„Ik zou het pastorale werk
niet meer willen missen"
Leusder Krant
Twee Hollandse vrouwen uit Nieuw-
Zeeland brengen licht en energie
Pater Adri Maat viert 25-jarig priesterjubileum
„Ik heb hier veel
vrienden en
kennissen gemaakt"
LEZERSSERVICE
TEL 945272
Ruit ingegooid
Bingo
Bel bij klachten over de bezorging
van de Leusder Krant direkt onze
hoofdagent in Leusden
Woensdag 26 juni 1991
Pagina
AMERSFOORT - „Voor mij is het belangrijkste van het
werk, waar het op néérkomt: volg het licht. Het licht in
jezelf, het licht in anderen, alles wat je lichter doet voelen,
alles wat het licht in je ogen doet opvlammen. Als we daér
achteraan gaan, als we daar energie aan geven en daar
energie aan ontlenen is er méér licht in de wereld. Voor
elkaar, voor onszelf. Dat vind ik eigenlijk wat me iedere
keer weer trekt in het werk."
„We gaan helemaal niet in op het waarom en wat van
persoonlijke dingen van mensen. Ons werk is niet thera
peutisch. We zeggen van: „Kind, als je daarover praat is er
geen licht in je ogen, dus vergeet het maar. Het is alleen
maar een verhaaltje, het is alleen maar iets dat je je voor
stelt. Het is niet écht."
„Zodra er iets is waar mensen over praten, over wat ze
willen, over wat ze denken, over wat ze doen, en het is écht,
dan gaan de lichtjes branden. En dan zeggen we: „Nü heb
je iets te pakken. Hoe kunnen we er met z'n allen voor
zorgen dat er méér te zien is, dat er méér energie vrijkomt
voor datgene dat je oplicht, blij maakt van binnen. Een
gevoel dat ieder mens herkent als hij het eenmaal beleefd
heeft, en dat hij herkent in een volgende situatie. Dan weet
hij: ja, dat voelt juist aan."
De twee Hollandse vrouwen
uit Nieuw-Zeeland, Rosema-
rijn en Annemieke, weten waar
ze over praten Zaterdag 6 en
zondag 7 juli geven ze in
Amersfoort een privé work
shop in Spirituele en Energie
Integratie. Ze wonen en
werken in Nieuw-Zeeland, een
land waar de mens nog dicht
bij de natuur kan leven, zuive
re energie kan opvangen en
doorgeven. Het zijn de Maori's
die hen daar eeuwenlang in
zijn voorgegaan Misschien is
de tijd langzamerhand rijp dat
deze zich bij hen zullen voegen,
opdat westerlingen en Maori's
(door Margreet Hendriks)
HOEVELAKEN - Zater
dag 29 juni a.s. is een bij
zondere dag voor de Paulus-
parochie. Met een mis om
15.00 uur in „de Eshof"
(vanwege de verwachte
toeloop), een receptie in het
Pauluscentrum tussen
16.30 en 18.00 uur en 's
avonds een grote feest
avond in het dorpshuis „de
Stuw" wordt het 25-jarig
priesterjubileum van Pas
tor Adri Maat door zijn
Hoevelakense parochianen
met joie de vivre gevierd.
De 55-jarige salesiaan
van Don Bosco laat het alle
maal ontspannen op zich
afkomen. „De parochie in
Hoevelaken wordt gedra
gen door de mensen die
daarvan deel uitmaken en
blijft draaien dankzij hun
enthousiasme en inzet.
Feest maakt een gemeen
schap ook één. Als mijn
priesterjubileum aanlei
ding is voor een goed en ge
zellig feest en er wordt ook
in wederzijds respect van el
kaar kunnen leren
Het is geen toeval, denk ik,
dat de Maori s al wéér hier op
duiken. Afgelopen week zong
de Maon-zangeres Kiri Te Ka-
nawa (Kiri betekent klok, Te
Kanawa was een Maori-stam-
hoofd die rebels en knap van
uiterlijk was) ana's van Mo
zart in het Concertgebouw,
met een opvallend lichte en
hoofse uitstraling.
T'aiChi
Rosemarijn begon in Neder
land als actrice, waarna ze dra-
nog wat georganiseerd voor
de kinderen, dan vind ik dat
prima - en natuurlijk best
een beetje spannend."
