Plankenkoorts doet spelers geestige tekst nog vergeten
'Flink aantal ouderen heeft
weg naar De Zuidzij gevonden'
Game boy is een spel om alleen te spelen
Donderdag 13 december slotuitvoering'Latent Talent'
Recensie van een eenzaam spel
Strip
Seniorenraad praat
over advisering
Inloopcentrum slaat aan bij senioren
WOENSDAG 12 DECEMBER 1990
Heb ie iels voor de kinderkrant' Schrijf ol bei' Leusder Kinderkram
LEUSDEN - Een toneelstuk waarin vier koninginnen en vier
geesten de hoofdrollen spelen, moet wel een geestig stuk zijn.
Morgenavond, donderdag 13 november is het te zien in de
Schaapskooi bij de Krakhorst. Het is de slotopvoering van de
cursus toneelspelen voor kinderen tot twaalf jaar, gegeven
door Latent Talent.
Twaalf kinderen hebben de af
gelopen dne maanden les gehad
van Thea Roest. Vier van deze
twaalf kozen voor het derde of vier
de jaar voor dezelfde cursus. Alle
maal zijn ze enthousiast. Minstens
een van de deelnemers, Eveline
Jansen, droomt er tegenwoordig
zelfs van later actrice te worden.
„Want hier leer ik precies hoe
het moet." De cursus is de emge
mogelijkheid voor kinderen in
Leusden om 'serieus' toneel te spe
len. In de afgelopen weken hebben
ze niet alleen geoefend voor de
opvoering van morgenavond. De
eerste vijf weken deden ze iedere
donderdagmiddag van half vier tot
vijf uur spelletjes.
Niet zomaar spelletjes. De op
dracht was steeds om door middel
van alleen je gezichtsuitdrukking of
gebaren te laten zien wat je wilde
zeggen, dus zonder woorden. De
taal van het lichaam was dat. Die
taal is hard nodig om toneel te kun
nen spelen. Bovendien leerden de
'cursisten' elkaar op deze manier
een beetje kennen. Vooral voor de
jongens was deze cursus een eer
ste stap om lekker vrijuit met de
fantasie te spelen.
De meeste meisjes gaven toe
thuis wel eens met lappen, schmink
of grote-mensen-kleren 'toneel te
spelen'. Zomaar wat fantaseren of
nadoen bleek heel wat anders dan
'echt' toneelspelen. Om de toebe
deelde rollen te kunnen spelen
moesten in de eerste plaats lange
lappen tekst worden geleerd. Het
stuk dat door Thea Roest werd uit
gezocht, stond tot in de komma's
beschreven in een boekje. Afgelo
pen donderdag, tijdens de gene
rale repetitie bleek dat nog niet alle
spelers hun tekst, op het goede
moment, konden opzeggen.
MANTEL
„Wat draagt een koning ook al
weer? Een skepter of een septer,
geen jas maar hoe heet zo'n ding...o
ja een mantel", volgens Otto de
Smeth.
De meiden waren beslist beter in
het opzeggen van zelfs eikaars
tekst, dan de jongens. Logisch
wanneer je weet hoe ze geoefend
hebben. Eveline Jansen zegt min
stens een maal per week Mant Ta-
mirus op en andersom. Daiuëlle
van Alewijn repeteerde eindeloos
met Marlies Fonteijn, terwijl Marije
Figerio heel vaak voor haar eigen
spiegel stond.
„De speel voor dokter en voor
boze geest. Voor de spiegel oefen
de ik vooral hoe ik moet kijken als
boze geest", verklaarde ze. Ze had
daarbij geen voorbeeld hoe het
moest dus moest veel nadenken en
uitproberen.
De cursus toneelspelen vindt
plaats in de schaapskooi, een van
de bijgebouwen van de Krakhorst.
Volgens Rhijjs (7) kun je de koeien
daar nog ruiken. Dat klopt niet.
