Slogan; „Je moet de groente van....hebben"
Met z'n drieën de lucht in
ebbie( 14); de zandloper loopster
Robert (8) wil bloten
Leusder
Kinderkrant
is terug!!
issische cadeau voor de Wegwijzer
Heb je leta voor de kinderkrant? Schrijf of bel! Lensder Kinderkrant Postbus 11 3830 AA Leasden Telefoon: 033-941495 033-946824
Chantal kregen langzaam maar ze
ker goed de bibbers. Vooral toen
een aantal stevige mensen moesten
voorkomen dat de mand zou opstij
gen voordat de luchtwarm genoeg
was. Monique had spijt van haar
aanbod om op haar zusje te passen
en wilde uitstappen. Dat mocht met
meer van kapitein Lex Visser. Een
maal in de lucht was haar angst
over. „Het was heerlijk" vertelde ze
Je kon heel ver kijken en alles was
zo groen om Leusden heen." Ze
gingen tot 1000 voet. Hoe ze dat
wisten? Tja dat wist Monique niet
precies „Er hingen in ieder geval
geen schoenen onder die ze kon
den tellen." Richard bleek van de
dne de meest technische te zijn. Hij
heeft het een en ander gevraagd
aan de kapitein. „Ze keken op een
hoogtemeter. Op die manier wisten
ze ook of ze de grote brander of de
kleine brander moesten gebrui
ken. De grote brander was nodig
om omhoog te gaan. Verder waren
er rode en zwarte touwen. De ka
pitein vertelde dat die nodig waren
bi] het landen. Ik heb gekeken hoe
dat ging. Ze trokken er aan om een
klein parachutje open te laten
gaan."
Het viel ze alledrie op dat je de
geluiden van beneden, boven zo
goed kunt horen. „Een jongetje
riep hoi en je hoorde de koeien
loeien." Chantal en Monique heb
ben „als een gek staan zwaaien
naar iedereen beneden." De ou
ders van de kinderen reden achter
de ballon aan. Vader Visser „Het
was wat hoor om je kinderen daar
zo ver in de lucht te zien hangen.
Fantastisch maar ook wel griezelig.
Door te fluiten en te toeteren trok
ken we steeds hun aandacht."
Vlakbij Rhenen kwam de ballon
op de grond. Keung recht. „De ka
pitein zei dat we door onze knieën
moesten zakken en dat ging prima"
volgens de meiden. „Ja maar toen
ik weer rechtop wilde gaan staan
stootte ik mijn hoofd keihard tegen
de meterkast" vertelde Richard.
Eenmaal terug op de grond was hij
toch wel blij "weer echt op zijn
voeten te kunnen staan" zoals hij
het uitdrukte. Maar daarna moest
volgens hem het ergste nog ko
men. De drie luchtballon passa
giers moesten gedoopt worden! Ze
kregen gras op hun hoofd en daar
over werd....champagne leegge
goten. Richard vond het verschrik
kelijk...vies...nat...en gek. Chantal
lustte het wel. Zij won de fles als
aandenken. Alle dne moesten ze
de eed van de ballonpassagiers
afleggen. Daarna kregen ze een
oorkonde waarop te lezen staat dat
ze 25 kilometer gevaren hebben m
een luchtballon, in 1 uur, op 1000
voet hoogte.
ACHTERVELD - „Als ik mijn zin
krijg dan word ik boer" zegt Ro
bert Blom (8 jaar) „Want dan kan
ik mijn vader helpen de dieren te
voeren, de koeien te halen en dan
mag ik de hele dag met de trek
ker rijden." Vooral dat laatste is
heel belangrijk voor Robert. Van
af dat hij een heel klein manneke
was, begreep zijn hele familie dat
Robert een geboren boer is. Hij
kon rustig tussen de koeien
staan.
„Koeien zijn lief, maar ze kunnen
ook heel gemeen doen. Tussen de
koeien staan is daarom best ge
vaarlijk. Eerst wist ik dat niet. Nu
wel." Robert weet nog veel meer.
