Behalve
prachtige foto's en beschrijvingen
van vogels zit m het boek een sene
Maximumkaarten met bijbehoren
de postzegels. Pieter zijn gezicht
spreekt boekdelen, wanneer hij
zich voorover buigt om een plaatjes
voor wat vast de honderste keer is,
goed te bekijken. En of dat nog met
genoeg is, volgt hierna 'het pronk
stuk'. Een soortgelijk boek uitgege
ven door Wild Life America. Het
boek bevat Amerikaanse zegels en
kaarten, met een beschrijving door
de kunstenaar die ze maakte. Pie
ter valt stil. Hieraan is niets meer
toe te voegen. Wie zoiets ziet hoeft
met eens van postzegels verzame
len te houden om ermee te willen
beginnen.
Wie heeft er nog meer een verza
meling om andere kinderen en
thousiast voor te maken? Bel
946824 of 941495.
LEUSDEN - Marjolein Verwey (11
jr) houdt wandelende takken 'voor
de sier', heeft siervogels 'voor de
zang', kikkers 'door het toeval' en
een konijn dat luistert naar de naam
'floppy-disk'.
Het konijn is eigenlijk van haar
broer André. En aangezien die
broer gek is op computers leek
Floppy-disk een goede naam voor
het zwarte dwergkonijntje dat hij
drie jaar geleden voor zijn verjaar
dag kreeg. Het schattige dwergko
nijntje groeide tot ieders verras
sing op tot een slimme maar niet
altijd even vriendelijke reus.
In plaats van 3,5 werd het minstens
5,25 voor de kenners van floppy
disks. Floppy, zoals het konijn
meestal genoemd wordt, weigert
zijn hok te verlaten. In de huiska
mer ligt parket en daar glijdt een
konijn op uit. Floppy is van mening
dat een goed konijn niet glijdt maar
huppelt en verkiest vrijwilhg zijn
gevangenis waarin hij iedere dag
zeker is van brood en water.
Letterhjk. Wanneer iemand de kast
waarin het brood bewaard wordt,
open trekt laat hii duidehjk merken
bijna de hongerdood te sterven.
Hetgeen hem niet aan te zien is. Af
en toe proberen ze zijn menu te
veranderen. Marjolein noemt het
voorbeeld van een stuk kip. Alsof
een konijn ooit kip eet.....
Floppy duikt zodra hem een stuk
vlees wordt voorgehouden als ras
echte vegetariër zijn nachthok in.
Aan een snuif heeft hij genoeg om
te weten wat voor vlees hij in de
kuip heeft. Hij is dan ook goed te
gebruiken als waakkonijn want zo
dra vreemde mensen binnen ko
men begint hij te stampen alsof hij
de buren wil waarschuwen. Marjo
lein vindt dat de dieren er thuis
"gewoon bijhoren". In de eerste
plaats de vogels. Dit jaar hebben ze
bij haar thuis minder vogels dan
andere jaren. Vorig jaar zijn ze veel
vogels kwijtgeraakt, doordat de
vohère door een leukerd werd
opengezet en er zelfs vogels ge
stolen werden! Alleen twee par
kieten zitten op dit moment in de
schuur te broeden. Aan het einde
van de week moeten de eieren uit
komen. De andere parkiet zit zo
lang in de kamer.
Marjoleins vader is de volière aan
het verbouwen. Iedere vogel krijgt
een eigen onderkomen en zoals te
verwachten, verandert er iets aan
de sloten. In de kamer zit een valk
parkiet. Hij is hchtgeel met een
oranje wangetje zo rond dat het er
door Marjolein lijkt opgetekend te
zijn. Hoe oud hij is weet ze niet,
want hij liep hier meens zomaar
door de straat.Ze vertelt het alsof
dat regelmatig voorkomt. De valk
parkiet fluit. De Japanse nachtegaal
die ernaast zit kan prachtig zingen
maar doet het niet. Tot groot plezier
van Marjolein heeft hij zich op Ja
panse wijze gewassen. Met veel
spetters.
Ze vertelt het verschil tussen fluiten
en zingen: Wanneer je fluit doe je
dat door een beweging van de
tong, zingen doe je in je keel.De
vogels zingen graag met de radio
mee. Een bepaalde voorkeur heb
ben ze niet. Als het maar muziek is.
