'Wij zingen met een
knipoog naar Mozart jaar'
Panorama Lisiduna
lauwe haren doen publiek in deuk liggén
De Waterdans gaat terug in tijd
Sugar Mama in de Geut
ldkistje
itolen
iitomobilist
laagd
„Dat fietspad moet er komen"
lateurvereniging Culdoto knalt van de planken
Dgramma viermannenkoren-concert jubileum de Valleizangers
Roman van Leusdenaar Frans Vlastum
Leger des Heils
kijk op kunst
DEN - Aan het jubileumconcert van het Leusdens
•|menkoor 'De Valleizangers' op zaterdag 20 april in de
rCgshofkerk te Leusden verlenen naast het jubilerende
Kdrie andere mannenkoren hun medewerking. Het zijn
•L'Zangvereniging Weesper Mannenkoor', het Soester
nenkoor 'Apollo' en het mannenkoor 'Zanglust' uit Lin
en. Het concert onder leiding van dirigent Joop Schrijer
ianist Wim Wakelkamp begint om 19.30 uur. De kerk is
om 19.00 uur.
jdeelte vóór de pauze ken-
i ach door composities van
terkmuziekcomponist Jan
ld en de Amerikaanse com-
en-arrangeurs Cannon en
nee Lucas. 'Laudat Domi-
van Jan Nieland is een lof-
waarin de componist het
inkoorregister volledig be
nut. Van een robuust inleidend
gedeelte tot een zeer meditatief
Gloriagedeelte, waarin de solo
wordt vertolkt door koorlid Jan
Huurdeman. Van de twee Ameri
kaanse componisten wordt door
De Vallleizangers een tweetal ne
grospirituals uitgevoerd. Deze
composities, 'Soon ah will bedo-
DEN - Een onbekende heeft
dag in Don Bosco, waar een
tentoonstelling werd gehouden,
het geldkist]e met de recette ge
stolen. Een man meldde zich in
het kantoor met het verhaal dat hij
de WC zocht. Later bleek het
geldkistje te zijn verdwenen. In
het kistje zat 300,-.
DEN - Een automobilist, die
|idagavond omstreeks half
n op de A-28 reed, kreeg ter
&te van het viaduct op de Ko-
van Royenweg de schrik
van zijn leven. Een naar schatting
12-jarige jongen gooide op het
moment dat de automobilist pas
seerde een stuk hout naar bene
den. De auto werd aan de voorzij
de geraakt, waarbij onder meer
de bumper werd vernield. De
schade is aanzienlijk. De dader is
spoorloos.
ne' en 'Deep River' staan borg
voor intens doorleefde zeggings
kracht.
Het vijfde nummer dat De Vallei
zangers ten gehore brengen, Je
rome Kerns 'Ol'man river" uit de
musical 'Showboat' heeft alles in
zich om de baritons en bassen van
het koor te laten klinken. Een
dankbaar werk met vele hoogte
punten in de melodische lijn.
Het laatste nummer dat de Vallei-
zangers vóór de pauze zingen,
Opus 13 'Landerkennung' van Ed
ward Grieg is geschreven op een
tekst van rond het jaar 1000 door
koning Olaf Tryggvason. In een
droombeeld wil de koning de
Noormannen dwingen tot inkeer
en afstappen van het barbaarse
imago. Zijn opvolger koning Olaf
n, bijgenaamd De Heilige, lukte
het inderdaad een flink deel van
de Noren definitief tot inkeer te
brengen. Het koorlid Henk Huur-
deman zal als solist de baritonsolo
vertolken. Pianist Wim Wakel
kamp heeft er een niet gering
aandeel in dit werk tot klankvorm
te brengen als één van de man
nenkoor-composities bij uitstek.
Na de pauze
Na de pauze zal het programma
luchtiger zijn. Musical-melodieèn
en volksliederen wisselen elkaar
af.
Zo zal het koorlid de bariton Jan
Vledder 'De twaalf Rovers' bren
gen. De Valleizangers kunnen tot
vreugde van dirigent (en pu
bliek!) over verschillende solisti
sche stemmen beschikken.
Een drietal volksliederen uit Let
land, Nederland en Duitsland zal
in sterk contrast tot elkaar staan.
Vooral de Nederlandse 'Jacht
partij' van Henk Jakma zal de
toehoorders opvallen door zijn af
wisselend toegepaste melodieën,
waarin het koor de vrolijkheid
van een mislukte jachtpartij moet
zien te vertolken.
Gezamenlijke koren
Aan het slot van het viermannen-
koren-concert, als hommage aan
het eerste lustrum van De Vallei
zangers, zullen twee werken door
de vier koren gezamenlijk wor
den uitgevoerd.
