Henk Overloop (38) kreeg
een nier van zijn vrouw
zakelijkheden nieuwe
■«uit net bedrijfsleven
BECO heeft meer
ruimte nodig
leus—en krant
Ballpoint
Ans verdient een lintje'
Van oud zeer en
een schutkleur
Modeshow in St-Joseph
Het Kuwait-effect
ram van der Wurff (38) komt in Leusden
Fusie met bedrijf uit Vianen in de maak-i
WOENSDAG 10 OKTOBER 1990
plaatselijk nieuws
LEUSDEN - Tijdens de behan
deling van een deel van het
Volkshuisvestingsplan, af
gelopen woensdag in de
raadscommissie vergade
ring voor volkshuisvesting,
kwam weer een stukje oud
zeer boven tafel. Er blijkt in
iLeusden de afgelopen decen
nia nogal onevenwichtig te
zijn gebouwd, waarbij vooral
de minderdraagkrachtigen
er bepaald bekaaid afgeko
men zijn. Een thema, dat de
plaatselijke afdeling van de
PvdA al een hele tijd bezig
houdt.
Omdat het zo te pas kwam,
vond PvdA-raadslid Gert de
Weerdt het zinvol daar nog
eens aan te herinneren.
„Hoewel het nooit echt zwart
op wit heeft gestaan, was het
in de periode van het vorige
college een publiek geheim
dat het bouwen van goedko
pe woningen uit politieke
overwegingen zoveel moge
lijk tegengehouden diende te
worden." De Weerdt veron
derstelde daarmee dat de
WD en het CDA, die toen
aan de macht waren, wilden
voorkomen dat de natuurlij
ke achterban van de opposi
tiepartijen teveel zou
groeien in het 'upper middle
class' Leusden. „Anders ge
zegd", aldus De Weerdt, „dan
zouden er teveel 'rooien' in
de gemeente komen wonen."
Die opmerking werd ad-
rem gepareerd door WD-
wethouder Joost de Jongh.
Die vroeg zich af hoe De
Weerdt dan ooit in Leusden
terecht was gekomen: „Hoe
bent u hier dan komen wo
nen? Met een schutkleur!?"
ACHTERVELD - De dames- en herenmodezaax v<ui
tenburg hield afgelopen woensdag in huize St-Joseph een modeshow, in
samenwerking met hoedenhuis De Lmde uit Barneveld. Onder grote
belangstelling werd aan de bewoners van het huis de laatste najaarsmode
getoond.
LEUSDEN - Hoe de wereld
politiek de sores op lokaal
niveau kan beïnvloeden,
bleek afgelopen woensdag
weer eens tijdens een verga
dering van de raadscommis
sie voor volkshuisvesting.
Socialist Gert de Weerdt had
tijdens de discussie over het
volkshuisvestingsplan dui
delijk de behoefte het ge
sprek naar een hoger, meer
mondiaal niveau te tillen.
Aan de orde was een on
derzoek, dat duidelijk moet
maken hoe Leusden in de
toekomst moet gaan bouwen.
Moeten er meer woningen
komen voor éénpersoons
huishoudingen, 65+ ers en
minder voor gezinnen? Dat
zijn vragen die de gemoede
ren op dit moment bezighou
den en een zogenaamd
Volkshuisvestingsplan moet
op die vragen een antwoord
proberen te geven. Het
werkstuk daarover, dat ter
beoordeling aan de raadsle
den werd voorgelegd, kon
voorlopig op aller instem
ming rekenen. Alleen had
Gert de Weerdt moeite met
de geldigheidsduur van de
uitspraken. In het deel van
het plan dat aan de orde was,
was namelijk aangegeven
dat de reikwijdte van het on
derzoek strekte tot het jaar
2015. Dat vond De Weerdt
onzin: „Er is geen zinnig
mens die zo ver vooruit kan
voorspellen hoe een dorp of
stad zich zal ontwikkelen",
vond hij. En om zijn woorden
te onderstrepen, keek De
Weerdt terug naar het verle
den, waarin Amersfoort wei
eens met gretige blikken
naar het toenmalige Hamers-
veld had gekeken om het ei
gen grondgebied uit te brei
den. De Weerdt: „Misschien
worden we in de nabije toe
komst wel weer eens over
vallen. Noem het het Ku
wait-effect." Waarop het
enigszins benepen uit een an
dere hoek van de vergader
ruimte klonk: „Ja, met Sad
dam Schreuder in de rol van
Hoessein."