..Dessnoods hard-rock", volgens
Marjolein. Van de valkparkiet is
dat te begrijpen. Die is een beetje
punk. De Japanse Nachtegaal zou
beter moeten weten.
ISDEN - Alle velden van Roda werden bespeeld. Overal
en toeschouwers en spelers rond. Vorige week woensdag,
schoolvoetbaltoernooi. Een echt toernooi en een hoogte-
t wat betreft het ontmoeten van en sporten met leerlingen
alle Leusdense scholen. Af en toe klonk een 'yelT ofwel een
n schoolkreet. Het meisjesteam van basisschool de Holm
I zelfs een eigen clublied: „De Holm is de beste. Wij laten
wedstrijd niet verpesten. We laten hem niet verknallen,
it we scoren alle ballen. Raak!" Ze hadden gelijk. Ze werden
ipioen. Op him rug droegen deze vrouwelijke voetballers
aamen met bijbehorende nummers van spelers van het
■elftal. Dat moet geholpen hebben.
schoolvoetbaltoernooi is al
geen mannen-aangelegen-
meer.
scholen deden mee. De mees
tolen hadden minstens één,
r twee meisjesteams op de
gebracht. De meisjes waren
lerre te herkennen. Zij liepen
wat onwennig rond op de
snde voetbalschoenen en
gen een joggingbroek in
van een voetbalbroek. Ze
Men vaak gezellig alle twee-
mtig op een kluitje maar sco-
deden ze, en in spannende
ïrijden. Het meisjesteam van
»!m bleek bijzonder gemoti-
d. Het team was de afgelopen
5i getramd door Evert. Zodra
ü]k werd dat het team was
gedrongen tot de halve finale
9 deze Evert een knaloranje
daarom alle namen van zijn
geschreven. Hun tegenstan-
t de finale was het 'grote
jes'team van De Groenhorst.
A zij hadden een 'yell'; „Wie
Worst, Winnen doet de Groen-
I'- Die yell zou De Holm echter
'blijken te wezen. De Holm
overtuigend met twee tegen
^lpunten. Zij hadden geen
schoppen nodig zoals de an-
foalisten. Zij wonnen alle
solden. Zij droegen als ware
P'oenen hun beker over het
Hoe dat moest hadden ze ook
teken van het nationale team.
die tot en met de prijsuitreiking
aanwezig bleef. Hij laeeg namens
zijn team de 'dichtspijker" prijs. Zijn
school mag bij een winkel een sta
pel hout gaan halen. Waarschijnlijk
om het doel wat kleiner te maken.
Pech had ook Jeroen Wallet (8).
Hij was de zwaarst gewonde van
het schoolvoetbal. Nadat zijn team
v^n De Groenhorst gewonnen had
met 3-4 kreeg hij buiten het veld
een balk op zijn voet. Met een ge
kneusde teen werd hij afgevoerd.
Gelukkig dat het volgende toernooi
waaraan hij, namens zijn school,
kan meedoen pas volgend jaar is.
Hij hoopt dan hersteld te zijn.
TOESCHOUWERS
De hele middag waren veel ou
ders, onderwijzers en begeleiders
aanwezig. Bij de duizend kinderen
die speelden hoorden ongeveer
drie tot vier-honderd begeleiders,
inclusief de achttien scheidsrech
ters. Veel grote mensen hebben
een vrije dag opgeofferd om bij het
toernooi aanwezig te zijn. Heel wat
mensen kostte het erg veel moeite
om rustig langs de kant te blijven
staan. De trainer van het C-team,
jongens uit de bovenbouw, van 't
Ronde bijvoorbeeld, kon onmoge
lijk stil blijven staan. Hij schijnt
meer rondjes rond de velden gelo
pen te hebben dan de grensrech
ters. Daarbij vuurde hij zijn spelers
aan met geheimzinnig kreten als
„Je moet meer wiebelen!" Het heeft
niet moge baten, 't Ronde haalde
geen enkele finale. Een paar va
ders gaven op van verre hoorbare
wijze, duidelijk commentaar Een
klem meisje hoorde dat likkend
aan haar ijsje eventjes aan en kreeg
de smaak te pakken. Niet tegen
iemand in het bijzonder begon ze
enthousiast te roepen: „Hou die bal
nou bij je. Je moet naar voren ko
men. Pak hem!" en „Hou je spits in
de gaten." De spelers onder elkaar
konden er ook wat van. Na een
mislukte aktie werd een speler uit
gemaakt voor stoeptegel. Het
woord werd met zoveel verachting
uitgesproken dat de scheidsrech
ter bijna besloot te fluiten. Het ver
wijt stond echter niet op de lijst met
verboden woorden.
