'Tussen die beren
voel ik me
kiplekker'
Abalone; te mooi voor in de kast
Ruim honderd kinderen willen Walstro-speelveld
behouden
Kinderen moeten water in de wijn doen
Spel zonder kleur maar met veel spanning
Inenting
U ZOEKT EEN LEUKE
TIJDELIJKE BAAN?
Strip
Mening
C
WOENSDAG 5 DECEMBER 1990
Heb je iets voor de kinderkrant? Schri|l ot bel! Leusder Kinderkrant
ACHTERVELD - Wessel van Dijk
houdt van zwart-wit. Vroige
week hoorde hij bij het winnende
team van de schoolschaakkam-
pioenschappen. Daar vertelde hij
tassen neus en lippen zijn kamer
ingericht te hebben als 'panda-
museum'.
Wessel vertelde 'al jaren' alles te
sparen wat maar iets met Panda's
te maken heeft. Zijn kamer staat,
hangt en zit vol panda's. Hij heeft
er honderden.
Stickers, foto's, plaatjes, (plak
boeken vol), puzzels, shampoof
lesjes, postzegels (een map vol),
een klok, twee dekbedden, boe
ken, posters, spaarpotten, bekers,
broekjes, petten, een rugzak, een
trui, t-shirts, een portemonne,
doosjes, sneeuwballen, eetstokjes,
koekjestrommels, handdoeken,
plakband, etuis, vlakgoms, pen
nen, potloden, autootjes, een zilve
ren beeldje, een waaier, schriften,
allemaal voorzien van een of meer
dere panda's.
Daarbij minstens dertig pluche
pandaberen, waaronder knijp-
beesten en een zelfs met een ver-
kleedpak. Wessel van Dijk weet
niet precies hoeveel panda's hij
heeft 'maar zeker duizend', schat
hij. Zijn pogingen om precies op te
schrijven wat hij heeft, natuurlijk in
een Pandaschrift, zijn totnutoe niet
volledig geslaagd.
In Wessel zijn kamer is alles zwart
wit met hier en daar wat groen van
het bamboe dat op de posters staat.
Wessel is daarin alleen terug te
vinden omdat hij geen zwarte vlek
ken om zijn ogen heeft. „Panda's
hebben gewoon iets liefs, bijzon
ders en grappigs." geeft hij als ver
klaring voor zijn indrukwekkende
verzameling.
„Chimpansees bijvoorbeeld zijn
ook wel lief en grappig maar wor
den niet met uitsterven bedreigd.
Panda's wel. Daar zijn nog maar
ongeveer duizend exemplaren van
over." Wessel weet heel wat van
deze beren af. „In mijn boeken
staat precies te lezen waar en hoe-
ze leven. Hoe groot ze zijn. wat ze
eten. En wat er aan wordt gedaan
om ze in leven te houden.
Ze kopen in China en Tibet bijvoor
beeld weilanden op om te beplan
ten met bamoe. Panda's eten bam
boe en leven daartussen. Door de
weilanden te beplanten kunnen de
panda's beter van het ene gebied in
het andere komen, zonder kale
stukken te moeten oversteken." Hij
heeft nog nooit een reuze panda in
het echt gezien. „Net voor we naar
de Beekse Bergen zouden gaan,
hoorden we dat de Panda die daar
logeerde weer vertrokken was."
De kleine Pandabeertjes die in Ar-
tis wonen, heeft hij nog niet ont
dekt.
„Ik hou alleen van zwart-witte pan
da's. De Pandasoort die een beetje
lijkt op een wasbeertje, vind ik niet
zo bijzonder omdat ze bruin zijn."
Uiteraard is hij lid van het Wereld
Natuurfonds. „Mijn grootste beer
heb ik bij het WNF gekocht. Ik
begon toen nog maar net met mijn
verzameling. Ik was toen pas zes of
zeven jaar. Die grote beer vond ik
fantastisch. Daarom heb ik al mijn
geld gespaard tot ik hem kon ko
pen. Jammer genoeg heb ik een
van de drie beren van de WNF
serie niet. Ik zou ontzettend graag
de middelste nog willen hebben
maar die is uitverkocht en uit de
collectie."