Hij hield zelfs al een spreekbeurt
over het boer zijn op school. Zelfs
zijn juf gaf toe daar veel van ge
leerd te hebben. Zij wist voordat
Robert het uitlegde ook niet wat
Leusden - Eindelijk.deze
week is de Leusder Kinderkrant
weer helemaal terug. Eén hele
pagina vol nieuws voor en door
kinderen.
Een beetje anders dan vorig jaar.
Mooier, met een strip, een 'als-
ik-mijn-zin-krijg-rubriek1, nieuw
tjes over speelgoed, theatervoor
stellingen en films. Maar
daarvoor is jullie hulp no
dig!!!
WE ZOEKEN
STRIPTEKENAARS
Leusdense striptekenaars tussen
de zeven en (ongeveer) vijftien
jaar maken kans een zelfge
maakte strip in de krant te zien
afgedrukt. De strip mag maxi
maal uit drie plaatjes bestaan en
moet getekend zijn met een zwar
te pen of penseel. Iedere week
krijgt een andere striptekenaar
een kans, maar je mag net zo veel
en net zo vaak strips inleveren
als je zelf wilt Voorlopig kunnen
we er minstens 52 gebruiken!
Breng of stuur je strip, voorzien
van naam, adres en telefoonnum-
zwelen, rollen en bloten is. Zwelen
is het maken van rechte geultjes in
de grond. Robert heeft dit al eens
zelf gedaan. Nog geen een meter
dertig groot rijdt hij al op een trek
ker. „Ik ga gewoon naast de kop
peling staan." Rollen is de grond
gelijk maken en bloten is een soort
grasmaaien.
„Op de koeienvlaaien groeit
gras. Daardoor ontstaan bulten.
Door te bloten wordt het gras weer
overal gelijk." Robert heeft inmid
dels begrepen dat het niet meer zo
makkelijk als vroeger is om boer te
worden. Hij zal heel veel moeten
leren over vergunningen en milieu-
beschermende maatregelen. „Ik
weet al dat je het beste mest kunt
uitrijden over de grond als het re
gent." Robert weet het zeker. Als
hij zijn zin krijgt wordt hij net zo'n
boer als zijn vader, liefst in dezelf
de boerderij met koeien en een
paar kippen voor de aardigheid.
mer naar de Leusder Kinder
krant, Asschatterweg 19, (Post
bus 11, 3830 AA) Leusden.
WE ZOEKEN RECENSENTEN
Recensenten rijn kinderen met
een mening over een film, thea
tervoorstelling of een tentoon
stelling. Wij zoeken kinderen die
wel eens willen zeggen wat rij
ervan vinden. Natuurlijk moet je
eerst een voorstelling of een film
gaan zien, voor je kunt zeggen
hoe deze was. Voor de kaartjes,
de plaatsbewijzen zorgen wij,
jullie beloven dan een heuse re
censie te maken.
Wie recensent wil worden, mag
het zeggen. Telefoon 946824,
941495.
WE ZOEKEN
DROOMWENSEN
Vorig jaar vertelde iedere week
minstens een kind over zijn huis
dier. Dit jaar mogen kinderen
over 'als-ik-mijn-zin-krijgJ pra
ten. Wat zou je willen worden.
Wat zou je willen hebben. Wat
zou je willen doen. Waarom!
Als jij vertelt, zorgen wij voor een
foto die daar bij past. Meld je bij
de redaktie van de Leusder Kin
der Krant: 941495 of 946814.
Weet je iets
Wil je iets....
Bel de Leusder Kinderkrant
946824/ 941495
PEN - Oleg D. Zavadski
[gde vorige week woensdag
dat hij op donderdag even
wam brengen voor de Open-
basisschool de Wegwijzer,
p. Zavadski is een Rus. Hij
op de Russische ambassa
il Haag. Hij kwam namens
eteraren organisatie
Sovjet-Unie een prachtig
en rood vaantje brengen
met een oorkonde. Het was voor
de eerste keer dat deze organisa
tie zo'n vaantje en oorkonde weg
gaf aan een school buiten Rus
land.
De direkteur van de Wegwijzer
kende Oleg D. Zavadski wel. Hij
was al eens op zijn school geweest.