LEUSDEN - PvdA-raadslid
Gert de Weerdt vroeg vorige
week in de vergadering van
de commissie Openbare
Werken, Ruimtelijke Orde
ning, Economische Zaken en
Verkeer of het waar was dat
bij een werkbezoek van een
aantal raadsleden aan de
BECO geschenken waren
uitgedeeld. De Weerdt had
ook een uitnodiging voor dit
bezoek gehad, maar was niet
gegaan.
Toen hij hoorde dat de
raadsleden, die wel waren
gegaan, niet zonder lege han
den naar thuis waren geko
men, was De Weerdt nieuws
gierig geworden. „Ik zou
graag willen horen hoe het
bezoek verlopen is," vroeg
hij aan de wethouder. Deze
had geen zin om het hele ver
haal in de commissieverga
dering te vertellen. Hij nodig
de daarom het raadslid uit
om eens bij hem langs te ko
men op zijn werkkamer. Hij
beloofde hem om dan alles in
geuren en kleuren te vertel
len.
Een tipje van de sluier wil
de de wethouder wel oplich
ten. Hij boorde daarmee
eventuele overspannen ver
wachtingen over buitenspo
rige cadeau's van de meube
linkooporganisatie aan de
bezoekende raadsleden re
soluut de grond in. ,,U kunt
mijn ballpoint best krijgen,"
bood De Jongh het raadslid
aan.
Niet iedereen was tevre
den met het antwoord van de
wethouder. Harm Offereins
(GPV/SGP) maakte zich boos
over de beknoptheid van de
tekst van de uitnodiging van
de BECO. Daarop was niet
het doel van het bezoek ver
meld en dat was volgens hem
de reden waarom niet alle
raadsleden op de uitnodiging
waren ingegaan.
Als die leden op de hoogte
waren geweest van het ge
spreksonderwerp, zouden er
volgens Offereins meer men
sen gegaan zijn. De BECO
gaf de bezoekers namelijk in
formatie over de uitbrei
dingsplannen van het bedrijf
(elders in deze krant meer
daarover) en die plannen wa
ren volgens Offereins van zo
danige omvang, dat een toe
lichting op de uitnodiging op
zijn plaats zou zijn geweest.
aarde rond is en de dieren zo ver
schillend van aard. Hoewel de
verhalen overal vandaan komen,
passen ze ook m Nederland. Het is
volgens Bram van der Wurff hele
maal niet nodig om zich te verkle
den alseen indiaan of allerlei mooie
decors op te bouwen. Het emge dat
hij bij zijn vertellen gebuikt is een
MB IRA. Dit is een Afrikaans trom
meltje waarmee het ritme wordt
aangegeven bij een verhaal. Door
de muziek die ook de kinderen
daarmee mogen maxen, worden
de boze geesten verdaagd en wordt
de spanning opgevoerd. Het pu
bhek is belangrijk. Omdat een ver
halenverteller geen regel op pa
pier heeft staan, kan het publiek
laten merken waar het iets mets
snapt, wat het vermoedt of hoe het
er over denkt. De verhalenverteller
doet iets met die reacties. Juist
daarom is een bezoek aan een ver
halenverteller zo anders dan hei
bijwonen van een bioscoop-voor
stelling.
Bram van der Wurff is ooit be
gonnen met het voorlezen aan Ion-
deren. Hij begreep al snel dat zelf
verhalen vertellen, met een goed
boek hooguit als uitgangspunt, veel
leuker was. Zijn komst naar Leus
den heeft daardoor evenveel als
evenweinig met de Kinderboeken
week te maken. Even veel omdat
het verlangen naar nog meerver-
halen, zonder zo'n goede verhalen
verteller alleen maar met boeken
gedempt kan worden. Even weinig
omdat Bram van der Wurff laat ho
ren dat door geen boek, geen tele
visieprogramma en geen film te
vervangen is.
Bram van der Wurff komt op
donderdag 11 oktober naar De Til
in Leusden. Van half vier tot half
vijf 's middags vertelt hij zijn ver
halen. In de uitnodiging staat dat
vooral kinderen tussen de vier en
acht jaar welkom zijn, maar wie
hem eenmaal gehoord heeft (al is
het maar door de telefoon) weet
dat oudere kinderen en zelfs gro
te mensen net zo goed naar zijn
verhalen willen luisten.