Kinderen
Kinderen spelen een hoofd
rol in het leven en werken van
de jubilerende pastor. Dat is
ook niet verwonderlijk gezien
het feit dat Maat al 25 jaar be
hoort tot een congregatie die
zich over de hele wereld bezig
houdt met de zorg voor de
jeugd. Het werkterrein van de
in totaal ruim 19.000 salesia-
nen (zoals de paters van Don
Bosco heten) ligt vooral daar
waar de problemen voor kin
deren het grootst zijn; of dat nu
de armste landen in Afrika, In
dia of Azié zijn of de sloppen
wijken in Latijns Amerika
In Nederland heeft de con
gregatie vooral een naam opge
bouwd met hun onderwijsin-
ternaten, waarvan bijvoor
beeld in Leusden aan de Dode-
weg nog steeds de gebouwen
staan en waar nog immer de
BAVO Don Bosco is gevestigd.
„De internaten waren fir>nn.
cieel niet langer meer te draai
en," vertelt Maat in het inter
ma- en bewegingslessen gaf
Ze nam yoga-lossen, en dat was
het: in plaats van naar buiten
naar binnen gaan. Ze werd yo-
galerares. trouwde met een
Nieuw-Zeelander die ze op een
yoga-cursus in Engeland had
leren kennen, en was jarenlang
in een klein plaatsje in
Nieuw-Zeeland yoga-lerares.
Mensen vroegen haar naar T'ai
Chi, en voorzichtig ging ze
daarin les geven
Ze permitteerde zich een ze
kere vrijheid, zei dingen waar
van ze voelde dat het déér om
ging. Ze probeerde de essentie
van T'ai Chi door te geven, de
meditatie in beweging, de ge
choreografeerde dans Heel
langzaam beweegt de mens en
met iedere stap doet hij zijn
voet op de grond vanuit een
totaal bewustzijn van hoe de
voet voelt als hij zich afwik
kelt. Ook de armen, de wervel
kolom, de houding, de door
stromende energie zijn daarbij
belangrijk. Als de energie van
uit de kosmos naar binnenvalt
en een mens loopt bewust, dan
kan hij energie doorgeven aan
de aarde.
Rosemarijn. ,,Ik zeg wel
eens: je kunt met elke stap die
je doet de aarde als het >vare
zegenen. Er is ook een andere
energiebron en die komt uit de
aarde, die is magnetisch en die
gaat omhoog Als we ons daar
van bewust zijn worden we
groter, wijder."
Ze werkte al met energie,
maar het was allemaal nog niet
vrij genoeg Ze volgde tranfor-
view naar aanleiding van zijn
komend priesterjubileum
,,De overheid begon steeds
meer te knijpen op subsidies en
op een bepaald moment moes
ten we konstateren dat het
kostbaarder was om een leer
ling op ons internaat te plaat
sen, dan de Koningin kwijt was
om haar zoon in Engeland te
laten studeren. Even afgezien
van de vliegkosten dan, maar
het kan natuurlijk beter van
een stad dan van een dorp
De salesianen van Don Bosco
zijn zich in ons land inmiddels
meer gaan richten op het bie
den van andersoortige ontwik
kelingsmogelijkheden voor
jongeren, meer op het terrein
van bezinning. Maat. „Er is een
grote vraag naar geloven, maar
dit wordt door jongeren niet
altijd gevonden in de kerk."
Het werk als pastor in Hoe
velaken is voor Adri Maat fei
telijk een extra baan, naast zijn
werk als salesiaan. Maat: „De
parochie in Hoevelaken is niet
groot genoeg voor een full-time
pastoor, dat zou financieel ook
niet gedragen kunnen worden.
Nadat zeg maar mijn voorgan
ger Simon Hoorneman in het
begin van de tachtiger jaren
matiecursussen, ontmoette
Annemieke die op eenzelfde
lijn bezig was, nam deel aan
workshops waar ieder zijn pro
duct liet zien. Beiden ontdek
ten dat Palm Beach Bay waar
ze wonen in de Maon-taal
'Mawhitipana' heet. de plaats
waar geesten dansen en spelen
Rosemarijn, Annemieke en
anderen dansen gezamenlijk,
vieren feest en komen jaarlijks
bij elkaar met gasten uit het
hele land en met mensen vanuit
de gehele wereld die hun werk
presenteren op persoonlijk
groeigebied. Zullen er op den
duur ook Maori's deelnemen?