Hard-rock
Wessel krijgt langzaam maar ze
ker andere mteresses. Laatst won
Tk voel mij kiplekker tussen al die pandaberen'.
hij in de Klaveet een playback wed
strijd. Samen met zijn vnenden Hai-
ko, Rick, Ronald en Denrue ver
tolkte hij de muziek van Corns and
Roses. Deze hard rock groep waar
deert Wessel zeer. Hij spaart alles
van deze idolen. Ze hangen tussen
de panda's.
„Allebei de verzamelingen vind ik
even leuk." verklaart hij enthou
siast. Hoewel hij tegenwoordig zijn
pluche beesten niet meer knuffelt
en zelfs de ('chinese') namen die hij
ze gaf, vergeten is. Hij is kritischer
geworden. „Ik hou van mooie pan
da's, zoals ze er in het echt utzien.
Niet van die kindse plaatjes zoals
Taotao (een strip over een panda
beertje) of zoals op een van mijn
dekbedden staat. De panda's moe
ten wel een beetje mooi zijn, niet zo
mislukt."
Helemaal fout zijn vooral de pan
da's met vlekken „zoals een koe
heeft", panda's hebben volgens
Wessel en die kan het. weten, een
zwart bovenlijf, zwarte armen en
voeten en zwarten vlekken rond
hun ogen. Het wordt steeds moeilij
ker om zijn verzameling uit te brei
den. „Van die knijppopjes heb ik al
een paar dezelfde. Ik ruil wel eens
wat maar het meeste waar andere
kinderen mee komen, heb ik al."
Zo'n grote panda als in het televi
sieprogramma Waku Waku zou hij
wel willen hebben. En postzegels,
pantoffels, foto's, kaarten, wetens
waardigheden over panda's in die
rentuinen (met naam, levensbe
schrijving en eventuele kinderen).
Wie denkt iets te kunnen bijdragen
aan de verzameling van Wessel
van Dijk mag het zeggea
Ryanne Timmer behoort tot een
van de vaste striptekenaars.
Ryanne levert het liefst een aan
tal tegelijk in. Zoals uit de meeste
strips van Ryanne blijkt heeft zij
een voorliefde voor de natuur. En
dat is een goed teken!
Ryannne is negen jaar en zit nog
de basisschool.
LEUSDEN - Wethouder Joost de
Jong nam vorige week donder
dag ruim honderd handtekenin
gen van kinderen in ontvangst.
Al deze kinderen vroegen de wet
houder, het speelveld aan de
Walstro alsjeblieft niet vol te
bouwen. De wethouder beloofde
de handtekeningen aan de com
missieleden te geven. Hij pro
beerde uit te leggen waarom, vol
gens hem, op het speelveld hui
zen gebouwd moeten worden.
Volgens zijn plannen blijft een
stuk gras behouden.
De kinderen moesten begrijpen
dat bouwen bij de vooruitgang van
Leusden hoort. Ze moeten daarom
accepteren dat ze niet het hele veld
kunt houden. „Water in de wijn
doen" noemde de wethouder dit.
Na afloop van de ontvangst op het
gemeentehuis, waren de meeste
kinderen onder de indruk, vonden
ze de wethouder wel een aardige
meneer maar geloofden ze niet dat
hij echt begrepen had hoe belang
rijk dit speelveld voor de kinderen
is. „De bouwplannen gaan vast
door", vrezen ze.
Vijfentwintig kinderen, tussen
de twee en veertien jaar, werden
door de wethouder Joost de Jongh
in het gemeentehuis ontvangen.
Tot hun grote teleurstelling had de
burgemeester niet met ze willen
praten en wilde de wethouder niet
naar de Walstro komen. Wie weet
hoe in het gemeentehuis gewerkt
wordt, begrijpt daar iets van.