LEUSDEN - Henk Overloop
zette onlangs een nieuwe
keuken in zijn huis. Hij deed
daar twee dagen over. Daar
voor heeft hij 3000 stenen
naar zijn achtertuintje ge
sjouwd en zijn nieuwe huis,
in drie maanden tijd, naar
zijn zin ingericht. „Ik ben aan
het inhalen", omschrijft hij
het. Henk Overloop leeft
sinds een jaar met drie nie
ren. Behalve de twee slecht-
werkende organen van zich
zelf, kreeg hij een hardwer
kende van zijn vrouw. Nier-
tranplantaties zijn al bijna
'niets' bijzonders meer. Be
halve voor de patiénten die
er mee te maken krijgen dan.
Het is in Nederland nog wel
bijzonder dat een vrouw haar
man een nier schenkt. Ans
Overloop was in Utrecht de
eerste.
Iets meer dan een jaar gele
den was Henk Overloop een
doodzieke man. Wanneer hij
niet m het ziekenhuis lag, voor
een nierdyalise of ernstige ont
steking, lag of hing hij thuis. Hij
woog 46 kilo toen, broodma
ger en geel. Hij kon mets doen
en niets hebben en zijn einde
leek nabij. Zijn meren werkten
nog voor amper 5% en werden
slechter.
Een nieuwe nier zou de red
ding kunnen zijn. Zijn familiele
den konden hem er echter
geen geven. De wachtlijst voor
donornieren was lang. Mis
schien te lang. Daarom stelde
Ans Overloop haar mer be
schikbaar. Een donatie waar
medici in Nederland over het
algemeen huiverig tegenover
staan. Behalve de medische
bezwaren die kleven aan het
tranplanteren van een levend
orgaan naar een 'vreemd' li
chaam, kwamen daar ethische
overwegingen bij. De operatie
die Ans zou moeten ondergaan
was met zonder risico voor
haar en daarmee voor het hele
gezin.
Dochter Linda (9) had leren
leven met een zieke vader
Haar moeder was tot dan ge
zond. Ans zette door. Het
bleek te kunnen. Wat een won
der op zich was. Ans bleek in
hoge mate te voldoen aan de
^wivrvorHon om pen trans
plantatie, kans op slagen te ge
ven. Voor het eerst gmg het
Academisch Ziekenhuis m
Utrecht over tot deze ingrij
pende operatie voor man en
vrouw. Het werd een succes.
Voor Henk begon een meuw
leven. Zijn dankbaarheid voor
hetgeen zijn vrouw deed, zou
hij graag vertaald zien m een
koninklijke onderscheiding
„Wanneer mijn vrouw iemand
van de verdrinkings-dood
redt, zou ze er zo een krijgen
Zijn aanvraag is door de ge
meente afgewezen. Ans Over
loop bleek niet te voldoen aan
de voorwaarden die verbon
den zijn aan het verkrijgen van
een Koninklijke dan wel ge
meentelijke onderscheiding.
Ook bij de fondsen die ere
penningen verlenen aan men
sen die met gevaar voor eigen
leven, anderen gered hebben,
gaat men uit dat redder en ge
redde 'vreemden' voor elkaar
waren. „In de bnef staat dat
men er van uit gaat dat iedere
vrouw of man dat voor zijn
partner wil doen. Daaruit blijkt
wel dat men geen flauw idee
heeft, wat zo'n ingreep bete
kent en hoeveel moed er nodig
is om daarmee m te stemmen",
aldus Henk. „Ach, het is met
omdat lintje", haast Ans zich te
zeggen. „Maar jongens, jon
gens, het was wat hoor." Von-
ge week collecteerden ze bei
den voor de Nierstichting. Met
hun verhaal m de krant willen
ze aandacht en waardering
vragen voor wat mogelijk
bleek. „Wanneer iedereen
een codicil zou dragen, zou
den zoveel mensen geholpen
kunnen worden."