De Maori s werken op pure
energie en situaties. Ze hebben
daarnaast ook veel te bieden:
ze weven met vlas, hebben een
enorme spirituele kennis die
afkomstig is van eeuwenoude
wijsheid. Als het niet juist aan
voelt, gaan ze er niet op in. Het
zal wel een keer gebeuren,
maar we moeten gewoon ge
duldig zijn, zeggen Rosemarijn
en Annemieke
Respect
Annemieke. ,,Wij hebben al
geleerd om op onze manier
toch hun traditie te volgen, dus
om de geest van Mawhitipana,
van de bergen achter ons, van
het land, te eren. Dus we bou
wen een traditie op die tussen
de culturen hangt Omdat we
van Nederland komen worden
we op dit tereein meer geac
cepteerd dan Engelsen. Er is
toch nog kwaad- en bitterheid
ten aanzien van de Engelsen
was gestopt, werd ik in oktober
'82 gevraagd om zo nu en dan
eens een mis in Hoevelaken te
celebreren. In die tijd werkte ik
als beheerder van de Don Bos
co gebouwen in Leusden en lag
Hoevelaken in feite om de
hoek.
Vanaf februari '83 ben ik
echt gaan assisteren door het
doen van de weekendmissen,
de huwelijken, doopplechtig-
heden en begrafenissen In
middels ben ik officieel waar
nemend pastoor in Hoevelaken
geworden, al ligt mijn werkter
rein als salesiaan sinds 1987 in
Hoog-Soeren bij Apeldoorn,
waar ik teamcoördinator ben
geworden van het centrum
'Jongeren op weg'."
Italië
Wie Adri Maat aan het pra
ten krijgt over het werk van de
salesianen van Don Bosco kan
rustig achterovef leunen in de
stoel, want hij heeft daarover
heel wat te vertellen. De gebo
ren Hagenaar volgde het klein
en groot-seminarie, deed drie
jaar praktijkervaring op bij
internaten van de congregatie
in Leusden en Rotterdam, om
Nederlanders hebben bo
vendien een meer ontspannen
en minder afstandelijke ma
nier van omgaan met mensen.
Voor ons is het bovendien heel
makkelijk om hun namen uit te
spreken. De Engelstaligen
hebben er moeite mee, die kun
nen de klinkers niet zo vormen.
Er is een dorpje Haumoanna
Adem van de Zee), dat klinkt
zó warm, en de Maori's horen
aan onze uitspraak dat wij er
gevoel voor hebben."
Op één van de festivals
kwam iemand met zijn pro
duct: Quality Circles, kwali
teitskringen. Hij gooide de lie
felijke niet geheel aardse sfeer
bij Rosemarijn en Annemieke
omver door aan te wijzen wat
écht en niet écht was. Hij zei'
vervolgens vier jaar filosofie te
gaan studeren in Italië vlak on
der Napels (een streek die hij
karakteriseert als een der arm
ste streken van dit land) alvo
rens op 10 juli 1966 door kardi
naal Alfrink in de kathedraal
van Utrecht tot priester te wor
den gewijd.
Italièjs ook het land van de
stichter"van onze orde, Don
Bosco," vertelt hij. „Nog jaar
lijks organiseren wij voor jon
geren een reis naar het land
van Don Bosco. In zijn tijd
heeft Don Bosco gekozen voor
de allerarmste kinderen: kin
deren van de straat en kinde
ren uit de gevangenis Een pro
blematiek die nog steeds aktu-
eel is, gezien het groeiende
aantal straat- en zwerfkinde
ren in de Derde Wereld en in
Nederland. Tijdens zo'n reis
wordt stilgestaan bij vragen
als 'hoe pakte Don Bosco de
problemen aan, waar haalde
hij de kracht vandaan7'
De filosofie achter de manier
van werken van de salesianen
wordt altijd nog het beste geïl
lustreerd door een verhaal over
onze stichter. In de sacristie
van de kerk van Don Bosco
werd een jongen aangetroffen
die de koster weer naar buiten
wilde sturen Don Bosco ver
hinderde dat door te verklaren
dat deze onbekende knaap zijn
vriend was.