Het zijn echte 'gouden ouwe' com
posities die bij de toehoorders
muziek-feestelijk zullen overko
men: het koor van de priesters uit
Mozarts opera 'Die Zauberflöte'
(met een knipoog naar het Mo-
zartjaar, lacht Joop Schrijer) en
het Jagerskoor uit de opera 'Der
Freischütz' van Von Weber.
Het geheel zal een jubileumcon
cert zijn, waarin het Leusdens
mannenkoor voortreffelijk aan
zijn trekken komt.
LEUSDEN - Bij Handels-Uit-
geverij/Drukkerij RE te Oirs-
beek is onlangs de roman „De
Waterdans" van de Leusdenaar
Frans VI as tuin verschenen.
„Het is een bijzondere aanvul
ling", aldus RE-Timeless Books,
„op de 11-deiige Beatles-ency
clopedie voor de fans van John,
Paul, George en Ringo".
In de ik-vorm beschrijft Vlas-
tuin de schooltijd van een jongen
die opgroeit in de periode van
The Beatles. Vlastuin heeft „De
Waterdans" gestroomlijnd in
bneven aan Greetje op wie de
ik-figuur verliefd was, maar met
wie deze niet tot een echte relatie
kon komen omdat hij minder
doortastend was dan de meeste
van zijn schoolkameraden. Nooit
losgekomen van deze eerste lief
de haalt de ik-figuur m de brieven
herinneringen aan haar op die
nauw verbonden zijn met elpee's
en films die The Beatles in die
jaren uitbrachten. Vooral in John
Lennon herkende de ik-figuur
veel van zichzelf.
De compositie van het boek is
goed. Vlastuin begint de roman in
het heden op het kerkhof waar de
ik-figuur naar het pas gedolven
graf van Greetje zoekt. Daar be
sluit deze zijn herinneringen op te
héden door haar bneven te schrij
ven en af en toe haar graf te be
zoeken. In het op eèn na laatste
hoofdstuk onthult de schnjver
tenslotte hoe de ik-figuur ertoe
gekomen is zijn herinneringen te
boek te stellen: hij treft de nog
jonge Greetje aan als terminaal
kankerpatiënte in het ziekenhuis
waar hij maatschappelijk werker
is. In het laatste hoofdstuk, nadat
hij in de brieven zijn gevoelens
voor haar heeft verwoord, waar
bij steeds liedjes van The Beatles
over parallelle gevoelens hem tot
steun waren, is het de ik-figuur
dan mogelijk voorgoed afscheid
van haar te nemen. Het verhaal op
zich is boeiend. De terugblik op
de tijd van The Beatles en de be
levenissen van een verlegen pu
ber zijn beslist levendig te noe
men door de uitstekende sfeer
schets van de 60-er jaren.
Jammer is dat het geschrevene
met ontkomt aan ontsieringen van
stijl-, taal-, grammaticale en zet
fouten. Enkele voorbeelden. On
juist taalgebruik: blz. 104: „een
fles wijn die ik aan het verorberen
was", blz. 51: „een hal die vol
stond met hertekoppen" m plaats
dat deze daarmee vol lung, blz.
66: „de warme dagen begonnen
zich aaneen te rijgen", hetgeen
waarschijnlijk een verschrijving
is véin het aéineennjen der dagen.
Blz. 60: „mijn keel was versperd",
blz. 22: „schilderijen die om een
omlijsting schreeuwden", blz. 38:
„doffe tonen die van de trap af
kwamen rollen". Blz. 100: „mijn
eigen gezicht dat zei:". Enzo
voorts. Taalfouten die makkelijk
te voorkomen waren geweest als
even het woordenboek was ge
raadpleegd: stiekum moet zijn
stiekem, applaudisseren is met 2
x s, rechtsomkeert wordt niet met
een d geschreven, waterskieen
moet zijn waterskien. Enzovoorts.
En dan is er te vaak sprake van
een soort van iets: een soort van
koorts. Waarom niet gewoon:
koorts? Te vaak wordt het woord
gedeisd gebruikt, zelfs aan het
sterfbed van Greetje. Ook al te
vaak komt er iets op iemands net
vlies. Veelvuldig worden het Pa
norama Mesdag en het passe-
partout vergelijkenderwijs aan
gehaald. En waarom moeten een
gazon, een massa, een winkel
straat altijd „doorkruist" worden?
Verder lees je te dikwijls over
een massactl gevoel en een mas
sale angst. Enzovoorts. Er had
beter en cntischer gecorrigeerd
dienen te worden.