Schapen en koeien staan al lang
niet meer in deze mooi opgeknapte
stal. Misschien stond Sinterklaas
zijn paard er. Helemaal geschikt
voor toneelspelen is de schaaps
kooi niet. Zonder toneel, gordijnen
en met een koude plavuizen vloer
blijft het behelpen. Met van karton
gemaakte kronen en lakens als wij
de mantels komen 'echte' toneel
spelers heel ver. Want 'echt' willen
de spelers hun spel graag noemen.
Ze werken tenslotte aan een stuk
geschreven door een toneelschrij
ver, geregisseerd door memand
minder dein Thea Roest, waarbij de
spelers 'op les' zijn.
BEDIENDE
Marije Figerio, Frank Koopman,
Eveline Jansen, Nicolette Smids,
Marit Tamerius, Jurjen Melchers,
Marlies Fonteijn, Danielle van Ale
wijn, Otto de Smeth, Marjolein Pels,
Margreet en Rhijjs Haze spelen al
lemaal minstens een rol.
De vier koninginnen, vinden be
slist dat zij de hoofdrol hebben. De
vier geesten zijn het daar niet mee
eens. Zij vmden hun aandeel min
stens zo belangrijk. Ze geven di-
rekt toe voor de opvoering nog
'even' iets aan hun tekst te moeten
doen. Ze namen zich vurig voor op
weg naar school, in bed en in bad
net zo lang voor zich uit te praten tot
ze zelfs in hun slaap weten wat ze,
wanneer moeten zeggen. Daarbij
moeten ze ook nog denken aan de
intonatie.
Sommige spelers waren op de
generale repetitie zo blij te weten
wat ze zeggen moesten, dat ze hun
tekst afraffelden als één lange
toonloze zin. Het leek wel een wed
strijd 'weesgegroetjes-zeggen'
Morgen gaat dit, zo beloofde ze,
'ontzettend goed'.
Rhijjs Haze is de jongste van de
groep, zeven jaar, maar hij speelt
als een ster. Zodra hij op het toneel
staat...staat hij. Aan zijn uitdrukking
is precies te zien welke rol hij
speelt. Hij IS de bediende. Het lijkt
alsof hij al jaren achter de koningin
aanloopt met een rol Popla op een
kussen.
Om vijf uur morgenavond is de
opvoering van het toneelstuk
over koningen die geestig wor
den, in de Schaapskooi bij de
Krakhorst. De toegang is gratis
voor familieleden en vrienden.
LEUSDEN - LCD-speUen leken
helemaal uit te zijn. LCD-speUen
waren die kleine speUetjes, die in
een jaszak pasten. Daarmee
speelden sommige kinderen ein
deloos. Veel kinderen noemden
dit 'computerspeUetjes'.
Fout. LCD werk wel op een chip,
maar is geen computer. Daarvoor
zijn de mogelijkheden te beperkt.
Tot voor kort kon je met één spel
maar één speUetje spelen.
De bedoeling was meestal om
door zo snel mogelijk op een
knopje te drukken, flink veel te
kunnen schieten of schoppen. Een
video-game was het ook met want
daarvoor is een televisiescherm
nodig. De kleine LCD-schermpjes
waren soms nauwelijks te bekij
ken, zeKer niet in het zonlicht.
LCD-spelletjes waren eenzijdig
duur, ongeveer dertig gulden per
stuk. Hoewel veel kinderen min
stens vijf van deze LCD's hadden,
verveelden ze sneL
De rage ging voorbij. Spelen op
een computer of met videogames
werd interessanter. Nadeel daar
van bleef dat een computer duur en
een televisie groot is. In heel veel
huizen m Leusden is regelmatig ru
zie, omdat vader of moeder zono
dig moet werken op de computer
terwijl kinderen deze in gebruik
hebben. Om het over televisie
spelletjes maar niet te hebben. Er
zijn moeders die het spelen van
videogames aftrekken van het toe
gestane kijkgenot.