De Wegwijzer heeft namelijk sinds
begm dit jaar het oorlogmonument
Koedriest geadopteerd. Een monu
ment dat is opgericht ter nage
dachtenis aan Russische krijgsge
vangenen die hier zijn doodge
schoten. Het is een van de weinige
plaatsen waarbij aan Russen ge
dacht wordt, buiten Oost-Europa.
De Wegwijzer is de enige school in
West-Europa die door die adoptie
van dat monument ieder jaar her
denkt dat ook Russische mensen in
Nederland slachtoffer werden van
de Tweede Wereldoorlog. In mei
legden achtste jaars leerlingen van
de Wegwijzer een krans neer bij
het monument. Ze deden dit samen
met leerlingen van de ambassade-
school. Voor die kinderen was het
heel bijzonder om op deze manier
met Nederlandse kinderen in con
tact te komen. Zelfs in de Sovjet-
Unie werd aandacht besteed aan
wat er toen in Leusden gebeurde.
De televisie maakte opnamen en in
kranten verschenen verslagen.
Militairen die ooit tegen de Duit
sers vochten en die nu nog leven
vonden dat Leusdens initiatief
prachtig. Daarom stuurden ze een
mooi geborduurd vaantje en een
speciaal gemaakte oorkonde. Ze
vroegen Oleg Zavadski dit te gaan
brengen. En dat deed hij. Wethou
der Bram Vroom, die verantwoor
delijk is voor het onderwijs in Leus
den, was ook gekomen. Want Oleg
D. Zavadski is niet zomaar een Rus
sische meneer. Vorige keer toen
hij in Leusden was, was hij de sec-
tretans van de Ambassadeur van
de U.S.S.R. Tegenwoordig is hij de
attaché van de Ambassade. Zodat
duidelijk is dat dit keer nog een
belangrijker iemand naar Leusden
kwam dan de vorige keer
De nieuwe achtste jaars krijgen
nog met Koedriest te maken. Lau
rens Tijssen, Florian Wales, Ar-
noud Sloof, Tom Kleintjens en Evert
Broer kregen de Russische ca-
deaux namens de school in han
den. Zij waren toevallig tussen-de-
middag, toen Oleg D. Zavadski
kwam, in de buurt van hun school
weten wat hij kiezen moet. In de drie laatste maanden van het jaar
wordt het meeste speelgoed verkocht. In de herstvakantie komen de
speelgoed-folders in de bus. Dan kan het aanstrepen, uitknippen en
verlanghjsten maken weer beginnen. Een van de nieuwe spellen dit
jaar is Slogan. Het is een in Nederland gemaakt spel van het merk
Selecta uitBarneveld. Het spel heeft alles met reclame te maken. Wie
het beste weet welke reclame van welke firma is, heeft gewonnen.
Hij of zij mag zich dan president-direkteur van een reclamebedrijf
noemen.
De reclameboodschappen op televisie worden weieens de beste
bekeken kinder-programma's genoemd. De korte berichten zitten
vaak vol grapjes en/of gekke kreten en ze worden vaak herhaald. Je
kunt nier meer zeggen;
„dat is snel..." of iemand reageert wel zoals m de reclame. Na een
ongelukje volgt vaak de raad „Even Apeldoorn bellen...en ga maar
door.
Een slimme speelgoedfabrikant uit Barneveld zag daar een moge
lijkheid in om op een makkelijke manier, veel geld te verdienen. Hij
maakte het spel Slogan. Het spel bestaat uit een speelbord waarop
een soort draaitrap te zien is. Wie eds eerste middenin komt heeft
gewonnen. Op de bijbehorende dobbelsteen staan één of twee
punten. Daarmee wordt aangegeven of een speler de eerste of de
tweede vraag moet beantwoorden. De vragen staan twee aan twee
op 507kaartjes. Daarvoor hebben dus 1014 bedrijven hun medewer
king en geld gegeven. Want om met je reclame op zo'n kaartje te
mogen komen moesten de zakenmensen geld betalen aan de spel
len fabrikant. Dat geld was nodig, volgens de direkteur J. de Kruyff,
om het spel te kunnen maken en om er reclame voor te voeren. Die
reclame krijgt iedereen ongetwijfeld te zien. Hij bestaat uitbeken
de reclame üimpjes zoals Loop eerst eens door de...met inplaats
van de naam van het reclameprodukt de naam van het speL De
DE MENING
Dit spel is door een paar
Leusdense kinderen ge
speeld. Ot (13) en Tijs (11)
kijken alle twee regelmatig
naar de televisie. Te veel
volgens hun moeder. Alle
bei weten ze waarvoor je
bent als je voor pret bent.