Toen hij vervolgens met deze
jongen in gesprek kwam, bleek
dat deze met geen enkel ritueel
van de kerk, zoals bijvoorbeeld
bidden, vertrouwd was Op de
vraag van Don Bosco wat hij
wel kon antwoordde de jongen
'ik kan fluiten'. 'Dat is mooi zei
Don Bosco. want dat kan ik
ook. We hebben iets ontdekt
wat we allebei kunnen.' Van-
daaruit kon Don Bosco begin
nen met het onderwijzen van
deze jongen.
Tot op de dag van vandaag
vertrekken de salesianen met
hun werk vanaf dat punt waar
het kind staat. Wat wil je, wat
zijn je mogelijkheden In de ja
ren na mijn priesterwijding
waarin ik godsdienstlessen heb
gegeven op verschillende
scholen van de congregatie heb
ik altijd ervaren dat dit het
juiste uitgangspunt is. Aan
sluiten bij de belevingswereld
van de kinderen waarmee je
werkt. Daar passen geen grote
woorden, maar moet je duide
lijk maken dat het in dit leven
gaat om wie je bent, veel meer
dan om wat je bent. God doet
niets in het leefklimaat van
deze wereld. Je moet het geloof
zelf waarmaken aan de mede
mens."
Adri Maat is na vele jaren in
het onderwijs en een periode
van zes jaar als beheerder van
de gebou^ven van Don Bosco in
Leusden aangesteld als team-
"Als je in een groep zit, zit je als
het ware met z'n allen in een
vijvertje, vol energie. Als een er
in spuwt of erger nog wil de
rest er al niet meer in zwem
men. Zó sterk is de beïnvloe
ding."
Hij ging met de groep aan de
gang. Wat doe jij?, vroeg de
groep links en rechts. Ik doe
niets. Ah, zei de groep, jij doet
wèl iets. Je zit hier de energie
vast te houden, je zit kwaad te
zijn. Iedereen moest diep naar
binnen en zich afvragen: wat
zien ze van mij dat niemand
ooit heeft gezegd?
Waarheden
„In dit werk", aldus Annemie
ke, „brengen we de twee waar
heden bij elkaar. We kijken
coördinator van het centrum
'Jongeren op weg' in Assel (een
gehucht behorend bij Hoog-
Soeren). Dit is een centrum
voor jonge mensen - tussen de
18 en 30 jaar - waar zij zich
bezig kunnen houden met ge
loofsverdieping en levensvra
gen. Zowel individuele jonge
ren als groepen en scholen
kunnen hier deelnemen aan
een groot aanbod van aktivi-
teiten die hierop gericht zijn.
Er worden van hieruit reizen
georganiseerd zoals de reeds
genoemde reis naar het land
van Don Bosco, maar ook naar
de broedergemeenschap van
Taizé in Frankrijk (een pro
testants klooster waar jonge
ren uit de hele wereld samen
komen) en reizen naar landen
in de Derde Wereld. Er zijn
jongeren die op eigen verzoek -
en na een strenge selektie - een
aantal maanden gaan werken
bij salesianen in Derde Wereld
landen. Zij worden dan altijd
als team (twee aan twee) uitge
zonden.
Maar er zijn ook heel bijzon
dere reizen die veel dichter bij
huis gemaakt worden. Jaar
lijks organiseren wij een reis
naar ,,de andere kant van Ne
derland" Op deze reis maken
de jongeren kennis met de ver
dwaalden in de grote steden, de
berooiden en de zwervers' de
heroïneprostituees en met
mensen die zich voor hen in
zetten. De andere kant van
onze samenleving. Bij al deze
reizen gaat het er om dat de
jongeren er zelf wat van opste
ken. Liefst iets wat ze verder
helpt en beter op weg brengt."
