Panorama Lisiduna
Sint is er en dat is het belangrijkste'
Swingende blues
van The General
jeusdens Vocaal Ensemble heeft
terke band met romantiek
leusiler krant
interklaas al handenschuddend door de winkelcentra
„De gang naar de dood"
kijk op kunst
yan ca
koelka
tewerf
i begi!
de bn |e
LEUSDEN - „Wij zijn blij, dat
zaal zo goed gevuld is. Ik hoop
we het vanmorgen kunnen
raarmaken." Met deze inleiding
pende dirigent Gerard Wijnands
^ure2 an het Leusdens Vocaal Ensexn-
afgelopen zondag het derde
teikase offieconcert van dit seizoen in
oplo e aula van de muziekschool. De
/erknj! ern van het programma bestond
een cyclus folk songs van R.
'aughan Williams en liederen
pos 93a van J. Brahms. Als men
de inhoud van de teksten af
laat, heeft dit koor een sterke
iffiniteit met de romantische lief-
De muzikaal komische in-
ond van het madrigaal „Conta-
unto bestiale" sloeg echter het
aeest aan bij het publiek. Het
[attegejammer van de alten
lonk dan ook zeer overtuigend.
Het Leusdens Vocaal Ensemble
«staat uit 14 leden, die ruim zeven
lar met elkaar m dit verband musi-
aren. Het koor begint met de 4
Inglish Folk Songs. Deze liederen
erhalen over een zeeman en zijn
jeliefde. In de eerste twee liede
en vertelt de zeeman over de lief
van een ander. In de laatste
wee betrekt hij het op zichzelf.
Nadat het eerste üed „The dark
iyed sailor" enigszins voorzichtig
had geklonken volgde een klem
ïxperiment met het licht. Dit om de
omantische sfeer nog wat te ver
togen. Het leidde met tot het
Naam: Jan Jaap André
Beroep: Voorlichter van de gemeente Leusden
Favoriete plek: „Het oorlogsmonument De Stenen Man"
WOENSDAG 21 NOVEMBER 1990
LEUSDEN - De swingende bar
keepers van het café The Wish
beheersen de gebarentaal uitste
kend. Dit stelt hun in staat om ook
tijdens het optreden van de rock
formatie The General de bestel
lingen in vlot tempo af te werken.
Zo bleef het dorstige publiek af
gelopen zaterdagavond op zijn
wenken bediend. Ook de band
onderhield een vlot tempo met
minstens evenveel inzet als de
jongens achter de tap. Het resul
taat was er dan ook naar. De tent
was vol en de stemming steeg.
Tijdens de aangekondigde aan
vangstijd was het nog redelijk rus
tig in The Wish. The General meld
de zich op tijd, maar er zou nog een
uur verstrijken voordat ze in actie
kwamen. Intussen werd het ge
luidsniveau van de achtergrond
muziek opgeschroefd en werd het
repertoire aangepast aan de sfeer
van de avond. De bluesmuziek van
George Thorogood and the Des
troyers vormde een passend ge
luidsdecor m het gestaag vollopen
de café. Er bestaan plannen om
meer avonden met Üve-bands te
organiseren.
Er blijkt weer belangstelling
voor te bestaan. Er waren ook le
den van andere rockbands aanwe
zig. Immers, wellicht zijn er ook
voor hen in de nabije toekomst mo
gelijkheden om hier te spelen.
Maar deze avond was het de beurt
aan de Amersfoortse viermans
blues-rockformatie The General.
De band zette er meteen de beuk
in.
„Kan het wat swingender", pro
beerde iemand nog na het eerste
nummer. Maar dit geluid verstom
de al sneL In een hoog tempo wer
den aanstekelijke rocknummers
het niet al te grote café ingeslin-
gerd. Drummer Ane Voskuilen
slaat strak en heeft een goed ge
luid. Gerrit Kuiter is een lekkere
„ouderwetse" bassist, die weet hoe
deze muziek gespeeld moet wor
den: geen noot teveel maar gecon
centreerd en stuwend. Deze twee
muzikanten bleken een soepel
draaiend ritme-tandem.
Zanger Menk Huighen werkt
zich uit de naad en zingt overtui
gend naar het pubhek toe. Zijn vo
cale benadering neigt een beetje
naar het hard-rock genre, hoog en
schel dus, maar zijn geluid slaat
zeker aan. Gitanst Theo den Ouden
weet de groep weer op te porren
als de fut er even uit dreigt te gaan.
Zijn begeleidingspartijen zijn goed.