Zij trekken zich bij het tele
visiekijken weinig aan van
de mening en zorgen van
grote mensen. G.I.Joe
speelgoed vinden ze
prachtig, tekenseries op
televisie zijn gaaf en waar
grote mensen zich druk om
maken kan hun maar zel
den interesseren. Van een
beetje spanning en sensatie
houden ze wel. Vaak is dat
iets waar grote mensen hun
wenkbrouwen bij fronsen.
Commercieel! Nou en.
Deze jongens speelden
Slogantien minuten.
Daarna hadden ze het wel
bekende filmpjes mag Selecta gebruiken. Je raadt het. je krijgen er
zelfs geld voor.
Wie het goede antwoord weet krijgt punten. Wie geholpen moet
worden door de vier antwoorden die op de achterkant van het
kaartje als mogelijkheid zijn gegeven, krijgt minder punten en wie
kan helpen kan ook nog een puntje verdienen.
bekeken. Tot hun grote
verbazing wisten ze maar
heel weinig merken op te
noemen. Al heel snel zei Ot
„Hier is niks aan. Wat op
het bord gebeurd is hele
maal niet belangrijk. Je ver
geet gewoon te zetten om
dat je naar de merken zit te
zoeken." en Tijs „Het lijkt
wel of we de Gouden Gids
uit ons hoofd moeten leren.
Het is niet spannend." Ze
maakten het spel niet af. Ze
wilden niet eens direkteur
van een reclamebureau
worden. Wat wel is nog niet
bekend maar eerder astro-
nout of avonturier dan zitten
in een duf kantoortje. Hun
mening kortom; „Dit is
geen spel voor kinderen
die iets leuks of spannends
willen doen. Reclame kan
leuk zijn maar bij dit spel zie
je er niks van. Alleen maar
zwart-witte kaartjes eneen
vooral grijze grondplaat."
Voor de bijna zeventig gul
den die dit spel kost, zoe
ken zij liever wat anders uit.
LEUSDEN - Een grote gele lucht
ballon met daaronder een
piepklein mandje. Vorige week
zondag kwam bij over Leusden.
Niets bijzonders want er varen
(luchtballonnen varen) zoveel
van die dingen over ons dak. Wel
bijzonder, want in het kleine
mandje eronder zaten drie Leus
dense kinderen. Chantal (11) en
Monique (9) Visser en Richard (9)
Gerlach. Zij keken op ons neer.
Alle drie wonen ze in de wijk
Rossenberg. De wijkvereniging or
ganiseerde zoals ieder jaar, in mei
een groot feest. Daarbij konden
ballonnen worden opgelaten met
kaartjes eraan. Wiens ballon het
verst kwam mocht mee met een
echte ballon. Zoiets is heel bijzon
der. Heel veel grote mensen zou
den ook wel willen maar kunnen
nooit. Waarschijnlijk hebben de
kinderen in deze wijk de kans ge
kregen omdat aan de Grifthorst
een echte ballonvaarder woont;
Joop de Wilde. De ballonnen van
Richard en Monique kwamen ver
in Duitsland terecht. Of hun ballon
echt het verste kwamen weten ze
niet zeker. Er wordt gefluisterd dat
andere prijswinnaars absoluut wei
gerde om in zo'n klein mandje, aan
zo'n luchtbel hoog in de hemel te
gaan hangen.