BEDORVEN
HAMBURGER
Misschien begon de jaren
lange ellende bij Henk Over
loop met het eten van een be
dorven Hamburger. Bevestigd
hebben ze het nooit gekregen
maar enig verband met de ern
stige voedselvergiftiging die
Henk eind jaren zeventig op
liep, is wel eens gesugge
reerd. In 1984 resulteerden het
steeds erger sukkelen met de
gezondheid, in een nierontste
king. Daarbij werd een 'eiwit-
'lek geconstateerd. Deze werd
maandenlang bestreden met
zware medicijnen. Door zijn
ziekte raakte Henk zijn hormo
nen-huishouding ontregeld
Met als gevolg angst-aanval
len. Hij voelde zich zoals hij zelf
zegt: „Ronduit lamlendig." In
december 1987 gebeurde
waar zijn artsen hem al op
voorbereid hadden. Zijn nie
ren begaven het. „Ik werd
ziek, doodziek. Ik had overal
ontstekingen. Alleen mijn ha
ren en nagels waren niet ont
stoken. Ik had pijn en hoge
koorts. Tesamen met de angst
aanvallen, was dat geen pretje.
Na drie dagen waarin ik
doodsbenauwd was, kwam ik
in het ziekenhuis terecht. De
eerste nacht heb ik daar staan
de geslapen. Toen werd een
dubbele longontsteking ont
dekt en werd maar liefst acht
tien liter vocht dat zich had
opgehoopt achter mijn longen,
afgetapt."
Na zijn eerste nierdyalise
volgden drie soortgelijke aan
vallen. In maart 1988 lag hij 9
dagen in 'een soort coma' en
had hij tweemaal een 'bijna
dood' ervaring. Hierdoor ver
anderde zijn leven tot het leven
van een kasplantje. Iedere
week moest hij eerst eenmaal,
al snel twee maal een ruerdya-
llo-v. -^^rrvjaaii. .TUUUOZieK
wordt je daarvan. Je komt er
kapot van thuis. Pijnkrampen
in je buik. Misselijk. Ellendig.
Al die patiënten die het onder
gaan, zijn wrakken zonder
weerstand." Hij 'leefde' op een
zeer streng dieet. Geen zout,
bijna geen groente, hooguit
vijftig gram vlees per dag en
'het allerergste' maximaal een
halve liter vocht per 24 uur.
„Dan lag je weer eens in het
ziekenhuis, met een kraantje m
je kamer. Je verging van de
dorst en lag maar naar die
kraan te kijken. En dan al die
televisiereclames vol frisdran
ken. Een marteling was het",
herinnert Henk zich. Zijn
vrouw: „Ergens gaan eten was
uitgesloten. Het enige uitje dat
we ons soms permiteerden
was een pannekoek eten hier
in het pannekoekenhuis. Henk
nam dan zijn eigen speciale
meel mee. Automatisch ging je
met zijn hongerdieet mee
doen. Natuurlijk mocht ik alles
eten maar uit solidariteit begon
je niet aan lekkere dingen. We
waren toen allebei broodma
ger", verzucht Ans die er net
als haar man sindsdien emge
kilo's heeft bijgekregen.
ONDERZOEKEN
Na een mislukte poging (en
Dankzij een nier van zijn vrouw kunnen Henk, Ans en dochter Linda
Overloop weer een normaal leven leiden. Zonder transplantatie zou
Henk ten dode zijn opgeschreven.
drie operaties in tien dagen)
om de wekelijkse dyalisen te
vervangen door 'buikspoelen',
werden de eerste onderzoe
ken gedaan of Henk voor
transplantatie in aanmerking
zou komen. „De rest van je
lichaam moet gezond zijn." Op
nieuw volgde een operatie.
Ditmaal in zijn longen. Zodra
hij op de lijst kon komen, bood
zijn vrouw één van haar nieren
aan. Het aanbod werd niet on
middellijk geaccepteerd.
Toen het uiteindelijk overwo
gen werd, volgden tientallen
sprekken met maatschappe
lijk werk en Riagg voor alle
betrokkenen. Ook voor Linda,
de toen achtjarige dochter.
Ans over die onderzoeken:
„Ach, je kunt er eindeloos over
praten maar ze kunnen zich
toch niet voorstellen wat je
voelt. Waarom je vindt dat je
het moet doen." Ze maakt niet
de indruk het ales iets vanzelf
sprekends beschouwd te heb
ben. Valse dapperheid is haar
vreemd. „Het was een ver
schrikkelijke grote ingreep.
Het heeft me heel veel gekost
en nog. Ik heb nog steeds met
mijn oude energie terug. Maar
ik had vanaf het eerste mo
ment het gevoel dat het goed
zat. Ik moest er doorheen."