De burgemeester is de baas van de
gemeente. Hij doet niet alles zelf. In
het gemeentehuis zijn heel veel af
delingen. Daar werken ambtena
ren. Deze mensen maken plannen
of werken opdrachten uit. Deze
plannen of uitgewerkte opdrachten
komen bij de wethouder. Dit is de
meneer of mevrouw die bekijkt of
wat hij onder ogen kijkt goed ge
noeg is om voor te stellen, de plan
nen door te laten gaan. Wanneer hij
(of zij) denkt dat iets moet gebeu
ren, wordt de mening van een com
missie gevraagd. Dit is een groep
mensen. Ze mogen hun mening ge
ven omdat ze in Leusden wonen, lid
zijn van een politieke partij en ge
kozen zijn bij de gemeeteraadsver-
kiezingen als raadslidom raad te
geven dus.
Wanneer deze mensen kunnen in
stemmen met de plannen van de
wethouder, komt het voorstel bij de
andere wethouders en de burge
meester. Pas dan wordt besloten of
iets doorgaat of niet. Kortom de
burgemeester heeft met alles te
zeggen over plannen, waarover
nog niets besloten is. Eerst is de
wethouder belangrijk. Dit weten de
kinderen die spelen op het veld bij
de Walstro nu. Wanneer ze hun
veld kwijtraken hebben ze in ieder
geval iets geleerd. Voor de plan
nen om op hun speelveld te gaan
bouwen is wethouder Joost de
Jongh verantwoordelijk. Hij wilde
naar de kinderen die protesteer
den luisteren maar alleen in het
gemeentehuis.
„Want hier kunnen we jullie beter
ontvangen." zei hij. De kinderen
hadden liever gehad dat hij naar
het speelveld was gekomen maar
..hij wist waar het was, was pas nog
drie keer in de buurt geweest" en
trouwens het regende buiten.
De kinderen hadden het ge
sprek met de wethouder goed
voorbereid. Sommigen hadden een
lijstje met vragen meegenomen.
ven.„Da's niks, we willen het hele
veldje houden" riep Lianne. De ge
meente wil de dijk kopen om hem
te beschermen, zodat de kinderen
niet bang hoefden te zijn voor de
natuur. „Door het bouwen zullen
geen bomen omvallen en geen vo
gels verdwijnen", voorspelde hij.
De wethouder vond dat de kinde
ren ook in de toekomst bij het spe
len mogen blijven schreeuwen.
Daarvoor waren ze een beetje
bang omdat in de buurt van hun
speelveld misschien ook een rouw-
leverden de kinderen de verzamel
de handtekeningen in. „Daar staat
zelfs de naam van een kind bij dat
in Amersfoort woont", riep de wet
houder uit. Jazeker, legden de kin
deren uit, vriendjes en vriendinnen
uit Amersfoort, Hoevelaken en
overal uit Leusden komen graag bij
hun op het speelveld spelen. Juist
omdat het zo bijzonder wordt om
ergens te kunnen spelen zonder
dat grote mensen alles bedacht en
geregeld hebben. Bij de Walstro
kunnen de kinderen hun spel zelf
De jongeren-actiegroep probeerde bij wethouder De Jongh te voorkomen, dat een speelveldje volgebouwd gaat
worden. Helaas de wethouder kon geen harde toezeggingen doen.
Joost de Jonh sprak veel en lang. Hij
vertelde heel duidelijk waarom er
volgens hem huizen m Leusden ge
bouwd moeten worden. „Later als
jullie gaan trouwen en een gezin
willen stichten, willen jullie ook een
eigen huis hebben en niet langer
bij jullie vader en moeder blijven
wonen. Nu zijn er ook mensen die
een huis nodig hebben", legde hij
uit.
„Nieuwe huizen worden altijd ge
bouwd op grond waar eerst niets
stond, of iets anders, van andere
mensen of waar andere mensen
gebruik van maakte. De grond
waarop de huizen staan waar jullie
nu in wonen, was ooit van boeren.
Deze hebben moeten accepteren
dat hun land volgebouwd werd. Dat
is niet leuk maar de prijs van de
vooruitgang. Beslissingen nemen is
soms pijnlijk."
Hij benadrukte dat Leusden geen
stad mag en kan worden „We heb
ben geen stadsrechten en kunnen
die niet meer krijgen." maar nieu
we huizen blijven volgens hem no
dig. Wel beloofde hij dat een groot
stuk 'ruig gras' behouden zal blij-
centrum komt. Dit is een gebouw
waar mensen heen kunnen wan
neer iemand overleden is. Deze
mensen zijn natuurlijk erg verdrie
tig maar daarom hoeven de kinde
ren nog niet stil te zijn. De wethou
der legde uit dat de dood bij het
leven hoort. Het leven (maken)
mag daarom niet ophouden wan
neer de doos (zoals altijd) in de
buurt is. De kinderen wezen de
wethouder op de kapotte speeltoe
stellen in de buurt.