De solo's komen na enige tijd wat
eenvormig over. Misschien moet
hij af en toe het lef hebben om de
effectapparatuur op een laag pitje
te zetten, juist om het risico van
vervlakking te vermijden.
In een traditionele slow-blues
bijvoorbeeld mag de eigen inter
pretatie wat nadrukkelijker aanwe
zig zijn.
Het merendeel van het repertoire
bestond uit wat minder bekende
stukken. Een nummer als Honkey-
Tonk Woman werd echter niet ge
schuwd en klonk zoals het behoor
de te klinken.
The General komt over als een
stevige roek-band. Dat maakt ze
erg geschikt voor dit soort werk,
niet in de laatste plaats doordat ze
het geluidsvolume onder controle
hebben. „We bestaan nu twee jaar
en we willen best wat meer optre
den", vertelde Gerrit Kuiter. Gelet
op de positieve reacties aan beide
zijden van de bar horen we nog wel
van ze in Leusden.
Jim ten Boske.
De Biesbosch
LEUSDEN-ZUID - Stichting De Zuid
zij organiseert voor donderdag 22
november een diapresentatie met
als onderwerp De Biesbosch. De
presentatie wordt verzorgd door
de heer Witlox en is in De Woelige
Hoek in Leusden-Zuid. De toegang
is gratis. Aanvang 13.45 uur.
Muziekexamens
LEUSDEN - Zeven klarinettisten
van de Leusdense muziekvereni
ging 'Lisiduna' hebben zaterdag
met goed gevolg examen gedaan.
Zes Leusdenaren slaagden voor
het diploma B, één muzikant be
haalde het diploma C. De geslaag
den zijn: Rika Veenendaal (44,5
pnt), Marie José van Gelder (52,5
pnt), Niels Huurdeman (45,5 pnt),
Onno van Campen (44,5 pnt), Titus
Riemersma (45 pnt), Djiron van Lis-
sa (46,5 pnt), allen B-diploma. Joost
Wijnands (47,5 pnt) slaagde voor
het C-diploma.
liederen van Brahms beter af. De
dirigent slaagde er steeds beter in
om de 12 aanwezige leden van het
koor als een eenheid te laten klin
ken, al moest hij af en toe de sopra
nen aan banden leggen. Het en
thousiasme van de dirigent bracht
hem ertoe om op een gegeven mo
ment al springend het tempo aan te
geven.
De droevige en vrolijke madri
galen, waarmee het concert werd
besloten, overtuigden het meest.
Een stuk als „El grillo", de krekel,
van J. des Prés, heeft door de eeu
wen heen nog niets van zijn frisheid
ingeboet. Ook lijkt het wel, of het
koor beter in z'n element komt,
naarmate de muziek verder terug
in de tijd is gecomponeerd. Het
komische „meesterwerk": „Con-
trapunto bestiale" waarin het koor
diverse herkenbare dierengelui
den produceerde, vormde een
welkome brug naar het publiek.
Deze verrassende effecten van
de verder onbekende componist
Banchien veroorzaakte veel hilari
teit en werd met een gul applaus
beloond. Het leidde zelfs tot een
reprise-uitvoering. De leden van
het Leusdens Vocaal Ensemble
willen musiceren op goed niveau,
echter zonder dat de zin in muziek
wordt verstoord, aldus de toelich
ting. Aan deze doelstelling van het
koor is tijdens dit concert ruim
schoots voldaan.
Volgende concert: zondag 9 de
cember 1990.
Musica Montana o.l.v. Herbert Sie
gers.
Soliste: Hester van Vliet (hobo).
Jim ten Boske.
otingsi
partij<
i- Daai
ecster
In de winkelcentra ging het alle
maal wat gemoedelijker. Tijdens
de wandeling langs de winkels
werden wel veel handjes gegeven.
Reclameboodschap
Dit jaar werd niemand platgedrukt
en wie wilde kon Sinterklaas van
dichtbij zien. Hoewel het in de win
kelcentra drukker was dan op an
dere regenachtige zaterdagen,
bleef het rustig genoeg om Sin
terklaas de ruimte te geven. Een
paar vaders en moeders gevraagd
naar hun mening over deze ont
vangst, gaf aan dat er wat de ou
ders betreft nog veel voor verbete
ring vatbaar is. De reakties waren
over het algemeen niet bepaald
lovend.