ORGANISATIE
De organisatie van het school
voetbal is in handen van een orga
nisatiecomité. In tegenstelling tot
de andere toernooien die in of bij
de schoolvakanties worden afge
werkt, horen deze mensen met tot
een sportclub of bij een school. Jan
Lohuis begon achttien jaar geleden
m Leusden. Hij werkte toen pas bij
Don Bosco en had in zijn vorige
woonplaats Hengelo, goede erva
ringen opgedaan met schoolvoet
bal. Hij organiseerde het eerste
schoolvoetbaltoernooi in zijn een
tje. In 1978 traden veertien elftallen
aan.
In 1990 bestond het organisatie
comité uit acht mensen, deden er
76 elftallen mee, dat wil zeggen
bijna duizend kinderen van alle
scholen in de gemeente Leusden.
Het organisatiecomité begon in no
vember met de eerste voorberei
dingen. Veel werk maakt het comi
té altijd van de pnjzen. „Niemand
mag met lege handen naar huis", is
het motto. Dat was te merken. Alle
spelers kregen een vaantje en een
viltpen. Tweehonderd vijf en twin
tig finalisten kregen een goud-zil
ver of bronskleurige medaille. Ie
der team dat in de finale kwam, dat
waren er twintig, kreeg een beker.
Bijna alle bekers waren verschil
lend. De één was nog groter dan de
andere. Daarnaast waren er nog
bekers voor de sportiefste school
en het sportiefste team. Voor hen
waren er ook vrijkaartjes voor het
zwembad.
Iedere school kreeg bovendien
een bal. Deze prijzen zijn voor een
groot deel beschikbaar gesteld
door bedrijven,
UITSLAGEN
Groep A: (jongens van 7 en 8 jaar)
(finale) De Rossenberg - De
Holm 0-0. De Rossenberg werd
kampioen na het nemen van straf
schoppen.
Om de derde en vierde
plaats: De Hobbit - De
Groenhorst 5-0.
Groep B (jongens van 9 en 10 jaar)
(finale) De Holm - 't Palet 4-0.
Om de derde en vierde
plaats: De Vallei - De Heerd 4-0
Groep C (de oudste jongens)
(finale) De Holm - De
Bongerd 0-0 (De Holm wint na
strafschoppen) Om de derde en
vierde plaats:Klimrakker - De
Heerd l-l(DeKlimrakkerwintna
strafschoppen).
Groep D (meisjes tot en met 9
jaar)
(finale) De Heerd - Gereformeer
de basisschool 1-0
Om de derde en vierde plaats:
De Groenhorst - De Hobbit 2-0.
Groep E (de oudste meisjes)
(finale) De Holm
Groenhorst 2-0
Om de derde en vierde plaats
Het Startblok - Kinderland 1 -0
VOOR
MIDDEN NEDERLAND
24 uur per etmaal lokaal nieuws
op uw kabelnet
Barneveld - 63
Leusden 4
Ede 52
Geldermalsen 4
Buren 4
Woudenberg 4
Scherpenzeel 4
Renswoude 4
Maarn 4
Nijkerk 4
Centrale redaktie BDU-TV
03420-94290
Lokale redaktie:
zie de colofon van de krant
Advertenties:
voor alle informatie:
03420-94888
Advertentie-rubrieken
Kabeltjes (vraag en aanbod,
alleen voor particulieren), eerste
2 regels 6,- elke regel meer
6,- (tegen kontante betaling).
Felicitatie-rubriek:
zonder foto, hetzelfde tarief als
de Kabeltjes (tegen kontante
betaling).
Felicitatie-rubriek MET foto:
25,- (korte tekst met
kleurenfoto tegen kontante
betaling).