De boodschap was duidelijk 'als
het zo zou worden, was het niet
goed.' Joost de Jongh beloofde de
speeltoestellen te laten onderzoe
ken en zonodig te laten repareren
(„Nou daar valt weinig aan te repa
reren" moppertje Ard) en op het
stukje speelveld dat mag blijven
geen speeltoestellen neer te zetten.
Nadat alle vragen gesteld waren,
verzinnen, zijn geen kant en klare
speeltuigen, gelden geen opgeleg
de regels. Juist doordat er niets is,
is daar van alles mogelijk.
Aan grote mensen is dit moeilijk uit
te leggen. Wethouder Joost de
Jongh beloofde aan de commissie
leden te vertellen waarom de kin
deren tegen zijn bouw-plannen
zijn. Na afloop van de ontvangst
werd gezucht. „Hij is wel aardig en
legt alles goed uit, maar of hij be
grijpt wat wij bedoelen, waarom dit
veld voor ons zo belangrijk is, dat
geloven we niet. Nooit wordt naar
kinderen geluisterd en blijven
speelvelden die er uit zien als ruig
terrein, gewoon zoals ze zijn moe
ten. Een klein stukje, tussen huizen,
zal niet hetzelfde zijn, laat staan
genoeg voor zoveel kinderen. Wat
zou het heerlijk zijn wanneer grote
mensen hun plannen eens niet wil
len doorzetten."
LEUSDEN - Grote mensen vinden
Abalone een mooi spel. Het be
staat uit zwart en witte ballen op
een zeshoekig speelveld, voor
zien van gaten.. Kinderen vinden
het, wanneer het eenmaal in huis
is, een leuk spel. Ze winnen vaak.
Kinderen houden van kleur, van
alles wat beweegt, geluid geeft,
licht, voorzien is van veel losse on
derdelen, details en liefst lekker
groot is. Spelletjes voorzien van
batterijen, metershoge boomstam
men, springende apen, oplichten
de ogen, tientallen onderdelen (zo
als bankbiljetten of monsters) en of
onverwachte effecten (zoals
schreeuwende patiënten,
dichtklappende bekken of uitel-
kaar vallende torens) zijn welkome
cadeaux.
Heel veel kinderen zullen in de
komende dagen of weken ontdek
ken dat de lol met dit soort spel
letjes vaak kort maar intens is.
Daarna is het spel kapot, verdwijnt
het in de kast of krijgt de buurjon
gen die zo jaloers was, het te leen.
Spelletjes die leuk blijven, zijn zeld
zaam. Grote mensen roepen direkt
„Dat zijn de oude vertrouwde spel
letjes zoals Ganzenborden, Domino
en Mens Erger je niet."
Zij halen goede herinneringen op.
Vaak niet meer dan dat. Onder
zoek bij grote mensen heedt uitge
wezen dat deze oude spelletjes niet
zo erg vaak in huisgezinnen wor
den gespeeld. Wel in bejaarden
tehuizen en bij opa's en oma's.
Jonge' volwassenen, zoals veel ou
ders, willen ook wel eens wat
nieuws dat toch leuk blijft. Dus
spelen ze Rumnucub en Go of Tri-
viant.
Wanneer grote mensen een spel
mooi en goed vinden, terwijl kinde
ren het leuk en spannend oordelen,
dat is een bijzonder spel. Zo'n spel
is Abalone. Het is een spel zonder
kleur, beweging, licht, geluid of
veel losse onderdelen. Het is een
spel om zomaar neer te zetten,
open en bloot te laten staan en ie
dereen mee te laten spelen.
Het spel heeft maanden op het
tafeltje bij de bank gestaan. Ce-
zinsleden en bezoekers hebben er
regelmatig mee gespeeld. In te
genstelling tot anders is niemand
speciaal uitgenodigd om een oor
deel te geven. De opmerkingen zijn
wel zorgvuldig bewaard en komen
zowel van grote mensen als van
kinderen.