Naam: Henk Ossendrijver
Woonplaats: Achterveld
Bekend van: Voormalig raadslid voor het CDA
Favoriete plek: „Het toekomstige fietspad langs de Asschat-
terweg"
„Ik heb 25 jaar raadslid geweest en verreweg het grootste deel van die penode is het aanleggen van
een fietspad langs de Asschatterweg één van mijn belangrijkste politieke thema's geweest. Ik schat
dat ik zeker tweederde van die periode met dat fietspótd ben bezig geweest. Het is verschrikkelijk
jammer dat dat nog nooit is aangelegd.
„In de periode dat ik dit probleem in de politiek aankaartte, konden we dit project voor 80%
gefinancierd krijgen door het Rijk en de provincie. Iemand van de provmeie is in die tijd hier geweest
om de plannen te bekijken en die was er zeer enthousiast over. Helaas is dat toen in Leusden, en
eigenlijk nog niet, geen aanleiding geweest om toe te happen.
„De noodzaak van een fietspad langs deze weg is nog steeds zeer groot. Er maken dagelijks enorm
veel schoolkinderen gebruik van. Bovendien zie je w deze tijd dat ook de 55-plussers in beweging
gaan komen. Die willen in dit prachtige stukje gemeente fietsend recreëren. Dat moet dan wel op een
veilige manier kunnen, vind ik.
„Ik denk dat de tijp er best rijp voor is om er weer eens over te gaan praten. Ik noemde net al het
toenemende recreatieve fietsverkeer in deze mooie omgeving. Het belang daarvan wordt op ver
schillende bestuurlijke niveau's in ons land onderkend. Provincie en rijk hebben recreatie momenteel
hoog in het politieke vaandel geschreven. Bovendien zie je dat ook in omliggende gemeenten het
besef doordringt, dat langs dit soort wegen een fi etspad hoort te liggen. Barneveld is er bijvoorbeeld
el hard mee bezig om het deel van deze weg tussen Achterveld en Barneveld van een fietspad te
voorzien. In dat hcht is het jammer dat Leusden nog steeds achterblijft.
„Ondanks het feit dat ik me uit de actieve politiek heb teruggetrokken, wordt ik nog steeds door
mensen gebeld om me te vragen hoe het ermee staat. Op de achtergrond blijf ik me daarom ook nog
uizetten voor dat fietspad. We moeten er gewoon alles aan doen om het erdoor te krijgen. Dat fietspad
moet er gewoon komen.
Toen ik bij de laatste verkiezingen afscheed nam van de pohtiek, ben ik een tijdje in een leegte
terecht gekomen. Je was gewend om drie, vier avonden in de week ergens druk mee te zijn en ineens
had ik zeeën van tijd. Het begint nu wel te wennen. Bovendien zijn er nog steeds dingen waar ik me
fnee bezig kan houden. Als Achtervelder in hart en nieren begeleid ik nu bijvoorbeeld nog het project
Esveld' bij huize St-Joseph, waar binnenkort een aantal seniorenwoningen wordt gebouwd. Maar ik
ben ook actief geweest in het Achterveldse Feestcomité, een soort uitgebreide Oranjevereniging. En
de viering van 600jaar Achterveld is voor een belangrijk deel een ideetje van mij geweest. Kortom, je
wordt wat ouder, moet hier en daar wat gas terug nemen, maar je moet wel met een aantal dingen
bezig bhjven.
ONDERDAG 11 APRIL 1991
IDEN/ACHTERVELD - Het aloude verhaal van ruzie-
ende kinderen over de erfenis van vader, is de intentie
het door de Achterveldse amateurtoneelvereniging
oto op de planken gebracht blijspel 'Dwaasheid heeft
igen recht'. Twee voorstellingen in het weekend in Ons
ouw, twee keer een propvolle zaal. Het publiek enthou-
de spelers op hun sloffen naar een goed resultaat.
Het blijspel van John Patrick was
zeker de moeite van het bekijken
waard. Na het overlijden van de
vader wil de stiefmoeder -sterk
neergezet door Greet Wessels-
alle gekke dingen gaan doen, die
zij als vrouw en moeder, niet kon
en mocht. Ze wil gaan toneel spe
ilvereniging Culdoto uit Achterveld gaf een sprankelend blijspel ten beste in Ons Gebouw.(foto:Hans
torst)
len, ballet dansen, Frans leren en
een gedachtenfonds stichten om
anderen te helpen gekke dromen
werkelijkheid te maken.
De kinderen, bang dat moeder
het familiekapitaal er door zal ja
gen, willen haar in een psychiatri
sche inrichting laten opnemen.
Een eigenlijk te simpel verhaal
voor een toneelgroep als Culdoto,
die al jaren bewijst veel meer in
haar mars te hebben.
In het eerste bedrijf maken we
kennis met de bewoners van Het
Klooster. Of Het Klooster nu een
psychiatrische inrichting of een
rusthuis is, komt niet helemaal uit
het verhaal naar voren.