Info 03420-94888
in kampioen kan alleen kam-
worden om dat een ander het
wordt. Deze oude wijsheid
helemaal op voor doelman
1 Miggelbnnk (9) van het B
van basisschool de Hobbit.
^aat iedere zaterdag voor
ui het doel bij Roda E5.
5 dus een 'echte'. Maar toch
Hl] VIJF-EN-TWINTIG BAL-
zijn doel ophalen. In een
elf, in de andere drie te-
■n veertien. Stond Ruud er wel9
Hhjkt teleurgesteld maar met
®9en. .Jazeker", zegt hij opge-
h ..En ik heb er ook heel wat
gehouden. Maar ja het team
fEel 20 goed. De spitsen kwa-
Net terug. De was een kleiner
geiwen<d en ik had mijn dag
^hijnlijk niet." Als antwoord
lJu eke die altijd aan
filers gevraagd moet worden
v°el je je nou", zei Ruud laco-
Ach niet echt gigantisch." Hij
in voetballen houden en
^n van de weinige Hobbits
LEUSDEN - The Red Caps komen in Leusden. The Red Caps is
de naam van een honk- en softbalvereniging. De vereniging
was tot vorig jaar aktief in Amersfoort maar spelen vanaf
De Red Caps oefenden tot voorkort nog op een willekeurig grasveldje in Leusden. Sinds een week trainen en
spelen de honkballers op het terrein van de hockeyclub.
volgende week in Leusden. Ze mogen gebruik maken van de
achterste twee velden van de hockeyclub MHCL aan het Val
leikanaal.
Een jeugd- of aspirantenteam
voor kinderen vanaf een jaar of tien
is er nog niet. Zodra negen kinde
ren zich aanmelden kan echter een
team gevormd worden dat dit jaar
misschien nog mee kan doen in de
competitie.
Bij the Red Caps spelen jongens
en meisjes. Alleen de jongens kun
nen honkbal spelen. Ouderwets
maar dat is nog steeds zo. Honkbal
kost wat meer kracht dan softbal.
Bij the Red Caps wordt meer soft
bal dan honkbal gespeeld.
De spelregels van honkbal en
softbal zijn ongeveer hetzelfde. Bij
allebei de sporten is het de bedoe
ling met een knuppel, stick, de toe
geworpen bal zover mogelijk weg
te slaan. De tegenpartij probeert de
bal te vangen en zo snel mogelijk te
gooien naar een speler die bij een
honk of de thuisplaat staat. Zolang
de bal in beweging is mag de te
genpartij van honk naar honk lo
pen. Loopt hij of zij nog terwijl de
bal gevangen is, dan is de loper mt.
Bij softbal wordt de bal onder
hands gegooid, bij honkbal boven
hands. De afstanden tussen de ver
schillende honken, en dus de af
standen die gelopen moet worden,
zijn kleiner terwijl de bal groter is
dan bij honkbaL In tegenstelling tot
Een deel van de Red Caps m vol ornaat.
honkbal mogen er geen honken
'gestolen' worden.
Volgens Renate van Wessem, de
secretaris van the Red Caps, is soft
bal beslist niet 'soft', met zacht dus.
De uitrusting van the Red Caps ziet
er prachtig uit. De spelers dragen
uiteraard een rode pet. Daarbij een
wit pak met een blauwe streep,
overhes en broek. Daaronder een
rood shirt, witte kousen met rode
overkousen. Alles is voorzien van
diverse rode en witte strepen en
zelfs sterren.
Voor de kleding is nog geen
sponsor gevonden. Wel voor de
bijpassende jacks die ook door
supporters kunnen worden gedra
gen. Een echt honkbaljack, rood
met witte mouwen en op de rug de
naam van de honkbalclub.
Lid worden van the Red Caps
kost honderd gulden per jaar voor
kinderen. Daar komt de kleding.
de handschoen en de stick (de
knuppel) nog bij en vijfentwintig
gulden voor de wintertraining. Er
wordt door de jeugd éénmaal in de
week getraind en op zaterdag ge
speeld. Het seizoen loopt van april
tot half september.
Voordat je lid wordt, kun je eerst
een paar keer meetrainen om te
zien of de club je bevalt. Wie meer
informatie wil hebben kan terecht
bij Ton Pot, 944209.