De bezoekers van de feeste
lijke receptie in het Paulus
centrum kunnen aanstaande
zaterdag nader kennismaken
met het werk van de salesianen
en het centrum 'Jongeren op
weg'. Er kan een diaserie wor
den bekeken en er zijn teamle
den aanwezig waarbij men met
vragen over hun werk terecht
kan.
Adri Maat kijkt met plezier uit
naar de feestdag en is be
nieuwd wat de parochianen
voor hem hebben georgani
seerd.
„Het is niet altijd even mak
kelijk om als het ware ander
halve baan te hebben, maar ik
zou het pastorale werk niet
meer willen missen. De paro
chie in Hoevelaken is in de af
gelopen jaren een stukje van
mijn leven geworden. Ik heb
hier vrienden en kennissen ge
maakt De problemen die het
slechts gedeeltelijk beschik
baar zijn en het ver weg wonen
nu eenmaal meebrengt, worden
in de parochie fantastisch op
gevangen door de aktieve me
dewerking van heel veel men
sen. Zonder die medewerking
en inzet zou de parochie niet op
deze manier kunnen draaien."
naar wat werkt, wat niet
werkt, en wat we voelen. Zo
zijn we gaan leren hoe zéér we
elkaar beïnvloeden. Vaak ga je
fris en vrolijk naar een verga
dering Je zit vol intentie te
luisteren, en op een gegeven
moment zak je weg. Dat is niet
omdat je moe bent, maar dat is
omdat iemand in die vergade
ring óf zelf moe is en het niet
zegt, óf het is omdat iemand
een heel sterke veroordeling
heeft, zodat zijn gedachtenpa-
troon de hele groep tegenhoudt
om vrij in energie aanwezig te
zijn en eerlijk te luisteren. Zo
iemand schakelt jou uit."
„Iemand kan ook hoofdpijn
krijgen, omdat hij gedachtes
oppikt van mensen om hem
heen Dat gaan we dan uitzoe
ken. Wie denkt dat het van
hemzelf is, denkt dat het iets
persoonlijks is?, vragen we
dan. In het genre van: dan had
ik maar eerder naar bed moe
ten gaan, of dan had ik die ex
tra boterham maar niet moeten
nemen Dan gaan we dat
'schoonmaken', gewoon door
te zeggen: als ik me op jou richt
voelt het goed, als ik me op jou
richt is het mis: lieve schat, was
is er met jou aan de hand?
Dan horen we bijvoorbeeld:
„Mijn man wou eigenlijk niet
dat ik hier zit vandaag. Wij
kunnen dat geld er niet aan
besteden, we zouden samen het
huis gaan schilderen Hij is pis
sig, ik ben tóch gekomen, maar
ik zit wèl aan hem te denken."
Dan zeggen we: „Wil je hier
zijn? Ja? Dan ook helemaal!
Laat die man even vallen: die
vraagt nog steeds energie van
jou en van ons!
Als iemand dat dan doet
blijkt dat de hele groep zich
beter voelt. „Jullie dachten dat
het van jezelf kwam, hè?". Dan
lachen ze. want dan hebben ze
het herkend. En als ze dat vele
malen herkennen in zo'n week
end, zijn ze zich dat een vol
gend keer bewust. Ze kunnen
'buiten' blijven staan. Ze hoe
ven het niet op te nemen.
Staying out, noemen wij dat.
Ze kunnen een schermpje om
zich heenbouwen van zelfbe
scherming, een bubbel van
energie, zodat de blokkade er
niet in komt."
Energie
Rosemarijn en Annemieke be
nadrukken dat de mens energie
moet geven aan dat wat posi
tief is. Energie draait in een
spiraal, öf naar beneden óf
naar boven. Als de mens voelt
dat die spiraal naar beneden
gaat moet hij zien te switchen.
Soms duurt het lang om een
ingang te vinden, maar door
een opmerking of een gebaar
voelt iemand opeens dat j
energie weer omhooggaat.
's Morgens om 10 00 uurc,
zaterdag 6 juli beginnen zeq
de Weversingel 7 om in o
groep over energie te pratg
Ze kijken wat in die kric
speelt, wat de mensen binne:
brengen aan intenties en vr-,
gen. Dan geven ze feedback
Iedereen moet dan helemaa
aanwezig zijn: er is een gn*
verschil tussen: ja, ik wil hete
ja, ik denk dat ik het wil Z
maken de situatie
schoon.