Ans was een mer kwijt maar
een 'ritsluiting' van borst tot en
met navel rijker. Ze mocht na
tien dagen naar huis. Henk
bleef nog zes weken in het zie
kenhuis omdat hij lichte afsto
tingsverschijnselen kreeg. De
dag na de operatie kreeg
Henk een gekruide karbonade
voor zijn neus. Hij mocht drin
ken en eten zoveel als hij wil
de. Sindsdien staat de frituur
pan weer regelmatig op. De
nier werkt goed. Hij zal zijn
leven lang medicijnen moeten
slikken en onder controle
moeten blijven maar leidt ver
der een normaal leven. In ja
nuari gmg hij weer naar zijn
werk. Sinds juni weer voor
100%. Zijn angsten zijn ver
dwenen. Bij een rueuw leven
paste een nieuw huis. Hoewel
de meeste buren m de Dinkel-
wijk hadden meegeleefd en
zijn thuiskomst met vlaggen en
serpentmes hadden gevierd,
gaf het 'oude' huis slechts ver
drietige herinneringen. Henk
is veranderd. „Ik leef anders.
Camere jagen, zoals ik vroe
ger ook deed, is niets meer
voor mij. Aan materiéle dingen
hecht ik me met. Wel aan mijn
vrouw miin Ufo» ie <»<-.
wonderlijk te bedenken dat
die mer van mijn vrouw bij mij
werkt. Dat daardoor alles an
ders werd." En Linda zijn
dochter: „Vroeger was mijn
vader altijd ziek. Nooit kon er
iets. Hij was ook met altijd even
leuk en aardig. En nu is alles
veel gelukkiger. Dit jaar zijn
we m de vakantie naar heel
veel pretparken geweest. Een
keer. op één dag zelfs twee. En
mijn vader bleef maar heel af
en toe op een bankje zitten.
Vaak deed hij mee. Ik ben wel
bang geweest, vooral toen ze
allebei m het ziekenhuis lagen.
Wat mijn moeder heeft ge
daan, waardoor alles anders is
geworden, dat was best wel
eng. Veel kinderen en mensen
begrijpen dat met. Vinden het
heel gewoon. Maar dat is het
niet. Het is veel meer." Haar
vader is het met haar eens.
Vandaar zijn pogingen zijn
vrouw een medaille te bezor
gen. „Want wat moet je haar
nou toch geven. Niets is toch
goed genoeg om haar te ver
goeden voor wat zij voor me
heeft gedaan." Ans doet geen
suggesties. Ze zegt slechts:
„Hij heeft me een heel lief
briefje geschreven." Ze draagt
het altijd bij zich. Daar kan
geen medaille van de burge
meester tegenop.
Marianne de Valck
van het terrein definitief is." Bij de
gemeente kon men daarover nog
geen mededeling doen. Er wordt
nog volop bestudeerd op welke
wijze de verschillende kavels uit
gegeven zullen worden, hoewel de
inrichting van het terrein al globaal
bekend is.
De BECO zal echter eind van dit
jaar een beslissing nemen over
vergaande samenwerking met
Obema. De fusie zou een aanzienlij
ke vergroting van het bedrijf en van
de werkgelegenheid in Leusden
betekenen. Behalve dat de 120
werknemers van Obema naar
Leusden verhuizen, betekent het
ook een behoorlijke omzetvergro-
ting. Die is van Obema 500 miljoen
gulden. Een deel van de activitei
ten van beide organisaties op het
gebied van de meubels overlap
pen elkaar echter. Maar het bedrijf
uit Vianen, waarbij 750 winkels zijn
aangesloten, brengt wel haar
mode-sector m. „Wij zijn groter in
meubels, zij zijn groter in mode,"
typeert Van der Kemp het verschil
tussen beide organisaties.
boeiend zijn als zo'n verhaal. Mes
ters en juffen die zo kunnen vertel
len vergeten meestal de tijd en nie
mand die dat erg vindt. Meestal
gaat zo'n verhaal over iets wat in
een ver verleden gebeurd is. Bram
van der Wurff is geen onderwijzer.
Zijn verhalen zijn heel verschillend.
Volgens hem is de enige overeen
komst dat ze gaan over dingen die
overal m de wereld kunnen voor
komen. Dingen zoals ruzie, verliefd
of jaloers zijn. Hij maakt de verha
len grotendeels zelf.