Voor deze electronische spel
letjes-liefhebbers heeft Nintendo
dit jaar iets 'meuws' bedacht. LCD-
spelletjes. Het nieuwe eraan is, dat
in de Game Boy verschillende spel-
cassettes passen. Bovendien is het
geluid, waaraan omstanders zich
snel ergeren, via een koptelefoon
in stereo te beluisteren en hard of
zacht te zetten. Door het electroni
sche muziekje klinkt regelmatig
gegrom, getoeter en geklingel als
reactie op wat er op het scherm
gebeurt.
Dankzij de helderheids- en con
trastregeling van het LCD-scherm
kan het spel onder alle lichtomstan
digheden worden gebruikt.
Wij lieten vier spelletjes met Game
boy uitproberen.
Om een spel te kunnen spelen
heb je een Gameboy nodig. Dit is
een houder waann een spelcas-
sette geschoven kan worden. Dit
ding is 14 bij 9 bij 3 centimeter
groot. De houder is voorzien van
een aantal knoppen. Een A en B
knop, Vierpuntsdruktoets, Select
toets en Starttoets zijn nodig voor
het speL Bij ieder spel kunnen ze
andere reacties teweeg brengen
op het schermpje.
De basisdoos waarin deze hou
der zit, met een spel, kost f 199,-.
Het bijgeleverde spel heet Tettris
en is volgens de beschrijving 'een
hit'.
In de basisdoos zitten vier batterij
en. Dit is uitzonderlijk. Leuk om
direkt mee te beginnen. Wij ruil
den deze batterijen snel om voor
oplaadbare, want na acht uur spe
len zijn de batterijen leeg.
Iedere dag vier meuwe maakt dit
spel extra kostbaar. Bovendien zit
er een video-link kabel in waarmee
meer dan een speler tegelijk kan
spelen. Tenminste wanneer de
tweede speler ook een Gameboy
heeft. We gaven de Gameboy met
vier spelletjes aan Tijs van den An
ker (11) te leen. Hij had alle tijd om
ze uit te proberen want hij ligt in het
ziekenhuis. Hij geeft toe gemiddeld
vijf uur per dag met de Gameboy
gespeeld te hebben. Hij kan zich
niet herinneren wat hij de rest van
de tijd gedaan heeft, zodat de
schatting voorzichtig is.
TETTRIS
De bedoeling van Tettris is om
allerlei vormen zo dicht mogehjk
op elkaar te stapelen. Om de
vreemd gevormde stenen passend
op te stapelen is maar weinig tijd
beschikbaar. Zodra het spel moei-
hjker wordt, worden de vormen
ingewikkelder en "vallenze snel
ler. Hoeveel 'niveaus' er precies
zijn kon Tijs na een week niet zeg
gen.
Hij kwam tot en met het tweede
niveau en vond het toen welletjes.
De vierpuntstoets dient om de
steen links of rechts te sturen, de
andere toetsen om ze helemaal of
half rond te draaien. Een beetje
ingewikkeld vond Tijs het in het
begin wel. „Ik wist niet precies wat
je allemaal met die knoppen kon
doen en had niet zoveel zin om de
gebruiksaanwijzing te lezen. Na
een beetje proberen kwam ik er
achter. Het was toen wel aardig,
maar met overdreven leuk. Vallen
de stenen kan ik niet echt span
nend vinden."
steeds nieuwe bij. Een spelcassette
kost f 69.-.
Een cassette ziet er uit als een dia
doosje. Het zit verpakt in een vier
maal zo grote kartonnen doos. Qix,
het volgende spel dat Tijs uitpro
beerde, bleek een soort landver-
overtje te zijn. Door middel van
pijlen moeten vlakken begrenst
worden. Hoe meer vlakken, hoe
beter. Het gevaar komt van 'Sparx'
en een vijandelijke figuur, dat onre
gelmatig over het beeldscherm be
weegt.