Ook Richard was niet helemaal ze
ker van zijn zaak. Na de uitnodiging
moest hij een dag en een nacht
nadenken of hij het wel of niet zou
doen. „Ik bleef maar tegen mezelf
praten. Iedereen zei dat het een
geweldige belevenis zou worden
maar ik vond het toch wel eng. De
dacht dat ik best uit dat mandje zou
kunnen vallen." Monique was dol
blij met de uitnodiging. Dit in te
genstelling tot haar zus Chantal. Zo
als een grote zus moet zij was ze
zeer bezorgd. Ze vreesde dat die
kleine meid de gekste dingen in
dat mandje zou kunnen gaan uitha
len, wanneer zij er niet bij zou zijn
om haar hand vast te houden. Onzin
vond Monique maar Chantal meen
de het. Dus moest Chantal wel mee
terwijl ze zelf notabene vliegangst
heeft. „Ik wil nooit met een vlieg
tuig mee. Die storten neer maar dit
wilde ik wel." Ondanks haar en
thousiasme kreeg Monique de
nacht voor de ballonvaart, een
nachtmerrie. Ze droomde dat ze
opgelaten werd in de luchtballon
die ze zelf had opgeblazen en er
maar niet uit kon.
Tot op het laatste moment was
het niet zeker of de ballon wel de
lucht in kon. Het weer was niet best.
De sportdag van de wijkvereniging
werd zelfs afgelast. Maar het
hoogtepunt van die dag, de ballon
vaart, ging door. Op een grasveld
bij de Lisidunahog werd onder veel
belangstelling de grote gele ballon
vol lucht geblazen. Daarna werd
die lucht verwarmd door grote
branders waaruit geweldige vlam
men kwamen. Monique, Richard en
LEUSDEN - In het najaar komt ieder jaar heel veel nieuw speelgoed
in de winkels. Tenslotte moet Sinterklaas over een paar maanden
'zandlopers' gevuld met olie maar
die horen er eigenlijk niet bij.
De grappigste die ze heeft horen
bij een tandartsadvies voor tanden
poetsen, een zandloper met een
molentje en een voor de duur van
een zoen Op haar kamer staan
ze geordend naar soort en mate-
riaaL Ze heeft hele goedkope en
een paar dure van tin en koper.
Hele grote van wel dertig centime
ter hoog en hele kleine van nog
geen drie centimeter. De langste
loopt een half uur, de kortste 2 mi
nuten.
Debbie wil graag meer over
zandlopers te weten zien te komen.
Bovendien zoekt ze contact met an
dere zandloper-lopers. Door haar
advertenties op Teletekst heeft ze
een uitnodiging gekregen. Op 20
oktober gaat ze naar Kooterstille,
vlakbij Leeuwarden, op een hob-
bybeurs haar lopers laten zien.
Ze neemt ze alle 119 mee en hoopt
stilletjes dat het er tegen die tijd
minstens 120 zijn.
ITER VELD - Debbie Tolboom is een zandloper-loopster. Zij
t stad en land af om haar verzameling zandlopers uit te
)nen breiden. Wanneer ze ergens een exemplaar ziet in een
iaat, kleur of vorm die ze nog niet heeft, spaart ze kosten
moeite om hem te bemachtigen. „Sommige mensen denken
ik gek ben wanneer ik drie eier-zandlopertjes tegelijk koop.
denken zeker dat ik voor ieder ei een andere zandloper
n." Dat doet ze niet. Precies 119 zandlopers staan en han-
m in haar kamertje.
t begon vijfjaar geleden. Deb-
Ïtag de verzameling van vrien-
Ingrid. Ingrid spaarde eier-
jes. Debbie zocht een eigen on-
erp. Speurend liep ze het huis
naar iets wat het begin zou
ien zijn van een grote collectie.
»r moeders kastje stond een
verzilverd zandlopertje. Dat
d de eerste. Haar zakgeld ging
an de volgenden. Familie tot in
Ida en Thailand toe werd op de
gte gebracht van de nieuwe
by. Niemand heeft sindsdien
moeite een cadeautje voor
le verzinnen. Van alle kanten
kwamen zandlopers. Debbie vond
er zelfs een, gevuld met peperno
ten, in een vuilnisbak. Waarschijn
lijk ooit gemaakt als suprise. Tij
dens haar vakanties m Frankrijk en
Duitsland ontdekte ze nieuwe ex
emplaren. In Duitsland hebben ze
zandlopers bij de telefoon hangen.
Daar zit voor acht minuten zand in.
Eierzandlopers lopen drie tot vijf
minuten. Debbie controleert ze af
en toe en maakt ook kalenders
waarop haar mooiste exemplaren
staan afgebeeld. Ze spaart vooral
'echte'. Ze heeft wel een paar