„Ik ben zoals een schrijver", zegt
hij. „Alleen ik schrijf mijn verhalen
niet op. Ik vertel ze." Hij is altijd op
zoek naar verhalen. Overal ter we
reld komen mensen bij elkaar om
naar een goede verteller te luiste
ren. Als buiten de storm woedt en
binnen het open haardvuur hoog
oplaait, als de verhalenverteller
gaat zitten onder de grote boom op
het dorpsplein of wanneer hij een
rustig plekje heeft gevonden in een
hoek van een Arabische markt.
Vaak zijn het volgens Bram van der
Wurff eigenlijk maar hele korte
verhalen. Maar een verteller weet
er iets van te maken waardoor het
verhaal wordt uitgesponnen, gaat
leven en zich kronkelt naar een
emde. Bram van der Wurff vertelt
graag „Het zit zo" verhalen. Vol
gens hem zijn dit verhalen die uit
leggen hoe iets waaraan we alle
maal gewend zijn, zo gekomen is.
Waarom mensen doen wat ze met
kunnen laten, verschillend zijn, de
IECO heeft uitbreidingsplannen, die misschien wel tot een verdubbeling van het bedrijf kunnen leiden.
ISDEN - De meubelinkooporganisatie BECO, gevestigd aan
Horsterweg, heeft uitbreidingsplannen. Het bedrijf moet
r het einde van dit jaar kiezen uit twee mogelijkheden. Op
moment is de BECO in onderhandeling met de Obema uit
nen. Deze organisatie vertoont grote gelijkenis met de
CO, maar rekent niet alleen de inkoop van meubels tot haar
iviteiten, maar is ook gespecialiseerd in mode. Als de sa-
nv/erking met de Viaanse organisatie doorgaat, betekent dit
de 120 werknemers van deze instelling naar Leusden ko-
i. De nieuwe organisatie heeft dan 8000 m2 grond nodig
r uitbreiding. Gaat de fusie niet door, dan blijft de uitbrei-
g beperkt tot 1500 m2, die nodig is voor extra kantoorruimte
de 88 BECO-medewerkers beter te kunnen huisvesten en
r een nieuwe showroom voor speciale projecten.
sterverteller Bram van der Wurff komt donderdag 11 oktober naar De
activiteiten kunnen uitbreiden. Het
aantal werknemers is vanaf 1986,
toen wij naar Leusden kwamen, ge
stegen van 44 naar 88. Bij onze or
ganisatie zijn 320 meubelzaken
aangesloten die via ons inkopen.
Inmiddels hebben wij een omzet
van ongeveer 400 miljoen gulden."
„Wij wilden nu al graag met de
gemeente over onze plannen pra
ten. hoewel wij ons ervan bewust
zijn dat de grond van De Horst pas
wordt uitgegeven als de inrichting
USDEN/'s HERTOGENBOSCH - Bram van der Wurff is van
oep verhalenverteller. Een bijzonder beroep. In Nederland
maar weinig verhalenvertellers. Vroeger waren er veel
er. In veel andere landen behoren mensen zoals Bram van
Wurff tot de belangrijkste mensen in het dorp. Wanneer ze
dtrekken, verheugen de mensen zich op zijn komst zoals wij
verheugen op de komst van Sinterklaas. In Nederland zijn
t zoveel 'professionele' verhalenvertellers meer. Maar wei
mensen weten nog hoe ze zo moeten vertellen dat iedereen
et blijven luisteren. Bram van der Wurff komt morgen,
derdag 11 oktober naar Leusden.
gebouw van de BECO staat m
gebied, waar het toekomstige
njventerrein De Horst komt. De
eiding zou daar gerealiseerd
len worden. Bij een werkbe-
van een delegatie raadsleden
t het bedrijf voor de eerste
melding gemaakt van haar
eidingsplannen. „Er is op dit
lent in onze bedrijfstak een
:e ontwikkeling gooide," legt
iet-directeur J.J. van der Kemp
,ln 4 jaar tijd hebben wij onze
in enkele onderwijzer kan het.
Brtellen dat je vergeet dat je in
klas zit, dat het mooi of juist
it weer is en dat je na school
tijd heel veel van plan bent. Zo ver
tellen dat het niet nodig is om er
plaatjes bij te zien. Geen televisie
programma, geen film kan zo