Voor Tijs dit spel doorhad duur
de het even. Opnieuw was de be
schrijving in het bijgeleverde
boekje duidehjk genoeg, maar jon
gens van elf willen niets voorge
schreven krijgen. Ze zoeken het
zelf wel uit. Hij ontdekte hoe extra
pijlen waarmee grenzen te trekken
zijn, te verdienen zijn bij 50.000,
100.000 en meer punten. Hij kwam
niet zover dat hij zijn initialen bij de
recordhouders mocht voegen.
Hij had inmiddels een ander spel
ontdekt. Het derde spel Tennis,
kreeg weinig aandacht. Wel
leuk", volgens Tijs „maar tennis
spelen tegen de computer is altijd
een beetje saai. Je kunt je tegen
partij niet inschatten. Het kan wel
leuk zijn, wanneer je het spel met
z"n tweeën kunt spelen.Tijs moet
wachten op een medepatiënt met
een Gameboy.
MARIO BROS
Het laatste, maar niet het slecht
ste spel was Mario Bros. Sinds Tijs
dit m handen kreeg, heeft het ver
plegend personeel in het zieken
huis geen kind meer aan hem. Af
en toe kijken ze verbaasd op, wan
neer dat jongetje voorzien van
oorknoppen en vlugge vingers in
eens enthousiast roept er weer een
leven bij te hebben. Meer en langer
leven is wat iedereen in het zieken
huis probeert te bereiken, maar
men vindt het wat vreemd om dit
met een computerspelletje te pro
beren. Tijs lukt het uitstekend.
Hij had al eens zeven levens ex
tra, die hij uiteindelijk verloor on
der het vallende gesteente in het
zevende veld. Daar eindigde het
lange leven van Mario Bros. Mario
is een klein manneke, dat over het
scherm heenwandelt. Eerst loopt
hij door de woestijn, later door pi-
ramydes, onder water of tussen he
mel en aarde. Door hem te laten
springen kan hij ravijnen overste
ken, monsters verpletteren en ster
ren vangen. Daarmee verdient hij
punten en soms levens.
Een leven extra betekent dat Ai)l
nog minstens eenmaal levend uit
een ravijn, vanonder vallende ste
nen of monster komt. Tijs: „Hier af
leven in. Steeds kun je het ween
anders spelen, een andere weg
zoeken of op een andere manierI
ergens overheen komen. Dit is|
spannend. Dit is leuk.
Tijs lijkt een beetje verslaafd tel
raken aan zijn Gameboy. „Het ding
ligt lekker in de hand. Het is niet re
zwaar of zo. Wanneer je het met
een hand vasthoudt, kun je met je
andere hand de knoppen bedie
nen."
Na een paar dagen oefenen
krijgt hij het voor elkaar door te
spelen, terwijl zijn temperatuur
wordt opgenomen, bloed wordt
geprikt of hij onderwerp is van ge
sprek bij de doktersronde. Bij hem
op bezoek gaan is heel rustig. Ten
zij je de Gameboy afpakt. Het is
duidelijk. Gameboy is een spelletje
voor een kind waar je geen kind
aan hebt. Ouders hebben daar veel
voor over. Soms is het ongezellig.
QiX
Bij de Gameboy zijn ongeveer
tien verschillende spelletjes te
koop. Ongeveer, want er komen
De striptekenaar ondertekent
zijn werk met Helmer (11). Hij
verklaart deze strip getekend te
hebben, omdat hij graag vist en
weet dat andere kinderen het niet
zo vaak doen.
LEUSDEN Donderdagmorgen
13 december houdt de Senioren
raad-Leusden een openbare ver
gadering in het Gemeentehuis.
Op de agenda staat als belangrijk
punt de bespreking van de gang
van zaken rond de advisering aan
de Gemeenteraad. Deze vergade
ring is voor iedereen toeganke
lijk.