Het zeshoekige spelbord is ge
maakt van kunststof. Het is een
soort rooster waarin 61 gaten zitten.
Daarop passen veertien witte en
evenzoveel zwarte glazen knik
kers. Wie wil spelen, zoekt een
tegenstander en zet zijn kleur op
het "bord'. De bedoeling van het
spel is om de ballen van de tegen
partij over derand te duwen. Wie
het eerst zes knikkers verloren
heeft is de verhezer. Per zet mag
een gat worden opgeschoven.
Duwen mag alleen wanneer een
speler 'overwicht' heeft. Dus twee
knikkers van de ene kleur tegen
over een van de andere, of drie
tegenover een of twee. Maximaal
drie knikkers van een kleur mag
men tegelijk verplaaten. Tenminste
wanneer ze op een rij Uggen. Wie
het spel een paar keer gespeeld
heeft, ontdekt dat meer knikkers
tegelijk verplaatsen mogelijk is,
wanneer het goed wordt aange
pakt. Bijvoorbeeld met een witte
knikker, gevolgd door twee zwar
te, twee witte en drie zwarte, is het
mogehjk de laatste drie op te schui
ven. Daardoor verplaatst de hele rij
zich een gat en verdwijnt de eerste
witte knikker 'in de sloot', zoals een
kind de randen noemde.
Kortom het spel hjkt een beetje op
dammen en op go. Zonder uitzon-
dermg was iedereen enthousiast.
„Hoe vaker je het speelt, hoe meer
mogelijkheden je ontdekt", vol
gens Jan. Christien,Je moet er
goed bij nadenken en overal kij
ken. Het lijkt een beetje op tik
tak-tor, voor je het weet heb je iets
over het hoofd gezien. Maar in te
genstelling tot tik-tak-tor loop je
nooit vast." Erik „Het is echt een
spelletje waarbij je denkt het even
tussen door te kunnen doen en
voor je het weet zit je een uur te
spelen. Tussendoor ophouden kan
niet." Frank: „Grote ontdekkingen
lijken meestal heel simpel. Dit spel
is daar een voorbeeld van." Veel
mensen vonden de pnjs van het
spel, behoorlijk hoog. Maar zoals
Rogier zei: „Wanneer je ziet hoe
mooi het in de kamer staan en kan
blijven staan en hoeveel ermee ge
speeld wordt, dan is het de prijs
wel waard."
Abalone is een spel van Goliath
(dezelfde fabrikant van Rummi-
cub). het is uitgevonden door
twee fransen; Laurent Lévi en
Michel Lalet Het kost ongeveer
zeventig gulden.
AMERSFOORT - Het Consultatie
bureau voor Tuberculosebestrij
ding in de regio Eemland is ge
start met een inentingscampagne.
Vanaf 12 december is de ge
meente Leusden aan de beurt. Het
betreft hier buitenlandse kinderen
geboren tussen 1980 en 1985, die
nog niet zijn ingeënt tegen tuber
culose.
Tuberculose komt m Nederland
minder voor dan vroeger, maar af
en toe steekt het de kop weer op
Het is daarom aan te raden je hier
tegen te beschermen, In Marokko
en Turkije komt tbc evenwel va
ker voor.
Wanneer kinderen van buiten
landse ouders nu of later naar hun
vaderland op vakantie gaan, geeft
deze inenting dan ook een be
langrijke bescherming tegen be
smetting.
Alle ouders van buitenlandse kin
deren die nog niet zijn ingeënt
krijgen persoonlijk een uitnodi
ging om met hun kind naar hel
Consultatiebureau in Amersfoorl
te komen.
Het gaat om een regionale inen
tingscampagne, die half novem
ber van start is gegaan in Bunscho
ten. De gehele campagne zal en
kele maanden duren.
(advertentie)
WEKELIJKS OP ZATERDAG EN/OF
MAANDAG PRESENTEREN
DIVERSE UITZENDBURO'S U EEN
GREEP UIT HUN PERSONEELS-
AANBOD OP DE KABELKRANT.