De gasten Floor, Hannibal (een
doorgedraaide accountant), Fri
da, Jeffrey en mevrouw Van de
Wal, die al twintig jaar niet meer
gesproken zou hebben uit boos
heid op haar man, zijn zeer
nieuwsgierig naar de nieuwe be
woonster.
Als mevrouw Servaas haar intre
de doet, gedraagt zij zich echt als
iemand die een beetje is dolge
draaid. Dit gedrag is echter on
middellijk over als de kinderen
zijn vertrokken.
De kinderen komen haar de vol
gende morgen al weer opzoeken.
Zij gebruiken alle te verzinnen
middelen om hun stiefmoeder
aan het praten te krijgen. In het
bijzijn van de dokter (Henk Smit)
worden de medebewoners ge
molesteerd. Dat is op zijn zachtst
gezegd een ietwat merkwaardige
gang van zaken, hoewel het de
komische noot wel versterkte.
Er wordt ook getracht de dokter
onder druk te zetten om 'moeder*
een waarheidsserum te injecte
ren. En zo wordt er nog veel meer
onzin bedacht, duidelijk bedoeld
de lachers op de hand te krijgen.
Met de realiteit heeft zoiets na
tuurlijk niet veel van doen.
De vooral sterk spelende dochter
Lily Belle (Eveline Hak) maakt er
met haar broers echt een potje
van. De broers, die een rechter en
een burgemeester moeten voor
stellen, zijn eigenlijk een stelletje
zielepoten. De vraag dnngt zich
steeds meer op, wie er nu eigen
lijk in een inrichting thuis hoort.
De kinderen, die zich wijs laten
maken, dat het geld m de vorm
van aandelen verstopt ligt m de
plantenkassen van Prins Bernard,
of in een opgezette schildpad in
een museum te Amsterdam, of in
de grond onder de schoorsteen
van het ouderlijk huis. Of toch de
moeder, die duidelijk niets man
keert....!
Uiteraard was het eind goed, al
goed. Maar wat er uiteindelijk
met het geld is gebeurd komt met
helemaal uit de verf. Jammer, zo
als ook het feit, dat zuster Willie
(Lida van Esveld) vaak op het to
neel te zien was zonder tekst of
een of duidelijke reden. Na de
pauze raakt de vaart ook een
beetje uit de voorstelling, het be
gint te vaak op herhalingen van
dezelfde handelingen te lijken.
De klasse van de spelers uit zich
ook in het inspelen op een aantal
versprekingen. Met professiona
liteit redden de spelers zich uit
deze benarde situaties.
De hele voorstelling mag van mij
nog met iets meer humor door
spekt worden. Jaap Bos als fami
lielid Titus en Wim Vos 0r) els
Boude wijn geven uitstekend
vorm aan de rol van geldwolf. De
dialogen tussen de dochter en
haëir broers zijn sterk en zelfs af
en toe dolkomisch.
Hoewel Lily Belle met veel en
thousiasme en goed gespeelde
emoties op de planken wordt
neergezet, is voor mij duidelijk
dat Eveline Hak een zwaardere
rol rustig aan zou kunnen.
We mogen ook de rol van me
vrouw van der Wal (Corina van
Dijk) met vergeten. Zij moest het
vooral met mimiek waarmaken,
wat haar goed gelukt is.
Culdoto kan zich met deze spe
lers overigens sowieso met ver
tillen aan een stuk met meer in
houd en zwaardere rollen. Over
eind blijft, dat deze voorstelling
zeker de moeite waard was.
Sugar Mama, voor een avond bedrijfszekere blues-magie
LEUSDEN - Zaterdagavond treedt
de band Sugar Mama op in de
Geut. Sugar Mama is een Neder
landse formatie, de muziek houdt
het midden tussen blues en de
Engelse school. Tot in alle uithoe
ken heeft de band op festivals,
bluesnachten en grote podia ge
speeld. Ook werd de groep ge
vraagd "nor acts als r»r Feelgood
en Rory Gallagher. Samenzang en
strakke mondharmonikalijnen
zorgen voor voldoende afwisse
ling. De deur van de Geut gaat om
21 uur open.
De bezetting van de Bas de Jong,
gitaar/zang, Martin Bobbe, basgi
taar/zang, Evert de Vries, drums
en Bas Kleine, mondharmonika.
LEUSDEN - de Nederlandse Bond
van Plattelands Vrouwen, afde
ling Leusden, houdt dinsdag een
lezing over het werk van het Le
ger des Heils. Majoor Bosshardt
zal een lezing geven. De bijeen
komst wordt gehouden in 't Voor
onder, Burgemeester Van der
Postlaan 2 Aanvang 20 uur.