In de vergadering van de Com
missie Welzijn werd door raadsle
den uitgesproken, dat zij betreur
den, dat de Seniorenraad in tijd
nood was geraakt door het veel
later uitkomen van het B&W-voor-
stel over het Welzijnsprogramma
1991 De Seniorenraad wil in haar
vergadering van donderdagmor
gen bekijken hoe de gang van za
ken is geweest bij de eerste maal
dat zij een advies heeft uitge
bracht. Daarbij kunnen vragen aan
de orde komen als: op welk tijd
stip heeft een advies het meeste
effect? Geeft de Verordening Se
niorenraad-Leusden handvatten
voor invloed op de besluitvor
ming? Welke 'kinderziektes' die
nen overwonnen te worden en
hoe?
De werkgroep Oriëntatie en de
werkgroep Beleidsvernieuwing,
werkgroepen die binnen de Se
niorenraad zijn gevormd, brengen
verslag uit van hun activiteiten.
Vanuit de werkgroep Beleidsver
nieuwing wordt een eerste uitvoe
rige Notitie over Ouderenbeleid
toegelicht en besproken.
Deze openbare vergadering van
de Seniorenraad begint donder
dagmorgen om 9.00 uur.
Inbreidingslokaties - Inbrei-
mogelijkheden
Vorige week ben ik, met een
aantal leeftijdgenoten, op ex
cursie geweest. Ik heb ein
delijk eens gekeken wat er
achter de voorgevel van dat
intrigerende Huis Geerestein
in Woudenberg te doen is.
Het blijkt de 'trotse huisves
ting van INBO b.v.te zijn. Al
was het een boeiende excur
sie, waarbij ik veel nieuwe in
formatie heb gekregen, toch
vind ik het niet eenvoudig te
vertellen wat die INBO alle
maal doet. Het gaat om INte-
grale BOuw. Een mooie term,
waarachter ruim 200 deskun
digen schuil gaan, die zich
bezig houden met o.a. archi
tectuur, bouwen, calculatie,
ontwerpen, beheer, onder-
houdsplaruung, management
informatiesystemen, woning
toewijzing-systemen. Het
unieke, zeker voor Neder
land, bleek het koppelen en
integreren van al de facetten,
met behulp van computers.
Uiterst interessant en voor mij
het binnengaan in een
nieuwe, eigentijdse wereld.
Bij de uitleg van een en ander
werd vaak een heel eigen taal
gebruikt, welke soms voor mij
begrijpbaar was, soms moei
lijk te volgen. Termen als
beïnvloedbaarheid' en 'on-
derhoudsbewust ontwerpen'
en 'groeipad' kan ik nog wel
oppikken, maar als het gaat
over 'alfanumeriek' of 'inte
grale totaaloplossing' of 'uitlij-
stmgsmogelijkheden', wordt
het voor mij wel moeilijker en
als men in snel tempo uitleg
geeft met behulp van inge
wikkelde computertaal dan
moet ik afhaken.
Maar ook de pohtiek weet van
wanten als het gaat om taalge
bruik. Soms kan dat amusant
zijn of intrigerend, soms ver
duidelijkend of verhullend.
Het kan ook wel eens irrite
ren, vooral als men de vaktaal,
het jargon van een groep gaat
gebruiken buiten die eigen
kring.
Ik heb enige voorbeelden on
der ogen gekregen en ge
hoord. Zo hoorde ik iemand
uit de 'zorgsector' zeggen dat
hij een mevrouw ging bezoe
ken in haar 'thuissituatie' m
plaats van gewoon 'thuis'. In
diezelfde sector praat men
ook over intramuraal' (binnen
de muren), 'extramuraal'
(wanneer je nog buiten de
muren van een verzorgings-
of verpleeghuis leeft) waar
voor men gelukkig steeds
meer het woord 'thuiszorg'
gebruikt. Ik kwam ook al het
woord 'semi-muraal' tegen
voor zoiets als dagverzorging,
dat volgens een vriend van
mij betekent dat je leeft ach
ter een 'halfsteens muurtje
In gemeentelijke paperassen
las ik over 'weringsaspecten
'speerpunten', 'vraag-en gast
ouders', 'bovenwijkse voor
zieningen', 'bovenlokaal', 'be
bouwingsdichtheden', 'gele
dingszone en 'heroverwe
gingsoperatie'. Bij sommige
termen kan ik me wel iets
voorstellen. Al moet ik zeg
gen dat veel termen mij toch
doen denken aan de Duitse
manier van woorden maken:
achter elkaar plakken.