„Wanneer je net de ontvangst in
Elburg hebt gezien, waarbij allerlei
groepen uit de gemeente betrok
ken waren, dan raak je in Leusden
toch wel teleurgesteld. Waarom is
hier niet meer mogelijk met mede
werking van de scholen, de sport
verenigingen of het jongeren
werk", volgens mevrouw van Dijk.
Waarop de echtgenoot aanvulde;
„Seat werd hier feestelijker door
de jeugd ingehaald dan Sin
terklaas."
Een andere voorbijganger; „De
kinderen vinden het leuk Sin
terklaas een handje te kunnen ge
ven, maar zoals het voorgaande ja
ren was, met alle bombarie en
feestelijkheden op het bordes, dat
missen we toch weL" En een moe
der, Brigitte van der Sijp: „Een be
scheiden ontvangst en alle argu
menten van de winkeliers kon ik
begrijpen. Maar dat het zo'n recla
meboodschap voor de winkelcen
tra moest worden had ik niet ver
wacht en valt bij mij erg verkeerd."
Herman Kohlmann, een van de
organisatoren van de ontvangst,
gaf als commentaar: „Een perfecte
intocht organiseren lukt niet. Ieder
jaar leren we van onze fouten. Dit
jaar heeft een kleine groep mensen
in korte tijd veel werk moeten ver
zetten er iets van te maken. We
hadden het weer niet mee en zijn
ervaringen rijker. Volgend jaar zal
het weer anders zijn. Maar Sin
terklaas is er en dat is het belang
rijkste."
ezuinij
ke rite
moet zijn. Hoe begrijpelijk het is,
het vergrootte de feestvreugde bij
de wachtenden niet.
Sint kwam, hoog gezeten op zijn
schimmel. Hij werd voorafgegaan
door een klein witte pieten orkest.
De muzikanten wilden zich wel
warm spelen. Ze wisten zowel Sin
terklaas Kapoentje als Rock en Roll
te spelen. Jammer genoeg kregen
ze bij de ontvangst niet veel kans.
Sint stapte af en moest op het 'bor
des' komen.
Dit was de eerste omloop van de
trap. Hij stond daar ver boven de
kinderen. Wanneer het niet gere
gend had, zouden ze hem daar alle
maal goed hebben kunnen zien. Nu
ging hij vaak schuil achter de para
plu's van de grote mensen. De me
neer met de microfoon, Harry van
Schaik, stak een heel verhaal af
tegen Sinterklaas. De meeste kin
deren begrepen niet waar hij het
lang over had.
Alleen het verhaal van Sin
terklaas was duidelijk. Dat alle kin
deren die geen open haard thuis
hadden, de achterdeur van negen
tot half tien van het slot moesten
laten. En dat hij beloofde volgend
jaar weer te komen. De rest over
waar Sinterklaas zijn kadootjes
moest kopen en waarom het dit jaar
allemaal zo anders was als voor
gaande jaren, dat ging letterlijk
over hun hoofden heen.
Na veel gepraat, zonder één
liedje gezongen te hebben, na
maar zeer weinig handjes geschud
te hebben, verdween Sinterklaas
naar binnen. De officiële ontvangst
was afgelopen.
Het officiële ontvangst, op de trap bij 't Hamersveld, voltrok zich ook al in
de regen.
Paraplu en paraplu en paraplu, de intocht van de Sint kenmerkte zich door de gestaag neerstromende regen De
Sint trok zich er niets van aan en reed op zijn schimmel door de mensenmenigte.
gewenste resultaat. Maar in de oor
spronkelijke belichting kwam het
lied ,Just as the tide was flowing"
ook goed tot z'n recht en vormde
het hoogtepunt van deze cyclus.
De drie blokjes, waann het koor
zich presenteerde, werden afge
wisseld met enkele intermezzi, ver
zorgd door Jeroen Wijnands
(dwarsfluit) en Hanneke van Proos
dij (piano), van dit duo trok de pia
niste de meeste muzikale aandacht.
Zowel in de Sonate van Donizetti als
in het concert voor fluit en basso
continuo van Telemann wist Van
Proosdij te overtuigen als een at
tente en smaakvolle begeleidster.
De fluitist deed zijn best om alle
noten goed te spelen en kwam
daardoor niet echt aan een inter
pretatie toe. Dit ging het koor in de
Leusdens Vocaal Ensemble bestaat uit veertien leden.
„Het is een beetje paradoxaal om deze plek de mooiste plek van Leusden te noemen. Misschien is het
zelfs ook beter om te spreken van de meest indrukwekkende plek. Als je hier staat realiseer je je dat deze
plaats is gedrenkt in het bloed van mensen, voor wie dit de gang naar de dood betekende."