„Als deze schoon is make
we de cirkel open tot een halv
cirkel, en dan creëren we ee
'hot chair' situatie, dus da
hebben we een interview. D*
gene in de hot chair krijs
ongeveer een uur om te zegge
wat hij wil Iemand kan d;
bijvoorbeeld zeggen: „Ik x.
een betere relatie met mij
man, of met mijn drie kind;
ren. Vooral met het tweed
kind zit het niet goed. Dan ze*
gen wij bijvoorbeeld- „Met
man zit het wel goed: daar \v<
wat licht in je ogen. Maar d;
tweede kind maakt je ontzei
tend verdrietig."
Dan gaan we uitzoeken hc
we meer licht in die ogen kui
nen krijgen. Mensen kunne
het uur relationeel, emoty
neel, spiritueel gebruiken h
mand had een stervende moe
der aan de andere kant van he
land, met wie het in de relat
nooit was goed gegaan. Er wi
ook nog een stoorzender vjj
een schoonzus die dingen blok
keerde. Hoe konden we ha:
helpen?
Op een gegeven mornet
vroegen we haar hoe zit hi
met andere vrouwen in joui
relatiesfeer? Ze zei: „Ik heb es
buurvrouw die en ha;
ogen vlamden. Wij riepe;
"Kerstboom! Kerstboom! \V;
is er aan de hand hier7" Tot
vertelde ze dat ze een bun-
vrouw had die als een moede
voor haar
was.
"Kind, geef die je energie1'
zeiden wij „Doe wat je kui
met je moeder en je famili
maar stop daar niet al je ene:
gie in, want dat is een spira;
die constant naar benede
gaat. Daar kun je niets mee, h;
item is té groot Richt je opj
buurvrouw: geef héér je liefd
die je niet aan je moeder heb
kunnen geven en ontvang
liefde van die buurvrouw
„Ach", zei ze, „eigenlijk wis
ik dat al, maar ik moest h?
horen." Dan maken we on
open voor haar Onze baai
moeder, ons hart, onze energie
centra, onze intuïtie, onze liei
de ons respect: alles geven w
aan haar, en zij blijft rondkr
ken van ogen naar ogen, na;
ogen. We geven haar energie
Dat vergeet ze nooit meer D:
gaat op een celniveau bij haa
naar binnen, waardoor ze al
tijd dat kanaaltje weer teroi
kan vinden als ze zich rotti
voelt.
Dat is ons geloof, daaro:
doen wij dat werk. Zo wordt
wereld verbeterd. Niet doord;
we prediken, maar omdat w
gewoon zeggen bij mensen vra
we zien, en we volgen het lich'
En dan doen ze het zélf. He
werkt speciaal fantastisd
voor de gevoelige mensen di
zich afsluiten. We hebben juu
behoefte aan gevoelige mense
die naar buiten durven trede:
maar die hebben dit inzicht no
dig, zodat ze kunnen zegge:
Ah, zó kan ik er buiten blijve
staan! Het is niet voor mij bt
doeld Daardoor kunnen ze ht
één. Als dié mensen zich volle
dig inzetten komt er veel goec
energie."
Wie geïnteresseerd is om hf
weekend mee te maken ka
zich opgeven bij Yvonne (Meb
Medura), Weverssingel 7, tele
foon 033-72 29 64.
Anco Ma
LEUSDEN - Op winkelcen
trum De Biezenkamp sneuvel
de dit weekeinde een ruit van
een kapperszaak. Onbekenden
wierpen vermoedelijk een ver
keersbord door het raam. Over
de schade is verder niets be
kend.
LEUSDEN - In jongerencec
trum 'De Til', Hamersveldsf
weg 30, is vrijdagavond
20.00 uur een bingo Er zulle
10 ronden worden gespeel
met elk 3 prijzen. De volgend*
bingo-avond is dinsdag 16 au
gustus
TEVENS OPGAVE Jt#
NIEUWE ,CTy
ABONNEES. (g'V/// A
De jubilerende pastor Adri Maat: de parochie in Hoevelaken is in de afgelopen jaren een stukje van mijn leven geworden.
(foto Hans Roggen)