Ook wordt gesproken over
'terugtredende overheid'.
Aan enige mensen gevraagd
wat dat laatste zou kunnen be
tekenen kreeg ik nogal ver
schillende uitleg. "Dat is
zoiets als een springproces
sie: twee stappen vooruit en
drie stappen achteruit." Een
ander zei: "Dat is waarschijn
lijk het tegenovergestelde
van een vooruit-strevende
overheid".
Zonder een collega voor
schut te te willen zetten, wil ik
vermelden, dat ik vorige
week moest lachen, toen ik
zijn bericht in de Leusder
Krant las over een raadsverga
dering. Hij schreef daar over
de 'inbreimogehjkheden
Een amusante en begrijpelijk
verschrijving wanneer de
ambtelijke stukken het heb
ben over 'inbreidingmogehjk-
hedenen ïnbreidings-
lokaties', termen die niet voor
iedere burger direct verstaan-
baarzijn.
Soms kan het erg amusant zijn
en soms kunnen nieuwe ter
men iets heel goed duidelijk
maken. Het kom echter ook
voor dat je je Qink kunt erge
ren aan bepaalde taalknoeie-
rij, vooral als men ingewik
kelde termen gebruikt om in
druk te maken of om een
schijnbaar wetenschappelijk
sausje te gieten over een stuk
met een magere inhoud.
Is er dan toch iets van waar
wat een gepensioneerde
ambtenaar zei: "Politieke taal
wil dikwijls de gedachten van
iemand verhullen óf verhullen
dat men geen gedachten
heeft?"
Tot slot kan ik opmerken 'naar
de lezer toe(om niet gewoon
te zeggen: 'tegen de lezer'),
dat zo'n rondleiding ervoor
zorgt dat ik met meer inte
resse, en zelfs met bewonde
ring voor het daar gepres
teerde, voortaan langs Huize
Geerestem njdt
SENIOR
LEUSDEN - Onder grote belangstelling heeft wethouder
Vroom drie maanden geleden in de Woelige Hoek het Inloop-
centrum voor ouderen in Leusden-Zuid geopend. Een 92-jarige
senior onthulde het fraaie naambord De Zuidzij, waardoor on
der die naam dit ontmoetingscentrum voor ouderen in Leusden-
Zuid kon starten. Bezoekers, bestuur en gastvrouwen van dit
centrum spreken na drie maanden van een geslaagd initiatief.
,,Een flink aantal ouderen van Zuid heeft de weg naar De Zuid
zij al gevonden en vooral bij bijzondere middagen zien we
steeds nieuwe gezichten."
Het initiatief van mevrouw Van
Kalkert blijkt aan te slaan De sig
nalen die zij opving van ouderen
in deze wijk heeft zij beantwoord
met het samen met anderen van
de grond brangen van dit Inloop-
centrum. Op een willekeurige
donderdagmiddag zitten zo'n tien
senioren in een lekker verwarmde
ruimte te rummicuppen, te kaar
ten en wat te praten. De kaarters
zien zichzelf niet als verwoede
spelers „er moet ook gepraat kun
nen worden."