„Ik ben voor het eerst op deze plek geweest, toen ik voor de Amersfoortse Stadsomroep een televisie
documentaire maakte. Ik heb toen rond de Dodenherdenking het 4 mei gedicht 'De Appelweg' van Hans
Werkman gevisualiseerd. Dat gedicht gaat over de stille tocht, die jaarlijks van het museumpje bij de
pohtieschool, via dit monument naar de begraafplaats Rusthof leidt. Het maken van die documentaire heeft
toen veel indruk op me gemaakt."
„Later, toen ik voorlichter bij deze gemeente werd, kreeg ik opnieuw met het monument te maken. Eén
van de taken die je als voorhehter hebt, is het bijwonen van plechtigheden als de Dodenherdenking. En
dan wordt je, als iemand die de oorlog zelf niet heeft meegemaakt, toch flink met je neus op de feiten
gedrukt; nog geen vijftig jaar geleden zijn hier 350 mensen vermoord.
„Ik vind het ook een mooi beeld. Het straalt een soort machteloze kracht uit. Wat staat die man daar te
kijken? Hij kijkt recht in de ogen van het vuurpeloton, dat hem zal doden. Op zo'n moment realiseer je je
wat de bergippen 'vrijheid' en 'democratie' eigenlijk betekenen en wat een groot goed dat is."
„Ik ben de laatste jaren een paar keer in het Oostblok geweest. In Rusland en Hongarije. Daar zie je
eigenlijk hetzelfde gebeuren, wat wij na de tweede wereldoorlog hebben meegemaakt. Die mensen zijn
voor het eerst sinds lange tijd weer vrij en proberen de democratie gestalte te geven, een proces dat met
vallen en opstaan gepaard gaat."
„Het beeld maakt je ook nog eens duidelijk dat we in dit land de luxe van vrijheid en democratie nogal
eens te gemakkelijk als vanzelfsprekend beschouwen. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen bijvoor
beeld, maakte maar 70% van de kiezers gebruik van het stemrecht. En bij de behandeling van belangrijke
pohtièke vraagstukken is de pubheke tribune vaak zo goed als leeg. Alleen als het om de eigen achtertuin
gaat, komen de mensen nog in beweging. Dat is hun goed recht natuurlijk, maar ik denk weieens dat het
goed zou zijn als er meer en positiever zou worden meegepraat over ontwikkelingen in de gemeente. De
herinnering aan een tijd, dat we dat met konden doen wordt nu weggestopt in het bos. Een plek, die getuigt
van het feit dat daar 35.000 mensen gevangen hebben gezeten voor de vrijheid. Ik zou zeggen, ga eens
naar die plek toe.
vergj
g v/aan
en.
inen o:
nber o:
•sen 8.3
chtingj
en in d
t onde
doo
op
bome
V2
bij vei
e indu
tscentr 'achten in de regen op Sinterklaas. Ondanks de vochtigheid was het enthousiasme van de kmderen niet te
•nseerd '■1Iten-
ijke. V
allema
waaide onder de grote luifel voor
de voordeur. Daar stonden mis
schien honderd mensen met kinde
ren, te wachten. Hoe de rondfiet
sende Pieten en de meneer met de
microfoon, Harry van Schaik, ook
hun best deden, veel sfeer zat er
niet in. Net voor de Sint aankwam
bracht een ziekenauto een van de
bewoners weg. Oude mensen wor
den vaker en vlugger ziek dan kin
deren. Wanneer Sint bij een bejaar
denhuis aankomt is de kans groter,
dat daar ook net een ziekenauto
fftJSDEN - Sinterklaas kwam aan in Leusden. Hij zag er mooier
dan vorig jaar. Hoewel, zijn mijter was gekreukt. Hij had
eer Pieten bij zich dan vorig jaar. Genoeg om alle kinderen bij
officiële 'plechtigheid' rond zijn aankomst een zakje peper
den te geven. Er waren niet zoveel kinderen,
eel meer kinderen wachtten hem op in een van de twee
inkelcentra. Daar wandelde hij doorheen. Hij schudde links
rechts handjes. Zijn orkest kon toen pas goed gaan spelen,
muzikanten zorgden voor de vrolijke noot bij deze natte,
jade, wel zeer bescheiden ontvangst.
Ie begrc
ig tus*
Daara
•egrotiD
regende zaterdag. Het gingstehuis 't Hamersveld waar de
tu$se rfitte voor de ingang van verzor- Smt moest aankomen. De wind
Daan