„We gaan heel sterk af op wat de
bezoekers zelf willen. Er móét
niets. En als er een duidelijke
wens is gaan we daar op in. We
zien dan wel of er meer mensen
willen meedoen. Soms blijkt dat er
toch praktisch geen animo voor is,
zoals voor figuurzagen. Nou dan
komt daar gewoon geen vervolg
op. Een andere keer zeggen een
aantal bezoekers: dat willen we
nog wel eens doen, zoals bij het
sieraden maken. En maandagmid
dag zijn er dames die graag hand
werken. Dat is geen cursus, maar
als men ergens mee zit met hand
werken lost men dat met elkaar
op: het samen gezellig bezig zijn is
het belangrijkste. En anderen kun
nen aan een tafeltje verderop rus
tig kaarten of praten." Bestuursle
den en ook de beheerster blijken
graag te vertellen hoe De Zuidzij
reilt en zeilt (de gastvrouw kan met
deelnemen aan dit gesprek omdat
zij als vierde 'man' bij het rummi
cuppen fungeert)
Men denkt niet direct aan het or
ganiseren van cursussen, want
dan dreigt het gevaar dat anderen
niet meer binnenwippen voor een
praatje of een spelletje. Wel kan
iemand af en toe eens wat aanwij
zingen geven als daar bij bezoe
kers behoefte aan is.
De speciale bijeenkomsten, wan
neer een spreker informatie geeft
of dia's vertoont of iemand iets de
monstreert, slaan bijzonder goed
aan. Notaris Buters had zo'n 30 tot
40 senioren onder zijn gehoor.
Ook de diavoorstelling van de
heer Witlox over De Biesbosch
telde eenzelfde aantal bezoekers.
En mevrouw Van Willigenburg
kreeg vonge week dezelfde grote
aandacht voor een demonstratie
hoe je leuke sieraden kimt maken
met stukjes leer en kralen en hoe
men zonder al te veel moeite
fraaie 'hoedespelden' kan maken.
Voor de film over Leusden in 1966
van de heer A. v.d. Kooy hebben
al heel wat ouderen te kennen ge
geven dat zij donderdagmiddag
13 december zeker naar De Zuid
zij zullen komen. Een bestuurslid:
„Ik heb al van een paar mensen te
horen gekregen, dat ze die film la
ter nog maar een keer moeten
draaien, want zij zijn donderdag
middag verhinderd."
Steeds meer ouderen in Zuid krij
gen belangstelling voor De Zuid
zij. Een oudere voegt daar aan toe:
„Eindelijk gebeurt hier bij ons ook
eens iets waarvoor ik niet naar
Leusden-Centrum of naar Amers
foort moet. Tot nu toe leek het wel
of alleen gedacht werd aan de ou
deren in Achterveld en in Leus
den-Centrum." Uit deze en gelijk
soortige opmerkingen blijkt dat
het bestaan van De Zuidzij veel
meer is dan het tegemoetkomen
aan de behoefte aan contact. Men
voelt zich ook erkend als een ei
gen apart stuk van de gemeente,
dat eigen wensen en behoeften
heeft. Dit gevoel van erkenning is
niet alleen te merken aan de deel
name aan dit 'eigen' senioren-ont
moetingscentrum maar ook aan
het aantal van ruim vijftien vrijwil
lige gastvrouwen en een gastman
uit Zuid.
Het bestuur gaat met enthou
siasme verder met de uitbouw van
De Zuidzij, er op rekenend dat dit
zuidelijke ontmoetingscentrum
ook volgend jaar subsidie krijgt.
Men hoopt op een flink bedrag zo
dat men, als de huur betaald is,
nog wat overhoudt om een en an
der te organiseren. Een werk
groepje van gastvrouwen gaat al
lerlei suggesties en wensen on
derzoeken op realiseerbaarheid
en op belangstelling bij de oude
ren van Leusden-Zuid. Men wil in
ieder geval proberen elke maand
minstens één bijzondere middag
of ochtend te organiseren. En men
hoopt op 3 januari in een nieuw
jaarsbijeenkomst te vieren, dat de
experimentele fase achter de rug
is.
Inloopcentrum De Zuidzij, in de
Woelige Hoek aan de Prinses Ire-
nelaan, is open elke maandag
middag van 13.30 tot 16.30 uur en
elke donderdag van 10.000 tot
12.00 uur en van 13.30 tot 16.30
uur. De toegang is gratis. Infor
matie bij mevrouw J. Moraal, tel.
946268.
Inloopcentrum De Zuidzij voldoet steeds meer aan de behoefte.
